New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: Introduction


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Introduction
Permalink  
 


Introduction

The legend of St. Thomas in India has its origin in the third century Gnostic religious text known as the Acts of Thomas. Judas Thomas called Didymus, identified in the Acts as the look-alike twin brother of Jesus, had travelled in Syria and Persia and had established a church in Fars. He was known as the Apostle of the East in all of West Asia and India up to the 1950s. His cult was brought to India by Syrian Christian refugees from Edessa and Babylon in the fourth century. Between the fourth and the sixteenth centuries, the Syrian Christians reinvented the tale many times over until at last they had St. Thomas coming to India himself to evangelize the heathen. St. Thomas then becomes the founder of Christianity in India and their very own “Indian” apostle. The legend was later embellished by Marco Polo in the thirteenth century, who made the extraordinary claim that the apostle’s tomb was on the Coromandal Coast, and then taken over by the Portuguese in the sixteenth century, who following Marco Polo decided Mylapore with its great temple to Shiva was the place St. Thomas was buried. They added their own redactions of the Acts of Thomas to the legend, their favourite being St. Gregory’s De Miraculis (Beati) Thomae, and in 1523 having established themselves in the thriving Mylapore sea port, began destroying temples and building their St. Thomas churches on the ruins, pretending the sites were those of St. Thomas’s martyrdom and burial.

The Thomas-in-India legend is the prototype story for the newer Jesus-in-India story. The Jesus-in-India story was invented in Paris in 1894 by the Russian forger Nicolas Notovitch and became immediately popular with theosophists and other western spiritualists. It is an attractive fable with lots of facts and figures added, but if it is looked at closely it falls apart. When Max Muller asked Notovitch to provide proofs for his claim, he could not do it. But he was a very clever storyteller and his Jesus-died-in-Kashmir tale is still popular today. The keeper of the Roza Bal Sufi shrine in Srinigar, which contains the alleged tomb of Jesus, has had to lock it up to keep the foreign backpackers and tourists at bay.1

Both of these historical fictions are attractive to foreign spiritual seekers and modern convent-educated Hindus because they fancy the idea that an apostle of Jesus, or Jesus himself, may have visited India. The Hindus usually do not notice that in these stories neither Jesus nor Thomas are presented as seekers of India’s eternal truth or admirers of Hindu religion and culture. They are presented instead as teachers of a superior truth or as enlightened social reformers who are persecuted by the jealous priests of a degenerate heathen society.

Whether the legends are set in Palayur or Mylapore as is the case with Thomas, or Puri and Benares and later Kashmir, as is the case with Jesus, the theme of persecution and martyrdom is the same. The “superior” teachings of both prophets are rejected and their lives threatened by “reactionary” caste Hindus. Thomas is murdered on a hilltop near Madras by a jealous Brahmin priest and Jesus is stoned and driven from the country by a mob – only to return and marry a princess of Kashmir after surviving the Crucifixion.2

The first objective of these stories is to vilify Brahmins and malign the Hindu religion and community. The second objective – and here we part company with the Jesus story – is to present Christianity as an indigenous Indian religion, not an import and product of Western imperialism. If it can be shown that St. Thomas came to India and established the first Christian church in Malabar, then Christianity can claim religious hegemony in India and even claim to be the “original” religion of the Tamil people.

The Syrian Church does not press the political issue of St. Thomas in India, but the Roman Church does claim India as part of her apostolic patrimony on the grounds that St. Thomas may have died here. The disclaimer “may” must be noted for the Church does not officially declare – and Pope Benedict XVI has categorically denied – that St. Thomas came to South India.

The third reason for the legend to exist is to help the community-conscious Syrian Christians maintain their caste identity. They claim to be Jews or Brahmins, the latter descendants of Namboodiris converted by St. Thomas in the first century CE – though there were no Namboodiris in Malabar in the first century and no Christians in India before the fourth century. When they did arrive under the leadership of Thomas of Cana and settled in the vicinity of Tiruvanchikulam, they would obtain a social position similar to that of Nairs.

The first Indian St. Thomas story was invented by these Syrian immigrants to give themselves Indian ancestry and the patronage of a local martyr-saint – Christianity is the religion of martyrs3 – and it was resurrected and embellished in the sixteenth century by Jesuit and Franciscan missionaries who needed a pious story of persecution to cover up their own persecution of the Hindus of Mylapore. This is another reason for the Church to promote the story in Madras, for during that period she and her imperial Portuguese “secular arm” destroyed many temples in Mylapore and its environs.

The Archaeological Survey of India has never investigated the origins of early Christian churches in India in the same way that it has studied old mosques and other Muslim monuments, but this work has been done by German scholars and awaits translation and publication in English. It shows that most sixteenth and seventeenth century churches in India contain temple rubble and are built on temple sites. The destruction of one of these temples, the ancient first Kapaleeswara Temple on the Mylapore beach, is reviewed here because of its inexorable link with the legend of St. Thomas in Madras.

The famous English historian Arnold Toynbee observed that the mission and death of St. Thomas in India was legendary but that his reported burial place in Mylapore was a centre of pilgrimage for Indian Christians. We observe that this pretended burial place of St. Thomas – an empty tomb that has been refurbished at the cost of lakhs of rupees since the publication of this book in 1991 – must now become a centre of pilgrimage for archaeologists, historians and philosophers who do not have a theological axe to grind like the pilgrims of old and the priests of today, but who would know the plain truth about old Mylapore and record it for our children.4

Ishwar Sharan

_____________

1. Another famous book of this kind is Levi’s psychic and sententious “transcription from the Akashic Records”, of 1908, called The Aquarian Gospel of Jesus the Christ.

2. A. Faber-Kaiser, in Jesus Died in Kashmir, claims that Moses is buried on Mt. Niltoop near Bandipur, Kashmir, Jesus in the Roza Bal in Srinagar, Mary in Murree, Pakistan, and that Thomas was cremated in Mylapore. There are half a dozen books on this curious Indian sojourn of Jesus published today by different authors.

3. Gore Vidal, in Julian, describes the vicious attacks made on Emperor Julian “the Apostate” by Christian bishops because he refused to give them martyrs. He had rejected Christianity as a false religion and returned to classical Paganism, but he continued to treat Christians with tolerance and engage in interfaith dialogues with the bishops. He argued and debated with them and made them pay reparations for the temples they had destroyed in the provinces of the Roman Empire. He was assassinated in Ctesiphon (near Baghdad) by a trusted Christian officer while on campaign against the Persians. The story that his last words were “Thou hast conquered, Nazarene!” is a Christian invention. Emperor Julian is still revered by those Europeans who realise that Christianity destroyed a superior Greek and Roman civilization and took Europe into the Dark Ages.

4. A similar introduction to this one was published in the first and second editions of this book. We have carefully kept the original last line intact as it has been so much “appreciated” by the editors of The Hindu and Indian Express. They have published articles promoting the St. Thomas fable on their children’s pages after reading it. We suggest that they now approach Dr. R. Nagaswamy, eminent San Thome archaeologist, for more articles on the same subject for adults. He had promised to write an introduction for the 1995 edition of this book but was not able to do it. His attitude to the St. Thomas legend and San Thome Cathedral remains an enigma. He has all the facts and figures of the building of the Portuguese church in his possession as he was the leading archaeologist who worked on the site. But he has remained silent during all these years of controversy except for a short piece in The Hindu in 1990. Is he another pusillanimous government officer afraid to speak out?



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

அறிமுகம்

 

இந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸின் புராணக்கதை மூன்றாம் நூற்றாண்டின் ஞான மத நூலில் தாமஸின் செயல்கள் என அழைக்கப்படுகிறது. யூதாஸ் தாமஸ் டிடிமஸ் என்று அழைக்கப்பட்டார், இது இயேசுவின் தோற்றமுடைய இரட்டை சகோதரர் என்று அடையாளம் காணப்பட்டது, சிரியா மற்றும் பெர்சியாவில் பயணம் செய்து ஃபார்ஸில் ஒரு தேவாலயத்தை நிறுவியிருந்தார். அவர் 1950 கள் வரை மேற்கு ஆசியா மற்றும் இந்தியா முழுவதிலும் கிழக்கின் அப்போஸ்தலராக அறியப்பட்டார். நான்காம் நூற்றாண்டில் எடெஸா மற்றும் பாபிலோனில் இருந்து சிரிய கிறிஸ்தவ அகதிகளால் அவரது வழிபாட்டு முறை இந்தியாவுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது. நான்காம் மற்றும் பதினாறாம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில், சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் பல முறை கதையை மீண்டும் கண்டுபிடித்தனர், கடைசியாக புனித தோமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்து புறஜாதியாரை சுவிசேஷம் செய்ய வந்தார்கள். புனித தாமஸ் பின்னர் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் ஸ்தாபகராகவும், அவர்களுடைய சொந்த “இந்திய” அப்போஸ்தலராகவும் மாறுகிறார். இந்த புராணக்கதை பின்னர் பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டில் மார்கோ போலோவால் அலங்கரிக்கப்பட்டது, அவர் அப்போஸ்தலரின் கல்லறை கோரமண்டல் கடற்கரையில் இருப்பதாக அசாதாரணமான கூற்றைக் கொடுத்தார், பின்னர் பதினாறாம் நூற்றாண்டில் போர்த்துகீசியர்களால் கையகப்படுத்தப்பட்டார், மார்கோ போலோவைத் தொடர்ந்து மைலாப்பூரை அதன் பெரிய கோயிலுடன் தீர்மானித்தார் புனித தாமஸ் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடம் சிவாவுக்கு. தாமஸின் செயல்களை அவர்கள் புராணக்கதைகளில் சேர்த்தனர், அவர்களுக்கு பிடித்தது செயின்ட் கிரிகோரிஸ் டி மிராகுலிஸ் (பீட்டி) தோமே, மற்றும் 1523 ஆம் ஆண்டில் வளர்ந்து வரும் மைலாப்பூர் கடல் துறைமுகத்தில் தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்டு, கோயில்களை அழிக்கவும், செயின்ட் தாமஸ் தேவாலயங்களை கட்டவும் தொடங்கினர். இடிபாடுகளில், செயின்ட் தாமஸ் தியாகம் மற்றும் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடங்கள் என்று பாசாங்கு செய்தன.

 

தாமஸ்-இன்-இந்தியா புராணக்கதை புதிய இயேசு-இன்-இந்தியா கதைக்கான முன்மாதிரி கதை. இயேசு-இன்-இந்தியா கதை 1894 ஆம் ஆண்டில் பாரிஸில் ரஷ்ய மோசடி நிக்கோலஸ் நோடோவிட்ச் என்பவரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது மற்றும் உடனடியாக தியோசோபிஸ்டுகள் மற்றும் பிற மேற்கத்திய ஆன்மீகவாதிகளிடையே பிரபலமானது. இது ஏராளமான உண்மைகள் மற்றும் புள்ளிவிவரங்கள் சேர்க்கப்பட்ட ஒரு கவர்ச்சியான கட்டுக்கதை, ஆனால் அதை உற்று நோக்கினால் அது தவிர விழுகிறது. தனது கூற்றுக்கு ஆதாரங்களை வழங்குமாறு நோட்டோவிட்சை மேக்ஸ் முல்லர் கேட்டபோது, ​​அவரால் அதைச் செய்ய முடியவில்லை. ஆனால் அவர் மிகவும் புத்திசாலித்தனமான கதைசொல்லியாக இருந்தார், காஷ்மீரில் இயேசு இறந்த அவரது கதை இன்றும் பிரபலமாக உள்ளது. இயேசுவின் கல்லறை இருப்பதாகக் கூறப்படும் ஸ்ரீனிகரில் உள்ள ரோசா பால் சூஃபி ஆலயத்தின் பராமரிப்பாளர், வெளிநாட்டு பேக் பேக்கர்களையும் சுற்றுலாப் பயணிகளையும் வளைகுடாவில் வைத்திருக்க அதைப் பூட்ட வேண்டியிருக்கிறது.

 

இந்த இரண்டு வரலாற்று புனைகதைகளும் வெளிநாட்டு ஆன்மீக தேடுபவர்களுக்கும் நவீன கான்வென்ட் படித்த இந்துக்களுக்கும் கவர்ச்சிகரமானவை, ஏனென்றால் இயேசுவின் அப்போஸ்தலன் அல்லது இயேசுவே இந்தியாவுக்கு விஜயம் செய்திருக்கலாம் என்ற கருத்தை அவர்கள் விரும்புகிறார்கள். இந்த கதைகளில் இயேசுவோ தாமஸோ இந்தியாவின் நித்திய சத்தியத்தை நாடுபவர்களாகவோ அல்லது இந்து மதம் மற்றும் கலாச்சாரத்தை போற்றுபவர்களாகவோ முன்வைக்கப்படுவதை இந்துக்கள் பொதுவாக கவனிக்கவில்லை. அதற்கு பதிலாக அவர்கள் ஒரு உயர்ந்த சத்தியத்தின் ஆசிரியர்களாக அல்லது ஒரு சீரழிந்த புறஜாதி சமூகத்தின் பொறாமைமிக்க பாதிரியார்களால் துன்புறுத்தப்படும் அறிவொளி பெற்ற சமூக சீர்திருத்தவாதிகளாக முன்வைக்கப்படுகிறார்கள்.அறிமுகம்

 

இந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸின் புராணக்கதை மூன்றாம் நூற்றாண்டின் ஞான மத நூலில் தாமஸின் செயல்கள் என அழைக்கப்படுகிறது. யூதாஸ் தாமஸ் டிடிமஸ் என்று அழைக்கப்பட்டார், இது இயேசுவின் தோற்றமுடைய இரட்டை சகோதரர் என்று அடையாளம் காணப்பட்டது, சிரியா மற்றும் பெர்சியாவில் பயணம் செய்து ஃபார்ஸில் ஒரு தேவாலயத்தை நிறுவியிருந்தார். அவர் 1950 கள் வரை மேற்கு ஆசியா மற்றும் இந்தியா முழுவதிலும் கிழக்கின் அப்போஸ்தலராக அறியப்பட்டார். நான்காம் நூற்றாண்டில் எடெஸா மற்றும் பாபிலோனில் இருந்து சிரிய கிறிஸ்தவ அகதிகளால் அவரது வழிபாட்டு முறை இந்தியாவுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது. நான்காம் மற்றும் பதினாறாம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில், சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் பல முறை கதையை மீண்டும் கண்டுபிடித்தனர், கடைசியாக புனித தோமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்து புறஜாதியாரை சுவிசேஷம் செய்ய வந்தார்கள். புனித தாமஸ் பின்னர் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் ஸ்தாபகராகவும், அவர்களுடைய சொந்த “இந்திய” அப்போஸ்தலராகவும் மாறுகிறார். இந்த புராணக்கதை பின்னர் பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டில் மார்கோ போலோவால் அலங்கரிக்கப்பட்டது, அவர் அப்போஸ்தலரின் கல்லறை கோரமண்டல் கடற்கரையில் இருப்பதாக அசாதாரணமான கூற்றைக் கொடுத்தார், பின்னர் பதினாறாம் நூற்றாண்டில் போர்த்துகீசியர்களால் கையகப்படுத்தப்பட்டார், மார்கோ போலோவைத் தொடர்ந்து மைலாப்பூரை அதன் பெரிய கோயிலுடன் தீர்மானித்தார் புனித தாமஸ் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடம் சிவாவுக்கு. தாமஸின் செயல்களை அவர்கள் புராணக்கதைகளில் சேர்த்தனர், அவர்களுக்கு பிடித்தது செயின்ட் கிரிகோரிஸ் டி மிராகுலிஸ் (பீட்டி) தோமே, மற்றும் 1523 ஆம் ஆண்டில் வளர்ந்து வரும் மைலாப்பூர் கடல் துறைமுகத்தில் தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்டு, கோயில்களை அழிக்கவும், செயின்ட் தாமஸ் தேவாலயங்களை கட்டவும் தொடங்கினர். இடிபாடுகளில், செயின்ட் தாமஸ் தியாகம் மற்றும் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடங்கள் என்று பாசாங்கு செய்தன.

தாமஸ்-இன்-இந்தியா புராணக்கதை புதிய இயேசு-இன்-இந்தியா கதைக்கான முன்மாதிரி கதை. இயேசு-இன்-இந்தியா கதை 1894 ஆம் ஆண்டில் பாரிஸில் ரஷ்ய மோசடி நிக்கோலஸ் நோடோவிட்ச் என்பவரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது மற்றும் உடனடியாக தியோசோபிஸ்டுகள் மற்றும் பிற மேற்கத்திய ஆன்மீகவாதிகளிடையே பிரபலமானது. இது ஏராளமான உண்மைகள் மற்றும் புள்ளிவிவரங்கள் சேர்க்கப்பட்ட ஒரு கவர்ச்சியான கட்டுக்கதை, ஆனால் அதை உற்று நோக்கினால் அது தவிர விழுகிறது. தனது கூற்றுக்கு ஆதாரங்களை வழங்குமாறு நோட்டோவிட்சை மேக்ஸ் முல்லர் கேட்டபோது, ​​அவரால் அதைச் செய்ய முடியவில்லை. ஆனால் அவர் மிகவும் புத்திசாலித்தனமான கதைசொல்லியாக இருந்தார், காஷ்மீரில் இயேசு இறந்த அவரது கதை இன்றும் பிரபலமாக உள்ளது. இயேசுவின் கல்லறை இருப்பதாகக் கூறப்படும் ஸ்ரீனிகரில் உள்ள ரோசா பால் சூஃபி ஆலயத்தின் பராமரிப்பாளர், வெளிநாட்டு பேக் பேக்கர்களையும் சுற்றுலாப் பயணிகளையும் வளைகுடாவில் வைத்திருக்க அதைப் பூட்ட வேண்டியிருக்கிறது.

இந்த இரண்டு வரலாற்று புனைகதைகளும் வெளிநாட்டு ஆன்மீக தேடுபவர்களுக்கும் நவீன கான்வென்ட் படித்த இந்துக்களுக்கும் கவர்ச்சிகரமானவை, ஏனென்றால் இயேசுவின் அப்போஸ்தலன் அல்லது இயேசுவே இந்தியாவுக்கு விஜயம் செய்திருக்கலாம் என்ற கருத்தை அவர்கள் விரும்புகிறார்கள். இந்த கதைகளில் இயேசுவோ தாமஸோ இந்தியாவின் நித்திய சத்தியத்தை நாடுபவர்களாகவோ அல்லது இந்து மதம் மற்றும் கலாச்சாரத்தை போற்றுபவர்களாகவோ முன்வைக்கப்படுவதை இந்துக்கள் பொதுவாக கவனிக்கவில்லை. அதற்கு பதிலாக அவர்கள் ஒரு உயர்ந்த சத்தியத்தின் ஆசிரியர்களாக அல்லது ஒரு சீரழிந்த புறஜாதி சமூகத்தின் பொறாமைமிக்க பாதிரியார்களால் துன்புறுத்தப்படும் அறிவொளி பெற்ற சமூக சீர்திருத்தவாதிகளாக முன்வைக்கப்படுகிறார்கள்.

தாமஸ், அல்லது பூரி மற்றும் பெனாரஸ் மற்றும் பின்னர் காஷ்மீர் போன்ற புராணக்கதைகள் பலையூர் அல்லது மைலாப்பூரில் அமைக்கப்பட்டிருந்தாலும், இயேசுவைப் போலவே, துன்புறுத்தல் மற்றும் தியாக உணர்வும் ஒரே மாதிரியாக இருக்கிறது. இரு தீர்க்கதரிசிகளின் "உயர்ந்த" போதனைகள் நிராகரிக்கப்பட்டு, "பிற்போக்குத்தனமான" சாதி இந்துக்களால் அவர்களின் உயிருக்கு அச்சுறுத்தல் உள்ளது. தாமஸ் ஒரு பொறாமை கொண்ட பிராமண பாதிரியாரால் மெட்ராஸுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு மலையடிவாரத்தில் கொலை செய்யப்படுகிறார், இயேசு ஒரு கும்பலால் கல்லெறிந்து நாட்டிலிருந்து விரட்டப்படுகிறார் - சிலுவையில் அறையப்பட்ட பின்னர் காஷ்மீர் இளவரசி திரும்பி வந்து திருமணம் செய்து கொள்ள மட்டுமே .2

இந்த கதைகளின் முதல் நோக்கம் பிராமணர்களை இழிவுபடுத்துவதும், இந்து மதத்தையும் சமூகத்தையும் கேவலப்படுத்துவதும் ஆகும். இரண்டாவது நோக்கம் - இங்கே நாம் இயேசுவின் கதையுடன் இணைந்திருக்கிறோம் - கிறிஸ்தவத்தை ஒரு பூர்வீக இந்திய மதமாக முன்வைப்பது, மேற்கத்திய ஏகாதிபத்தியத்தின் இறக்குமதி மற்றும் தயாரிப்பு அல்ல. புனித தாமஸ் இந்தியா வந்து மலபாரில் முதல் கிறிஸ்தவ தேவாலயத்தை நிறுவினார் என்பதைக் காட்ட முடிந்தால், கிறித்துவம் இந்தியாவில் மத மேலாதிக்கத்தை கோரலாம் மற்றும் தமிழ் மக்களின் “அசல்” மதம் என்று கூட கூறலாம்.

இந்தியாவில் உள்ள செயின்ட் தாமஸின் அரசியல் பிரச்சினையை சிரிய தேவாலயம் அழுத்தவில்லை, ஆனால் புனித தாமஸ் இங்கு இறந்திருக்கலாம் என்ற அடிப்படையில் ரோமன் சர்ச் இந்தியாவை தனது அப்போஸ்தலிக்க ஆணாதிக்கத்தின் ஒரு பகுதியாகக் கூறுகிறது. திருச்சபை அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவிக்கவில்லை - மற்றும் போப் பெனடிக்ட் XVI திட்டவட்டமாக மறுத்துவிட்டார் - புனித தாமஸ் தென்னிந்தியாவுக்கு வந்தார்.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard