இந்திய அளவில் சில மாநிலங்களில் திரெளபதியம்மன் வழிபாடு காணப்படுகிறது. அதனுடைய தொடர்ச்சி தமிழ் நாட்டின் தொண்டைமண்டலப் பகுதியிலும் காணப்படுகிறது. தொண்டைமண்டலப் பகுதியில் கி.பி. 7-ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முன் சமணசமயமும் பெளத்தசமயமும் வேராகவும் தலைமையிடமாகவும் கொண்டு பக்திநிலையை உருவாக்கி மக்களிடத்தில் பெரும்பான்மை பெற்றுத் திகழ்ந்து விளங்கியது. அப்போது அப்பகுதி மக்கள் பெரும்பான்மையோர் சமணம், பெளத்தம் ஆகிய மதங்களில் இருக்கின்ற கடவுள்களை இறைவனாக வழிபட்டுவந்தனர். இப்பகுதியில் முதலில் சமணம் ஆதிக்கம்பெற்றும் இரண்டாவதாகப் பெளத்தம் ஆதிக்கம் பெற்றும் சிறந்து விளங்கியது. தமிழ் இலக்கியங்களைக் கூர்ந்துநோக்கிப்பார்க்கும்போது, சங்க இலக்கியத்தில் சில பாடல்கள் சமணப்புலவர்கள் பாடிய பாடல்களாகவும் சில பாடல்கள் பெளத்தப்புலவர்கள் பாடிய பாடல்களாகவும் காணப்படுகின்றன. சங்கம்மருவிய இலக்கியத்தில் பெருபான்மையான நூல்களின் பாடல்கள் சமணப்புலவர்கள் பாடிய பாடல்களாகவும் சில பாடல்கள் பெளத்தப்புலவர்கள் பாடிய பாடல்களாகவும் காணப்படுகின்றன. காப்பிய இலக்கி யத்தில் பெரும்பான்மையாகச் சமணப்புலவர்கள் இயற்றிய நூல்களாகும்; சில பெளத்தப்புலவர்கள் இயற்றிய நூல்களும் அறியப்படுகின்றன. மேற்கூறிய நூல்கள் அனைத்தும் கி.பி.7-ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முன் இயற்றிய பாடல்களும் இலக்கியங்களும் ஆகும். ஆனால் கி.பி. 7-ஆம் நூற்றாண்டிற்குப் பின் பக்தி இலக்கிய நிலை உருவாகி சைவம், வைணவம் என்ற இருபெரும்பக்தி நிலைகள் தோன்றியதன்மூலம் சமணமும் பெளத்தமும் அழிந்து, சைவமும் வைணமும் இங்கு வேர் ஊன்றத் தொடங்கியது. அன்று முதல் இன்று வரையில் சைவமும் வைணமும் மக்கள் இடத்தில் சிறப்புற்று விளங்குகின்றன. இம் மதங்களுக்குத் தலைமையிடமாக விளங்கியது தொண்டை மண்டப்பகுதியே ஆகும். கி.பி.7-ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 9-ஆம் நூற்றாண்டு வரையில் பல்லவர் ஆட்சித் தொண்டைமண்டலத்தில் நிலவியிருந்தது. அப்போது, பல்லவமன்னர்கள்மீது வேற்றுநாட்டு மன்னர்கள் படையெடுத்து வந்துள்ளனர். அதில் குறிப்பாகச் சாளுக்கிய மன்னர்களான முதலாம் புலிக்கேசி, இரண்டாம் புலிக்கேசி, இரண்டாம் புலிக்கேசி மகனான முதலாம் விக்கிரமாதித்தன் ஆகியோர் படையெடுத்து வந்துள்ளனர். அக்காலங்களில் போர்கள் மிகுதியாக இருந்த காரணங்களால், பாரதக்கதைகள் கோவில்களில் படிக்கப்பட்டுள்ளன. பாரதக்கதைகளில் குறிப்பாகப் பாண்டவர்கள் போர்த்திறத்தைப் பற்றியும் திரெளபதியின் ஆற்றலைப்பற்றியும் மிகுதியாகப் படிக்கப்பட்டன.
தொண்டைமண்டலத்திலுள்ள கூரம் சிவன் கோவில் முதல் கற்கோவிலாகும். பரமேசுவரவர்மன் சிறந்த ஒரு சிவபக்தன் ஆவான். இவர் தன் பெருநாட்டின் பல பாகங்களில் சிவன் கோவில்களைக் கட்டினார்; பலவற்றைப் புதுப்பித்தார். இவர் கூரம் என்ற சிற்றூரில் சிவன் கோவில் ஒன்றைக் கல்லாற் கட்டினார்; அதற்கு இவ்வரசன் பரமேசுவர மங்கலாம் எனத் தன் பெயர்பெற்ற சிற்றூரை மானியமாக விட்டார். அங்குக் கட்டப்பட்ட கோவில் வித்யா விநீத பல்லவ பரமேசுவர க்ருகம் எனப் பெயர் பெற்றது. இக்கோவிலே தமிழகத்து முதல் கற்கோவிலாகும். இப்போது பெரிய சிவன் கோவில்களில் நடக்கும் எல்லா வழிபாடுகளும் இவர் காலத்தில் நடந்துவந்தன என்பதைக் கூரம் பட்டயத்தால் அறியலாம். இவர் கோவிலில் பாரதம் படிக்கச் செய்த அரசனாவார். கூரம் பட்டயம் முதல் இரண்டு சுலோகங்கள் பரமேசுரனை (கடவுளை) வாழ்த்தியுள்ளன என்பதை சி. சீனிவாச சாஸ்திரி எழுதிய பல்லவ வரலாறு எனும் நூலில் குறிப்பிட்ட செய்தியை மா.இராசமாணிக்கனார் (2008:153) தான் எழுதிய பல்லவ வரலாற்றில் கூறியுள்ளார். பல்லவ மன்னன் மகேந்திரவர்மன் காலத்தில் தான் பல்லவர் – சாளுக்கியர் போர் உச்சநிலை அடைந்தது. அப்போராட்டம் இவருக்குப்பின் 150 ஆண்டுகள் வரை தொடர்ந்து நடந்தது (இராசமாணிக்கனார்,2008:98). பரமேசுவரவர்மன் கி.பி.670-685 வரையில் அவருடைய காலக்கட்டமாகும். இவருடைய வரலாற்றைப் படித்தால் சாளுக்கிய மன்னர்களுக்கும் பல்லவ மன்னர்களுக்கும் அவர்கள் பாரதக்கதைகள் படிப்பதற்கு நிலங்கள் மானியமாகக் கொடுக் கப்பட்டதைக் காணலாம் (இராசமாணிக்கனார்,2008:142-156). பல்லவ மன்னன் மகேந்திரவர்மன் காலம் தொடங்கி பல்லவ மன்னன் பரமேசுவரவர்மன் காலம் வரையில் நீண்ட போர்கள் நடைபெற்றன. அதில் பல்லவ மன்னன் பரமேசுவரவர்மனுக்கும் சாளுக்கிய மன்னன் விக்கிரமாதித்தனுக்கும் நீண்ட காலங்கலாகப் (நாட்களாகப்) போர்கள் நடைபெற்றன. பரம்பரை பரம்பரையாக நடைபெற்று வருகின்ற போர்களுக்கு முடிவுகட்டவேண்டும் என்றும் போரில் நிரந்தரமாக வெற்றி பெறவேண்டும் என்றும் பல்லவ மன்னன் பரமேசுவரவர்மன் தன் நாட்டு எல்லைக்குட்பட்ட பகுதிகளில் பாரதக்கதைகளை நாள்தோறும் படிக்கும்படியும் நாள்தோறும் கூறும்படியும் செய்தான். இதனால் அவர் காலத்தில் பாரதக்கதைகளைப் படிப்போருக்கும் பாரதக்கதைகளைக் கூறுவோருக்கும் பரமேசுவரவர்மன் நிலங்களை வழங்கினார் என்று கூரம் செப்பேட்டிலும் தண்டன் செப்பேட்டிலும் காணக்கிடக்கின்றன (முத்தையா,1988:29). பாரதவிருத்தி எனும் நூலில் சோழமன்னர்கள் பாரதக்கதைகளைப் படிப்போருக்கும் கூறுவோருக்கும் நிலங்களை மானியமாகக் கொடுத்துள்ளனர் என்பதைக் காணமுடியும். இன்றும் தமிழகத்தில் உள்ள கோவில் களுக்கு நிலங்கள் மானியங்களாக இருப்பதைப் பல கோவில்களின் வாயிலாக அறியலாம் (சதாசிவப் பண்டாரத்தார்,2008:90). தமிழ் நாட்டில் பல ஊர்களில் பாரதக்கதைகள் கூறப்பட்டதையும் பாடப்பட்டதையும் கல்வெட்டுகளிலும் பட்டயங்களிலும் காணக்கிடக்கின்றன (நாகசாமி,1990:3). செங்கல்பட்டிற்கு அருகிலுள்ள கருங்குழி என்ற ஊரில் அவ்வூர் மக்கள் எட்டு ஏக்கர் நிலத்து வருவாயைப் பாரதக்கூத்து நடத்துவதற்கு மானியமாக வழங்கி வருகிறார்கள். இது கூத்திரு மானியம் என்றும் கூத்தியர் மானியம் என்றும் வழங்கப்படுகிறது (துளசி இராமசாமி,2000:69). பல்லவ மன்னன் பரமேசுவரவர்மன் மக்களிடம் போர்வேட்கையைத் தூண்டுவதற்காகப் பாரதக்கதையினைக் கூத்தின் மூலம் பரப்ப நினைத்துக் கூத்து நடத்துவதற்கு என்று கோவில் ஒன்றைக் கட்ட எண்ணினான். அது திரெளபதி கோவிலாக இருந்தால் மேலும் சிறப்பாக இருக்கும் என்று கருதினான். அதன் காரண மாகத் தோன்றியதுதான் திரெளபதியம்மன் கோவில் என்று துளசி. இராமசாமி கருதுகிறார் (2000:70).
பல்லவ மன்னன் பரமேசுவரவர்மன் அன்று தொடங்கி வைத்த திரெளபதியம்மன் வழிபாட்டுமுறை இன்று வரையிலும் தொண்டைமண்டலப் பகுதிகளில் பின்பற்றப்பட்டு வருகின்றது. அவர் பாரதக்கதைகளின் சிறப்புக்கூறுகளையும் அதில் வரும் திரெளபதியம்மனின் ஆற்றல் கூறுகளையும் கூறவைத்து, அப்பகுதி மக்களுக்குப் போர் உணர்வையும் வெற்றியின் உணர்வுகளையும் ஏற்படுத்தியுள்ளார். இதன் காரணமாக அப்பகுதி மக்களிடத்தில் இயற்கையாகவே வெற்றியின் குணம் கொண்ட வெற்றியின் தெய்வமாகத் திரெளபதியம்மன் காணப்படுகிறாள். இவ்வழிபாட்டு முறையைப் பின்பற்றி மக்கள் திரெளபதியம்மனை அனைத்துச் சிற்றூர்களிலும் காவல் தெய்வமாக வழிபட்டு வருகின்றனர். தொல்தமிழகத்தில் பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே மாரி என்று சொல்லப்படுகின்ற மழையைப் பெண் தெய்வக்கடவுளாகக் கொண்டு வழிபட்டு வந்துள்ளனர் என்பது பண்டைய இலக்கியங்களின் வழியாக அறியலாம். மாரியம்மன் வழிபாடு தமிழகத்தில் நெடுங்காலமாகவே கடைப்பிடிக்கப்பட்டு வருவதால், அவ்வழிபாட்டோடுகூடி கி.பி.7-ஆம் நூற்றாண்டில் பல்லவ மன்னன் பரமேசுவரவர்மன் கோவில்களில் பாரதக்கதைகள் படிக்க ஏற்பாடு செய்ததன் விளைவாக மாரியம்மன் வழிபாட்டுடன் திரெளபதியம்மன் வழிபாடும் கலந்து ஒன்றாகிவிட்ட நிலையில், இது மாரியம்மன் வழிபாடா? அல்லது திரெளபதியம்மன் வழிபாடா? என்று தெரியாத வகையில் மக்களின் மனதிலும் வழிபாட்டுமுறையிலும் ஏறக்குறைய 1400 ஆண்டு காலங்கள் ஒன்றுகலந்துவிட்டதின் விளைவே இவ்வழிபாட்டு முறையாகும். காலம் செல்லச் செல்ல பண்டைத்தமிழகத்தின் தொல்மரபுகளும் வழிபாட்டுமுறைகளும் பழக்கவழக்கங்களும் பண்பாட்டுமுறைகளும் நடை உடை பாவனைகளும் கல்விமுறைகளும் மாற்றமடைந்து மக்களின் மனதில் பதியப்பட்டுள்ளன. இத்தகு காரணங்களுக்கு முக்கியக் கூறுகள் காலமாற்றமும் சமயமாற்றமும் மக்களின் மனமாற்றமுமேயாகும். அரசன் எவ்வழியோ குடிமக்களும் அவ்வழியே நடப்பது அக்கால மக்களின் மரபாகும். பல்லவமன்னன் மகேந்திரவர்மன் சமணசமயத்தைச் சார்ந்தவனாக இருந்தபோது, அவர் நாட்டுக்குட்பட்ட மக்களும் சமணசமயத்தவராக இருந்தனர் என்பது வரலாற்று உண்மையாகும். இவர் சமணசமயத்திலிருந்து சைவசமயத்திற்கு மாறியபோது மக்களும் சைவசமயத்திற்கு மாறினார்கள் என்பதும் வரலாற்று உண்மை ஆகும். தமிழகத்தின் வடமாவட்டங்களாக விளங்கிக்கொண்டிருக்கிற திருவள்ளூர் (அதில் குறிப்பாகத் திருவாலங்காடு, தொழுதாவூர்), காஞ்சிபுரம், வேலூர், திருவண்ணாமலை, விழுப்புரம், கடலூர், சேலம் போன்ற மாவட்டங்களில் திரெளபதியம்மன் வழிபாடுகள் காணப்படுகின்றன. அம்மாவட்ட மக்கள் தங்கள் ஊர்களில் திரெளபதியம்மன் கோவில்களைக் கட்டி, திரெளபதியம்மனை வழிபடு கடவுளாகவும் காவல் தெய்வமாகவும் வணங்கி வருகின்றனர். அக்கோவில்களில் பாரதக்கதைகள் சொற்பொழிவாகவும் கூத்தாகவும் நடத்தப்பட்டு வருகின்றன. விழாக் காலங்களில் மாலை நேரங்களில் மழை வருவது வழக்கமான நிகழ்வாகும். தமிழக மக்கள் மாரியம்மனை வேண்டினால் எப்படி மழைவரும் என்று நம்பினார்களோ, அதேபோல் பாரதக்கதையின் விராடபருவத்தைப் படித்தாலும் மழைவரும் என்று மக்களால் பன்னெடும் காலமாக நம்பப்பட்டு வருகிறது. இங்கு நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் வளர்த் தெடுக்கப்பட்டதே திரெளபதியம்மன் வழிபாட்டுமுறையாகும் என்பது காணப்படுகிறது. வடநாட்டில் பெண்ணாகத் தோன்றிய பாஞ்சாலி எனப்படும் திரெளபதி தமிழ்நாட்டில் குறிப்பாக வடமாவட்டங்களில் தெய்வமாகவும் மழைக்கடவுளாகவும் காவல் தெய்வமாகவும் போற்றப்படுகிறாள். காலமாற்றத்தின் ஓட்டமாக மாரியம்மன் வழிபாடு திரெளபதியம்மன் வழிபாடாக இங்கு மாற்றம் கண்டுள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றாகும். இப்பகுதிகளில் பொதுவாக அனைத்துக் கோவில்களிலும் பாரதக்கதை நிகழ்வுகளைத் தெருக்கூத்துக்களாகவும் நாடகங்களாகவும் நிகழ்த்தப்படுவது வழக்கமாகப் பின்பற்றப்படுகின்றன. இப்பகுதிகளில் பாரதக்கதையில் உள்ள பல கிளைக்கதைகளைக் கொண்டு, பலவகையான கூத்துக்கள் நடைபெறுகின்றன. அதில் சிறப்பானதாகக் கருதப்பெறுவது பாண்டவர் வனவாசம், திரெளபதை துகிலுரிதல், அர்ச்சுனன் தவசு, பாஞ்சாலி சபதம், கிருட்டிணன் தூது, கர்ணமோட்சம், பதினெட்டாம் நாள் போர் போன்ற கூத்துக்களாகும்.
மகாபாரதக் கூத்துக்கள் 56 பெயர்களில் நடை பெறுகின்றன. அவற்றில் திரெளபதி தொடர்பான கூத்துக்கள் கீழ்க்கண்ட ஐந்தாகும்: 1.துரோபதை மாலையீடு, 2.திரெளபதி புலம்பல் என்ற துகில் உரிதல் கூத்து, 3.துரோபதை குறவஞ்சி, 4.கெம்பிர்ணா சூரன்வதை: துரோபதை கல்லாய்ச் சமைந்த நாடகம், 5.துரோபதை கோயிலுண்டான சரித்திரமாகிய அசிலோமாசூரன் சண்டை போன்ற கூத்துக்களாகும். பாஞ்சாலியம்மன் கோவில்களில் விழா நாட்களில் நண்பகல் இரண்டு மணியிலிருந்து பாரதக்கதை படிக்கப்படுகிறது; படித்த அப்பகுதி அன்று இரவே கூத்தாக நடிக்கப்படுகிறது; பாரதக்கதை 18 பருவங்களாக உள்ள நிலையில் 18 நாள் விழாவில் பகலில் விரிவுரையும் இரவில் கூத்தும் நடத்தப்படுகிறது; சில இடங்களில் முதல் 10 நாட்கள் பாரதம் படித்தல் மட்டுமே அமையும்; அதன்பின் உள்ள 8 நாட்கள் பகலில் பாரதம் படித்தலும் இரவில் அதே பகுதியைக் கூத்தாகவும் நடத்துகின்றனர். பாரதக்கூத்தின் இறுதி நாளில் மண்ணாலான துரியோதனன், பீமன், திரெளபதி இவர்களின் சிலைகளைச் செய்து வைத்து 18-ஆம் நாள் போரில் பீமன் துரியோதனனுடைய மண் சிலையை உடைப்பதன் மூலம் அவனை அழிப்பதாக மக்கள் நம்புகின்றனர். அவர்கள் திரெளபதி துரியோதனன் உடம்பிலிருந்து வரும் இரத்தத்தைத் தன் கூந்தலில் பூசி முடிப்பதாக நடத்திக் காட்டுகின்றனர். இக்காட்சியில் திரெளபதி தெய்வமாகப் பார்வையாளர்கள் மனதில் ஒரு தோற்றத்தை அல்லது நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துகிறாள் என்று துளசி.இராமசாமி கூறியுள்ளதை பி. மஞ்சுளா தன்னுடைய நூலில் குறித்துள்ளார் (மஞ்சுளா,2011:44). மகாபாரதக்கதையில் இடம்பெற்றுள்ள பல கிளைக்கதைகளும் சில கதைப்பாத்திரங்களும் சிறப்பாக இடம்பெற்றிருக்கின்ற காரணத்தினால் தமிழகத்தில் பாரதக்கதை சிறப்புற்று விளங்கிற்று எனக்கருதலாம். இக்கதைகள் தெருக்கூத்துக்கள், நாடகங்கள், இலக்கியங்கள், நாட்டுப்புறப்பாடல்கள், திரைப்படங்கள், திரைப்படப்பாடல்கள் போன்றவற்றின் மூலமாக மக்களின் மனதில் நிலைநிறுத்தி, நல்ல அறிவளர்ச்சி பெறவும் அறிவுமுதிர்ச்சி பெறவும் வீரத்தின் மூலம் வெற்றிப்பெறவும் களங்களை ஏற்படுத்தி இருக்கின்றன. இக்கதைகள் மூலம் மக்களுக்கு உணர்ச்சியினையும் எழுச்சியினையும் ஊட்டி, போர் ஆற்றலையும் போர் வெற்றியினையும் பெற வழிவகுக்கப்பட்டுள்ளன என்பதைப் பல்லவ மன்னர்கள் வரலாற்றினை நன்கு ஊன்றிப்படிக்கும்போது அறிந்துகொள்ளமுடியும்.
வழிபாட்டு மரபுகள்
மக்களால் பலகாலங்களாக வழிவழியாகப் பின் பற்றப்படும் மரபுமுறைகளைப் பின்பற்றி ஒழுகுவது ஒருசமூகத்தின் கடமையாகவும் முறையாகவும் மரபைப்போற்றும் நிலையாகவும் இருக்கிறது. அவை வழிபாட்டுமுறைகளிலும் பண்பாட்டுமுறைகளிலும் அடங்கிக்கிடக்கின்றன. அவைகள் ஊர்கள்தோறும் மாற்றம் அடைந்த நிலையிலும் காணப்படும். அத்தகையநிலையில் திரெளபதியம்மன் வழிபாடும் சில இடங்களில் மாற்றமடைந்தும் பல இடங்களில் ஒன்றுபட்டும் காணப்படுகிறது. சில பகுதிகளில் மாரியம்மன் வழிபாடு மாரியம்மன் வழிபாடாகவும் திரெளபதியம்மன் வழிபாடு திரெளபதியம்மன் வழிபாடாகவும் சில இடங்களில் மாரியம்மன் வழிபாட்டோடு திரெளபதியம்மன் வழிபாடும் ஒன்று கலந்தநிலையிலும் வேறுபட்ட நிலையிலும் நடைபெறுவதைக் காணமுடிகின்றன. தொல்தமிழகத்தின் தொல்வழிபாடாக விளங்கிகொண்டிருக்கின்ற கொற்றவை, மாரி என்று சொல்லப்படுகின்ற மாரியம்மன் வழிபாடும் திரெளபதியம்மன் வழிபாடும் காலமாற்றத்தாலும் ஆட்சிமாற்றத்தாலும் சமய மாற்றத்தாலும் ஒன்றுகலந்த நிலையில் வேறுபாடு தெரியாத நிலையில் வழிபடப்பட்டுவருவதை வடதமிழகத்தில் காணமுடிகின்றது. பல ஊர்களில் மாரியம்மனுக்காகத் தனியாகத் திருவிழா எடுத்தாலும் அதிலும் வடநாட்டுப் புராதன சமயக்கலப்பு ஏற்பட்டு மாற்றமடைந்த நிலையில் திருவிழா நடை பெற்றுவருகின்றது. திரெளபதியம்மன் கோவில்கள் இல்லாத ஊர்களில் இவ்வாறன நிலைகள் காணப்படுகின்றன. திரெளபதியம்மன் கோவில்கள் இருக்கின்ற ஊர்களில் திரெளபதியம்மனையே வழிபாட்டுக்கடவுளாக வணங்கினாலும் அவ்வூர்மக்கள் திரெளபதியம்மனை மாரியம்மனின் வடிவமாக மனதில் ஏற்றுக்கொண்டு காலங்காலமாக வழிபட்டு வருகின்றனர். அவர்கள் திரெளபதியம்மனை வழிபட்டாலே மாரியம்மனை வழிபட்டதாகவே கொள்கின்றனர். அவர்களுக்கு மாரியம்மனுக்கும் திரெளபதியம்மனுக்கும் வேறுபாடு தெரியாத அளவிற்குப் புராதன சமயக்கலப்புக்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. ஆட்சிமாற்றம், சமயமாற்றம், போர்நிலைகள் போன்றவற்றின் காரணங்களால் இந்நிலைமைகள் 1400 ஆண்டுகளாக மக்கள் மனதில் பதியப்பட்டு பிரிக்கமுடியாத ஒன்றுகலந்த இறையியல் நிலையில் ஏற்பட்டுள்ளது. தற்போழுது சென்னைக்கு அருகே உள்ள திருவாலங்காடு இரயில்நிலையத்தின் அருகில் உள்ள தொழுதாவூர் எனும் ஊர் மிகவும் பழமையும் தொன்மையும் சிறப்பும் வாய்ந்த ஊராகும். இவ்வூரில் உலகத்தோற்றத்திற்கு முக்கியக்காரணமாக விளங்கும் (இறைவன் ஆதி ஈசன் ஆவார்) இறைவன் ஆதிகும்பேஷ்வரர் ஆவார். கி.பி.6-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் வாழ்ந்த காரைக்கால் அம்மமையார் என்று அழைக்கப்படுகிற புனிதவதியார் திருவாலங்காட்டில் வீற்றிருக்கின்ற இறைவன் சிவபெருமானை (இறைவன் ஈசனை) வழிபட வந்தபொழுது, தொழுதாவூரில் வீற்றிருக்கிற இறைவன் ஆதிகும்பேஷ்வரரை ( இறைவன் ஆதி ஈசனை) முதலில் தொழுது, பின்னர் பழையனூருக்குச் சென்று அங்குள்ள இறைவன் சிவபெருமானை வணங்கி, திருவாலங்காட்டில் ஆடிக்கொண்டிருக்கின்ற ஆடல் அரசன் (இறைவன் நடராசர்) இறைவன் சிவபெருமானை (இறைவன் ஈசனை) வணங்கி மோட்சம் அடைந்தார்கள் என்பது வரலாற்று உண்மையாகும். இவர் அறுபத்து மூன்று நாயன்மார்களில் ஒருவராவார். காரைக்கால் அம்மமையார் இறைவன் ஆதிகும்பேஷ்வரரை (இறைவன் ஆதி ஈசனை) தொழுத காரணத்தினால் அவ்வூருக்குத் தொழுதவூர் என்றாகி, தற்பொழுது இது தொழுதாவூர் என்று நிலைபெற்று விளங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. இவ்வூரில் உள்ள இறைவன் ஆதி ஈசனைத் தொண்டைநாட்டுத் தொழுதாவூர் உடைய ஆதி ஈசனே போற்றி என்று தமிழ்நாட்டு மக்கள் (தொண்டைநாட்டு மக்கள்) போற்றியும் வழிபட்டும் வருகின்றனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றாகும். இவ்வூரில் திரெளபதியம்மன் கோவில் இல்லை. திருவாலங்காட்டில் திரெளபதியம்மன் கோவில் உள்ளது. தொழுதாவூரில் ஆண்டுதோறும் மாரியம்மனுக்கு ஜாத்திரை அம்மன் என்ற பெயரில் மக்கள் திருவிழா எடுக்கின்றனர். தொல்தமிழகத்தின் மரபுகளைக் கட்டிக்காக்கும் வகையில் மிகவும் தொன்மையான மாரியம்மன் கோவில்கள் இவ்வூரின் பல இடங்களில் உள்ளன. இக்கோவில்களில் கல்லைமட்டுமே மாரியம்மனாகக் கொண்டு வணங்கியும் பின்னாளில் சிலைகளைக் கொண்டும் ஊர்மக்கள் வழிபட்டு வருகின்றனர். பண்டைத்தமிழர்களின் வழிபாட்டுமுறைகள் இக்கோவில்கள் மூலமாகக் காணமுடிகின்றன. இவ்வூர் மக்கள் மாரியம்மனுக்கு விழா எடுக்கும்போது, பழந்தமிழகத்து மக்கள் கடவுளாக வணங்கிய கொற்றவை, மாரி என்று சொல்லப்படுகின்ற பெண் தெய்வக்கடவுளையே கடவுளாகக்கொண்டு வழிபட்டு விழா எடுக்கின்றனர். அந்த விழாவே தமிழ்மரபின் அடிப்படையில் எடுக்கின்ற விழாவாகும். ஆனால், அந்த திருவிழாவில் வடநாட்டுப் புராதனக் கலப்பு ஏற்பட்டு மாற்றமடைந்தநிலையில் ஜாத்திரை எனும் திருவிழா நடைபெறுகிறது. வடநாட்டுப் புராதனக் கலப்பு ஏற்பட்டுத் திருவிழா நடைபெற்றாலும் அவ்வூர் மக்கள் தொல்தமிழகத்தின் பழமையான கடவுளாக விளங்கிக்கொண்டிருக்கிற கொற்றவை, மாரி என்று சொல்லப்படுகின்ற பெண் தெய்வக்கடவுளுக்கே விழா எடுத்துள்ளனர் என்பது மறுக்கமுடியாத உண்மையாகும். திருவாலங்காட்டில் திரெளபதியம்மன் கோவிலில் நடைபெறும் திருவிழாவில்கூட, திரெளபதியம்மனுக்கு திருவிழா எடுத்தாலும் அதுவும் மாரியம்மனுக்கு விழா எடுத்ததாகவே கொள்ளப்படும். மாரியம்மனுடன் திரெளபதியம்மனை இணைத்துப் புராதனக் கலப்பின்அடிப்படையில் திருவிழா நடைபெறுகிறது. இவை அனைத்திற்கும் முக்கியக் காரணமாகத் திகழ்வது கி.பி. 7-ஆம் நூற்றாண்டில் ஏற்பட்ட சமயக்கலப்பும் மொழிக்கலப்புமே ஆகும்.
