New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: வைரமுத்துவின் கயமைத்தனம்


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
வைரமுத்துவின் கயமைத்தனம்
Permalink  
 


வைரமுத்துவின் கயமைத்தனம்
கே.பாலசந்தர் நினைவு உரையில் தற்பெருமை பேச மாட்டேன் என்ற முன்னுரையுடன் வைரமுத்து அடித்த சுய தம்பட்ட நினைவஞ்சலி (?) உரையைக் கேட்ட போது ஒன்று புரிந்தது. திரையுலகில் நம்பிக்கைத் துரோகம், பொறாமை எல்லாம் கண்கூடு என்றாலும் தன்னை வளர்த்தவரையே பதம் பார்க்கும் அளவுக்கு மோசமானது என்பதை வெளிப்படையாகக் காண முடியும் என்பதற்கு இவர் ஒரு வாழும் உதாரணம்.
இளையராஜாவை விழுத்த 37 இசைமைப்பாளர்களை உற்பத்தி பண்ணினாராம், ஆறு ஆண்டுகள் தவம் கிடந்தாராம். அட திலீப்பு நீ தான் இந்தப் படத்துக்கு இசையமைப்பாளரா என்று ரஹ்மான் வரவால் இளையராஜாவை விழுத்த முடிந்ததாம். இந்தப் பேச்சில் கொஞ்சம் பம்மிப் பம்மியே பேசியிருந்தாலும் யூடியூப் தளத்தில் மட்டும் “அவரைத் தோற்கடிக்க ரஹ்மான் கிடைச்சார்” என்ற மலிவான விளம்பர உத்தியைப் பயன்படுத்திக் கொண்டனர்.
சரி இனி விஷயயத்துக்கு வருவோம்.
“மக்களை சுருள வைக்கும்
திரைப்பட சுருளையெல்லாம்
ஒரு தீக்குச்சிக்கு தின்னக்கொடுப்போம்”
என்று அறச்சீற்றப் பொங்கல் வைத்த வைரமுத்து ஈற்றில் நிழல்கள் வழியாக திரைப்படத்துறைக்குள் ஒதுங்குகிறார். பிள்ளையார் சுழி போட்ட இளையராஜாவின் நிழல்கள் தொடங்கி புன்னகை மன்னன் வரை மொத்தம் ஆறு ஆண்டுகள் தனியே இளையராஜாவின் இசையில் வைரமுத்து எழுதிய பாடல்களைக் கணக்கிட்டாலேயே போதும் இன்று ராஜாவை ஒதுக்கத் திட்டம் தீட்டியதாகச் சொல்லும் வைரமுத்துவுக்கு ராஜா எவ்வளவு தூரம் கைங்கரியம் செய்திருக்கிறார் என்று புரியும்.
நூற்றுக்கணக்கான பாடல்கள், இவற்றில் ஒரே படத்தில் அனைத்துப் பாடல்களும் வைரமுத்து என்று அள்ளிக் கொடுத்தார் ராஜா. இம்மட்டுக்கும் வாலி, மு.மேத்தா, கங்கை அமரன், நா.காமராசன், காமகோடியன், முத்துலிங்கம், புலமைப்பித்தன், பிறைசூடன் என்று ஒரு பாடலாசிரியர் பட்டாளமே இருக்க வைரமுத்துவுக்கு மட்டும் ராஜா இப்படி அள்ளிக் கொடுத்த கயமைத்தனத்தை (!) என்னவென்று சொல்ல.
அதுமட்டுமா அலைகள் ஓய்வதில்லை, ஆனந்தக் கும்மி, கோழி கூவுது என்று ராஜாவின் குடும்ப நிறுவனப் படங்களிலும் வைரமுத்துவுக்கும் முக்கிய இடம்.
இதைத்தான் கங்கை அமரன் தனது “பண்ணைப்புரம் எக்ஸ்பிரஸ்” தொடரில், “வைரமுத்துவைக் கண்டதும் அண்ணன் எனக்கே வாய்ப்புக் கொடுக்கல” என்று வாய் விட்டுப் புலம்பினார்.
அப்போதெல்லாம் இளையராஜா இசைக்கு இன்னார் தான் எழுதினால் எடுப்பாக இருக்கும் என்ற நிலை இருந்ததா? உங்கள் நெஞ்சில் கையை வைத்து சொல்லுங்களேன்?
இளையராஜா - வைரமுத்து கூட்டணியின் பாடல்களை இனங்கண்டு ரசித்துச் சிலாகிக்கும் மரபு இன்றைய காலம் போல எண்பதுகளில் இருந்ததில்லையே? பிறகெதற்கு ராஜா வைரமுத்துவை இவ்வளவு தூரம் தலையில் வைத்து ஆடினார்?
இளையராஜாவுக்கும் வைரமுத்துவுக்குமான தனிப்பட்ட பிரச்சனையை நாகரிகம் கருதிப் பேசாது ஒதுங்கிய என்போன்ற ரசிகர்கள் இந்தக் கூட்டணி மீண்டும் வர வேண்டும் என்று விரும்பியிருந்தாலும் முன் சொன்ன பாடலாசிரியர்களின் பாடல்களை ஈரம் சொட்டச் சொட்ட இன்னும் கேட்டு ரசிக்கிறோமே?
கவிஞர் வாலியின் திறனைக் கூட இந்த கே.பாலசந்தர் அஞ்சலிக் கூட்டத்தில் உரசிப்பார்க்கிறார் வைரமுத்து. உண்மையில் வைரமுத்துவை விடச் சிறந்த கவி வளம் படைத்த கவிஞர் அவர். ஆனால் ஜனரஞ்சக சினிமாவுக்கு எது தேவை, கலைப்படத்துக்கு இது தேவை என்று நுண்ணுணர்வு படைத்த படைப்பாளி இந்த வாலி. தேவையில்லாமல் தன் வித்துவத்திறமையை அவர் மசாலாவுக்குள் போட்டுக் குழப்பி அடிப்பதில்லை.
கொடுமை என்னவென்றால் இளையராஜாவை ஒதுக்க ரஹ்மானைத் தான் பிறப்பித்ததாகச் சொல்லும் வைரமுத்துவை விலக்கி முழுப்பாடல்களும் வாலி என்று அடுத்த ஆண்டே “உழவன்” படத்தில் சேர்த்துக் கொண்டாரே? அப்படியென்றால் ரஹ்மான் கணக்கில் வைரமுத்து ஒரே ஆண்டில் டொக்காகி விட்டாரா?
‪தன்னுடைய திறமையை நம்பாமல் அடுத்தவர் முதுகில் ஏன் இந்த வைரமுத்து இப்படிச் சவாரி செய்ய வேண்டும்?‬
அடுத்தது கே.பாலசந்தரை வைரமுத்து தன் வம்புக்கு இழுத்திருப்பது பற்றி.
புதுப்புது அர்த்தங்கள் படத்தில் தன்னுடைய கவனத்தை மீறி மரகதமணியை வைத்துப் பின்னணி இசையமைத்ததால் இளையராஜாவுக்குச் சினம் வந்ததாக கே.பாலசந்தர் உயிருடன் இருக்கும் காலத்திலேயே ராஜா தன்னிலை விளக்கம் அளித்தவர். அத்தோடு அண்ணாமலை படத்தின் இசையமைப்பு என்ற பெரிய வாய்ப்பையே உதறியவர் ராஜா. அதனால் தான் கே.பாலசந்தர் தேவாவைத் தேட வேண்டியிருந்தது வைரமுத்து அவர்களே.
அத்தோடு சிந்து பைரவி என்ற படத்தில் வைரமுத்து தன் கவித்திறனைக் காட்டியதால் அப்படியே கே.பாலசந்தர் புன்னகை மன்னனைத் தொடர்ந்து இவருக்கொன்றும் அடுத்த படமான மனதில் உறுதி வேண்டும் படத்தில் சிவப்புக் கம்பளம் விரிக்கவில்லையே? மனதில் உறுதி வேண்டும் படத்தின் முழுப் பாடல்களும் வாலியின் கை வண்ணம் ஆச்சே?
‪வைரமுத்துவுக்காக ராஜாவை ஒதுக்கி வைத்திருந்திருக்கலாமே இயக்குநர் கே.பாலசந்தர் அப்போது?‬
இளையராஜாவை விட்டுப் பிரிந்த பின் ஏவிஎம் நிழலில் தான் வைரமுத்து ஒதுங்கினார். அவர்கள் தொடர்ச்சியாகத் தயாரித்த படங்களில் சந்திரபோஸ் என்ற உன்னத இசையமைப்பாளர், மற்றும் சங்கர் - கணேஷ் இரட்டையர்கள், மனோஜ் - கியான், மரகதமணி, தேவேந்திரன், தேவா என்று 37 இசையமைப்பாளர்களின் இசை தன் பாடல்களுக்குப் பொருந்தவில்லையாம். இதை அந்தக் காலத்தில் காக்காய் பிடித்துப் பாட்டு வாய்ப்புக் கேட்கும் போதே சொல்லி விட்டுப் பிச்சை எடுத்திருக்கலாமே வைரமுத்து அவர்களே? முப்பது ஆண்டுகளாகத் தன்னை வளர்த்த இசையமைப்பாளர்களுக்கு இவர் செய்யும் நன்றிக்கடனைப் பாருங்கள்.
உண்மையில் இந்த இசையமைப்பாளர்கள் வைரமுத்துவின் வரிகள் நோகாமல் இசையமைத்த சிறப்பை இசை ரசிகர்கள் நாம் பாரபட்சமின்றி ரசித்துப் போற்றினோமே?
இந்த மாதிரி ஒரு ஈனத்தனமான கருத்துக்கு ஒட்டுமொத்த இசையமைப்பாளர் சங்கமே பொங்கியிருக்கணுமே?
தான் உற்பத்தி பண்ணியதாகச் சொல்லும் 37 இசையமைப்பாளர்களில் சந்திரபோஸ் ஐயும் அடக்கியிருக்கிறார். வைரமுத்துவுக்கு முன்பே சந்திரபோஸ் இசையமைப்பாளராகி விட்ட வரலாறும் இவருக்கு நாம் சொல்லிக் கொடுக்கணுமா?‬
அச்சமில்லை அச்சமில்லை படத்துக்குத் தன்னையே இசையமைக்க வாய்ப்புக் கொடுக்கும்படி பாலசந்தரைக் கேட்டவர் இளையராஜா என்று சொல்லியிருக்கிறார் இசையமைப்பாளர் வி.எஸ்.நரசிம்மன். பாருங்கள் ராஜாவுக்கு எப்பேர்ப்பட்ட காழ்ப்புணர்வு.
வைரமுத்துவின் கணக்கில் ராஜாவை ஓரம் கட்ட ரஹ்மானை அறிமுகப்படுத்தினோம் என்றால் மெல்லிசை மன்னர் விஸவநாதன் நினைத்தாலே இனிக்கும் காலத்தைக் கடந்தும் கே.பாலசந்தருக்கு அதே இனிமை சொட்டப் பாடல்களைக் கொடுத்த போதும் எம்.எஸ்.வியை விட்டு இளையராஜாவிடம் போனது மெல்லிசை மன்னரை ஓரம் கட்டவா?
‪அந்த நேரத்தில் மணிரத்னம் என்ற நட்சத்திர அடையாளம் இல்லாவிட்டால் என்னதான் திறமையிருந்தும் ரஹ்மான் துலங்கியிருப்பாரா? இல்லை வைரமுத்துத்தான் வாய்ப்பு எடுத்துக் கொடுத்திருப்பாரா?‬
“டூயட்” படத்தின் தோல்விக்குப் பின் கே.பாலசந்தர் ரஹ்மானை விட்டு விலகி அடுத்த படமான கல்கியில் தேவாவை இசையமைக்க வைத்ததும், “பார்த்தாலே பரவசம்” படத்தின் படுதோல்விக்குப் பின் கடந்த 18 ஆண்டுகளாக கவிதாலயா நிறுவனத்துக்கோ கே.பாலசந்தருக்கோ ரஹ்மானை இசையமைக்காமல் வைத்திருப்பது கூட இந்த மாதிரி ரஹ்மானை ஓரம் கட்டவே என்று எடுத்துக் கொள்ளலாமா வைரமுத்து அவர்களே?
இளையராஜா ஒருபோதும் இம்மாதிரிப் பேர்வழிகளைத் தன் பக்கம் அண்ட விடக்கூடாது என்பதைக் காலம் கடந்து நிரூபித்திருக்கிறார் வைரமுத்து.
உண்மையில் இந்த உலகத்தில் இளையராஜா போன்று வெளிப்படையாக வாழ்வது கஷ்டம், சூது, வாது, காக்காய் பிடிப்போடு வைரமுத்துவாக வாழ்வது வெகு இலகு.
கானா பிரபா


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

ந்து தமிழ்- நாயும் நாணும் பிழைப்பு

பெருந்தேவி இக்குறிப்பை எழுதியிருக்கிறார். சமீபத்தில் வைரமுத்து பற்றி தமிழ் ஹிந்து வெளியிட்ட மூன்று முழுப்பக்கக் கட்டுரைகள் பற்றி.

வைரமுத்து மீதான பாலியல் குற்றச்சாட்டுக்களுக்கு அப்பால் சென்று நான் சுட்டிக்காட்ட விரும்புவது ஒன்று உண்டு. தமிழ் இந்து தமிழிலக்கியத்தின் தலைமகன் என இந்த மிகைச்சொற்கூட்டியை முன்வைக்கிறது என்றால் நவீனத் தமிழிலக்கியம் பற்றிய அதன் புரிதல் என்ன? அது முன்வைக்கும் மதிப்பீடு என்ன? வேறெந்த படைப்பாளியைப் பற்றி இவ்வண்ணம் ஒரு கட்டுரை இவ்விதழால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது?

சரி, தமிழில் எவர் கவிஞர் என்று சொல்லத்தகுதி கொண்டவர்களா ஆசை, செல்வப்புவியரசன், சங்கர ராமசுப்ரமணியன் என்னும் இந்த மூன்று மொண்ணைகளும்? சங்கர ராமசுப்ரமணியன் தவிர பிற இருவருக்கும் இலக்கியமென்றால் கோழிமுட்டை போல ஏதோ ஒன்று. சங்கர ராமசுப்ரமணியன் இங்கே வெற்றுப்பிழைப்புச் சூழ்ச்சியாக இதை எழுதியிருக்கிறார். இதழில் எழுதும் நிலையில் உள்ளமையாலேயே அரைவேக்காடுகள் இலக்கிய மதிப்பீடுகளை உருவாக்குவார்கள் என்றால் இலக்கியச் செயல்பாடுகளுக்கு என்னதான் அர்த்தம்?

இக்கட்டுரை ஏன் எழுதப்பட்டது என புரிய பெரிய அறிவுப்புலமேதும் தேவையில்லை. ஒன்று, இது இன்று வைரமுத்து சற்றும் மனம்தளராமல் செய்துகொண்டிருக்கும் ஞானபீட முயற்சிக்கான படிகளில் ஒன்று. இதன்பொருட்டு அவர் முதலீடு செய்ய தயாராக இருக்கிறார். தி ஹிந்து போன்ற வெளியீடுகள் இன்று பிஸ்கட்டுக்கு வாலாட்டும் நாய்கள்.

இன்னொன்று சாதி. வைரமுத்து அந்த சரடுகளை மிகச்சரியாக இழுக்கக் கற்றவர். மிடூ போன்ற குற்றச்சாட்டுகளின் போதுகூட தமிழின் ‘முற்போக்கு’ ‘திராவிட’ அறிவுச்சூழல் அவரை பாதுகாப்பதைக் கவனியுங்கள். அவர் பாரதிய ஜனதாவின் செல்லமாக இருக்கையில்கூட முற்போக்கு திராவிடக் கூட்டத்திற்கு சிறு கண்டனம்கூட இல்லை, அவரை நம்மவராக முன்னிறுத்த தயக்கமும் இல்லை. தங்கள் எதிரிகளையெல்லாம் கட்டுடைத்து சங்கி என முத்திரைகுத்தும் வெற்றுக் கும்பலின் மௌனத்தை கவனியுங்கள்.

கீழ்மை. ஆனால் நம் மீது இதை சுமத்துபவர்களுக்கு எதிராக நம்மால் சீற்றம் கொள்ள மட்டுமே முடியும்.

முகநூலில் பெருந்தேவி

சில வாரங்களுக்குமுன் பத்திரிகையாளர் ஜி.கிருபா, பல வருடங்களாக நடைபெறும் வைரமுத்துவின் பாலியல் அத்துமீறல் லீலைகள் பற்றிய தொகுப்பை ஒரு நேர்மையான, தேர்ந்த கட்டுரையாளராக எழுதியிருந்தார். https://silverscreenindia.com/…/vairamuthus-accusers-on-th…/

அதைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்துப் பிரசுரிக்கும் துப்பு இங்கே இருக்கும் ஒரு பத்திரிகைக்கு, நாளிதழுக்கு இல்லை. ஆனால் தி இந்து தமிழ்த் திசை‘கவிஞருக்கு’ பிறந்தநாள் ஸ்பெஷல் போட்டுக் கொண்டாடுகிறது.வெட்கம்!

அவரைப் போல ஒரு கவிஞனாகத் தன்னை வரலாற்றில் நிலைநிறுத்திக்கொள்வது அவ்வளவு எளிதல்ல” என்று புகழ்பாடுகிறார் பத்திரிகையாளர் செல்வ புவியரசன். ’நம்மவர்’ கவிஞர் ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியனோ ”ஒரு யுகச் சந்திப்பில் வைரமுத்து என்னும் நிகழ்வு உருவெடுக்கிறது” என்று அவதானித்திருக்கிறார். ”தனது கற்பனையால் அகண்டம் கொண்ட கலைஞர் என்று வைரமுத்துவுக்கு இணை சொல்ல அவர் காலத்தில் யாரும் இல்லை!” என்று வேறு புல்லரிக்கிறார். இன்னொரு ’நம்மவர்’ ஆசைத்தம்பி சற்றே அடக்கமாக என்றாலும் அன்னாரின் “கவித்துவத்தைத்” தவறாமல் குறிப்பிடுகிறார்.

இத்தகைய பாராட்டத்தக்க, வியக்கத்தக்க, பெருமைப்படத்தக்க ஊடக‘நிகழ்வுகள்’ தமிழ்ச் சூழலில் மாத்திரமே நடக்கும். தமிழ் இலக்கியவாதிகளால் மாத்திரமே சற்றும் கூச்சமில்லாமல் பாலியல் அத்துமீறல் புகாருக்கு உள்ளானவர்களை வெளிப்படையாக அங்கீகரித்து நீட்டி முழக்கமுடியும்.

பெண்ணியத்தை விடுங்கள், பாலியல் அத்துமீறல் என்பது அடிப்படை மனித உரிமையைப் பாதிக்கும் வகையிலும் மோசமான விஷயம். அதைப் பற்றிய ஒரு சின்ன மன உறுத்தல்கூட இங்கே எழுத்தாளர்கள், பத்திரிகையாளர்கள் எனப்படும் ஜீவிகளுக்கு இருப்பதில்லை. இங்கே பால் பாகுபாட்டுக்கோ பாலியல் வன்முறைக்கோ எதிராக எந்த நீதியும் நியாயமும் சாத்தியமேயில்லை.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

வைரமுத்து மீதான கண்டனங்கள்

ஹிந்து தமிழ்- நாயும் நாணும் பிழைப்பு

காலையில் இருந்தே வசைமாரி பொழியும் மின்னஞ்சல்கள். சில்லறை மிரட்டல்கள். பலவாறான ஏளனங்கள். ஆனால் அவை உருவாக்கும் உணர்ச்சிகளுக்கு ஆளாகாமல் இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் நானறிந்த வைரமுத்து குறித்து சில சொல்ல விரும்புகிறேன். ஒருவரை விமர்சிக்க அவரை அடிமுடி வெறுக்கவேண்டியதில்லை.

என் கணிப்பில் தமிழில் தலைசிறந்த பாடலாசிரியர் அவரே. கண்ணதாசனை விடவும் முக்கியமானவர். கண்ணதாசனைப் போலன்றி மிகச்சிக்கலான சந்தங்கள் உருவான காலத்திலும் எழுதியவர். நவீனக் கவிதையின் சொல்லாட்சிகளை பாடலுக்குக் கொண்டு சென்றவர். இந்திய அளவிலேயே திரைப்பாடலாசிரியராக அவருடைய இடம் முக்கியமானது.

திரைத்தொழிலில் அவர் ஒரு  ‘புரஃபஷனலிஸ்ட்’. சினிமாவில் அதைத்தான் முதலில் பார்ப்பார்கள். பாடல்களுக்கு மேலதிக அழுத்தம் கொடுத்து அதன் வழியாக படத்தின் வணிக- கலை மதிப்பைக்கூட்ட அவரால் முடியும். திரைப்பாடலின் எல்லாத் தேவைக்கும் இறங்கியும் எழுந்தும் எழுதமுடியும். திரைப்படத்தின் வணிகப்பிரச்சாரத்தின் போது அவருடைய ஆளுமையும் மொழியும் ஒரு பெரும்பங்கை ஆற்றுகின்றன.

திரைச்சூழலில் அவர் பொதுவாக ஒரு கனவானுக்குரிய ஆளுமை கொண்டவர். அவர் எந்நிலையிலும் புறம்கூறுவதில்லை. ஒருவர் குறித்து இன்னொருவரிடம் பேசுவதில்லை. அவரை புறக்கணித்தவர்கள், இகழ்ந்தவர்கள் குறித்துக்கூட எதிர்மறையாக எப்போதும் பேசுவதில்லை. எவரிடமும் அவர் குழைவதும் தணிவதும் இல்லை. அனைத்துக்கும் மேலாக அவருடைய விமர்சகர்களைக் கூட அவர் எதிர்த்து ஏதும் சொல்வதில்லை.

அவர் தன்னை ஓர் எழுத்தாளராக, கவிஞராகவே முன்வைப்பவர். எந்நிலையிலும் அந்த தகுதிநிலையில் இருந்து இறங்குவதில்லை. ஆகவே இன்னொரு எழுத்தாளருக்கு எதிரான அரசியலைச் செய்வதே இல்லை. இரு உதாரணங்கள் சொல்கிறேன், என் அனுபவங்கள்.

ஒன்று, 2008ல்  எம்.ஜி.ஆர். சிவாஜி குறித்து நான் எழுதியதை ஒட்டி சிக்கல்கள் எழுந்தபோது சிவாஜிக்கு மிக அணுக்கமானவராக இருந்த அவரிடம் ஒரு கண்டனம் பெற முயன்றனர். எழுத்தாளனுக்கு எதிரான கண்டனத்தை சொல்லமாட்டேன் என்று சொல்லிவிட்டார்.

நான் 2003ல் மு.கருணாநிதி அவர்களின் இலக்கியத் தகுதியைப் பற்றிய கடுமையான விமர்சனத்தை முன்வைத்தபோது மு.கருணாநிதி அவர்கள் கடுமையான எதிர்வினையை ஆற்றினார். அவருடைய  நன்மதிப்பை பெறும்பொருட்டு அன்று திமுக ஊடகங்களிலும் சூழலிலும் இருந்தவர்கள் மேலும் கடுமையாக தாக்குதல் தொடுத்தனர். [உதாரணம், அன்று சன் டிவியில் பணியாற்றிய மாலன்]

ஆனால் வைரமுத்து அதற்கு மறுத்துவிட்டார். அம்மறுப்பை மு.கருணாநிதி அவர்களிடமும் தெரிவித்தார் என அறிந்தேன். அவர் கவிஞர் என்ற நிலையில் அந்நிலைபாட்டை மு.கருணாநிதி அவர்களும் ஏற்றுக்கொண்டார்.

அவ்வாறு பலவற்றை நான் அறிவேன். திரையுலகில் ரஜினியோ கமலோ பிறரோ முப்பதாண்டுகளாக அவர்மேல் கொண்டிருக்கும் நன்மதிப்புக்கு இதுவே காரணம்.

அவருடைய விழைவு ஒருவகையான அடிப்படை விசை-புகழ்-முதன்மை-பதவிகள்- விருதுகள் ஆகியவற்றுக்கு அவர் அனைத்துச் சரடுகளையும் பயன்படுத்துபவர். மு.கருணாநிதிக்கும், தமிழரசி நடராஜனுக்கும், அடல்பிகாரி வாஜ்பாய்க்கும், அப்துல்கலாமுக்கும் ஒரேசமயம் நண்பர். இன்று மு.க.ஸ்டாலினுக்கும், முத்தரசனுக்கும், இல.கணேசனுக்கும், வானதி ஸ்ரீனிவாசனுக்கும், வெங்கையா நாயிடுவுக்கும் வேண்டியவர். அந்த தொடர்புகளைப் பேணும் கலை அறிந்தவர்.

அவருடைய வணிகத்தோழர்களின் நட்புவலையும் மிகப்பெரிது. அதனூடாக அவரால் எளிதில் கோடிகளைப் புரட்ட முடியும். அவர் அதனால் அடைந்ததே இன்று அவர் கொண்டிருக்கும் அனைத்தும். ஆனால் இதெல்லாம் நம் சூழலில் குறைகள் எனக்கொண்டால் வெற்றியின் உச்சத்திலிருக்கும் பலர் அத்தைகையோரே. அரசியலில் இதைத் தவிர்க்கவே முடியாது. விதிவிலக்குகளே இல்லை. வைரமுத்து அடிப்படையில் அரசியல்வாதிகளின் செயல்முறைகள் கொண்டவர்.

அவருடைய பாலியல் அத்துமீறல்கள் குறித்து வந்திருக்கும் புகார்கள் மட்டுமே அதிர்ச்சி அளிப்பவை. திரையுலகம் மட்டுமல்ல வணிகம், அரசியல், ஊடகம் என எல்லா துறைகளிலும் நானறிந்தவரை ‘ஆல்ஃபா மேல்’ எனப்படும் முதல்நிரை ஆண்களில் பெரும்பாலானவர்கள் பெண்களை வெல்வதை வெற்றி என நினைப்பவர்களே. இலக்கியத்திலும் அவ்வாறுதான். நம் வழிபாட்டு நாயகர்களிடம் அதையெல்லாம் சென்ற தலைமுறைவரை நாம் கொண்டாடியிருக்கிறோம்.  இன்று பெண்களின் குரல் எழும்போதே நமக்கு அதன்மேல் விமர்சனங்கள் எழுகின்றன.

ஆனால் சென்ற தலைமுறையினர் அதை தங்கள் இயல்பென்றும் உரிமை என்றும் கொண்டிருந்தனர். அந்த மனநிலையிலேயே பெரும்பாலும் திகழ்கின்றனர். ஆகவே தாங்கள் அளிக்கும் வாய்ப்புக்கள், தங்களிடமுள்ள பணம் ஆகியவற்றின் மூலம் ஒருவர் பெண்களைக் கவர்ந்தார் என்பதே குற்றச்சாட்டு என்றால் அதற்கு இன்றைய கேளிக்கை, தொழில் சூழலில் எந்த மதிப்பும் இல்லை. அதைவைத்து எவரையும் நிராகரிக்க முடியாது.

அதற்கப்பால் பெண்களை மிரட்டுதல், தொடர்ந்து வேட்டையாடுதல், துன்புறுத்துதல் என சிலவற்றை வைரமுத்து செய்தார் என்ற குற்றச்சாட்டு உள்ளது. அது தீவிரமானது, கடுமையான கண்டனத்திற்கு உரியது. ஆனால் இவை நீதிமன்றக் குற்றச்சாட்டுக்கள் அல்ல. நிரூபிக்கமுடியாதவை. இக்குற்றச்சாட்டுகளின் நோக்கம் இவ்வாறு நிகழ்கிறதென்று கவனப்படுத்துதல் மட்டுமே.

அப்போது நாம் செய்யவேண்டியது என்ன? ஒரு குற்றச்சாட்டு வந்ததுமே ஒருவரை முற்றாக ஒதுக்கிவிடவேண்டுமா? அது நாளை எந்தப்பெண்ணுக்கும் கொலை ஆயுதத்தை கையில் கொடுத்ததாக ஆகிவிடாதா என்ன?

இந்தக் குற்றச்சாட்டுகளின் வழியாக வரும் சிறுமை என்பதே ஒரு தண்டனை. அதோடு இத்தகைய நடத்தையை நாம் ஏற்கவில்லை, கண்டிக்கிறோம் என சூழல் குற்றம் சாட்டப்பட்டவரிடம் சொல்லவேண்டும். பொதுச்சூழலில் இந்தவகையான செயல்பாடு ஏற்கப்படாது என்னும் எண்ணம் பொதுவாக உருவாகவேண்டும். அதுவே நாளை பொதுத்தளத்திற்கு வரும் பெண்களுக்கு பாதுகாப்பை அளிக்கும் ஒரு விழுமியமாக வளரும். அதாவது ஒரு சமூகக் கண்காணிப்புக்கான கோரிக்கையையே பெண்கள் முன்வைக்கிறார்கள்.

வைரமுத்து விஷயத்தில் அது நிகழவில்லை என்பதே பெண்களின் வருத்தமாக இருக்கிறது. குற்றம் சாட்டியவரை அவமானப்படுத்தவே ஊடகங்கள் முயன்றன. குற்றச்சாட்டை பொருட்படுத்தாமல் கடந்துசென்றன. அக்குற்றச்சாட்டுக்களை மேலும் புகழ்பாடல்கள் வழியாக மறைக்கமுடியும் என நம்புகின்றன. இந்து நாளிதழின் இந்தக் கட்டுரைகளின் முதன்மை இலக்கு அதுவாக இருக்கிறது.

’வைரமுத்து மீதான இக்குற்றச்சாட்டுக்கள் உண்மை என்றால் வன்மையாக கண்டிக்கத்தக்கவை’ என்ற வெளிப்படையான கண்டனத்துடன் மேற்கொண்டு அவருடைய படைப்புலகைப் பற்றிப் பேசுவதே நாம் செய்யக்கூடுவது.  ‘வைரமுத்து தன் குற்றமின்மையை பொதுவெளியில் அறிவிக்கவேண்டும்’ என்றுமட்டுமே நாம் அதிகபட்சம் கோரமுடியும். அதுகூட நடக்கவில்லை என்பதே சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது. அவ்வகையிலேயே பெருந்தேவியின் கண்டனம் மதிப்பு கொண்டது.

என்னைப் பொறுத்தவரை வைரமுத்து மீதான அக்கண்டனத்துடன் மேலே செல்கிறேன். ஆனால் வைரமுத்து பற்றிய என் மதிப்பீடு அதன் அடிப்படையிலானது அல்ல.  அதைவைத்து அவரை ஒட்டுமொத்தமாக நிராகரிப்பதும் என் நோக்கம் அல்ல. வைரமுத்துவின் படைப்புக்கள் ஆளுமை குறித்த என் மதிப்பீட்டை முன்னரே விரிவாக முன்வைத்துவிட்டேன்.

அவருடைய அப்பாலியல் குற்றங்கள் நிரூபிக்கப்படும் என்றால் மிக வன்மையாக அதைக் கண்டிப்பேன். ஆனால் அப்போதுகூட அக்கண்டனத்துடன் அவருடைய படைப்புக்களை இணைத்துக்கொள்ள மாட்டேன். அவற்றை தனியாகவே அணுகுவேன். ஜி.நாகராஜன் பற்றி நான் அறிந்தவை இன்னும் கொடிய உண்மைகள்.

நான் வைரமுத்துவின் எழுத்தின் தரம் பற்றிய இலக்கிய விமர்சனக் கருத்தையே தொடர்ச்சியாக முன்வைக்க விழைகிறேன். திரைப்பாடல்களுக்கு வெளியே அவருடைய இலக்கியப்படைப்புகள், நாவல் கவிதை இரண்டுமே மிகப்பலவீனமானவை. கலையமைதியற்ற சொல்முழக்கமும் செயற்கையான உணர்வுப்பெருக்கமும் கொண்டவை.

ஆனால் அவை முற்றிலும் தரமற்றவை என்று சொல்லமாட்டேன். அவை பொழுதுபோக்கு எழுத்திற்கு ஒருபடிமேலாக, இலக்கிய எழுத்தின் தொடக்கநிலையில் நிலைகொள்பவை. ஆகவேதான் அவற்றுக்கு வெகுஜன மதிப்பு உருவாகிறது. அந்த அழகியலுக்கு மாற்றாக இன்னொரு அழகியலை உருவாக்கவே நாம் முயல்கிறோம்- ஒரு வாழ்நாள் பணியாக எந்த நலனையும் எதிர்பாராமல் அதைச் செய்கிறோம். விமர்சனம் அந்நிலைபாட்டில் இருந்தே.

அந்நிலையில் உள்ள ஒருவரை நவீனத் தமிழிலக்கியத்தின் தலை ஆளுமையாக முன்வைப்பது ஆபத்தானது. அது ஓர் தவறான ஆளுமையை  முன்னிறுத்துதல் அல்ல, தவறான விழுமியத்தை முன்னிறுத்துவது. அது  இலக்கியத்தின் அடிப்படையையே அழிக்கும் செயல். அதை கடுமையாக கண்டிப்பது என்பது நாம் நம்பி முன்வைக்கும் கலைவிழுமியங்களின் அடிப்படையிலேயே. எவ்வகையிலும் தனிப்பட்ட முறையில் அல்ல.

அது ஏன் கடுமையாக ஒலிக்கிறது என்றால், அதற்கு பெரிய மேடை இல்லை என்பதனால்தான். நாம் சிறுகூட்டம். வைரமுத்து இருப்பது திராவிட இயக்கமும், கம்யூனிஸ்டு இயக்கமும், இந்துத்துவ இயக்கமும் இணைந்து மூன்று கால்களாக தாங்கியிருக்கும் ஒரு பீடத்தில். நாம் தரையில் நிற்கிறோம். ஆகவேதான் கூச்சலிடுகிறோம். நம்மால் அது மட்டுமே முடியும் என்பதனால்.

நான் அளித்த தலைப்பை ஒட்டி சில நண்பர்களின் வருத்தங்கள் வந்தன. என் கண்டனம் வைரமுத்துவுக்கு அல்ல, அவர் தன் விழைவை நோக்கிச் செல்கிறார். என் முதன்மைக் கண்டனம் தமிழ் இந்து நாளிதழ் மீதுதான். நான் சுட்டியதும் அதைத்தான். அது ஓர் இலக்கிய மதிப்பீட்டை உருவாக்குவதாக பாவலா காட்டுகிறது. நவீன இலக்கியவாதிகளைப்பற்றி வெளியிடுகிறது. ஆனால் அதன் உச்சியில் வைரமுத்துவை தூக்கி வைக்கிறது. அதன் வழியாக உருவாக்கிய இலக்கியமதிப்பீட்டை அழிக்கிறது. நாம் கண்டிப்பது அந்தக் கீழ்மையைத்தான்.

2008ல் ஆனந்தவிகடனின் பொறுப்பில் ஓர் இலக்கியமலர் வெளியானபோது ‘நா.முத்துக்குமார் முதலிய இலக்கியமேதைகள் பங்குபெறும் இதழ்’ என முத்துக்குமாரின் படத்துடன் அவ்விதழை விளம்பரம் செய்தனர். அதில் அசோகமித்திரனும், இந்திரா பார்த்தசாரதியும் எழுதியிருந்தனர். நான் மிகக் கடுமையாக விகடன் குழுவை கண்டித்தேன். அதன் எதிர்வினையாகவே அவர்கள் எம்.ஜி.ஆர் பற்றி நான் சொன்ன கருத்தை விவாதமாக்கி எனக்குப் பிரச்சினைகளை உருவாக்கினர். ஆனால் அப்போதும் நா.முத்துக்குமார் என் நண்பர், பின்னரும். [டைம்ஸ் ஆ·ப் இண்டியா இலக்கிய மலரும் ஜாம்பவான்களும்]

நான் முன்வைப்பது எவ்வகையிலும் தனிப்பட்ட விமர்சனத்தை அல்ல. நான் ஓர் இலக்கிய விழுமியத்தை மட்டுமே முன்வைக்க விரும்புகிறேன். இது நான் தொடர்ந்து பல ஆண்டுகளாக முன்வைப்பது, என் தரப்பு இங்கே என்றுமுள்ள இலக்கிய அழகியலின் குரல்.

ஜெ



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

Vairamuthu’s Accusers On The Poet And His Predatory Ways

Across the Tamil world—among Indian, Eelam, and diaspora Tamils—lyricist-poet Vairamuthu is well known. For close to a decade, beginning with an iconic ‘Pon Malai Pozhudu’ in director Bharathiraja’s Nizhalgal (1980), Vairamuthu collaborated very successfully with Ilaiyaraaja. This was the super hit triumvirate of Tamil cinema in the ’80s before a much-publicised rift put an end to its magic. Reasons for the Vairamuthu-Ilaiyaraaja split have been wildly speculated for decades. (Vairamuthu has reportedly penned a poem about it: I was shocked to receive a legal notice from you, my friend. Ilaiyaraaja though has not spoken about it.)

A D V E R T I S E M E N T
 

Since 1992, Vairamuthu has worked with AR Rahman; from the Academy Award winner’s very first film Roja. It hasn’t been all that smooth a journey for this duo either. As this column from 20 years ago points out, at the cassette release event of Rajiv Menon’s Kandukondein Kandukondein, Vairamuthu reportedly got on stage and said that “it would be nice if Rahman could give his lines some weightage by cutting out the ‘deafening beats’ that accompanied them. Rahman, sitting in the audience, smiled beatifically and nodded at the poet. But the very next day, he instructed his staff that Vairamuthu was not to be allowed to set foot in Rahman’s own Panchatan Inn, the state-of-the-art recording studio where the composer does all his work. Jolted by the reaction, Vairamuthu sent out a series of feelers, both in person and through intermediaries, but Rahman remained unmoved.” An upset Rahman is said to have “instructed all his producers and directors to use the services of Ilayakamban, a rising young lyricist.” Vairamuthu was not one to take things lying down. “The poet fired his own first salvo when he made a bid to lure away Jayaraj, the keyboard whiz… to score for a couple of films”.

The Mani Ratnam-AR Rahman-Vairamuthu juggernaut reunited two years after this rift for Kannathil Muthamittal and was hurtling towards its 28th year. For Mani Ratnam’s epic Ponniyin Selvan. This collaboration has now come to a screeching halt.

October of 2018 marked the beginning of this end.

***

It’s been over a year and a half since several women, some publicly and some anonymously, accused Vairamuthu of sexual harassment, as part of the #MeToo movement. Multiple women who had nothing to do with each other confirmed his M.O. The stories seemed to have similar patterns too. From lewd poetry, forcibly kissing women, to threats of ruining women’s lives and careers, there are also several other accounts of his aggressive behaviour online.

(More herehereherehere and here.)

Many of the more serious accusations are from women who are worried, justifiably, to make themselves public. His was among the biggest names to emerge from within the Tamil film industry. (Others include playback singer Karthik, actor Arjun Sarja and director Susi Ganesan.)

In an interview post-MeToo, one of his accusers, singer and dubbing artiste Chinmayi Sripaada said to The Hindu that speaking up had affected her career. “In a month, I used to do 10-15 songs, out of which 5 songs would be in Tamil. This has dried up as well. And then, the dubbing union terminates me. I realised it is not a coincidence. Recently, I had signed on to dub for two movies, which were subsequently cancelled.”

Vairamuthu on the other hand has faced little less than reverence from the local press in TN. In fact, he has never addressed a press meet nor taken on questions about these allegations. His most famous accuser has borne the brunt of Tamil journalists’ ire, and that of trolls on social media. A disgraceful interview conducted by anchor Rangaraj Pandey, in which he “grilled” Chinmayi belongs in journalism’s hall of shame. The show was titled ‘Kelvikku Enna Badhil’, loosely translated, ‘What’s the Answer to the Question’. Vairamuthu was not invited on this show, nor grilled by Pandey even once. Chinmayi–whom Pandey insulted with every question–was a picture of poise, her voice always calm, and her answers dignified, at times, understandably exasperated.

 

Over several months, I spoke to people in the Tamil film industry, and some of the women who have accused Vairamuthu of sexual harassment. Here, I piece together the Vairamuthu story, including the latest on Mani Ratnam’s professional break-up with the man he’s worked with since Roja. At least some of the anonymous accusations against Vairamuthu come from women in the public glare; women who don’t want to deal with the repercussions of openly confronting him. Yet.

***

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

Though the media has painted this as a Chinmayi-vs-Vairamuthu, he-says-she-says battle of sorts, Chinmayi was not the only woman to accuse Vairamuthu of sexual harassment. Nor was she the first. As #MeToo took over our timelines on Twitter, on October 8, 2019, journalist Sandhya Menon, posted a screenshot. It was the account of an anonymous woman who wrote about her experience from when she was all of 18.

“I was 18. I had to work with him for a project and he seemed nice. I respected him as he is a legend, a famous poet, national award winner. In the pretext of explaining lyrics, he came to me, hugged me and kissed me. I did not know what to do. I said OK sir, thank you and ran from his house. His house and office were the same in Kodambakkam. People were asked to meet him there if I remember right. I have shuddered being alone in a room with him though my work gave me more instances where I had to work with him. I made sure I was in a group. That Vairamuthu is a predator is an open secret in the film industry but no one will expose him because of his political connections, which he uses to silence his victims. It happened to me. And this is the truth…” This was the first accusation to come out against Vairamuthu. It set into motion a chain of events that continue to play out even today.

It is early 2020 when I meet one of Vairamuthu’s other victims. It’s late in the evening, the woman and I are sitting on the floor. She’s gently, lovingly stroking the dog that’s lying down between us. We communicate in silence as she gathers her words.

She makes it clear to me that she must remain absolutely anonymous. That, if even the slightest of hints come out it will affect her personal and professional life. Her voice is calm, soothing even. Later when I play the interview back at home on my recorder, the dog’s heavy breathing punctuates our conversation throughout. The young woman stops occasionally to pay attention to our canine friend.

She knew Vairamuthu strictly professionally. She knew him from and for work and had met him in that context only whenever she did.

“I was 23-24 when this happened. Very aware of what he was doing,” she says recalling an incident that occurred six years ago.

“I’d met him for work before and had been warned to be careful. He’s always had a bit of a ‘reputation’, you know? That day I’d gone to his office, again for work. I was alone with him. He asked me if I wanted buttermilk and said, ‘They make the best buttermilk here.’ I said, ‘Okay sir’.” When the drink arrived Vairamuthu said to the woman, “So nice to watch you drink. I want to touch the lips that the glass is touching,” in Tamil. “It was very awkward. I was used to men hitting on women–casual flirting–but hearing something like this from someone who was so much older was disconcerting. I couldn’t believe such an old man was talking to me about lips,” she says.

Someone left flowers in his room. Vairamuthu then called the young woman to him. When she went closer and asked him what he wanted: “He tried to keep a flower on me and kiss me. I couldn’t process anything then. He was a tall man (the woman is petite), and he was trying to kiss me. I just bent down. I didn’t let him kiss me; I didn’t let him touch me. I ran across the hall. It’s a huge hall in his Besant Nagar house. I ran. I took my bag, I just smiled at him and said ‘See you later sir. See you sir’ and ran out of the house. Everybody watched me run out. All his staff…”

She says he called her even after this. “He would call and beg me, ‘Why are you not coming to see meAyyava yen vandhu paaka maatengareneega?’” Vairamuthu referred to himself with the honorific ‘ayya’ while badgering her to meet him. As she tried to wriggle out of one of these calls she told him, “My folks won’t allow me to come.” To which he said, “Tell them you are coming to meet the kavignar (poet). That you are going to sing.” Whenever she got a male acquaintance around her to pick up the phone, Vairamuthu changed his name. “The call would so obviously be from his number but he’d tell them, I am *different name* speaking or pretend it’s a wrong number.”

After several such instances, once, the woman got a colleague to speak to Vairamuthu when he called. “I had them tell him that it was a wrong number and that it was not mine. After that, he stopped calling.” When this happened to her, she says, she warned everybody she knew that could or would come in contact with him. “This person is like this. Please don’t recommend girls to go to his place… This is what I’d tell them.”

In one of her earlier conversations, she remembers asking Vairamuthu what inspired him, his poetry, and movie songs. “He told me that he was writing a song imagining the body part of the heroine of the movie he was working on–he wanted to describe it so he was imagining it and writing about it.” My interviewee feels a bit flustered about saying it out loud, but she gestures to explain that the body part he was referring to that day was some well-known actress’s breasts. “He told me this, which was very disturbing. But I thought maybe this is how poets talk. I consoled myself that way,” she laughs wryly. “I don’t talk much about this guy because I am kind of disturbed… but I thought I should mention he does this.”

Over the years social media posts, blog posts, and even Youtube videos have explored Vairamuthu’s not-so-hidden lyrical tributes to breasts in movie songs. Kamini Mathai’s book A. R. Rahman The Musical Storm (2009) quotes Vairamuthu as saying, “There are some songs in which you need a little double meaning… because that is what the crowd loves. But with Rahman that is not allowed.” Vairamuthu is indeed known for these ‘double meanings’ in his songs (O Podu from GeminiMaanga Maanga from Prathap come to mind). And despite what he claims about Rahman’s preferences he seems to have used quite a few of them in the musician’s compositions as well (Rukkumani Rukkumani from Roja, Ottagatha kattikko from Gentleman, Spider-man Spider-man from New to name a few famous ones). In another interview that appeared in Frontline magazine in October 1994, in an article about sex and violence in cinema, Vairamuthu said, “Am I responsible for the social decay which demands debauchery? Treat the disease at the roots.” Jerry Vincent, AR Rahman’s programmer says in Krishna Trilok’s Notes Of A Dream: The Authorized Biography of A.R. Rahman (2018), “He [Rahman] will sit with Vairamuthu especially when coming up with songs for Mani Ratnam. Sometimes, he’ll ask for changes, if there’s vulgarity or if a line is too wordy or if it’s not fitting the metre…”

When I ask the woman what she thinks should happen to him, she says, “I have heard he’s done things to so many girls. He’s a threat, right?  He shouldn’t be among us. He should be in jail. At least he should be known as a predator. People should not endorse him. You know, I used to love Vairamuthu’s work. He’s a great poet. There’s no doubt about it. But after what happened to me? No… I like the songs and love the poetry but I am not going to go out and say ‘Ah, he’s so great‘. He is a threat. And he’s probably going to keep doing this to others.”

About what she thinks Vairmathu’s own assessment of himself is, the woman says, “He thinks he’s a demi-god. He wants the world to think he’s a big man, periya manushan. Often, when he was talking big, it was obvious to me that he was trying to prop himself up. I thought of it as, you know, an old man bragging about himself.”

 

It is common knowledge that Vairamuthu was very close to the late DMK chief, M Karunanidhi. In an interview with Firstpost, in March 2018, he said, “For 33 years, we [Karunanidhi and Vairamuthu] have spent half hour every morning talking to each other over phone.” It was Kalaignar (as Karunanidhi was known) that gave him the title ‘Kaviperarasu’—the emperor of poets at the launch of Vairamuthu’s poetry collection Peiyena Peyyum Mazhai. Vairamuthu was invited to release the poetry collections of two Prime Ministers of India, both belonging to the BJP. Atal Bihari Vajpayee and Narendra Modi. Over the years, the writer has cultivated formidable power.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

However, the woman I am interviewing thinks that a lot of Vairamuthu’s influence now is feigned. “I don’t think these political parties even know what he’s up to. He’s possibly landing up at their events and they are accommodating him now.”

As we finish the interview, she talks about what she felt when these stories started to come out: “I was very happy. I thought he will never be outed because I didn’t do it… I was also sad and was shocked by some of the stories especially those involving young girls…”

She is hopeful that something will happen and he will eventually be ‘busted’.

***

On October 9, 2019, another anonymous account of Vairamuthu’s unwelcome advances made it to social media. “I was hardly 18/19 years old (still in college) when he in the pretext of appreciating my work called me to his office, a pad on the top floor at Seethammal colony. I went as he was a senior writer and I thought of him really like a grandfather (that’s the age difference between us.) It didn’t even cross my mind that he could be dangerous. But soon as I entered, he locked the door behind me and tried to touch me. I made an excuse and ran out.”

***

It is January of 2020 when I reach Chinmayi’s home and I’ve walked into a full house; her Shih Tzus (four of them) are up and about. We are seated on two single sofas in her living room, with the recorder between us on my chair’s armrest. Her pets surround us. “I was seeing the #MeToo movement happen and actively sharing, tweeting, doing all that,” she begins. “I was wondering ‘Will there ever come a day when a Vairamuthu will be exposed?’ I knew it had happened to me. But I hadn’t had that conversation with too many people. This was a taboo subject.”

Chinmayi was reminded recently by a friend that she had confided in her about Vairamuthu. “Some years ago, one day, I’d run into two friends from the industry at Gangotree (a chaat shop) and it ended up becoming a bitching session about Vairamuthu. My friends told me that his locker room talk was making his usual collaborators uncomfortable. Vairamuthu apparently said, madhu (alcohol), maadhu (woman), and something else to mean food, biriyani maybe, all of these… should have no limits. That day I ended up telling them about what had happened to me.”

We take a break in the conversation early on. Chinmayi offers to make me Samahan as my fits of cough threaten to ruin the interview. The conversation continues in her kitchen.

The singer was friends with Vairamuthu’s son Madan Karky before she publicly outed his father. “I told him before #MeToo that his father molested me. I also said it’s not your cross to bear.” She wanted him to know it from her. When Chinmayi called Karky to tell him about his father, his reaction was surprising to her.

“He said he knew. And that his mother had told him this. Karky said, ‘My mother had a long list of girls and when she added your name to it I said to her, no way, there’s no chance’. Now, in retrospect, I feel I should have asked him what his mother said. How she said it. I don’t know what she thinks happened.”

Their friendship then ended. “Karky had told me, ‘Through the night Nandini (his wife) and I couldn’t sleep. Whatever happens, we will stand by you. And then the next day he blocked me on Twitter the moment I posted my story. He never reached out after that. I am sure it was traumatic for him. It’s tough on the family. I told him it was not his cross to bear but this society is not nice. As much as they abuse me, they abuse him too.”

After her marriage (in 2014), when Chinmayi received a call from Vairamuthu, asking her to sing a prayer song, she turned him down. He threatened her.

 

I will say you spoke ill of Kalaignar (Karunanidhi).’ That was his threat.

I came back crying and that’s the first time I told Rahul (her spouse and film director) that this man molested me. I told my in-laws too, that day. My father-in-law said, ‘You go ahead and say no. We will see’.

I found the courage to call his manager then. I said, ‘You do your politickingI will tell Kalaignar that this man is threatening me. My mom and I will go stand in front of him and talk to him. We will see who he believes.’ That day Vairamuthu stopped calling me.”

Chinmayi called two people after she received this threat. “One was a friend in the industry and the other was Karky. I asked Karky why his father was saying he’d ruin me? Karky said that his father gets very angry if things don’t go as planned.” Chinmayi asked him why and how would she have possibly got a stage to speak ill of Kalaignar? To which Karky said, “My father tracked you using Intelligence.”

Chinmayi laughs.

“At first I thought he meant my intelligence and was confused. Then Karky clarified that his father was tracking me using IB (Intelligence Bureau).” She was flabbergasted at the idea but since it was hearsay from Karky she didn’t think much of it.

“I called my other friend later and told him, this man is threatening me and he too said, ‘Don’t worry, we’ll see.’ When I told him Karky said his father was tracking me with Intelligence, he said, ‘Intelligence-a? Haha. Seri… seri (ok… ok).’ He laughed it off but reassured me that I had nothing to worry about.”

Chinmayi sought this friend’s reassurance because, she says, Vairamuthu was big on displays of power. “I remember he had a book launch about nine years ago and every singer under the sun had come. From SPB, Yesudas, Vaali, Rahman to even actors Rajinikanth and Kamal Haasan. Kalaignar said that day that his friend Vairamuthu was so important to him that he didn’t go to receive the then-Prime Minister Dr. Manmohan Singh because he wanted to be at this event. This is how close to power Vairamuthu was,” she says.

His influence may be waning now but that was not always the case. One look at the awards that have come his way steadily over the years is enough to establish how close to state actors the lyricist was. Seven national awards, the most for any lyricist in India, a Padma Bhushan, a Padma Shri, a Sahitya Akademi Award, and Tamil Nadu’s Kalaimamani.

About 12 minutes into our hour-and-a-half-long conversation, we talk about the incident in question.

“I remember I was in Vairamuthu’s office to sign some papers. For a concert, I think… The door was open. I went in and signed. He was sitting on one side of his table and I, on the other. He got up from his end and came up to me, and I got up too out of respect. At that point, he hugged me and kissed me… I started shaking. I left my footwear behind and ran downstairs. I think Ponmani (Vairamuthu’s wife, who’s also a poet and a former Professor at the Meenakshi College for Women in Chennai) was talking to my mother downstairs. My mother was downstairs too. She was very taken by the fact that there was a kovil (temple) there. She was curious because Vairamuthu was an atheist. She wanted to see this space, complete with a lit lamp and all. Between the time our car was parked and my mother came in to look at the temple, I had rushed back out. All of this happened in maybe seven minutes. I remember running down and telling my mother ‘Let’s go’. I remember putting something in the dashboard of my mother’s car. I said to my mother then that Vairamuthu molested me. She did not shame me, she never did. She asked me to move on. After that, he called me a couple of times to sing as a part of some group. All of those times I’d find his wife Ponmani, keep a safe distance from him, and make sure that I was never alone. Whenever I went to a recording, I would ask the music director to make sure he was not around. Even I had forgotten that I was doing this.”

Chinmayi remembered this when she saw a Twitter thread from music composer Ashwin Vinayagamoorthy (Yaadhumaagi NindraiVidhi MadhiJigiri Dosthu).

He wrote, “2012, first time I try getting in touch with Chinmayi through my dad to sing a song for my debut movie (which unfortunately never took off). 18 then, I know nothing about the industry… Entire album had lyrics by VM [Vairamuthu] sir… Cut to recording studio. One incident I remember very clearly is a very brief but striking conversation that makes sense now. Chinmayi in front of mic, hums tune. “Yaaru lyrics, kanna?” (Who’s the lyrics by?) And I start boasting about how VM sir agreed to do and has written the entire album. She smiled, raised her eyebrows and got back to work immediately without much banter. Two lines later, we have a lyric pronunciation debate. And also if the usage in the particular phrase was correct. I suggested the director call VM sir and clear the doubt. Note: During this project, since I was new and VM sir really liked the songs, he accompanied us for most of the recordings. After we recorded each song, we would invite him and play the song or go to his office. He would listen and give us a set of corrections based on pronunciation, emotion and clarity that we would have to change mostly in his presence the next time his availability and singers availability matches. Coming back: Chinmayi comes forward immediately and says “Edhukku vambu (why take a chance). I’ll sing it both ways. You decide later and use that. VM sir let’s not bring into midst now.” Not verbatim. But I remember very clearly this conversation went on for couple of minutes. Chinmayi was 1. Not comfortable with the idea of being on call with sir. 2. Him knowing about the recording and Chinmayi singing the song then. 3. She didn’t want to take the risk of wanting to come back and record in the midst of sir there. She sang it in all ways possible… The conversation about VM sir makes a lot of sense now(sic).”

Chinmayi says, “That was the best I could do to navigate things. Avoid him.”

When Chinmayi spoke about her story, multiple victims (or their friends) reached out to her. The singer assesses the number of Vairamuthu’s victims who have told their stories, anonymously or publicly, as being at least around 11.

“Is it ok if a man is talented and uses his power and talent to harass people?” she asks. In many of the accounts, Vairamuthu even uses the names of others in the industry with the promise of work, among other things to schedule meetings with young women, when he molests them. “They (the people whose names he uses) don’t seem to mind it,” Chinmayi says.

Two days after Chinmayi’s allegations brought national attention to #MeToo in the Tamil film industry, Vairamuthu put out a statement saying “it has become fashionable to accuse known people”.

“Am I not known?” Chinmayi asks.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

 “Look at how I have been treated now. Imagine what would have happened if I had spoken up when it happened? Who would I have spoken to? What were the laws in 2005-06?” she asks.

Though Vairamuthu took his time to react publicly to these allegations, he did visit senior lawyers in the aftermath of #MeToo. Sources in the legal profession in Chennai told me that in one such meeting Vairamuthu was with one of his sons. He and the son at this consultation slut-shamed Chinmayi and spoke about how ‘these women’ are and something to the effect of: ‘They bite the very hand that feeds them’.

Vairamuthu also put out a video statement in which he said, “I have been compiling unshakeable evidence of my innocence. I have consulted many senior lawyers about this. All the accusations against me are completely false. If those who made the accusations believe them to be true, they can file a case against me. Let the courts decide if I am a good man or a bad man. I bow down to the power of the courts and am sure they will bring me justice.”

Our conversation then veers towards Mani Ratnam, when Chinmayi says, “During Mani Ratnam’s last film, Chekka Chivantha Vaanam’s audio release event, I told everyone ‘I will not call Vairamuthu to the stage. I will not praise him…’ I said this so many times that people wondered if something was wrong with me. Then Mani Ratnam called me aside and asked, ‘You look disturbed Chinmayi, is everything ok?’ I said to him, ‘I just have a resting bitch face don’t worry‘ and he laughed. That day I didn’t want to talk about it. I was invited to host the event because Mani sir said he wanted somebody who wouldn’t be fawning all over these celebrities. He wanted someone who would treat them as professionals. I told [playback singer] Karthik, who was hosting the event with me then, that this man molested me. ‘You have a daughter who’s 12, I am sure you’ll understand’. He said, ‘Ayyayoo don’t tell me all this‘. He said he couldn’t do the one Tamil line – Kavipperarasu Vairamuthu ayya avargalai medaikku azhaikkirom, to invite Vairmathu on to the stage. I should have said no and not done it or stayed silent. I thought it’s my job, so I invited him to the stage.”

Chinmayi remembers something else through the course of this conversation. She recalls a phone call: “A day after I tweeted my story, I got a call from someone in Mani Ratnam’s office asking if I could come to a compromise. I asked, ‘What are you saying?’ Then I thought let me give them the benefit of doubt and asked again, ‘Does Mani Ratnam know what he’s asking me to compromise for?’ Their answer was, ‘I don’t know. Vairamuthu called Mani Ratnam. I am only relaying the message.’ I said to them, ‘Please ask him to read the news, and then decide whether he wants to be a part of this compromise business’. After an hour or two, they called back, livid. They said, ‘My blood is boiling that he would involve Mani Ratnam in something like this. He [Mani Ratnam] only asked you to be careful. We are with you.

 

The October of 2018, and exactly a year before that in 2017, when Raya Sarkar published the LoSHA outing predators in academia, the collective anger that seemed to be simmering against abuse, had its big moment on Indian social media, as women raged against indignities. A lot of us have had the luxury of moving on since. Not Chinmayi. She continues to be in that space because people continue to come to her to out other men. There are also those that continue to charge at her with righteous anger for daring to speak and just not ‘shutting up’.

“It hasn’t made me angry. At that point I was, but I was very quick to take help. I took different forms of therapy. I took traditional therapy, where I was talking to a counsellor as well,” she says.

As we wrap up, Chinmayi says, about that infamous interview with Rangaraj Pandey, “As a journalist what did he do to question the aggressor? What did he do to question the system, asking ‘Where is the investigation?’ He could have done that.” She also recalls another Polimer TV journalist telling her that it was because of ‘women like her’ that other ‘real, truthful women’, whatever that means, did not get justice.

***

Following Chinmayi, two other women came out in public to not only back her up but also to talk about their own ordeal.

One of them was Bhuvana Seshan. She gave a Tamil web portal a candid video interview in which she spoke about his toxicity. She also penned an eloquently detailed piece about it for The Quint.

Bhuvana knew Vairamuthu through work, and initially, he spoke to her on the phone about ‘harmless things’. Bhuvana writes in her piece, “One day, he told me that not only do I have a great voice, but I am also an intelligent woman. Oru arivupoorvamana pennai naan thedik kondirundhen. En thedal unnil mudindhuvidumo?” (I was searching for an intelligent, attractive woman. Will my search end with you?). I told him I was uncomfortable. The next day, he called again. He told me he would be going to Malaysia the following week and asked if I wanted to join. I said, “Do you want me for singing or anchoring?” He said, “Neither.”.” When she stood her ground and said no, he issued a threat: “You will cease to exist in this industry. I will shut all doors for you. Do you know what my influence is in this industry? I can reduce you to nothing.”

“Subsequently,” she wrote, “I lost three trips abroad and some recording opportunities… I sulked for a week but then got up to move on–but I decided I would never pursue playback singing.”

Over a year after all this, Bhuvana talks to me about how she feels: “It is really frustrating. The way this industry has remained indifferent to the whole thing. No one addressed anything. What is more frustrating is seeing Vairamuthu walking with his head held high. But isn’t victim-shaming our specialty?”

She adds, “Initially I had no idea of coming out. But when I saw insults and derogatory terms thrown at Chinmayi I was really upset. I know what Vairamuthu is. The way people were defending him and shaming Chinmayi upset me. Chinmayi is much younger than me. When I saw the way she stood her ground and took so much nonsense, I was ashamed of myself and angry with myself. That’s when I decided to step in. I just couldn’t see that girl fighting all alone. The consequences were mixed. Some stood by me; some ridiculed me. People said since I didn’t make it big in the music industry, I was trying some attention-grabbing … One called me an owl… One guy said that I am a grandma who still thinks she looks good. But I learnt something from this. I learnt that this society is a disgusting mix of toilet and garbage with some deodorant sprayed here and there. I learnt that here money, power, fame, and clout speak.”

Bhuvana wishes for “a world in which a victim walks with her head held high.” She says, “I wish to see a world where people don’t sit on a throne and pass judgments on women. I wish this industry would look into this and establish a platform where women can come and share their stories. What people fail to realise is that however old you become, the pain remains, with the same intensity. I can never forgive Vairamuthu. I wish he could be pulled up and at least interrogated. I know he can never be convicted because we have no evidence of anything. But he should at least go through some humiliation for inflicting so much pain on so many women. This eerie silence must give way to real voices.”

***

US-based musician Sindhuja Rajaram also publicly supported Chinmayi. When she was 18, Sindhuja, who’s in her thirties now, visited Vairamuthu with her mother to see if she could join his hostel. Vairamuthu runs the Thaai women’s hostel in Chennai. Most women’s hostels in the city have curfews and enforce them very strictly. Sindhuja worked in the film industry then, as a sound engineer, and couldn’t adhere to these curfews. Her mother thought since Vairamuthu was from the industry, he would understand.

In an interview with Scroll.in, on October 14, 2018, Sindhuja said, “I had taken along my demo CD containing songs I had composed and programmed. He was so impressed he said he would love to take me to AR Rahman… He took my number and said he would keep in touch… A week later… Vairamuthu called, asking me to get over to Rahman’s office… The meeting with Rahman was brief. Vairamuthu called me again the following day and told me how impressed Rahman had been with me. A few weeks later, he started calling frequently to ask how I was doing. He would ask about my work and tell me, “Let’s meet sometime.” I would say “sure” and end the call. Then his calls became desperate. I would only answer out of respect for the man. One time, he said, “When do we meet? I miss you. I have written poems about you, please come meet me at my Besant Nagar office.” I felt awkward; I said I had to get back to work and hung up. His next call was even more desperate. He said he was falling in love with me, that he was constantly thinking about me. That is when I said, “Sir you are like my father. I have great respect for you. Please do not say such things. I feel very awkward”.” Sindhuja eventually stopped taking his calls.

When I speak to Sindhuja in 2020, to ask why she decided to publicly back Chinmayi, considering the kind of harsh reaction the singer was subjected to, she says, “When I first heard about it, I wasn’t surprised as you may have heard that it’s the industry’s open secret. I was really happy someone, especially like Chinmayi, addressed it. Initially sharing anonymous people’s stories and then her own. At that time, it was almost 15 years later, I had moved on not just from the “episodes” but also the music industry. But when the public never believed anyone or Chinmayi I felt that it was so wrong and decided to back her. I’ve been in a very similar place and that I totally believe what everyone was saying.”

 

I ask her what the consequences have been and she says, “Not as much as it was for Chinmayi who was tweeting and giving interviews and having to deal with all the name-calling. I gave my video interview and then my life was normal again. There were comments on Youtube about my current appearance. I was called a “cow face” and many did not want to believe that Mr. Vairamuthu approached a “cow face”,” she says and adds, “But other than this, nothing.”

On the accusation that Vairamuthu uses others’ names, especially of AR Rahman’s as an excuse to talk to women or hold that out like a prize, Sindhuja says, “Well in my case he really did help me meet with Mr. Rahman and fortunately also within a couple of days after my meeting with Mr. Vairamuthu himself. The calls and flirting started a few weeks later, which initially I tried to politely disagree with, then I avoided his calls. It is very unfortunate that this has been taken very lightly and is accepted as the “culture” of the industry until the #MeToo movement. The predator was not just Mr. Vairamuthu but many other music directors, producers, directors, and, actors. For me, Mr. Vairamuthu was certainly not the first or last.” She also points out that “many media folks called my episode with Mr. Vairamuthu harassment. I would like to say that he was making an obscene approach just like the other industry men. He did not threaten me with an “or else”. He tried his best but I just avoided him”.

That someone with this reputation continues to run a women’s hostel is cause for concern. Multiple anonymous accounts on the Internet say Vairamuthu abused his position as the owner of a hostel and as an influential poet to molest women who came to live there. In an interview with The Hindu about his hostel, Vairamuthu said in 2003, “Our aim is to provide healthy food and protection to women, and most importantly, create an ambience that feels like home.” On October 9, 2018, one accusation against Vairamuthu read, “My friend lives in the Vairamuthu hostel in Kodambakkam, and a lot of girls there have told stories of him trying to exploit them whenever he visits the hostel.”

***

Musician AR Reihana (AR Rahman’s sister) publicly acknowledged that Vairamuthu is a predator in an interview with News7 Tamil following #MeToo. “I believe what Chinmayi is saying because two-three people have told me about this,” she said about four and a half minutes into the interview.

 

Hayma Malini, who is also popular playback singer late Malaysia Vasudevan’s daughter-in-law, was among the earliest to publicly come out in Chinmayi’s support. “I don’t believe how the Tamil film fraternity is not standing by Chinmayi! Why question Chinmayi not reporting the incident ten years ago! There is a report now and that should be dealt with! Why are we not questioning Vairamuthu? Why is society questioning the victim and not the perpetrator? What a patriarchal industry? When I was in Sun Music, I have personally witnessed Vairamuthu trying to get fresh with one of the young presenters… And I have spoken about him in many stages more than 10 years ago! I salute Chinmayi for being the voice of many voiceless! Time for some introspection by the industry(sic),” she wrote on Facebook.

A D V E R T I S E M E N T
 

***

Nothing has changed since October 2018. There is still no ICC (Internal Complaints Committee) in the Tamil film industry, despite one of the biggest actresses of the day, Nayantara asking for one. Legally speaking, production houses should have ICCs and all complaints regarding their movies must be investigated by them. No responsible body–writers union, dubbing union, producers council–has initiated an enquiry against Vairamuthu over multiple allegations that continue to tumble out.

However, the one big outcome of these women’s testimonies is that it is no longer a whisper network that warns women about the likes of Vairamuthu. A source in the industry also pointed out that there is some hesitation to work with him now, though his work hasn’t all dried up.

Earlier in the year, it was speculated that Vairamuthu was no longer part of Mani Ratnam’s magnum opus Ponniyin Selvan. Sources in the know confirmed to me that he has, in fact, been dropped from the project. When he was named in #MeToo, the director was reportedly shocked.

The crew of Ponnoyin Selvan initially tried other writers for the songs. However, nothing satisfactory came of it. The director wanted to see if he could ‘try’ things out with Vairamuthu. A call went out to the lyricist and he was given a brief for one song. The next day Vairamuthu released a statement to the press claiming he was working on Ponniyin Selvan and that he was writing all 12 songs. He did this without an official go-ahead from the production, or any papers being signed. At that point, the filmmaker hadn’t even decided if there were going to be 12 songs in the film. Vairamuthu’s statement led to a severe backlash against the film on the internet.

Finally, it was this backlash that led to the dropping of Vairamuthu’s name from Ponniyin Selvan.

 

***

RECOMMENDED

Chinmayi’s voice that remained stifled by an industry that sought to punish her for speaking out, echoed across homes recently as Jyothika starrer Ponmagal Vandhal hit OTT platform, Amazon Prime. It’s only fitting that her ‘comeback’ song featured in a film in which the protagonist, Venba (Jyothika) says to a male lawyer, “Why does it always sound like a lie to you when a woman talks about abuse?”

***

As I wrap this piece up, in late May 2020, the ‘first look’ poster and teaser video for a new film, Ka Pae Ranasignam starring Vijay Sethupathi and Aishwarya Rajesh, are released. They carry Vairamuthu’s name in bold, right below that of the movie’s director’s (P Virumandi). Next to that of the music director’s (Ghibran). This time there isn’t even a murmur against his name featuring so prominently.

The more things change, etc.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

பூச்சி 103 : ஆவியாக வந்து உங்களைச் சும்மா விட மாட்டேன்…

முன்குறிப்பு: கட்டுரையை முழுசாகப் படியுங்கள். நேற்று பதிவேற்றம் செய்ததோடு மீண்டும் நிறைய எழுதியிருக்கிறேன்.

நேற்று (12.7.2020) தமிழ் இந்துவில் வைரமுத்துவின் பிறந்த நாளை ஒட்டி ஒரு முழுப்பக்கக் கட்டுரை வந்ததாக அறிந்தேன். தமிழில் நான் விரும்பிப் படிக்கும் இரண்டு கவிஞர்கள் அதில் வைரமுத்துவின் புகழ்பாடி எழுதியிருக்கும் கட்டுரைகளின் மேற்கோள்களையும் கண்டேன். இதெல்லாம் எனக்கு நேற்று மாலைதான் தெரிய வந்தது. காலையிலேயே தெரிந்திருந்தால் சமஸுக்கான கடிதத்தை எழுதியிருக்க மாட்டேன். வைரமுத்துவின் காலணிகளை நக்கி எழுதப்பட்டிருக்கும் கட்டுரைகளுக்குச் சொந்தக்காரர்களான ஷங்கர் ராமசுப்ரமணியன், ஆசைத்தம்பி இருவரோடும் இனி எனக்கு எந்த உறவும் இல்லை. அதில் ஷங்கர் ராமசுப்ரமணியனை நான் இருபது ஆண்டுகளாக அறிவேன். அவரா இப்படி என்ற அதிர்ச்சியிலிருந்து இன்னும் நான் மீளவில்லை. நானெல்லாம் பட்டினி கிடந்து செத்தாலும் சாவேனே தவிர இப்படி ஒரு நாய்ப்பிழைப்பை செய்ய மாட்டேன். ”ஒரு யுகச் சந்திப்பில் வைரமுத்து என்னும் நிகழ்வு உருவெடுக்கிறது”  என்று சொல்லும் அளவுக்கு இலக்கியம் தெரியாத மூடர் அல்ல ஷங்கர். ஆனால் சொல்லியிருக்கிறார். இதைச் சொல்ல வேண்டிய தொழில் நிர்ப்பந்தம் எனக்கு ஏற்பட்டிருந்தால் இந்து அலுவலகத்திலிருந்து வெளியேறி ரோட்டுக்கு வந்து உட்கார்ந்து பிச்சை எடுத்து சாப்பிடுவேன்.  ஏனென்றால், என் எழுத்து மூலமாக தரகு வேலை செய்து வாழ்வதை விட, ஒரு பிரமுகரின் காலணியை நக்கிப் பிழைப்பதை விட பிச்சை எடுப்பது அகௌரவம் அல்ல.  எழுத்தில் சோரம் போவதுதான் கேவலம்.   என்னிடம் இருக்கும் ஷங்கர் ராமசுப்ரமணியனின் புத்தகங்களை நண்பர் செல்வகுமார் வந்து வாங்கிக் கொண்டு செல்ல வேண்டும்.  அவருக்கும் அதைப் படிக்க இஷ்டம் இல்லாவிட்டால் சங்கரின் கவிதைப் புத்தகத்தை – என் வீட்டுப் பூனைகள் அவ்வப்போது தரையில் ஆய் போய் வைப்பதைத் துடைக்க வீட்டில் காகிதம் இல்லாத குறை தீர்ந்தது என்று அதற்குப் பயன்படுத்திக் கொள்வேன்.  

வைரமுத்து நோபல் பரிசுக்கு அடி போட்டார். இன்னமும் அடி போட்டுக் கொண்டிருக்கிறார். பாவம், அவருக்கு நல்ல மொழிபெயர்ப்பாளர் கிடைக்கவில்லை. கிடைத்தால் நோபல் கிடைக்கும். நோபலின் தரம் அவ்வளவு தாழ்ந்து கிடக்கிறது. பாடலாசிரியர்களுக்கெல்லாம் இலக்கிய நோபல் கொடுக்கிறார்கள். நோபலுக்கான முயற்சி ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும், உள்ளூர் பரிசைப் பார்ப்போம் என்று ஞானபீடப் பரிசுக்கு முயற்சிக்கிறார் வைரமுத்து. அதற்கான திட்டங்களில் ஒன்றுதான் இந்த இந்து முழுப்பக்கம். எனக்கு பத்திரிகை கிடைக்கவில்லை. யாராவது எலெக்ட்ரானிக் காப்பி அனுப்புங்கள். இங்கே என் வீட்டில் காகிதங்களுக்குத் தடை உள்ளது. படிப்பதற்காகக் கேட்கவில்லை. ஒரு முக்கியமான விஷயத்தைப் பார்க்க வேண்டும். ஏனென்றால், அவசரத்தில் ஜெயமோகன் அதை கவனிக்காமல் விட்டிருக்கலாம். பொதுவாக நாளிதழ்களில் முழுப்பக்க விளம்பரம் வரும் போது சில சமயங்களில் படமாகப் போடாமல் கட்டுரையாக எழுதி, கீழே வலது ஓரத்தில் Advt என்று போடுவார்கள். அதை கவனிக்காமல் ஜெயமோகனும் பெருந்தேவியும் எழுதியிருந்தால் அவர்களை நம்பி இதை நான் எழுதக் கூடாது. விளம்பரம் செய்யக் கூடவா உரிமை இல்லை என்று வைரமுத்து என்னிடம் சண்டைக்கு வருவார்.

இன்னமும் சொல்கிறேன். ஞானபீடப் பரிசுக்கு முயற்சி செய்ய அவருக்குப் பூரண உரிமை உண்டு. அகிலனுக்கே ஞானபீடம் வாங்கிக் கொடுத்தவர்கள் நாம். அப்படியிருக்கும்போது வைரமுத்து குறைச்சல் இல்லை. ஆனால் ஆசைத்தம்பியும் ஷங்கர் தம்பியும் இப்படி விலை போனதுதான் எனக்குத் துயரம். வள்ளலார் மட்டன் ஸ்டால் என்று பெயர் வைப்பார்களா யாராவது? வைரமுத்துவைப் பாராட்ட ஷங்கர் ராமசுப்ரமணியனா? என்னடா இது கொடுமை!!! இனிமேல் கண்ணகி டிஸ்கோ பார் என்று கூட வரும் போல் இருக்கிறது. மதிப்பீடுகள் சீரழிந்து இந்த நிலைக்கு வந்து விட்டன. இந்த வைரமுத்து நாமாவளி ஆரம்பித்தது எப்போது என்றால், அவர் பிறந்த நாளுக்கு விழா வைத்து தமிழ்ச் சிறுபத்திரிகைகளில் இயங்கிக் கொண்டிருந்த கலாப்ரியா போன்ற கவிஞர்களுக்குப் பரிசு கொடுத்ததை இந்த சிறுபத்திரிகை ஆட்களெல்லாம் வாங்கிக் கொண்ட போதே ஆரம்பித்து விட்டது. பரிசு என்ன தெரியுமா? அஞ்சாயிரம் ரூபாயோ பத்தாயிரம் ரூபாயோ. அப்போது அதை எதிர்த்து நான் எழுதியபோது கலாப்ரியா என் மீது கோபித்துக் கொண்டார். அவருக்கு வைரமுத்து கொடுத்த பரிசு ரூபாயை விட கலாப்ரியா IOB வங்கி அதிகாரியாக வாங்கிய சம்பளம் அதிகம். நான் நண்பர்களிடம் அடிக்கடி சொல்வதுண்டு, நோ சொல்லிப் பழகுங்கள் என்று. மேலும், அதிகாரம்தான் உச்சக்கட்ட போதை. மதுவெல்லாம் ஒன்றுமே இல்லை. வைரமுத்து ஒரு அதிகார மையம். அந்த அதிகாரத்துக்கு மயங்கி விட்டார்கள் சிறுபத்திரிகை எழுத்தாளர்களும் இலக்கியவாதிகளும்.

ஜெயமோகனிடம் நான் வியக்கும் விஷயம் என்னவென்றால், அதிகாரத்தின் உச்சத்தில் இருக்கும் பிஜேபியினர் அவரைக் கொண்டாடினாலும் அவர் காங்கிரஸ்தான் இந்தியாவுக்கு இப்போது தீர்வு என்கிறார். இந்துத்துவ அதிகாரத்துடனும் சரி, திராவிட அதிகாரத்துடனும் சரி, அவர் கை கோர்க்க முரட்டுத்தனமாக மறுக்கிறார். சுந்தர ராமசாமியின் legacyயை நான் இன்று ஜெயமோகனிடம்தான் பார்க்கிறேன். எங்களுக்குள் ஆயிரம் கருத்து மோதல்கள் இருப்பினும் ஜெயமோகனுக்கு இதற்காக என் சலூட்.

மேற்கண்ட பதிவை நான் நேற்று (13.7.2020) எழுதியிருந்தேன்.  அந்தப் பதிவை நேற்றே படித்தவர்கள் மீண்டும் ஒருமுறை படிக்குமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன்.  சில முக்கியமான மாற்றங்களைச் செய்திருக்கிறேன்.  மேற்படி வைரமுத்து நாமாவளிக் கட்டுரை இன்று காலைதான் எனக்குப் படிக்கக் கிடைத்தது.  அசிங்கமாகவும் ஆபாசமாகவும் இருந்தது. எது என்றால், தமிழ் இலக்கியத்தில் ட்ரைய்னிங் எடுத்துக் கொண்ட இரண்டு பேர்வழிகள் (ஆசைத்தம்பி, ஷங்கர் ராமசுப்ரமணியன்) இன்று அதை இலக்கியத்துக்கு அந்நியமான ஒருவருக்கு இலக்கிய பீடம் அளிப்பதற்குப் பயன்படுத்துகிறார்களே என்பதுதான் ஆபாசம், அசிங்கம்.

புரிகிறாற்போல் சொல்கிறேன்.  இருவரில் ஆசை பற்றி எனக்கு அதிகம் தெரியாது.  ஆனால் இருவரும் கவிஞர்கள்.  சிறுபத்திரிகைகளில் – இலக்கிய உலகில் நிலைபெற்றவர்கள்.  இவர்களின் இலக்கிய மதிப்பீடுகள் எப்படியெல்லாம் உருவாகியிருக்கும்?  அது ஒரு பெரிய வரலாறு.  எல்லோருக்குமான வரலாறுதான்.  இலக்கியத்தில் சமரசம் செய்யாதிருத்தல்.  இதுதான் அடிப்படை.  ஒரு கோடி கொடுத்தாலும் ஒரு இலக்கியவாதி மு. வரதராசனாரின் நாவலை இலக்கியப் படைப்பு என்று சொல்ல மாட்டான்.  சொத்தையே எழுதி வைத்தாலும் கோவி. மணிசேகரனின் எழுத்தை இலக்கியம் என்று சொல்ல மாட்டான்.  அவ்வளவு ஏன், பாலகுமாரனுக்கே அதுதான் நிலைமை.  அப்படியிருக்க இந்த ஷங்கர் வந்து ஏன் வைரமுத்துவுக்கு இப்படி நாம சங்கீர்த்தனம் பாடுகிறார்?  ”ஒரு யுகச் சந்திப்பில் வைரமுத்து என்னும் நிகழ்வு உருவெடுக்கிறது.”  ”தனது கற்பனையால் அகண்டம் கொண்ட கலைஞர்.”  மற்றும் கட்டுரையினூடே ஆத்மாநாம், வானம்பாடி இயக்கம் அது இது இத்யாதி.  ஏன் இந்தக் கட்டுரையை தமிழ் இந்து வேறு ஒரு சினிமா நிருபரையோ அல்லது வேறு ஒருவரையோ வைத்து எழுதவில்லை?  எப்படியும் தமிழ் இந்துவில் இருபது பேர் ஆசிரியர் குழுவில் இருப்பார்கள்.  அதில் ஏன் ஆசைத்தம்பி, ஷங்கர் என்ற இரண்டு சிறுபத்திரிகைக் கவிஞர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள்?  ஏனென்றால், இவர்கள்தான் தொழில் தெரிந்தவர்கள்.  பதினேழு பதினெட்டு நூற்றாண்டுகளில் சதிர் தெரிந்த தாசிகளிடம்தான் மிராசு, ஜமீன் எல்லாம் போகும். 

நம்முடைய இலக்கிய மதிப்பீடு என்ன?  அது ஜெயமோகனாக இருந்தாலும் சரி, அவருக்கு நேர் எதிர் கோணத்தில் நின்று கொண்டிருக்கும் சாரு நிவேதிதாவாக இருந்தாலும் சரி, சுந்தர ராமசாமி சொன்னதுதான் மதிப்பீடு.  அகிலனுக்கு ஞானபீடம் கிடைத்தபோது அகிலன் மலக்கிடங்கு என்றார் சு.ரா.  அதையே அசோகமித்திரனிடம் கேட்டிருந்தால், அப்படியெல்லாம் சொல்லப்படாது, அவா அவா அவாளுக்குத் தெரிஞ்சதை எழுதறா, அதிலே இந்த ராமசாமிக்கு என்ன வந்தது?  இதெல்லாம் பர்வெர்ஷன் என்றுதான் சொல்வார்.  ஆனால் நாம் எல்லோருமே நமது இலக்கிய மதிப்பீடுகளை, இலக்கிய அறத்தை ராமசாமியிடமிருந்து கற்று வந்திருக்கிறோம்.  புதுமைப்பித்தனிடம் கற்று வந்திருக்கிறோம்.  இல்லாவிட்டால் கல்கி ஒரு மகா பெரிய இலக்கியவாதி என்று சொல்லி விட்டுப் போக வேண்டியதுதானே ஐயா?  புதுமைப்பித்தனும் செல்லப்பாவும் க.நா.சு.வும் தங்கள் வாழ்நாள் பூராவும் போராடிப் போராடித் தங்கள் பிராணனை விட்ட கதை அல்லவா அது?  வணிக எழுத்தின் மீது யாருக்கும் எப்போதும் எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை.  ஆனால் வணிக எழுத்து இலக்கியமாகத் தளுக்கும்போதுதான் இலக்கியவாதிகள் கொதித்து எழுகிறார்கள்.  அதனால்தான் அகிலன் என்பவர் இலக்கியச் சாதனைக்கான ஞானபீடப் பரிசு வாங்கிய போது மலக்கிடங்கு என்று திட்டினார் சுந்தர ராமசாமி.

வைரமுத்து ஒரு நல்ல பாடலாசிரியர்.  சந்தேகமே இல்லை.  அற்புதமான பாடலாசிரியர்.  ஆனால் அவர் அத்தோடு நிற்கவில்லையே?  ஞானபீடத்தை நோக்கி அல்லவா ஒவ்வொன்றாகக் காய் நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிறார்? தமிழ் இலக்கியத்தில் சாதனை செய்தவர்களைப் பற்றி அவருடைய உரைகள் – அது தொகுப்பாக வந்தது – அவருடைய சிறுகதைகள் – விகடனில் வந்த நாவல்கள் – இதை வைத்துத்தான் அவர் இலக்கியத்துக்கான ஞானபீடத்தை நோக்கி நகர்கிறார்.  இதற்குத்தான் ஆசைத்தம்பியும் ஷங்கர ராமசுப்ரமணியனும் தாங்கள் புதுமைப்பித்தனிடமும் சுந்தர ராமசாமியிடமும் கற்றதை வைத்து இங்கே வைரமுத்துவுக்கு இலக்கிய அந்தஸ்து கிடைக்க உழைத்திருக்கிறார்கள்.  கவிதைக்கும் பாடலுக்கும் (lyrics) வித்தியாசம் தெரியாதா இந்த சிறுபத்திரிகைக் கவிஞர்களுக்கு?  சினிமா பாடல் எழுதுவர் எல்லாம் கவிஞரா?  அவர்கள் பாடலாசிரியர்கள்.  பாடலும் எழுதி கவிதையும் எழுதிய ஒரே ஆள் பாரதிதான்.  அவருக்குப் பிறகு யாரும் இல்லை.  வைரமுத்து எழுதுவது பாடல்கள்.  கவிதை இல்லை.   ஆக, வைரமுத்து கவிஞரே இல்லை என்கிறேன், எங்கிருந்து வந்தது ஐயா கலைஞர் என்ற அடைமொழி?  கலைஞர் என்ற அடைமொழியை யாருக்குக் கொடுக்கலாம் என்பது கூடவா இந்த இரண்டு bootlickersக்கும் தெரியாமல் போயிற்று? 

வைரமுத்துவின் கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம் போல் தமிழில் ஆயிரம் நாவல் வந்திருக்கும்.  மேலாண்மை பொன்னுச்சாமி, பொன்னீலன் என்று ஏராளமான பெயர்கள்.  அதில் இலக்கியமாக சாதனை புரிந்தவர் கி.ராஜநாராயணன்.  அதில் சர்வதேச இலக்கியத்தரத்துக்கு உச்சம் தொட்டவர் வண்ணநிலவன்.  இந்த இருவரின் நிழலைக் கூடத் தொட முடியுமா வைரமுத்துவால்?   

இன்றைய தினம் தமிழ் இந்துவில் வருத்தம் தெரிவித்து ஓர் அறிவிப்பு வந்துள்ளது.  ஆஹா, பிரச்சினையையே திசை திருப்பி விட்டது இந்து தமிழ் திசை.  வைரமுத்துவின் மேல் பாலியல் புகார் இருப்பதால், அந்தப் பாலியல் புகார்களுக்கும் அவரது இலக்கிய சாதனைகளுக்கும் சம்பந்தமில்லை என்று அவர்கள் நினைத்தார்களாம்.  அடடாடாடா…  இதன் மூலம் வைரமுத்து நினைத்ததைத்தான் இந்த வருத்த அறிவிப்பின் மூலமும் சாதித்து விட்டார்.  வைரமுத்துவின் இலக்கிய சாதனை சாதனைதான்.  ஆனால் பாலியல் புகார் காரணமாக அதற்கு ஒரு தடங்கல்.  அவ்வளவுதான்.  நான் என்ன சொல்ல வருகிறேன் என்றால், இவரது இலக்கியமே பம்மாத்து என்கிறேன்.  அந்தப் பம்மாத்தை மூடி மறைக்கத்தான் தமிழ் இந்துவுக்கு இலக்கியவாதிகள் தேவைப்பட்டிருக்கிறார்கள்.

பிரச்சினை என்னவென்றால், நமக்கு நினைவு தெரிந்த நாளிலிருந்தே சினிமாக்காரர் என்றால் சாஷ்டாங்கமாகத் தரையில் விழுந்து காலணியை நக்க வேண்டும்.  அப்படித்தான் நாம் பழக்கப்பட்டிருக்கிறோம்.  அதுதான் விஷயம்.  அதைத்தான் செய்து கொண்டிருக்கிறோம்.  யாரையும் குற்றம் சொல்லிப் பயன் இல்லை.  வைரமுத்து சிறுகதைத் தொகுதி வெளியிட்ட போதும் தமிழ் இந்துவில் இப்படித்தான் செய்தார்கள்.  கிட்டத்தட்ட வைரமுத்துவின் பிரச்சார பீரங்கி போல் செயல்படுகிறது தமிழ் இந்து.  அவருக்கு ஞானபீடத்தை வாங்கிக் கொடுத்து விட்டுத்தான் ஓய்வார்கள் போல் தெரிகிறது.

ஜூலை 13 வைரமுத்து பிறந்த நாள்.  ஜூலை 7 இன்னொரு தமிழ் இலக்கியவாதியின் பிறந்த நாள்.  இப்போது அவர் வயது 90.  இந்த வயதிலும் மிக மும்முரமாக எழுதிக் கொண்டுதான் இருக்கிறார்.  அவருடைய ஔரங்கசீப் என்ற நாடகம் நாடக உலகில் ஒரு மைல்கல்.  அவருடைய படைப்புகள் தமிழ் இலக்கியத்தில் தனித்துவமான குரல் கொண்டவை.  அறிஞர் என்ற சொல்லுக்குப் பொருத்தமானவர்.  பெயர் இந்திரா பார்த்தசாரதி.  அவரது பிறந்த நாளில் தமிழ் இந்துவில் ஒரு வரிச் செய்தி கூட கிடையாது.  அவர் என்று இல்லை. ஒரு எழுத்தாளனின் பிறந்த நாளும் தமிழ் இந்துவில் வராது.  ஆனால் செத்துப் போனால் ஒரு பக்கத்துக்கு ஒப்பாரிக் கட்டுரை வரும்.  Necrophelia.  தமிழ் இந்து நண்பர்களே, நான் செத்துப் போனால் இந்த மாதிரி ஒப்பாரிக் கட்டுரைகளைப் போட்டால் நான் ஆவியாக வந்து உங்களை உண்டு இல்லை என்று பண்ணி விடுவேன், ஜாக்கிரதை.

http://charuonline.com/blog/?p=9143 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24636
Date:
Permalink  
 

 

ஜெயமோகன் மீது இந்து தமிழ் திசை அவதூறு வழக்கு தொடுக்க முடியும்.

 
%25E0%25AE%25AA%25E0%25AF%2581%25E0%25AE
சாவித்திரி கண்ணன் : அதிர்ச்சியாகத் தான் இருக்கிறது…!
%25E0%25AE%25AA%25E0%25AF%2581%25E0%25AE பாரம்பரியமிக்க குழுமத்திலிருந்து வரும் பத்திரிகையை ’’நாயும் நாணும் இந்தப் பிழைப்பு!’’ என்ற தலைப்பிட்டு,’ ’பிஸ்கட்டுக்கு  வாலாட்டும் நாய்கள்’’ என்றும், அதன் சிறப்பு கட்டுரையாளர்களை, ’’கவிதைகள் குறித்தோ, கவிஞர்கள் குறித்தோ எழுத தகுதியற்ற மொண்ணைகள்’’என்றும் பொதுவெளியில் நாடறிந்த ஒரு புகழ்பெற்ற எழுத்தாளர் மிகத்தரக் குறைவாக விளாசித் தள்ளுகிறார்.
ஆனால்,இது குறித்த எந்த எதிர்ப்புமின்றி,அந்த பத்திரிக்கை மவுனம் சாதிக்கிறது. வைரமுத்து புகழ்பாடும் கட்டுரைகளை பிரசுரித்தற்கு வந்த எதிர்ப்புகளுக்கு ’’மனமார வருத்தம் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்’’ என்று எதிர்வினையாற்றுவதில் காட்டிய வேகத்தை தன் மீதான இழிவான விமர்சனத்திற்கு உங்களால் வெளிப்படுத்த முடியாமல் போனது ஏன்?
காதில் எதுவுமே விழாதது போன்றும்,கண்ணில் எதுவுமே படாதது போன்றும் எப்படி ஒரு பத்திரிகை நிர்வாகத்தால் இருக்க முடிகிறது….? அப் பத்திரிகையின் அங்கமாகவுள்ள சிறப்பு கட்டுரையாளர்கள் ஆசைத் தம்பியும்,செல்வ புவியரசனும் தாக்கப்பட்டிருப்பது குறித்து அந்த நிர்வாகம் மவுனம் சாதித்தால் – தங்கள் நிர்வாகமே தங்களுக்கு பாதுகாப்பளிக்கத் தவறினால் - நாளைக்கு ஒரு பத்திரிகையாளனுக்கு எந்த ஒரு விஷயத்தையும் எழுதும் துணிச்சல் எப்படி வரும்?

இந்து கேட்டதற்கிணங்கத் தான் எழுத்தாளர் சங்கர சுப்பிரமணியம் கட்டுரை தந்தார்.அவரும் பொதுவெளியில் அவமானப்படுத்தப்பட்டுள்ளார்.
’’எங்கள் ஆசிரியர் குழுவினருக்கான தகுதி குறித்து கேள்வி எழுப்ப நீ யார்?’’ ‘’எந்த பத்திரிகை யாரைப் பற்றி எழுதலாம் அல்லது எழுதக் கூடாது என்று தீர்மானிப்பதற்கான அதிகாரத்தை உனக்கு யார் கொடுத்தது?’’ என்றெல்லாம் ஜெயமோகனை நோக்கி கேள்வி எழுப்பி இருக்க வேண்டாமா?

நியாயப்படி, இந்து தமிழ் திசை அவதூறு வழக்கே தொடுத்திருக்க முடியும்.
இப்படியும் யோசிக்கத் தோன்றுகிறது…! இதே போன்ற ஒரு அவதூறை ஒரு திராவிட இலக்கிய அணியில் உள்ள யாராவது இந்துவை நோக்கி வைத்திருந்தால் இப்படித்தான் அமைதி காத்திருப்பார்களா? அல்லது பொங்கி எழுந்திருப்பார்களா? அவர்கள் பொங்கி எழாவிட்டால், அவாள்கள் கூட்டம் பொங்கி அவர்களை கோர்ட்டுக்கு போகவைத்திருக்கும் தானே! சமூகவலைத் தளமெங்கும் சாட்டையெடுத்து சுழற்றி இருக்குமல்லவா அந்த சமூகமே?
பொதுவாக மக்கள் தாங்கள் பாதிக்கப்பட்டால், பத்திரிகைகளின் கவனத்திற்கு கொண்டு வந்து நிவாரணம் தேடுவார்கள்.அப்படிப்பட்ட பத்திரிகைகள் தனக்கே ஒரு அவமானம்,அநீதி இழைக்கப்படும் போது எதற்கோ பணிந்து அமைதி காத்தால் பிறகு பத்திரிகைகள் மீதான மக்கள் நம்பிக்கையே தகர்ந்துவிடாதா?
பத்திரிகை துறைக்கான அடிப்படை அறச்சீற்ற மனோபாவம் கூட மழுங்கடிக்கப்படுவதற்கு பின்னணியில் என்ன தான் நடந்து கொண்டு இருக்கிறது? இதை ஏதோ தனிப்பட்ட இந்து தமிழ் திசைக்கு ஏற்பட்ட அநீதியாகவோ,அவமானமாகவோ பார்க்கமுடியவில்லை!பத்திரிகைதுறையின் சுதந்திரத்திற்கும்,மாண்புக்கும் விடுக்கப்பட்டுள்ள சவாலாகவே பார்க்கிறேன்.
பத்திரிகை துறையை நேசித்து அதில் சுமார் முப்பது ஆண்டுகளாக பணியாறுபவன் என்ற வகையிலும்,என் பத்திரிகையுலக இளம் சகாக்கள் இழிவுபடுத்தப் பட்டிருப்பதையும் காண சகியாமல்தான், நான் இதை எழுத நேர்ந்தது.
ஜனநாயகத்தின் குரல்வலையை எங்கோ கண்ணுக்குத் தெரியாத இடத்தில் இருந்து கொண்டு ஒரு அதிகாரமையம் ஆட்டுவிப்பதை,இலக்கியத்திற்கு ஒரு தாதா,அரசியலுக்கு ஒரு தாதா,சமூகச் செயல்பாடுகளுக்கு ஒரு தாதா என்று ஆளுக்கு ஆள் அதிகாரமையத்தின் அரவணைப்புடன் எந்தெந்த செய்திகளை,கட்டுரைகளை போடலாம் அல்லது போடக் கூடாது என்று ஆட்டுவிக்கும் போக்கை ஆரம்பத்திலேயே நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து முறியடிப்பது தான் நல்லது!
சாவித்திரிகண்ணன்
மூத்த பத்திரிகையாளர்


__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard