நான்கு கால்களையுடைய விலங்கு நிலையிலிருந்து இரண்டு கால்களாய் மாறிய, உற்பத்திக் கருவிகளை உருவாக்கத் தொடங்கிய மனித சமுதாயம் வேரூன்றிய காலந்தொட்டு, சிறு சிறு குழுக்களுக்கான போராட்டம் தொடங்கி, இன்றைய அறிவியல் வளர்ச்சிப் பெற்ற யுகத்தில் எல்லைகள் வரையறுக்கப்பட்டு அதிகாரத்திலுள்ள நாடுகள் ஏனைய நாடுகளின் மீது போர் தொடுப்பது வரை, பல்வேறு விதமான மாற்றங்களையும், அழிவுகளையும் இப்புவியுலகில் வாழும் மனித இனம் சந்தித்துக் கொண்டு வந்திருப்பதே வரலாறு.
புராதன பொதுவுடைமைச் சமுதாயத்தில் இன குழுக்களிடையே ஓயாது உணவிற்கான போராட்டம் தொடர்ந்து நிகழ்ந்து கொண்டே இருந்துள்ளது. ஒட்டுறவு அடிப்படையிலான உற்பத்தி உறவுகள் பெருகி, தனியார் உடைமை முறை தோன்றி வர்க்கங்களின் தோற்றுவாய்களும் உருவாயின. அவை அடிமையுடைமை அமைப்பை நிறுவி, அரசுத் தோற்றம் உருவாக வழிகோலியது.
வர்க்கச் சமுதாயத்திற்குப் பின்னர் துவக்கத்தில் போர் முறையானது மக்கள் நடமாட்டம் இல்லாத பகுதிகளில் ஒரு குறிப்பிட்ட நிலப் பகுதியிலுள்ள இரண்டு பிரிவினரும் மற்றும் இரு வேறு நிலப்பகுதியிலுள்ள இரண்டு பிரிவினரும் போர் புரிந்து வந்தனர். நவீன வளர்ச்சியெனும் யுகமான முதலாம் உலகப் போர் (கி.பி. 1911 – 1915 வரை) வரை, போரில் ஈடுபட்டவர்கள் பெரும்பான்மையும் (சுமார் 85% பேர்) போர்ப்படைப் பிரிவினரே. ஆனால், இரண்டாம் உலகப் போரில் (கி.பி. 1939 – 1945) போர்ப் படைப் பிரிவினரின் அளவிற்கு ஒப்ப மக்களும் போரில் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர். இன்று ஆயுத எந்திரங்களோடு போர்கள் நிகழ்ந்து வருகிறது.
தாய்வழிச் சமுதாயத்தின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த ஆணினம் கால்நடை வளர்ப்பினையும், சிறு பயிர் சாகுபடி முறையைக் கற்றுக் கொண்டதும் உழைப்பில் பிரிவினை ஏற்பட்டு தந்தைவழிச் சமுதாயமாகி குடும்பம் என்றொரு கட்டமைப்பு முழுமையாக வரையறுக்கப்பட்டது. ஓர் இனக் குழுவின் மூதாதையரோ அல்லது சிறந்த வீரனோ அல்லது தலைவனோ? மக்களை அடிமைப்படுத்தியவனே நாளடைவில் குறுநில மன்னனாகினான். பல குறுநில மன்னர்களை எதிர் கொண்டு வெற்றிப் பெற்றவன் சூவந்தனாகினான். இந்நிலை மாற்றமே மன்னர்கள், வேந்தர்கள், கட்டமைப்புக் கொண்ட நிலவுடைமைச் சமுதாயமாக மாறியது என கருதலாம்.
இத்தகைய பண்டைய நிலவுடைமைச் சமுதாயத்தில் இன்றைய இந்திய நாட்டிற்கு உட்பட்ட தமிழக மாநிலத்தில், முதலில் கிடைக்கப்பெற்ற இலக்கண நூலான தொல்காப்பியம் கூறும் “வடவேங்கடம் தென்குமரி ஆயிடை தமிழ்கூறு நல்லுலகத்து” வரையறுக்கப்பட்ட நிலப் பகுதியில் பல்வேறு விதமான போர்கள் நிகழ்ந்துள்ளன.
இத்தகைய போர் முறைகளைத் தொல்காப்பியரின் தொல்காப்பிய இலக்கண நூலின் வழி அறிய முடிகிறது. அதனைப் பற்றி இக்கட்டுரை ஆராய்கிறது. தொல்காப்பியச் சான்றுகளின் மூலமும் இலக்கண, இலக்கியங்களின் மூலமும் இதனை நன்கு அறிய முடிகின்றன.
புவியின் நிலத் தன்மைகள்
இப்புவி உலகமானது காடு, மலை, சமவெளி, கடல், பாலைவனம் எனும் ஐம்பெரும் பிரிவுகளால் அமைந்திருப்பதைக் காணலாம். இத்தகைய உலக தன்மைக்கு ஒப்ப பண்டையத் தமிழகம் ஐந்நிலப் பிரிவுகளை உள்ளடக்கிய பகுதியாய் சிறந்து விளங்கியுள்ளது.
நானிலம், ஐந்நிலம்-கருத்துக்கள்
காடுறை உலகம், மைவுரை உலகம், தீம்புனல் உலகம், பெருமணல் உலகம் என இவை “முல்லை குறிஞ்சி மருதம் நெய்தலென; சொல்லிய முறையாற் சொல்லவும் படுமே” (தொல். அகம். 5: 5-6) எனும் நூற்பாவின் வழி காடு, மலை, சமவெளி, பெருமணலான கடல் சார்ந்த பகுதி என நால்வகையாக நிலை கொண்டுள்ளது.
“நடுவுநிலைத் தணையே நண்பகல் வேனிலொடு” (தொல். அகம். 11:1) என்று தொல்காப்பியர் 7- திணைகளில் பாலைத் திணையைக் குறிப்பிடுகின்றார். இது முல்லை நிலமும், குறிஞ்சி நிலமும், திரிந்து பாலை நிலமாய் மாற்றம் பெற்றது என்பதும், வேனிற் காலத்தில் இது உருவாகும் என்பதும் ஆய்வின் வழி உரையாசிரியர்கள், தமிழாய்வாளர்கள் கூறும் கூற்று ஆகும்.
இவ்வைந்து நிலமுடைய பண்டைய தமிழகத்தில் “பாலை நிலப் பகுதியைத்” தவிர்த்து மற்ற நான்கு நிலப் பகுதிகளிலும் தனித் தனியாகப் போர் முறைகள் நிகழ்ந்திருக்கிறது என்பதைத் தொல்காப்பிய “புறத்திணையியல்” எனும் இயலின் மூலம் காண முடிகிறது.
போர் முறைகள்
நானிலப் போர் முறைகளாவன,
1. மலையும், மலையைச் சார்ந்த பகுதிகளிலும் (குறிஞ்சித் திணை) ஆநிரை கவர்தலும், ஆநிரை மீட்டலுக்குமான போர்களும்.
2. காடும், காட்டைச் சார்ந்த பகுதிகளிலும் (முல்லைத் திணை) நிலத்தினைக் கைப்பற்றுவதற்கான போர்களும்.
3. சமவெளி, சமவெளி சார்ந்த பகுதிகளிலும் (மருதத் திணை) எயில் காத்தல், எயில் அழித்து நாட்டைக் கைப்பற்றுவதற்கான போர்களும்.
4. மணலும், மணல் சார்ந்த பகுதிகளில் (நெய்தல் திணை, கடல் சார்ந்த நிலம்) இரு பெரும் வேந்தர்களின் வலிமை குறித்த போர்களும்.
ஆகிய நால்வகைப் போர்கள் தொல்காப்பியர் காலத்திற்கு முன்பும், பின்பும் பெரும் பகதி நடைபெற்றிருக்கிறது. இதற்கான சமூக பின்புலங்கள் மன்னர் உடைமை அமைப்பில் நிலப்பரப்பை விரிவுபடுத்தும் நோக்கமும், செல்வ சேர்ப்பும் அதிகாரத்தை நிலைநிறுத்துவதுமே ஆகும்.
“உற்பத்தி உறவுகளின் ஒட்டு மொத்தமே சமுதாயத்தின் பொருளாதாரக் கட்டமைப்பு” (ப-17, லெவ் லியோன்டியெவ்) எனலாம். இத்தகைய கட்டமைப்பில் உற்பத்தி கருவிகளின் அடிப்படையில் உற்பத்தி உறவுகள் அமைகிறது. உற்பத்திக்குப் பயன்படும் பொருட்கள் பிரதானமாகின்றன. இச்சமூக உற்பத்தி முறை வேந்தர்களுக்கு செல்வ பெருக்கத்தை உருவாக்கி சமூக மதிப்பீட்டை அதிகார நிலையை மேன்மைபடுத்தவும் துணை நின்றன. இப்போர்முறை மன்னர்களுக்கிடையே நிகழ்ந்த அதிகார வர்க்க முரண்பாடு எனலாம்.
போர் முறை அடையாளங்கள்
குறிப்பாக பண்டையத் தமிழகப் போர் முறைகளில் போரின் துவக்கம் முதல் வெற்றி எரை போர் நிகழ்வை வெளிப்படுத்தும் அடையாளங்களாய் பூக்கள் இருந்துள்ளன.
குறிஞ்சி நிலம்
இந்நிலத்தின் மிக முக்கிய தொழில் கால்நடை வளர்ப்பு ஆகும். “செழிப்பான புல்வெளி பிரதேசங்களில் வசித்தக் குடிகள் பயிர்ச் சாகுபடியையும், வேட்டையாடுதலையும் கவிட்டு கால்நடை வளர்ப்பில் ஈடுபடலாயினர்” (ப. 34, லெவ் லியோன்டியேவ்) இத்தகைய தன்மையுடைய நிலமாய் குறிஞ்சி நிலம் நிலவியிருக்கிறது.
குறிஞ்சி நிலப் போருக்கான காரணங்கள்
“பண்டைக் காலத்தில் ஒரு நாட்டின் செல்வம் ஆநிரைகளாக அமைந்தன. ஆதலின் பகைவர் நாட்டின் ஆநிரைகளை கவர்ந்து கொள்வதன் வாயிலாக தனது நாட்டின் செல்வத்தைப் பெருக்க முடியும் என்று பண்டைய வேந்தர்கள் எண்ணினர்” (ப. 50, சோ.ந. கந்தசாமி) என்பதன் வாயிலாக மிகச் சிறந்த செல்வமாக குறிஞ்சி நிலத்தினில் ஆநிரைகள் இருந்துள்ளன.
“அரசு என்ற நிறுவனம் வேரூன்றுவதற்கு முன்பு குறுநிலத் தலைவர்கள், மறவர்கள் முதலியோர் அயலார்க்குரிய ஆநிரைகளைக் கவர்ந்தனர் என்பதும், இப்பழக்கம் அரசு நிலைப் பெற்ற பின்னரும் தொடர்ந்திருத்தல் வேண்டும்” (ப. 66, சோ.ந. கந்தசாமி) என்பதும் நோக்கத்தக்கதாகும்.
குறிஞ்சி நிலப் போர்கள்
1.ஆநிரை கவர்தல் (வெட்சி) 2. ஆநிரை மீட்டல் (கரந்தை)
1.ஆநிரை கவர்தல்
ஆநிரைகளைக் கவர்தலில் ஈடுபடும் பிரிவினர் வெட்சிப் பூ சூடுவது மரபாக இருந்துள்ளது.
“வெட்சி தானே குறிஞ்சியது புறனே” (தொல். புறம். 59: 3)
என்று தொல்காப்பியம் வெட்சி குறிஞ்சி திணைக்கு புறனாகும் என்கிறார்.
1.1.குறிஞ்சி நிலப் போரின் பொது இலக்கணம்
“வேந்து விடு முனைஞர் வேற்றுப்புல களவின்
ஆதந்து ஓம்பல் மேவற்று ஆகும்” (தொல். புறம். 60)
“வேந்தனால் விடப்பட்ட முனை ஊரகத்துள்ளார் வேற்று நாட்டின்கண் களவினானே ஆவைக் கொண்டு பெயர்ந்து பாதுகாக்கும் மேவலைமை உடைத்து” (ப. 75, தொல். இளம்.) என்பது வேந்தனால் ஏவப்பட்டப் படைப் பிரிவினர் வேற்று நாட்டினர் யாரும் அறியா வண்ணம் ஆநிரைகளை கவர்ந்து வந்து பாதுகாப்பர் என்பதை அறிய முடிகிறது.
1.2.குறிஞ்சி நிலப் போரில் நிகழும் செயல்பாட்டு முறைகள்
“படையியங்கு அரவம் பாக்கத்து விரிச்சி
புடைகெடப் போகிய செலவே புரடகெட
…………………………………………….
…………………………………………….
தந்துநிறை பாதீடு உண்டாட்டுக் கொடையென
வந்த ஈரேழ் வகையிற்று ஆகும்” (தொல். புறம். 61)
ஆநிரைகளை கவர்தல் பொருட்டு படையானது ஆராவாரத்துடன் வெற்றி குறித்து நற்சொல் கேட்டு, பகை மன்னரின் ஒற்றர்கள் அறியாவண்ணம், தமது ஒற்றல்களால் ஒற்றறிந்து பகை நாட்டினை முற்றுகையிடுவர்.
பகை நாட்டில் அவ்வூராரைக் கொன்று ஆநிரைகளைக் கைப்பற்றி, ஆநிரைகளை ஓட்டி வரவும், எதிர் படையினர் அவர்களை நோக்கி வர, அவர்களை விரட்டியடிப்பர். பின்னர், ஆநிரைகளுக்கு துன்பம் நேராது தமது ஊருக்கு ஓட்டிக் கொண்டு வந்து மகிழ்ந்து ஆநிரைகளை நிறுத்திப் பங்கிட்டுக் கொள்வர். ஊரிலுள்ள மற்றவர்களுக்கும் ஆநிரைகளை கொடுத்து இறுதியாக கள்ளுண்டு மகிழ்வர்.
பின்னர், கொற்றவையை வணங்குவர் (தொல். புறம். நூ. 62 –ன் கருத்து) இதுவே ஆநிரை கவர்தல் பாருட்டு நிகழும் போர் முறைகள் என தொல்காப்பிய இலக்கணம் குறிப்பிடுகிறது.
ஆநிரைகளை இழந்த எதிர்ப்படை போர்த்தொடுத்தல்
ஆநிரைகளைப் பறிக்கொடுத்த எதிர்ப்படை அதனை மீட்டல் பொருட்டும் வெற்றி பெறும் பொருட்டும் போர் நிகழும். இதனை ‘கரந்தைத் துறை’ என்பர்.
“வெறியறி சிறப்பின் வெவ்வாய் வேலன்
வெறியாட்டு அயர்ந்த காந்தளும் உறுபகை
………………………………………
…………………………………….
இருமூன்று மரபில் கல்லொடு புணரச்
சொல்லப்பட்ட எழு மூன்று துறைத்தே” (தொல். புறம். 63)
வெளி ஆடுதலின் சிறப்பினை உடைய வெவ்வாய் வேலன் வெறியாடுதலின் போது காந்தளை அணிந்திருப்பான். அத்தகைய சிறப்பிற்குரிய கடவுளை வணங்கி, படையின் மாறுபாடு காண ‘கரந்தை பூ’ சூடி வளள்ளி கூத்து, வீரக்கழல் கூத்து ஆகியன ஆடி, உன்ன மரத்தின் நிமித்தம் பார்த்து ஒப்பிட்டு, திருமாலின் புகழினை அரசன் நிலையோடு சார்த்திக் கூறி ஆநிரைகளை மீட்கும் போரில் பகைவர்களை வென்று நிரை கவராதபடித் தடுப்பர்.
ஆநிரைகளைப் பகைவரிடமிருந்து மீட்டு, வேந்தனின் சிறப்பினைக் கூறி, அப்போரில் தனியொருவனாய் நின்று பகைவர்களை எதிர்த்தவர்களின் சிறப்பைக் கூறி, அவ்வீரனுக்குப் பிள்ளையாட்டும், போரிட்டு முன்னின்று எதிர்த்த வீரனுக்குப் பரிசளிப்பது, பாராட்டுவது, போரில் இறந்தவர்களுக்கு கல்லெடுத்து, நடுகல் வழிபாடு மேற்கொள்வது போன்ற 21 நிலைகளில் இப்போர் முறை நிகழும் என்பதை தொல்காப்பிய இலக்கணம் விளக்குகிறது.
“ஆநிரைக் கவர்தலைப் போலவே, மீட்டல் தொழிலும் வெட்சிக்குரிய குறிஞ்சி நிலத்தில் தான் நடைபெறுகிறது” (ப. 71, சோ.ந.கந்தசாமி).
பல்லவர் காலத்துக் கல்வெட்டுக்கள் பலவற்றில் (கி.பி. 600 – 900) வெட்சி, கரந்தை வீரர்களின் மறச் செயல்களும், வீரமரணத்தைப் பற்றியும் குறிக்கப் பெற்றுள்ளன. இறந்தவர்களுக்கான நடுகல் வழிபாட்டு முறை சங்க இலக்கிய நூல்களில் (புறம். 260, 263, 329, 365, …) பல இடங்களில் காணப்படுகின்றன.
இறைவனையும், சிறந்தப் போர் வீரனையும், போற்றிப் புகழ்ந்து பாடும் கூத்து முறை மரபு, இப்போர் முறையில் கலை வடிவம் பெற்று “கூத்து கலை மரபு” உருவாகியிருக்கிறது என்பதும் புலனாகிறது.
இப்போரில் மன்னர் அமைப்பின் முழு வளர்ச்சித் தெரியவில்லை. வெட்சிப் படைகள் ஆநிரைகளை கவர்ந்து, ஊரில் நிறுதிதி எல்லோரும் சமமாகப் பங்கிடுவது, ஊரிலுள்ள எனையோர்க்கு கொடுப்பது (கொடை) ஆராயத்தக்கதாகும்.
குறிஞ்சி நிலத்தில் வாழ்வாதாரத்திற்கானவை ஆநிரைகளாக இருந்துள்ளன. இதுவே மிக முக்கிய செல்வமாகவும் இருந்துள்ளது. ஆநிரைகளை ஒரு படை கைப்பற்றுவதும், மற்றொரு படை அதனை மீட்பதுமான போர்களே இங்கு நிகழ்ந்துள்ளது.
முல்லை நிலம் (காடும், காடு சார்ந்த பகுதிகளும்)
எழில் மிகுந்த காட்டு வள சிறப்புடைய நிலப் பகுதி, இயற்கையை எதிர்த்து வாழ்வியலை தொடங்கிய பகுதி எனலாம். மலைக் குகைகளில் மனித இனம் தங்கி, உணவுக்காக காட்டை நோக்கி நகர்ந்து வாழ்வை மேற்கொண்டனர். இம்மனிதர்கள் இயற்கையோடு கடும் போராட்டத்தை சந்தித்தனர். கற்கள், கம்புகளோடு வேட்டையாடுதலையே மிக முக்கியத் தொழிலாகக் கொண்டிருந்தனர்.
அதன் பின்னர், பயிர் சாகுபடி முறையை தொடங்கிய முதல் நிலப்பகுதி முல்லை நிலமே எனலாம். வேட்டைத் தொழில் முதன்மையாக இருந்ததாலும், பயிர் சாகுபடி முறையை தொடங்கி காட்டை அழித்து கழனியாக்கினர். இக்கால மன்னர் சமுதாயத்தில் மண் ஆசை காரணமாக இரு பெரும் வேந்தர்களுக்கும் போர்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. இதனை முல்லைத்திணை வாயிலாக அறிய முடியும்.
முல்லை நிலப் போரின் பொது இலக்கணம்
இதனை வஞ்சித் திணை என தொல்காப்பியம் கூறுகிறது.
“வஞ்சி தானே முல்லையது புறனே
எஞ்சா மண்நசை வேந்தனை வேந்தன்
அஞ்சுதகத் தலைச் சென்று அடல் குறித் தன்றே” (தொல். புறம். 64)
வஞ்சித் திணை முல்லை நிலத்திற்குப் புறனாக அமைகிறது. மண் ஆசை காரணமாக வேந்தன் ஒருவன் மற்றொரு வேந்தன் அஞ்சுமாறு போர் புரிந்து அழித்தல் என்று இவ்விலக்கணம் உணர்த்துகிறது.
முல்லை நிலப் போரில் நிகழும் செயல்பாட்டு முறைகள்
இப்போர் முறைகள் 13 செயல்பாட்டு அடிப்படையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.
“இயங்கு படை அரவம் எரிபரந் தெடுத்தல்
வயங்கல் எய்திய பெருமை யானும்
……………………………………
……………………………………
அழிபடை தட்டோர் தழிஞ்சியோடு தொகைஇக்
கழிபெருஞ் சிறப்பின் துறைபதின் மூன்றே” (தொல். புறம். 65)
படையானது போரொலியுடன் எழுந்து, எதிர் நாட்டினைத் தீயிட்டுக் கொளுத்துதலும், விளக்கம் எய்திய படையின் பெருமையும், கொடைத் தன்மையும், பகைவர்களைக் கொன்ற வெற்றியும், வேந்தனால் சிறப்பெய்திய வீரன் தானே புகழ்ந்துக் கொள்ளுதலும், பகைவரைப் பொருளாக மதியாது செலுத்திய பேராண்மை நிலையும், விசை கொண்டு வரும் புனலைக் கற்சிறை தாங்கினாற் போல ஒருவன் தாங்கிய நிலையும்.
திரட்சிப் பொருந்திய பெருஞ்சோற்று நிலையும், வென்றோர் பக்கம் உள்ள விளக்கமும், தோற்றோர் பக்கம் தோய்வு கூறுதலும், காற்றவையை புகழ்ந்து வெற்றிச் சிறப்பினைப் பாடும் கொள்ளவள்ளைப் பாட்டும் (கொற்றவள்ளை-தோற்றக் கொற்றவன் அளிக்கும் திறை. இளம். ப. 93:புறம். 284).
எதிர்ப் படையினர் தம் படையாளரின் மீது ஏவப்பட்ட அம்பு, வேல் முதலியனப்பட்டு அழிந்தவர்களையும் தாம் (வேந்தர்) நேரில் சென்று பொரு கொடுத்து வினாவுதல், தழுவிக் கொள்ளுதல் ஆகிய மிகப் பெருஞ் சிறப்பினையுடையவாகிய 13 துறைகள் வஞ்சித் திணைக்குரியதாகும்.
இதன் மூலம் இரு படை நிகழ்வுகளும் விளக்கப்படுகின்றன. வேற்றுப் படையினர் விடும் படைக் கருவிகளை தம்பால் தடுத்து புண்பட்டுக் கிடந்த வீரனைத் தழுவிக் கொள்ளுதல் (தழிஞ்சி) சிறப்பிற்குரியது.
