New Indian-Chennai News + more

முந்தைய அகழ்வாரய்ச்சிகளின் முக்கிய முடிவுகள் மூலம் கொடுமணலில் மூன்று காலகட்டங்களிலும் பளிங்கு கல் (quartz), படிமம் (rock crystal), பச்சைகல் (beryl), நீலக்கல் (amethyst) ஆகிய அரிய கற்களில் மணிகள் செய்தல் மிக முக்கிய கைவினை (lapidary craft specialization) தொழிலாக கொடுமணலில் இருந்தது என பல கட்டுரைகளில் பேரா. இராஜன் குறிப்பிடுகின்றார்.

இடுபொருட்கள் அருகில் (அரசம்பாளையம்) கிடைப்பது, அதனை அகழ்ந்தற்கான குறியீடுகள், அகழ்வாராய்ச்சியில் கிடைத்த பளிங்கு மற்றும் நீலக்கற்களின் இயற்கையாக கிடைக்கக் கூடிய கற்கள் (naturally occurring stones or fragments from large quarried piece ) மற்றும் வெட்டி செதுக்கப்பட்ட உருளை , தட்டை வடிவ கட்டிகள், (flaked and finished discoid, spheroids and cylindrical ), பச்சைக் கற்களின் சிறு பகுதிகள், பாதி செய்து முடிக்கப்பட்ட மணிகள்/ மணி வெற்றுகள் (unfinished beads or bead-blanks), தேய்கற்கள் (bead polishers of garnet/corundum) மற்றும் இயற்கையாக கிடைக்கக் கூடிய கற்களை, உருளை, தட்டைக் கட்டிகளாக மாற்றும் போது கிடைத்த சீவல்கள் (flakes) ஆகியவை அகழ்வாராய்ச்சியில் கிடைத்தன. இக்காரணிகளின் அடிப்படையில் மணிகள் இங்கு உற்பத்தி செய்யப்பட்டன என முடிவு கொள்ளப்பட்டன.

ஆனால், மிக அதிக அளவில் மணிகள் உற்பத்தி செய்யப்பட்டு வெளியிடங்களுக்கு அனுப்பட்டுள்ளதா (whether a production center of beads?) என்பது விவாத்திற்கு உட்பட்டது.

இவ்விடத்தில் அதிக அளவில் மணிகள் தயாரிக்கப்பட்டிருந்தால், பாதி செய்து முடிக்கப்பட்ட மணிகள், அல்லது மணி வெற்றுகளின் (bead blanks, that is stone shaped into beads in various stages of finishing like chipping, polishing and mainly the bore is undrilled) எண்ணிக்கை அதிகமாக இருந்திருக்க வேண்டும்.

2018ல் நிகழ்ந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் அவ்வாறு இல்லை. மாறாக, பளிங்கு கல் மற்றும் நீலக்கற்களின் இயற்கையாக கிடைக்கக் கூடிய கற்களை உடைத்து, உருளை, தட்டைக் கட்டிகளே (blocks) அதிகமாக கிடைகின்றன.

2018ல் நிகழ்ந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் கிடைத்த மணிகளில் (300+), பாதி செய்து முடிக்கப்பட்ட மணிகளின் எண்ணிக்கை (24) மிகக் குறைவு. ஆகவே, கொடுமணலில் மணிகள் உற்பத்தி செய்யப்பட்டுள்ளன. ஆனால், பெருமளவில் மணிகளை தயாரித்த இடம் அல்ல (not a large manufacturing center).

பொது யுகத்தின் முன் பின்னான சில நூற்றாண்டுகளில், இந்திய –ரோமானிய – மேற்கு/கிழக்கு ஆசியாவிற்கு இடையே இருந்த பண்ட மாற்று வர்த்தகத்தில் மணிகளின் பங்கு மிக அதிகம் (குறிப்பாக இந்திய பச்சை கல் மணிகள் ரோமில் அதிகமாக விரும்பப்பட்டது) .

தென்னிந்திய மணிகளை குறித்து விரிவாக ஆய்வு செய்த பீட்டர் பிரன்சிஸ், இவ்வணிகத்தில் இடுபொருட்களை கொண்டு செல்வதில் பெருங்கற்கால ஈமச் சின்னங்களை உருவாக்கியவர்களின் பங்கு அதிகம் என்கிறார். முந்தைய அகழ்வாராய்ச்சியில், ஒரு பெருங்கற்கால கல்லறையிலிருந்து மட்டும் 3000+ சூதுபவள மணிகள் கிடைத்தது.

கொடுமணலில் இருந்தோர் பளிங்கு கல், நீலக்கல், மற்றும் பச்சைக்கல் இடுபொருட்களை கட்டிகளாக கொடுத்து சூதுபவள மணிகளை வாங்கும் வர்த்தகத்தில் ஈடுபட்டிருந்தனர் எனக் கொள்வது சிறந்தது. கொடுமணல் ஒரு இடுபொருள் ஈட்டு மையமே (raw material sourcing center).

படங்கள்: பளிங்கு கல், நீலக்கல், இடுபொருள் கட்டிகள், இயற்கையான கற்கள், மணி வெற்றுகள், தேய்கற்கள்

செம்பு-உலோகக் கலவையில் செய்த ஊசி (Copper alloy pin)

2018ல் நிகழ்ந்த அகழ்வாராய்ச்சியில் கிடைத்த பல தொல்பொருட்களில், மிக முக்கியமானது செம்பு அல்லது செம்பு-உலோகக் கலவையில் செய்த ஓர் ஊசி ஆகும்.

தோராயமாக 9 செ.மீ நீளமிருக்கும் இவ்வூசி, Lost wax process எனும் வார்ப்பு முறையில், திடமாக வார்க்கப்பட்டுள்ளது (solid casting).

இவ்வூசியின் தலையில், ஒரு தட்டையான பட்டியின் மீது ஒரு நாய் குட்டியின் மிக அழகான உருவம் (சுமார் 1.2 செ.மீ) உள்ளது.

சமகாலத்தை சார்ந்த, இதற்கு இணையான தொல்லியியல் சான்றுகள் எங்கும் கிடைக்கவில்லை.

செம்பு உருக்குவதற்கான உலைகL இவ்வூசி கிடைத்த குழியின் வடக்கில் 20-40மீ தூரத்தில் அடுத்த குழிகளில் பேரா. இராஜனால் கண்டறியப்பட்டது. உலோகங்களை உருக்கப் பயன்படும் மட் பாத்திரங்களும் (crucibles) அதிக எண்ணிக்கையில் இவ்விடத்தில் கிடைத்தன.

மேலும், ஈமச்சின்னங்களிலிருந்து பல செம்பு/வெண்கல பொருட்கள் கிடைத்தன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

பொது யுகத்தின் துவக்கத்தில் ரோமானியத்தில் அழகிய வேலைப்பாடுடன் கூடிய, வெண்கலத்தில் செய்த ஊசிகள் தலை அலங்காரத்தில் பெருமளவில் உபயோகிக்கப்பட்டன என் அறிகிறோம்.

விலங்குகளின் உருவத்துடன் இருக்கும் ஊசிகள் (சுமார் இதே அளவில், 9 செ.மீ நீளம்) ஹரப்பா, மொகஞ்சதாரொ மற்றும் இரானின் லூரிஸ்தான் பகுதிகளில் (பொ.யு. 8-7 ஆம் நூற்றாண்டு) ஆகிய இடங்களில் கிடைத்துள்ளன.