Sita Ram Goel, the only Indian historian in the last hundred years who had a clear understanding of Christian theory and practice, in Papacy: Its Doctrine and History, writes, “The manufacturers of this myth about St. Thomas may be asked a simple question: What difference does it make whether Christianity came to India in the first or the fourth century? Why raise such a squabble when no one denies that the Syrian Christians of Malabar are old immigrants to this country? “The matter, however, is not so simple as it sounds at first. Nor can the scholarly exercise be understood easily by those who have not been initiated in the intricacies of Catholic theology.
“Firstly, it is one thing for some Christian refugees to come to a country and build some churches, and quite another for an apostle of Jesus Christ to appear in flesh and blood for spreading the Good News. If it can be established that Christianity is as ancient in India as the prevailing forms of Hinduism, no one can nail it down as an imported creed brought in by Western imperialism.
“Secondly, the Catholic Church in India stands badly in need of a spectacular martyr of its own. Unfortunately for it, St. Francis Xavier died a natural death and that, too, in a distant place. Hindus, too, have persistently refused to oblige the Church in this respect, in spite of all provocations. The Church has to use its own resources and churn out something. St. Thomas, about whom nobody knows anything, offers a ready-made martyr.
“Thirdly, the Catholic Church can malign the Brahmins more confidently. Brahmins have been the main target of its attack from the beginning. Now it can be shown that the Brahmins have always been a vicious brood, so much so that they would not stop from murdering a holy man who was only telling God’s own truth to a tormented people. At the same time, the religion of the Brahmins can be held responsible for their depravity.
“Fourthly, the Catholics in India need no more feel uncomfortable when faced with historical evidence about their Church’s close cooperation with the Portuguese pirates, in committing abominable crimes against the Indian people. The commencement of the Church can be disentangled from the advent of the Portuguese by dating the Church to some distant past. The Church was here long before the Portuguese arrived. It was a mere coincidence that the Portuguese also called themselves Catholics. Guilt by association is groundless.
“Lastly, it is quite within the ken of Catholic theology to claim that a land which has been honoured by the visit of an apostle has become a patrimony of the Catholic Church. India might have been a Hindu homeland from times immemorial, but since that auspicious moment when St. Thomas stepped on her soil, The Hindu claim stands cancelled. The country has belonged to the Catholic Church from the first century onwards, no matter how long the Church takes to conquer it completely for Christ.”
கடந்த நூறு ஆண்டுகளில் கிறிஸ்தவ கோட்பாடு மற்றும் நடைமுறையைப் பற்றி தெளிவான புரிதலைக் கொண்டிருந்த ஒரே இந்திய வரலாற்றாசிரியர் சீதா ராம் கோயல், பாப்பசி: அதன் கோட்பாடு மற்றும் வரலாறு, எழுதுகிறார், “செயின்ட் தாமஸைப் பற்றிய இந்த கட்டுக்கதையின் உற்பத்தியாளர்களிடம் ஒரு எளிய கேள்வி கேட்கப்படலாம் : முதல் அல்லது நான்காம் நூற்றாண்டில் கிறித்துவம் இந்தியாவுக்கு வந்ததா என்பதில் என்ன வித்தியாசம் இருக்கிறது? மலபாரின் சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் இந்த நாட்டிற்கு பழைய குடியேறியவர்கள் என்று யாரும் மறுக்காதபோது ஏன் இத்தகைய சண்டையை எழுப்ப வேண்டும்? "இருப்பினும், இந்த விஷயம் முதலில் சொல்வது போல் அவ்வளவு எளிதல்ல. கத்தோலிக்க இறையியலின் சிக்கல்களில் தொடங்கப்படாதவர்களால் அறிவார்ந்த பயிற்சியை எளிதில் புரிந்து கொள்ள முடியாது.
“முதலாவதாக, சில கிறிஸ்தவ அகதிகள் ஒரு நாட்டிற்கு வந்து சில தேவாலயங்களை கட்டுவது ஒரு விஷயம், இயேசு கிறிஸ்துவின் அப்போஸ்தலன் நற்செய்தியை பரப்புவதற்காக மாம்சத்திலும் இரத்தத்திலும் தோன்றுவது மற்றொரு விஷயம். இந்து மதத்தின் தற்போதைய வடிவங்களைப் போலவே கிறிஸ்தவமும் இந்தியாவில் பழமையானது என்பதை நிறுவ முடியுமானால், மேற்கத்திய ஏகாதிபத்தியத்தால் கொண்டுவரப்பட்ட இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மதமாக யாரும் அதைக் குறைக்க முடியாது.
"இரண்டாவதாக, இந்தியாவில் உள்ள கத்தோலிக்க திருச்சபை தனக்கு ஒரு அற்புதமான தியாகியின் தேவை மோசமாக உள்ளது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, புனித பிரான்சிஸ் சேவியர் ஒரு இயற்கை மரணம் அடைந்தார், அதுவும் தொலைதூர இடத்தில். இந்துக்களும் கூட, அனைத்து ஆத்திரமூட்டல்களுக்கும் மத்தியிலும், இந்த விஷயத்தில் திருச்சபையை கடமையாற்ற மறுத்து வருகின்றனர். திருச்சபை தனது சொந்த வளங்களைப் பயன்படுத்தி ஏதாவது ஒன்றைத் துடைக்க வேண்டும். யாருக்கும் எதுவும் தெரியாத செயின்ட் தாமஸ், ஒரு ஆயத்த தியாகியை வழங்குகிறார்.
மூன்றாவதாக, கத்தோலிக்க திருச்சபை பிராமணர்களை மேலும் நம்பிக்கையுடன் கெடுக்கும். ஆரம்பத்தில் இருந்தே அதன் தாக்குதலின் முக்கிய இலக்காக பிராமணர்கள் இருந்தனர். இப்போது பிராமணர்கள் எப்போதுமே ஒரு கொடூரமான குட்டையாக இருந்தார்கள் என்பதைக் காட்டலாம், அதனால் அவர்கள் ஒரு புனித மனிதனைக் கொல்வதைத் தடுக்க மாட்டார்கள், அவர்கள் வேதனைக்குள்ளான மக்களுக்கு கடவுளின் சொந்த உண்மையை மட்டுமே சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள். அதே சமயம், பிராமணர்களின் மதம் அவர்களின் சீரழிவுக்கு பொறுப்பேற்க முடியும்.
“நான்காவதாக, இந்திய மக்களுக்கு எதிரான அருவருப்பான குற்றங்களைச் செய்வதில், போர்த்துகீசிய கடற் படையினருடன் சர்ச்சின் நெருக்கமான ஒத்துழைப்பு பற்றிய வரலாற்று ஆதாரங்களை எதிர்கொள்ளும்போது இந்தியாவில் உள்ள கத்தோலிக்கர்கள் இனி சங்கடமாக இருக்க வேண்டியதில்லை. திருச்சபையின் தொடக்கமானது போர்த்துகீசியர்களின் வருகையிலிருந்து சர்ச்சை சில தொலைதூர கடந்த காலங்களுடன் டேட்டிங் செய்வதன் மூலம் பிரிக்க முடியும். போர்த்துகீசியர்கள் வருவதற்கு முன்பே சர்ச் இங்கு இருந்தது. போர்த்துகீசியர்கள் தங்களை கத்தோலிக்கர்கள் என்றும் அழைத்தது வெறும் தற்செயல் நிகழ்வுதான். சங்கத்தால் குற்றமற்றது ஆதாரமற்றது.
"கடைசியாக, ஒரு அப்போஸ்தலரின் வருகையால் க honored ரவிக்கப்பட்ட ஒரு நிலம் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் ஆணாதிக்கமாக மாறிவிட்டது என்று கூறுவது கத்தோலிக்க இறையியலின் கினுக்குள் உள்ளது. பழங்காலத்திலிருந்தே இந்தியா ஒரு இந்து தாயகமாக இருந்திருக்கலாம், ஆனால் புனித தாமஸ் தனது மண்ணில் காலடி எடுத்து வைத்த அந்த நல்ல தருணத்திலிருந்து, இந்து கூற்று ரத்து செய்யப்பட்டுள்ளது. முதல் நூற்றாண்டு முதல் நாடு கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு சொந்தமானது, கிறிஸ்துவுக்காக அதை முழுமையாக கைப்பற்ற திருச்சபை எவ்வளவு காலம் எடுத்தாலும் சரி. ”
