New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: The Kural Vaiyapuri


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
The Kural Vaiyapuri
Permalink  
 


The Kural

The Tamil Jains claim that the author of the Kural was the famous Kundakundācāvyā who had epithets Vakragrīva , Elācārya , and Gridhrapichcha and whose original name was Padmanandin . But he wrote his learned works only in Prakrit and he could not have been the author of this famous work in Tamil .
Samaya-Divākara , the author of the commentary on Nilakēsi, cites this frequently as em - õttu that is our authority ’ ( e.g. 32 , 6 comm . ) ; but nowhere he ascribed this authoritative work to Kundakunda . The confusion has arisen because of the slight resemblance in sound between Elācārya and Vaļļuvar, the real author of the work . An enterprising researcher has tried to
identify Elelasinga, a supposed friend of Vaļļuvar with Elārā of the Ceylonese chronicles ( Sen Tamil , VII , p . 232 ) and made the confusion worse confounded . A bad case invites worse arguments .

About Vaļļuvar , very little is known . Tradition says that he was an outcaste by birth . This might well be true , as the name itself suggests . This tradition adds that he was the issue of a union between a Brahmin Yāļidatta and a woman of pariah caste (Gnānāmirutan , ahaval ) . Some think that he was a weaver by caste , relying on a late spurious stanza found in a fable which purports to be his life -history. Some others suggest that he must have been a Vellala , since he praises agriculture which
is the peculiar occupation of this caste . A scholar opines that
Vaļļuvar does not denote a caste ; but merely means a person noted for his liberality . Another scholar equates vaļļuva with vallabha on inscriptional authority , takes the term to mean a superintendent and infers that he was a king s officer ( M. Raghava Iyengar s Ārāicchitokuti , pp . 206-209 ) . There is some justification for this view ; but tradition would not have forgotton it , had it been a fact. Moreover the expression ul - patu - karuma - t - talaivar given in Divākaram ( II , 29 ) as a definition of Vaļļuvar had in Tamil , the technical sense of the chief of the proclaiming boys analogous to a trumpet - major of an army ( See Comm . on VIII , 1-13 of Silappadikāram . ) This agrees entirely with the traditional interpretation .

The birth place of Valļuvar is equally a matter of controversy . Tradition says that it was Mylapore , long known to have been a Jain centre . Some scholars say , on the strength of a stanza occurring in Tiruvalluvamālai ( st . 21 ) that it was Madurai . This
The Didactic Works 59

city also was a stronghold of Jainism from the 5th to 7th century A.D. when it was finally overthrown by the , Saiva Saint Sambandar . The religion of Valluvar has also been a favourite topic of discussion among scholars . But that he was a Jain admits of no doubt . The epithets ‘malar-misai-ye- kinān ( literally he who walked on the lotus - flowers ), aravāli - antanan ? ( lit. the Brahmin who had the wheel of dharma) and eņguņattān
( lit. he of the eight - fold qualities ) which Vaļļuvar gives to his God ( ch . 1 , 3 , 8 , 9 ) clinch the question once for all . All the three epithets are jointly and severally applicable to Arhat alone and to none else . Even Parimēlalagar , the orthodox Hindu commentator had to admit this , though somewhat reluctantly . The earlier commentators of Vaļļuvar s great work were Jains and Samaya - Divakarar s citing it as em - õttu already noted , is strong evidence .

The greatest problem of all is the date of this Tamil genius . From references to his Kuraļ in Silappadikāram and Manimekalai which are claimed to have been written in the 2nd century A.D. , he has been assigned to the 1st century A.D. or B.C.1 But this date of the above kāvyas are no longer accepted . There are very strong grounds for concluding that these works were composed circa 800 A.D. and we shall discuss this matter later on . Independently of Silappadikāram , it is possible to
arrive at an approximate date for Vaļļuvar . His Kural, as is well - known , is one of the Kil- k - Kanakku works ( didactic manuals) and these always distinguished from the earlier Sangam anthologies . In point of date , they are later works and their authors are called by Pērāśiriyar and other commentators * pir - cānror ( lit. great men of later times ) . Vide Tolkāppiyam Seyyul - iyal S. 158 , 235. comm . Even the most conservative of
scholars hold that the Sangam Age began only in about the 2nd century A.D. and so Vaļļuvar s date could not be earlier than this . A study of his work reveals that he is largely indebted to well - known treatises in Sanskrit , such as Manu , Kauțilya , Kāmandaka , Ayurvedic treatises and Kāma - sútra . Kura ! 41 and 47 emphasising the importance of the Grahasthas ( house - holders ) are based upon Manu III , 78. Kural 58 describing the merits of a married woman who bestows loving care on her husband owes its idea to Manu V , 155. Kura ! 396

1 One writer in Kalaik - kadir ( Jan. , 1950 ) says that Valluvar lived in circa 250 B.C. Some people have recently made an effort to start a Valluvar Era , beginning from January , are 30 B.C.
60 History of Tamil Language and Literature

which says • the more inen study the more is their knowledge and exemplifies this , saying the deeper a pond in a sand -bed is dug , the greater will be the springwater, has a parallel in Manu II, 218. Instances can be muliplied . Similarly Kura ! 501 which gives in detail the methods of testing the faithfulness of ministers and other officers is undouhtedly based upon Kautilya , adhikarana I , Adhyāya 10 , treating of the four kinds of Upadhās . So also Kurals 431 and 432 which enumerate the six kinds of faults in a king are taken from Kautilya , adhikarana I , adhyāya
6 , treating of arishad - varga . Vaļļuvar in his detailed treatment of the seven constituents of a State follows the order given by Kāmandaka ( IV , I ) . Kura ! 385 about the acquisition of wealth , etc , mentions the same four kinds of acts as those stated in Kāmandaka I , 20. Kura ! 581 which says that the spies are the eyes of a king is indebted to Kāmandaka XIII , 28 , 29 , 31 .
Moreover , in the omission of details and in giving prominence to didactic morality, the Kural follows the Nītisāra of Kāmandaka ( Keith , p . 460 ) Kurals 948, 949 , and 950 dealing with the treatment of patients have taken their ideas from Ayurvedic works . Finally Kural, 1101 , stating that the pleasures of the five senses are all found , in the person of one s beloved , is a beautiful rendering of an idea in Kāma - sūtra , 1 , 2 , 11. In the
same way , Kural 1312 , referring to the convention of wishing one long life if one sneezes has perhaps for its basis Kama - sútra VI , 2 , 15. Of these works , the date of Manu - Smộti can be fixed only within large limits and the date of Kautilya s Arthasāstra is open to grave doubts , most of our Indian scholars placing it in the third century B.C. and the western scholars in the third century A.D.1 (A. B. Keith : A History of Sanskrit
literature , p . 461 ; Winternitz : History of Indian literature , German Edition , Vol III , p . 523 ) . Kāma - sūtra is assigned to A.D. 400 by both Keith ( p . 461) and Winternitz ( Vol . III , p . 540 ) , though the former is inclined to give it a later date , 500 A.D. ( p . 469 ) . As for Kāmandaka s Nītisāra to which Vaļļuvar seems to have a greater partiality , all are agreed that it is a
still later work . Keith says that its date may be c . 700 , though others have put it contemporaneous with Varāhamihira , ( p. 463). Most probably, the latter view is nearer the truth and Nītisāra might very well be assigned to A.D. 550. Taking into consideration the dates of these Sanskrit works , we are compelled to conclude

The contemporaneity of Chanakya and Chandragupta is mentioned in the Mahavamsa - tika written between 1000 and 1250 A.D. and in the Parisista - parvan of the Trisasti - salaka - purusa Charita ( A.D. 1160-1172) by Hemachandra -vide Winternitz ,H.I.L. , Vol . II , pp . 217 and 507.
The Didactic Works 61

that the earliest date to which Valluvar can be assigned is 600 A.D. This date accords well with our date for Tolkāppiyar to whose work Vaļļuvar is indebted . Compare Kura ! 28 with Seyyul- iyal 179 of Tolkāppiyam .
The above conclusion is strengthened by linguistic considerations also . A study of the word - content of the Tamil works of different periods reveals the fact the Sanskrit words and expressions have been increasing gradually as time advances and this forms one of the main features in the growth of the Tamil language . There is a higher percentage of Sanskrit words in the Kuraļi than in the early Sangam works and in the Tolkāppiam . This is a clear indication that Kural is of later date than Tolkāppiyam .

Not only this . New forms of functional words appear in the Kural for the first time in the history of Tamil language . 2 So we shall be fairly justified in concluding that Vaļļuvar lived about the time of Appar , that is about A.D. 600 .

Valļuvar s great work consists of three books, the first book treating of aram ( dharma ) , the second , of poru ! ( artha ) , and the third , of inbam ( kāma ) . There are 37 chapters in the first book the first four called pāyiram ( which by the way is a Prākrit word ) or prefatory matter ( invocation , etc. ) , the next twenty about Ill-aram ( gộihastha - āśrama ) and the next thirteen about turavaram ( sanyāsa āśrama ) . The second book on poruļ contains seventy chapters, the first twenty - five dealing with kings , their duties , etc. , the succeeding thirty -two chapters, with the rest of the constituent elements of a state , and the next thirteen , with miscellaneous matters . The third book on inbam contains twenty - five chapters , the first seven being on pre - marital love ( kaļavu ) and the next eighteen on marital love . There are thus one hundred and thirty - three chapters in all - each chapter containing ten couplets in the metre known as Kura !. Hence

For a list of Sanskrit words in the Kural , see Tamil - Chudar -Manigal, pp . 72-3 . • Nouns , including those of uyar - tinai category , have begun take the suffix gal to denote plural ( e.g. Pūriyargal, 919 ). Verbs have begun to take the infix of āninru to denote the present tense (e.g. iravāninra , 1157 ) and the termination an has begun to take the place of al indicating future tense of 1st person , singular (eg ., irappan , 1067).

The subjunctive endings ēl ( enin enil ēl : 386 ) and ānāl ( ā - y - in āyin - āl- ānāl: 53 ) are late arrivals very far from the in ending of the Sangam post- fixing themselves, to the roots en and à respectively . The adverbial ending mal added to the negative particle a with verbal themes as in sey - y - a -mal ( 101 , 313 ) is unknown to early Sangam works, the earlier ending being tu as in Narriņai 306. So also is the negative al - l - āl meaning except , the earlier from being anri , as in narrinai 27. Moreover vān , pân and * pākku ’ are late endings of verbal participles . Of these , two occur in the kural-arivān (701 ),
62 History of Tamil Language and Literature

it has become usual to call the work itself by the name Kural, though it is fairly certain that the name given by the author was Muppăl or the trichoromous ( book ) .1

Never before , nor since , did words of such profound wisdom issue forth from any sage in the Tamil land . It is true that Vaļļuvar drew his material from Sanskrit sources , as indicated above ; but his genius transmuted them into real gold . Manu had features which were peculiar to his own time and to the times of his subsequent redactors. His society was godordained hierarchic in its structure and unalterably fixed by the Karmic influence . It denied equality between man and man , in the eye of the law . Kautilya was more a politician than a statesman . He found in his great work room for a state - craft motivated by an unquenching thirst for conquest and characterised by a mechanistic efficiency and thoroughness which we now associate with the Germans. He would consider humane considerations a weakness. Vātsyāyana devoted himself in his Kāmasūtra to a treatment of carnal pleasure in all its ramifications and he had no eyes for the ennobling aspect of love which is one of the most fundamental urges in human nature . Vaļļuvar , the Tamil sage , excels each one of these ancients in his respective sphere . He makes humanity and love the cementing force of society, and considérations of birth are of no account to him . His
political wisdom is characterised by a breadth of vision at once noble and elevating . The sexual love which he depicts with inimitable grace and delicacy is idealistic , even if it be schematic and mannered . Its romance is ethereal and carries us to an atmosphere where purity of emotion , freshness and beauty reign supreme . No wonder his great work took by storm the learned Academicians of Madurai as tradition would have it . The utter simplicity of his language, his crystal clear utterances , precise
and forceful, his brevity , his choice diction , no less his inwardness , karappáku ( 1127, 1129 ) and vēpākku ( 1128 ). Finally in the case of words which have been
changing their forms in course of time, later forms are found in Kural -polu ( 412 , 539). 569 , 930 and 1229 ). Besides these , many new words which are definitely known to have been in use about the beginning of the 7th century A.D. and not earlier are found in Valluvar s Kural. Examples are oppäri ( 1071 , Appar V , 3 , 1 ) , patti ( 1074 , Appar V , 5 , 1 ) , mādu, (wealth : 400 , Appar V , 77 , 4 ) , tuchchu ( 340. Appar IV , 69 , 8 ) .pākkiyam (Kural 1141 , Appar V , 48, 6 ) , Püsanai ( 18 , Appar IV , 76, 4 ) , naman ( 360, Appar V ,
90 , 5) , kodu ( 1264 , Appar V , 5 , 8 ) .
See Tamil-chudar -manigal, pp . 83-88.
The Didactic Works 63

his learning , culture and wisdom , his catholicity and eclecticism , his gentle humour and wholesome, counsel have made him an object of veneration for all time and his book is considered the Veda of the Tamils . The genius of the Tamil race has flowered to perfection in this great author believed to be a man of lowly birth .

The influence which his work , since its publication , exercised over the mind , life and literature of the Tamils is phenomenal . Gods and goddesses and poets of different times considered to be members of the Madurai Academy , are believed to have poured out their grateful encomia in verses collected together under the name of Tiruvalļuva -Mālai. Almost all the later poets are indebted to this work in one way or another . Some have enshrined a few of Valļuvar s sayings in their own verses . Some have composed works illustrating selected sayings with puranic and other stories. Several poets have been inspired to compose works on didactic morality , an apparently inexhaustible theme . Several learned scholars , as many as ten have tried to understand the mind of Vaļļuvar by writing commentaries on the work , the greatest of ten all being Parimēlalagar, a Brahmin commentator of the fourteenth century. Some scholars have written notes and glosses on the commentaries themselves . Above all , the work itself has been the subject of reverent study ever since its appearance . People of all ages , from children to old men , of all sorts and conditions , and of all religious persuasions have been devoutly studying this work , that followers of every religion began to claim him as their won . In short, he became a universal poet and his work became a universal work , appealing to the widest human interests and the simplest human emotions . When law courts were first instituted in our country, the judges and lawyers used to cite the Kura ! as a authority. Like the Bible , it was held sacred and used in administering oath to witnesses in courts . Even at the present day , it is studied as much as ever and it has been translated into several European languages .



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

தமிழ் ஜைனர்கள் குறளின் ஆசிரியர் புகழ்பெற்ற குண்டகுண்டசாவ்யா என்று கூறுகின்றனர், அவர் வக்ரக்ரீவா, ஏலாச்சார்யா மற்றும் கிரித்ரபிச்சா என்ற அடைமொழிகளைக் கொண்டிருந்தார் மற்றும் அவரது அசல் பெயர் பத்மநந்தின். ஆனால் அவர் தனது கற்றறிந்த படைப்புகளை பிராகிருதத்தில் மட்டுமே எழுதினார், மேலும் அவர் தமிழில் இந்த புகழ்பெற்ற படைப்பின் ஆசிரியராக இருந்திருக்க முடியாது.

சமய-திவாகர , நீலகேசி பற்றிய வர்ணனையின் ஆசிரியர், இதை அடிக்கடி மேற்கோள் காட்டுகிறார் எம் - õttu அது எங்கள் அதிகாரம் ’ (எ.கா. 32 , 6 காம். ) ; ஆனால் அவர் எங்கும் குந்தகுண்டாவிற்கு இந்த அதிகாரபூர்வமான வேலையைக் கூறவில்லை . ஏலாச்சாரியாருக்கும், படைப்பின் உண்மையான ஆசிரியரான வாகுவருக்கும் இடையே ஒலியில் சிறிய ஒற்றுமை இருப்பதால் குழப்பம் எழுந்துள்ளது. ஒரு ஆர்வமுள்ள ஆராய்ச்சியாளர் முயற்சித்துள்ளார்

இலங்கை நாளிதழ்களின் (சென் தமிழ், VII, பக். 232) ஏலாராவுடன் வாழுவரின் நண்பராகக் கூறப்படும் எலேலசிங்கவை அடையாளம் கண்டு குழப்பத்தை மேலும் மேலும் குழப்பியது. ஒரு மோசமான வழக்கு மோசமான வாதங்களை அழைக்கிறது.

வாழுவரைப் பற்றி மிகக் குறைவாகவே அறியப்படுகிறது. அவர் பிறப்பால் ஒதுக்கப்பட்டவர் என்று பாரம்பரியம் கூறுகிறது. பெயர் குறிப்பிடுவது போல இது உண்மையாக இருக்கலாம். பிராமணர் யாசிதத்தாவிற்கும் பறையர் சாதிப் பெண்ணுக்கும் (ஞானமிருதன் , அஹவல் ) இடையேயான சங்கமத்தின் பிரச்சினை அவர் என்று இந்த மரபு மேலும் கூறுகிறது . அவர் ஜாதியின் அடிப்படையில் நெசவுத் தொழிலாளி என்று சிலர் நினைக்கிறார்கள், அவரது வாழ்க்கை வரலாற்றைக் குறிக்கும் ஒரு கட்டுக்கதையில் காணப்படும் தாமதமான போலி சரணத்தை நம்பியிருந்தார். விவசாயத்தைப் புகழ்ந்து பேசுவதால் அவர் வேளாளராக இருந்திருக்க வேண்டும் என்று வேறு சிலர் கூறுகின்றனர்என்பது இந்த சாதியினரின் தனித்தொழில் . என்று ஒரு அறிஞர் கருத்து கூறுகிறார்

வாழுவர் சாதியைக் குறிக்கவில்லை; ஆனால் வெறும் தாராளவாதத்திற்காக குறிப்பிடப்பட்ட ஒரு நபர் என்று பொருள்படும். மற்றொரு அறிஞர், கல்வெட்டு அதிகாரத்தில் vaļuva ஐ வல்லபவுடன் சமன் செய்கிறார், இந்த வார்த்தைக்கு ஒரு கண்காணிப்பாளர் என்று பொருள் கொள்கிறார் மற்றும் அவர் ஒரு மன்னரின் அதிகாரி என்று அனுமானிக்கிறார் (M. ராகவ ஐயங்கார் Àrāicchitokuti, pp. 206-209) . இந்த பார்வைக்கு சில நியாயங்கள் உள்ளன; ஆனால் அது உண்மையாக இருந்திருந்தால் பாரம்பரியம் அதை மறந்திருக்காது. மேலும், திவாகரம் (II, 29) இல் கொடுக்கப்பட்டுள்ள உல்-பது-கரும-த-தலைவர் என்ற சொல் வாழவரின் வரையறையாகத் தமிழில் இருந்தது, இது ஒரு எக்காளப் படைக்கு ஒப்பான சிறுவர்களின் தலைவன் என்ற தொழில்நுட்ப உணர்வு (பார்க்க சிலப்பதிகாரத்தின் VIII , 1-13 ) இது பாரம்பரிய விளக்கத்துடன் முற்றிலும் ஒத்துப்போகிறது .

வள்ளுவர் பிறந்த இடமும் சர்ச்சைக்குரியது. இது மயிலாப்பூர் என்று பாரம்பரியம் கூறுகிறது, இது ஒரு ஜெயின் மையமாக இருந்ததாக அறியப்படுகிறது. சில அறிஞர்கள் திருவள்ளுவமாலையில் ( st 21 ) வரும் ஒரு பாடலின் வலிமையின் அடிப்படையில் அது மதுரை என்று கூறுகிறார்கள் . இது



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

 கி.பி 5 முதல் 7 ஆம் நூற்றாண்டு வரை, சைவ துறவி சம்பந்தரால் வீழ்த்தப்பட்டபோது, ​​இந்த நகரம் ஜைன மதத்தின் கோட்டையாக இருந்தது. வள்ளுவரின் மதம் என்பது அறிஞர்களிடையே விருப்பமான விவாதப் பொருளாகவும் இருந்து வருகிறது. ஆனால் அவர் ஒரு சமண மதத்தைச் சேர்ந்தவர் என்பதில் சந்தேகமில்லை. அடைமொழிகள் 'மலர்-மிசை-யே-கினான் (அதாவது தாமரை - மலர்களில் நடந்தவன்), ஆரவளி - அந்தணன்? (எழுத்து. தர்ம சக்கரம் கொண்ட பிராமணர்) மற்றும் எகுசாத்தன்

(எட்டு. எட்டு மடங்கு குணங்களில் அவர்) வாகுவார் தனது கடவுளுக்குக் கொடுக்கும் (அதி. 1, 3, 8, 9) கேள்வியை ஒரு முறை முடிவெடுங்கள். மூன்று அடைமொழிகளும் கூட்டாகவும் பலவிதமாகவும் அர்ஹத்துக்கு மட்டுமே பொருந்தும், வேறு யாருக்கும் பொருந்தாது. பரிமேலழகர் கூட சற்றே தயக்கத்துடன் இதை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. வாகுவரின் மகத்தான படைப்பின் முந்தைய உரையாசிரியர்கள் ஜைனர்கள் மற்றும் சமய-திவாகரர் ஆகியோர் ஏற்கனவே குறிப்பிட்டுள்ள எம்-ஓட்டுகளை மேற்கோள் காட்டுவது வலுவான சான்றாகும்.

 

எல்லாவற்றிலும் பெரிய பிரச்சனை இந்த தமிழ் மேதையின் தேதி தான் . கி.பி 2 ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டதாகக் கூறப்படும் சிலப்பதிகாரம் மற்றும் மணிமேகலையில் உள்ள அவரது குறளைப் பற்றிய குறிப்புகளிலிருந்து, அவர் கி.பி 1 ஆம் நூற்றாண்டு அல்லது கி.பி. 1 என ஒதுக்கப்பட்டுள்ளார், ஆனால் மேற்கண்ட காவியங்களின் இந்த தேதி இனி ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை. இந்த படைப்புகள் கி.பி 800 இல் இயற்றப்பட்டவை என்ற முடிவுக்கு மிகவும் வலுவான காரணங்கள் உள்ளன, மேலும் இந்த விஷயத்தைப் பற்றி பின்னர் விவாதிப்போம். சிலப்பதிகாரத்திலிருந்து சுயாதீனமாக, அது சாத்தியமாகும்

வாழுவருக்கு தோராயமான தேதி வந்துவிட்டது. அவரது குறள், நன்கு அறியப்பட்டபடி, கில்-கணக்கு படைப்புகளில் ஒன்றாகும் (செயற்கை கையேடுகள்) மற்றும் இவை எப்போதும் முந்தைய சங்கத் தொகுப்புகளிலிருந்து வேறுபடுகின்றன. தேதியின் அடிப்படையில், அவை பிற்கால படைப்புகள் மற்றும் அவற்றின் ஆசிரியர்கள் பெராசிரியார் மற்றும் பிற வர்ணனையாளர்களால் அழைக்கப்பட்டனர் * பிர் - கேன்ரர் ( பிற்காலத்தின் பெரிய மனிதர்கள் ) . காணொளி தொல்காப்பியம் செய்யுள் - இயல் S. 158 , 235. comm . மிகவும் பழமைவாதமும் கூட

சங்ககாலம் கி.பி 2 ஆம் நூற்றாண்டில் தான் தொடங்கியது என்றும், வாசுவருடைய காலம் இதற்கு முந்தையதாக இருக்க முடியாது என்றும் அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர். அவரது படைப்புகளை ஆய்வு செய்தால், அவர் சமஸ்கிருதத்தில் நன்கு அறியப்பட்ட மனு, கௌசிலியா, கமண்டகா, ஆயுர்வேத ஆய்வுகள் மற்றும் காம-சூத்திரம் போன்றவற்றிற்கு பெரிதும் கடன்பட்டுள்ளார் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது. குரா ! 41 மற்றும் 47 கிரஹஸ்தாக்களின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தும் (வீடு வைத்திருப்பவர்கள்) மனு III, 78. குறள் 58, கணவனுக்கு அன்பான அக்கறையை வழங்கும் திருமணமான பெண்ணின் சிறப்பை விவரிக்கிறது. 396

 

1950 ஜன., 1950 இல் கலைக் கதிரில் ஒரு எழுத்தாளர், வள்ளுவர் கிமு 250 இல் வாழ்ந்ததாகக் கூறுகிறார். வள்ளுவர் சகாப்தம் தொடங்கும் முயற்சியை சமீபத்தில் சிலர் மேற்கொண்டனர் , ஜனவரி முதல் , 30 கி.மு.

60 தமிழ் மொழி மற்றும் இலக்கிய வரலாறு

 

இது கூறுகிறது • அதிக inen ஆய்வு அவர்களின் அறிவு மற்றும் இதை எடுத்துக்காட்டுகிறது , மணல் படுக்கையில் ஒரு குளம் எவ்வளவு ஆழமாக தோண்டப்படுகிறது , பெரிய நீரூற்று நீர் இருக்கும், மனு II, 218 இல் ஒரு இணை உள்ளது. நிகழ்வுகளை பலப்படுத்தலாம் . அதே போல குரா ! அமைச்சர்கள் மற்றும் பிற அதிகாரிகளின் விசுவாசத்தை சோதிக்கும் முறைகளை 501 விரிவாகக் கூறுகிறது, சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி கவுடில்யர், அதிகாரன் I, அத்யாயா 10, நான்கு வகையான உபாதைகளின் சிகிச்சை ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஒரு அரசனின் ஆறு வகையான தோஷங்களைக் குறிப்பிடும் குறள்கள் 431 மற்றும் 432 ஆகியவை கௌடில்யர், அதிகாரன் I, அத்யாயனிடமிருந்து எடுக்கப்பட்டவை.

6, அரிஷத்-வர்கா சிகிச்சை. வாழுவார் ஒரு மாநிலத்தின் ஏழு அங்கங்கள் பற்றிய விரிவான சிகிச்சையில் கமண்டகத்தின் ( IV, I ) கட்டளையைப் பின்பற்றுகிறார். குரா ! 385 செல்வம் ஈட்டுதல் முதலியவற்றைப் பற்றி, கமண்டக I, 20. குராவில் கூறப்பட்டுள்ள அதே நான்கு வகையான செயல்களைக் குறிப்பிடுகிறது. ஒற்றர்கள் அரசனின் கண்கள் என்று கூறும் 581 கமண்டக XIII, 28, 29, 31 க்குக் கடன்பட்டுள்ளது.

மேலும், விவரங்களைத் தவிர்த்துவிட்டு, போதனையான ஒழுக்கத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதில், குறள் கமண்டகத்தின் நீதிசாரத்தைப் பின்பற்றுகிறது (கீத், ப. 460) குறள்கள் 948, 949 மற்றும் 950 நோயாளிகளின் சிகிச்சையைப் பற்றிய அவர்களின் கருத்துக்களை ஆயுர்வேதப் படைப்புகளில் இருந்து எடுத்துள்ளது. இறுதியாக குறள், 1101 , ஐந்து புலன்களின் இன்பங்கள் அனைத்தும் , ஒருவரின் அன்பிற்குரிய நபரிடம் காணப்படுகின்றன என்று கூறுவது , காம சூத்திரம் , 1 , 2 , 11 இல் ஒரு கருத்தை அழகாக விளக்குகிறது.

அதே வழியில் , குறள் 1312 , ஒருவர் தும்மினால் நீண்ட ஆயுளை விரும்புவதைக் குறிக்கும் மாநாட்டின் அடிப்படையில் காம - சூத்திரம் VI , 2 , 15. இந்த படைப்புகளில், மனு - ஸ்மத்தியின் தேதியை பெரிய வரம்புகளுக்குள் மட்டுமே நிர்ணயிக்க முடியும். கௌடில்யரின் அர்த்தசாஸ்திரத்தின் தேதி கடுமையான சந்தேகங்களுக்குத் திறக்கப்பட்டுள்ளது, நமது இந்திய அறிஞர்களில் பெரும்பாலோர் அதை கிமு மூன்றாம் நூற்றாண்டில் வைக்கின்றனர். மற்றும் மூன்றாம் நூற்றாண்டு A.D.1 இல் மேற்கத்திய அறிஞர்கள் (A. B. Keith: A History of Sanskrit



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard