New Indian-Chennai News + more

அதிலும், நான் அறிந்தவரையில் semitic religions என்றழைக்கப்படும் யூதமதம், கிறித்துவ மதம், இஸ்லாம் மதம் என்ற இந்த மூன்று மதங்களுமே தங்கள் மதத்தினரை தங்கள் (கெடு) பிடிக்குள் இறுக்கமாக வைத்திருக்க முடிவதற்குறிய காரணம் எனக்குப் பிடிபடுவதில்லை. அவர்களிடம் கேட்டால், எங்கள் தெய்வமே உண்மையானது; எங்கள் மார்க்கமே சரியானது; ஆகவேதான், எங்கள் மதத்தை நாங்கள் இறுகப்பற்றியுள்ளோம் என்பார்கள். அப்படியானால், அந்த மூன்றில் எது உண்மையான வேதம்? மூவருக்கும் பொதுவானது - பழைய ஏற்பாடு. யூதர்கள், மோசஸ்வரை பழைய ஏற்பாட்டை ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள்; கிறித்துவர்களுக்கு அதன் பின்பு - புதிய ஏற்பாடு; இஸ்லாமியர்களுக்கு - கடைசி ஏற்பாடு. இருப்பினும் அவர்களுக்குள்தான் சண்டையே அதிகம்?! ஆனாலும், ஒரு ஒற்றுமை - மூவருமே தங்கள் மதத்தின்மேல் முழு, ஆழ்ந்த, கேள்விகளற்ற - அதைவிட, கேள்வி கேட்கப்பட்டாலே அதை blasphemy என்று நினைக்கும் அளவிற்கு - நம்பிக்கை; கிறித்துவர்களின் மொழியில் - விசுவாசம், இஸ்லாமியரின் வார்த்தைகளில் - ஈமான் - Fidelity.

நானும் மேற்சொன்ன மாதிரியே முழுக்கிறித்துவனாக, முழு விசுவாசமுள்ள கத்தோலிக்க கிறித்துவனாக இருந்துவந்தேன். சாதாரணமாக, இளம் வயதில் மதத்தைவிட்டுச் சற்றே விலகியிருந்து, பின் கல்யாணமெல்லாம் ஆகி குழந்தை குட்டி என்று சம்சார சாகரத்தில் மூழ்கி, - இந்துக்கள் சொல்வதுபோல், 'க்ரஹஸ்தன்'' என்ற நிலைக்குப் பிறகு வரும் மாற்றம் போல் - மறுபடியும் கடவுளைச் சரணடைவதுதான் இயல்பு. ஆனால், என் கேஸ் கொஞ்சம் வித்தியாசம். நான் ஏறத்தாழ 40 -43 வயதுவரை என் மதத்தின் மேல் மட்டற்ற நம்பிக்கையும், என் மதக் கடவுள் மேல் பக்தியும் கொண்ட ஒருவனாகவே இருந்து வந்தேன். அப்படியிருந்த நான் ஏன் இப்படி ஆனேன்? அது ஒரு நாளிலோ, சில மாதத்திலோ ஏற்பட்ட மாற்றமில்லை; Theist என்ற நிலையிலிருந்து agnostic என்று என்னை நானே கூறிக்கொள்ளவே பத்து ஆண்டுகளுக்கு மேல் ஆயிற்று; பின் athiest என்று என்னை நானே - பலத்த தயக்கங்களுக்குப் பிறகே - கூற மேலும் பல ஆண்டுகள் ஆயிற்று. ஆக, இது மிக மிக தயங்கித் தயங்கி, நின்று நிதானித்து, மெல்ல மெல்ல எடுத்துவைத்த அடிகள். எந்தவித ஆவேசமோ, யார் மீதோ அல்லது எதன் மீதோ ஏற்பட்ட ஏமாற்றங்களினாலோ, கோபதாபங்களாலோ வந்த மாற்றம் இது இல்லை. எனக்கு நானே பரிட்சித்துப்ப்பார்த்து, கேள்வியும் நானே; பதிலும் நானே என்றும், அதோடு, பதிலுக்காக அங்கங்கே அலைந்தும் எனக்கு நானே பதிலளித்து அதன் மூலம் வந்த முடிவுகளை ஏற்றுக்கொண்டேன். இது ஒரு evolution - a very slow 'blossoming'! (Evolution என்ற சொல்லுக்கே அதுதான் பொருள்). மற்றவர்களின் சமய எதிர்ப்புக்கொள்கைகள் எதையும் அப்போது நான் என் காதில் வாங்கிக்கொண்டதில்லை. எனெனில், என் கருத்துக்களுக்கு நான் மட்டுமே பொறுப்பாயிருக்கவேண்டுமென்று விரும்பினேன். உதாரணமாக, 'Why I am not a Chrisitian?" என்ற Bertrand Russel எழுதிய புத்தகத்தை வாசிக்க ஆரம்பித்து முதல் 30 ப்க்கங்களோடு நிறுத்திக்கொண்டேன். ஏனெனில், (prayer) ஜெபம் பற்றி நான் நினைத்ததையே அவரும் கூறுவதாகப்பட்டது. அதோடு, அந்தப் புத்தகத்தின் தாக்கம் என்மீது எவ்வகையிலும் ஏற்படுவதை நான் விரும்பவில்லை.

'சுயம்பு' என்று வைத்துக்கொள்வோமே!!

இந்த பரிணாமத்தைத்தான் மெல்ல உங்களிடம் சொல்ல வந்துள்ளேன். என் தவறுகளைத் திட்டாமலேயே திறுத்துங்கள். என்னைப் பொறுத்தவரை இது ஒரு நீண்ட நெடும் தேடல்... தொடர்ந்த தேடல். முடிவைத்தொட்டு விட்டேன் என்று கூறவில்லை. நான் சென்ற எல்லை வரை உங்களை அழைத்துச் செல்ல ஆசை - ஒரே ஒரு நிபந்தனை; கஷ்டமானதுதான். உங்கள் மனக் கதவுகளைத் திறந்து வைத்துக் கொள்ளுங்களேன்...

'கடவுள்' இருந்தால் - 'அது' முழு வல்லமை பொருந்தியதாக இருக்கவேண்டும். - omniscient

முழு வல்லமை பொருந்தியதாக இருப்பின் 'முக்காலமும்' உணர்ந்ததாக இருக்கவேண்டும்.

அவனன்றி அணுவும் அசையாது - என்ற நிலை. நடப்பதெல்லாம் நாராயணன் (கடவுளென வாசிக்கவும்) செயல்தானே!

அதாவது, எல்லாக் காரியங்களுமே, predetermined ஆக இருக்க வேண்டும்; அந்த நிலை - PREDETERMINISM.

(உன் தலையில் உள்ள ஒவ்வொரு முடியும் கூட எண்ணப்பட்டுள்ளது..)( தேவனன்றி எதுவும் எழுவதுமில்லை, விழுவதுமில்லை...) இப்படியாக பைபிளில் பலவாராகவும் கூறப்பட்டுள்ளது.

எல்லாமே predetermined ஆக இருந்தால், எல்லாமே 'அவன்' திட்டப்படி நடப்பதாக இருந்தால் - மனிதன் என்னதான் ஜெபம், தவம் செய்தாலும் எல்லாமே கடவுளின் திட்டப்படிதானே நடக்கும்; நடக்க வேண்டும்.
ஜெபத்தால் நடக்குமென்றால், கடவுளின் திட்டம் மாறக்கூடியதா? மாறக்கூடியதாயின், predeterminism என்னாவது?

predeterminism-கேள்விக்குள்ளானால், 'கடவுளின்' முழு வல்லமை என்னாவது?

ஆகவே, ஜெபத்தால் முடியாதததில்லை என்ற கிறித்துவத்தின் அடிப்படைக் கருத்து எனக்குக் கேள்விக்குறியானது.

கடவுளின் குமாரனாகக் கருதப்படும் யேசு பல இடங்களில் ஜெபம் செய்ததாக பைபிளில் கூறப்பட்டாலும், சிலுவையில் அறையப்படுவதற்கு சிறிது முன்பு, 'முடியுமானால் இந்தக் கடினமான பாத்திரம் என்னை விட்டு அகலக்கடவது; ஆனால், அது உம் எண்ணப்படியே ஆகட்டும்' என்று ஜெபித்ததாகத் தெரியும். ஆனால் அவரது ஜெபமே கேட்கப்படவில்லை! அவர் சிலுவையில் அறையப்பட்டார். ஏனெனில், அது ஏற்கெனவே இப்படி நடக்குமென்றுஎழுதப்பட்டு விட்டது . அதைத்தான் நான் சொன்னென் - predeterminism என்று. அப்படியானால், கிறித்துவம் சொல்லும் 'ஜெபமே ஜெயம்' என்ற கூற்று என்னாவது?

நீங்கள் ஒரு கிறித்துவரோ, இஸ்லாமியரோ இரண்டில் எதுவாயினும் (இந்துக்களை இந்த 'ஆட்டை'யில் சேர்த்துக்கொள்வதாயில்லை; காரணம் உங்களுக்கே புரியும். அதோடு அதைப்பற்றி பிறகு பேசுவதாக ஒரு திட்டம். நீங்கள் அப்போது, அங்கே கோபித்துக்கொள்ளலாம்; சரியா ? ) சரி; ஒரு பேச்சுக்காகவேகூட, உங்களால் உங்கள் மதத்தைத் தவிர அடுத்த மதம் உண்மையானதாக இருக்கக்கூடும் என்று ஒத்துக்கொள்ள முடியுமா? Can you accept for the sake of argument that a faith other than yours could be the RIGHT one? ஒரு வேளை ஒத்துக்கொள்ளலாமோ என்று நினைத்தாலும், நம்மோடு பிறந்து வளர்ந்த நம் மத உணர்வுகள் நம்மை அப்படி ஒத்துக்கொள்ள விடாது என்பதே உண்மை. அதேபோல், நீங்கள் ஒரு கிறித்துவர் என்று கொள்வோம்; இஸ்லாம்தான் / யூதமதம்தான் உண்மையான மதம்; நம்மை உய்விக்கும் மதம் என்று கூறினால் ஒத்துக்கொள்வீர்களா? அதைப்போலவே, நீங்கள் ஒரு இஸ்லாமியராக இருப்பின், கிறித்துவம்தான் நம்மை இறைவனோடு ஐக்கியப்படுத்தும் உண்மையான மார்க்கம் என்று கூறினால் ... ?

அனேகமாக, இரு தரத்தாரும் ஒரே பதிலைக்கூறுவீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். 'எங்கள் மதம் / மார்க்கம் சரியென்று தெரிந்தபிறகு எதற்காக அடுத்த மதம் சரியென்று நான் சொல்லவேண்டும்' - என்றுதான் இந்நேரம் நினைத்திருப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன். அப்படித்தான் நினைக்க முடியும்; ஏனெனில், நாம் அனைவரும் வளர்ந்த, வளர்க்கப்பட்ட விதம் அப்படி. "என்னைத் தவிர உனக்கு வேறு கடவுள் இல்லை" என்று இரண்டு மதமும் போதிக்கின்றன; அவற்றில் வளர்ந்த நம்மால் அடுத்த மதத்தில் உண்மை இருக்கலாம் என்று நினைக்கவும் முடியாது. தன்னிலைப்படுத்துதல் = subjectivity -இதுதான் மதங்கள் விஷயத்தில் நாம் கொள்ளும் நிலைப்பாடு. இதிலிருந்து மீள, மாற, மீற நம்மால், மதங்களைப்பொறுத்தவரை obectivity -யோடு (obectivity = தமிழ்ச்சொல் ? ) நடந்துகொள்ள முடியாது என்பதுதான் நிதர்சனமான உண்மை.

மதங்கள் எல்லாமே பொதுவாக பிறப்போடு வருவது. நம்பிக்கைகளின் மேல் கட்டப்பட்ட விஷயம். நம்பிக்கையென்றாலே, கேள்விகளுக்கு அப்பாற்பட்ட காரியங்கள். அங்கே, rationality is the first victim - இங்கே, rationality என்பதற்கு ' பகுத்தறிவு' என்று மொழியாக்கம் செய்தால் சரியாக வராது. கேள்விகளுக்கு இங்கு அளிக்கப்படும் அந்தஸ்து - தேவதூஷணம். நம்மை நாமே ஒரு வட்டத்துக்குள் வைத்துக்கொள்கிறோம். அதிலிருந்து வெளியே தலை நீட்டுவதே பாவம் என்ற கருத்தோடு வளர்க்கப் பட்டவர்கள் நாம்.

ஜோ / Joe said...

தருமி,
கலக்குறீங்க!
என்னுடைய பதிலை சுருக்கமாக சொல்ல முயற்சி செய்கிறேன்..என் புரிதல் படி யூதர்கள், கிறிஸ்தவர்கள்,முஸ்லிம்கள் அனைவரும் வணங்கும் கடவுள் ஒன்று தான் (கடவுள் ஒருவரே என்பதற்காக இல்லை .'யாவே' யும் ,'பரமபிதா'வும் ,'அல்லா' வும் வேறு சொல் பிரயோகங்களே) . மோசஸ்(மூசா நபி) , இயேசு (ஈசா நபி) ,முகமது (முகமது நபி) ஒரே கடவுளையே பிரதிநிக்கின்றனர் .மேரி -க்கு இறைவார்த்தையை அறிவித்த கபிரியேல் தூதர் தானே முஹமதுவுக்கு குரானை இறக்கியதாக சொல்லப்படுகிறது (தவறென்றால் முஸ்லிம் அன்பர்கள் திருத்தவும்) .ஆக யூதர்கள் இயேசுவின் வருகைக்கு முற்பட்ட அனைத்தையும் நம்புகின்றனர் .கிறிஸ்தவர்கள் அதோடு கூடுதலாக இயேசு இறைமகன் என்று நம்புகின்றனர் ..முஸ்லிம்கள் இயேசு இறைமகன் அல்ல ,இறை தூதர் என்ற திருத்தத்தோடு ,இறுதித் தூதராக முகமதுவை நம்புகின்றனர் ..ஆக இறை தூதர்கள் விஷயத்தில் கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தாலும் இவர்கள் அனைவரும் வணங்கும் கடவுள் ஒன்று தானே? 'அல்லா' என்பது 'கடவுள்' என்பதன் அரபு வார்த்தை .அரபு விவிலியத்தில் கூட 'அல்லா' என்று தான் இருக்கும் என கேள்விப்படுகிறேன் .

எனவே மத ரீதியாக சில நடைமுறைகளும் நம்பிக்கைகளும் வேறுபடினும் இம்மக்கள் குறிப்பிடும் கடவுள் ஒன்று தான்.

Dharumi said...

ஜோ :"இம்மக்கள் குறிப்பிடும் கடவுள் ஒன்று தான்." - அப்படியா? பின் ஏன் இவர்களுக்குள் ஆண்டாண்டுகளாய் சண்டை? பிரிவினைக்குக் காரணம் என்ன? 

ஞானபீடம் அவர்களின் பின்னூட்டத்திற்கு என் பதில்:

'யோபு' கதையைப் படிக்கச்சொல்லியிருந்தீர்கள்; தெரிந்த கதைதான்; இருந்தும் படித்தேன். இப்போது படித்தபோது மனதில் எழுந்த கேள்வி: இந்தக்கதை அப்படியே நம்ம ஊரு அரிச்சந்திரன் கதைதானே. இரண்டுக்கும் நடுவே 6 வித்தியாசங்கள் கூட கிடையாது, இல்லையா? அரிச்சந்திரன் கதையில் at least, moral of the story என்று ஒன்று இருக்கிறது. எல்லாம் interesting ஆன கதைகள்.

யோனாவின் கதை - திமிங்கிலத்தின் வயிற்றில் மூன்று நாட்கள் - இதுபோல் எந்த மதத்தில்தான் கதைகள் இல்லை? இந்தக் கதையை அடுத்த மதத்தினர் நம்புவார்களா? இது உங்கள் மதக் கதை; நீங்கள் நம்புவீர்கள். நரி பரியான இந்துக்கதையை நீங்கள் நம்புவீர்களா? 

உன்னதப்பாட்டு, பிரசங்கியும் நமக்கு இங்கு தேவையில்லையென்று நினைக்கின்றேன்.

நல்லடியாரின் பின்னூட்டத்திற்கு என் பதில்:

நான் ஒரு கேள்வி என் கட்டுரையில் கேட்டிருந்தேனே -
"ஒரு பேச்சுக்காகவேகூட, உங்களால் உங்கள் மதத்தைத் தவிர அடுத்த மதம் உண்மையானதாக இருக்கக்கூடும் என்று ஒத்துக்கொள்ள முடியுமா? Can you accept for the sake of argument that a faith other than yours could be the RIGHT one?" -
இதற்கு உங்கள் பதில் என்ன?(1) 

//நல்லவை நடந்தால் அதற்கு 'தானே' காரணமென்றும், கெட்டவை நடந்தால் பிறர் (இளிச்சவாயர்?)மீதோ அல்லது யாரும் கிடைக்காவிட்டால் கடவுள் மீதோ போடுவது மனிதனின் இயல்பு.//

அப்படியே மாற்றிச்சொல்கிறீர்கள். கிறித்துவ மதத்தைப் பொருத்தவரை உலகில் நடக்கும் நல்லவை எல்லாவற்றிற்கும் தூய ஆவி காரணம்; மற்றவற்றிற்கு சாத்தான் காரணம். நிச்சயம் உங்கள் மத நம்பிக்கைப்படி நல்லவை அல்லாவிடமிருந்து வருவதாகத்தானே நம்புகிறீர்கள்? மறுபடியும் தயவு செய்து என் முதல் கட்டுரையில் நான் சொல்லியுள்ள predeterminism பற்றி படித்தால் உங்கள் கேள்வியில் உள்ள கருத்து தவறெனப் புரியும்.

நல்லடியார் said...

//கடவுளின் குமாரனாகக் கருதப்படும் யேசு பல இடங்களில் ஜெபம் செய்ததாக பைபிளில் கூறப்பட்டாலும், சிலுவையில் அறையப்படுவதற்கு சிறிது முன்பு, 'முடியுமானால் இந்தக் கடினமான பாத்திரம் என்னை விட்டு அகலக்கடவது; ஆனால், அது உம் எண்ணப்படியே ஆகட்டும்' என்று ஜெபித்ததாகத் தெரியும். ஆனால் அவரது ஜெபமே கேட்கப்படவில்லை! அவர் சிலுவையில் அறையப்பட்டார். ஏனெனில், அது ஏற்கெனவே இப்படி நடக்குமென்று எழுதப்பட்டு விட்டது . அதைத்தான் நான் சொன்னென் - predeterminism என்று. அப்படியானால், கிறித்துவம் சொல்லும் 'ஜெபமே ஜெயம்' என்ற கூற்று என்னாவது?//

தருமி,

பைபிளில் மனித ஊடுறுவல் நடந்து விட்டதால் இந்த குழப்பம். இயேசு சிலுவையில் அறைந்து கொல்லப்பட்டார் என்பதை இஸ்லாம் வன்மையாக மறுத்து, அவர் சிலுவையில் அறையப்படவும் இல்லை, கொலை செய்யப்படவும் இல்லை. இயேசுவின் எதிரிகளிடமிருந்து இயேசுவைக் காப்பாற்றி இறைவன் அவரைத் தன்னளவில் உயர்த்திக் கொண்டு விட்டான் என குர்ஆன் விளிக்கிறது. இயேசுவிற்குப் பதிலாக வேறொருவன் இயேசுவின் இடத்தில் வைக்கப்பட்டு, அவனைத் தான் இயேசுவின் எதிரிகள் இயேசு என நினைத்துக் கொலை செய்தார்களே ஒழிய இயேசுவைக் கொலை செய்யவில்லை. இதைப் பற்றிக் குர்ஆனில் குறிப்பிடும் போது :

இன்னும், “அல்லாஹ்வுடைய தூதர் மர்யமுடைய மகன் ஈஸா மஸீஹை, நிச்சயமாக நாங்கள் கொலை செய்து விட்டோம” என்று அவர்கள் கூறியதன் காரணமாகவும் (அவர்களை அல்லாஹ் சபித்து விட்டான்) அவரை அவர்கள் கொல்லவுமில்லை: அவரை அவர்கள் சிலுவையில் அறையவுமில்லை: எனினும் அவர்களுக்கு (ஈஸாவின் தோற்றத்தைப் பெற்ற) ஒருவனை ஒப்பாக்(கிக் காண்பிக்)கப் பட்டது. அல் குர்ஆன். 04-157).

முஹம்மது நபி அவர்களோ அல்லது இயேசு என்றழைக்கப்படும் ஈஸா நபி அவர்களோ, இவர்கள் கொண்டு வந்த தூதுத்துவம் யாவும், இதற்கு முன் வந்த இறைத்தூதர்கள் கொண்டு வந்த ஓரிறைக் கொள்கை என்னும் தத்துவத்தை மாற்றுவதற்காக வரவில்லை, மாறாக அவற்றைப் புதுப்பிக்கவும், உறுதி செய்யவுமே வந்தார்கள்.

சரியாக சொல்வதென்றால் இயேசு பிரானை மாற்றம் செய்யப்பட்ட பைபிளைவிட குர்ஆன் கண்ணியமாகவே சொல்கிறது. முடிந்தால் குர்ஆனின் சூரா 'மர்யம்' என்ற அத்தியாயத்தை ஒருமுறை படித்துப் பாருங்கள்.

3 *** அடுத்து - இன்னொரு கதை. (Math: 20: 1-16) காலையில் வேலை கேட்டுவரும் ஒருவனுக்கு முழுநாள் வேலைக்கு ஒரு பணம் என்று பேசி வேலை பார்க்கச் சொல்லுகிறார் ஒரு முதலாளி. நேரம் கழித்து வேறு சிலரை தாமே அழைத்து வந்து வேலை தருகிறார். அதன் பின்னும் வேறு சிலருக்கு; மதியம் இன்னும் சிலருக்கு; கடைசியாக வேலை முடியப்போகும் மாலையில் வருபவனுக்கும் வேலை. எல்லாம் சரி. வேலை முடிந்ததும் எல்லோருக்கும்ஒரே கூலி! இது நியாயப் படுத்தப்படுகிறது ! முதலில் வந்து வேலை செய்து முறுமுறுப்பவனுக்குக் கொடுக்கப்படும் பதில்: "என்னுடையதை என் இஷ்டப்படி செய்ய எனக்கு அதிகாரமில்லையா?" மிக மோசமாக தேர்வு எழுதிய என் மாணவன் ஒருவனையும், நன்கு எழுதிய மாணவன் ஒருவனையும் நான் ஒரேமாதிரியாக மதிப்பிடலாமா? இருவருக்குமே பத்துக்குப் பத்து என்று மதிப்பெண் அளித்தால் என்ன நியாயம்? தொழிலாளி - முதலாளி என்ற உறவை வைத்தே பார்த்தாலும், அந்த முதலாளிக்கு நல்ல தொழிலாளிகளே கிடைக்காதுதான் போகும்! பைபிளில் சொல்லப்பட்டதாலே இக்கருத்துக்கள் சரியாகுமா?

4 *** அடுத்ததாக வந்த ஐயம் ஆழ்ந்த கிறித்துவர்களுக்குக் கோபம் வரவைக்கும் ஐயம்' ஆனால், நானென்ன செய்வது? யேசு இரண்டே இரண்டு வசனங்களைத் தவிர ஏனைய இடங்களில் எல்லாம் தான் இஸ்ரயேலர்களுக்காக மட்டுமே வந்ததாகக் கூறுகிறார்.
Math 10;5, 6:"....பிற இனத்தாரின்எப்பகுதிக்கும் செல்லவேண்டாம்....மாறாக, வழிதவறிப்போன ஆடுகளானஇஸ்ரயேல் மக்களிடமே செல்லுங்கள்
John 17;6 "நான் இவ்வுலகிலிருந்து தேர்ந்தெடுத்து என்னிடம் ஒப்படைத்த மக்களுக்கு நான் உமது பெயரை வெளிப்படுத்தினேன்.
John 17;9 அவர்களுக்காக நான் வேண்டுகிறேன். உலகிற்காக அல்ல, மாறாக நீர் என்னிடம் ஒப்படைத்தவர்களுக்காகவே வேண்டுகிறேன். ...
இந்த வசனங்கள் தரும் செய்தி என்ன? அவர் தன்னை ஒருசாதியினரோடு - இஸ்ரயேலரோடு மட்டும் தன்னை அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளவில்லையா?

இதைவிட, 'ஐயா, எனக்கு உதவியருளும்' என்று பேய் பிடித்த தன் மகளைக் காப்பாற்ற வேண்டி,தன் முன்னே வந்து நின்ற கானானியப் பெண்ணிடம்(வேற்று ஜாதியைச் சேர்ந்தவள்) "இஸ்ரயேல் குலத்தாருள் காணாமற்போன ஆடுகளாய் இருப்போரிடமே நான் அனுப்பப்பட்டேன்" என்று சொல்ல (Math 15:25) அந்தப் பாவப்பட்ட பெண் மேலும் இரந்து நிற்க, "பிள்ளைகளுக்குரிய உணவை எடுத்து நாய்க்குட்டிகளுக்குப் போடுவது முறையல்ல" (Math 15:26)(Mark 7:26)என்று ஒன்றல்ல இரண்டு இடங்களில் தேவகுமாரன் சொன்னதாகச் சொல்கிறது விவிலியம். இந்தப்பகுதிக்கு வழக்கமாகக் கொடுக்கப்படும் விளக்கம் இன்னமும் வேதனையாக இருக்கும். கடவுள் அப்பெண்ணின் நம்பிக்கையைச் சோதிக்கவே அப்படிப் பேசினாராம். எனக்கு இதில் எந்தவித நியாயமோ, லாஜிக்கோ தெரியவில்லை. 'விசுவாசம்' என்ற 'கறுப்புக் கண்ணாடி'யைக் கழற்றிவிட்டுப் பார்த்தால் எனக்குத் தெரிவது "ஜாதித் துவேஷமே".

7. ஆதாம் ஏடனில் தனிக்காட்டு ராஜாவாக இருக்கிறான். கடவுள் எல்லாம் உனக்கே என்று சொல்லி, பிறகு ஒரு 'rider' வைத்து விடுகிறார் - ஒரே ஒரு மரத்தின் கனியைப் புசிக்கக்கூடாதென்று! மீதிக்கதை எல்லோருக்கும் தெரியும்தானே. பாம்பு வருகிறது; ஏவாளை வார்த்தைகளால் ஏமாற்றுகிறது. தின்னக்கூடாதென சொல்லப்பட்ட கனி "அறிவு பெருவதற்கு விரும்பத்தக்கதாக இருந்ததாகக்" கூறப்படுகிறது. பிறகு அவர்கள் அந்தப் பழத்தைச் சாப்பிட்டு விட, கடவுள் "நீ எங்கிருக்கிறாய்:" என்று கேட்டார்.(Gen: 3:9). சிறு பிள்ளைத்தனமாய் இருக்கலாம். ஆனாலும், சில கேள்விகள்: கடவுளுக்கு அவர்கள் இருக்குமிடம் தெரியலையா?
கடவுள் இந்தப் 'பரிட்சை'யில் அவர்கள் தோற்றுவிடுவார்கள் என்று தெரிந்தும் ஏன் அந்த பரிட்சை? (வேண்டுமென்றே தேர்வைக் கடினமாக்கி மாணவனைப் பழிவாங்கும் ஆசிரியர் நினவுக்கு வருகிறார்.)ஏற்கெனவே கூறியுள்ள predetermined vs freewill என்ற விவாதத்தை இங்கு நினைவு கொள்வது நலம்.

"......Adam 's decision to disobey God originated with Adam and not with God eluded by the claim that God foreknew from eternity that just that eternity that decision would be made. The ruse here is the insistence that God foreknew from eternity that Adam would freely choose to disobey God. But the very notion of freedom as originative causality loses its meaning in such an interpretation" Reason and Religion: An introduction to the philosophy of Religion by Rem B. Edwards; pp 180 

7. யேசுவின் வாழ்க்கையில் 12 வயதிலேயே ஆலயத்தில் உள்ள பெரிய குருமார்களிடம் தர்க்கம் செய்ததாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால், அதன் பிறகு பல வருடங்கள் கழித்து தன் 33-வது வயதில் மறுபடி வெளி வாழ்க்கைக்கு வந்ததாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. 'மறைந்த ஜீவியம்' என்று சொல்லப்படும் காலத்தின் தேவை என்ன?

8. "கடவுளின்மேல் பயமே ஞானத்தின் ஆரம்பம்" (Prov. 1:9 )
"ஞானிகளின் ஞானத்தைஅழிப்பேன்;அறிஞர்களின் அறிவை வெறுமையாக்குவேன்"(Cor. 1:19 )
"ஞானிகளின் எண்ணங்கள் வீணானவை என் ஆண்டவர் அறிவார்" (Cor. 3:20) இந்த மேற்கோள்கள் ஒரு வினாவை என்னுள் எழுப்புகின்றன: ஏன் (பொதுவாக எல்லா மதங்களுமே ) கிறித்துவம் 'ஞானத்தை', அறிவை (fruit of wisdom was forbidden) ஏன் புறந்தள்ளுகின்றன?

அன்பை மையப் புள்ளியாகவைத்தே கிறித்துவம் இயங்குவதாகக் கூறப்படுகிறது' ஆனால், அன்பு அல்ல கடவுளின் மேல் 'பயமே' ஞானத்தின் ஆரம்பம் என்று விவிலியத்தில் கூறப்படுகிறது. ஏனிந்த முரண்பாடு?


ஏற்கெனவே சொன்னது போல இந்த ஐயங்கள் வர வர ஜெபம் செய்தேன் - ஐயங்கள் விலகட்டும் அல்லது பதில் கிடைக்கட்டுமென்று. இரண்டும் நடக்கவில்லை. அதனல், அடுத்த நிலைக்குச் சென்றேன். அது - கிறித்துவத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளையும் உரசிப்பார்ப்பது என்ற நிலை.


அந்த இரண்டாம் நிலை இனி வரும்...

இனி நான் சாராத மற்ற சில சமயங்களைப் பற்றி நானறிந்த வரை ஓர் அலசல்:


இந்து மதம்:
'இது ஒரு மதமல்ல; ஒரு வாழ்க்கை நெறி' - எல்லோரும் சொல்லும் இதற்கு என்ன பொருள் என்று எனக்குப் புரிந்ததில்லை. இந்த மதம் ஒரு 'அவியல்' என்று சொல்லலாம்; ஏனெனில், இங்கு, 'சக்தி'/ ஒளி (energy) வழிபாடு என்று இயற்கையை ஒட்டிய கருத்தும் உண்டு; முப்பது முக்கோடி தெய்வமும் உண்டு. எல்லா உயிரும் ஒன்றே என்ற கொள்கை ஒரு பக்கம்; ஆடு, கோழி பலி என்பது அதன் மறு பக்கம். தூணிலும் இருப்பான், துரும்பிலும் இருப்பான் என்ற கருத்து ஒரு பக்கம்; கடவுள் மறுப்புக் கொள்கையோடு கபிலரின் தத்துவம் இன்னொரு பக்கம். [It is a religion of conglomeration of different contrasting concepts. `Any attempt to describe Hinduism as one whole leads to startling contrasts. The same religion enjoins self-mortification and orgies; has more priest, rites and images....' (Intro to Asian Religions, Geoffrey Parrinder, pp31) ]


'நான் ஏன் ஒரு இந்து அல்ல?' என்ற காஞ்சையா இலியாவின் நூலைப் படித்த பிறகோ நாம் சாதாரணமாகக் கருதும் இந்து மதம் இரண்டு பட்டுத் தெரிந்தது: ஒன்று, பிராமண(ர்களின்) இந்து மதம்(brahminic hinduism); இரண்டு, மற்றவர்களின் "இந்து" மதம். முதல் வகையில் வழிபடப்படும் கடவுளர்களும் "பெரிய கடவுள்கள்" (High gods). இரண்டாவது வகையில் "சின்னக் கடவுள்கள்" (small gods). அவர்கள் வைத்துக்கொள்ளும் பெயர்கள்கூட இந்த இருவகைப்படும். ஜாதி வேறுபாடுகள் அவர்களின் பெயரிலேயே தெரியும்படி இருக்கும். பெரிய கடவுள்களின் பெயர்கள் 'உயர்ந்த சாதி'க்கும், அடுத்த படியில் சின்னக் கடவுள்களின் பெயரும், மூன்றாவது நிலையில் 'தாழ்ந்த சாதிக்கு' உயிரற்ற பொருட்களின் பெயருமாய் இருந்து வருறது. சாதிப்படிகளில் கீழ்நிலையில் உள்ளவர்களுக்கு 'முன்னோர் வழிபாடு'தான் மதமாய், சம்பிரதாயங்களாய் (rituals) இருந்துவருவது கண்கூடு. இதைப் பார்க்கும்போது பிராமணர்களின் மதமான'இந்து'மதமும் ஒரு சிறுபான்மை மதமாகவே எனக்குத் தோன்றுகிறது.


சமய பழக்க வழக்கங்கள் எல்லாவிற்றிலுமே பெருத்த வேறுபாடுகளோடு இருப்பினும் இந்த 'இந்து' என்ற பெயர் மட்டுமே அவர்களைச் செயற்கையாக ஒன்றுபடுத்தி வருகின்றது. அவர்கள் ஒன்றுபட ஒருவழி உண்டு. அது, ஜாதியை இந்து மதத்திலிருந்து பிரித்தெடுப்பது. சாதிகள் போனபின் அவர்கள் நடுவே உள்ள சமய வேறுபாடுகள் மறையலாம். ஆனால், இது நடக்கக்கூடிய காரியமா? சாதியை இந்து மதத்திலிருந்து பிரிக்கவே முடியாது. இந்தச் சாதிகள் மக்களை என்றும் பிரித்தே வைத்திருக்கும். 'அவனன்றி அணுவும் அசையாது' என்ற நம்பிக்கையோடு இருக்கும் ஓர் இந்து, இந்த சாதிப்பிரிவினையும் கடவுளால் வந்தது; இவன் இன்ன சாதிக்காரனாக இருக்க வேண்டும் என்பது கடவுளின் திருவுள்ளம்; அதை மாற்ற நாம் யார் என்று கேட்டால் - அந்த நம்பிக்கையை யாரால் மாற்ற முடியும்?கடவுள்நம்பிக்கைகளுக்கும் 'பகுத்தறிவு'(rationality)-க்கும் எந்த மதத்தில்தான் தொடர்பிருக்கிறது? 

நல்லவேளை...67-வது பதிவில் இந்த தொடர்பதிவின் 6-ம் பகுதி வந்துள்ளது. இது ஒரு தற்செயல்தான். ஆனால், இதே பதிவை நான் 66-ம் பதிவாக பதிந்திருந்தேன் என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள் இன்னொரு interesting-ஆன விதயம் நடந்திருக்கும். '666' என்ற எண் பைபிளில் 'அந்தி கிறிஸ்து' - anti-Christ என்ற 'பேய்' க்கு உரியது. இது வந்து என்னென்னவோ செய்யப்போகிறதாம். Omen படம் பார்த்தவர்களுக்கு இது தெரிந்திருக்கும். அப்படி நான் 66 வரிசை எண்ணில் 6-வது பகுதியை எழுதியிருந்தால் தருமிதான்அந்த பேய் என்று சொல்லியிருக்கலாம் ! நான் நினக்காத ஒரு சிறு பதிவை 66-ல் போட்டதால் இது 667 ஆகிவிட்டது. எல்லாம் தற்செயல்தான். நல்ல வேளை 'பேய் ஆவதிலிருந்து' தப்பித்தேன் !!


ஒரு கிறித்துவ மதவாதி என்னிடம் ஒரு முறை சொன்னது: 666 ஒரு பேய் மனிதனாகவோ, மனிதப் பேயாகவோ இருக்கவேண்டியதில்ல; WWW என்பதுதான் வரப்போகும் அந்தப் பேயைக் குறிக்கிறது; அதாவது மனித குலத்தின் அழிவே வலையுலகத்தால்தான் (internet) என்றார் ! வலைஞர்களே, ஜாக்கிரதை! நம்பிக்கைகள்தான் எப்படியெப்படி எல்லாம் இருக்கின்றன !!


இப்போ... நம்ம விதயத்திற்கு வருவோம்...

இதன் பின் அவரது திருமண வாழ்க்கை:

இது பற்றி அதிகம் பேச விரும்ப வில்லையாயினும் சில முக்கிய சம்பவங்களைப் பற்றி மட்டும்: கத்தீஜாவிற்குப் பிறகு 9 அல்லது 10 மனைவியர் என்பது வரலாறு. அதில், மூன்று திருமணங்கள் மட்டுமே (என்னைப் பாதித்தவை) குறிப்பிடத் தக்கவை.

1 ஆயிஷா - முகமது இப்பெண்ணை மணம் முடிக்கும்போது அவரது வயது 50-க்கு மேல்; பெண்ணுக்கோ 9. (இல்லை, 15 என்ற கருத்தும் உண்டு).(இராமாயண சீதாதேவி கதையின் சாயலில் ஒரு நிகழ்ச்சியும் உண்டு)Sahih Muslim Book 008, Number 3310: 'A'isha (Allah be pleased with her) reported: Allah's Apostle (may peace be upon him) married me when I was six years old, and I was admitted to his house when I was nine years old.'

2. Zaynab bint Jahsh- ஜேனாப் என்ற இந்தப் பெண்மணி முகமதின் வளர்ப்பு மகனின் மனைவி; வளர்ப்பு மகன் விவாகரத்து செய்த பின் இப்பெண்ணை முகமது மணம் முடிக்கிறார்.

3. ஜுவேரியா - இந்தப் பெண்ணின் கதை மனசுக்குக் கொஞ்சம் கஷ்டமாயிருந்தது. போரில் தோற்றவனின் மனைவி விரும்பாத ஒருவனின் மனைவியாவதைத் தவிர்க்க, பேரம் பேசப்பட்டு, முகமதின் மனைவியாகிறாள். எந்த நூற்றாண்டாயிருந்தால் என்ன..பெண்கள் நிலை எங்கும் எப்போதும் ஒரே மாதிரிதான் போலும்!


முகமதின் மனைவிமார்கள்:
Hafsa bint Umar
Juwayriya bint al-Harith
Khadijah bint Khuwaylid
Maria al-Qibtiyya
Maymuna bint al-Harith
Ramlah bint Abu Sufyan
Safiyya bint Huyayy Sawada bint Zama
Umm Salama Hind bint Abi Umayya
Zaynab bint Jahsh
Zaynab bint Khuzayma

5.)'கண்ணுக்குக் கண்; பல்லுக்குப் பல்' (மத். 6: 38) என்பது பழைய ஏற்பாட்டின் விதிமுறை. இந்த வன்முறை புதிய ஏற்பாட்டில், :"...அப்போது ஏசு அவரிடம், "உனது வாளை அதன் உறையில் போடு. ஏனெனில், வாளை எடுப்பவன் வாளால் அழிந்து போவர்; ..." (மத். 26:52) என்றும், அதே போல, "...மாறாக, உங்களை வலது கன்னத்தில் அறைபவருக்கு மறு கன்னத்தையும் காட்டுங்கள்" (மத். 6: 39) மிகவும் சாத்வீகமான ஒன்றாக மாறியுள்ளது. (இது சரியா, நம்மால் முடியுமா என்ற கேள்விகளுக்குள் இப்போது நுழையத்தேவையில்ல. ஏனென்றால், வேதங்கள் சொல்வதை எல்லாம் நம்மால் கடைப்பிடிக்க முடியுமா என்ன? 'எதைக் கொண்டு வந்தோம்; எதைக் கொண்டு போகப் போகிறோம் என்றா இருக்க முடியும்?) . பழைய ஏற்பாட்டின் வன்முறை மறைந்து புதிய ஏற்பாட்டில் சாத்வீகம் வந்த பின்பு மறுபடியும் இஸ்லாமில் ஏன் இந்த வன்முறை மீண்டும் புகுந்தது? மனிதனுக்கும் மனிதனுக்கும் இந்த வன்முறை வந்தால்கூட பரவாயில்லை; இஸ்லாமில் இந்த வன்முறை கடவுளுக்கும்-மனிதனுக்கும் நடுவே வருவது ஆச்சரியம் மட்டுமல்ல; அதி பயங்கரமும் கூட.

இந்த வசனத்தைப் பாருங்களேன்: ஹதீது: ஹ்ல்ரத் அலீ (ரலி): "உலகினில் ஏற்படுகின்ற குழப்பங்களுக்குத் தீர்வு காண அல்லாஹ்வின் வேதந்தான் சிறந்த வழி. ...(தன் அறிவைக்கொண்டு) பெருமையடிக்கிறவன் இதனை (அமல் படுத்தாமல்) விட்டு விட்டால், அல்லாஹ் அவனைத் துண்டு துண்டாக ஆக்கிவிடுவான். அது அல்லாத (வேறு கிரந்தத்)தில் நேர்வழியைத் தேடுபவரை வழிதவறச் செய்து விடுவான்." கடவுள் கருணையின் உருவாய் இருக்கவேண்டாமோ? இதென்ன கொடுமை? கடவுளின் வார்த்தைகளில் தேவையா இந்தக் கொடூரம்?

6.)ஏற்கெனவே கிறித்துவ மதம் பற்றி பேசும்போது கேட்ட கேள்வி இங்கும் பொருந்தும். நித்திய தண்டனையான நரகம் பற்றியது. அது போன்ற நித்திய தண்டனை சரிதானா என்று அங்கேயே கேட்டேன். இப்போது அதோடு சேர்ந்த மற்றொரு கேள்வி: கிறித்துவத்தில் 'மோட்சத்தில் கடவுளை முகம் முகமாய் கண்டு கொண்டிருப்பார்கள்' என்றிருக்கும்; கடவுளின் பிரசன்னமே பெரிய பாக்கியம் என்ற பொருளில். ஆனால், இஸ்லாமிய மோட்சத்தில் தேன் பாயும்; பச்சைப்பசேல் என்றிருக்கும் என்பதெல்லாம் சரி. ஆனால் இது என்ன ? ஒவ்வொருவருக்கும் 'houris' எனப்படும் (perpetual virgins) 'நித்திய கன்னிகைகள்'? முகமதுக்கு இவ்வுலகத்தில் கிடைத்ததைவிடவும் இரண்டு மடங்கு எண்ணிகையில் கிடைக்கும் என்பது எந்த வகையில் ஒரு கடவுள் தரும் 'பரிசாக' இருக்கும். It is not definitely in good taste. (நரகத்தில் பெண்களே அதிகமாயிருப்பார்கள் என முகமதுவே ஒரு இடத்தில் குறிப்பிடுகிறார்.) ஆயினும் ஆண்களுக்குக் கிடைக்கும் இந்தப் பரிசிற்குச் சமமாக மோட்சம் செல்லும் பெண்களுக்குக் கிடைக்க என்னவெல்லாம் காத்திருக்கப் போகிறது என்பதைப் பற்றி 'நல்ல வேளை' எதுவும் சொல்லப்படவில்லை!

7.) (Arch-angel, Gabriel)தேவதூதன் காப்ரியல் ஏசுவின் பிறப்பைப் பற்றி மேரியிடம் சொல்லியதாகவும், பிறக்கப்போகும் அந்தக் குழந்தையே மனிதர்களை உய்விக்க வந்த 'இம்மானுவேல்' என்றும் கூறியதாகவும் கிறித்துவம் சொல்கிறது. ஆனால், அதே தேவதூதன் (இஸ்லாமில், ஜிப்ரேல்) முகமதுவிற்கு அல்லாஹ்வின் வார்த்தைகளைக் கூறியதாகச் சொல்லப் படுகிறது. இரண்டு தேவதூதரில் எது சரி? 'இதோ, கடவுள் உன்னிடம் குழந்தையாகப் பிறக்கப் போகிறார்' என்று மேரியிடம் சொன்ன தேவதூதனா, இல்லை, பயப்படாதே, நான் அல்லாஹ்வினால் அனுப்பப் பட்டேன் என்று முகமதுவிடம் சொன்ன தேவதூதனா, எது சரி? இரண்டில் ஒன்றுதான் சரியாக இருக்க வேண்டும். அல்லது இரண்டுமே கதையாக இருக்க வேண்டும். கடைசியாகச் சொன்னதே எனக்குச் சரியெனப் படுகிறது.

9.) ஏசுவின் வாழ்க்கையில் அவரின் 'ஜாதித் துவேஷம்' என்று சில நிகழ்வுகளை வைத்துக் கூறியிருந்தேன். அதன் முடிவாக - என் முடிவாக - அவர் தன் ஜாதி (tribe)மக்களை முன்னேற்ற வந்த சமூகத் தலைவர் என்றே நான் கருதியதாகச் சொல்லியுள்ளேன். அவராவது, பல இடங்களில் தன் குலத்திற்காக மட்டுமே வந்ததாகக் கூறியிருந்தாலும், சில இடங்களிலாவது தான் எல்லா மானுடப் பிறவிகளுக்காகவும் வந்ததாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். நான் காண்பித்தது எனக்கு வேண்டியிருந்த negative side மட்டும்தான்.

ஆனால், நபி முழுக்க முழுக்க தன் க்வாரஷி குல நன்மைக்காகப் போராடிய மாவீரன் என்பதைத் தவிர -உலக மக்களுக்காக, அனைத்து மனிதர்களுக்காக, அவர்தம் நன்மைக்காக வந்ததாக எங்கும் குரானிலோ, ஹத்தீஸிலோ கூறியுள்ளதாகக் காண்பித்தால் நன்று. ஏசு தன் குலம்பற்றியே பேசியது போலவே, முகமதுவும் தன் க்வாரஷி மக்களுக்கு என்று ஆரம்பித்து, முஸ்லீம்கள் என்ற தன்னைப் பின் பற்றிய அந்த நாளைய அரபி மக்களைப் பற்றி மட்டும்தானே பேசுகிறார்?

10.) முகமதுவின் மறைவிற்குப் பின் வந்த நான்கு கலிஃபாக்களுமே அவரோடு ரத்த சம்பந்தம் உள்ளவர்கள் தான். (நாம் இன்று சொல்கிறோமே - குடும்ப அரசியல் அல்லது அரசியல் குடும்பம் என்று; அதேபோல் தான்.) இந்தக் கலிஃபா க்கள் முகமதின் மறைவுக்குப் பின் 'சில தத்துவங்கள்' பேசி, இறந்த முகமதின் விதவைகளுக்கு நியாயமாகக் கிடைக்கவேண்டிய சொத்தில் ஏதும் பங்கு தராது விட்டது வரலாற்று உண்மை. ("We (Prophets) do not have any heirs; what we leave behind is (to be given in) charity" நபி உலக உறவுகளுக்கு அப்பாற்பட்டவர்; ஆகவே, அவருக்கு விதவைகள் என்று யாரும் உரிமை கொண்டாடக்கூடாது என்ற தத்துவமே அது!) Might is right- இந்த இரண்டு வரலாற்று உண்மைகளைப் பார்க்கும்போது அன்றிருந்தது முழுக்க முழுக்க ஒரு tribal set up என்பதே இதிலிருந்து தெரிகிறது.

16.) அன்றைய சமுதாயச் சூழலில் நான்கு மனைவியர் என்பது தேவையான ஒன்று; அதனாலேயே அவ்வாறு நபி சொன்னதாக நம் நண்பர்கள் சொல்வதுண்டு. ஆனால், இப்போது யாரும் அப்படி செய்வதுகொள்வதில்லை என்பதும் தெரியும். நபியைப் பின்பற்றும் நம் தற்காலத்து முஸ்லீம் நண்பர்கள் யாரும் அப்படி பலதாரக்காரர்கள் அல்ல; ஏனென்றால், இன்றைய வாழ்க்கைக்கு, சமூகத்துக்கு, வாழ்வியலுக்கு ஒத்து வராத காரியம். Simple logic: ஆகஅன்று நபி சொன்னது எல்லாருக்கும் எல்லா காலத்துக்கும் பொதுவான விஷயங்களாக இல்லை, இருக்கவும் முடியாது என்பது தெளிவாகிறதல்லவா? 
பின் எப்படி என்றைக்கும், எல்லாருக்கும் அருளப்பட்டதாகக் குரானைச் சொல்ல முடியும்?

17.) இஸ்லாமியர் ஒவ்வொருவருக்கும் ஐந்து கடமைகள் உள்ளன; அவைகளில் ஒன்று ஹஜ் யாத்திரை. முகமதால் அருளப்பட்ட இந்தக் கடமையை உலகில் உள்ள இஸ்லாமிய மக்கள் யாவரும் நிறைவேற்ற முடியுமா? ஏழை இஸ்லாமியருக்கு அது ஒரு கனவாகவே முடியும். பின் எப்படி இந்தக் கடமை கொடுக்கப்பட்டிருக்க முடியும். 90 விழுக்காடு முஸ்லீம்களுக்கு இந்தக் கடமையை ஒரு காலத்தில் நிறைவேற்ற முடியாது போகும் என்பது அல்லாஹுக்கு அன்றே தெரிந்திருக்காதா? அன்று, நபியால் இந்தக் கடமை கொடுக்கப் பட்ட போது இஸ்லாம் அன்றைய அரபு நாட்டில் மட்டுமே பரவியிருந்த மதம். அப்போது அந்தக் கடமையைச் செய்ய - குதிரைப் பயணமாகவோ, ஒட்டகப் பயணமாகவோ - சிறிது சிரமத்துடன் நிறைவேற்றக்கூடிய ஒன்றாக இருந்திருக்கும். அதனால் அன்று அது சரி. ஆனால், இன்று எல்லா கண்டங்களிலும் பரவியிருக்கும் இஸ்லாம் மதத்தினர் எல்லோருக்கும் அது சாத்தியமில்லை. அப்படியானால், ஏற்கெனவே கூறியபடி இது ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தினரை வைத்து வந்த மதமே - கிறித்துவம் போலவே - என்பது (எனக்குத்) தெளிவாகிறாது.

18.) என்னிடம் கடவுள் பேசினார்; நானே கடவுள்; - இப்படியெல்லாம் சொல்லி தனக்கென cult-களை உருவாக்குவது என்பது எல்லா மதங்களிலும் நடந்துவரும் ஒரு விதயமே. சான்றுகள்: நம்ம ஊர் கல்கி; அமெரிக்காவில் ஜோன்ஸ்;ஜப்பானில் ரயிலில் விஷ வாயு வைத்த கூட்டம்; இதுபோல் எண்ணற்றவர்கள் உண்டு - இவர்களின் சாயம் நாளாவட்டத்தில் வெளிறி விடுகிறது. இவர்கள் இப்படி சொல்வதற்கு அவரை நம்புவோர் யாரும் எந்தச் சான்றுகளும் கேட்பதில்லை. மதங்களில்தான் கேள்விகளே கிடையாதே! ஏசு பல அதிசயங்கள் நிகழ்த்திக் காட்டியதாகவும், இறுதியில் உயிர்த்தெழுந்தாரென்றும் - அவைகள் இட்டுக் கட்டப்பட்ட கதைகளாகவேகூட இருக்கட்டும் - சொல்லப்படும் காரியங்கள் அவரை நம்புவோர்க்குச் சான்றுகளாகத் தெரியும். ஆனால், முகமதுதான் கடவுளின் தூதன் என்று சொல்லியதை 'அன்று' அவர் கூட்டத்தினர் நம்பியது பெரிதல்ல; ஆனால் இன்றுவரை நம்புவதற்குரிய காரணங்கள் - ' ஊட்டப்பட்ட மத நம்பிக்கை என்பதைத் தவிர - ஏதாவது உண்டா? என் தாத்தா பாட்டியும் நம்பினார்கள்; , அப்பா அம்மாவும் சொல்லிக் கொடுத்தார்கள் என்பதா வளர்ந்தவர்களின் நம்பிக்கைகுரிய தூண்களாக இருக்கவேண்டும்? நமது நம்பிக்கைகளுக்கு ஏதாவது ஒரு சான்று வேண்டாமா? அது தேவையில்லையா? ஆத்மார்த்தமாக உணர்கிறேன் என்ற கிறித்துவர்களின் வழக்கமான பதிலில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. ஏனெனில், ஆத்மார்த்தமான உணர்வுகள் ஊட்டப்பட்டவை; simple brain-washing.

19.)தன் அம்மாவின் கைச்சமையலை அவ்வப்போது புகழ்ந்து பேசாதவர் யாரேனும் உண்டா? அதற்குக் காரணம் நம் அம்மாவின் உண்மையான சமையல் திறன் அல்ல. சிறு வயதிலிருந்தே our tastes are conditioned to her cooking - என்பதுதான் உண்மை. And it becomes the reference point. நம் மதங்களும் அப்படியே. We are conditioned to accept the beliefs and faiths as they were given to us from childhood. அதைவிட்டு கொஞ்சம் வெளியே எட்டிப் பார்த்தாலென்ன? அதில் என்ன தவறு? ஆனால், 'வெளியே' பார்த்து விடாதே என்பதில்தான் இந்த மூன்று ஆபிரஹாமிய மதங்களில்தான் என்ன ஒரு ஒற்றுமை! மூன்றிற்கும் உள்ள ஒற்றுமைகள் இதோடு முடிவடைவதில்லை. வெளியே இருந்து பார்ப்பவர்களுக்கு இன்னொரு முக்கிய ஒற்றுமை தெரியும் - இந்த மூன்று மதத்தினருமே தம் தம் மதமே, மார்க்கமே சரியான வழி என்ற நம்பிக்கையில் மிகவும் தீவிரமாக இருப்பவர்கள். யூத மதம் பிறப்பினால் வரும் ஒன்றாக இருப்பதால் அதை நாம் விட்டுவிடலாம்; அதோடு அவர்கள் மற்றவர்களைத் தம் மதத்தின் பக்கம் இழுக்க முயற்சிப்பதேயில்லை; ஆகவே, அவர்களைப்பற்றிய விவாதம் நமக்கு இங்கு தேவையில்லை. நானே ஒரு கிறித்துவனாக வளர்க்கப்பட்டாலும் எனக்கு புரியாததும், ஆச்சரியத்திற்குரிய விதயமாக இன்னும் இருப்பது இந்த இரு மதங்களிலும் உள்ளவர்களுக்கு மட்டும் மதத்தின் மேல் எப்படி இவ்வளவு ஆழமான நம்பிக்கையும், ஈடுபாடும், தீவிரமும் சிறு வயது முதற்கொண்டே வந்துவிடுகின்றன என்பதே. இதிலும் இஸ்லாம் ஒரு படி மேல்தான். இந்த மதத்தீவிரம் தீவிரவாதமாக மாறுவதும் தேவையற்ற ஒன்றாகவே உள்ளது. 'அவரவர் நம்பிக்கை அவரவர்க்கு' என்று பேச்சுக்குச் சொல்லப்பட்டாலும், இவ்விரு மத நம்பிக்கையாளர்களுமே தன் மதமே உயர்ந்தது என்ற நம்பிக்கையால் ஒரு superiority complexயை ஏற்படுத்திக் கொண்டு, தம் கருத்துக்களைத் தவிர வேறு உண்மைகளே இருக்கமுடியாது என்ற தீவிர நம்பிக்கையால், தங்கள் மதம் கேள்விகளுக்கு அப்பாற்பட்டது; விமரிசிப்பவர்களின் விமர்சங்கள் எல்லாமே தேவ தூஷணம் (blaspehmy) என்ற முடிவுக்கே வருகிறார்கள். அவர்களின் மதங்கள் தரும் அறிவுரைகளைப் பார்ப்போமே: ஹல்ரத் அலீ (ரலி): "உலகினில் ஏற்படுகின்ற குழப்பங்களுக்குத் தீர்வு காண அல்லாஹ்வின் வேதந்தான் சிறந்த வழி ....(தன் அறிவைக்கொண்டு) பெருமையடிக்கிறவன் இதனை அமல் படுத்தாமல் விட்டு விட்டால்,அல்லாஹ் அவனைத் துண்டு துண்டாக ஆக்கிவிடுவான். அது இல்லாத (வேறு கிரந்தத்)தில் நேர்வழியைத் தேடுபவரை வழிதவறச் செய்துவிடுவான்...". ஏசுவோ என்னைத் தவிர உனக்கு வேறு கடவுளே இல்லை; நானே வழியும் ஜீவனுமாயிருக்கிறேன்' என்கிறார். இந்த மதத்தீவிரம் தேவைதானா? நானும், நீயும் நண்பனாயிருக்க மதம் தேவையா? 'மனிதம்' மட்டுமே போதாதா?

22.) ஒரு பானைக்கு ஒரு சோறு: Satanic verses என்பது முகமது சாத்தானால் சோதிக்கப்பட்டு, அல்லாஹ் கூறாத ஒரு வசனத்தைக் குரானில் சேர்த்ததாகவும், பின்பு மனம் கசிந்து அதை எடுத்ததாகவும், இல்லை அப்படி ஒன்று நடக்கவே இல்லை என்றும் இரு தரப்பு வாதங்கள் உண்டு. முகமதின் வாழ்க்கையில் நடந்த இந்த நிகழ்வுக்கு சர் வில்லியம் முய்ர் என்பவர் வைத்த பெயரே இது. இதை ஒரு நாவலுக்கு தலைப்பாக வைத்தார், சல்மான் ருஷ்டி. அதற்கு ஏன் இத்தனை வன்மம்? எந்த மதத்தின் மீதுதான் கிண்டல்களோ, விவாதங்களோ, எதிர்ப்புகளோ வரவில்லை. கீமாயணம் எழுதியதால், பிள்ளையார் சிலை உடைப்பால் இந்து மதம் நலிந்து விட்டதா? கடைசியாக எழுதப்பட்ட Da Vinci Code மாதிரி எத்தனை புத்தகங்கள், சினிமாக்கள் - கிறித்துவமதத்தைவிட்டு எல்லோரும் வெளியேறி விட்டார்களா? அதை விடுங்கள், கிறித்துவமதமும், இஸ்லாமும் எதிர் கொள்ளாத தடைகளா, இல்லை போர்களா; இந்த இரண்டு மதங்களுமே போடாத சண்டைகளா (பங்காளிகள் அல்லவா?) crusades, spanish inquisition - இதனாலென்ன, அந்த மதங்கள் மறைந்து விட்டனவா, என்ன? மதத்திற்கு எதிராக எழும் வாதங்களையோ, மற்ற விதயங்களையோ ஏன் மற்ற மதத்தினர்போல் இஸ்லாமியர்கள் எதிர் கொள்ளக் கூடாது? ஏனிந்த மதத்தீவிரம்? யாருக்குத்தான் அவரவர் மதங்கள் மேலும், கடவுள்கள் மேலும் பற்று இல்லை. பற்று சரி; தீவிரப் பற்று ஒரு 'மதக்காரனை' தன்னையே முதலில் காயப் படுத்திக் கொண்டு, பின் அடுத்தவனையும் காயப் படுத்த வைக்கிறது. அத்தகைய 'தீவிர மதப்பற்று' தேவைதானா?


Some references:


1. குரான் தர்ஜமா -திரீயெம் பிரிண்டர்ஸ், சென்னை
1. Revelation, Rationality, Knowledge and Truth -Mirza Tahir Ahmad
3. Introduction to Asian Religions - Geoffrey Parrinder, Oxford University Press

4. http://www.arches.uga.edu/~godlas/Sufism.html 5.http://www.islamonline.net/servlet/Satellite?id=1119503547222&pagename=IslamOnline-English-Ask_Scholar/FatwaE/FatwaEAskTheScholar
6. http://answering-islam.org.uk/Hahn/Mawdudi/
7. http://en.wikipedia.org/wiki/Bah%C3%A1%27%C3%AD_Faith
8.http://www.islamonline.net/servlet/Satellite?cid=1119503547222&pagename=IslamOnline-English-Ask_Scholar/FatwaE/FatwaEAskTheScholar
9. http://www.islamicinstitute.ca/answers.php?id=362
10. http://www.themodernreligion.com/women/w_polyplural.htm
11. http://www.wefound.org/texts/Muhammad_files/Muhammad2.htm (Wisdom Behind Prophet Muhammad’s Plural Marriages Dr. Norlain Dindang Mababaya)

12.http://en.wikipedia.org/wiki/Islam 10.http://en.wikipedia.org/wiki/Pillars_of_Islam 13.http://en.wikipedia.org/wiki/Muhammad
14.http://en.wikipedia.org/wiki/Gabriel_%28archangel%29 15.http://en.wikipedia.org/wiki/Archangel
16.http://en.wikipedia.org/wiki/Fundamentalism
17.http://en.wikipedia.org/wiki/Ahmadiyya

நேச குமார் said...

தருமி,



உங்களின் பதிவு மற்றும் வந்துள்ள பின்னூட்டங்கள், ஏனைய பதிவுகளில் சொல்லப்பட்டுள்ள பதில்கள் ஆகியவற்றைப் பற்றி எனக்குத் தோன்றும் சில சிந்தனைகள்:


1. முகமது எளிமையானவர், ஏழை - அதனால் நல்லவர் என்ற இவர்களின் கருத்தாக்கமே குறைபாடுடையதுதான். பணத்தையும் விட போதை தரக்கூடியது அதிகாரம். அப்படிப் பார்த்தால் இன்னும் சில நூற்றாண்டுகள் கழித்து நமது அமைச்சர்களும், எம்.எல்.ஏக்களும் ஏழ்மையில் வாழ்ந்தார்கள் என்று சரித்திரத்தை திரித்து விடலாம்.

2. அப்படிப் பணம் என்று பார்த்தாலும், முகமதுவுக்கென்று காபிர்களிடமிருந்து கொள்ளையடிக்கப் பட்ட பணத்தில் ஐந்தில் ஒரு பங்கு போனது. அவர் செத்த பின்பும் அவரது குடும்பத்தாருக்கு பெரும் தொகை இப்படிப் போய்க்கொன்டிருந்தது. கஜானாவே அவருடையதுதான் என்கையில், அவரது வீட்டில் தண்ணீர் இருந்தது என்றால் அது பம்மாத்தல்லவா?

3.முகமது பணவசூலில் குறியாயிருந்தார் என்பதைத்தான் குரானில், ஹதீதுகளில் பார்க்கின்றோம். ஜகாத் என்பதை ஏழை வரி என்று இன்று திரிக்கின்றார்கள். அப்படிப்பார்த்தல், இன்று நாம் அரசுக்கு செலுத்தும் வரிகூட ஏழைவரிதான்! அல்லாஹ், குரானில் திரும்பத்திரும்ப ஜகாத் கொடு என்று கேட்கிறார். பல இடங்களில் அல்லாஹ்வை நம்பினால் மட்டும் போறாது, ஏக இறைக்கொள்கையை நம்பினால் மட்டும் போதாது, முகமதுவை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும், அவருக்கு அடிபணிந்து ஜகாத் கொடுக்க வேண்டும் என்றிருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

4. இது போகட்டும், ஆயிஷா விஷயத்துக்கு வருவோம். முகமதுவின் நடவடிக்கைகளில் தொடர்ச்சியாக ஒரு பேட்டர்ன்(pattern) இருப்பதைப் பார்க்கலாம். ஆயிஷா மீது ஆசைப்பட்டு, கடவுள் வந்து தனக்கு கனவில்(கனவில் வருவதும் வஹீதான்) ஆயிஷாவை மணமுடித்து விட்டார் என்று அபூபக்கரிடம் சொல்கிறார். அபூபக்கர் கனவுகளை நம்பக்கூடியவர், கனவுகளுக்கு அர்த்தம் சொல்லக்கூடியவர் என்பதை இங்கே கவனிக்க வேண்டும். அபூபக்கர் முதலில் மறுக்கிறார்(இது குறித்து ஏமாறாதவன் விரிவாக எழுதியிருப்பதால் நான் விளக்கமாக அவற்றை இங்கே சொல்லவில்லை, நிறைய இணைய தளங்களிலும் இவ்விஷயம் காணக்கிடைக்கின்றது). பின்பு, முகமதின் மகளின் கரத்தைக் கேட்கிறார். முகமது ஒப்புக்கொண்டு தாம் முதலில் ஆயிஷாவை மணந்து கொள்கிறார். பின்பு, பாத்திமாவை அபூபக்கர் மணந்து கொள்வதை கடவுள் விரும்பவில்லை என்று தெரிவித்து விடுகிறார்(இன்றும் இஸ்லாமியர்களிடையே அதனால் பெண்ணைக் கொடுத்து பெண்ணை மணப்பது விரும்பப்படுவதில்லை). அபூபக்கர் கடைசிவரை பெண்ணையும் இழந்து சூழ்நிலைக்கைதியாக மாறிவிடுகின்றார்.

5. இங்கே முற்போக்கு இஸ்லாமியர்கள் என்று தம்மை கற்பனை செய்துகொள்ளும் இஸ்லாமிய நண்பர்கள் என் மீது கோபம் கொள்ளக் கூடும். என்னது முகமதை நேசகுமார் தவறாக நினைக்கிறாரே, பெண்ணைக் கொடுப்பது பரிமாறிக்கொள்வது காட்டுமிராண்டித்தனம், பெண்ணடிமைத்தனம் என்றெல்லாம் புலம்பக்கூடும். ஆனால், பெண்ணை உடமைபோல, பண்டமாற்று செய்து கொண்டது முகமதுதான். உதாரணமாக, போரில் பிடித்த பெண்களை தமது மருமகன் அலிக்கு , மாமனார் உமருக்கு(இவரது மகள் ஹஃப்சாவும் முகமதுவிடம் பறிபோனார்) , தமக்கு என்று பங்குபோட்டுக் கொண்டவர் தான் முகமது. தாம் பங்கிட்டு பெண்களை விலங்குகள் போன்று மற்றவர்களுக்கு தந்ததோடு மட்டுமல்லாமல், போரில் பிடித்த காபிர் பெண்ணுடன் உறவு வைத்துக்கொண்ட தமது மருமகன் அலியைத் தட்டிக் கொடுத்து, அதைவிட அதிகமாக அவர் எடுத்துக் கொள்ளலாம், அலிக்கு அதற்கு உரிமை இருக்கின்றது என்று சொன்னவர் முகமது. போரில் பிடித்த யூதப்பெண்ணை அவரது கணவரை, உடனிருந்தவர்களை கொன்றுவிட்டு அன்றிரவே அவசரவசரமாக 'முதலிரவை' முடித்துக் கொண்டவர்தான் முகமது. இதற்கெல்லாம் ஏற்கெனவே ஆதாரங்களை எனது பதிவுகளில் எடுத்து வைத்திருப்பதால், மேலும் விவரிக்காமல் மேலே செல்கிறேன்.

6. முகமதுவின் பெண்ணாசைக்கு ஒன்றல்ல இரண்டல்ல, ஓராயிரம் உதாரணங்கள் இருக்கின்றன. அது எப்படி தமது வளர்ப்பு மகனின் அழகிய மனைவியை அல்லாஹ் இவருக்கு 'ஏற்கெனவே' திருமணம் செய்துவைத்து விடுகின்றார்? வளர்ப்பு மகன் முறை ஒழிய வேண்டுமென்றால், குரானின் வசனமாக இறைவன் அதை இறக்க வேண்டியதுதானே? தெருவில் போகும்போது தென்படும் அழகிய பெண்ணின் வனப்பால் கவரப்பட்ட முகமது வீட்டு வேலை செய்துகொண்டிருந்த மருமகள் ஜைனப்பை அழைத்து உறவு வைத்துக் கொண்டதும் ஹதீதுகளில் பதிவாகி இருக்கின்றது. அதே போன்று எஸ்.எல் அவர்கள் வேலைக்காரி என்று தவறாக எழுதியிருந்த கோப்டிக் அடிமைப்பெண்(அவரை திருமணம் செய்துகொண்டார் என்கிறார்கள்) விஷயத்தில் கூட ஹஃப்சா வீட்டில் உறவு வைத்துக் கொண்டார் முகமது. இதை நேரில் பார்த்துவிட்ட ஹஃப்சாவும், கேள்விப்பட்ட ஆயிஷாவும் சண்டையிடவே, கோபித்துக் கொண்டு போய் அந்த அடிமைப்பெண் வீட்டிலேயே ஒரு மாதம் தங்கிவிட்டார் முகமது. பின்பு மாமனார்கள் வந்து தம் பெண்களை சமாதனப்படுத்தி முகமதுவையும் திரும்ப அழைத்துக்கொண்டு வந்தார்கள்.இப்படி செக்ஸ் உணர்வை அடக்க முடியாதவர், உத்தமர், இந்தத் திருமணங்களையெல்லாம் அல்லாஹ் கட்டளையிட்டதால் வேறு வழியின்றிச் செய்தார் என்பது இஸ்லாமிஸ்டுகளின் பிதற்றலே தவிர வேறொன்றுமில்லை.

7.மேலே நாகூர் இஸ்மாயில் அவர்கள் எழுதியிருப்பதெல்லாம் இவர்களாகவே பிறகு கற்பனை செய்து கொண்டது. முகமது பெரிய உத்தமர் என்றால், அவரை விட உத்தமர்கள் அன்றிருந்தார்கள். அன்றே அவர் தமது வளர்ப்பு மகனின் மனைவியை திருமணம் செய்துகொண்டது முறையற்ற செயலாகக் கருதப்பட்டது.

8.அதே போன்று, குரானைப் பாருங்கள். அங்கேயும் காம இச்சை ததும்ப சொர்க்கம் விவரிக்கப் படுகின்றது. ஜிகாதிகளை முகமது கூட்டியதும், இப்படி காபிர் பெண்களைக் காட்டித்தான்(இப்போது நான் படித்துக் கொண்டிருக்கும் அற்புதமான நூலின் அட்டைப்படம் சம்பந்தப்பட்டது. அதில் வரும் வரிகளைக் கவனியுங்கள்- "Then [later] they [i.e., the Muslims] celebrated and enjoyed beautiful women" http://www.hirhome.com/islam/art.htm ).இதுதான் முகமதுவின் சுன்னாஹ். அதனால்தான் ஜிகாத் நடைபெறும் இடங்களில் எல்லாம் பாலியல் வன்கொடுமைகளும் சேர்ந்தே நிகழ்கின்றன. அதற்கு மத அடிப்படையிலான ஒரு தர்க்கத்தை இஸ்லாம் முன்வைக்கின்றது - அதாவது காபிர்களின் பெண்டு பிள்ளைகள் முஃமீன்களின் உடமை என்று(women and children of kafirs are legitimate war booty for muslims engaged in jihad). இந்த கோட்பாடுகளெல்லாம் முகமதுவின் காம வேட்கைகளினின்று எழுந்தவையே.

9. இஸ்லாத்தை மற்றவர்கள் விமர்சனம் செய்தால் அதை வன்முறை கொண்டு அடக்கிவிட்டு, இப்படி புரட்டல் வாதத்தில் இறங்கிவிடுகின்றார்கள் நமது இஸ்லாமிய சகோதரர்கள்.கதீஜா அவர்கள் உயிருடன் இருந்தவரை முகமது ஒழுங்காக இருந்தார் என்று வாதிடுபவர்கள், முகமது தமக்கு அதிகாரம் வரும் வரை ஒழுங்காகத்தான் - எல்லா விதங்களிலும் இருந்தார் என்பதை கவனிக்க தவறிவிடுகின்றார்கள். அதிகாரம் வந்தவுடன் முகமதுவின் நடவடிக்கைகள், செயல், சொல்(குரானின் வசனங்கள்) எல்லாமே மாறிவிட்டன. அதுவரை அடக்கி வைத்த காமம், தனது மனமயக்கங்களின் மூலம்(கடவுளிடம் பேசுவதாக, கடவுள் தன்னிடம் காட்சிகளை காண்பிப்பதாக) வடிகால் தேடிக்கொண்டது என்பதுதான் இஸ்லாத்திலிருந்து தள்ளி நின்று பார்க்கும்போது நாம் காண்பது.


10. இது தவிர, முகமதுவின் குரூரத்திற்கும், செல்வ ஆசைக்கும், நயவஞ்சகத்திற்கும் நிறைய உதாரணங்களை குரான் , ஹதீஸ், சீரா போன்றவைகளிலிருந்தே காட்ட முடியும். இன்றுவரை இவர்கள் முகமதைப் பற்றிய ஒரு விவாதத்தை வன்முறையின்றி செய்ய முடியாதது ஏன் என்றால் - இதனால்தான், இந்த உண்மைகள் வெளிவருவது குறித்த அச்சத்தினால்தான்.

மு மாலிக் said...

நன்றி தருமி அவர்களே,

ஆனால், உங்கள் சுட்டிகள் (reference) பற்றி ஒரு சின்ன குறிப்பு:

Mirza Tahir Ahmad என்பவரின் எழுத்துக்களை எடுத்துக் கொண்டுள்ளீர். அவர் 'அஹமதியா' எனும் பிரிவினின் தற்போதைய தலைவர் ஆவார். அஹமதியா எனும் பிரிவு வெறும் 0.01% தான். அப்பிரிவின் கருத்துக்களுக்கு ஏனைய இஸ்லாமியர்கள் ஒத்த கருத்து உடையவர்கள் அல்லர்.

மேலும்

http://answering-islam.org எனும் இணையதளம் முஸ்லீம்களை எதிர்ப்பதற்காகவே உள்ள்தொன்று என்பதை அறிக.

மேலும்

wikipedia போன்றவைகளை இரண்டாம் தர மூலமாகவே கருதமுடியும். நீங்கள் முதன்மையான ஆதாரங்களை (those refering directly to hadiths or Quraan)முயன்றிருக்கலாம். 

மேலும் நடுநிலையான நூல்களையும் பார்த்திருக்கலாம். உதாரணங்கள்....

1) Muhammad
Author: Karen Armstrong

2) What everyone needs to know about Islam ?

Author: John L Esposito
Press: Oxford University press

நீங்கள் கூறியுள்ள குர்-ஆனின் இருந்ததாகக் கூறப் படும் 'சாத்தானிய வசனங்கள்' பற்றி Esposito-வின் புத்தகத்தில் தெளிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது. சல்மான் ருஷ்டி-யைப் பற்றியும் தான். மேலும், உங்களைப் பாதித்ததாகக் கூறப்படும் முகம்மது(pbuh)-ஆயிஷா(RA) திருமணம் பற்றியும், முகம்மது பலரை மணக்க நேர்ந்த காரணங்கள்-சூழ்நிலைகள் பற்றியும் கூறப் பட்டுள்ளது.

மேலும் எனது வலைப்பதிவிற்கு உங்களின் வருகைக்கு நன்றி

சமயங்களில் நான் கண்ட சில ஒற்றுமைகள்:

சமயங்களில் நான் கண்ட சில ஒற்றுமைகளால் எனக்கு நானே சமயங்கள், சமய நம்பிக்கைகள் மேல் ஒரு முடிவுக்கு வரமுடிந்தது. முடிவு என்ன என்பதை பிறகு கடைசியில் காண்போம்; இப்போதைக்கு நான் கண்ட ஒற்றுமைகளைப் பார்க்கலாம்.

1.) carrot & donkey, carrot & stick principles பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள் ; முதலாவதற்கு ஒரு கதை சொல்வதுண்டு. கழுதை மேல் ஏறி உட்கார்ந்தவன் கழுதை அவனைத் தூக்கிச் செல்ல தயங்கியதும், ஒரு குச்சியின் முனையில் ஒரு காரட்டைக் கட்டி, அந்தக் குச்சியைக் கழுதைக்கு முன்பாகப் பிடித்துக் கொண்டானாம். முட்டாள் கழுதை இன்னும் ஓரடி நடந்தால் காரட் கிடைக்கும் என்று எண்ணி ஒவ்வொரு அடியாக நடந்து போய்க்கிட்டே இருந்ததாம்! இரண்டாவது, நல்லது செய்தால் காரட், தவறு செய்தால் குச்சி என்ற தத்துவம்.

எல்லா மதங்களுமே தீவினை செய்தால் கடவுளால் தண்டிக்கப்படுவாய்; நல்லவனாக இருந்தால் கடவுள் உனக்கு வெகுமதி தருவார் என்ற கோட்பாட்டை கொண்டிருக்கின்றன. இந்து மதம் கர்மவினைக்கேற்ப பிறவி பல எடுத்து, இறுதியில் ஸ்வர்க்கம் / முக்தி பெறவேண்டுமெனக் கூறுகிறது. கிறித்துவம் - பாவம், மோட்சம், நரகம் எனவும், இஸ்லாம் இஸ்முர், அல்-ஜன்னத், ஜன்னத் என்று முற்கூறிய அதே கோட்பாடுகளைக் கொண்டுள்ளன. ஜைனம், புத்தம், தாவோயிஸம் என்ற சமயங்கள் இறுதி நிலையை 'நிர்வாண நிலை' என்றழைக்கின்றன. அதுவும் இந்நிலை உயிருள்ளபோதே எய்யும் நிலையாம்.

2.)"இரண்டாம் வருகை", "அந்தி நாள்", "தீர்ப்பின் நாள்" - போன்ற பல பெயர்களில் உள்ள கோட்பாடுகளும் பல சமயங்களில் காணப்படுகின்றன. தீர்ப்பின் நாள் - judgment day - கிறித்துவத்திற்கும், இஸ்லாத்திற்கும் ஒன்றே. இந்து சமயத்தில் கடவுளின் பத்தாவது அவதாரமாக எதிர் பார்க்கப்படுவதும், இறுதிக் காலமான கலியுகத்தில் அழிக்கும் 'கல்கி' அவதாரமாக கடவுள் வருவாரென்பதும் உள்ளது. 'இறுதி எச்சரிக்கை' என்று ஏன் ஒன்று - கல்விச்சாலைகளில் நம்மைக் கலங்க வைக்கும் final exam மாதிரி - இருக்கவேண்டும்? யோசிப்போம்.

3.) "திரித்துவம்" - கடவுளின் மூன்று நிலைகள், அல்லது கடவுளர்களே மூன்றாக இருப்பது என்பதும் பல சமயங்களில் பரவிக்கிடக்கும் ஒரு கோட்பாடு. கிறித்துவத்தில் - பிதா, மகன், ஆவி என மூவர்; ஆனாலும் ஒரே கடவுள். இந்து சமயத்தில் - பிரம்மா (ஆக்கல்), விஷ்ணு (காத்தல்), சிவன் (அழித்தல்) என முக்கடவுள்கள். தாவோயிஸத்தில் 'the three pure ones'.

4.) ஆத்மா, ஆன்மா என ஏறத்தாழ எல்லா மதங்களுமே ஒரே மாதிரியாகவே பேசுகின்றன. இந்த ஆத்மா /ஆன்மா அழியாத ஒன்று என்ற நிலைப்பாடும் எல்லாரிடமும் உண்டு. ஆனால், ஆபிரஹாமிய மதங்கள், கடவுள் மனிதனைத் தன் சாயலாகப் படைத்தார் என்ற நம்பிக்கையால், மனிதனுக்கு மட்டுமே ஆன்மா உண்டென்கிறார்கள். இந்து சமயமோ எல்லா உயிர்க்கும் ஆன்மா உண்டென்கிறது. மனிதன் இறந்த பிறகு அவனுக்குக் கிடைக்கும் (காரட்டோ, குச்சியோ) வெகுமதியோ, தண்டனையோ அந்த ஆத்மாவினால், ('நித்தியத்திற்கும்') அழிவின்றி காலா காலத்துக்கும் அனுபவிக்கப்பட வேண்டுமென கூறப்படுகிறது.

5.) ஓஷோ சொகிறார்: "All religions are very oppressive." உண்மைதானே. கடவுள் பெயரால் மக்கள்தான் எப்படியெல்லாம் தங்கள் உடலை வருத்திக் கொள்கிறார்கள். பாத யாத்திரை, விரதம், உருளல், பிறழல், உடம்பெல்லாம் அலகு - இப்படி ஒரு பக்கம். தங்கள் கைகளில் ஆணிகளை அடித்துக் கொள்ளும் கூட்டம் இன்னொரு புறம். தங்களைத் தாங்களே அடித்துக் கொண்டு உடம்பெல்லாம் ரத்த விளாராக ஆக்கிக்கொள்ளும் மதத்தினர் இன்னொரு புறம். எந்தக் கடவுளும் இப்படியெல்லாம் பண்ணிக்கொள் என்று கூறியதாகத் தெரியவில்லை.

அதேபோல, எல்லா மதங்களுமே ஏழ்மையை பெருமைக்குரிய விதயமாகவே பார்க்கின்றன. எதற்காக ஏழ்மை உயர்த்தப் படவேண்டும்? மக்களில் பலரும் ஏழைகளாக இருப்பதால் அவர்களைக் 'குழுமை'ப் படுத்தவா?
செக்ஸ் ஒரு தகாத விதயமாக, மறைக்கப் படவேண்டிய ஒரு விதயமாக, ஒடுக்கப்படவேண்டிய காரியமாக ஏன் கருதப்பட வேண்டும். பசி போல அதுவும் ஒரு அடிப்படை உணர்வு. பசி என்பதால் எதை வேண்டுமானாலும், எப்போது வேண்டுமானாலும், எங்கே வேண்டுமானாலும் சாப்பிட்டு விடுகிறோமா? அதே போல் செக்ஸ் சிந்தனைகளும் இருந்தால் போதுமே. celibacy ஏன் மதங்களால் தீவிரத் தன்மையோடு உயர்த்தப் படுகின்றன?

6.) நம்பிக்கையாளர்களிடம் அதிகமாகக் காணக் கிடைக்கும் இன்னொன்று - கடவுளர்கள் நடத்தும் அதிசயங்கள் மேலுள்ள நம்பிக்கைகள். எண்ணெயும், தண்ணீரும், தீச்சட்டிகளும், தாயத்தும்,விபூதியும், மந்திரித்தலும் - எல்லாம் எவ்வளவு நம்பிக்கைகளைத்தான் வளர்க்கின்றன! Miracles எனப்படும் சமய அதிசயங்கள் எந்த மதத்தில்தான் இல்லை. ஆனால், அதில் ஒரு வேடிக்கை: ஒரு மதத்தினரின் அதிசயம் மாற்று மதத்தினருக்கு வேடிக்கையாக இருப்பதுதான். நானே இதைச் சோதித்திருக்கிறேன். கிறித்தவர்களிடம் கர்ணன் குந்தவிக்கு சூரிய பகவானால் பிறந்த முறையைச் சொன்னால் 'ஐயோ, என்ன இவ்வளவு அசிங்கமாக இருக்கிறது' என்று சொல்வது வழக்கம். அவர்கள் மறந்து போகும் விதயம், ஏசு மரியாளுக்குப் பிறந்ததற்கும், அந்த இந்துக் கதைக்கும் என்ன பெரிய வித்தியாசம்? எல்லாமே நம்பிக்கையைப் பொருத்த விதயங்களே.ஏசு பலரைக் குணமாக்கினாரென்றால், பாண்டிய மன்னனுக்கு சிவனடியார் விபூதி கொடுத்து குணமாக்கினார்; கண்ணில் மண்ணை வைத்து குருடனுக்குக் கண் கொடுத்தாரென்றால், திருநாவுக்கரசருக்கு பேச்சு வந்தகதை நினைவுக்கு வருகிறதே. ஏசு துர்ஆவிகளை பன்றிக்குள் செலுத்தி கடலுக்குள் விரட்டினாரென்றால், இங்கே இந்து சமயத்தில், மதுரையில் நரிகள் பரிகளாயினவே. போதும்; சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்.

அடுத்து,பக்தர்களுக்கு கடவுளர்கள் 'காட்சி'தருவது (apparitions). “ Many mystics have visions, and the envisioned objects almost inevitably reflect the cultural background of the mystic. Protestants never envision the Virgin Mary, but Catholics do; Jews never envision the resurrected Jesus, but Christians do; Buddhists and Hindus envision divine messengers quite different from those encountered by Western mystics'(Reason and religion” An introduction to the Philosophy of Religion by Rem B. Edwards pp306 ). இவர் சொல்வது போல, அந்தந்த சமயத்தினருக்கு மட்டும் அந்தந்தக் கடவுள்கள் காட்சி தருகிறார்கள்; மாறி வருவதில்லை! ஆனால், எனக்கும் இப்படி 'ஒரு காட்சி' கிடைத்தது. அது பற்றிய விபரம் அறிய அங்கே போகவேண்டும்.

1. Policing the society? ஒழுங்கா நல்லவனா இருன்னு சொன்னால் யார் கேட்பார்கள். பொய்சொன்ன வாய்க்கு போசனம் கிடைக்காது என்றால்தான் ஒரு பயம் வரும். அந்த பயம் வரத்தான் புத்திசாலி முன்னோர்கள் சமயங்களை ஆரம்பித்திருப்பார்களோ? அதனால்தானோ எல்லா மதங்களும் கடவுளையும், தண்டனைகளையும் சேர்த்தே சொல்லி நம்மை மிரட்டி வைத்திருக்கின்றன?

2. Psychotherapy? இது என் வாழ்க்கையில் நானே அனுபவித்தது.யாரிடமும் முழு நம்பிக்கையை நாம் வைக்க முடியுமா? எல்லாரிடமும் நம் மன அழுத்தங்களை, வெளியில் சொல்ல முடியா சோகங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா? எல்லா வேதனைகளையும் எப்போதும் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா? முடியாது. நம் தனிப்பட்ட ஆற்றல்கள் தோற்கடிக்கப் படும்போதும், தாங்க முடியா சோகத்தில் மனம் அல்லாடும் போதும், இது ஏன், இது ஏன் எனக்கு, இது ஏன் எனக்கு இப்போது என்று அடுக்கடுக்காய் வரும் வேதனைகளை முழுங்க முடியாமல் மனம் திணறி, உடல் தவிக்குக்போது நமக்கென ஒரு துணை வேண்டாமோ?

வேதனைகள், ஏமாற்றங்கள் வரும்போது நம்மைத் தாங்க ஒரு தோள் வேண்டுமென நினைக்காதார் யார்? மேற்சொன்னமாதிரி நேரங்களில், மனிதத் தோள்கள் ஆறுதல் கொடுக்கமுடியாத நேரங்களிலும் நாம் முழுமையாகச் சரணடைய ஒரு 'இடம்' வேண்டும்.(கண்ணதாசனின் பாடல் வரிகள் நினைவுக்கு வருகின்றன! இதோ அந்த வரிகள் - மனத்தின் வேதனையை அனுபவித்துச் சொல்லும் அந்தக் கவிதை வரிகள்:

எங்கே மனிதர் யாரும் இல்லையோ
அங்கே எனக்கோர் இடம் வேண்டும் - எவ்வளவு சரியான வரிகள். பல துயர நேரங்களில் இந்த மனித குலத்தின் மேல் வெறுப்பு வருவதில்லையா?

என்னைக் கொஞ்சம் தூங்க வைத்தால்
வணங்குவேன் தாயே
இன்று மட்டும் அமைதி தந்தால்
உறங்குவேன் தாயே)

எந்த வித அச்சமும், தயக்கமும், வெட்கமும் இல்லாமல் நாம் சரணடையச் செல்லும் அந்த இடம்தான் கடவுள் என்ற concept. பூட்டி கிடந்த கோவிலின் முன்னால் இரவு நேரத்தில் போய் தனியாக உட்கார்ந்து அழுதது இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது.

ஆற்றமுடியாத சோகங்களை காலம் ஆற்றும் - மெல்ல;
ஆனால், அதே சோகங்களை கடவுள் நம்பிக்கை போக்கும் - உடனடியாக.

இதைப் புரிந்து, வாழ்ந்து, பட்டுணர்ந்து, தெளிவு பட்ட நம் மனித சமுதாயத்தின் முன்னோர்கள் நமக்காக ஏற்படுத்திக் கொடுத்த 'சுமைதாங்கித் தூண்கள்' நம் கடவுளர்கள். அவைகள் கற்கள்தான்; வெறும் சுதைகள்தான். ஆனால், மனதிற்கு இதம் அளிக்க மனிதனால், மனிதனுக்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட கற்பனைப் பாத்திரங்கள்.சிறு வயதில் கடவுள் பயம் தேவை - மனத்தை நல்வழிப் படுத்த; வயதும், மனமும் வளர வளர அந்தக் கடவுள் concept தேவையில்லை; செத்த பிறகு மோட்சமாவது, நரகமாவது. இருக்கும்போது உன்னையும் என்னையும் 'மனிதம் உள்ள மனிதனாக' வைத்திருக்க வந்ததே மதமும், கடவுளும். இந்த 'வெளிச்சத்திற்கு'(இதைத்தான் enlightenment? என்கிறார்களோ?) வந்த பின், இல்லாத கடவுள் மனிதனுக்கு எதற்கு?


மனிதம் போதுமே!

I REST MY CASE ! 

Admin wrote:

---

இதைவைத்தே யோசிப்போமே; நம் தாய், தந்தையர்கள் எல்லோரும் தவறே இல்லா புனிதர்களா என்ன; ஆயினும், நம் அப்பா, அம்மா என்ற பாசத்தில், பிரியத்தில் அவர்களிடம் நாம் ஒட்டியிருக்கிறோமே அதுபோலத்தான் மதங்களோடு நம் உறவு. தாய், தந்தையரையாவது ஒரு கட்டத்தில் அவர்களின் தவறுகளை வைத்துக் கணிப்போம். ஆனால், நம் மதத்தில் தவறுகள் இருக்கக் கூடும் என்ற நினைவே நமக்கு ஒவ்வாதது .

சிக்கெனப்பிடித்தது மதம்.

---

Where there is a LOVE, there is a FORGIVENESS, I guess, that is what Christianity doctrine