New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: 07 Marcopolo tales


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
07 Marcopolo tales
Permalink  
 


Chapter Seven

“It is in this province, which is styled the Greater India, at the gulf between Ceylon and the mainland, that the body of Messer St. Thomas lies, at a certain town having no great population.” – Marco Polo in Il Milione (ca. 14th century)

Marco Polo, the famous Venetian traveller, is said to have visited South India twice, in 1288 and 1292, where he saw a tomb of St. Thomas “at a certain town” which he does not name. Many historians accept these dates and visits without question, and identify the little town that he speaks of with Mylapore. Yet it would appear that they are mistaken about the visits, as, indeed, was Marco Polo about the tomb of St. Thomas.[23]

Marco Polo left Acre, in Palestine, about 1272, carrying an introduction to the Mongol emperor, Kublai Khan, from his friend Pope Gregory X. He travelled with his father and uncle, by land, following the Silk Road north and east to China, which he reached about three years later. He remained in China for the next seventeen years, and was said to be at Yang-chou, in Kansu, around 1287. It is thus not possible for him to have been in South India in 1288 and this date can be rejected.

Macro Polo left China about 1292 with a fleet of fourteen ships, six hundred courtiers and sailors, and a princess whom he was to deliver to a khan in Persia. He sailed to Sumatra where he passed the monsoon, passed by the Nicobar Islands, passed through the Palk Strait into the Gulf of Mannar, stopped in Ceylon where he first heard the story of St. Thomas, then proceeded up the west coast of India and along the south coast of Persia until he reached Hormuz. From there he travelled by land to Khorasan with the princess, and then returned back down the Silk Road to Constantinople and Europe.

Macro Polo thus did not visit the Coromandel Coast in 1292 either, though this date still attracts many historians. Fosco Maraini, the Macro Polo authority at the University of Florence, in his Encyclopaedia Britannica article, is very positive about Marco Polo’s route and it did not include Mylapore.

We would like to leave Marco Polo here but unfortunately he wrote a book, or, rather, in 1298 and 1299 dictated it to a fellow prisoner in Genoa―Venice and Genoa were always quarrelling and Marco had been captured by Genoa―one Rustichello, a writer of chivalrous romances and popular fiction. The book is called by different names in different languages. Originally, in the Old French in which it was written, it is called Livre des Merveilles du Monde (Book of the Marvels of the World), and in the Italian in which it was widely read, it is called Il Milione (The Million), a name which has the implied meaning of a tall tale. Dante Alighieri, author of The Divine Comedy and Marco Polo’s contemporary, seems to have regarded the book as a dangerous and impious invention. But it was an instant success in Venice and within a year was being read throughout southern Europe.

In the book Marco says the following about St. Thomas’s tomb: “It is in this province, which is styled the Greater India, at the gulf between Ceylon and the mainland, that the body of Messer St. Thomas lies, at a certain town having no great population.”

So the “certain town” of St. Thomas fame in Il Milione is on the Gulf of Mannar coast facing Ceylon, not the Mylapore seashore!

Macro Polo is the first writer in history to locate the tomb of St. Thomas on the sea and by doing so he revolutionizes the legend. All documents in the world prior to his locate the tomb on a mountain following the Acts of Thomas. Macro Polo is also the first writer in history to locate the tomb in South India, though some Christian scholars argue that Metropolitan Mar Solomon of Basra, in his Book of the Bee, ca. 1222, did this before him. They identify Mar Solomon’s Mahluph with Mylapore, but do this after the fact of the Portuguese identification of Mylapore with St. Thomas. There is no existing original manuscript of the Book of the Bee―as there is none of Il Milione―and various copies of it give various places of burial. One says “Mahluph” which has never been identified, a second “India” but not which India or where in which India, a third “Edessa”, and a fourth “Calamina”. Mar Solomon’s contemporary neighbour Bishop Bar-Hebraeus of Tigris, in his Matthaeus and Syriac-language Chronicle, ca. 1250, is more consistent. Like Mar Solomon, he says that St. Thomas preached to the Parthians, Medes and Indians (some add Hyrcanians and Bactrians), but in his books he asserts that the apostle was killed and buried at Calamina.[24]

Macro Polo collected his stories of St. Thomas from the Muslims and Syrian Christians―who were known to Europeans as Nestorians―in the ports of Ceylon and Malabar. However, Leonardo Olschki, in Marco Polo’s Asia, accepts Marco Polo’s claim that he had visited a Christian shrine on the Coromandel Coast, and also the opinion that the identity of the town that contained the shrine was Mylapore, but he does not accept that the shrine was the tomb of St. Thomas. In his commentary on Il Milione, he writes, “The shrine [of St. Thomas] is portrayed as isolated in a small village remote from everything, but the goal of continual pilgrimages consecrated by ancient and recent miracles. From Marco’s references we understand that it was then one of the characteristic Asiatic sanctuaries which, like the supposed tomb of the Magi in Persia, the Manichaean temple at Foochow, Adam’s sepulcher in Ceylon, and others not mentioned in Il Milione, had from time immemorial served the purposes of the various successive cults there, which rose and fell in a fangled mass of traditions, legends, and reciprocal influences now well-nigh impossible to unravel or specify. They are reflected in Marco’s data and observations with regard to this dispersed Indo-African Christianity, of which almost nothing is known from other sources but which is still worthy of study.

“The authenticity of St. Thomas’s tomb at Mailapur is almost as doubtful as that of Adam’s in Ceylon. However, while the latter arouses Marco’s suspicions because, as he asserts, the Holy Scriptures place it elsewhere, his critical faculties are lulled by the evidence of the miracles that the apostle continued to work in favour of the Christians of that region. He therefore accepted the opinion of the Nestorians of India, who venerated St. Thomas as the patron of Asiatic Christianity, and was unmindful of those numerous fellow believers who, with more legitimate reasons, had set up a whole mythology about his legendary tomb at Edessa.

“The first to describe this celebrated Indo-Christian sanctuary and to spread its fame abroad with his book, Marco transformed a place of pilgrimage not very widely important into a centre of Christian piety and propaganda, almost a far eastern peer of Santiago de Compostela [in Spain] at the western limits of the European world, with the difference that the tomb of St. Thomas was guarded by Christians opposed to the Church of Rome. The monks who dwelt near by, according to Marco’s account, lived on coconut ‘which the land there freely produces’. These religious must have been fairly numerous if, thirty years later, [in 1322,] when the cult was already in its decline, Friar Odoric of Pordenone counted some fifteen buildings about the sanctuary. This had in the meantime become a Hindu temple filled with idols, lacking any visible trace of its ancient Christian cult.[25] Friar John of Monte Corvino, on the other hand, after having passed some thirteen months in that region almost contemporaneously with Marco’s visit, says nothing of the apostle’s tomb, and mentions the church only in passing.”[26]

“The story of the apostle’s martyrdom told to Marco by the people of the country is far from original, and is probably of local origin. … We read in Il Milione that St. Thomas ended his days as the victim of a hunting accident when the arrow of a native pagan, aimed at a pea****, pierced the apostle’s right side while he was absorbed in prayer.”[27]

“No less worthy is the reference to Thomas’s apostolate in Nubia, which, according to information gathered by Marco at this sanctuary, was supposed to have preceded the saint’s sojourn in Coromandel; this would make Thomas the apostle of India and Africa, contrary to the legend that represents him as the evangelist of China.”[28]

Among the other stories told to Marco Polo by the Syrian Christians, is one that is very revealing. “We also learn from him,” writes Olschki, “of the first attempt known to us to suppress this cult, which was carried out … by the sovereign of that kingdom. Indeed, when a pagan ruler of the region filled with rice the church and monasteries of Mailapur, in order to put an end to the Christian practices of the Nestorian rites, the apostle threateningly appeared to him in a dream and made him so far change his ways as to exempt the faithful from all tribute and to safeguard the church from violation.”

Olschki calls this a conventional piece of hagiography, but there is more in it then the pious account of a saint exercising his occult power over a persecuting ruler.

The Hindu king did not of course violate a church―in all of Indian history there is no evidence of such acts; Hindu kings gave generous donations for the building of churches and had already done so in Malabar―nor would he have objected to the rites that were being performed in a Christian church. The king would have objected to Christian rites being performed in a Hindu temple, and would have certainly put a stop to them. He would have had the temple filled with raw rice as part of a suddhi(purification) or pratistha (consecration) ritual; or, again, he would have been doing anna abhisheka (food offering) to the Lord by filling the sanctum with huge quantities of cooked rice―even as it is done today in the great Shiva temples of South India.

What emerges from this story is that the Syrian Christians were worshipping in a Hindu temple, which they called a church, at least up to 1322 when Friar Oderic visited Mylapore. Henry Yule, in Cathay and the Way Thither, referring to Friar Oderic’s description of the church, declares, “This is clearly a Hindu temple.”[29]

Marco Polo did not visit Mylapore; indeed, Mylapore is not identified in Il Milione though it may be inferred to be the destination of Christian pilgrims from later Portuguese tales. Marco Polo is only repeating the pious stories of Christians and Muslims―the latter also claimed St. Thomas; he was, they told Marco, not only an apostle from Nubia, but a Muslim apostle[30]―who apparently worshipped in a Hindu temple, each justifying his presence there by identifying the shrine with his own Thomas.[31]


23. Some historians theorise that Marco Polo never left Constantinople to travel to China, but collected all his adventure stories from Muslim and Syrian Christian merchants who came to the great city to trade. They argue that he compiled these travel tales into a book and claimed them as his own experiences. Certainly in his own time he was not believed and Dante Alighieri called him a liar. In this book we assume the traditional story of his travels to be partly true.

24. Hippolytus, the third century Roman theologian and antipope, is the earliest writer to say that St. Thomas was martyred and buried at Calamina, which he claims is in India. He is followed at the end of the third century by Dorotheus of Tyre, and in the seventh century by Sophronius of Jerusalem and Isidore of Seville. Thomas Herbert identifies Calamina with Gouvea in Brazil, T.K. Joseph with Kalawan near Taxila, P.V. Mathew with Bahrain, and Veda Prakash with Kalamai in Greece. Calamina has never been identified and ancient Thebes northwest of Athens may be added to the list of conjectures. It was originally known as Cadmeia and often called that up to the end of the second century CE. Cadmeia when Latinized becomes Calamina. The earth from the single grave of its twin heroes, Amphion and Zethus, was believed to contain great power and was protected, even as the earth of St. Thomas’s sepulchre was believed to heal. Cadmean or Thebean earth, called calamine, is pink in colour and used in medicine and metallurgy.

25.  The earliest records of the Madras area, including money-lenders’ accounts, go back to the fourth century CE. They identify Mylapore, Triplicane and Tiruvottiyur as temple towns. The Nandikkalambakkam describes Mylapore as a prosperous port under the Pallavas, the early-fourth-to-late-ninth century emperors of Kanchipuram, who patronized various schools of Hinduism including Jainism and Buddhism, built temples and generously supported the arts. There is no record of a Christian church or saint’s tomb at Mylapore before the Portuguese period, and Olschki is basing his comments on the wrong assumption that Marco Polo did visit Mylapore and that he found a church there. Friar Oderic is describing the original Kapaleeswara Shiva Temple on the Mylapore seashore, which the Tamil saint Jnanasambandar has positively identified as being there at least before the sixth century CE.

26. Friar John, in his letters from China (presumably sent to Rome), does not identify the St. Thomas church that he visited or say where it was located. Most scholars believe that he travelled in Malabar and the Konkan only.

27.  Olschki’s note: “Thus, St. Thomas was supposed to have been a victim but not a martyr―which would add further complications to the already tangled mass of fables concerning his apostolate and his end.”

28.  Olschki’s note: “The oriental ubiquity of St. Thomas’s apostolate is explained by the fact that the geographical term ‘India’ included, apart from the subcontinent of this name, the lands washed by the Indian Ocean as far as the China Sea in the east and the Arabian peninsula, Ethiopia, and the African coast in the west.”

29. Friar Oderic is not the only mediaeval European traveller to mistake a temple for a church. Vasco da Gama did the same in 1498. He believed the temples he visited in Calicut were churches and the images he prayed before were those of Christian saints. His error was corrected on his second visit, when the Syrian Christians identified themselves and invited him to overthrow the Zamorin and take over the kingdom.

30. See T.K. Joseph’s Six St. Thomases of South India: A Muslim Non-Martyr (Thawwama) made Martyrs after 1517 AD.

31. The Syriac “Thoma” and “Thama” and Arabic “Thuma” and “Thawwama” are variations of the name Thomas. They all have the same meaning―”born twin”―and were common names in the Christian and Muslim communities of India and West Asia.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

அத்தியாயம் ஏழு

"இந்த மாகாணத்தில், கிரேட்டர் இந்தியா என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது, சிலோனுக்கும் பிரதான நிலப்பகுதிக்கும் இடையிலான இடைவெளியில், மெஸ்ஸர் செயின்ட் தாமஸின் உடல் பெரிய மக்கள்தொகை இல்லாத ஒரு குறிப்பிட்ட நகரத்தில் உள்ளது." - இல் மிலியோனில் மார்கோ போலோ ( ca. 14 ஆம் நூற்றாண்டு)

பிரபல வெனிஸ் பயணியான மார்கோ போலோ 1288 மற்றும் 1292 ஆம் ஆண்டுகளில் இரண்டு முறை தென்னிந்தியாவுக்கு விஜயம் செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது, அங்கு அவர் ஒரு குறிப்பிட்ட நகரத்தில் புனித தாமஸின் கல்லறையைப் பார்த்தார். பல வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்த தேதிகளையும் வருகைகளையும் கேள்விக்குறியாக ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள், மேலும் அவர் மைலாப்பூருடன் பேசும் சிறிய நகரத்தை அடையாளம் காண்கிறார். செயின்ட் தாமஸின் கல்லறையைப் பற்றி மார்கோ போலோவைப் போலவே, அவர்கள் வருகைகளைப் பற்றி தவறாகப் புரிந்து கொண்டதாகத் தெரிகிறது. [23]

மார்கோ போலோ தனது நண்பரான போப் கிரிகோரி எக்ஸ் என்பவரிடமிருந்து மங்கோலிய பேரரசர் குப்லாய் கானுக்கு ஒரு அறிமுகத்தை சுமந்து சுமார் 1272 இல் பாலஸ்தீனத்தில் உள்ள ஏக்கரை விட்டு வெளியேறினார். அவர் தனது தந்தை மற்றும் மாமாவுடன் நிலத்தில் பயணம் செய்தார், சில்க் சாலையைத் தொடர்ந்து வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் சீனாவுக்குச் சென்றார், அவர் சுமார் மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அடைந்தார். அவர் அடுத்த பதினேழு ஆண்டுகள் சீனாவில் இருந்தார், மேலும் 1287 ஆம் ஆண்டில் கன்சுவில் உள்ள யாங்-சவு என்ற இடத்தில் இருப்பதாகக் கூறப்பட்டது. இதனால் அவர் 1288 இல் தென்னிந்தியாவில் இருந்திருக்க முடியாது, இந்த தேதியை நிராகரிக்க முடியும்.

மேக்ரோ போலோ சுமார் 1292 ஆம் ஆண்டில் சீனாவில் இருந்து பதினான்கு கப்பல்கள், அறுநூறு பிரபுக்கள் மற்றும் மாலுமிகள் மற்றும் பெர்சியாவில் ஒரு கானுக்கு வழங்கவிருந்த ஒரு இளவரசி ஆகியோருடன் சென்றார். அவர் சுமத்ராவுக்குப் பயணம் செய்தார், அங்கு அவர் மழைக்காலத்தை கடந்து, நிக்கோபார் தீவுகளைக் கடந்து, பால்க் நீரிணை வழியாக மன்னார் வளைகுடாவைக் கடந்து, இலங்கையில் நிறுத்தி, அங்கு முதலில் செயின்ட் தாமஸின் கதையைக் கேட்டார், பின்னர் இந்தியாவின் மேற்கு கடற்கரை வரை சென்றார் அவர் ஹார்முஸை அடையும் வரை பெர்சியாவின் தெற்கு கடற்கரையில். அங்கிருந்து அவர் இளவரசியுடன் கோராசனுக்கு நிலம் வழியாகப் பயணம் செய்தார், பின்னர் சில்க் சாலையில் இருந்து கான்ஸ்டான்டினோபிள் மற்றும் ஐரோப்பாவிற்கு திரும்பினார்.

மேக்ரோ போலோ 1292 இல் கோரமண்டல் கடற்கரைக்குச் செல்லவில்லை, இருப்பினும் இந்த தேதி இன்னும் பல வரலாற்றாசிரியர்களை ஈர்க்கிறது. புளோரன்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தின் மேக்ரோ போலோ அதிகாரியான ஃபோஸ்கோ மராய்னி தனது என்சைக்ளோபீடியா பிரிட்டானிக்கா கட்டுரையில், மார்கோ போலோவின் பாதை குறித்து மிகவும் சாதகமானவர், அதில் மைலாப்பூரும் இல்லை.

 

நாங்கள் இங்கே மார்கோ போலோவை விட்டு வெளியேற விரும்புகிறோம், ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக அவர் ஒரு புத்தகத்தை எழுதினார், அல்லது, 1298 மற்றும் 1299 ஆம் ஆண்டுகளில் ஜெனோவாவில் ஒரு சக கைதிக்கு ஆணையிட்டார் ― வெனிஸ் மற்றும் ஜெனோவா எப்போதும் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்தன, மார்கோ ஜெனோவாவால் கைப்பற்றப்பட்டார் R ஒரு ரஸ்டிச்செல்லோ, ஒரு துணிச்சலான காதல் மற்றும் பிரபலமான புனைகதை எழுத்தாளர். புத்தகம் வெவ்வேறு மொழிகளில் வெவ்வேறு பெயர்களால் அழைக்கப்படுகிறது. முதலில், இது எழுதப்பட்ட பழைய பிரெஞ்சு மொழியில், இது லிவ்ரே டெஸ் மெர்வில்லஸ் டு மான்டே (உலகின் மார்வெல்ஸ் புத்தகம்) என்று அழைக்கப்படுகிறது, மேலும் இத்தாலிய மொழியில் இது பரவலாகப் படிக்கப்பட்டது, இது இல் மிலியோன் (தி மில்லியன்) என்று அழைக்கப்படுகிறது , ஒரு உயரமான கதையின் பொருளைக் குறிக்கும் பெயர். தி டிவைன் காமெடியின் ஆசிரியரும், மார்கோ போலோவின் சமகாலத்தவருமான டான்டே அலிகேரி இந்த புத்தகத்தை ஒரு ஆபத்தான மற்றும் இழிவான கண்டுபிடிப்பு என்று கருதியதாகத் தெரிகிறது. ஆனால் இது வெனிஸில் ஒரு உடனடி வெற்றியாக இருந்தது, ஒரு வருடத்திற்குள் தெற்கு ஐரோப்பா முழுவதும் படிக்கப்பட்டது.

 

புனித தாமஸின் கல்லறையைப் பற்றி மார்கோ புத்தகத்தில் பின்வருமாறு கூறுகிறார்: “இந்த மாகாணத்தில், கிரேட்டர் இந்தியா என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது, இலங்கைக்கும் பிரதான நிலப்பகுதிக்கும் இடையிலான இடைவெளியில், மெஸ்ஸர் செயின்ட் தாமஸின் உடல் ஒரு குறிப்பிட்ட நகரத்தில் உள்ளது பெரிய மக்கள் தொகை இல்லை. "

 

ஆகவே, இல் மிலியோனில் உள்ள செயின்ட் தாமஸ் புகழ் பெற்ற “குறிப்பிட்ட நகரம்” மிலார் கடற்கரையில் அல்ல, இலங்கையை எதிர்கொள்ளும் மன்னார் வளைகுடாவில் உள்ளது!

புனித தாமஸின் கல்லறையை கடலில் கண்டுபிடித்த வரலாற்றில் முதல் எழுத்தாளர் மேக்ரோ போலோ, அவ்வாறு செய்வதன் மூலம் அவர் புராணக்கதையில் புரட்சியை ஏற்படுத்தினார். தாமஸின் செயல்களைத் தொடர்ந்து ஒரு மலையில் கல்லறையை கண்டுபிடிப்பதற்கு முன்னர் உலகின் அனைத்து ஆவணங்களும். தென்னிந்தியாவில் கல்லறையை கண்டுபிடித்த வரலாற்றில் முதல் எழுத்தாளர் மேக்ரோ போலோ ஆவார், இருப்பினும் சில கிறிஸ்தவ அறிஞர்கள் பாஸ்ராவின் பெருநகர மார் சாலமன் தனது பீ புத்தகத்தில், ca. 1222, இதை அவர் முன் செய்தார். அவர்கள் மார் சாலமன் மஹ்லூப்பை மைலாப்பூருடன் அடையாளம் காண்கிறார்கள், ஆனால் செயின்ட் தாமஸுடன் மைலாப்பூரை போர்த்துகீசியர்கள் அடையாளம் கண்டபின்னர் இதைச் செய்கிறார்கள். தேனீ புத்தகத்தின் அசல் கையெழுத்துப் பிரதி எதுவும் இல்லை-ஏனெனில் இல் மிலியோன் எதுவும் இல்லை ― மற்றும் அதன் பல்வேறு பிரதிகள் பல்வேறு புதைகுழிகளைக் கொடுக்கின்றன. ஒருவர் "மஹ்லூப்" என்று ஒருபோதும் அடையாளம் காணப்படவில்லை, இரண்டாவது "இந்தியா" ஆனால் எந்த இந்தியா அல்லது எங்கே இந்தியா, மூன்றாவது "எடெஸா" மற்றும் நான்காவது "கலமினா" என்று கூறவில்லை. மார் சாலமன் சமகால அண்டை நாடான டைக்ரிஸின் பிஷப் பார்-ஹெப்ரேயஸ், தனது மாத்தியஸ் மற்றும் சிரியாக் மொழி குரோனிக்கிளில், ca. 1250, மிகவும் சீரானது. மார் சாலமனைப் போலவே, புனித தாமஸ் பார்த்தியர்கள், மேதியர்கள் மற்றும் இந்தியர்களிடம் (சிலர் ஹிர்கானியர்களையும் பாக்டீரியர்களையும் சேர்க்கிறார்கள்) பிரசங்கித்ததாக அவர் கூறுகிறார், ஆனால் அப்போஸ்தலன் கொல்லப்பட்டு கலமினாவில் அடக்கம் செய்யப்பட்டதாக தனது புத்தகங்களில் அவர் வலியுறுத்துகிறார். [24]

மேக்ரோ போலோ தனது புனித தாமஸின் கதைகளை முஸ்லிம்களிடமிருந்தும் சிரிய கிறிஸ்தவர்களிடமிருந்தும்-ஐரோப்பியர்கள் நெஸ்டோரியர்கள் என்று அறியப்பட்டவர்களிடமிருந்து-இலங்கை மற்றும் மலபார் துறைமுகங்களில் சேகரித்தார். இருப்பினும், மார்கோ போலோவின் ஆசியாவில் உள்ள லியோனார்டோ ஓல்ஷ்கி, கோரமண்டல் கடற்கரையில் ஒரு கிறிஸ்தவ ஆலயத்திற்கு விஜயம் செய்ததாக மார்கோ போலோவின் கூற்றை ஏற்றுக்கொள்கிறார், மேலும் சன்னதியைக் கொண்ட நகரத்தின் அடையாளம் மைலாப்பூர் என்ற கருத்தையும் அவர் ஏற்றுக்கொள்கிறார், ஆனால் அவர் அதை ஏற்கவில்லை புனித தோமஸின் கல்லறைதான் சன்னதி. இல் மிலியோன் பற்றிய தனது விளக்கவுரையில், அவர் எழுதுகிறார், “[செயின்ட் தாமஸின்] சன்னதி எல்லாவற்றிலிருந்தும் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் தனிமைப்படுத்தப்பட்டதாக சித்தரிக்கப்படுகிறது, ஆனால் பண்டைய மற்றும் சமீபத்திய அற்புதங்களால் புனிதப்படுத்தப்பட்ட தொடர்ச்சியான யாத்திரைகளின் குறிக்கோள். பெர்கியாவில் உள்ள மாகியின் கல்லறை, ஃபூச்சோவில் உள்ள மணிச்சேயன் கோயில், இலங்கையில் ஆதாமின் கல்லறை மற்றும் ஐல் மிலியோனில் குறிப்பிடப்படாத மற்றவர்கள் போன்ற ஆசிய சரணாலயங்களில் இதுவும் ஒன்று என்று மார்கோவின் குறிப்புகளிலிருந்து நாம் புரிந்துகொள்கிறோம். அங்குள்ள பல்வேறு வழிபாட்டு முறைகளின் நோக்கங்களுக்காக சேவை செய்தது, அவை மரபுகள், புராணக்கதைகள் மற்றும் பரஸ்பர தாக்கங்கள் ஆகியவற்றின் பெரும் எண்ணிக்கையில் உயர்ந்தன, விழுந்தன, இப்போது அவிழ்க்கவோ குறிப்பிடவோ இயலாது. இந்த சிதறிய இந்தோ-ஆபிரிக்க கிறிஸ்தவத்தைப் பொறுத்தவரை அவை மார்கோவின் தரவு மற்றும் அவதானிப்புகளில் பிரதிபலிக்கின்றன, அவற்றில் மற்ற மூலங்களிலிருந்து எதுவும் தெரியவில்லை, ஆனால் அவை இன்னும் ஆய்வுக்கு தகுதியானவை.

“மைலாப்பூரில் உள்ள செயின்ட் தாமஸின் கல்லறையின் நம்பகத்தன்மை இலங்கையில் ஆதாமின் கல்லறையைப் போலவே சந்தேகத்திற்குரியது. எவ்வாறாயினும், பிந்தையது மார்கோவின் சந்தேகங்களைத் தூண்டுகிறது, ஏனெனில் அவர் கூறுவது போல், பரிசுத்த வேதாகமம் அதை வேறொரு இடத்தில் வைக்கிறது, அப்போஸ்தலன் அந்த பிராந்தியத்தின் கிறிஸ்தவர்களுக்கு ஆதரவாக தொடர்ந்து பணியாற்றிய அற்புதங்களின் சான்றுகளால் அவரது விமர்சனத் திறன்கள் மழுங்கடிக்கப்படுகின்றன. ஆகவே, செயின்ட் தாமஸை ஆசிய கிறிஸ்தவத்தின் புரவலராக வணங்கிய இந்தியாவின் நெஸ்டோரியர்களின் கருத்தை அவர் ஏற்றுக்கொண்டார், மேலும் பல நியாயமான விசுவாசங்களுடன், எடெசாவில் உள்ள அவரது புகழ்பெற்ற கல்லறையைப் பற்றி ஒரு முழு புராணத்தையும் அமைத்த பல சக விசுவாசிகளைப் பொருட்படுத்தவில்லை. .

"இந்த புகழ்பெற்ற இந்தோ-கிறிஸ்தவ சரணாலயத்தை முதன்முதலில் விவரித்ததும், அதன் புகழை வெளிநாடுகளில் தனது புத்தகத்துடன் பரப்பியதும், மார்கோ யாத்திரைக்கான இடத்தை மிகவும் பரவலாக முக்கியமில்லாத கிறிஸ்தவ பக்தி மற்றும் பிரச்சார மையமாக மாற்றினார், இது சாண்டியாகோ டி காம்போஸ்டெலாவின் கிட்டத்தட்ட கிழக்குப் பியர் [ ஸ்பெயினில்] ஐரோப்பிய உலகின் மேற்கு எல்லையில், செயின்ட் தாமஸின் கல்லறை ரோம் தேவாலயத்தை எதிர்க்கும் கிறிஸ்தவர்களால் பாதுகாக்கப்பட்டது என்ற வித்தியாசத்துடன். மார்கோவின் கணக்கின் படி, அருகில் வசித்த துறவிகள் தேங்காயில் வாழ்ந்தார்கள், ‘அங்குள்ள நிலம் சுதந்திரமாக உற்பத்தி செய்கிறது’. முப்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, [1322 இல்] வழிபாட்டு முறை ஏற்கனவே வீழ்ச்சியடைந்தபோது, ​​போர்டெனோனின் ஃப்ரியர் ஓடோரிக் சரணாலயம் பற்றி சுமார் பதினைந்து கட்டிடங்களை எண்ணியிருந்தால், இந்த மதங்கள் ஏராளமாக இருந்திருக்க வேண்டும். இதற்கிடையில் சிலைகள் நிறைந்த ஒரு இந்து ஆலயமாக மாறியது, அதன் பண்டைய கிறிஸ்தவ வழிபாட்டின் எந்த தடயமும் இல்லை. [25] மறுபுறம், மான்டே கோர்வினோவின் ஃப்ரியர் ஜான், அந்த பிராந்தியத்தில் சுமார் பதின்மூன்று மாதங்கள் மார்கோவின் வருகையுடன் சமகாலத்தில் கடந்துவிட்டபின், அப்போஸ்தலரின் கல்லறையைப் பற்றி எதுவும் கூறவில்லை, தேவாலயத்தை கடந்து செல்வதில் மட்டுமே குறிப்பிடுகிறார். ”[26]

“அப்போஸ்தலரின் தியாகத்தின் கதை மார்கோவிடம் நாட்டு மக்களால் சொல்லப்பட்ட கதை அசலில் இருந்து வெகு தொலைவில் உள்ளது, இது உள்ளூர் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தது. … செயின்ட் தாமஸ் ஒரு வேட்டையாடும் விபத்தில் பலியான தனது நாட்களை முடித்துக்கொண்டார் என்று ஒரு ஐல் மிலியோனில் படித்தோம். ஒரு பட்டாணி **** ஐ இலக்காகக் கொண்ட ஒரு சொந்த பேகனின் அம்பு, அப்போஸ்தலரின் வலது பக்கத்தைத் துளைத்து, ஜெபத்தில் உறிஞ்சப்பட்டபோது. ” [27]

"நூபியாவில் உள்ள தாமஸின் அப்போஸ்தலேட் பற்றிய குறிப்பு குறைவானது அல்ல, இந்த சரணாலயத்தில் மார்கோ சேகரித்த தகவல்களின்படி, கோரமண்டலில் புனிதரின் தங்குமிடத்திற்கு முன்பே இருந்திருக்க வேண்டும்; இது சீனாவின் சுவிசேஷகராக அவரை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் புராணத்திற்கு மாறாக தாமஸ் இந்தியாவிலும் ஆபிரிக்காவிலும் அப்போஸ்தலராக மாறும். ”[28]

சிரிய கிறிஸ்தவர்களால் மார்கோ போலோவிடம் கூறப்பட்ட மற்ற கதைகளில், இது மிகவும் வெளிப்படுத்துகிறது. ஓல்ஷ்கி எழுதுகிறார், “இந்த வழிபாட்டை அடக்குவதற்கு எங்களுக்குத் தெரிந்த முதல் முயற்சி, அந்த ராஜ்யத்தின் இறையாண்மையால். உண்மையில், நெஸ்டோரியன் சடங்குகளின் கிறிஸ்தவ நடைமுறைகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைப்பதற்காக, அப்பகுதியின் ஒரு புறமத ஆட்சியாளர் மைலாப்பூரின் தேவாலயம் மற்றும் மடங்கள் அரிசியால் நிரப்பப்பட்டபோது, ​​அப்போஸ்தலன் ஒரு கனவில் அவருக்கு அச்சுறுத்தலாகத் தோன்றி, இதுவரை அவரை மாற்றும்படி செய்தார் விசுவாசிகளை எல்லா அஞ்சலிகளிலிருந்தும் விலக்குவதற்கும், தேவாலயத்தை மீறுவதிலிருந்து பாதுகாப்பதற்கும் வழிகள். ”

ஓல்ஷ்கி இதை ஒரு வழக்கமான ஹாகியோகிராஃபி என்று அழைக்கிறார், ஆனால் அதில் ஒரு புனிதர் துன்புறுத்தும் ஆட்சியாளரின் மீது தனது அமானுஷ்ய சக்தியைப் பயன்படுத்துகிறார்.

இந்து மன்னர் நிச்சயமாக ஒரு தேவாலயத்தை மீறவில்லை Indian இந்திய வரலாற்றில் இதுபோன்ற செயல்களுக்கு எந்த ஆதாரமும் இல்லை; தேவாலயங்களை கட்டியெழுப்ப இந்து மன்னர்கள் தாராளமாக நன்கொடைகளை வழங்கினர், ஏற்கனவே மலபாரில் அவ்வாறு செய்திருந்தார்கள் a ஒரு கிறிஸ்தவ தேவாலயத்தில் செய்யப்படும் சடங்குகளுக்கு அவர் எதிர்ப்பு தெரிவித்திருக்க மாட்டார். ஒரு இந்து கோவிலில் கிறிஸ்தவ சடங்குகள் செய்யப்படுவதை மன்னர் ஆட்சேபித்திருப்பார், நிச்சயமாக அவர்களுக்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைத்திருப்பார். ஒரு சுத்தி (சுத்திகரிப்பு) அல்லது பிரதிஷ்டா (பிரதிஷ்டை) சடங்கின் ஒரு பகுதியாக மூல அரிசியால் நிரப்பப்பட்ட கோவிலை அவர் வைத்திருப்பார்; அல்லது, மீண்டும், அவர் கருவறையை பெரிய அளவில் சமைத்த அரிசியால் நிரப்புவதன் மூலம் இறைவனுக்கு அண்ணா அபிஷேகா (உணவுப் பிரசாதம்) செய்திருப்பார் South இது இன்று தென்னிந்தியாவின் பெரிய சிவன் கோயில்களில் செய்யப்படுகிறது.

இந்த கதையிலிருந்து வெளிவருவது என்னவென்றால், சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் ஒரு இந்து கோவிலில் வழிபட்டு வந்தனர், அவர்கள் ஒரு தேவாலயம் என்று அழைத்தனர், குறைந்தபட்சம் 1322 வரை ஃப்ரியர் ஓடெரிக் மைலாப்பூருக்கு விஜயம் செய்தார். தேவாலயத்தைப் பற்றிய ஃப்ரியர் ஓடெரிக்கின் விளக்கத்தைக் குறிப்பிடுகையில், கேத்தே அண்ட் தி வே தெத்தரில் ஹென்றி யூல், “இது தெளிவாக ஒரு இந்து கோவில்” என்று அறிவிக்கிறது. [29]

மார்கோ போலோ மைலாப்பூருக்குச் செல்லவில்லை; உண்மையில், மைலாப்பூர் ஐல் மிலியோனில் அடையாளம் காணப்படவில்லை என்றாலும், பிற்கால போர்த்துகீசிய கதைகளிலிருந்து கிறிஸ்தவ யாத்ரீகர்களின் இடமாக இது கருதப்படுகிறது. மார்கோ போலோ கிறிஸ்தவர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்களின் புனிதமான கதைகளை மட்டுமே மீண்டும் கூறுகிறார்-பிந்தையவர் செயின்ட் தாமஸையும் கூறினார்; அவர், மார்கோவிடம், நுபியாவிலிருந்து ஒரு அப்போஸ்தலன் மட்டுமல்ல, ஒரு முஸ்லீம் அப்போஸ்தலரும் [30] - இந்து கோவிலில் வழிபட்டவர் யார், ஒவ்வொருவரும் தனது சொந்த தாமஸுடன் சன்னதியை அடையாளம் கண்டு அங்கு இருப்பதை நியாயப்படுத்தினர். [31]

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

23. சில வரலாற்றாசிரியர்கள் மார்கோ போலோ ஒருபோதும் கான்ஸ்டான்டினோப்பிளை சீனாவுக்குப் பயணிக்க விடவில்லை என்று கருதுகின்றனர், ஆனால் அவரது சாகசக் கதைகள் அனைத்தையும் பெரிய நகரத்திற்கு வந்த முஸ்லிம் மற்றும் சிரிய கிறிஸ்தவ வணிகர்களிடமிருந்து சேகரித்தனர். இந்த பயணக் கதைகளை அவர் ஒரு புத்தகத்தில் தொகுத்து அவற்றை தனது சொந்த அனுபவங்களாகக் கூறினார் என்று அவர்கள் வாதிடுகின்றனர். நிச்சயமாக அவரது சொந்த காலத்தில் அவர் நம்பப்படவில்லை, டான்டே அலிகேரி அவரை ஒரு பொய்யர் என்று அழைத்தார். இந்த புத்தகத்தில் அவரது பயணங்களின் பாரம்பரிய கதை ஓரளவு உண்மை என்று கருதுகிறோம்.

24. மூன்றாம் நூற்றாண்டின் ரோமானிய இறையியலாளரும் ஆன்டிபோப்புமான ஹிப்போலிட்டஸ், புனித தாமஸ் தியாகியாகி கலமினாவில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார் என்று கூறிய ஆரம்ப எழுத்தாளர், அவர் இந்தியாவில் இருப்பதாகக் கூறுகிறார். மூன்றாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் சோரின் டோரோதியஸும், ஏழாம் நூற்றாண்டில் ஜெருசலேமின் சோஃப்ரோனியஸ் மற்றும் செவில்லேயின் ஐசிடோர் ஆகியோரும் அவரைத் தொடர்ந்து வருகின்றனர். தாமஸ் ஹெர்பர்ட் காலமினாவை பிரேசிலில் க ou வியாவுடன் அடையாளம் காட்டுகிறார், டி.கே. டாக்ஸிலா அருகே கலாவானுடன் ஜோசப், பி.வி. பஹ்ரைனுடன் மேத்யூ, கிரேக்கத்தில் கலாமாயுடன் வேதா பிரகாஷ். கலாமினா ஒருபோதும் அடையாளம் காணப்படவில்லை மற்றும் ஏதென்ஸின் வடமேற்கே உள்ள பண்டைய தீப்கள் அனுமானங்களின் பட்டியலில் சேர்க்கப்படலாம். இது முதலில் காட்மியா என்று அழைக்கப்பட்டது, மேலும் இது பொ.ச. இரண்டாம் நூற்றாண்டின் இறுதி வரை அழைக்கப்பட்டது. லத்தீன் மயமாக்கப்பட்டபோது காட்மியா கலமினா ஆகிறது. புனித தோமஸின் கல்லறையின் பூமி குணமடையும் என்று நம்பப்பட்டபோதும், அதன் இரட்டை வீராங்கனைகளான ஆம்பியன் மற்றும் சேதுஸின் ஒற்றை கல்லறையிலிருந்து பூமி பெரும் சக்தியைக் கொண்டிருப்பதாக நம்பப்பட்டது. கேட்மீன் அல்லது தீபியன் பூமி, கலமைன் என அழைக்கப்படுகிறது, இது இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் உள்ளது மற்றும் மருத்துவம் மற்றும் உலோகவியலில் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

25. மெட்ராஸ் பகுதியின் முந்தைய பதிவுகள், பணம் கொடுத்தவர்களின் கணக்குகள் உட்பட, பொ.ச. நான்காம் நூற்றாண்டு வரை செல்கின்றன. மைலாப்பூர், டிரிப்லிகேன் மற்றும் திருவோட்டியூர் ஆகியவற்றை கோயில் நகரங்களாக அவர்கள் அடையாளம் காண்கின்றனர். சமண, ப Buddhism த்தம் உள்ளிட்ட இந்து மதத்தின் பல்வேறு பள்ளிகளுக்கு ஆதரவளித்த, கோயில்களைக் கட்டிய மற்றும் கலைகளுக்கு தாராளமாக ஆதரவளித்த காஞ்சிபுரத்தின் நான்காம் முதல் ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் பேரரசர்களான பல்லவர்களின் கீழ் மைலாப்பூரை ஒரு வளமான துறைமுகம் என்று நந்திக்கலம்பாக்கம் விவரிக்கிறார். போர்த்துகீசிய காலத்திற்கு முன்னர் மைலாப்பூரில் ஒரு கிறிஸ்தவ தேவாலயம் அல்லது புனிதரின் கல்லறை பற்றிய பதிவுகள் எதுவும் இல்லை, மேலும் ஓல்க்ச்கி தனது கருத்துக்களை மார்கோ போலோ மைலாப்பூருக்கு விஜயம் செய்தார், அங்கே ஒரு தேவாலயத்தைக் கண்டுபிடித்தார் என்ற தவறான அனுமானத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ளார். ஃப்ரியர் ஓடெரிக் மைலாப்பூர் கடற்கரையில் உள்ள அசல் கபாலீஸ்வர சிவன் கோயிலை விவரிக்கிறார், இது தமிழ் துறவி ஞானசம்பந்தர் பொ.ச. ஆறாம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னதாகவே இருப்பதை சாதகமாக அடையாளம் கண்டுள்ளது.

26. ஃப்ரியர் ஜான், சீனாவிலிருந்து எழுதிய கடிதங்களில் (மறைமுகமாக ரோம் அனுப்பப்பட்டார்), அவர் பார்வையிட்ட செயின்ட் தாமஸ் தேவாலயத்தை அடையாளம் காணவில்லை அல்லது அது எங்குள்ளது என்று சொல்லவில்லை. அவர் மலபார் மற்றும் கொங்கனில் மட்டுமே பயணம் செய்தார் என்று பெரும்பாலான அறிஞர்கள் நம்புகிறார்கள்.

27. ஓல்ஷ்கியின் குறிப்பு: “ஆகவே, செயின்ட் தாமஸ் ஒரு பாதிக்கப்பட்டவராக இருக்க வேண்டும், ஆனால் ஒரு தியாகியாக இருக்கக்கூடாது - இது அவருடைய அப்போஸ்தலேட் மற்றும் அவரது முடிவைப் பற்றி ஏற்கனவே சிக்கலான கட்டுக்கதைகளுக்கு மேலும் சிக்கல்களை ஏற்படுத்தும்.”

28. ஓல்ஷ்கியின் குறிப்பு: “செயின்ட் தாமஸின் அப்போஸ்தலட்டின் ஓரியண்டல் எங்கும் நிறைந்திருப்பது, இந்தியா என்ற புவியியல் சொல், இந்த பெயரின் துணைக் கண்டத்தைத் தவிர, இந்தியப் பெருங்கடலால் சீனக் கடல் வரை கழுவப்பட்ட நிலங்கள் கிழக்கு மற்றும் அரேபிய தீபகற்பம், எத்தியோப்பியா மற்றும் மேற்கில் ஆப்பிரிக்க கடற்கரை. ”

29. ஒரு தேவாலயத்திற்கான கோவிலை தவறு செய்த இடைக்கால ஐரோப்பிய பயணி ஃப்ரியர் ஓடெரிக் மட்டுமல்ல. 1498 ஆம் ஆண்டில் வாஸ்கோ டா காமாவும் அவ்வாறே செய்தார். அவர் காலிகட்டில் பார்வையிட்ட கோயில்கள் தேவாலயங்கள் என்றும் அவர் முன்பு ஜெபித்த படங்கள் கிறிஸ்தவ புனிதர்களின் படங்கள் என்றும் அவர் நம்பினார். சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் தங்களை அடையாளம் கண்டுகொண்டு, ஜாமோரினைத் தூக்கியெறிந்து ராஜ்யத்தைக் கைப்பற்றும்படி அவரை அழைத்தபோது, ​​அவரது இரண்டாவது வருகையின் போது அவரது பிழை சரி செய்யப்பட்டது.

 

30. பார்க்க டி.கே. தென்னிந்தியாவின் ஜோசப்பின் ஆறு செயின்ட் தாமஸ்: ஒரு முஸ்லீம் தியாகி அல்லாதவர் (தவாமா) கி.பி 1517 க்குப் பிறகு தியாகிகளை உருவாக்கினார்.

31. சிரியாக் “தோமா” மற்றும் “தமா” மற்றும் அரபு “துமா” மற்றும் “தவாமா” ஆகியவை தாமஸ் என்ற பெயரின் மாறுபாடுகள். அவர்கள் அனைவருக்கும் ஒரே அர்த்தம் உள்ளது - "பிறந்த இரட்டை" - இந்தியா மற்றும் மேற்கு ஆசியாவின் கிறிஸ்தவ மற்றும் முஸ்லீம் சமூகங்களில் பொதுவான பெயர்கள்.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard