New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: 06 Thomas of Cana & Nestorians


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
06 Thomas of Cana & Nestorians
Permalink  
 


Chapter Six

Thomas of Cana, or Knai Thoma as he is known to Syrian Christians, the Canaanite merchant from Jerusalem who had led the fourth century migration of Syrian Christians to Malabar, was probably a Manichee Christian. This may be inferred from the name of the Christian quarter that he built, Mahadevarapatnam, at Cranganore, on land that had been given to him and Bishop Joseph of Edessa by the reigning Cheraman Perumal (a title used by various Cheras rulers). Cranganore had a great Shiva temple in its vicinity, at Tiruvanchikulam, and it was not possible that Christians who followed and fed on the intolerant salvation cult of the Roman Empire would call their quarter after the name of a Hindu deity. Manichaeism, on the other hand, was a benign, eclectic religion that mixed the teachings of Zoroaster, Buddha, Moses and Jesus in a cosmic system devised by Mani, a third century Parthian aristocrat who had studied in a Judeo-Christian community of Mandaeists in southern Babylonia. He called himself the Apostle of Light and said that he was the last prophet after a long line that had begun with Adam.

Mani’s religion was evangelical and ascetic, and tended to take on the form of the religious culture of the place it was in. As it flourished in a Mesopotamia and Persia that had been Christianised by St. Thomas and his disciples, it was a form of Gnostic Christianity not very different from that of Bardesanes and the Acts of Thomas. Mani had studied the teachings of Bardesanes and apocryphal Christian texts like the Acts formed part of the Manichaean canon. Indeed, there were very striking similarities between the story of Mani and that of Judas Thomas. They preached in the same places in the Persian Empire, performed the same miracles, used the same ritual chrism or baptism with oil, and laid the same emphasis on sexual continence. Mani is also said to have converted a king of India, probably in Baluchistan which is the furthest east he travelled, and he was martyred even as Judas Thomas, by a Zoroastrian king at Gondeshapur in southwestern Persia .

Henry Love, writing about the establishment of the first Syrian church in Malabar, in Vestiges of Old Madras, says, “Whether the founder of this church was the apostle, or Thomas the Manichaean who lived in the third century, or whether the Christians named themselves after Thomas the Armenian … is a debatable matter which need not be discussed.”

Thomas of Cana―or his bishop from Edessa, Joseph―can be said to be the founder of the church in Malabar, but within a hundred years of his death it would join itself to the Nestorian Church of the East at Seleucia-Ctesiphon, which in turn was closely linked to the Church of Edessa. Eugene Cardinal Tisserant, in Eastern Christianity in India, gives the date of this event as about 450 CE, and it is because of this union that the Church of the East can be said to be the first Christian church in India―Manichaeism being a religion in its own right.

The attachment of the Syrian Christians of Malabar to the Nestorian Church was necessitated by their geographical isolation. They required bishops with a valid ordination and these could only be obtained from Mesopotamia and Persia. But there was a sentimental attraction too. The Nestorians also revered St. Thomas―Edessa had become their theological stronghold―and Nestorian bishops wholeheartedly promoted his cult in India.

This cult amounted to a kind of St. Thomas religion, and this is attested to by Bishop Jordan, the French Dominican friar who was sent to Quilon by Pope John XXII, in 1330, to convert the Syrians to the Roman creed. Friar Jordan soon had to abandon his Indian flock as incorrigible, and in Marvels Described, writes, “In this India there is a scattered people, one here, another there, who call themselves Christian, but are not so, nor have they baptism, nor do they know anything about the faith: nay, they believe St. Thomas the Great to be Christ.”

There was a good reason for this identification of Thomas with Jesus―aside from their physical resemblance[20]―and the Syrian Christians seem to have retained a memory of it from their Judeo-Gnostic origins. These origins were indicated by the appellation “Nazarene” or “Nazarani”―being the same as the biblical “Nazarite”―which they carried into the seventeenth century, along with uncut hair that was worn tied up with a cross in a top-knot.

The Nazarenes were an ancient Jewish sect whose most famous member before Jesus was Samson,[21] known from the Old Testament story. They gave special importance to uncut hair, which they believed to contain divine power, and were later associated with the Essenes, the nationalistic religious community on the Dead Sea with which Jesus and Thomas were also related.[22]

The Nazarenes did not originally regard Jesus as divine or a universal saviour of mankind, though they did believe him to be their promised messiah. His twin brother Thomas was revered as co-messiah with him, and together they constituted the hereditary king and high priest of Israel, in the royal line of David. Their nationalistic cult spread northwards among the Jews, to supplant the similar and ancient Greek cult of the Divine Twins, Castor and Pollux, at Edessa. Judas Thomas had visited Edessa after sending his disciple Addai there, to instruct the king in his Nazarene doctrine. The creed demanded strict adherence to orthodox Jewish law and recognition of Jesus as messiah and earthly king of Israel. It repudiated the Virgin Birth and Resurrection, and maintained a militant hostility towards Paul and the whole edifice of Pauline thought. This meant that Jesus was not Christ―an idea that Paul had borrowed from Greek philosophy―but resurgent Israel’s national saviour.

The Nazarene hierarchy of Jerusalem had fled to Edessa prior to the Jewish revolt against Rome in 66 CE, and it is only after the Nazarenes had lost the national cause that Jesus and Judas Thomas took on divine roles. Paul’s Greek―some say Gnostic―ideas were accepted over those of orthodox Judaism, and for the first time in history the appellation “Christian” came into use in Syria, even as the first Christian church was built at Edessa on the ruins of the demolished Greek temple. Jesus and Thomas had ousted Castor and Pollux. Later, near the end of the second century, the Abgar, Edessa’s prince and Bardesanes’s friend, was baptized a Christian and Edessa became a Christian state.

But from the beginning of the Christian era to the Arab invasions of the seventh century, Judas Thomas was and remained the central object of worship at Edessa. He had lived and taught in the city and if he did not die there, his body was returned soon afterwards from Persia. His cult was brought to India by Thomas of Cana and the four hundred Syrian refugees he led, in 345 CE, and even as Thomas was identified with Jesus, so Thomas of Cana came to be identified with Thomas the Apostle within a few generations of his death in Malabar.

This is an old idea. Henry Love had suggested it in the last century, in Vestiges of Old Madras, and before him England’s greatest historian, Edward Gibbon, in The Decline and Fall of the Roman Empire, had asked if the Indian Thomas was an apostle, an Armenian merchant, or a Manichaean. Major T.R. Vedantham had again questioned the identity of St. Thomas in 1987, in the “St. Thomas Legend”, serialized in the South Madras News. He had carefully reviewed the material available and come to the inescapable conclusion that Thomas of Cana was the man whom Syrian Christians had made into their Indian apostle St. Thomas.


20. Rupert Furneau, in The Other Side of the Story, says that Jesus and Thomas were look-alike twins, and that Thomas capitalized on the resemblance wherever he went. Furneau quotes the famous Austrian historian and archaeologist Robert Isaac Eisler, who reconstructs the description of Jesus and thus of Thomas found in the Antiquities of Josephus, after removing the fanciful interpolations that Christian editors had made in the text. Eisler writes, “His nature and form were human; a man of simple appearance, mature age, dark skin, small stature, three cubits [four feet six inches] high, hunch-backed, with a long face, long nose, and meeting eyebrows, so that they who see him might be affrighted, with scanty hair with a parting in the middle of the head, after the manner of the Nazarites, and with an undeveloped beard.” The hunched back of Jesus and Thomas is attributed to their profession of carpenter.

21. Michael Baigent, Richard Leigh and Henry Lincoln, in The Messianic Legacy, write, “Jesus almost certainly was not of Nazareth. An overwhelming body of evidence indicates that Nazareth did not exist in biblical times. The town is unlikely to have appeared before the third century. ‘Jesus of Nazareth’, as most biblical scholars would now readily concur, is a mistranslation of the original Greek phrase ‘Jesus the Nazarene’.”

22. Studies of the Dead Sea Scrolls done by Barbara Theiring over a twenty year period, some of the results of which are contained in her book Jesus the Man: A New Interpretation from the Dead Sea Scrolls, reveal that John the Baptist, Jesus, Mary and the disciples including Paul, were members of the Essene community at Qumran on the Dead Sea. Theiring says that Jesus married twice, fathered children, married one of his daughters to Paul, survived the crucifixion, and died of old age at Rome.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

அத்தியாயம் ஆறு

நான்காம் நூற்றாண்டில் சிரிய கிறிஸ்தவர்களை மலபருக்கு இடம்பெயர வழிநடத்திய ஜெருசலேமில் இருந்து கானானிய வணிகரான சிரிய கிறிஸ்தவர்களுக்கு தெரிந்த கானாவின் தாமஸ் அல்லது க்னை தோமா அநேகமாக ஒரு மணிச்சீ கிறிஸ்தவராக இருக்கலாம். அவர் கட்டிய கிறிஸ்தவ காலாண்டின் பெயரிலிருந்து, கிரங்கனூரில், மகாதேவரபட்டனம், அவருக்கும் எடெசாவின் பிஷப் ஜோசப் ஆகியோருக்கும் வழங்கப்பட்ட நிலத்தில், செராமன் பெருமாள் (பல்வேறு சேரஸ் ஆட்சியாளர்களால் பயன்படுத்தப்படும் தலைப்பு) என்பதிலிருந்து ஊகிக்கப்படலாம். திருவஞ்சிகுளத்தில் கிரங்கனூர் ஒரு பெரிய சிவன் கோவிலைக் கொண்டிருந்தது, ரோமானியப் பேரரசின் சகிப்புத்தன்மையற்ற இரட்சிப்பின் வழிபாட்டைப் பின்பற்றி உணவளித்த கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் காலாண்டில் ஒரு இந்து தெய்வத்தின் பெயரை அழைப்பார்கள். மறுபுறம், மணிச்செயிசம் ஒரு தீங்கற்ற, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மதமாகும், இது ஜோராஸ்டர், புத்தர், மோசே மற்றும் இயேசுவின் போதனைகளை மூன்றாம் நூற்றாண்டு பார்த்திய பிரபுத்துவமான மணியால் வகுக்கப்பட்ட ஒரு அண்ட அமைப்பில் கலக்கிய ஒரு மாண்டேயிஸ்டுகளின் ஜூடியோ-கிறிஸ்தவ சமூகத்தில் படித்தவர். தெற்கு பாபிலோனியா. அவர் தன்னை ஒளியின் தூதர் என்று அழைத்துக் கொண்டார், ஆதாமுடன் தொடங்கிய ஒரு நீண்ட வரிக்குப் பிறகு அவர் கடைசி தீர்க்கதரிசி என்று கூறினார்.

மணியின் மதம் சுவிசேஷ மற்றும் துறவறமாக இருந்தது, மேலும் அது இருந்த இடத்தின் மத கலாச்சாரத்தின் வடிவத்தை எடுத்துக் கொள்ள முனைந்தது. செயின்ட் தாமஸ் மற்றும் அவரது சீடர்களால் கிறிஸ்தவமயமாக்கப்பட்ட ஒரு மெசொப்பொத்தேமியா மற்றும் பெர்சியாவில் அது செழித்து வளர்ந்ததால், அது ஒரு வடிவம் ஞான கிறிஸ்தவம் பார்டேசனஸ் மற்றும் தாமஸின் செயல்களிலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டதல்ல. மணி, பார்டேசனேஸின் போதனைகளையும், அப்போக்ரிபல் கிறிஸ்தவ நூல்களையும் மனிச்சியன் நியதியின் ஒரு பகுதியாக உருவாக்கிய சட்டங்கள் போன்றவற்றைப் படித்தார். உண்மையில், மணியின் கதைக்கும் யூதாஸ் தாமஸின் கதைக்கும் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க ஒற்றுமைகள் இருந்தன. அவர்கள் பாரசீக சாம்ராஜ்யத்தின் அதே இடங்களில் பிரசங்கித்தனர், அதே அற்புதங்களைச் செய்தார்கள், அதே சடங்கு கிறிஸ்மஸ் அல்லது ஞானஸ்நானத்தை எண்ணெயுடன் பயன்படுத்தினர், அதேபோல் பாலியல் கண்டத்திற்கும் முக்கியத்துவம் கொடுத்தனர். மணி இந்தியாவின் ஒரு மன்னரை மாற்றியதாகக் கூறப்படுகிறது, அநேகமாக அவர் பயணித்த தூர கிழக்குப் பகுதியான பலுசிஸ்தானில், அவர் தென்மேற்கு பெர்சியாவின் கோண்டேஷாபூரில் ஒரு ஜோராஸ்ட்ரிய மன்னரால் யூதாஸ் தாமஸாக தியாகி செய்யப்பட்டார்.

பழைய மெட்ராஸின் வெஸ்டீஜஸில் மலபாரில் முதல் சிரிய தேவாலயம் நிறுவப்பட்டதைப் பற்றி ஹென்றி லவ் எழுதுகிறார், “இந்த தேவாலயத்தின் நிறுவனர் அப்போஸ்தலராக இருந்தாரா, அல்லது மூன்றாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த தாமஸ் மணிச்சேயன், அல்லது கிறிஸ்தவர்கள் பெயரிட்டாரா தாமஸ் ஆர்மீனியருக்குப் பிறகு அவர்கள் ... விவாதிக்கப்பட வேண்டிய விஷயம், இது விவாதிக்கப்பட வேண்டியதில்லை. "

கானாவின் தாமஸ் அல்லது எடெஸாவைச் சேர்ந்த அவரது பிஷப், ஜோசப் Mala மலபாரில் உள்ள தேவாலயத்தின் நிறுவனர் என்று கூறலாம், ஆனால் அவர் இறந்து நூறு ஆண்டுகளுக்குள் அது செலியுசியா-செடிஃபோனில் உள்ள கிழக்கின் நெஸ்டோரியன் தேவாலயத்தில் தன்னை இணைத்துக் கொள்ளும். இதையொட்டி எடெசா தேவாலயத்துடன் நெருக்கமாக இணைக்கப்பட்டிருந்தது. இந்தியாவில் கிழக்கு கிறிஸ்தவ மதத்தில் யூஜின் கார்டினல் டிஸ்ஸரண்ட், இந்த நிகழ்வின் தேதியை சுமார் பொ.ச. 450 ஆகக் கொடுக்கிறார், மேலும் இந்த தொழிற்சங்கத்தின் காரணமாகவே கிழக்கு திருச்சபை இந்தியாவின் முதல் கிறிஸ்தவ தேவாலயம் என்று கூறலாம் ― மணிச்சேயம் ஒரு மதம் அதன் சொந்த உரிமையில்.

மலபாரின் சிரிய கிறிஸ்தவர்களை நெஸ்டோரியன் தேவாலயத்துடன் இணைப்பது அவர்களின் புவியியல் தனிமைப்படுத்தலால் அவசியமானது. அவர்களுக்கு சரியான ஆயர் கொண்ட ஆயர்கள் தேவை, இவர்களை மெசொப்பொத்தேமியா மற்றும் பெர்சியாவிலிருந்து மட்டுமே பெற முடியும். ஆனால் ஒரு உணர்வு ஈர்ப்பும் இருந்தது. நெஸ்டோரியர்கள் புனித தாமஸை மதித்தனர் ― எடெஸா அவர்களின் இறையியல் கோட்டையாக மாறியது ― மற்றும் நெஸ்டோரியன் ஆயர்கள் இந்தியாவில் அவரது வழிபாட்டை முழு மனதுடன் ஊக்குவித்தனர்.

இந்த வழிபாட்டு முறை ஒரு வகையான செயின்ட் தாமஸ் மதத்திற்கு ஒப்பானது, இது சிரியர்களை ரோமானிய மதத்திற்கு மாற்ற 1330 ஆம் ஆண்டில் போப் ஜான் XXII ஆல் குயிலனுக்கு அனுப்பப்பட்ட பிரெஞ்சு டொமினிகன் பிரியரான பிஷப் ஜோர்டானால் சான்றளிக்கப்பட்டது. ஃப்ரியர் ஜோர்டான் விரைவில் தனது இந்திய மந்தையை சரிபார்க்க முடியாதது என்று கைவிட வேண்டியிருந்தது, மார்வெல்ஸ் விவரிக்கப்பட்டதில், “இந்தியாவில் ஒரு சிதறிய மக்கள் உள்ளனர், ஒருவர் இங்கே, இன்னொருவர், தங்களை கிறிஸ்தவர்கள் என்று அழைக்கிறார்கள், ஆனால் அவ்வாறு இல்லை, ஞானஸ்நானம் பெறவில்லை, விசுவாசத்தைப் பற்றி அவர்களுக்கு எதுவும் தெரியாது: இல்லை, புனித தாமஸ் கிறிஸ்து என்று அவர்கள் நம்புகிறார்கள். "



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

இயேசுவோடு தாமஸை அடையாளம் காண ஒரு நல்ல காரணம் இருந்தது-அவர்களின் உடல் ஒற்றுமையைத் தவிர [20] - சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் யூத-ஞான தோற்றத்திலிருந்து அதன் நினைவகத்தை தக்க வைத்துக் கொண்டதாகத் தெரிகிறது. இந்த தோற்றம் "நாசரேன்" அல்லது "நாசரானி" என்ற முறையீட்டால் சுட்டிக்காட்டப்பட்டது-விவிலிய "நாசரைட்" போலவே - அவை பதினேழாம் நூற்றாண்டில் கொண்டு செல்லப்பட்டன, வெட்டப்படாத தலைமுடியுடன் ஒரு மேல் முடிச்சில் சிலுவையுடன் கட்டப்பட்டிருந்தன .

நாசரேனியர்கள் ஒரு பண்டைய யூத பிரிவினர், இயேசுவுக்கு முன்பு மிகவும் பிரபலமான உறுப்பினர் சாம்சன், [21] பழைய ஏற்பாட்டு கதையிலிருந்து அறியப்பட்டவர். வெட்டப்படாத தலைமுடிக்கு அவர்கள் சிறப்பு முக்கியத்துவம் கொடுத்தனர், அவை தெய்வீக சக்தியைக் கொண்டிருப்பதாக அவர்கள் நம்பினர், பின்னர் அவர்கள் இயேசுவும் தாமஸும் சம்பந்தப்பட்ட சவக்கடலில் உள்ள தேசியவாத மத சமூகமான எசென்ஸுடன் தொடர்புபடுத்தப்பட்டனர். [22]

நசரேயர்கள் முதலில் இயேசுவை தெய்வீகமாகவோ அல்லது மனிதகுலத்தின் உலகளாவிய இரட்சகராகவோ கருதவில்லை, இருப்பினும் அவர் தம்முடைய வாக்குறுதியளிக்கப்பட்ட மேசியா என்று அவர்கள் நம்பினார்கள். அவருடைய இரட்டை சகோதரர் தாமஸ் அவருடன் இணை மேசியாவாக போற்றப்பட்டார், மேலும் அவர்கள் இருவரும் பரம்பரை ராஜாவும் இஸ்ரவேலின் பிரதான ஆசாரியரும் தாவீதின் அரச வரிசையில் அமைக்கப்பட்டனர். தெய்வீக இரட்டையர்கள், ஆமணக்கு மற்றும் பொல்லக்ஸ் ஆகியோரின் ஒத்த மற்றும் பண்டைய கிரேக்க வழிபாட்டை எடெஸாவில் மாற்றுவதற்காக அவர்களின் தேசிய வழிபாட்டு முறை யூதர்களிடையே வடக்கு நோக்கி பரவியது. யூதாஸ் தாமஸ் தனது சீடரான அடாயை அங்கு அனுப்பிய பின்னர் எடெஸாவுக்குச் சென்று, ராஜாவை தனது நாசரேயக் கோட்பாட்டில் அறிவுறுத்தினார். மரபுவழி யூத சட்டத்தை கண்டிப்பாக கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்றும் இயேசுவை மேசியா என்றும் இஸ்ரவேலின் பூமிக்குரிய ராஜா என்றும் அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்று மதம் கோரியது. இது கன்னிப் பிறப்பு மற்றும் உயிர்த்தெழுதலை நிராகரித்தது, மேலும் பவுல் மீது ஒரு போர்க்குணமிக்க விரோதத்தையும், பவுலின் சிந்தனையின் முழு மாளிகையையும் பேணியது. இதன் அர்த்தம் இயேசு கிறிஸ்து அல்ல-பவுல் கிரேக்க தத்துவத்திலிருந்து கடன் வாங்கிய ஒரு யோசனை-ஆனால் இஸ்ரேலின் தேசிய மீட்பர் மீண்டும் உயிர்த்தெழுந்தார்.

கி.பி 66 இல் ரோமுக்கு எதிரான யூதர்களின் கிளர்ச்சிக்கு முன்னர் எருசலேமின் நாசரேன் வரிசைமுறை எடெஸாவுக்கு தப்பி ஓடியது, நாசரேனியர்கள் தேசிய காரணத்தை இழந்த பின்னரே இயேசுவும் யூதாஸ் தாமஸும் தெய்வீக பாத்திரங்களை ஏற்றுக்கொண்டனர். பவுலின் கிரேக்கம்-சிலர் ஞானவாதம்-கருத்துக்கள் மரபுவழி யூத மதத்தின் கருத்துக்கள் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டன, வரலாற்றில் முதல்முறையாக சிரியாவில் “கிறிஸ்தவர்” என்ற முறையீடு சிரியாவில் பயன்பாட்டுக்கு வந்தது, இடிக்கப்பட்ட இடிபாடுகளில் முதல் கிறிஸ்தவ தேவாலயம் எடெசாவில் கட்டப்பட்டபோதும் கிரேக்க கோயில். இயேசுவும் தாமஸும் ஆமணியையும் பொலக்ஸையும் வெளியேற்றினர். பின்னர், இரண்டாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில், எடெஸாவின் இளவரசரும் பார்தேசனஸின் நண்பருமான அப்கர் ஒரு கிறிஸ்தவருக்கு முழுக்காட்டுதல் பெற்றார், எடெஸா ஒரு கிறிஸ்தவ அரசாக ஆனார்.

ஆனால் கிறிஸ்தவ சகாப்தத்தின் தொடக்கத்திலிருந்து ஏழாம் நூற்றாண்டின் அரபு படையெடுப்புகள் வரை, யூதாஸ் தாமஸ் எடெஸாவில் வழிபாட்டின் மையப் பொருளாக இருந்தார். அவர் நகரத்தில் வசித்து வந்தார், அவர் அங்கு இறக்கவில்லை என்றால், அவரது உடல் பெர்சியாவிலிருந்து விரைவில் திருப்பி அனுப்பப்பட்டது. 345 ஆம் ஆண்டில் கானாவின் தாமஸ் மற்றும் அவர் வழிநடத்திய நானூறு சிரிய அகதிகள் ஆகியோரால் அவரது வழிபாட்டு முறை இந்தியாவுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டது, மேலும் தாமஸ் இயேசுவோடு அடையாளம் காணப்பட்டபோதும், கானாவின் தாமஸ் தாமஸின் அப்போஸ்தலருடன் சில தலைமுறைகளுக்குள் அடையாளம் காணப்பட்டார். மலபாரில் மரணம்.

இது ஒரு பழைய யோசனை. ஹென்றி லவ் கடந்த நூற்றாண்டில், பழைய மெட்ராஸின் வெஸ்டிஜஸில், அவருக்கு முன் இங்கிலாந்தின் மிகப் பெரிய வரலாற்றாசிரியர் எட்வர்ட் கிப்பன், தி டிக்லைன் அண்ட் ஃபால் ஆஃப் தி ரோமன் பேரரசில், இந்திய தாமஸ் ஒரு அப்போஸ்தலன், ஆர்மீனிய வணிகர், என்று கேட்டிருந்தார். அல்லது ஒரு மணிச்சேயன். மேஜர் டி.ஆர். வேதாந்தம் புனித தோமஸின் அடையாளத்தை 1987 இல் “செயின்ட்” இல் மீண்டும் கேள்வி எழுப்பினார். தாமஸ் லெஜண்ட் ”, தென் மெட்ராஸ் செய்திகளில் தொடர். சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் இந்திய அப்போஸ்தலன் செயின்ட் தாமஸில் உருவாக்கிய மனிதர் கானாவின் தாமஸ் என்ற தவிர்க்க முடியாத முடிவுக்கு அவர் வந்துள்ளார்.

20. ரூபர்ட் ஃபர்னியோ, தி அதர் சைட் ஆஃப் தி ஸ்டோரியில், இயேசுவும் தாமஸும் ஒரே மாதிரியான இரட்டையர்கள் என்றும், தாமஸ் எங்கு சென்றாலும் ஒற்றுமையைப் பயன்படுத்தினார் என்றும் கூறுகிறார். புகழ்பெற்ற ஆஸ்திரிய வரலாற்றாசிரியரும் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளருமான ராபர்ட் ஐசக் ஈஸ்லரை ஃபர்னோ மேற்கோள் காட்டுகிறார், அவர் இயேசுவின் விளக்கத்தை புனரமைக்கிறார், இதனால் தாமஸ் ஜோசபஸின் பழங்காலத்தில் காணப்பட்டார், கிறிஸ்தவ ஆசிரியர்கள் உரையில் செய்த கற்பனையான இடைக்கணிப்புகளை அகற்றிய பின்னர். ஈஸ்லர் எழுதுகிறார், “அவருடைய இயல்பும் வடிவமும் மனிதர்களாக இருந்தன; எளிமையான தோற்றம், முதிர்ந்த வயது, கருமையான தோல், சிறிய அந்தஸ்து, மூன்று முழம் [நான்கு அடி ஆறு அங்குலம்] உயரம், ஹன்ச்-பேக்ட், நீண்ட முகம், நீண்ட மூக்கு, மற்றும் புருவங்களை சந்தித்தல், அவரைப் பார்ப்பவர்கள் பயப்படக்கூடும் , தலைமுடியின் நடுவில், நாசாரியர்களின் முறையைப் பின்பற்றி, வளர்ச்சியடையாத தாடியுடன் கூடிய தலைமுடியுடன். ”இயேசு மற்றும் தாமஸின் முதுகெலும்பானது அவர்களின் தச்சுத் தொழிலுக்கு காரணம்.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

21. மைக்கேல் பைஜென்ட், ரிச்சர்ட் லே மற்றும் ஹென்றி லிங்கன், தி மெசியானிக் லெகஸி இல் எழுதுகிறார்கள், “இயேசு நிச்சயமாக நாசரேத்தைச் சேர்ந்தவர் அல்ல. விவிலிய காலங்களில் நாசரேத் இல்லை என்பதற்கு ஏராளமான சான்றுகள் உள்ளன. இந்த நகரம் மூன்றாம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் தோன்றியிருக்க வாய்ப்பில்லை. ‘நாசரேத்தின் இயேசு’, பெரும்பாலான விவிலிய அறிஞர்கள் இப்போது உடனடியாக ஒத்துக்கொள்வது போல, அசல் கிரேக்க சொற்றொடரான ​​‘இயேசு நாசரேயன்’ என்ற தவறான மொழிபெயர்ப்பாகும். ”

22. இருபது ஆண்டு காலப்பகுதியில் பார்பரா தீரிங் செய்த சவக்கடல் சுருள்களின் ஆய்வுகள், அவற்றில் சில முடிவுகள் அவரது புத்தகமான ஜீசஸ் தி மேன்: சவக்கடல் சுருள்களிலிருந்து ஒரு புதிய விளக்கம், ஜான் பாப்டிஸ்ட், இயேசு, மரியாவும் பவுல் உள்ளிட்ட சீடர்களும் சவக்கடலில் கும்ரானில் எசென் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். இயேசு இரண்டு முறை திருமணம் செய்து கொண்டார், குழந்தைகளைப் பெற்றார், அவருடைய மகள்களில் ஒருவரை பவுலுடன் திருமணம் செய்து கொண்டார், சிலுவையில் அறையப்பட்டார், மற்றும் முதுமையில் ரோமில் இறந்தார் என்று தீரிங் கூறுகிறார்.

 



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard