New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: Caste based discrimination 'Orey Oru Gramathiley' to 'Pariyerum Perumal': Caste-based reservation in Tamil films


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Caste based discrimination 'Orey Oru Gramathiley' to 'Pariyerum Perumal': Caste-based reservation in Tamil films
Permalink  
 


Caste based discrimination

'Orey Oru Gramathiley' to 'Pariyerum Perumal': Caste-based reservation in Tamil films

While 'Pariyerum Perumal', which showed institutionalised caste discrimination was ignored at the National Awards, 1989 film ‘Orey Oru Gramathiley’ which batted for reservation for EWS, won a National Award even before it released.
 
 

A Brahmin youth lies down on the road as a speeding bus approaches. A middle-aged woman flings the pallu of her saree into a fire in a dilapidated school kitchen, and burns to death. As this scene from the 1993 film Gentleman cuts from one shot to another, debut filmmaker Shankar Shanmugam builds dread and sympathy in his viewers.

The film released in the backdrop of protests over the 27% reservation allotted for members of Other Backward Classes (OBCs) in public sector undertakings and state-level educational institutions across the country. The move by the VP Singh Union government led to unexpected responses, with close to 200 students, even as young as 13, immolating themselves in protest. But even as most of the country was tackling the backlash to the reservation, the state of Tamil Nadu barely batted an eyelid. In 1980, much before the Mandal Commission's report was tabled in Parliament, the Tamil Nadu government had already implemented 69% reservation for all marginalised groups combined in educational institutions and jobs.

"There were absolutely no protests in Tamil Nadu. The Dravidian parties completely supported the move by the Union government," says political analyst and Frontline Editor RK Radhakrishnan. He adds that forward castes at the time sensed that their dissent would not be entertained in the political climate of the state.

 

The discontent, nevertheless, found its way into cinema. And today, as the subject of reservation once again dominates public discussion after the introduction of a 10% quota for Economically Weaker Sections (EWS) – upper caste persons with family income of less than Rs 8 lakh per annum – by the Union BJP government, we trace how Tamil cinema has portrayed the issue in the last 40 years.

Reservation in Tamil cinema

Historians and filmmakers largely agree that the very first Tamil film to directly address caste-based reservation on the big screen was Orey Oru Gramathileywritten by Vaali and released in 1989. The film starred actor Lakshmi as a Brahmin protagonist, the daughter of a government employee. A bright student, she pretends to be from the Adi Dravidar community in order to become a Collector. When her lie is exposed and she is taken to court, she argues that her actions were justified.

The movie had arguments which were similar to those made in Parliament this year, when the EWS quota was brought into existence.

"I have no problem giving benefits to Backward Classes. But Backward Classes should not be determined by caste but by economic status," Lakshmi's character angrily argues in court, “There are barristers in the backward community and men in the forward community who transport corpses. The barrister's son keeps getting benefits because he belongs to the backward community, but the son of the man who transports corpses is denied opportunities. The only sin he committed was being born in a forward community.”

 

 

The protagonist then falls back on the “merit” argument, failing to acknowledge the privileges that her caste location has given her. And as she speaks, members of the Dalit community, whom she 'served', support her and demand that she be allowed to continue service. The Brahmin protagonist here is portrayed as a saviour of the masses.

Putting the film in perspective, writer and scholar Stalin Rajangam says that the film released close to a decade after Tamil Nadu had enforced 69% reservation – 26.5% seats for Backward Classes, 20% for Most Backward Classes and 19% for Scheduled Castes and Tribes.

"In the years following the implementation of reservation, the forward castes began to realise that the social fabric was slowly changing. Several students from their communities could not get seats in the college of their choice. At the same time, in workplaces, the Backward Classes were now getting positions that they had never held before," explains Stalin, "When a Brahmin or any other forward caste member was still only a Block District Officer or Tahsildar, a person from a Backward Class was suddenly taking up posts at the District Collector level. This upset communities that traditionally held power.”

Further, high unemployment levels in the ‘70s and ‘80s created an impression that jobs which had always belonged to caste Hindus, were being “given” to oppressed communities. The paranoia, however, was far from justified.

According to the World Inequality Database, India's upper caste households –that makes up 22.8% of the population – earned nearly 47% of the national average annual household income, between 1961 and 2012.

Among the upper castes, Brahmins earn 48% above the national average and other forward castes earn 45% above it. SC and ST households, meanwhile, earn 21% and 34% below the national average. The OBC households, which are far better in comparison to other oppressed castes, still earn 8% less than the annual Indian average.

"We must keep in mind that the writer of Orey Oru Gramathiley was a Brahmin – and so were several members of the cast and crew working on it. The film must be seen in that perspective," says Stalin.

The film did not go unchallenged. Members of the Dr Ambedkar People’s Movement and the Republican Party of India protested against its release and the Republican Party even warned of violence in theatres if it was screened. The Tamil Nadu government stopped the release citing potential law and order problems. The filmmakers, however, approached the Supreme Court, which held up their right to speech and expression.

This film paved the path for Gentleman, which faced far less scrutiny because it masqueraded as a modern day Robin Hood tale. At its core, Gentleman was about two promising but poor students – a Brahmin youth Ramesh (played by Vineeth) and his friend Krishnamurthy (also from a forward caste, played by Arjun Sarja) – who are denied medical college seats because of the existing reservation system and corruption in state education. They rank 1 and 2 in the district respectively, but do not make it to the final college list. The arguments made by the characters were similar to the arguments put forth in Orey Oru Gramathiley.

 

 

In its 160-minute runtime, the film unapologetically showcased caste symbols – ritual threads, Sanskrit shlokas, and even the manner in which women draped their sarees; and the dialogues simultaneously glorified and painted the upper castes as victims.

The movie was a smashing hit, and praise poured in for the debut director.

"Gentleman did not labour on the point of reservation and did not make the subject very in-your-face. The screenplay was so dense that the average viewer had a lot to focus on," says director CS Amudhan. However, within the film industry, the politics did not go unnoticed. "Kamal Haasan, in an interview, pointed out that when Gentleman was offered to him first, he refused it because of the politics in the film. He said that it was not the right position to take on the subject," he adds.

In the interview, Kamal says that the film, as it was offered to him then, spoke of 'Brahmin militancy' and that he was not comfortable to do such a role. He had also supposedly advised Shankar to rethink his approach.

Ironically, however, the same star had acted in Thevar Magan only the previous year, a film which glorified Thevar caste pride. The film was only the beginning of a series of movies that fell under the over-used 'Madurai Formula' or the 3M films (Murder, Mayhem and Madurai – though they extend to southern districts as a whole).

(Still from Thevar Magan)

But even as storylines on caste pride dominated the screens, the subject of reservation was pushed aside, finding mention only in a few scenes – mostly as jibes targeting those who avail it.

Where did reservation go?

According to experts, this is largely because of three reasons – the first is the caste composition of the film industry; the second is the industry’s unwillingness to discuss discrimination; and finally, the problems movies on caste face ahead of release.

Stalin Rajangam says that the majority of the industry is dominated by members of intermediate castes. "More specifically, communities categorised as Backward Classes hold sway in the fort of cinema," he explains, "They do not want to make films about reservation because they, too, believe they are robbed of opportunities because of the existing system.”

But with 30% of seats and jobs in public undertakings reserved for this class, shouldn't they be supporting reservation? The answer to this question comes from Kaala director Pa Ranjith, who is considered to have started a revolution when it comes to depicting Dalit characters on screen.

"When it comes to the subject of reservation, it has always been caste Hindus versus Dalits," he says, "Not only Brahmins, but even the intermediate castes cannot handle the fact that Dalits are now getting more opportunities for education and employment. If you look at a village in Tamil Nadu even today, you can clearly see it being divided into colony (Dalit settlement) and Ooru (caste Hindu settlement). And while caste Hindus can handle Dalits working in positions below them, to see them grow in a government organisation and economically prosper, is not something they can tolerate.”

Ranjith points out that narratives produced in the industry often demonise reservation. "Even certain backward communities seem to forget that they came up in society through reservation. In the Tamil Movie 7am Arivu, there is a dialogue from Shruthi Haasan’s character, where she says that recommendation, reservation, and corruption are the reasons why capable youths are leaving the country," he recalls, "Basically, the movie is grouping reservation with evils like recommendation and corruption.”

(Still from 7am Arivu)

Stalin Ranjangam adds that subtle insinuations, too, contribute to the rhetoric against reservation. He particularly cites films made by director Shankar.

"In the movie Indian, for instance, the government officials who are corrupt are shown to be dark skinned and Christian," he says, "In Anniyan, the hero is a Brahmin and he is shown to be the only righteous man, while most of the corrupt characters he kills are depicted as members of intermediate castes. In the movie Mudhalvan, Arjun's mother tells him his horoscope matches that of former Chief Minister Rajaji. And in a film where politicians are shown to be corrupt, she hints that after Rajaji (a Brahmin), finally another good man will take the top seat.”

 

 

The lack of an alternative narrative, says Aramm director Gopi Nainar, is hardly surprising.

"In Tamil cinema, the reservation system is spoken about from the view of an oppressor. They have no knowledge about the history of the subject. Be it Orey Oru Gramathiley or Gentleman, if you speak to the creators about the subject, they won't be able to elaborate on the arguments. The story of reservation can only be told through a Dalit's viewpoint because they are intrinsically linked to this subject. Every community has the right to take what a system has to offer, but they make sure only Dalits do not have this right," he says.

The struggle on screen

In 2009, the Jayam Ravi starrer Peranmai hit the screens in Tamil Nadu, after a major hassle with the CBFC. The film's director, SP Jananathan, was forced to make 16 cuts in the film to ensure its release. The film revolves around an Adivasi forest guard (Dhruvan) who instructs NCC cadets at a local college. Dhruvan is from a Scheduled Tribe and despite his qualifications, his tribal background makes him the butt of jokes at the academy.

While the women students say that he shouldn't be teaching them because he’s an Adivasi, his superior insults him constantly in front of the students. The subject of 'merit' arises when his senior officer asks him for his Class 12 scores and points out that they’re lower than the scores of the women who are from privileged backgrounds.

Speaking to TNM, director Jananathan says, "I’m from a very impoverished household and belong to a backward community. I have eight siblings and I am the only one who got a degree. It was very difficult for me to study because I had no help at home and not enough money to get tutored. I felt the pain of being a first-generation learner and I thought if it was this hard for me, imagine the situation of someone from an SC or ST community."

Institutionalised caste discrimination, as shown in Peranmai, is a reality, as we’ve seen in Rohith Vemula’s case as well as Dr Payal Tadvi. Director Jananathan says he aimed to show that even after getting an education and being employed, the discrimination doesn't stop.

"The censor board cut off several lines in the film that show the deep-rooted casteism in all spheres of life," says Jananathan. When questioned, the board reportedly said that caste discrimination no longer exists and that there was no need to show it on screen. And while it was okay to 'praise' any caste, no caste must be denigrated.

In the 2003 film Kadhal Konden, director Selvaraghavan countered the narrative that a student who gets a college seat through reservation is undeserving.

"When a professor in college spots a sleeping Dhanush, who plays a lower caste orphan, he immediately insults him on how he got into the institution," says Stalin Rajangam, "The professor would have written a problem on the board and assumed that the boy can’t solve it because he got a “free seat”.”

 

 

But by showing Dhanush’s character solving the problem, the film portrayed that the automatic judgement that comes with his social status is wrong.

Similarly, last year, Mari Selvaraj's Pariyerum Perumal produced by Pa Ranjith, showed a Dalit student being reprimanded for not being able to follow the English in Law school. "How does someone like you get a law college seat? What are you going to study law and do? Herd cows in a suit?" a professor asks, encouraging other caste Hindu students to laugh, "You are a chick that has come through quota.”

An angry Pariyan then grabs the books of his dominant caste classmates and demands that the professor read what they have written, even as he is removed from the class. A quick glance at their books reveals that most caste Hindu students were pretending to write, too. They, however, did not face the same persecution.

 

 

Ranjith believes that the time is ripe for more films to be made on reservation. "The political powers in the Union government will try to implement EWS everywhere – and not just Dalits, even caste Hindus will be affected by it. In the next 10 years, we can definitely expect to see more content on reservation, conflicts and other caste related issues. We have already set the base for it," he says.

In fact, Gopi Nainar reveals that he is already in the process of shooting a film on how reservation has failed the oppressed castes. “It is a low budget film but we have started work on it,” he tells TNM.

Cost and censorship

Making films on caste and caste-based reservation, however, requires a support system within the industry.

"A film like Pariyerum Perumal could be made because our producer Ranjith supported us. He said the movie has to be released and the message put out there even if it leads to a financial loss. It takes that kind of resolve to portray the existing caste discrimination and release films of this nature. The movie just happened to do better than we expected," says Mari Selvaraj.

But finances are not the only hurdle that such films face. Leena Manimekalai, who recently finished shooting a film on a community termed 'Unseeables' in Tirunelveli, had to approach the Film Tribunal after the CBFC rejected her film.

"I have made three films on the subject of caste and faced obstacles from the Censor Board every single time," she says. "The board in fact banned my first film on Dalits where they identify themselves as Paraiyars, and said that it was unfit for screening. But when a movie's title can say 'Thevar Magan', why can't a Dalit assert his or her identity?" she asks.

Leena says that for mainstream movies where crores are spent, the risk of facing censor trouble is not worth taking and the makers self-censor themselves.

Pariyerum Perumal, however, did not face any trouble at the CBFC. "But that is only because of the manner in which Mari Selvaraj made the film. He managed to put out the message without naming anyone or putting them down," Ranjith says.

He also points out that though the CBFC did not find Pariyerum Perumal to be a problematic film, it did not get any recognition at the National Awards.

On the other hand, Orey Oru Gramathiley, which batted for the reservation of EWS, won a National Award even before it actually released in 1989.

And this, in itself, offers plenty of insight on how skewed the scales are. 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

 சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாடு

'ஓரே ஓரு கிராமதிலி' முதல் 'பரியேரம் பெருமாள்' வரை: தமிழ் படங்களில் சாதி அடிப்படையிலான இட ஒதுக்கீடு

நிறுவனமயமாக்கப்பட்ட சாதி பாகுபாட்டைக் காட்டிய 'பரியேரம் பெருமாள்' தேசிய விருதுகளில் புறக்கணிக்கப்பட்டாலும், 1989 ஆம் ஆண்டு வெளியான ‘ஓரே ஓரு கிராமதிலி’ திரைப்படம் ஈ.டபிள்யு.எஸ்.

பிரியங்கா திருமூர்த்தி   செப்டம்பர் 02, 2019 திங்கள் - 12:38

வேகமான பஸ் நெருங்கும்போது ஒரு பிராமண இளைஞர் சாலையில் படுத்துக் கொண்டார். ஒரு நடுத்தர வயது பெண் தனது சேலையின் பல்லுவை பாழடைந்த பள்ளி சமையலறையில் தீயில் எறிந்துவிட்டு, எரிக்கப்படுகிறார். 1993 ஆம் ஆண்டு ஜென்டில்மேன் திரைப்படத்தின் இந்த காட்சி ஒரு ஷாட்டில் இருந்து இன்னொரு காட்சியைக் குறைக்கும்போது, ​​அறிமுக திரைப்படத் தயாரிப்பாளர் ஷங்கர் சண்முகம் தனது பார்வையாளர்களிடையே அச்சத்தையும் அனுதாபத்தையும் உருவாக்குகிறார்.

நாடு முழுவதும் உள்ள பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் மற்றும் மாநில அளவிலான கல்வி நிறுவனங்களில் பிற பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினரின் (ஓபிசி) உறுப்பினர்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட 27% இடஒதுக்கீடு குறித்த போராட்டங்களின் பின்னணியில் இந்த படம் வெளியிடப்பட்டது. வி.பி.சிங் யூனியன் அரசாங்கத்தின் இந்த நடவடிக்கை எதிர்பாராத பதில்களுக்கு வழிவகுத்தது, 200 க்கும் மேற்பட்ட மாணவர்கள், 13 வயதிற்குட்பட்டவர்கள் கூட, எதிர்ப்பில் தங்களைத் தாங்களே அசைத்துக்கொண்டனர். ஆனால் நாட்டின் பெரும்பகுதி இடஒதுக்கீட்டின் பின்னடைவைச் சமாளித்துக் கொண்டிருந்தபோதும், தமிழக மாநிலம் ஒரு கண்ணிமை பேட் செய்யவில்லை. 1980 ஆம் ஆண்டில், மண்டல் ஆணையத்தின் அறிக்கை பாராளுமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்படுவதற்கு முன்பே, கல்வி நிறுவனங்கள் மற்றும் வேலைகளில் இணைந்த அனைத்து ஓரங்கட்டப்பட்ட குழுக்களுக்கும் 69% இடஒதுக்கீட்டை தமிழக அரசு ஏற்கனவே செயல்படுத்தியிருந்தது.

"தமிழ்நாட்டில் எந்தவிதமான எதிர்ப்புகளும் இல்லை. மத்திய அரசின் இந்த நடவடிக்கையை திராவிடக் கட்சிகள் முழுமையாக ஆதரித்தன" என்கிறார் அரசியல் ஆய்வாளரும் முன்னணி ஆசிரியருமான ஆர்.கே.ராதாகிருஷ்ணன். அந்த நேரத்தில் முன்னோக்கி சாதியினர் தங்கள் கருத்து வேறுபாட்டை அரசின் அரசியல் சூழலில் மகிழ்விக்க மாட்டார்கள் என்பதை உணர்ந்ததாக அவர் மேலும் கூறுகிறார்.

அதிருப்தி, இருப்பினும், சினிமாவுக்குள் நுழைந்தது. இன்று, பொருளாதார பலவீனமான பிரிவுகளுக்கான 10% ஒதுக்கீட்டை (ஈ.டபிள்யூ.எஸ்) அறிமுகப்படுத்திய பின்னர் இடஒதுக்கீடு என்பது மீண்டும் பொது விவாதத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது - குடும்ப வருமானம் ஆண்டுக்கு ரூ .8 லட்சத்திற்கும் குறைவான உயர் சாதி நபர்கள் - மத்திய பாஜக அரசாங்கத்தால், கடந்த 40 ஆண்டுகளில் தமிழ் சினிமா இந்த பிரச்சினையை எவ்வாறு சித்தரித்தது என்பதை நாங்கள் கண்டுபிடித்துள்ளோம்.

தமிழ் சினிமாவில் இட ஒதுக்கீடு

பெரிய திரையில் சாதி அடிப்படையிலான இடஒதுக்கீட்டை நேரடியாக உரையாற்றிய முதல் தமிழ் திரைப்படம் வாலி எழுதிய 1989 ஆம் ஆண்டில் வெளியான ஓரே ஓரு கிராமதிலி என்று வரலாற்றாசிரியர்களும் திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களும் பெரும்பாலும் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். இப்படத்தில் நடிகர் லட்சுமி ஒரு பிராமண கதாநாயகனாக நடித்தார், அரசு ஊழியரின் மகள் . ஒரு பிரகாசமான மாணவி, அவர் ஒரு கலெக்டர் ஆக ஆதி திராவிடர் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்று பாசாங்கு செய்கிறார். அவரது பொய் அம்பலப்படுத்தப்பட்டு நீதிமன்றத்திற்கு அழைத்துச் செல்லப்படும்போது, ​​அவரது நடவடிக்கைகள் நியாயமானவை என்று வாதிடுகிறார்.

இந்த ஆண்டு ஈ.டபிள்யூ.எஸ் ஒதுக்கீடு கொண்டுவரப்பட்டபோது, ​​இந்த ஆண்டு பாராளுமன்றத்தில் செய்யப்பட்டதைப் போன்ற வாதங்கள் இந்த திரைப்படத்தில் இருந்தன.

"பின்தங்கிய வகுப்பினருக்கு நன்மைகளை வழங்குவதில் எனக்கு எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை. ஆனால் பின்தங்கிய வகுப்புகள் சாதியால் அல்ல, பொருளாதார அந்தஸ்தால் தீர்மானிக்கப்பட வேண்டும்" என்று லட்சுமியின் தன்மை கோபமாக நீதிமன்றத்தில் வாதிடுகிறது, “பின்தங்கிய சமூகத்தில் பாரிஸ்டர்களும், சடலங்களை கொண்டு செல்லும் முன்னோடி சமூகத்தில் ஆண்களும் உள்ளனர் . பாரிஸ்டரின் மகன் பின்தங்கிய சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்பதால் நன்மைகளைப் பெறுகிறார், ஆனால் சடலங்களை கொண்டு செல்லும் மனிதனின் மகனுக்கு வாய்ப்புகள் மறுக்கப்படுகின்றன. அவர் செய்த ஒரே பாவம் ஒரு முன்னோக்கி சமூகத்தில் பிறந்ததுதான். ”

கதாநாயகன் பின்னர் "தகுதி" வாதத்தில் பின்வாங்குகிறான், அவளுடைய சாதி இருப்பிடம் தனக்கு அளித்த சலுகைகளை ஒப்புக் கொள்ளத் தவறிவிட்டான். அவர் பேசும்போது, ​​அவர் 'பணியாற்றிய' தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், அவருக்கு ஆதரவளித்து, தொடர்ந்து சேவையை அனுமதிக்க அனுமதிக்க வேண்டும் என்று கோருகிறார்கள். இங்குள்ள பிராமண கதாநாயகன் வெகுஜனங்களின் மீட்பராக சித்தரிக்கப்படுகிறார்.

படத்தை முன்னோக்கி வைத்துக் கொண்டால், எழுத்தாளரும் அறிஞருமான ஸ்டாலின் ராஜங்கம் கூறுகையில், தமிழகம் 69% இடஒதுக்கீட்டை அமல்படுத்திய ஒரு தசாப்தத்திற்கு பின்னர் வெளியானது - பின்தங்கிய வகுப்பினருக்கு 26.5% இடங்கள், பெரும்பாலான பிற்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு 20% மற்றும் பட்டியல் சாதியினர் மற்றும் பழங்குடியினருக்கு 19% .

"இடஒதுக்கீடு அமல்படுத்தப்பட்ட அடுத்த ஆண்டுகளில், முன்னோக்கி சாதிகள் சமூக துணி மெதுவாக மாறிக்கொண்டிருப்பதை உணரத் தொடங்கினர். தங்கள் சமூகங்களைச் சேர்ந்த பல மாணவர்கள் தங்களுக்கு விருப்பமான கல்லூரியில் இடங்களைப் பெற முடியவில்லை. அதே நேரத்தில், பணியிடங்களில், பின்தங்கியவர்கள் ஸ்டாலின் விளக்குகிறார், "ஒரு பிராமணர் அல்லது வேறு எந்த முன்னோடி சாதி உறுப்பினரும் ஒரு தொகுதி மாவட்ட அதிகாரி அல்லது தஹசில்தார் மட்டுமே இருந்தபோது, ​​ஒரு பின்தங்கிய வகுப்பைச் சேர்ந்த ஒருவர் திடீரென மாவட்டத்தில் பதவிகளைப் பெற்றுக்கொண்டார். கலெக்டர் நிலை. பாரம்பரியமாக அதிகாரத்தைக் கொண்டிருந்த சமூகங்களை இது வருத்தப்படுத்தியது. ”

 

மேலும், ‘70 கள் மற்றும் 80 களில் அதிக வேலையின்மை நிலைகள் எப்போதுமே சாதி இந்துக்களுக்கு சொந்தமான வேலைகள் ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்களுக்கு “வழங்கப்படுகின்றன” என்ற தோற்றத்தை உருவாக்கியது. இருப்பினும், சித்தப்பிரமை நியாயப்படுத்தப்படவில்லை.

உலக சமத்துவமின்மை தரவுத்தளத்தின்படி, இந்தியாவின் உயர் சாதி குடும்பங்கள் - அதாவது மக்கள் தொகையில் 22.8% - தேசிய சராசரி ஆண்டு வீட்டு வருமானத்தில் கிட்டத்தட்ட 47%, 1961 மற்றும் 2012 க்கு இடையில்.

உயர் சாதியினரிடையே, பிராமணர்கள் தேசிய சராசரியை விட 48% சம்பாதிக்கிறார்கள், மற்ற முன்னோடி சாதிகள் அதற்கு மேல் 45% சம்பாதிக்கிறார்கள். எஸ்சி மற்றும் எஸ்டி குடும்பங்கள் இதற்கிடையில், தேசிய சராசரியை விட 21% மற்றும் 34% சம்பாதிக்கின்றன. ஒபிசி குடும்பங்கள், பிற ஒடுக்கப்பட்ட சாதிகளுடன் ஒப்பிடுகையில் மிகச் சிறந்தவை, ஆண்டு இந்திய சராசரியை விட 8% குறைவாகவே சம்பாதிக்கின்றன.

"ஓரே ஓரு கிராமதிலியின் எழுத்தாளர் ஒரு பிராமணர் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும் - மேலும் பல நடிகர்கள் மற்றும் குழுவினர் அதில் பணிபுரிந்தனர். படம் அந்த கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கப்பட வேண்டும்" என்று ஸ்டாலின் கூறுகிறார்.

படம் சவால் செய்யப்படவில்லை. டாக்டர் அம்பேத்கர் மக்கள் இயக்கம் மற்றும் இந்திய குடியரசுக் கட்சி உறுப்பினர்கள் அதன் வெளியீட்டை எதிர்த்தனர், குடியரசுக் கட்சி கூட திரையிடப்பட்டால் திரையரங்குகளில் வன்முறை ஏற்படும் என்று எச்சரித்தது. சட்டம் மற்றும் ஒழுங்கு சிக்கல்களைக் காரணம் காட்டி தமிழக அரசு வெளியீட்டை நிறுத்தியது. இருப்பினும், திரைப்பட தயாரிப்பாளர்கள் உச்சநீதிமன்றத்தை அணுகினர், இது அவர்களின் பேச்சு மற்றும் கருத்துரிமையை நிலைநிறுத்தியது.

இந்த படம் ஜென்டில்மேனுக்கான பாதையை வகுத்தது, இது மிகவும் குறைவான ஆய்வை எதிர்கொண்டது, ஏனெனில் இது ஒரு நவீன நாள் ராபின் ஹூட் கதையாக மறைக்கப்படுகிறது. அதன் மையத்தில், ஜென்டில்மேன் இரண்டு நம்பிக்கைக்குரிய ஆனால் ஏழை மாணவர்களாக இருந்தார் - ஒரு பிராமண இளைஞர் ரமேஷ் (வினீத் நடித்தார்) மற்றும் அவரது நண்பர் கிருஷ்ணமூர்த்தி (அர்ஜுன் சர்ஜா நடித்த ஒரு முன்னோடி சாதியினரும்) - தற்போதுள்ள இட ஒதுக்கீடு காரணமாக மருத்துவ கல்லூரி இடங்கள் மறுக்கப்படுகின்றன அமைப்பு மற்றும் மாநில கல்வியில் ஊழல். அவர்கள் மாவட்டத்தில் முறையே 1 மற்றும் 2 இடங்களைப் பெற்றனர், ஆனால் இறுதி கல்லூரி பட்டியலில் இடம் பெறவில்லை. கதாபாத்திரங்கள் முன்வைத்த வாதங்கள் ஓரே ஓரு கிராமதிலியில் முன்வைக்கப்பட்ட வாதங்களைப் போலவே இருந்தன.

அதன் 160 நிமிட இயக்க நேரத்தில், படம் சாதி சின்னங்களை - சடங்கு நூல்கள், சமஸ்கிருத ஸ்லோகாக்கள் மற்றும் பெண்கள் தங்கள் சேலைகளை வரைந்த விதம் ஆகியவற்றைக் காட்டியது; மற்றும் உரையாடல்கள் ஒரே நேரத்தில் மகிமைப்படுத்தப்பட்டு உயர் சாதியினரை பாதிக்கப்பட்டவர்களாக வரைந்தன.

இந்த திரைப்படம் பெரும் வெற்றியைப் பெற்றது, அறிமுக இயக்குனருக்கு பாராட்டுக்கள் கொட்டின.

"ஜென்டில்மேன் இடஒதுக்கீட்டில் உழைக்கவில்லை, இந்த விஷயத்தை உங்கள் முகத்தில் அதிகம் செய்யவில்லை. திரைக்கதை மிகவும் அடர்த்தியாக இருந்தது, சராசரி பார்வையாளருக்கு கவனம் செலுத்த நிறைய இருந்தது" என்று இயக்குனர் சி.எஸ்.அமுதன் கூறுகிறார். இருப்பினும், திரைத்துறையினுள், அரசியல் கவனிக்கப்படாமல் போனது. "கமல்ஹாசன், ஒரு நேர்காணலில், ஜென்டில்மேன் அவருக்கு முதலில் வழங்கப்பட்டபோது, ​​படத்தின் அரசியல் காரணமாக அதை மறுத்துவிட்டார் என்று சுட்டிக்காட்டினார். இந்த விஷயத்தை எடுத்துக்கொள்வது சரியான நிலைப்பாடு அல்ல என்று அவர் கூறினார்," என்று அவர் மேலும் கூறுகிறார்.

நேர்காணலில், கமல் இந்த படம், அப்போது அவருக்கு வழங்கப்பட்டதைப் போலவே, 'பிராமண போர்க்குணம்' பற்றி பேசியதாகவும், அத்தகைய பாத்திரத்தை செய்ய அவர் வசதியாக இல்லை என்றும் கூறுகிறார். அவர் தனது அணுகுமுறையை மறுபரிசீலனை செய்ய சங்கருக்கு அறிவுறுத்தியதாகவும் கூறப்படுகிறது.

இருப்பினும், முரண்பாடாக, அதே நட்சத்திரம் தேவர் மாகனில் முந்தைய ஆண்டு மட்டுமே நடித்தது, இது தேவர் சாதி பெருமையை மகிமைப்படுத்தியது. அதிகப்படியான பயன்படுத்தப்பட்ட 'மதுரை ஃபார்முலா' அல்லது 3 எம் படங்களின் (கொலை, மேஹெம் மற்றும் மதுரை - அவை ஒட்டுமொத்தமாக தென் மாவட்டங்களுக்கு நீட்டிக்கப்பட்டாலும்) கீழ் வந்த தொடர்ச்சியான திரைப்படங்களின் ஆரம்பம் மட்டுமே இந்த படம்.

ஆனால் சாதி பெருமை குறித்த கதையோட்டங்கள் திரைகளில் ஆதிக்கம் செலுத்தியபோதும், இடஒதுக்கீடு என்ற பொருள் ஒருபுறம் தள்ளப்பட்டது, ஒரு சில காட்சிகளில் மட்டுமே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது - பெரும்பாலும் அதைப் பெறுபவர்களைக் குறிவைக்கும் ஜிப்கள்.

முன்பதிவு எங்கே போனது?

நிபுணர்களின் கூற்றுப்படி, இது பெரும்பாலும் மூன்று காரணங்களால் தான் - முதலாவது திரைப்படத் துறையின் சாதி அமைப்பு; இரண்டாவதாக, பாகுபாடு பற்றி விவாதிக்க தொழில்துறையின் விருப்பமின்மை; இறுதியாக, சாதியின் பிரச்சினைகள் திரைப்படங்கள் வெளியீட்டிற்கு முன்னதாகவே உள்ளன.

தொழில்துறையில் பெரும்பான்மையானவர்கள் இடைநிலை சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறார்கள் என்று ஸ்டாலின் ராஜங்கம் கூறுகிறார். "இன்னும் குறிப்பாக, பின்தங்கிய வகுப்புகள் என வகைப்படுத்தப்பட்ட சமூகங்கள் சினிமா கோட்டையில் தங்கியிருக்கின்றன," என்று அவர் விளக்குகிறார், "இடஒதுக்கீடு பற்றி திரைப்படங்களை உருவாக்க அவர்கள் விரும்பவில்லை, ஏனென்றால் அவர்களும், தற்போதுள்ள அமைப்பின் காரணமாக வாய்ப்புகளை கொள்ளையடிக்கிறார்கள் என்று நம்புகிறார்கள்."

ஆனால் இந்த வகுப்பிற்காக 30% இடங்கள் மற்றும் பொது நிறுவனங்களில் வேலைகள் ஒதுக்கப்பட்டிருப்பதால், அவர்கள் இடஒதுக்கீட்டை ஆதரிக்க வேண்டாமா? இந்த கேள்விக்கான பதில் காலா இயக்குனர் பா ரஞ்சித் என்பவரிடமிருந்து வருகிறது, அவர் தலித் கதாபாத்திரங்களை திரையில் சித்தரிக்கும் போது ஒரு புரட்சியைத் தொடங்கினார் என்று கருதப்படுகிறது.

"இடஒதுக்கீடு என்ற விஷயத்தில், அது எப்போதுமே சாதி இந்துக்கள் மற்றும் தலித்துகளுக்கு எதிரானது" என்று அவர் கூறுகிறார், "பிராமணர்கள் மட்டுமல்ல, இடைநிலை சாதியினரால் கூட தலித்துகள் கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்புக்கு அதிக வாய்ப்புகளைப் பெறுகிறார்கள் என்ற உண்மையை கையாள முடியாது. இன்றும் கூட நீங்கள் தமிழ்நாட்டில் உள்ள ஒரு கிராமத்தைப் பார்க்கிறீர்கள், அது காலனி (தலித் குடியேற்றம்) மற்றும் ஓரு (சாதி இந்து குடியேற்றம்) எனப் பிரிக்கப்படுவதை நீங்கள் தெளிவாகக் காணலாம். மேலும் சாதி இந்துக்கள் தங்களுக்கு கீழே உள்ள பதவிகளில் பணிபுரியும் தலித்துகளை கையாள முடியும், அவர்கள் வளர பார்க்க ஒரு அரசாங்க அமைப்பு மற்றும் பொருளாதார ரீதியாக செழிப்பு என்பது அவர்கள் பொறுத்துக்கொள்ளக்கூடிய ஒன்றல்ல. ”

தொழில்துறையில் தயாரிக்கப்படும் விவரிப்புகள் பெரும்பாலும் இடஒதுக்கீட்டை அரக்கர்களாக்குவதாக ரஞ்சித் சுட்டிக்காட்டுகிறார். "சில பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகங்கள் கூட இடஒதுக்கீடு மூலம் சமூகத்தில் வந்ததை மறந்துவிட்டதாகத் தெரிகிறது. தமிழ் திரைப்படமான காலை 7 மணி அரிவுவில், ஸ்ருதிஹாசனின் கதாபாத்திரத்திலிருந்து ஒரு உரையாடல் உள்ளது, அங்கு அவர் பரிந்துரைக்கிறார், இட ஒதுக்கீடு மற்றும் ஊழல் தான் திறமையான இளைஞர்களாக இருப்பதற்கு காரணம் நாட்டை விட்டு வெளியேறுவது, "அடிப்படையில், இந்த திரைப்படம் பரிந்துரை மற்றும் ஊழல் போன்ற தீமைகளுடன் இடஒதுக்கீட்டை தொகுக்கிறது."

இட ஒதுக்கீட்டிற்கு எதிரான சொல்லாட்சிக்கு நுட்பமான நுணுக்கங்களும் பங்களிக்கின்றன என்று ஸ்டாலின் ரஞ்சங்கம் கூறுகிறார். அவர் குறிப்பாக இயக்குனர் ஷங்கர் தயாரித்த படங்களை மேற்கோள் காட்டுகிறார்.

"இந்தியன் திரைப்படத்தில், உதாரணமாக, ஊழல் நிறைந்த அரசாங்க அதிகாரிகள் இருண்ட நிறமுள்ளவர்களாகவும், கிறிஸ்தவர்களாகவும் காட்டப்படுகிறார்கள்," என்று அவர் கூறுகிறார், "அன்னியனில், ஹீரோ ஒரு பிராமணர், அவர் ஒரே நீதிமானாகக் காட்டப்படுகிறார், பெரும்பாலானவர்கள் அவர் கொல்லும் ஊழல் கதாபாத்திரங்கள் இடைநிலை சாதிகளின் உறுப்பினர்களாக சித்தரிக்கப்படுகின்றன. முடல்வன் திரைப்படத்தில், அர்ஜுனின் தாயார் அவரது ஜாதகம் முன்னாள் முதல்வர் ராஜாஜியுடன் பொருந்துகிறது என்று கூறுகிறார். மேலும் அரசியல்வாதிகள் ஊழல் நிறைந்தவர்கள் எனக் காட்டப்படும் ஒரு படத்தில், ராஜாஜிக்குப் பிறகு அவர் குறிப்பிடுகிறார் (ஒரு பிராமணர்), இறுதியாக மற்றொரு நல்ல மனிதர் மேல் இருக்கை எடுப்பார். ”

ஒரு மாற்று விவரிப்பு இல்லாதது, ஆரம் இயக்குனர் கோபி நைனார் கூறுகிறார், ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை.

"தமிழ் சினிமாவில், இடஒதுக்கீடு முறை ஒடுக்குமுறையாளரின் பார்வையில் இருந்து பேசப்படுகிறது. அவர்களுக்கு இந்த விஷயத்தின் வரலாறு பற்றி எந்த அறிவும் இல்லை. ஓரே ஓரு கிராமதிலி அல்லது ஜென்டில்மேன் ஆக இருந்தாலும், நீங்கள் படைப்பாளர்களிடம் இந்த விஷயத்தைப் பற்றி பேசினால், அவர்கள் வென்றார்கள் ' வாதங்களை விரிவாகக் கூறமுடியாது. இடஒதுக்கீடு பற்றிய கதையை ஒரு தலித்தின் பார்வையின் மூலம் மட்டுமே சொல்ல முடியும், ஏனெனில் அவை இந்த விஷயத்தில் உள்ளார்ந்த முறையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. ஒவ்வொரு சமூகத்திற்கும் ஒரு அமைப்பு வழங்குவதை எடுத்துக்கொள்ள உரிமை உண்டு, ஆனால் அவர்கள் தலித்துகளை மட்டுமே உறுதி செய்கிறார்கள் இந்த உரிமை இல்லை, "என்று அவர் கூறுகிறார்.

திரையில் போராட்டம்

2009 ஆம் ஆண்டில், ஜெயம் ரவி நடித்த பெரன்மாய் சிபிஎப்சியுடன் பெரும் தொந்தரவுக்குப் பிறகு தமிழகத்தில் திரைக்கு வந்தது. படத்தின் இயக்குனர் எஸ்.பி. ஜனனாதன் அதன் வெளியீட்டை உறுதி செய்வதற்காக 16 வெட்டுக்களை செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. படம் ஒரு உள்ளூர் கல்லூரியில் என்.சி.சி கேடட்டுகளுக்கு அறிவுறுத்தும் ஒரு ஆதிவாசி வன காவலரை (துருவன்) சுற்றி வருகிறது. துருவன் ஒரு பட்டியல் பழங்குடியினத்தைச் சேர்ந்தவர், அவருடைய தகுதிகள் இருந்தபோதிலும், அவரது பழங்குடிப் பின்னணி அவரை அகாடமியில் நகைச்சுவையாக ஆக்குகிறது.

அவர் ஒரு ஆதிவாசி என்பதால் அவர் அவர்களுக்கு கற்பிக்கக் கூடாது என்று பெண் மாணவர்கள் கூறும்போது, ​​அவரது உயர்ந்தவர் தொடர்ந்து மாணவர்களுக்கு முன்னால் அவமதிக்கிறார். அவரது மூத்த அதிகாரி தனது 12 ஆம் வகுப்பு மதிப்பெண்களைக் கேட்கும்போது, ​​சலுகை பெற்ற பின்னணியில் உள்ள பெண்களின் மதிப்பெண்களை விட அவர்கள் தாழ்ந்தவர்கள் என்று சுட்டிக்காட்டும்போது 'தகுதி' என்ற பொருள் எழுகிறது.

டி.என்.எம் உடன் பேசிய இயக்குனர் ஜனநாதன், "நான் மிகவும் வறிய குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவன், பின்தங்கிய சமூகத்தைச் சேர்ந்தவன். எனக்கு எட்டு உடன்பிறப்புகள் உள்ளனர், நான் மட்டுமே பட்டம் பெற்றேன். எனக்கு இருந்ததால் படிப்பது மிகவும் கடினமாக இருந்தது வீட்டில் எந்த உதவியும் இல்லை, பயிற்றுவிக்க போதுமான பணம் இல்லை. முதல் தலைமுறை கற்பவர் என்ற வேதனையை நான் உணர்ந்தேன், இது எனக்கு கடினமாக இருந்தால், ஒரு எஸ்சி அல்லது எஸ்டி சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஒருவரின் நிலைமையை கற்பனை செய்து பாருங்கள். "

பெரன்மாயில் காட்டப்பட்டுள்ளபடி நிறுவனமயமாக்கப்பட்ட சாதி பாகுபாடு என்பது ஒரு உண்மை, ரோஹித் வெமுலா விஷயத்திலும் டாக்டர் பயல் தத்வியிலும் நாம் கண்டது போல. இயக்குனர் ஜனநாதன் ஒரு கல்வியைப் பெற்று வேலைக்குச் சென்ற பிறகும் பாகுபாடு நிறுத்தப்படுவதில்லை என்பதைக் காட்டுவதை நோக்கமாகக் கொண்டதாகக் கூறுகிறார்.

"தணிக்கை வாரியம் படத்தின் பல வரிகளை வெட்டியது, இது வாழ்க்கையின் அனைத்து துறைகளிலும் ஆழமாக வேரூன்றிய சாதியைக் காட்டுகிறது" என்று ஜனநாதன் கூறுகிறார். விசாரித்தபோது, ​​சாதி பாகுபாடு இனி இல்லை என்றும் அதை திரையில் காட்ட வேண்டிய அவசியமில்லை என்றும் வாரியம் கூறியதாக கூறப்படுகிறது. எந்தவொரு சாதியையும் 'புகழ்வது' சரியில்லை என்றாலும், எந்த சாதியையும் இழிவுபடுத்தக்கூடாது.

2003 ஆம் ஆண்டு கதல் கோண்டன் திரைப்படத்தில், இயக்குனர் செல்வராகவன் இடஒதுக்கீடு மூலம் கல்லூரி இடத்தைப் பெறும் மாணவர் தகுதியற்றவர் என்ற கதையை எதிர்த்தார்.

"கல்லூரியில் ஒரு பேராசிரியர் தூக்கத்தில் இருக்கும் தனுஷைக் கண்டால், அவர் குறைந்த சாதி அனாதையாக நடிக்கிறார், அவர் உடனடியாக அந்த நிறுவனத்தில் எப்படி நுழைந்தார் என்று அவமானப்படுத்துகிறார்," என்று ஸ்டாலின் ராஜங்கம் கூறுகிறார், "பேராசிரியர் குழுவில் ஒரு சிக்கலை எழுதியிருப்பார் என்று கருதினார் பையனுக்கு ஒரு "இலவச இருக்கை" கிடைத்ததால் அதை தீர்க்க முடியாது. "

ஆனால் தனுஷின் கதாபாத்திரம் சிக்கலைத் தீர்ப்பதைக் காண்பிப்பதன் மூலம், அவரது சமூக அந்தஸ்துடன் வரும் தானியங்கி தீர்ப்பு தவறானது என்று படம் சித்தரித்தது.

இதேபோல், கடந்த ஆண்டு, பா ரஞ்சித் தயாரித்த மாரி செல்வராஜின் பரியேரம் பெருமாள், ஒரு தலித் மாணவர் சட்டப் பள்ளியில் ஆங்கிலத்தைப் பின்பற்ற முடியாமல் கண்டித்ததைக் கண்டித்தார். "உங்களைப் போன்ற ஒருவருக்கு எப்படி சட்டக் கல்லூரி இருக்கை கிடைக்கும்? நீங்கள் சட்டம் படித்து என்ன செய்யப் போகிறீர்கள்? ஒரு சூட்டில் மந்தை மாடுகள்?" ஒரு பேராசிரியர் கேட்கிறார், மற்ற சாதி இந்து மாணவர்களை சிரிக்க ஊக்குவிக்கிறார், "நீங்கள் ஒதுக்கீட்டின் மூலம் வந்த ஒரு குஞ்சு."

 

கோபமடைந்த பரியன் பின்னர் தனது ஆதிக்க சாதி வகுப்பு தோழர்களின் புத்தகங்களைப் பிடித்து, பேராசிரியர் வகுப்பிலிருந்து நீக்கப்பட்டபோதும், அவர்கள் எழுதியதைப் படிக்க வேண்டும் என்று கோருகிறார். அவர்களின் புத்தகங்களை விரைவாகப் பார்த்தால், பெரும்பாலான சாதி இந்து மாணவர்களும் எழுதுவது போல் நடித்துக்கொண்டிருந்தார்கள் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது. இருப்பினும், அவர்கள் அதே துன்புறுத்தலை எதிர்கொள்ளவில்லை.

முன்பதிவு குறித்து மேலும் படங்கள் தயாரிக்க வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது என்று ரஞ்சித் நம்புகிறார். "யூனியன் அரசாங்கத்தின் அரசியல் சக்திகள் எல்லா இடங்களிலும் ஈ.டபிள்யு.எஸ். ஐ செயல்படுத்த முயற்சிக்கும் - தலித்துகள் மட்டுமல்ல, சாதி இந்துக்களும் கூட இதனால் பாதிக்கப்படுவார்கள். அடுத்த 10 ஆண்டுகளில், இடஒதுக்கீடு, மோதல்கள் மற்றும் பிற சாதி குறித்த கூடுதல் உள்ளடக்கத்தை நாம் நிச்சயமாக எதிர்பார்க்கலாம். தொடர்புடைய பிரச்சினைகள். அதற்கான தளத்தை நாங்கள் ஏற்கனவே அமைத்துள்ளோம், "என்று அவர் கூறுகிறார்.

உண்மையில், ஒடுக்கப்பட்ட சாதியினருக்கு இடஒதுக்கீடு எவ்வாறு தோல்வியுற்றது என்பது குறித்த ஒரு படத்தின் படப்பிடிப்பில் ஏற்கனவே ஈடுபட்டுள்ளதாக கோபி நைனார் வெளிப்படுத்துகிறார். "இது குறைந்த பட்ஜெட் படம், ஆனால் நாங்கள் அதற்கான வேலைகளைத் தொடங்கினோம்," என்று அவர் டி.என்.எம்

செலவு மற்றும் தணிக்கை

எவ்வாறாயினும், சாதி மற்றும் சாதி அடிப்படையிலான இடஒதுக்கீடு குறித்த திரைப்படங்களை தயாரிப்பதற்கு, தொழில்துறைக்குள் ஒரு ஆதரவு அமைப்பு தேவைப்படுகிறது.

"எங்கள் தயாரிப்பாளர் ரஞ்சித் எங்களுக்கு ஆதரவளித்ததால் பரியேரம் பெருமாள் போன்ற ஒரு திரைப்படத்தை உருவாக்க முடியும். படம் வெளியிடப்பட வேண்டும் என்றும், அது நிதி இழப்புக்கு வழிவகுத்தாலும் அந்த செய்தியை வெளியிட வேண்டும் என்றும் அவர் கூறினார். தற்போதுள்ள சாதியை சித்தரிக்க அந்த வகையான தீர்மானம் தேவைப்படுகிறது இந்த இயற்கையின் பாகுபாடு மற்றும் வெளியீட்டு படங்கள். நாங்கள் எதிர்பார்த்ததை விட சிறப்பாக இந்த திரைப்படம் நடந்தது, "என்கிறார் மாரி செல்வராஜ்.

 

ஆனால் இதுபோன்ற படங்கள் எதிர்கொள்ளும் ஒரே தடையாக நிதி இல்லை. திருநெல்வேலியில் 'அன்ஸீபிள்ஸ்' என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சமூகத்தில் சமீபத்தில் ஒரு படத்தின் படப்பிடிப்பை முடித்த லீனா மணிமேகலை, சிபிஎப்சி தனது படத்தை நிராகரித்ததை அடுத்து திரைப்பட தீர்ப்பாயத்தை அணுக வேண்டியிருந்தது.

"நான் சாதி விஷயத்தில் மூன்று திரைப்படங்களைத் தயாரித்துள்ளேன், ஒவ்வொரு முறையும் தணிக்கை வாரியத்திடமிருந்து தடைகளை எதிர்கொண்டேன்," என்று அவர் கூறுகிறார். "தங்களது முதல் படத்தை தலித்துகள் மீது தங்களை பரையர்கள் என்று அடையாளப்படுத்துவதற்கு வாரியம் தடை விதித்தது, அது திரையிட தகுதியற்றது என்று கூறியது. ஆனால் ஒரு திரைப்படத்தின் தலைப்பு 'தேவர் மகன்' என்று சொல்லும்போது, ​​ஒரு தலித் ஏன் தனது அடையாளத்தை உறுதிப்படுத்த முடியாது ? " அவள் கேட்கிறாள்.

கோடி செலவழிக்கும் பிரதான திரைப்படங்களுக்கு, தணிக்கை சிக்கலை எதிர்கொள்ளும் அபாயத்தை எடுத்துக்கொள்வது மதிப்புக்குரியது அல்ல, தயாரிப்பாளர்கள் தங்களை தணிக்கை செய்கிறார்கள் என்று லீனா கூறுகிறார்.

இருப்பினும், பரியேரம் பெருமாள் சிபிஎப்சியில் எந்த பிரச்சனையும் எதிர்கொள்ளவில்லை. "ஆனால் அது மாரி செல்வராஜ் படத்தை உருவாக்கிய விதம் காரணமாக மட்டுமே. அவர் யாரையும் பெயரிடாமல் அல்லது கீழே போடாமல் செய்தியை வெளியிட முடிந்தது" என்று ரஞ்சித் கூறுகிறார்.

பரியேரம் பெருமாலை ஒரு சிக்கலான படம் என்று சிபிஎப்சி கண்டுபிடிக்கவில்லை என்றாலும், தேசிய விருதுகளில் அதற்கு எந்த அங்கீகாரமும் கிடைக்கவில்லை என்றும் அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.

மறுபுறம், ஈ.டபிள்யு.எஸ் இட ஒதுக்கீட்டிற்காக பேட் செய்த ஓரே ஓரு கிராமதிலி, உண்மையில் 1989 இல் வெளியிடப்படுவதற்கு முன்பே ஒரு தேசிய விருதை வென்றார்.

இது, செதில்கள் எவ்வளவு வளைந்திருக்கும் என்பதைப் பற்றிய ஏராளமான நுண்ணறிவை வழங்குகிறது.



-- Edited by Admin on Monday 2nd of September 2019 03:11:29 PM

__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard