கரிகாற் பெருவளத்தான் காஞ்சியில் வளைக்கைச்சியின் காமகோட்டத்திலிருந்து சாத்தனின் செண்டு பெற்று பொன்மலையைச் செண்டால் அடித்தான் என்பது பொருள். இந்தச் செய்யுள் அன்னை காமாக்ஷியின் கோயிலிலுள்ள சாத்தனிடமிருந்து செண்டு பெற்ற கர்ணபரம்பரைச் செய்தியை விளக்குகிறது. இதே செய்யுள் 14-15 ஆம் நூற்றாண்டு கால எழுத்தமைதியில் அதே கோயிலின் சாஸ்தா ஸந்நிதியின் கீழே வாஜனத்தில் செதுக்கப்பெற்றிருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
அசைவு இல் ஊக்கத்து நசை பிறக்கு ஒழிய - (இமய மலை குறுக்கிட்டு விலக்கிற்று ஆதலால்) மடிதல் இல்லாத மன வெழுச்சியாலே மேலுஞ் செல்ல விரும்பும் என் விருப்பம் பின்னிட்டு ஒழியும்படி, பகை விலக்கியது இப் பயம் கெழு மலை என - இம் மலை பகையாகக் குறுக்கிட்டுத் தடுத்தது என முனிந்து. இமையவர் உறையும் சிமையப் பிடர்த்தலை - தேவர் உறையும் அதன் சிமையத்தின் பிடரில், கொடுவரி ஒற்றி - தனது புலியைப் பொறித்து, கொள்கையிற் பெயர்வோற்கு - அப்பாற் செல்லும் கொள்கையைக் கைவிட்டு மீள்கின்றவனுக்கு ;
பயங் கெழு மலை - பயன் பொருந்திய மலையென மலையின் இயற்கை கூறியபடி. இமையமலையிற் றேவர் உறைவ ரென்பது புராணக் கொள்கை.
கரிகாலன் இமையத்தைச் செண்டு என்னும் படைக்கலத்தால் அடித்துத் திரித்து மீள அதனைப் பண்டுபோல் நிறுத்திப் புலியைப் பொறித்தனன் என்றும், அச் செண்டு கச்சியிலுள்ள சாத்தன் என்னும் தெய்வத்தால் கரிகாலற்கு அளிக்கப்பட்டதாகும் என்றும் கூறப்படுதலுமுண்டு. இவற்றை முறையே, 1 "செண்டு கொண்டு கரிகாலனொரு காலிலிமையச் சிமையமால்வரை திரித்தருளிமீள வதனைப், பண்டுநின்றபடி நிற்கவிதுவென்று முதுகிற் பாய்புலிப் பொறி குறித்தது மறித்த பொழுதே" எனவும், "கச்சி வளைக்கைச்சி காமக்கோட் டங்காவல், மெச்சி யினிதிருக்கு மெய்ச்சாத்தன் - கைச்செண்டு, கம்பக்களிற்றுக் கரிகாற் பெருவளத்தான், செம்பொற் கிரிதிரித்த செண்டு" எனவும் வருவனவற்றால் முறையே அறிக.
(இ-ள்.) வெளிப்படை. சிவசத்தியை உபாசித்துச் சித்தியடைந்த சத்தியோகிகளும், சிவயோக சாதகமுடைய தனித்தலைவர்களாகிய சிவயோகிகளும், முதலாக அழிவில்லாமையுடைய ஆயுளைக் கொண்ட மெய்த்தவர்கள் நிலைத்து வாழ்கின்ற பாடிகளும் அநேகம் அங்கு உள்ளன; சித்தர்கள், விஞ்சையர்கள், இயக்கர் கந்தருவர்கள் என்ற இவர்கள் விளக்கம் பெற்றுப் பொருந்துகின்ற, நீண்ட செண்டினைக் கையில் ஏந்திச் சிறந்த யானையின்மேல் ஏறிச் செல்கின்ற ஐயனார் உலாவருகின்ற செண்டனை வெளியும் ஒன்று அங்கு உண்டு.
பாடி- இடம். சிற்றூர் என்பாருமுண்டு.
சித்தர் - விஞ்சையர் - இயக்கர் - கந்தருவர் - இவர்கள் தெய்வச் சாதியர். சித்தர் - சித்துக்களைச் செய்யும் வன்மையுடையவர்.இவர்களைப் பதினெண் சித்திர்களெனவும் அவர்களது மரபில் வந்தோர் என்றும் கூறுவர். இவர்களது வலிமையினைச் "சித்தர்கணம்" என்ற பகுதியில் "வித்தகச் சித்தர் கணமே" என்று பாராட்டினர் தாயுமானார். மன்னும் - மன்னுகின்ற. மன்னும் - வெளி என்று கூட்டுக. இவ்வாறன்றி மன்னுவார் - வாசிப்பார்கள் என்று உரைப்பாருமுண்டு. முன்னர் வாழ்பாடிஎன்றும், பின்னர் மேவு - வெளி என்றும் கூறுவதனால் இப்பொருள் பொருந்துமோ என்பது ஐயம்.
வார் செண்டு - தலையில் இரு பிளவாகப் பிளந்து நீண்டு வளைந்த பிரம்பு. சவுக்கு என்பர். வார் - நீண்ட. வார் -பொருந்திய என்பாருமுண்டு.
வித்தகக்கரி - வித்தகம் - சிறப்பு. கரி- ஐயனாருக்குயானை ஊர்தியாகும். காரி - ஐயனார். அரிகரபுத்திரர் என்ப. செண்டணை வெளி- யானை குதிரைகளை நடத்தும் வையாளி வீதி. வெளி- வீதி. இதனை வெளிவீதி என்று மதுரையில் வழங்கும் வழக்கும் காண்க. இமயமலையிற் புலிக்கொடி பொறித்து அதன் எல்லைவரைத் தனது வலிமையை நாட்டச்செல்லும் கரிகாற்சோழர் இந்தக் காரிக் கடவுளை வழிபட்டு, அவரிடத்துச் செண்டுபெற்றுச் சென்று அங்ஙனமே வெற்றி பெற்று வந்தனர் என்பது சரிதம். "தனது ஆணை சேறற்கும், சாத்தன் அருளால் தான்பெற்ற செண்டினாலே அதனை (இமயத்தை) அடித்துத் திரித்துப் பொறித்து மறித்து நிறுத்தான்" என உணர்க. என்னை?
" 'செண்டு கொண்டுகரி கால னொருகாலி லிமயச் சிமய மால்வரை திரித்தருளி மீளவதனைப், பண்டு நின்றபடி நிற்க விதுவென்க முதுகிற் பாய்பு லிப் பொறி குறித்து மறித்தபொழுதே' (கலிங்கத்துப்பரணி - இராச - 1) எனவும், 'கச்சி வளைக்கைச்சி காமக்கோட் டங்காவன், மெச்சி யினிதிருக்கும் மெய்ச்சாத்தன் - கைச்செண்டுகம்பக் களிற்றுக் கரிகாற் பெருவளத்தான், செம்பொற் கிரிதிரித்த செண்டு' எனவும் கூறினாராதலின்" என்று அடியார்க்கு நல்லார் உரையினுட் கூறுதல் இங்கு நினைவு கூர்தற்பாலன.1 (சிலப் -இந் - காதை - 95 - 98 - உரை) 82
1. இது பற்றி எனது சேக்கிழார் - 107- 111 பக்கங்கள் பார்க்க.
