தமிழ்ச் சமூகத்தின் அனைத்து நிலைகளிலும் அறியப்பட்ட நூல்களுள் ஒன்று திருக்குறள். எழுத்தறிவு பெற்றோர், பெறாதோர் என அனைவரும் திருக்குறள் குறித்தும் திருவள்ளுவர் குறித்தும் அறிந்துவைத்துள்ளனர். ஒப்பீட்டியல், பொருண்மையியல், அறவியல், அரசியல், சமயவியல் எனப் பன்முகப் பரிமாணங்களில் திருக்குறள் குறித்த ஆய்வுகள் தமிழ்ச் சமூகத்தில் முன்னெடுக்கப்பட்டுள்ளன.
- திருவள்ளுவரும் கன்பூசியசும், திருக்குறளும் பௌத்தமும், திருக்குறளும் மனுதர்மமும்
- திருக்குறளில் மேலாண்மை, திருக்குறளில் அறிவியல், திருக்குறளில் ஆளுமைத்திறன், திருக்குறளில் மருத்துவம், திருக்குறளில் வேளாண்மை, திருக்குறளில் உளவியல், திருக்குறளில் தத்துவம், திருக்குறளில் ஒற்றுமை, திருக்குறளில் மக்கள், திருக்குறளில் சுற்றுச்சூழல்
- திருக்குறளில் அறம், திருக்குறளில் பெண்ணின் பெருமை, திருக்குறளில் கல்வி, திருக்குறளில் ஆட்சிமுறை, திருக்குறளில் அரசியல், திருக்குறளில் புதுமையும் புரட்சியும், திருக்குறளில் சித்தர் நெறி, திருக்குறளில் நட்பு, திருக்குறளில் சுற்றம், திருக்குறளில் ஒழுக்கம், திருக்குறளில் ஈகை, திருக்குறளில் வாய்மை, திருக்குறளில் நகைச்சுவை, திருக்குறளில் காலம், திருக்குறளில் பன்முகம்
- திருவள்ளுவரின் சமயம் சைவமா? பௌத்தமா? சமணமா?, கிறித்துவமா? இசுலாமா?
இதுபோல் திருக்குறளின் வடிவம் தொடர்பான ஆய்வுகளும் காலந்தோறும் முன்னெடுக்கப்பட்டுள்ளன. திருக்குறள் வெண்பாவின் இனமான குறள்வெண்பாவில் பாடப்பட்டுள்ளது. இக்குறள்வெண்பாவிற்கான இலக்கணத்தை தொல்காப்பியம் முதலான இலக்கண நூல்களும் அவற்றின் உரைகளும் விரிவான அளவில் எடுத்துரைத்துள்ளன. இப்பதிவுகளில் வெண்பாவிற்குரிய எழுத்து, அசை, சீர், அடி, தளை, தொடை எனப் பாவின் கூறுகள் ஒவ்வொன்றுக்கும் உரிய இலக்கணங்களை வரையறுத்து சான்றளிக்கும்போது திருக்குறளை உரையாசிரியர்கள் எடுத்தாண்டுள்ளனர். இவ்வாறு உரைமேற்கோளாக எடுத்தளிக்கப்பட்ட திருக்குறளினையும் இலக்கணக் கூறுகளையும் இணைத்த நிலையில் திருக்குறள் மேற்கோள் விளக்கம் (1970) என்னும் ஆய்வு அ.தாமோதரன் அவர்களால் எழுதப்பட்டுள்ளது. யாப்பருங்கல விருத்தியுரை, காரிகையுரை, தொல்காப்பியச் செய்யுளியல் உரைகள் முதலான யாப்பிலக்கண உரைகள் அடிப்படை மூலங்களாகக் கொள்ளப்பட்டன. உரையாசிரியர்களின் நுண்ணிய விளக்கவியல் ஆய்வுக்குச் சான்றாகத் திருக்குறளில் பயின்றுவரும் செப்பலோசையை ஏந்திசை, தூங்கிசை, ஒழுகிசை என மூன்றாகப் பகுத்தாராய்ந்துள்ளனர். முந்தைய உரையாசிரிகளின் ஆய்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டும் சில புதுவகை ஆய்வுமுயற்சிகளுக்கு வித்திடும் வகையில் பத்தொன்பதாம், இருபதாம் நூற்றாண்டுகளில் திருக்குறளின் யாப்பியல் குறித்த ஆய்வுகள் நிகழ்த்தப்பட்டுள்ளன. இவ்வாய்வுகளில் சில பிறழ்ச்சிகளும் நிகழ்ந்துள்ளதை நுணுகி நோக்குகையில் காணமுடிகின்றது. இது எத்தகைய ஊடாட்டத்தைத் தமிழியல் ஆய்வில் ஆதிக்கம் செலுத்தியுள்ளது என்பதை விளக்குவதாக இக்கட்டுரை அமைகின்றது. திருக்குறளின் யாப்பியல் குறித்துப் பத்தொன்பதாம், இருபதாம் நூற்றாண்டுகளில் நிகழ்த்தப்பட்ட ஆய்வுகளைப் பின்வருமாறு நோக்கலாம்.
- அயலகத் தமிழறிஞர்களால் நிகழ்த்தப்பட்ட திருக்குறள் யாப்பியல் ஆய்வுகள் (வீரமாமுனிவர், ஜி.யு.போப், கியூபர்)
- தமிழகத் தமிழறிஞர்களால் நிகழ்த்தப்பட்ட திருக்குறள் யாப்பியல் ஆய்வுகள் (மு.சண்முகம் பிள்ளை, ச.வே.சுப்பிரமணியன், புலவர் குழந்தை)
கிறித்துவ சமயத்தினைப் பரப்புவதற்கு என்று இந்தியாவிற்கு வந்த பாதிரிமார்கள் தமிழ்மொழியினைக் கற்றனர். இதன்வழித் தமிழின் தொல் இலக்கண, இலக்கியங்களைக் குறித்த நுணுக்கமான ஆய்வுகளையும் முன்னெடுத்தனர். இலக்கணம், இலக்கியம் என்னும் வகைமைகளில் சில நூல்களையும் படைத்தனர். தமிழின் முக்கிய நூல்கள் (புறநானூறு, திருக்குறள், நாலடியார், திருவாசகம் உள்ளிட்ட நூல்கள்) பலவற்றையும் தமது தாய்மொழிகளில் மொழிபெயர்த்தனர். படைப்பாக்கம், மொழிபெயர்ப்பாக்கம் என ஒவ்வொரு நிலையிலும் அந்நூல்களின் யாப்பியல் குறித்த ஆய்வுகளைக் காத்திரமாக நிகழ்த்தினர். அவ்வாறு நிகழ்த்தப்பட்டதில் ஆய்வுகளில் திருக்குறளின் யாப்பியல் குறித்த ஆய்வும் அடங்கும். இவ்வாய்வின் நிகழ்த்தியவர்களாக வீரமாமுனிவர், ஜி.யு.போப், கியூபர் முதலானவர்களை அடையாளப்படுத்தலாம்.
திருக்குறளின் யாப்புப் பற்றிய வீரமாமுனிவரின் கருத்துகள்
ஈரடிகளால் அமையும் குறள்வெண்பாவின் முதலடியில் நான்குசீரும், இரண்டாமடியில் மூன்றுசீரும் இடம்பெறுகின்றன. இவ்வாறு தொன்றுதொட்டு இலக்கண மரபில் வழங்கி வருகின்ற குறள்வெண்பாவின் அமைப்பை மூன்று வகைகளாக்கியுள்ளார் வீரமாமுனிவர். இவரால் எழுதப்பட்டு கி.பி.1822இல் வெளிவந்தது ‘செந்தமிழ்’ என்னும் இலக்கண நூல். இந்நூல் திருக்குறளின் குறள்வெண்பாக்களை எதுகை அடிப்படையில் மூன்று வகைகளாகப் பகுத்தது (செந்தமிழ், பக்.120, 121). இப்பகுப்பு குறித்துக் குறிப்பிடும் பின்வரும் ஆய்வாளரின் கருத்து :
1. எதுகையொத்த, முதலடி நாற்சீர் - இரண்டாமடி மூச்சீர் எனும் அமைப்பு:
கண்ணுடைய ரென்பவர் கற்றோர் முகத்திரண்டு
புண்ணுடையர் கல்லா தவர். (திருக்குறள் - 393)
2. எதுகைபெறாத, முதலடி நாற்சீர் - இரண்டாமடி மூச்சீர் எனும் அமைப்பு:
நீரின் றமையா துலகெனின் யார்யார்க்கும்
வானின் றமையா தொழுக்கு. (திருக்குறள் - 20)
3. எதுகையொத்த முதலடி முச்சீர் - இரண்டாமடி நாற்சீர் எனும் அமைப்பு:
மனத்துக்கண் மாசில னாதல்
அனைத்தற னாகுல நீர பிற. (திருக்குறள் - 34)
மனத்தானா மாந்தர்க் குணர்ச்சி
யினத்தானா மின்னா னெனப்படுஞ் சொல். (திருக்குறள் - 453)
தமிழ்யாப்பில் ‘அடி’யைத் தீர்மானிப்பதில் எதுகை என்பது இன்றியமையாத் தலைமை உறுப்பாகும். எதுகையொத்தல் என்பதை அளவுகோலாய்க் கொண்டு வீரமாமுனிவர், ‘குறள்வெண்பா அரிதாக முதலடி முச்சீர், இரண்டாமடி நாற்சீர் பெறும்’ (செந்.121) எனக் கூறியுள்ளமை குறள்வெண்பா இலக்கண வரலாற்றில் குறிப்பிடத்தக்க கருத்தாக்கமாகும். இலக்கியத்தில் அவ்வியாப்பு பெற்றுள்ள அமைப்பை ஆராய்ந்து வீரமாமுனிவர் இவ்வகைமையைக் குறிப்பிட்டுள்ளார் (ய.மணிகண்டன், தமிழில் யாப்பிலக்கண வளர்ச்சி, பக்.176, 177). இக்கருத்து வீரமாமுனிவர் தமது ‘செந்தமிழ்’ நூலின்கண் குறள்வெண்பா அமைப்பைப் பற்றிக் கூறியதாகும். இவ்வமைப்பு முறை மரபான குறள்வெண்பாவின் வடிவ அமைப்பிலிருந்து வேறுபட்டதாகும்.
வீரமாமுனிவர் ஐந்திலக்கண மரபைப் போற்றும் வகையில் ‘தொன்னூல் விளக்கம்’ என்னும் இலக்கண நூலை இயற்றியுள்ளார். இந்நூலின் உரை தொல்காப்பியம் முதலான மரபிலக்கணங்களில் கூறப்பட்டுள்ள யாப்பு மரபின் வழி வெண்பாவின் இலக்கணத்தைச் சுட்டுகின்றது. இவற்றுள் குறள்வெண்பாவிற்கான இலக்கணத்தைச் சுட்டும்போது, ‘செந்தமிழ்’ நூலில் குறிப்பிட்ட ‘மூன்றுசீர்’, ‘நான்குசீர்’ என்ற குறள்வெண்பாவின் அமைப்பையும் இங்குச் சேர்த்து சுட்டியுள்ளது. அக்கருத்து, “‘வெண்பா விகற்பமாமாறுணர்த்துதும் அவையே - குறள்வெண்பாவும் - சிந்தியல் வெண்பாவும் - இன்னிசை வெண்பாவும் - நேரிசை வெண்பாவும் - சவலை வெண்பாவும் - பஃறொடை வெண்பாவும் என வறுவகைப்படும். இவற்றுட் குறள்வெண்பா நாற்சீர் முச்சீரெனவிரண்டடி யொருவிகற்பத்தானு மிருவிகற்பத்தானும் வரப்பெறும். முச்சீர் நாற்சீர் வருவனவுமுளவெனக் கொள்க. மேலே காட்டிய உதாரணங்களைக் கண்டு கொள்க” (வீரமாமுனிவர், தொன்னூல் விளக்கம், மூலமும் உரையும், ப.70). வெண்பாவின் வகையையும் அவை எதுகையின் அடிப்படையில் அமையும் ஒரு விகற்பம், இரு விகற்பம் என்ற அமைப்பையும் சுட்டி, அடுத்துக் குறள்வெண்பாவில் ‘மூன்றுசீர்’, ‘நான்குசீர்’ என்றமைகின்ற அமைப்பைச் சுட்டுகின்றார். இவ்வாறு முன்னர்த் தான் கொண்ட கருத்தை மீண்டும் நிலை நிறுத்துவதைப்போல் தாமெழுதுகின்ற இலக்கண நூல்களுள் இலக்கணம் வகுத்து அதற்குரிய சான்றுகளையும் தருகின்றார் வீரமாமுனிவர். இவ்வமைப்பு குறள்வெண்பாவின் மரபான அடியமைப்பு முறைக்கு மாறானது. அதாவது குறளின் முதலடி நாற்சீராயும் ஈற்றடி மூச்சீராயும் அமைவதே மரபு. இதை மாற்றுவதென்பது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. இவ்வாறு திருக்குறளின் வடிவத்தை மாற்றிப் பதிப்பித்து ஆராய்ந்த அயலகத் தமிழறிஞர்களுள் முதலமவராக வீரமாமுனிவரை அடையாளப்படுத்தலாம். வீரமாமுனிவரின் இக்கருத்தை அடியொற்றி ஜி.யு.போப்பும் கியூபரும் திருக்குறளைத் தம் விருப்பத்திற்கேற்றாற்போல் மாற்றிப் பதிப்பித்து ஆராய்ந்துள்ளனர்.. இவ்விருவரின் கருத்து போக்குகளை இனி நோக்கலாம்.
திருக்குறளின் யாப்புப் பற்றிய ஜி.யு.போப்பின் கருத்துகள்
கீழ்க்கணக்கிலுள்ள திருக்குறள், நாலடியார் ஆகிய இருநூல்களின் யாப்பியல் குறித்த நுட்பமான ஆய்வை ஜி.யு.போப் நிகழ்த்தியுள்ளார். இங்குத் திருக்குறளின் குறள்வெண்பா யாப்பினைக் குறித்து இவர் நிகழ்த்திய ஆய்வின் தன்மை சுட்டப்படுகின்றது. ஜி.யு.போப் திருக்குறளை மூலத்தோடு ஆங்கிலத்தில் மொழிப்பெயர்த்து 1886இல் வெளியிட்டார். இந்நூலின் ஆங்கில முன்னுரையில் ‘திருக்குறளின் அமைப்பு’ குறித்த விரிவான ஆய்வுக்கருத்துகளை முன்வைத்துள்ளார். அதில் திருக்குறளின் யாப்புப் பற்றிய இவரது ஆய்வுÒMetre of the KurralÓ என்னும் பகுதியில் இடம்பெற்றுள்ளது. இவ்விலக்கியத்தின் யாப்பைப் பற்றி ஆராய்வதற்குத் தேவையான தமிழ் யாப்பின் அடிப்படைகள் (அசைகள், சீர்கள்) இப்பகுதியுள் முதற்கண் விளக்கப்பட்டுள்ளன. இதற்கடுத்துத் திருக்குறளின் அடியமைப்பு, தொடையமைப்பு, தளை, ஓசை ஆகியவற்றையும் நுட்பமாக ஆய்ந்துள்ளார் ஜி.யு.போப். இவரது ஆய்வின் சிறப்பும், சிற்பின்மை இங்குச் சுட்டப்படுகின்றன.
ஜி.யு.போப் : திருக்குறளின் அடியமைப்புகள்
ஜி.யு,போப் ஈரடியில் ஏழுசீர்களைப் பெற்றுவரும் திருக்குறளின் அடி அமைப்பை வீரமாமுனிவரின் கருத்து வழி இரு வகையாகப் பகுக்கின்றார். அவை 1.முதலடி நான்குசீர் இரண்டாமடி மூன்றுசீர், 2.முதலடி மூன்றுசீர் இரண்டாமடி நான்குசீர் என்பன. முதல் வகையில் 909 குறள்களும், இரண்டாம் வகையில் 421 குறள்களும் உள்ளன எனப் பிரித்துக் கணக்கிட்டுள்ளார் (G.U.Pope, The Sacred‚ Kurral of Tiruvalluva-Nayanar, P.xxvi). ஜி.யு.போப்பின் திருக்குறள் மொழிப்பெயர்ப்புப் பதிப்பில் காணப்படும் இருவகைக் குறள்களின் (நான்குசீர் மூன்றுசீர், மூன்றுசீர் நான்குசீர்) எண்ணிக்கையைக் கணக்கிட்டுப் பார்த்தால் இவர் குறிப்பிட்டுள்ள எண்ணிக்கை மாறுபடுகின்றது. இவர் பதிப்பின் வழி முதலடி நான்குசீர் இரண்டாமடி மூன்றுசீர் என்ற அமைப்பில் 459 குறள்களும் முதலடி மூன்றுசீர் இரண்டாமடி நான்குசீர் என்ற அமைப்பில் 871 குறள்களும் உள்ளன. ஜி.யு.போப்பின் இவ்வெண்ணிக்கைகள் குழப்பமாக அமைந்துள்ளன.
ஜி.யு.போப் : திருக்குறளின் தொடை அமைப்புகள்
அடியமைப்பில் எதுகை என்பது கட்டாயம் இடம்பெறவேண்டும். இது அடியின் முதல்சீரிலுள்ள இரண்டாம் எழுத்து ஒத்து வருவதாகும். ஓர் அடியில் பயின்றுவருகின்ற எதுகைகளாக அடியெதுகை, இனவெதுகை, வருக்கவெதுகை முதலிய எதுகைகள் உள்ளன. அடியின் சீர்களில் பயின்றுவருகின்ற எதுகை அமைப்பில் ஏழு வகைகள் உள்ளன (இணை, பொழிப்பு, கூழை, ஒரூஉ, மேற்கதுவாய், கீழ்க்கதுவாய், முற்று). இதில் முற்று எதுகையைத் தவிர பிற எதுகைகள் குறித்து ஜி.யு.போப் தமது ஆய்வுரையில் குறிப்பிட்டுள்ளார். திருக்குறளில் சில நேரங்களில் எதுகையில்லாத பாடல்களும் அமையும். சிலவிடங்களில் ஒரு சொல்லோ, எழுத்தோ மறுமுறை வந்து ஒலிப்பதும் உண்டு.
(எ - டு) தீவினையா ரஞ்சார் விழுமியா ரஞ்சுவர்
தீவினை யென்னுஞ் செருக்கு. (குறள்.201)
இக்குறளின் ஈரடிகளிலும் ‘தீவினை’ என்ற சொல் பயின்றுவந்துள்ளது. இவ்வமைப்புகள் திருக்குறளில் காணப்படுகின்றன. ஜி.யு.போப் சொல்லின் இரண்டாமெழுத்தொத்து வருகின்ற ‘இடையாகெதுகை’, ஒரு சொல்லின் முதலெழுத்தைத் தவிர ஏனையவெழுத்துகள் ஒத்து வருகின்ற ‘தலையாகெதுகை’, இறுதியொன்றி வருகின்ற ‘கடையாகெதுகை’ முதலிய எதுகை அமைப்புகள் திருக்குறளில் பயின்றுவரும் முறைகள் பற்றி நுட்பமாய்ப் பதிவுசெய்துள்ளார். எனினும் இவரது மொழிப்பெயர்ப்பில் வருகின்ற தலையாசெதுகை, இடையாசெதுகை, கடையாசெதுகை என்பன முறையே தலையாகெதுகை, இடையாகெதுகை, கடையாகெதுகை என்பனவாகும். இவை அச்சுப் பிழையாக இப்பதிப்பில் இடம்பெற்றிருக்க வாய்ப்புள்ளது. ‘ஆசெதுகை’யாக ய, ர, ல, ழ என்னும் ஒற்றெழுத்துகள் வருகின்றன. மூன்றாவது குறளில் வரும் ‘மலர்மிசை’ என்னும் சொல்லிலுள்ள ‘ர்’ ஆசெதுகையாகும். இங்கு மூன்றாவது எழுத்து ஆசாக வந்துள்ளது (இலக்கண நூல்களின் உரைகள் காட்டும் சான்றில் இரண்டாமெழுத்து ஆசாக வருகின்றது). இது இங்குச் சிந்திற்குரியது.
(எ - டு) தீப்பால தான்பிறர்கட் செய்யற்க
நோய்ப்பால தன்னை யடல்வேண்டா தான். (குறள்.206)
ஜி.யு.போப் இக்குறளை முதலடி மூன்றுசீர் இரண்டாமடி நான்குசீர் எனப் பிரித்துள்ளார். இதில் 4ஆவது சீரில் யகரவொற்று ஆசாக அமைந்துள்ளது. எனினும் இக்குறளில் வருகின்ற ஆசெதுகையை அடிநிலையில் ஆசாகக் கொள்ள முடியாது. சீர்நிலையில் சீரிடையிட்டு வந்த ஆசு ஒரூஉ எதுகை எனலாம். எதுகை ஒன்றலில் இனவெழுத்துகள் ஒன்றிவந்தால் இனவெதுகை என்பர். இதில் வல்லினத்திற்கு வல்லினமும் மெல்லினத்திற்கு மெல்லினமும் இடையினத்திற்கு இடையினமும் பொருந்தும். (எ - டு) குறள் 112இல் ‘செப்ப - யெச்சத்திற்’ எனவும், குறள் 211இல் ‘கைம்மாறு - என்னாற்றுங்’ எனவும் வருகின்ற குறளின் சொற்களில் முறையே வல்லின எதுகையும் (க், ச்), மெல்லின எதுகையும் (ம், ன்) இடம்பெற்றுள்ளன. மூன்றாம் எழுத்தொன்றெதுகை என்பது இரண்டாமெழுத்து ஒன்றாநிலையில் மூன்றாமெழுத்து ஒன்றுவது ஆகும். (எ - டு) 881ஆவது குறளின்கண் வருகின்ற ‘நிழனீரு, தமர்நீரு’ என்னும் சொற்களிலுள்ள ‘நீ’ என்ற மூன்றாமெழுத்தொன்றியுள்ளது. எனினும் மூன்றாமெழுத்தொன்றெதுகைக்கு இவர் காட்டும் குறள் மூன்றுசீர் நான்குசீர் என்னும் பகுப்பிலானது. மேலும் இக்குறளில் ரகரவொற்று ஆசாக இடம்பெற்றுள்ளது. மரபான ஆசெதுகை கொள்ளும் முறையிலிருந்து ஜி.யு.போப் கொண்டுள்ள இம்முறை வேறானதாகும். இவ்வெதுகையையும் அடிநிலையில் சீரிடையிட்ட ஒரூஉ மூன்றாமெழுத்து ஒன்றெதுகையாகக் கொள்ளமுடியும். இவர் மோனைக்குரிய கிளையெழுத்துகளைச் சுட்டியுள்ளார். 1. அ, ஆ, ஐ, ஔ, 2. இ, ஈ, எ, ஏ, 3. உ, ஊ, ஒ, ஓ, 4. ச - த , 5. ஞ் - ந், 6. ம் - வ் ஆகிய எழுத்துகள் மோனையாக அமையவேண்டும் என்ற யாப்பருங்கலத்தின் கருத்தை எடுத்துக்காட்டுகின்றார். ஜி.யு.போப் திருக்குறளில் இருந்து எடுத்துக்காட்டும் மோனை வகைகள் சில மாறுபட்டுள்ளன. அவை பொழிப்பு மோனை, கீழ்க்கதுவாய் மோனை ஆகியனவாகும்.
பொழிப்பு மோனை (1, 3)
‘வானின் றுலகம் வழங்கி வருதலாற்
றானமிழ்த மென்றுணராற் பாற்று.’ (குறள்.11)
இக்குறளின் முதல்மூன்று சீர்களை மட்டும் அடிப்படையாகக் கொண்ட ஜி.யு.போப் பொழிப்பு மோனை அமைந்துள்ளது எனக் கூறிவிடுகின்றார். ஆனால் இக்குறளில் பொழிப்பு மோனை அமையவில்லை. அதற்குப் பதில் ‘மேற்கதுவாய் மோனை’ அமைந்துள்ளது. பொழிப்பு மோனை எனச் சுட்டிய ஜி.யு.போப்பின் கருத்து சிந்தித்தற்குரியது.
கீழ்க்கதுவாய் மோனை (1, 2, 4)
சொல்லுக சொல்லிற் பயனுடைய
சொல்லற்க சொல்லிற் பயனிலாச் சொல். (குறள்.200)
இக்குறளின் 1, 2, 4 சீர்களில் மோனை ஒன்றியதால் கீழ்க்கதுவாய் மோனை என ஜி.யு.போப் குறித்துள்ளார். எனினும் இக்குறளை ஜி.யு.போப் முதலடி மூன்றுசீர் இரண்டாமடி நான்குசீர் எனப் பிரித்துள்ளார். இவ்வடியமைப்பின்படி பார்த்தால் முதலடியில் கீழ்க்கதுவாய் மோனையில்லை. இரண்டாமடியில்தான் கீழ்க்கதுவாய் மோனை அமைகிறது. யாப்பிலக்கண நூல்கள் வெண்பா யாப்பின் அடியமைப்புப் பற்றிப் பேசுமிடத்து ஈற்றடி முச்சீர் என்று குறிப்பிட்டுள்ளன. எனவே இக்குறளை 4 சீர்கள், மூன்று சீர்கள் என்றுதான் பிரிக்க முடியும். இவ்வாறு பிரித்தால் முதலடியில் கீழ்க்கதுவாய் மோனை இடம்பெறும். இவரும் இவ்வாறு கருதிச் சொன்னாரா? அல்லது இரண்டாமடியில் நான்குசீர்களை அமைத்து அதில் இடம்பெற்றுவரும் கீழ்க்கதுவாய் மோனையின் அடிப்படையில் சொன்னரா? என்று தெரியவில்லை. எவ்வாறெனினும் இக்குறளில் கீழ்க்கதுவாய் மோனை அமைகின்றது.
ஜி.யு.போப் குறளிலுள்ள மூவகைச் செப்பலோசைகளை நுட்பமாக ஆராய்ந்து குறிப்பிட்டுள்ளார். ‘மூவகைச் செப்பலோசையிலும் அமைந்த குறள்களை ஆராய்ந்து முதன்முதலாகக் குறிப்பு எழுதியவர் இவரே’ (மு.சண்முகம் பிள்ளை, ‘அடிக்குறிப்பு விளக்கம்’, திருக்குறள் யாப்பு அமைதியும் பாடவேறுபாடும், ப.84) எனக் குறிப்பிடும் மு.சண்முகம் பிள்ளையின் கருத்து இதை உறுதிபடுத்துகின்றது. அதுபோல் பெரும்பாலான திருக்குறள்களின் அடிகளில் மோனை பயிலவில்லை என்று ஆராய்ந்து குறிப்பிட்டுள்ளார். இக்கருத்து ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கதாக உள்ளது (G.U.Pope, The Sacred‚ Kurral of Tiruvalluva-Nayanar, P. xxvi).
திருக்குறளிலுள்ள முதன்மையான தொடைகள், தொடை விகற்பங்களைப் பற்றி ஜி.யு.போப் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஏனைய இனமோனை, இனவெதுகை, வருக்க மோனை, வருக்கவெதுகை பற்றியும், கடைச்சீரில் இருந்து முதல்சீர் நோக்கிய தொடைகள் பற்றியும் எக்கருத்தையும் அவர் தெரிவிக்கவில்லை. இது இங்குக் கவனத்திற் கொள்ள வேண்டியதாகும்.
