The best evidence for a Shiva temple on the Mylapore beach is offered by the Tamil saints. Iyadigal Kadavarkon, the sixth century Shaivite prince of Kanchipuram, Jnanasambandar and Arunagirinathar, the sixth and fifteenth century Shaivite poets, consistently mention in their hymns that the Kapaleeswara Temple was on the seashore. Jnanasambandar writes, "The Lord of Kapaleeswaram sat watching the people of Mylapore – a place full of flowering coconut palms – taking ceremonial bath in the sea on the full moon day of the month of Masai." Nine centuries later, and one century before the arrival of the Portuguese, Arunagirinathar writes, "O Lord of Mylapore temple, situated on the shores of the sea with raging waves...."
Both saints show in these verses that the Lord was on the seashore, and Jnanasambandar marks that He was watching His devotees in the sea – that He must have been facing east. This is not the case today. The seventeenth century Vijayanagar temple is built inland and the Lord faces west, with the all – important flag pole and image of Nandi in the western courtyard before Him. This arrangement indicates that the present temple is a second temple, as the Agama Shastra does not permit a temple that has been moved from its original site and rebuilt to face in the same direction as its predecessor.
Neither Jnanasambandar nor Arunagirinathar had reason to sing of the Lord by the sea if He was not there. Their testimony is impeccable and by itself destroys the argument for a seashore tomb of St. Thomas.
மைலாப்பூர் கடற்கரையில் உள்ள ஒரு சிவன் கோயிலுக்கு சிறந்த சான்றுகள் தமிழ் புனிதர்களால் வழங்கப்படுகின்றன. ஆறாம் மற்றும் பதினைந்தாம் நூற்றாண்டின் ஷைவ கவிஞர்களான காஞ்சிபுரத்தின் ஷைவை இளவரசர் ஐயடிகல் கடாவர்கன், ஞானசம்பந்தர் மற்றும் அருணகிரிநாதர் ஆகியோர் கபாலீஸ்வரர் கோயில் கடலோரத்தில் இருந்ததை தொடர்ந்து தங்கள் பாடல்களில் குறிப்பிடுகின்றனர். ஞானசம்பந்தர் எழுதுகிறார், "கபாலீஸ்வரம் இறைவன் மைலாப்பூர் மக்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் - பூக்கும் தேங்காய் உள்ளங்கைகள் நிறைந்த இடம் - மாசாய் மாதத்தின் ப moon ர்ணமி நாளில் கடலில் சடங்கு குளியல் எடுத்துக் கொண்டார்." ஒன்பது நூற்றாண்டுகள் கழித்து, போர்த்துகீசியர்களின் வருகைக்கு ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்னதாக, அருணகிரிநாதர் எழுதுகிறார், "மைலாப்பூர் கோயிலின் ஆண்டவரே, கடலின் கரையில் பொங்கி எழும் அலைகளுடன் .... ...."
இரண்டு புனிதர்களும் இந்த வசனங்களில் இறைவன் கடலோரத்தில் இருந்ததைக் காட்டுகிறார்கள், ஞானசம்பந்தர் தனது பக்தர்களை கடலில் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் என்பதைக் குறிக்கிறது - அவர் கிழக்கு நோக்கி இருந்திருக்க வேண்டும். இன்று இது அப்படி இல்லை. பதினேழாம் நூற்றாண்டு விஜயநகர் கோயில் உள்நாட்டில் கட்டப்பட்டுள்ளது மற்றும் இறைவன் மேற்கு நோக்கி எதிர்கொள்கிறான், அவனுக்கு முன்னால் மேற்கு முற்றத்தில் நந்தியின் அனைத்து முக்கியமான கொடி கம்பமும் உருவமும் உள்ளன. இந்த ஏற்பாடு தற்போதைய கோயில் இரண்டாவது கோயில் என்பதைக் குறிக்கிறது, ஏனெனில் அகம சாஸ்திரம் அதன் அசல் இடத்திலிருந்து நகர்த்தப்பட்டு அதன் முன்னோடி போலவே அதே திசையில் எதிர்கொள்ளும் ஒரு கோவிலை அனுமதிக்காது.
இறைவன் இல்லாவிட்டால், கடலால் இறைவனைப் பாடுவதற்கு ஞானசம்பந்தருக்கோ அல்லது அருணகிரிநாதருக்கோ காரணம் இல்லை. அவர்களின் சாட்சியம் பாவம் மற்றும் செயின்ட் தாமஸின் கடற்கரை கல்லறைக்கான வாதத்தை அழிக்கிறது.
