Bardesanes, the traditional author of the Acts of Thomas, was born at Edessa in Syria (now Sanliurfa or Urfa in south-eastern Turkey) in 154 CE. He died there, after a short exile in Armenia, in 233 CE. His parents were wealthy Persian aristocrats and he was brought up with a prince, Bar-Manu, who later succeeded to the throne of the Abgars. He married and had a son, Harmonius, who was a skilled musician and poet. He wrote in Greek and Syriac, the latter tongue a widely-spoken Aramaic dialect that was the Christian literary and liturgical language of Edessa up to the seventh century, when it was supplanted by Arabic.
Bardesanes was converted to Gnosticism, or Christian theosophy, in 179 CE, and he persuaded his friend the prince to convert with him. He thus had a hand in creating the first Christian state, though it is said that St. Thomas had already visited the kingdom and a church had been established in it by his disciple Addai as early as 29 CE. Whatever the truth of the early stories – such as the one about the Abgar writing a letter to Jesus asking for a cure – Edessa had become a chief centre of Christianity in West Asia by the end of the second century. This attracted the attention of Rome, as the state stood between Rome and her enemy Parthia, and Emperor Caracalla invaded Edessa and defeated the Abgar in 216 CE. Bardesanes made a strong defence of Christianity before the Roman court, but subsequently left Edessa for a time and went to Armenia where he wrote a history based on the temple records of Ani. He wrote the Acts of Thomas at Edessa about 210 CE, before the Roman invasion, and is remembered by Christian theosophists as an ardent missionary and popular, charismatic religious leader.
G.R.S. Mead, in Fragments of a Faith Forgotten, writes, “Bardesanes was also a great student of Indian religion, and wrote a book on the subject, from which the Platonist Porphyry subsequently quoted. But it is as a poet and writer on Christian theology and theosophy that Bardesanes gained so wide a reputation; he wrote many books in Syriac and also Greek … [and] he was the first to adapt the Syriac tongue to metrical forms and set the words to music; these hymns became immensely popular, not only in the Edessene kingdom but wherever the Syriac tongue was spoken.”
Bardesanes’s faith was true after his master Valentinus, the founder of Gnostic schools in Alexandria and Rome, and orthodox Christians have cursed him bitterly for it. Ephraim of Edessa, a father of the Church, writing 120 years after his death, says that he died “with the Lord in his mouth and demons in his heart”. He accused Bardesanes of being a heretic and sophist, a greedy sheep-dog in league with the wolves, and a cunning dissembler practicing deceit with his songs. If this is what a Christian saint has to say about his theology, it is something of an irony that Roman Catholic scholars are so eager to accept his geography.
It may have been reasonable for Bardesanes to set the protagonist of his Gnostic romance, Judas Thomas, in India, as he was a student of Indian philosophy. But it is really not known what he meant by this geographical designation, as we will see, and except for the Persian names – or their Greek equivalent if it is a Greek version of the Acts – the idiom and atmosphere of the book are entirely West Asian with distinct Roman cultural overtones.
It is also not known whether Bardesanes wrote the story in Greek or Syriac. Hans Jones, in The Gnostic Religion, argues that the Acts, a “Gnostic composition with orthodox reworkings”, was originally written in Syriac. But Montague Rhodes James, the translator of the Oxford edition of The Apocryphal New Testament, believed that it was first written in Greek and soon afterward translated into Syriac. He says, “This is the only one of the five primary romances which we possess in its entirety. It is of great length and considerable interest.”
Indeed, the text runs to 74 printed pages. We begin a summary of it with Mead, who writes, “The Apostle Judas Thomas, or the Twin of Jesus,6 is fabled to have received India by lot for his apostolic sphere of work. Thomas at first does not wish to go, but is sold by Jesus his master, to a trader from the East as a slave skilled in carpentry.”
We continue the narrative with M.R. James, quoting at length his translation of the Acts from the Greek. It begins abruptly, without saying where Thomas is or how he got there, except for the indefinite geographical designation “India” which ancient authors used as a synonym for Asia.
Judas Thomas and the merchant trader Abbanes (called Habban in Syrian tradition) arrive by ship at a royal city called Andropolis (identified as Sandaruck in Balochistan, one of the ancient Alexandrias). They disembark, “and lo, there were noises of flutes and water-organs … for the king hath an only daughter, and now he giveth her in marriage unto a husband … and Abbanes hearing that, said to the apostle: Let us
The Myth of Saint Thomas and the Mylapore Shiva Temple
15
go [to the marriage feast] lest we offend the king, especially seeing we are strangers. And he said: Let us go....
“And after they had put up in the inn and rested a little space they went to the marriage; and the apostle seeing them all reclining, laid himself, he also, in the midst … but Abbanes the merchant, being the master, laid himself in another place.
“And as they dined and drank, the apostle tasted nothing; so that they were about him said unto him: Wherefore art thou come here, neither eating nor drinking? but he answered them, saying: I am come here for somewhat greater than the food or the drink, and that I may fulfill the king’s will, and whoso hearkeneth not to the heralds shall be subject to the king’s judgment.
“So when they had dined and drunken, and garlands and unguents were brought to them, even man took of the unguent, and one anointed his face and another his beard and another other parts of his body; but the apostle anointed the top of his head and smeared a little upon his nostrils, and dropped it into his ears and touched his teeth with it, and carefully anointed the parts about his heart: and the wreath that was brought to him, woven of myrtle and other flowers, he took, and set it on his head, and took a branch of calamus and held it in his hand.
“Now the flute-girl … went about to them all and played, but when she came to the place where the apostle was, she stood over him and played at his head for a long space: now this flute-girl was by race a Hebrew.
“And as the apostle continued looking at the ground, one of the cup-bearers stretched forth his hand and gave him a buffet; and the apostle lifted up his eyes and looked upon him that smote him and said: My God will forgive thee in the life to come this iniquity, but in this world thou shalt show forth his wonders, and even now shall I behold this hand that hath smitten me dragged by dogs. And having said so, he began to sing....”
Later that night, the apostle’s curse takes effect, and “the cup-bearer that had buffeted him went down to the well to draw water; and there chanced to be a lion there, and it slew him and left him lying in that place, having torn his limbs in pieces, and forthwith dogs seized his members, and among them one black dog holding his right hand in his mouth bare it into the place of the banquet.”
This is how the drama in the Acts of Thomas opens.
The fabulous story continues when the king, hearing of the apostle’s powers, comes and asks him to pray for his daughter and her new husband. Judas Thomas agrees, and laying hands on the newly wedded couple, he prays to Jesus, and then leaves them and that place and departs.
Now the king asks for the room to be cleared, so that the couple may be left alone, “and when all were gone out and the doors were shut, the bridegroom lifted up the curtain of the bride-chamber to fetch the bride unto him. And he saw the Lord Jesus bearing the likeness of Judas Thomas and speaking with the bride – even of him that but now had blessed them and gone out from them, the apostle; and he saith unto him: Wentest thou not out in the sight of all? how then art thou found here? But the Lord said to him: I am not Judas which is also called Thomas, but I am his brother. And the Lord sat down upon the bed and bade them also sit upon chairs, and began to say unto them:
“Remember, my children, what my brother spake unto you and what he delivered before you: and know this, that if ye abstain from this foul intercourse....”
The royal couple are persuaded to abstain, and are converted by Jesus, and are chaste and do not consummate their marriage, and “when the king heard these things from the bridegroom and the bride, he rent his clothes and said unto them that stood by him: Go forth quickly … and take and bring me that man that is a sorcerer who by ill fortune came unto this city; for with mine own hands I brought him into this house, and I told him to pray over this mine ill-starred daughter; and whoso findeth and bringeth him to me, I will give him whatever he asketh of me.”
But Judas Thomas was not to be found, for he had fled that place, and was come into the cities of India.
“Now when the apostle was come into the cities of India with Abbanes the merchant, Abbanes went to salute the king Gundaphorus,7 and reported to him of the carpenter whom he had brought with him. And the king was glad … and the king said: Canst thou build me a palace? And he answered: Yea, I can both build and furnish it; for to this end am I come, to build and to do the work of a carpenter.”
The Myth of Saint Thomas and the Mylapore Shiva Temple
16
Gundaphorus then takes Judas Thomas outside the city, to a wet, woody place where he desires the palace to be built. The apostle draws him an elaborate plan on the ground with a reed, and the king, being pleased says: “Verily thou art a craftsman, and it befitteth thee to be a servant of kings. And he left much money with him and departed from him.”
Sometime later, the king sends more money and provisions to the apostle, whom he trusts as a good servant; but he, deceiving him, and not doing any work, goes about the countryside distributing the gold and silver as alms to the poor.
“After these things the king sent an ambassador unto the apostle, and wrote thus: Signify unto me what thou hast done, or what I shall send thee, or of what thou hast need. And the apostle sent unto him, saying: The palace is builded and only the roof remaineth. And the king hearing it sent him again gold and silver, and wrote unto him: Let it be roofed, if it is done.”
Now Gundaphorus comes on a tour to the city and inquires of his friends about the palace that Judas Thomas is building for him, and they say to him: “Neither hath he built a palace nor done aught else of that he promised to perform, but he goeth about the cities and countries, and whatsoever he hath he giveth unto the poor, and teacheth of a new God, and healeth the sick, and driveth out devils, and doeth many other wonderful things; and we think him to be a sorcerer.... And when the king heard that, he rubbed his face with his hands, and shook his head for a long space.”
The king then sends for the merchant Abbanes and Judas Thomas, and says to the apostle: “Hast thou built me the palace? And he said: Yea and the king said: When, then, shall we go and see it? But he answered him and said: Thou canst not see it now, but when thou departest this life, then thou shalt see it. And the king was exceedingly wroth, and commanded both the merchant and Judas which is called Thomas to be put in bonds and cast into prison until he should inquire and learn unto whom the king’s money had been given, and so destroy both him and the merchant.”
Judas Thomas and the trader Abbanes are taken away to prison, and that night the king’s brother Gad falls ill, and sends for the king and says: “O king my brother, I commit unto thee mine house and my children; for I am vexed by reason of the provocation that hath befallen thee, and lo, I die … and as they talked together, the soul of his brother Gad departed.”
And angels take the soul of the king’s brother up into heaven, and they ask him: “In which place wouldst thou dwell? And when they drew near unto the building of Thomas the apostle which he had built for the king, Gad saw it and said unto the angels: I beseech you, my lords, suffer me to dwell in one of the lowest rooms of these. And they said to him: Thou canst not dwell in this building…. This is that palace which that Christian builded for thy brother. And he said: I beseech you, my lords, suffer me to go to my brother that I may buy this palace of him; for my brother knoweth not of what sort it is, and he will sell it unto me.”
And Gad returns to life, and the king is informed. He comes and stands by his brother’s bed, amazed, and unable to speak, and Gad says to him: “Sell me that palace which thou hast in the heavens? And the king said: Whence should I have a palace in the heavens? And he said: Even that which the Christian built for thee which is now in the prison, whom the merchant brought unto thee, having purchased him of one Jesus: I mean that Hebrew slave whom thou desireth to punish as having suffered deceit at his hand: whereas I was grieved and died, and am now revived.”
But the king having learned of the palace in heaven from his brother Gad, wants to keep it, and refuses to sell it; he says they must go to the apostle and ask his forgiveness, and ask him to build another palace in heaven. The brothers go to the prison, and Judas Thomas agrees to build another palace in heaven for Gad; and the king and his brother are converted, and baptized in the public baths, and chrismed, and the apostle prays:
“Come, thou power of the Most High, and the compassion that is perfect.
“Come, gift of the Most High.
“Come, compassionate mother.
“Come, she that revealeth the hidden mysteries.
“Come, communion of the male.
“Come, she that revealeth the hidden mysteries.
“Come, mother of the seven houses, that thy rest may be in the eighth house.
“Come, elder of the five members, mind, thought, reflection, consideration, reason; communicate with these young men.
The Myth of Saint Thomas and the Mylapore Shiva Temple
17
“Come, holy spirit, and cleanse their reins and their heart, and give them the added seal, in the name of the Father and Son and Holy Ghost.”8
Then Judas Thomas, having accomplished the conversion of Gundaphorus and Gad, is directed by Jesus in a dream to leave the city. He goes out, having given up the pretence of being a carpenter, and soon after comes upon a beautiful youth lying dead by the wayside. He prays over the boy, and is immediately challenged by the dragon who has slain him. The dragon calls himself Satan – and says too that he is the Great Satan. But in the contest that follows he is defeated by the apostle and compelled to suck out the poison that has killed the youth. This causes him to burst and die, but not before he gives a long speech on fornication, of which the youth is accused. The youth revives, confesses his sins before the multitude, and Judas Thomas continues on his way. He heals the sick, raises the dead, and preaches an uncompromising doctrine of sexual continence. His sole theme is that a Christian must be chaste, even within the sacrament of marriage.
This teaching is not welcomed in the cities and towns that he visits, but the people are attracted by his bizarre and violent miracles. Some are converted, anointed with oil, and put into the care of a priest. He then moves to new cities and districts, heals the sick, raises the dead, and drives devils out of women. He hears the confession of a talking donkey who admits that he was a priest of Balaam before he turned to Jesus.
But the apostle’s special field of work are women and virgins. He entices them away from their families, converts them, puts them into sackcloth and ashes, and locks them up behind doors. This causes great discord in the cities, and earns him the bitter enmity of the husbands and brothers of those he has bewitched with his words.
He is finally brought before the king, Misdaeus,9 and asked about his activities. The king says: “Wherefore teachest thou this new doctrine, which both Gods and men hate, and which has nought of profit? And Judas said: What evil do I teach? And Misdaeus said: Thou teachest, saying that men cannot live well except that they live chastely with the God whom thou preachest. Judas saith: Thou sayest true, O king: thus do I teach.”
Now the time of the apostle’s death draws near. The narrative is given in full here so that the reader will have a reference with which to compare the tales that are told in Malabar and Mylapore. This is the original story, from which all other versions derive. It tells of the legitimate execution of a criminal for wicked deeds, by the king Misdaeus (Mazdai or Masdai) who has been severely provoked by his sorcery – though it has a posthumous royal conversion and is couched in much unctuous verbiage.
Judas Thomas ignores the king’s warning. He converts the prince of the house, Iuzanes, and his mother the queen. The other women of the court have already left to follow the new creed. The city is in turmoil, and the deserted king is appalled by the events around him. He has the apostle arrested, and confronts him. He asks: “Art thou bond or free? Thomas said: I am the bondsman of one only, over whom thou hast no authority. And Misdaeus saith to him: How didst thou run away and come into this country? And Thomas said: I was sold hither by my master, that I may save many, and by thy hand depart out of this world…. And Misdaeus saith unto him: I have not made haste to destroy thee, but have had long patience with thee: but thou has added unto thine evil deeds, and thy sorceries are dispersed abroad and heard of throughout all this country: but this I do that thy sorceries may depart with thee, and our land be cleansed from them.”
But the apostle again rejects the king’s plea to reform, and so “Misdaeus considered how he should put him to death; for he was afraid because of the many people who were subject unto him, for many also of the nobles and of them that were in authority believed on him. He took him therefore and went out of the city; and armed soldiers went with him. And the people supposed that the king desired to learn somewhat of him, and they stood still and gave heed. And when they had walked one mile, he delivered him unto four soldiers and an officer, and commanded them to take him into the mountain and there pierce him with spears and put an end to him, and return again to the city. And saying thus unto the soldiers, he himself also returned unto the city.
“But the men ran after Thomas, desiring to deliver him from death. And two soldiers went on the right hand of the apostle and two on his left, holding spears, and the officer held his hand and supported him…. And being come up into the mountain unto the place where he was to be slain, he said unto them that held him, and to the rest: Brethren, hearken unto me now at the last; for I am come to my departure out of the body. Let not then the eyes of your heart be blinded, nor your ears be made deaf. Believe on the God whom I preach, and be not guides unto
The Myth of Saint Thomas and the Mylapore Shiva Temple
18
yourselves in the hardness of your heart, but walk in all your liberty, and in the glory that is toward men, and the life that is toward God.
And he said unto Iuzanes: Thou son of the earthly king Misdaeus and minister to the minister of our Lord Jesus Christ: give unto the servants of Misdaeus their price that they may suffer me to go and pray. And Iuzanes persuaded the soldiers to let him pray. And the blessed Thomas went to pray, and kneeled down and rose up and stretched forth his hands unto heaven … and when he had thus prayed he said unto the soldiers: Come hither and accomplish the commandments of him that sent you. And the four came and pierced him with their spears, and he fell down dead.
“And all the brethren wept; and they brought beautiful robes and much and fair linen, and buried him in a royal sepulchre wherein the former first kings were laid.”
But Siphor the priest and Iuzanes the king’s son refuse to leave the apostle and continue to sit on the mountain. Thomas suddenly appears and orders them to go back to the city, as he is not there but has gone up to heaven. He promises that they will join him soon. So Siphor and Iuzanes go down from the mountain that held the sepulchre of ancient kings.
“Now it came to pass after a long time that one of the children of Misadeus the king was smitten by a devil, and no man could cure him, for the devil was exceedingly fierce. And Misdaeus the king took thought and said: I will go and open the sepulchre, and take a bone of the apostle of God and hang it upon my son, and he shall be healed … and he went and opened the sepulchre, but found not the apostle there, for one of the brethren had stolen him away and taken him unto Mesopotamia; but from that place where the bones of the apostle had lain Misdaeus took dust and put it about his son’s neck, saying: I believe on thee, Jesus Christ, now that he hath left me which troubleth men and opposeth them lest they should see thee. And when he had hung it upon his son, the lad became whole.
“Misdaeus the king therefore was also gathered among the brethren, and bowed his head under the hands of Siphor the priest; and Siphor said unto the brethren: Pray ye for Misdaeus the king, that he may obtain mercy of Jesus Christ, and that he may no longer remember evil against him. They all therefore, with one accord rejoicing, made prayer for him … and he was gathered with the multitude of them that had believed in Christ, glorifying the Father and the Son and the Holy Ghost; whose is power and adoration, now and forever and world without end. Amen.”
____________
6. The sobriquets “Didymus” and “Thomas”, the first Greek and the second Aramaic, indicate that Judas was the natural born twin brother of Jesus. Rupert Furneau, in The Other Side of the Story, writes, “The legend of the strong resemblance which existed between Jesus and Thomas would not have been invented by the Christians as it could have been used in explanation of the resurrection story…. It is seldom realized that Jesus had a number of brothers and sisters. Paul states that he was the first born of many brethren. By Mark and Luke four brothers are named, James, Joseph, Simon, and Judas. There were probably two other brothers and at least two sisters. Christian tradition, in order to confirm the dogma of the perpetual virginity of Mary, has tried to turn them into cousins, or alternatively to make them into half-brothers, sons of Joseph by a previous wife.”
7. This king is the only character in the Acts (besides Judas Thomas) who can perchance be identified with a historical person. Some say he is the same as Gondophernes or Guduphara, the Indo-Parthian king who ruled over Arachosia, Kabul, and Gandhara (modern Afghanistan and Pakistan) from about 19 to 45 C.E. (the dates are disputed). The Acts gives no vital information about him, his reign, his city, or his country except to say that it is in “India”. He can be identified as Parthian from his name, the original Persian form of it being Vindapharna.
8. This prayer is a Manichaean invocation of a feminine Holy Spirit, according to Prof. F.C. Burkitt in a note in the Oxford edition of the Acts of Thomas that we are following, though it has been bowdlerized by the translator in favour of conventional Christian phraseology. The story itself is Syro-Persian, set in some corner of the Parthian Empire, as indicated by the style of living and cultural ambiance. It is not Indian, not even North-West Indian, and the suggestion by Tamil Christian apologists that it is South Indian is asinine.
9. This king is better known by his Persian name, Mazdai, which is found in the Syriac version of the Acts (Misdaeus is Greek). It specifically denotes a Zoroastrian ruler. He has no known historical counterpart and the Acts gives no vital information about him except to say that he rules in “a desert country”. Some Catholic writers try to make him into a first century king of Mylapore, but the Acts does not support so far-fetched a proposition.
தாமஸின் செயல்களின் பாரம்பரிய எழுத்தாளரான பர்தேசனேஸ், பொ.ச. 154 இல் சிரியாவில் எடெஸாவில் (இப்போது தென்கிழக்கு துருக்கியில் சான்லியூர்ஃபா அல்லது உர்பா) பிறந்தார். பொ.ச. 233 இல் ஆர்மீனியாவில் ஒரு குறுகிய நாடுகடத்தலுக்குப் பிறகு அவர் அங்கேயே இறந்தார். அவரது பெற்றோர் பணக்கார பாரசீக பிரபுக்கள், அவர் பார்-மனு என்ற இளவரசனுடன் வளர்க்கப்பட்டார், பின்னர் அவர் அப்கர்களின் சிம்மாசனத்தில் வெற்றி பெற்றார். அவர் திருமணம் செய்து ஹார்மோனியஸ் என்ற மகனைப் பெற்றார், அவர் ஒரு திறமையான இசைக்கலைஞர் மற்றும் கவிஞர். அவர் கிரேக்க மற்றும் சிரியாக் மொழிகளில் எழுதினார், பிந்தைய நாக்கு பரவலாக பேசப்படும் அராமைக் பேச்சுவழக்கு ஆகும், இது ஏழாம் நூற்றாண்டு வரை எடெஸாவின் கிறிஸ்தவ இலக்கிய மற்றும் வழிபாட்டு மொழியாக இருந்தது, அது அரபியால் மாற்றப்பட்டது.
பொ.ச. 179-ல் பார்தேசனேஸ் ஞானவாதம் அல்லது கிறிஸ்தவ தத்துவவியல் என மாற்றப்பட்டார், மேலும் அவர் தன்னுடைய நண்பரான இளவரசரை அவருடன் மாற்றும்படி வற்புறுத்தினார். புனித தாமஸ் ஏற்கெனவே ராஜ்யத்திற்கு விஜயம் செய்ததாகவும், பொ.ச. 29-ல் இருந்தே அவருடைய சீடர் அடாய் அவர்களால் ஒரு தேவாலயம் நிறுவப்பட்டதாகவும் கூறப்பட்டாலும், முதல் கிறிஸ்தவ அரசை உருவாக்குவதில் அவருக்கு ஒரு கை இருந்தது. ஆரம்பகால கதைகளின் உண்மை என்னவாக இருந்தாலும் - குணமடையக் கேட்டு அப்கர் இயேசுவுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதியது போன்றவை - எடெசா இரண்டாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மேற்கு ஆசியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் முக்கிய மையமாக மாறியது. ரோம் மற்றும் அவரது எதிரியான பார்த்தியாவிற்கும் இடையில் அரசு நின்றதால் இது ரோமின் கவனத்தை ஈர்த்தது, மேலும் பேரரசர் கராகலா எடெஸா மீது படையெடுத்து கி.பி 216 இல் அப்கரை தோற்கடித்தார். ரோமானிய நீதிமன்றத்தின் முன் பர்தேசனேஸ் கிறிஸ்தவத்தை கடுமையாகப் பாதுகாத்தார், ஆனால் பின்னர் எடெஸாவை விட்டு ஒரு முறை ஆர்மீனியாவுக்குச் சென்றார், அங்கு அனியின் கோவில் பதிவுகளின் அடிப்படையில் ஒரு வரலாற்றை எழுதினார். ரோமானிய படையெடுப்பிற்கு முன்னர், கி.பி 210 இல் எடெசாவில் தாமஸின் செயல்களை அவர் எழுதினார், மேலும் கிறிஸ்தவ தியோசோபிஸ்டுகள் ஒரு தீவிர மிஷனரி மற்றும் பிரபலமான, கவர்ந்திழுக்கும் மதத் தலைவராக நினைவுகூரப்படுகிறார்கள்.
G.R.S. மீட், ஃபிராக்மென்ட்ஸ் ஆஃப் எ ஃபெய்த் மறந்துபோனதில், எழுதுகிறார், “பார்தேசனேஸ் இந்திய மதத்தின் சிறந்த மாணவராகவும் இருந்தார், மேலும் இந்த விஷயத்தில் ஒரு புத்தகத்தை எழுதினார், அதிலிருந்து பிளாட்டோனிஸ்ட் போர்பிரி மேற்கோள் காட்டினார். ஆனால் கிறிஸ்தவ இறையியல் மற்றும் தத்துவவியல் பற்றிய ஒரு கவிஞராகவும் எழுத்தாளராகவும் பார்தேசனேஸ் இவ்வளவு புகழ் பெற்றார்; அவர் சிரியாக் மற்றும் கிரேக்க மொழியிலும் பல புத்தகங்களை எழுதினார்… [மேலும்] சிரிய நாக்கை மெட்ரிகல் வடிவங்களுடன் மாற்றியமைத்து, சொற்களை இசைக்கு அமைத்தவர்; இந்த பாடல்கள் எடெசீன் இராச்சியத்தில் மட்டுமல்ல, சிரிய மொழி பேசப்படும் இடங்களிலும் மிகவும் பிரபலமாகின. ”
அலெக்ஸாண்ட்ரியா மற்றும் ரோமில் உள்ள ஞானப் பள்ளிகளின் நிறுவனர் அவரது எஜமானர் வாலண்டினஸ் மற்றும் ஆர்த்தடாக்ஸ் கிறிஸ்தவர்கள் அவரை கடுமையாக சபித்தபின் பார்தேசனஸின் நம்பிக்கை உண்மைதான். திருச்சபையின் தந்தையான எடெஸாவின் எபிரைம், இறந்து 120 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு எழுதுகிறார், அவர் "இறைவனுடன் வாயிலும், பேய்களை இதயத்தில்" இறந்தார் என்று கூறுகிறார். பர்தேசனஸ் ஒரு மதவெறி மற்றும் சோஃபிஸ்ட், ஓநாய்களுடன் லீக்கில் பேராசை கொண்ட ஆடு-நாய், மற்றும் ஒரு தந்திரமான பரபரப்பாளர் தனது பாடல்களுடன் வஞ்சகத்தை கடைப்பிடிப்பதாக அவர் குற்றம் சாட்டினார். ஒரு கிறிஸ்தவ துறவி தனது இறையியலைப் பற்றி இதைக் கூறினால், ரோமன் கத்தோலிக்க அறிஞர்கள் அவரது புவியியலை ஏற்றுக்கொள்ள மிகவும் ஆர்வமாக உள்ளனர் என்பது ஒரு முரண்பாடாகும்.
பார்தேசனேஸ் தனது ஞான காதல் கதாநாயகன் யூதாஸ் தாமஸை இந்தியாவில் தத்துவத்தை நியாயப்படுத்தியிருக்கலாம், ஏனெனில் அவர் இந்திய தத்துவத்தின் மாணவராக இருந்தார். ஆனால் இந்த புவியியல் பெயரால் அவர் எதைக் குறிக்கிறார் என்பது உண்மையில் தெரியவில்லை, பாரசீக பெயர்களைத் தவிர - அல்லது அவற்றின் கிரேக்க சமமான செயல்கள் கிரேக்க பதிப்பாக இருந்தால் - புத்தகத்தின் முட்டாள்தனமும் வளிமண்டலமும் முற்றிலும் மேற்கு தனித்துவமான ரோமானிய கலாச்சார மேலோட்டங்களைக் கொண்ட ஆசிய.
பார்தேசனேஸ் இந்த கதையை கிரேக்க மொழியில் எழுதியாரா அல்லது சிரியாக் மொழியில் எழுதப்பட்டாரா என்பதும் தெரியவில்லை. ஹான்ஸ் ஜோன்ஸ், தி க்னோஸ்டிக் ரிலிஜியனில், “மரபுவழி மறுசீரமைப்புகளுடன் கூடிய ஞான அமைப்பு” என்ற சட்டங்கள் முதலில் சிரியாக் மொழியில் எழுதப்பட்டவை என்று வாதிடுகிறார். ஆனால் தி அபோக்ரிபல் புதிய ஏற்பாட்டின் ஆக்ஸ்போர்டு பதிப்பின் மொழிபெயர்ப்பாளரான மாண்டேக் ரோட்ஸ் ஜேம்ஸ், இது முதலில் கிரேக்க மொழியில் எழுதப்பட்டதாகவும் விரைவில் சிரியாக் மொழியில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டதாகவும் நம்பினார். அவர் கூறுகிறார், “இது ஐந்து முதன்மை ரொமான்ஸ்களில் ஒன்றாகும். இது மிக நீளமாகவும் கணிசமான ஆர்வமாகவும் உள்ளது. ”
உண்மையில், உரை 74 அச்சிடப்பட்ட பக்கங்களுக்கு இயங்கும். அதன் ஒரு சுருக்கத்தை மீட் உடன் தொடங்குகிறோம், அவர் எழுதுகிறார், “அப்போஸ்தலன் யூதாஸ் தாமஸ், அல்லது இயேசுவின் இரட்டை, 6, அவருடைய அப்போஸ்தலிக்க பணிக்காக இந்தியாவை நிறையப் பெற்றதாகக் கருதப்படுகிறது. தாமஸ் முதலில் செல்ல விரும்பவில்லை, ஆனால் அவனது எஜமானான இயேசுவால் கிழக்கிலிருந்து ஒரு வணிகருக்கு தச்சுத் தொழிலில் திறமையான அடிமையாக விற்கப்படுகிறான். ”
எம்.ஆர். ஜேம்ஸுடன் விவரிப்பைத் தொடர்கிறோம், கிரேக்க மொழியிலிருந்து அவர் செய்த மொழிபெயர்ப்பை நீளமாக மேற்கோள் காட்டுகிறார். பண்டைய ஆசிரியர்கள் ஆசியாவின் ஒரு பொருளாகப் பயன்படுத்திய காலவரையற்ற புவியியல் பெயர் “இந்தியா” தவிர, தாமஸ் எங்கே இருக்கிறார் அல்லது எப்படி அங்கு சென்றார் என்று சொல்லாமல் அது திடீரென தொடங்குகிறது.
யூதாஸ் தாமஸ் மற்றும் வணிக வர்த்தகர் அபேன்ஸ் (சிரிய பாரம்பரியத்தில் ஹப்பன் என்று அழைக்கப்படுபவர்) ஆண்ட்ரோபோலிஸ் என்ற அரச நகரத்திற்கு கப்பலில் வருகிறார்கள் (பண்டைய அலெக்ஸாண்ட்ரியாக்களில் ஒன்றான பலூசிஸ்தானில் சாண்டரக் என அடையாளம் காணப்பட்டது). அவர்கள் இறங்குகிறார்கள், “இதோ, புல்லாங்குழல் மற்றும் நீர் உறுப்புகள் இருந்தன… ராஜாவுக்கு ஒரே மகள் இருக்கிறாள், இப்போது அவன் அவளை ஒரு கணவனுடன் திருமணம் செய்துகொள்கிறான்… அதைக் கேட்ட அபேன்ஸ் அப்போஸ்தலரை நோக்கி: நாம் செய்வோம்
செயிண்ட் தாமஸ் மற்றும் மைலாப்பூர் சிவன் கோயிலின் கட்டுக்கதை
நாங்கள் ராஜாவை புண்படுத்தாதபடி, [திருமண விருந்துக்கு] செல்லுங்கள், குறிப்பாக நாங்கள் அந்நியர்கள். அவர் கூறினார்: நாம் போகலாம் ....
“அவர்கள் சத்திரத்தில் அமர்ந்து சிறிது இடம் ஓய்வெடுத்த பிறகு அவர்கள் திருமணத்திற்குச் சென்றார்கள்; அப்போஸ்தலன் அவர்கள் அனைவரையும் சாய்ந்து கொண்டிருப்பதைக் கண்டார், அவரும் நடுவே இருந்தார் ... ஆனால் வணிகரான அபேன்ஸ் எஜமானராக இருப்பதால், தன்னை வேறொரு இடத்தில் வைத்தார்.
“அவர்கள் சாப்பிட்டு குடித்தபோது, அப்போஸ்தலன் எதையும் சுவைக்கவில்லை; அவர்கள் அவரைப் பற்றி அவனை நோக்கி: நீ ஏன் இங்கே வருகிறாய், சாப்பிடவோ குடிக்கவோ இல்லை? ஆனால் அவர் அவர்களுக்குப் பதிலளித்தார்: நான் இங்கு வந்துள்ளேன், உணவு அல்லது பானத்தை விட சற்றே பெரியது, நான் ராஜாவின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவதற்காகவும், ஹெரால்டுகளுக்கு செவிசாய்க்காதவன் ராஜாவின் தீர்ப்புக்கு உட்படுத்தப்படுவான்.
“ஆகவே, அவர்கள் உணவருந்தி குடித்துவிட்டு, மாலைகளும், ஆடைகளும் அவர்களிடம் கொண்டு வரப்பட்டபோது, மனிதன் கூட அநீதியுள்ளவர்களை எடுத்துக் கொண்டான், ஒருவன் தன் முகத்தையும் மற்றொருவன் தாடியையும் அவனது உடலின் மற்ற பாகங்களையும் அபிஷேகம் செய்தான்; ஆனால் அப்போஸ்தலன் தன் தலையின் உச்சியில் அபிஷேகம் செய்து, அவனது நாசி மீது சிறிது பூசப்பட்டு, அதை அவன் காதுகளில் இறக்கி, அதனுடன் பற்களைத் தொட்டு, அவனது இருதயத்தைப் பற்றிய பகுதிகளை கவனமாக அபிஷேகம் செய்தான்; அவனுக்குக் கொண்டுவரப்பட்ட மாலை, நெய்தது மிர்ட்டல் மற்றும் பிற பூக்கள், அவர் எடுத்து அதை தலையில் வைத்து, கலமஸின் ஒரு கிளையை எடுத்து கையில் பிடித்தார்.
“இப்போது புல்லாங்குழல் பெண்… அவர்கள் அனைவரையும் சுற்றி விளையாடியது, ஆனால் அவள் அப்போஸ்தலன் இருந்த இடத்திற்கு வந்ததும், அவள் அவன் மேல் நின்று அவன் தலையில் நீண்ட நேரம் விளையாடினாள்: இப்போது இந்த புல்லாங்குழல் பெண் ஒரு இனம் ஹீப்ரு.
“அப்போஸ்தலன் தொடர்ந்து தரையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது, கோப்பையைத் தாங்கியவர்களில் ஒருவன் கையை நீட்டி அவனுக்கு ஒரு பஃபே கொடுத்தான்; அப்போஸ்தலன் கண்களை உயர்த்தி, அவனை அடித்தவனைப் பார்த்து, “இந்த அக்கிரமத்தை வர என் தேவன் வாழ்க்கையில் மன்னிப்பார், ஆனால் இந்த உலகத்தில் நீ அவருடைய அதிசயங்களை வெளிப்படுத்துவீர்கள், இப்போதும் நான் இந்த கையைப் பார்ப்பேன் நாய்களால் இழுத்துச் செல்லப்பட்ட என்னை அடித்துவிட்டது. அப்படிச் சொல்லிவிட்டு, அவர் பாட ஆரம்பித்தார் .... ”
அந்த இரவின் பிற்பகுதியில், அப்போஸ்தலரின் சாபம் நடைமுறைக்கு வருகிறது, “அவரைத் தூக்கிக் கொண்ட கோப்பை தாங்கியவர் தண்ணீர் எடுக்க கிணற்றுக்குச் சென்றார்; அங்கே ஒரு சிங்கம் இருக்க வாய்ப்புள்ளது, அது அவனைக் கொன்று அந்த இடத்தில் படுத்துக் கொண்டு, அவனது கைகால்களைக் கிழித்து, உடனே நாய்கள் அவனுடைய உறுப்பினர்களைக் கைப்பற்றின, அவற்றில் ஒரு கறுப்பு நாய் வலது கையை வாயில் பிடித்துக் கொண்டது விருந்துக்குள். ”
தாமஸின் செயல்களில் நாடகம் இப்படித்தான் திறக்கிறது.
அப்போஸ்தலரின் சக்திகளைக் கேட்டு ராஜா வந்து, தன் மகள் மற்றும் அவளுடைய புதிய கணவருக்காக ஜெபிக்கும்படி கேட்கும்போது அற்புதமான கதை தொடர்கிறது. யூதாஸ் தாமஸ் ஒப்புக்கொண்டு, புதிதாக திருமணமான தம்பதியினரின் மீது கை வைத்து, அவர் இயேசுவிடம் பிரார்த்தனை செய்கிறார், பின்னர் அவர்களையும் அந்த இடத்தையும் விட்டுவிட்டு புறப்படுகிறார்.
இப்போது ராஜா அந்த அறையைத் துடைக்கும்படி கேட்கிறார், இதனால் அந்தத் தம்பதியினர் தனியாக இருக்க வேண்டும், “எல்லோரும் வெளியே சென்று கதவுகள் மூடப்பட்டபோது, மணமகன் மணமகனை மணமகனின் அறைக்குத் தூக்கி மணமகனை மணமகனை அழைத்து வரச் சொன்னார். . கர்த்தராகிய இயேசு யூதாஸ் தாமஸின் சாயலைத் தாங்கி மணமகனுடன் பேசுவதைக் கண்டார் - இப்போது கூட அவர்களை ஆசீர்வதித்து, அப்போஸ்தலனாகிய அவர்களிடமிருந்து வெளியேறியவர்; அவன் அவனை நோக்கி: நீ எல்லோருக்கும் முன்பாகப் போகவில்லையா? நீங்கள் இங்கே எப்படி காணப்படுகிறீர்கள்? ஆனால் கர்த்தர் அவனை நோக்கி: நான் தாமஸ் என்று அழைக்கப்படும் யூதாஸ் அல்ல, ஆனால் நான் அவனுடைய சகோதரன். கர்த்தர் படுக்கையில் உட்கார்ந்து அவர்களையும் நாற்காலிகளில் அமருமாறு கட்டளையிட்டு, அவர்களை நோக்கி:
"என் பிள்ளைகளே, என் சகோதரர் உங்களிடம் பேசியதையும் அவர் உங்களுக்கு முன் வழங்கியதையும் நினைவில் வையுங்கள்: இதை அறிந்து கொள்ளுங்கள், நீங்கள் இந்த தவறான உடலுறவில் இருந்து விலகினால் ...."
அரச தம்பதியினர் வாக்களிக்கத் தூண்டப்படுகிறார்கள், இயேசுவால் மாற்றப்படுகிறார்கள், தூய்மையானவர்கள், தங்கள் திருமணத்தை நிறைவு செய்யாதவர்கள், “ராஜா மணமகனிடமிருந்தும் மணமகனிடமிருந்தும் இதைக் கேட்டபோது, அவர் தனது ஆடைகளை வாடகைக்கு எடுத்து, அருகில் நின்றவர்களிடம் கூறினார் அவன்: சீக்கிரம் வெளியே போ… ஒரு மந்திரவாதியான அந்த மனிதனை அழைத்து வந்து இந்த நகரத்திற்கு வந்தான்; என் கைகளால் நான் அவரை இந்த வீட்டிற்கு அழைத்து வந்தேன், என்னுடைய நட்சத்திரமில்லாத இந்த மகளை ஜெபிக்கும்படி சொன்னேன்; எவரேனும் அவரைக் கண்டுபிடித்து என்னிடம் கொண்டுவருகிறாரோ, அவர் என்னிடம் கேட்பதை நான் அவருக்குக் கொடுப்பேன். ”
ஆனால் யூதாஸ் தாமஸைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை, ஏனென்றால் அவர் அந்த இடத்தை விட்டு ஓடிவிட்டார், இந்தியாவின் நகரங்களுக்கு வந்தார்.
“இப்பொழுது அப்போஸ்தலன் வியாபாரியான அபேன்ஸுடன் இந்தியாவின் நகரங்களுக்கு வந்தபோது, அபேனஸ் குண்டபொரஸ் ராஜாவுக்கு வணக்கம் சொல்லச் சென்றார், 7 அவர் தன்னுடன் கொண்டு வந்த தச்சரைப் பற்றி அவருக்கு அறிவித்தார். ராஜா மகிழ்ச்சியடைந்தார் ... ராஜா: நீ எனக்கு ஒரு அரண்மனையைக் கட்ட முடியுமா? அதற்கு அவர்: ஆம், நான் அதைக் கட்டியெழுப்பவும் வழங்கவும் முடியும்; தச்சு வேலை செய்வதற்கும் செய்வதற்கும் இந்த முடிவுக்கு நான் வருகிறேன். ”
குண்டபோரஸ் பின்னர் யூதாஸ் தாமஸை நகருக்கு வெளியே, ஈரமான, மரத்தாலான இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறார், அங்கு அரண்மனை கட்டப்பட வேண்டும் என்று அவர் விரும்புகிறார். அப்போஸ்தலன் அவரை ஒரு நாணல் கொண்டு தரையில் ஒரு விரிவான திட்டத்தை வரைகிறார், ராஜா மகிழ்ச்சியடைந்து கூறுகிறார்: “நிச்சயமாக நீ ஒரு கைவினைஞன், அது ராஜாக்களின் ஊழியனாக இருப்பது உனக்கு உகந்தது. அவர் அவரிடம் நிறைய பணத்தை விட்டுவிட்டு அவரிடமிருந்து புறப்பட்டார். ”
சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, ராஜா ஒரு நல்ல ஊழியனாக நம்புகிற அப்போஸ்தலருக்கு அதிக பணம் மற்றும் ஏற்பாடுகளை அனுப்புகிறார்; ஆனால் அவர், அவரை ஏமாற்றி, எந்த வேலையும் செய்யாமல், கிராமப்புறங்களில் தங்கத்தையும் வெள்ளியையும் ஏழைகளுக்கு பிச்சையாக விநியோகிக்கிறார்.
“இவற்றிற்குப் பிறகு ராஜா ஒரு தூதரை அப்போஸ்தலருக்கு அனுப்பி இவ்வாறு எழுதினார்: நீ என்ன செய்தாய், நான் உன்னை அனுப்புவேன், அல்லது உனக்கு என்ன தேவை என்பதை எனக்கு உணர்த்துங்கள். அப்போஸ்தலன் அவனை நோக்கி: அரண்மனை கட்டப்பட்டிருக்கிறது, கூரை மட்டுமே உள்ளது. அதைக் கேட்ட ராஜா அவனுக்கு மீண்டும் தங்கத்தையும் வெள்ளியையும் அனுப்பி, அவனுக்கு எழுதினார்: அது நடந்தால் அது கூரையாக இருக்கட்டும். ”
இப்போது குண்டாஃபோரஸ் நகரத்திற்கு ஒரு சுற்றுப்பயணத்திற்கு வந்து, யூதாஸ் தாமஸ் அவருக்காக கட்டும் அரண்மனையைப் பற்றி அவனது நண்பர்களிடம் விசாரிக்கிறான், அவர்கள் அவரிடம்: “அவர் ஒரு அரண்மனையைக் கட்டவில்லை அல்லது அவர் செய்ய உறுதியளித்ததைத் தவிர வேறு எதையும் செய்யவில்லை, ஆனால் அவர் நகரங்களையும் நாடுகளையும் பற்றிச் செல்கிறார், அவர் எதை ஏழைகளுக்குக் கொடுத்தார், புதிய கடவுளைக் கற்பிக்கிறார், நோயுற்றவர்களைக் குணப்படுத்துகிறார், பிசாசுகளை விரட்டுகிறார், மேலும் பல அற்புதமான காரியங்களைச் செய்கிறார்; அவர் ஒரு மந்திரவாதி என்று நாங்கள் நினைக்கிறோம் .... அதைக் கேட்ட ராஜா, அவன் முகத்தை தன் கைகளால் தடவி, நீண்ட நேரம் தலையை ஆட்டினான். ”
ராஜா அப்பான் மற்றும் யூதாஸ் தாமஸ் என்ற வணிகரை அழைத்து, அப்போஸ்தலரிடம், “நீ எனக்கு அரண்மனையைக் கட்டினாயா? அதற்கு அவர்: ஆம், ராஜா: நாங்கள் எப்போது போய் அதைப் பார்ப்போம்? ஆனால் அவர் அவனுக்குப் பிரதியுத்தரமாக: நீ இப்போது அதைக் காண முடியாது, ஆனால் நீ இந்த வாழ்க்கையை விட்டு வெளியேறும்போது, அதைப் பார்ப்பாய். ராஜா மிகுந்த கோபமடைந்தார், தாமஸ் என்று அழைக்கப்படும் வணிகர் மற்றும் யூதாஸ் இருவரையும் கட்டைகளில் அடைத்து சிறையில் தள்ளும்படி கட்டளையிட்டார், ராஜாவின் பணம் யாருக்கு வழங்கப்பட்டது என்று விசாரித்து கற்றுக்கொள்ளும் வரை, அவனையும் வணிகரையும் அழிக்கவும் . "
யூதாஸ் தாமஸ் மற்றும் வர்த்தகர் அபேன்ஸ் ஆகியோர் சிறைக்கு அழைத்துச் செல்லப்படுகிறார்கள், அன்றிரவு ராஜாவின் சகோதரர் காட் உடல்நிலை சரியில்லாமல், ராஜாவை அனுப்பி இவ்வாறு கூறுகிறார்: “என் சகோதரனே, என் வீட்டையும் என் பிள்ளைகளையும் நான் உனக்கு ஒப்புக்கொடுக்கிறேன்; ஏனென்றால், உனக்கு நேர்ந்த ஆத்திரமூட்டலின் காரணமாக நான் வேதனைப்படுகிறேன், இதோ, நான் இறந்துவிடுகிறேன் ... அவர்கள் ஒன்றாகப் பேசும்போது, அவருடைய சகோதரர் காதின் ஆத்மா புறப்பட்டது. "
தேவதூதர்கள் ராஜாவின் சகோதரனின் ஆத்துமாவை சொர்க்கத்திற்கு அழைத்துச் சென்று, அவரிடம், “நீ எந்த இடத்தில் வசிப்பாய்? ராஜாவுக்காக அவர் கட்டியிருந்த அப்போஸ்தலனாகிய தாமஸின் கட்டிடத்தை அவர்கள் நெருங்கியபோது, காட் அதைக் கண்டு தேவதூதர்களை நோக்கி: என் ஆண்டவர்களே, இவற்றில் மிகக் குறைந்த அறைகளில் ஒன்றில் குடியிருக்க என்னை துன்பப்படுத்துகிறேன். அதற்கு அவர்கள்: நீ இந்த கட்டிடத்தில் குடியிருக்க முடியாது…. அந்த கிறிஸ்தவர் உமது சகோதரருக்காக கட்டிய அரண்மனை இதுதான். அதற்கு அவர்: என் ஆண்டவர்களே, இந்த அரண்மனையை நான் வாங்குவதற்காக என் சகோதரனிடம் செல்லும்படி என்னைத் துன்புறுத்துங்கள்; என் சகோதரனுக்கு இது என்னவென்று தெரியாது, அவர் அதை எனக்கு விற்றுவிடுவார். ”
காட் வாழ்க்கைக்குத் திரும்புகிறார், ராஜாவுக்குத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. அவர் வந்து திகைத்து, பேச முடியாமல் தன் சகோதரனின் படுக்கையில் நிற்கிறார், காட் அவரிடம்: “நீ வானத்தில் வைத்திருக்கும் அரண்மனையை எனக்கு விற்கவா? அப்பொழுது ராஜா: நான் வானத்தில் ஒரு அரண்மனை எங்கே இருக்க வேண்டும்? அதற்கு அவர்: இப்போது சிறையில் இருக்கும் கிறிஸ்தவர் உங்களுக்காகக் கட்டியெழுப்பப்பட்டதைக் கூட, வியாபாரி உம்மிடம் கொண்டுவந்து, அவரை ஒரு இயேசுவிடம் வாங்கினார்: அதாவது, நீங்கள் தண்டிக்க விரும்பும் எபிரேய அடிமை, அவர் கையில் வஞ்சம் அனுபவித்ததாக : அதேசமயம் நான் வருத்தப்பட்டு இறந்துவிட்டேன், இப்போது புத்துயிர் பெற்றேன். ”
ஆனால் ராஜா தனது சகோதரர் காட் என்பவரிடமிருந்து பரலோகத்தில் உள்ள அரண்மனையைப் பற்றி அறிந்து, அதை வைத்திருக்க விரும்புகிறார், அதை விற்க மறுக்கிறார்; அவர்கள் அப்போஸ்தலரிடம் சென்று அவரிடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும், பரலோகத்தில் மற்றொரு அரண்மனையைக் கட்டும்படி அவரிடம் கேட்க வேண்டும் என்று அவர் கூறுகிறார். சகோதரர்கள் சிறைக்குச் செல்கிறார்கள், யூதாஸ் தாமஸ் காட் என்பதற்காக சொர்க்கத்தில் மற்றொரு அரண்மனையைக் கட்ட ஒப்புக்கொள்கிறார்; ராஜாவும் அவனுடைய சகோதரனும் மாற்றப்பட்டு, பொதுக் குளியல் ஞானஸ்நானம் பெற்று, கிறிஸ்துமஸ் செய்து, அப்போஸ்தலன் ஜெபிக்கிறார்:
“ஏழு வீடுகளின் தாயே, உம்முடைய ஓய்வு எட்டாம் வீட்டில் இருக்கும்படி வாருங்கள்.
“வாருங்கள், ஐந்து உறுப்பினர்களில் மூத்தவர், மனம், சிந்தனை, பிரதிபலிப்பு, கருத்தில், காரணம்; இந்த இளைஞர்களுடன் தொடர்பு கொள்ளுங்கள். "உன்னதமானவரின் சக்தியும், பரிபூரணமான இரக்கமும் வாருங்கள்.
"பரிசுத்த ஆவியானவரே, வாருங்கள், அவர்களுடைய தலைமுடியையும் இருதயத்தையும் சுத்தப்படுத்தி, பிதா, குமாரன் மற்றும் பரிசுத்த ஆவியின் பெயரில் கூடுதல் முத்திரையை அவர்களுக்குக் கொடுங்கள்." 8
குண்டஃபோரஸ் மற்றும் காட் ஆகியோரின் மாற்றத்தை நிறைவேற்றிய யூதாஸ் தாமஸ், நகரத்தை விட்டு வெளியேற ஒரு கனவில் இயேசுவால் இயக்கப்படுகிறார். அவர் ஒரு தச்சன் என்ற பாசாங்கைக் கைவிட்டு வெளியே செல்கிறார், விரைவில் ஒரு அழகான இளைஞன் வழியிலேயே இறந்து கிடந்தான். அவர் சிறுவனைப் பற்றி ஜெபிக்கிறார், அவரைக் கொன்ற டிராகன் உடனடியாக சவால் விடுகிறார். டிராகன் தன்னை சாத்தான் என்று அழைக்கிறது - மேலும் அவர் பெரிய சாத்தான் என்றும் கூறுகிறார். ஆனால் தொடர்ந்து வரும் போட்டியில் அவர் அப்போஸ்தலரால் தோற்கடிக்கப்பட்டு இளைஞர்களைக் கொன்ற விஷத்தை உறிஞ்ச வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளார். இது அவரை வெடித்து இறக்கச் செய்கிறது, ஆனால் அவர் விபச்சாரம் குறித்து ஒரு நீண்ட உரை நிகழ்த்துவதற்கு முன்பு அல்ல, அதில் இளைஞர்கள் குற்றம் சாட்டப்படுகிறார்கள். இளைஞர்கள் புத்துயிர் பெறுகிறார்கள், கூட்டத்திற்கு முன்பாக தனது பாவங்களை ஒப்புக்கொள்கிறார்கள், யூதாஸ் தாமஸ் தொடர்ந்து செல்கிறார். அவர் நோயுற்றவர்களை குணமாக்குகிறார், இறந்தவர்களை எழுப்புகிறார், பாலியல் கண்டத்தின் சமரசமற்ற கோட்பாட்டைப் போதிக்கிறார். அவருடைய ஒரே கருப்பொருள் என்னவென்றால், ஒரு கிறிஸ்தவர் தூய்மையாக இருக்க வேண்டும், திருமண சடங்கிற்குள் கூட.
அவர் பார்வையிடும் நகரங்களிலும் நகரங்களிலும் இந்த போதனை வரவேற்கப்படவில்லை, ஆனால் அவரது வினோதமான மற்றும் வன்முறை அற்புதங்களால் மக்கள் ஈர்க்கப்படுகிறார்கள். சிலர் மாற்றப்பட்டு, எண்ணெயால் அபிஷேகம் செய்யப்பட்டு, ஒரு ஆசாரியரின் பராமரிப்பில் வைக்கப்படுகிறார்கள். பின்னர் அவர் புதிய நகரங்களுக்கும் மாவட்டங்களுக்கும் நகர்கிறார், நோயுற்றவர்களை குணமாக்குகிறார், இறந்தவர்களை எழுப்புகிறார், பெண்களிடமிருந்து பிசாசுகளை விரட்டுகிறார். பேசும் கழுதையின் வாக்குமூலத்தை அவர் கேட்கிறார், அவர் இயேசுவிடம் திரும்புவதற்கு முன்பு அவர் பிலேயாமின் பாதிரியார் என்று ஒப்புக்கொள்கிறார்.
ஆனால் அப்போஸ்தலரின் சிறப்பு வேலைத் துறை பெண்கள் மற்றும் கன்னிப்பெண்கள். அவர் அவர்களை அவர்களது குடும்பத்தினரிடமிருந்து விலக்கி, அவர்களை மாற்றி, சாக்கடை மற்றும் சாம்பலாக மாற்றி, கதவுகளுக்குப் பின்னால் பூட்டுகிறார். இது நகரங்களில் பெரும் முரண்பாட்டை ஏற்படுத்துகிறது, மேலும் அவர் தனது வார்த்தைகளால் மயக்கமடைந்தவர்களின் கணவர்கள் மற்றும் சகோதரர்களின் கசப்பான பகைமையைப் பெறுகிறது.
அவர் இறுதியாக மன்னர் மிஸ்டேயஸ், 9 முன் கொண்டுவரப்பட்டு, அவரது நடவடிக்கைகள் குறித்து கேட்டார். ராஜா இவ்வாறு சொல்கிறார்: “கடவுளும் மனிதர்களும் வெறுக்கிற, லாபமில்லாத இந்த புதிய கோட்பாட்டை ஏன் கற்பிக்கிறீர்கள்? யூதாஸ்: நான் என்ன தீமையைக் கற்பிக்கிறேன்? மிஸ்டேயஸ் கூறினார்: நீ போதிக்கிறாய், நீ போதித்த கடவுளோடு கற்புடன் வாழ்வதைத் தவிர மனிதர்கள் நன்றாக வாழ முடியாது என்று. யூதாஸ் கூறுகிறார்: ராஜாவே, நீ உண்மையாகச் சொல்கிறாய், இவ்வாறு நான் கற்பிக்கிறேன். ”
இப்போது அப்போஸ்தலரின் மரண நேரம் நெருங்குகிறது. மலபார் மற்றும் மைலாப்பூரில் சொல்லப்பட்ட கதைகளை ஒப்பிட்டுப் பார்க்க வாசகருக்கு ஒரு குறிப்பு இருக்கும் வகையில் இந்த கதை முழுமையாக இங்கே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. இது அசல் கதை, இதிலிருந்து மற்ற எல்லா பதிப்புகளும் பெறப்படுகின்றன. பொல்லாத செயல்களுக்காக ஒரு குற்றவாளியை சட்டபூர்வமாக மரணதண்டனை செய்வது பற்றி இது கூறுகிறது, மிஸ்டேயஸ் (மஸ்டாய் அல்லது மஸ்டாய்) மன்னர், அவரது சூனியத்தால் கடுமையாகத் தூண்டப்பட்டார் - இது ஒரு மரணத்திற்குப் பிந்தைய அரச மாற்றத்தைக் கொண்டிருந்தாலும், மிகவும் சொற்களஞ்சியமான சொற்களஞ்சியத்தில் உள்ளது.
யூதாஸ் தாமஸ் ராஜாவின் எச்சரிக்கையை புறக்கணிக்கிறார். அவர் வீட்டின் இளவரசரான யூசானெஸ் மற்றும் அவரது தாயார் ராணியாக மாற்றுகிறார். நீதிமன்றத்தின் மற்ற பெண்கள் ஏற்கனவே புதிய மதத்தைப் பின்பற்ற விட்டுவிட்டனர். நகரம் கொந்தளிப்பில் உள்ளது, மற்றும் வெறிச்சோடிய ராஜா தன்னைச் சுற்றியுள்ள நிகழ்வுகளால் திகைக்கிறார். அவர் அப்போஸ்தலரை கைது செய்து, அவரை எதிர்கொள்கிறார். அவர் கேட்கிறார்: “நீ பத்திரமா அல்லது சுதந்திரமா? தாமஸ் கூறினார்: நான் ஒருவருடைய அடிமையாக இருக்கிறேன், உங்களுக்கு அதிகாரம் இல்லை. மிஸ்டேயுஸ் அவனை நோக்கி: நீ எப்படி ஓடிப்போய் இந்த நாட்டிற்கு வந்தாய்? தாமஸ் கூறினார்: நான் பலரைக் காப்பாற்றுவதற்காக என் எஜமானால் இங்கே விற்கப்பட்டேன், உம்முடைய கையால் இந்த உலகத்திலிருந்து புறப்படுகிறேன்…. அவரை நோக்கி Misdaeus கூறுகின்றார்: நான் உன்னை அழிக்க அவசரமாக செய்துவிட்டேன், ஆனால் உன்னை நீண்ட பொறுமை இருந்தது: ஆனால் நீ உன் தீய செயல்கள் நோக்கி சேர்த்துள்ளார், மற்றும் உன் சூனியத்தால் அனைத்து இந்த நாடு முழுவதும் வெளிநாட்டில் பிரிக்கப்பட்ட மற்றும் கேட்கப்படுகிறது: ஆனால் இந்த நான் செய்ய உம்முடைய சூனியங்கள் உன்னுடன் புறப்பட்டு, எங்கள் தேசம் அவர்களிடமிருந்து தூய்மைப்படுத்தப்படும். ”
ஆனால் சீர்திருத்தத்திற்கான ராஜாவின் வேண்டுகோளை அப்போஸ்தலன் மீண்டும் நிராகரிக்கிறார், எனவே “மிஸ்டேயஸ் அவரை எவ்வாறு கொலை செய்ய வேண்டும் என்று கருதினார்; ஏனென்றால், அவருக்குக் கீழ்ப்படியப்பட்ட பலராலும் அவர் பயந்தார், ஏனென்றால் பிரபுக்களும் அதிகாரத்தில் இருந்தவர்களும் அவரை நம்பினார்கள். ஆகையால் அவன் அவனை அழைத்துக்கொண்டு நகரத்திலிருந்து புறப்பட்டான்; ஆயுதமேந்திய வீரர்கள் அவருடன் சென்றார்கள். ராஜா அவரிடமிருந்து ஓரளவு கற்றுக்கொள்ள விரும்புவதாக மக்கள் நினைத்தார்கள், அவர்கள் அசையாமல் நின்று கவனித்தனர். அவர்கள் ஒரு மைல் தூரம் நடந்தபோது, அவர் அவரை நான்கு வீரர்களுக்கும் ஒரு அதிகாரிக்கும் ஒப்படைத்து, அவரை மலைக்குள் அழைத்துச் செல்லும்படி அவர்களுக்குக் கட்டளையிட்டார், அங்கே அவரை ஈட்டிகளால் துளைத்து, அவருக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து, மீண்டும் நகரத்திற்குத் திரும்பினார். படையினரை நோக்கி, அவரும் நகரத்திற்குத் திரும்பினார்.
“ஆனால், அந்த மனிதர்கள் தாமஸைப் பின் தொடர்ந்து ஓடி, அவரை மரணத்திலிருந்து விடுவிக்க விரும்பினார்கள். இரண்டு வீரர்கள் அப்போஸ்தலரின் வலது புறத்திலும், இரண்டு இடதுபுறத்திலும், ஈட்டிகளைப் பிடித்துக் கொண்டு, அதிகாரி கையைப் பிடித்து அவருக்கு ஆதரவளித்தார்…. அவர் கொல்லப்பட வேண்டிய இடத்திற்கு மலையினுள் வந்து, தம்மை வைத்திருந்தவர்களிடமும், மற்றவர்களிடமும்: சகோதரரே, கடைசியில் எனக்குச் செவிகொடுங்கள்; நான் உடலில் இருந்து புறப்படுவதற்கு வந்திருக்கிறேன். உங்கள் இருதயத்தின் கண்கள் குருடாகிவிடக்கூடாது, உங்கள் காதுகள் காது கேளாதவர்களாகவும் இருக்கக்கூடாது. நான் பிரசங்கிக்கும் கடவுளை நம்புங்கள், உங்கள் இருதயத்தின் கடினத்தன்மையில் உங்களுக்கு வழிகாட்ட வேண்டாம், ஆனால் உங்கள் எல்லா சுதந்திரத்திலும், மனிதர்களிடத்தில் இருக்கும் மகிமையிலும், கடவுளை நோக்கிய வாழ்க்கையிலும் நடந்து கொள்ளுங்கள்.
அவர் யூசானேஸை நோக்கி: பூமிக்குரிய ராஜா மிஸ்டேயுவின் மகனே, நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் ஊழியருக்கு ஊழியம் செய்கிறாய்: மிஸ்டேயுவின் ஊழியர்களுக்குக் கொடுங்கள், அவர்கள் என்னைச் சென்று ஜெபிக்கத் துன்பப்படுவார்கள். மேலும் பிரார்த்தனை செய்யும்படி யூசேன்ஸ் வீரர்களை வற்புறுத்தினார். ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட தாமஸ் பிரார்த்தனை செய்யச் சென்று, மண்டியிட்டு எழுந்து எழுந்து கைகளை பரலோகத்திற்கு நீட்டினார்… அவர் இவ்வாறு ஜெபித்தபோது வீரர்களை நோக்கி: இங்கே வந்து உங்களை அனுப்பியவரின் கட்டளைகளை நிறைவேற்றுங்கள். நால்வரும் வந்து அவரை ஈட்டிகளால் துளைத்து, அவர் இறந்து விழுந்தார்.
“எல்லா சகோதரர்களும் அழுதார்கள்; அவர்கள் அழகிய அங்கிகளையும், மிகவும் அழகிய துணியையும் கொண்டு வந்து, அவரை ஒரு அரச கல்லறையில் அடக்கம் செய்தனர், அதில் முன்னாள் முதல் மன்னர்கள் போடப்பட்டார்கள். ”
ஆனால் பாதிரியாரான சிபோரும் ராஜாவின் மகனான யூசானும் அப்போஸ்தலரை விட்டு வெளியேற மறுத்து மலையில் தொடர்ந்து அமர்ந்திருக்கிறார்கள். தாமஸ் திடீரென்று தோன்றி, நகரத்திற்குச் செல்லும்படி கட்டளையிடுகிறார், ஏனெனில் அவர் அங்கு இல்லை, ஆனால் சொர்க்கம் வரை சென்றுவிட்டார். அவர்கள் விரைவில் அவருடன் சேருவார்கள் என்று அவர் உறுதியளிக்கிறார். எனவே பண்டைய மன்னர்களின் கல்லறையை வைத்திருந்த மலையிலிருந்து சிபோரும் யூசானும் கீழே செல்கிறார்கள்.
“நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு, மிசேடியஸ் ராஜாவின் பிள்ளைகளில் ஒருவன் பிசாசால் அடிபட்டான், அவனை குணப்படுத்த எவராலும் முடியவில்லை, ஏனென்றால் பிசாசு மிகக் கடுமையானது. ராஜா மிஸ்டேயஸ் யோசித்து: நான் போய் கல்லறையைத் திறந்து, தேவனுடைய அப்போஸ்தலரின் எலும்பை எடுத்து என் மகனுக்குத் தொங்கவிடுவேன், அவன் குணமடைவான்… அவன் போய் கல்லறையைத் திறந்தான், ஆனால் காணப்படவில்லை அங்குள்ள அப்போஸ்தலன், சகோதரர்களில் ஒருவன் அவனைத் திருடி மெசொப்பொத்தேமியாவுக்கு அழைத்துச் சென்றான்; ஆனால் அப்போஸ்தலரின் எலும்புகள் கிடந்த அந்த இடத்திலிருந்து மிஸ்டேயஸ் தூசி எடுத்து தன் மகனின் கழுத்தில் வைத்தான்: இயேசு கிறிஸ்துவே, நான் உன்னை நம்புகிறேன், இப்போது அவர் என்னை விட்டுவிட்டார், மனிதர்களைத் தொந்தரவு செய்கிறார், அவர்கள் உங்களைக் காணாதபடிக்கு அவர்களை எதிர்க்கிறார்கள் . அவர் அதை தன் மகனின் மீது தொங்கவிட்டபோது, பையன் பூரணமானான்.
“ஆகையால், ராஜாவான மிஸ்டேயுவும் சகோதரர்களிடையே கூடி, சீபோரின் ஆசாரியரின் கைகளின் கீழ் தலை குனிந்தார்; சிபோர் சகோதரர்களை நோக்கி: இயேசு கிறிஸ்துவின் இரக்கத்தைப் பெறுவதற்காகவும், அவருக்கு எதிரான தீமையை இனிமேல் நினைவில் கொள்ளாமலும் இருக்க, ராஜா மிஸ்டேயுக்காக ஜெபியுங்கள். ஆகையால், அவர்கள் அனைவரும் ஒரே சந்தோஷத்தோடு, அவருக்காக ஜெபம் செய்தார்கள்… மேலும், கிறிஸ்துவை விசுவாசித்தவர்களில் ஏராளமானோருடன் அவர் கூடி, பிதாவையும் குமாரனையும் பரிசுத்த ஆவியையும் மகிமைப்படுத்தினார்; யாருடைய சக்தி மற்றும் வணக்கம், இப்பொழுதும் என்றென்றும் உலகமும் முடிவில்லாமல். ஆமென். "
____________
6. முதல் கிரேக்க மற்றும் இரண்டாவது அராமைக் மொழியான “டிடிமஸ்” மற்றும் “தாமஸ்” என்ற சொற்கள் யூதாஸ் இயேசுவின் இயல்பாக பிறந்த இரட்டை சகோதரர் என்பதைக் குறிக்கிறது. ரூபர்ட் ஃபர்னியோ, தி அதர் சைட் ஆஃப் தி ஸ்டோரியில் எழுதுகிறார், “இயேசுவிற்கும் தாமஸுக்கும் இடையில் இருந்த வலுவான ஒற்றுமையின் புராணக்கதை கிறிஸ்தவர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்காது, ஏனெனில் அது உயிர்த்தெழுதல் கதையின் விளக்கத்தில் பயன்படுத்தப்படலாம்…. இயேசுவுக்கு ஏராளமான சகோதர சகோதரிகள் இருந்தார்கள் என்பது அரிதாகவே உணரப்படுகிறது. பல சகோதரர்களில் முதன்முதலில் பிறந்தவர் பவுல் என்று கூறுகிறார். மார்க் மற்றும் லூக்கா ஆகியோரால் ஜேம்ஸ், ஜோசப், சைமன் மற்றும் யூதாஸ் என்ற நான்கு சகோதரர்கள் பெயரிடப்பட்டுள்ளனர். அநேகமாக வேறு இரண்டு சகோதரர்களும் குறைந்தது இரண்டு சகோதரிகளும் இருந்திருக்கலாம். கிறிஸ்தவ பாரம்பரியம், மேரியின் நிரந்தர கன்னித்தன்மையின் கோட்பாட்டை உறுதிப்படுத்துவதற்காக, அவர்களை உறவினர்களாக மாற்ற முயற்சித்தது, அல்லது மாற்றாக அவர்களை முந்தைய சகோதரர்களால் அரை சகோதரர்களாக, ஜோசப்பின் மகன்களாக மாற்ற முயன்றது. ”
7. இந்த ராஜா மட்டுமே சட்டங்களில் (யூதாஸ் தாமஸைத் தவிர) ஒரு வரலாற்று நபருடன் அடையாளம் காணக்கூடிய ஒரே பாத்திரம். அராச்சோசியா, காபூல் மற்றும் காந்தாரா (நவீன ஆப்கானிஸ்தான் மற்றும் பாக்கிஸ்தான்) ஆகியவற்றை சுமார் 19 முதல் 45 சி.இ வரை ஆட்சி செய்த இந்தோ-பார்த்தியன் மன்னர் கோண்டோபெர்னெஸ் அல்லது குடுபாரா போன்றவர் என்று சிலர் கூறுகிறார்கள். (தேதிகள் சர்ச்சைக்குரியவை). "இந்தியாவில்" இருப்பதாகக் கூறுவதைத் தவிர, அவரைப் பற்றியோ, அவரது ஆட்சிக்காலத்தைப் பற்றியோ, அவரது நகரத்தைப் பற்றியோ அல்லது அவரது நாட்டைப் பற்றியோ எந்த முக்கிய தகவலும் சட்டங்கள் அளிக்கவில்லை. அவரது பெயரிலிருந்து அவரை பார்த்தியன் என்று அடையாளம் காணலாம், இதன் அசல் பாரசீக வடிவம் விந்தபர்ணா.
8. இந்த பிரார்த்தனை ஒரு பெண்ணிய பரிசுத்த ஆவியின் மணிச்சேயன் அழைப்பாகும் என்று பேராசிரியர் எஃப்.சி. தாமஸ் சட்டங்களின் ஆக்ஸ்போர்டு பதிப்பில் ஒரு குறிப்பில் புர்கிட், நாங்கள் பின்பற்றுகிறோம், இது வழக்கமான கிறிஸ்தவ சொற்றொடருக்கு ஆதரவாக மொழிபெயர்ப்பாளரால் பவுல் செய்யப்பட்டுள்ளது. கதை தானே சிரோ-பாரசீகமாகும், இது பார்த்தியன் பேரரசின் ஏதோ ஒரு மூலையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது, இது வாழ்க்கை முறை மற்றும் கலாச்சார சூழ்நிலையால் குறிக்கப்படுகிறது. இது இந்தியர் அல்ல, வடமேற்கு இந்தியர் கூட அல்ல, இது தென்னிந்திய என்று தமிழ் கிறிஸ்தவ மன்னிப்புக் கலைஞர்களின் ஆலோசனையும் அசைன் ஆகும்.
9. இந்த ராஜா தனது பாரசீக பெயரான மஸ்டாய் மூலம் நன்கு அறியப்பட்டவர், இது சட்டங்களின் சிரியாக் பதிப்பில் காணப்படுகிறது (மிஸ்டேயஸ் கிரேக்கம்). இது ஒரு ஜோராஸ்ட்ரிய ஆட்சியாளரைக் குறிக்கிறது. அவருக்கு எந்தவொரு வரலாற்று எதிரணியும் இல்லை, மேலும் அவர் "ஒரு பாலைவன நாட்டில்" ஆட்சி செய்கிறார் என்று சொல்வதைத் தவிர சட்டங்கள் அவரைப் பற்றி எந்த முக்கியமான தகவலையும் அளிக்கவில்லை. சில கத்தோலிக்க எழுத்தாளர்கள் அவரை முதல் நூற்றாண்டின் மைலாப்பூர் மன்னராக மாற்ற முயற்சிக்கிறார்கள், ஆனால் சட்டங்கள் இதுவரை ஒரு கருத்தை முன்வைக்கவில்லை.
