ஓத்து என்பது இலக்கண நூல்களில் அமைந்து கிடக்கும் பாகுபாடுகளில் ஒன்று. ஓரினப்பட்ட செய்திகளை ஒருமிக்கச் சொல்வது ஓத்து. நூலின் படிவடுக்குகளாகத் தொல்காப்பியம் சூத்திரம், ஓத்து, படலம், பிண்டம் என்னும் நான்கினைக் குறிப்பிடும்போது இதனைத் தெளிவுபடுத்துகிறது. ^[1]

நன்னூல் நூலின் படியடுக்குகளைக் குறிப்பிடும்போது வெறுமனே 'ஓத்து' எனக் குறிப்பிடுகிறது. ^[2] தவல்காப்பிய இலக்கண நூலில் இந்த 'ஓத்து' என்னும் சொல்லை 'இயல்' என்னும் சொல்லால் வழங்கிவருகின்றனர். நன்னூல் குறிப்பிடும் 'படலம்' என்னும் சொல்லும் 'அதிகாரம்' என்று வழங்கப்படுகிறது.

ஓத்து என்னும் சொல்லுக்கு இயல் ^[3] என்று பொருள் கூறியுள்ளனர்.

ஓதப்படும் வேதப் பாடல்[தொகு]

• திருக்குறள் ஓத்து என்னும் சொல்லை பார்ப்பான் ஓதும் மந்திரத்தைக் குறிப்பதாக உள்ளது. ^[4]
• தொல்காப்பியம் இதனை முன்மொழிந்துள்ளது. ^[5]
• பாடப்படுவது 'பாட்டு', கூட்டப்படுவது கூட்டு ^[6] என்பது போல, ஓதப்படுவதை 'ஓத்து' என்பது தமிழ்நெறி.

பிற நூல்கள் தரும் விளக்கம்[தொகு]

• ஒத்து உடை அந்தணர் உரை-நூல் கிடக்கை ^[7]
• ஓத்தின் சாலை ^[8]
• ஓத்துஉடை அந்தணர்க்கு ^[9]
• இன்னா, ஓத்து இலாப் பார்ப்பான் உரை. ^[10]
• அந்தணர் ஓத்துடைமை ஆற்ற மிக இனிதே ^[11]
• கொல்லானேல்.-பல்லவர் ஓத்தினால் என்ன குறை? ^[12]
• மாய உயிர்க்கு ஊனம் என்று ஊனம் தீர்ந்தவர் ஓத்து கூறும் 5 நெறிகள் - ஆர்வம், செற்றம், கதம், உலோபம், மானம் ^[13]
• ஓத்தும் ஒழுக்கமும் உடையார் சென்றால் இழிவு உண்டாக்கும் இடங்கள் 5 - கூத்து, விழா, திருமண நிகழ்ச்சி, கொலைக்களம், போர்முனை ^[14]
• ஓத்து வினையால் செயலாற்ற முடியும் ^[15]

அடிக்குறிப்பு[தொகு]