New Indian-Chennai News + more

Admin · Guru

Tolkāppiyam

Admin · Guru

Date[edit]

The author of Tolkappiyam is addressed as Tholkappiar and he was a disciple of Sage Agastya.^{[citation needed]} Sage Agastya (Akathiyar in Tamil) was also author of older hymns of Rig Veda. Using the age of Rig Veda, age of Sage Agastya can be established and using age of Sage Agastya, age of Tholkappiar and Tholkappiam can be established. Dating using this method would yield dates around 1500 BCE with assumption that Agastya didn't live for more than 200 years.

The dating of the Tolkappiyam has been debated much, and it is still imprecise and uncertain^[5]^[6]^[7] and has seen wide disagreements amongst scholars in the field.^[7]^[8]^[9] The work has been dated variously between the 5th century BCE and the 3rd century CE.^[5]^[7]^[8]

The antediluvian datings stemmed mostly from a descriptive commentary in an 8th-century work called Iraiyanar AgapporuL, about the existence of three Tamil Academies; they have now been rejected as being devoid of any archeological/linguistic evidence.^[8]^[9] The disagreements now center around divergent dates from the 3rd century BCE or later,^[5]^[8]^[10] with one estimate (by a botanist-author) being as late as the 10th century CE.^[7] Some scholars prefer to date it not as a single entity but in parts or layers which are estimated as written between the 3rd century BCE and the 5th century CE.^[2]

Dates proposed[edit]

Iravatham Mahadevan, an Indian epigraphist, argues that epigraphy sets an upper limit of around the 7th^[11] century CE on the date of the Tolkappiyam, on the basis that the Tolkappiyam is familiar with the use of the puḷḷi – a diacritical mark to distinguish pure consonants from consonants with an inherent vowel – which does not occur in inscriptions before that time.^[12]
Vaiyapuri Pillai, the author of the Tamil lexicon, dated Tolkappiyam to not earlier than the 5th or 6th century CE.^[5]^[13]
Kamil V. Zvelebil, a Czech Indologist specialised in the Dravidian languages, dates the core of Tolkappiyam to pre-Christian era.^[14]
Robert Caldwell, a 19th-century Presbyterian missionary turned linguist, who prepared the first comparative grammar of the Dravidian languages, maintains that all extant Tamil literature can only be dated to what he calls the Jaina cycle which he dates to the 8th to 13th centuries CE.^[9] However, Caldwell did not have the benefit of reviewing a large section of ancient Tamil literature (including ancient texts such as the Tamil: பத்துப்பாட்டு paththuppaattu and Tamil: புறநானூறு puranaanooru) that were later uncovered and published by C. V. Thamotharampillai and U. V. Swaminatha Iyer.
Takanobu Takahashi, a Japanese Indologist, argues that the Tolkappiyam has several layers with the oldest dating to 1st or 2nd century CE, and the newest and the final redaction dating to the 5th or 6th century CE.^[8]
T. R. Sesha Iyengar, a scholar of Dravidian literature and history, estimates the date when the Tolkappiyam has been composed to lie "before the Christian era".^[15]
Dr. Gift Siromoney, an expert on ancient languages and epigraphy, estimates the date of Tolkappiyam to be around the period of Asoka (c. 300 BCE), based on an analysis of the Tamil Brahmi inscriptions found at Anaimalai in Tamil Nadu.^[16]
V. S. Rajam, a linguist specialised in Old Tamil, in her book A Reference Grammar of Classical Tamil Poetry: 150 B.C.–pre-Fifth/Sixth Century A.D. dates it to "pre-fifth century AD".^[17]
Herman Tieken, a Dutch scholar, who endeavours to trace the influence of the Sanskrit Kavya tradition on the entire Sangam corpus, argues that the Tolkappiyam dates from the 9th century CE at the earliest. He arrives at this conclusion by treating the Tolkappiyam and the anthologies of Sangam literature as part of a 9th-century Pandyan project to raise the prestige of Tamil as a classical language equal to Sanskrit, and assigning new dates to the traditionally accepted dates for a vast section of divergent literature (Sangam literature, post-Sangam literature and Bhakti literature like Tevaram).^[10] Hermen Tieken's work has, however, been criticised on fundamental, methodological, and other grounds by G.E. Ferro-Luzzi, George Hart and Anne Monius.^[18]^[19]^[20]
A C Burnell, a 19th-century Indologist who contributed seminally to the study of Dravidian languages was of the view that the Tolkappiyam could not be dated to "much later than the eighth century."^[21]

Authorship[edit]

Tholkapiyam was written by Tholkappiyar, a disciple of Vedic sage Agastya^[22]. Since Agathiam, the grammar compiled by Agastya, went missing after a great deluge, Tholkappiyar was asked to compile Tamil grammar.^[23]^[24]

Tamil palm-leaf manuscript of Tolkāppiyam

Commentaries[edit]

Starting in the 11th or 12th century CE, several commentaries came to light. Of these, the one by Ilampuranar dated to the 11th or 12th century CE is considered one of the best and most comprehensive. This was followed by a commentary dateable to 1275 CE by Senavaraiyar which, however, dealt only with the Sollathikaram. A commentary by Perasiriyar which is heavily indebted to the Nannūl followed. This commentary which can be dated to the 12th or 13th century CE, if not later, frequently quotes from the Dandiyalankaram and Yapparunkalam, the former being a standard medieval rhetorica and the latter being a detailed treatise on Tamil prosody. Naccinarkiniyar's commentary, which can be dated to the 14th if not the 15th or 16th century follows. Naccinarkiniyar, himself being a scholar of both Tamil and Sanskrit quotes from Parimelalakar's works. Teyvaccilaiyar's commentary follows in the 16th or 17th century. Finally, the latest available commentary, that of Kallatar comes to light. Of these commentaries, those of "Ilampooranar", "Deivachilaiyaaar" and "Natchinaarkiniyar" is regarded highly and the triumvarate are also called "Urai-asiriyargal".^[25]

Admin · Guru

Chapters[edit]

This section does not cite any sources. Please help improve this section by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (May 2007) (Learn how and when to remove this template message)

This section may require cleanup to meet Wikipedia's quality standards. No cleanup reason has been specified. Please help improve this section if you can. (December 2009) (Learn how and when to remove this template message)

The Tolkāppiyam consists of three books each of which is divided into 9 chapters. The books are called athikaarams. The three books are

I. Ezhuththathigaaram – Formation of words and combination of words. II. Sollathigaaram – Syntax. III. Porulathigaaram – Conveying thoughts.

I. Ezhuththathigaaram[edit]

Ezhuththathigaaram is further subdivided into the following 9 sections – Nuul Marabu, Mozhi Marabu, PiRappiyal, PuNaRiyal, Thokai Marabu, Urupiyal, Uyir Mayangiyal, PuLLi Mayangiyal and the Kutriyalukara PunaRiyal.

Nuul Marabu – (the contents of the section) சொல்லதிகாரம்This
Mozhi Marabu – (the contents of the section) This section defines rules which specify where in a word can a letter not occur and which letter can not come after a particular letter. It also describes elision, which is the reduction in the duration of sound of a phoneme when preceded by or followed by certain other sounds. The rules are well-defined and unambiguous. They are categorised into 5 classes based on the phoneme which undergoes elision.
1. Kutriyalugaram – the (lip unrounded) vowel sound u
2. Kutriyaligaram – the vowel sound i(as the vowel in 'lip')
3. Aiykaarakkurukkam – the diphthong ai
4. Oukaarakkurukkam – the diphthong au
5. Aaythakkurukkam – the special character (aaytham)
PiRappiyal (The content of the section) – This is a section on articulatory phonetics. It talks about pronunciation methods of the phonemes at the level of diaphragm, larynx, jaws, tongue position, teeth, lips and nose. The visual representation of the letters is also explained.
PuNaRiyal (The content of the section) The structural combination of words. (This section talks about the changes to words due to the following word i.e. it specifies rules that govern the transformations on the last phonem of a word (nilaimozhi iiRu) because of the first phonem of the following word (varumozhi muthal) when used in a sentence.)
Thokai Marabu – Combination of words based on meaning.
Urubiyal – Combination of words with case-ending along with euphony particles. (This section talks about the word modifiers that are added at the end of nouns and pronouns when they are used as an object as opposed to when they are used as subjects.)
Uyir Mayangiyal – Combination of words with an initial vowel-phonetic upon vowel-ending.
Pulli Mayangiyal – Combination of words with an initial consonant-phonetic upon consonant-ending. (Pulli concept is one of the distinguishing feature among the Tamil characters. Although it is not unique and brahmi also has pulli. It is distinguished by placement. According to tolkappiam which talks about pulli and its position, that is on top of the alphabet instead of side as in Brahmi. This is also one of the characteristics of Tamil brahmi according to Mr. Mahadevan. The first inscription of this type of pulli is in Vallam by Pallvas dated to the 7th or 8th century CE by Mahendra Varman Pallava.)
Kutriyalukara PunaRiyal – Combination of words with an initial vowel-phonetic upon the shortened 'u' vowel-ending.

II. Sollathigaaram[edit]

Sollathigaaram deals with words and parts of speech. It classifies Tamil words into four categories – iyar chol (words in common usage), thiri chol (words used in Tamil literature), vada chol (words borrowed from Sanskrit), thisai chol (words borrowed from other languages. There are certain rules to be adhered to in borrowing words from Sanskrit. The borrowed words need to strictly conform to the Tamil phonetic system and be written in the Tamil script.

The chapter Sollathigaaram is subdivided into the following 9 sections –

, VEtRumaiyiyal, VEtrumaimayangial, ViLimaRabu, Peyariyal, Vinaiyiyal, Idaiyiyal, Uriyiyal and the Echchaviyal.

KiLaviyaakkam– KiLaviyaakkam literally translates to word formation. This section deals with syntax correlation between subject and predicate in gender, number, person etc.

VEtRumaiyiyal – Role of case in syntax.
VEtrumaimayangial – some case-suffix denote other case-meaning
ViLimarabu – Formation of vocative case
Peyariyal – This section deals with nouns
Vinaiyiyal – This section deals with verbs
Idaiyiyal – Partial words of prefix and suffix and their formation in syntax
Uriyiyal – This literally translates to the nature
Echchaviyal – Other points to be considered in syntax-formation.

III. Porulathigaaram[edit]

The Porulathigaaram gives the classification of land types, and seasons and defines modes of life for each of the combinations of land types and seasons for different kinds of people. This chapter is subdivided into the following 9 sections – AkaththiNaiyiyal, PuRaththiNaiyiyal, KaLaviyal, KaRpiyal, PoruLiyal, Meyppaattiyal, Uvamayiyal, SeyyuLiyal and the Marabiyal.

AkaththiNaiyiyal – This section defines the modes of personal life i.e. life of couples.
PuRaththiNaiyiyal – This section defines the modes of one's public life.
KaLaviyal – Who and how expose the secret love
KaRpiyal – Behavior of the 'United couples'
PoruLiyal – How the couples expose themselves and how the kin and kith correlate with them.
Meyppaattiyal – Impact of feelings, a psychological views exposed in ancient literatures.
Uvamayiyal – The name Uvamayiyal literally translates to the nature or science of metaphors.
SeyyuLiyal – This section deals with a grammar for classical Tamil Poetry based on principles of prosody.
Marabiyal – Hereditary Tamil language

Other claims[edit]

There are two verses given in support of Tholkappiar's religious outlook.^[26] Some made controversial and unconfirmed observation in Sangam poems that there is relatively meager reference given to religion in general. In the akam songs, Tholkappiar has made reference to deities in the different land divisions: Thirumal for mullai, Murugan for kurinji, Indhiran for marutham, Varunan, for neithal and Korravai for palai.^{[citation needed]}

Alexander Dubyanskiy, veteran Tamil scholar from Moscow State University stated “I am sure that Tolkappiyam is a work which demanded not only vast knowledge and a lot of thinking but a considerable creative skill from its composer.” Dr. Dubyanskiy also said that the authority of the text was undeniable. “It is a literary and cultural monument of great importance.”^[27]

Admin · Guru

தேதி

டோல்கப்பியத்தின் ஆசிரியர் தோல்கப்பியர் என்று அழைக்கப்படுகிறார், அவர் அகஸ்திய முனிவரின் சீடராக இருந்தார். [சான்று தேவை] முனிவர் அகஸ்திய (தமிழில் அகதியார்) ரிக் வேதத்தின் பழைய பாடல்களை எழுதியவர் ஆவார். ரிக் வேதத்தின் வயதைப் பயன்படுத்தி, அகஸ்திய முனிவரின் வயதை நிறுவலாம் மற்றும் அகஸ்திய முனிவரின் வயதைப் பயன்படுத்தி, தோல்கப்பியரின் வயது மற்றும் தோல்கப்பியத்தை நிறுவலாம். இந்த முறையைப் பயன்படுத்தி டேட்டிங் கி.மு. 1500 இல் அகஸ்தியா 200 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக வாழவில்லை என்ற அனுமானத்துடன் தேதிகளைக் கொடுக்கும்.

டோல்கப்பியத்தின் டேட்டிங் மிகவும் விவாதத்திற்கு உட்பட்டது, அது இன்னும் துல்லியமற்றது மற்றும் நிச்சயமற்றது [5] [6] [7] மேலும் இந்த துறையில் அறிஞர்கள் மத்தியில் பரந்த கருத்து வேறுபாடுகளைக் கண்டிருக்கிறது. [7] [8] [9] இந்த வேலை கிமு 5 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடையில் பல்வேறு விதமாக தேதியிடப்பட்டுள்ளது. [5] [7] [8]

மூன்று தமிழ் அகாடமிகளின் இருப்பைப் பற்றி 8 ஆம் நூற்றாண்டின் இரையனார் அகப்பொருல் என்ற படைப்பில் விளக்கமளிக்கும் வர்ணனையிலிருந்து ஆன்டிலுவியன் டேட்டிங் பெரும்பாலும் உருவானது; எந்தவொரு தொல்பொருள் / மொழியியல் ஆதாரங்களும் இல்லாததால் அவை இப்போது நிராகரிக்கப்பட்டுள்ளன. [8] [9] கருத்து வேறுபாடுகள் இப்போது கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து அல்லது அதற்குப் பிந்தைய வேறுபட்ட தேதிகளை மையமாகக் கொண்டுள்ளன, [5] [8] [10] ஒரு மதிப்பீட்டில் (ஒரு தாவரவியலாளர்-எழுத்தாளரால்) பொ.ச. 10 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்தது. [7] சில அறிஞர்கள் இதை ஒரு தனிமனிதனாக அல்லாமல் கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் 5 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடையில் எழுதப்பட்டதாக மதிப்பிடப்பட்ட பகுதிகள் அல்லது அடுக்குகளில் தேதியிட விரும்புகிறார்கள். [2]

முன்மொழியப்பட்ட தேதிகள்

ஈராவதம் மகாதேவன், ஒரு இந்திய கல்வெட்டு, வாதிடுகிறார், பொழிப்புரை பொ.ச. 7 ஆம் [11] நூற்றாண்டின் மேல் வரம்பை டோல்கப்பியத்தின் தேதியில் நிர்ணயிக்கிறது, இதன் அடிப்படையில் டோல்கப்பியம் புசியைப் பயன்படுத்துவதை நன்கு அறிந்திருக்கிறது - வேறுபடுத்துவதற்கான ஒரு அடையாளக் குறி உள்ளார்ந்த உயிரெழுத்துடன் மெய் எழுத்துக்களில் இருந்து தூய மெய் - அந்த காலத்திற்கு முன்பு கல்வெட்டுகளில் இது ஏற்படாது. [12]

தமிழ் அகராதியின் ஆசிரியரான வையபுரி பிள்ளை, டோல்கப்பியத்தை பொ.ச. 5 அல்லது 6 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தையதல்ல என்று தேதியிட்டார். [5] [13]

திராவிட மொழிகளில் நிபுணத்துவம் பெற்ற செக் இந்தோலாஜிஸ்ட் கமில் வி. ஸ்வெலேபில், டோல்கப்பியத்தின் மையத்தை கிறிஸ்தவத்திற்கு முந்தைய காலத்திற்கு முந்தையதாகக் குறிப்பிடுகிறார். [14]

19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிரஸ்பைடிரியன் மிஷனரியாக மாறிய மொழியியலாளர் ராபர்ட் கால்டுவெல், திராவிட மொழிகளின் முதல் ஒப்பீட்டு இலக்கணத்தைத் தயாரித்தார், தற்போதுள்ள அனைத்து தமிழ் இலக்கியங்களையும் அவர் ஜைன சுழற்சி என்று அழைப்பதை மட்டுமே தேதியிட முடியும் என்று கூறுகிறார். . [9] இருப்பினும், கால்டுவெல்லுக்கு பண்டைய தமிழ் இலக்கியத்தின் ஒரு பெரிய பகுதியை (தமிழ்: பசுமை நூல்கள் உட்பட: தமிழ்: பத்த்புப்பாட்டு மற்றும் தமிழ்: சபா புராணனூரு உள்ளிட்டவை) மறுஆய்வு செய்வதன் பயன் இல்லை, அவை பின்னர் சி.வி.தமோதராம்பிள்ளை மற்றும் யு.வி. சுவாமிநாத ஐயர் ஆகியோரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு வெளியிடப்பட்டன.

ஜப்பானிய இந்தோலாஜிஸ்ட்டான தகானோபு தகாஹஷி, டோல்கப்பியம் பொ.ச. 1 அல்லது 2 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான மிகப் பழமையான டேட்டிங் மற்றும் பல கி.பி.

திராவிட இலக்கியம் மற்றும் வரலாற்றின் அறிஞரான டி. ஆர். சேஷா ஐயங்கார், "கிறிஸ்தவ சகாப்தத்திற்கு முன்பு" பொய் சொல்ல டோல்கப்பியம் இயற்றப்பட்ட தேதியை மதிப்பிடுகிறார். [15]

பண்டைய மொழிகள் மற்றும் கல்வெட்டு பற்றிய நிபுணரான டாக்டர் பரிசு சிரோமனி, தமிழ்நாட்டின் அனைமலை என்ற இடத்தில் காணப்பட்ட தமிழ் பிராமி கல்வெட்டுகளின் பகுப்பாய்வின் அடிப்படையில், அசோகாவின் (கி.மு. 300) தோல்காப்பியத்தின் தேதியை மதிப்பிடுகிறார். [16. ]

வி.எஸ். ராஜம், பழைய தமிழில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த மொழியியலாளர், கிளாசிக்கல் தமிழ் கவிதைகளின் ஒரு குறிப்பு இலக்கணம்: 150 பி.சி.-ஐந்தாம் / ஆறாம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய ஏ.டி. இதை "கி.பி ஐந்தாம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தையது" என்று குறிப்பிடுகிறார். [17]

முழு சங்க கார்பஸிலும் சமஸ்கிருத காவ்யா பாரம்பரியத்தின் செல்வாக்கைக் கண்டறிய முயற்சிக்கும் டச்சு அறிஞரான ஹெர்மன் டைகென், டோல்கப்பியம் பொ.ச. 9 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து ஆரம்பம் என்று வாதிடுகிறார். சமஸ்கிருதத்திற்கு சமமான ஒரு கிளாசிக்கல் மொழியாக தமிழின் க ti ரவத்தை உயர்த்துவதற்கான 9 ஆம் நூற்றாண்டின் பாண்டியன் திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக டோல்கப்பியம் மற்றும் சங்க இலக்கியத்தின் புராணக்கதைகளை நடத்துவதன் மூலமும், பாரம்பரியமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட தேதிகளுக்கு புதிய தேதிகளை ஒதுக்குவதன் மூலமும் அவர் இந்த முடிவுக்கு வருகிறார். வேறுபட்ட இலக்கியங்களின் பிரிவு (சங்க இலக்கியம், சங்கத்திற்கு பிந்தைய இலக்கியம் மற்றும் தேவரம் போன்ற பக்தி இலக்கியம்). [10] எவ்வாறாயினும், ஹெர்மன் டைகனின் படைப்புகள் அடிப்படை, வழிமுறை மற்றும் பிற அடிப்படையில் ஜி.இ. ஃபெரோ-லூஸி, ஜார்ஜ் ஹார்ட் மற்றும் அன்னே மோனியஸ். [18] [19] [20]

திராவிட மொழிகளின் ஆய்வுக்கு செமினலாக பங்களித்த 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இந்தோலாஜிஸ்ட் சி சி பர்னெல், டோல்கப்பியம் "எட்டாம் நூற்றாண்டை விட மிகவும் பிற்பகுதியில்" தேதியிட முடியாது என்று கருதினார். [21]