New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: 05 Early Christians in India


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
05 Early Christians in India
Permalink  
 


Chapter Five

The first Christians to emigrate to India came in 345 CE. They landed at Cranganore in Malabar, then the ancient port of Muziris on the mouth of the Periyar River where it joined the Arabian Sea. They were four hundred refugees from Babylon and Nineveh, belonging to seven tribes and seventy-two families. They were fleeing religious persecution under the Persian king Shapur II. He had driven them out of Syria and Mesopotamia because he considered them a state liability. Rome, Persia’s arch enemy, had begun to Christianise under Constantine,[18] and Shapur had come to suspect the allegiances of his Christian subjects.

The Syrian refugees were led by a semi-legendary figure who is known to history variously as Thomas of Cana, Thomas the Merchant, Thomas the Canaanite, Thomas of Jerusalem, Thomas Cananeus or Cannaneo, and Knai Thoma. Nothing is known about him and his companion Bishop Joseph of Edessa except their names, and this migration of Christians also cannot be treated as verified historical fact. “No deeds of copper plates in the name of Thomas of Cana are now extant,” writes, C.B. Firth in An Introduction to Indian Church History, “… [and] it would be rash to insist upon all the details of the story of Thomas the Merchant as history. Nevertheless the main point―the settlement in Malabar of a considerable colony of Syrians―may well be true.”

K.S. Latourette, the American church historian, in A History of the Expansion of Christianity, supports this view. He does not allow for the possibility of Christians coming to India by any route before the third century. T. Edmunds, the Lutheran church historian of T.B.M. Lutheran College, Porayar, Tamil Nadu, confirms the traditional date of 345 CE for the first migration.

Dr. Mar Aprem, Metropolitan of the Chaldean Syrian Church of the East of Trichur, Kerala, in The Chaldean Syrian Church of the East, writes, “Most church historians, who doubt the tradition of the doubting Thomas in India, will admit that there was a church in India in the middle of the sixth century when Cosmas Indicopleustes visited India. … According to Cosmas, Christians existed in Male and at [Quilon] where a bishop, ordained in Persia, lived.”

Cosmas the Alexandrian was a theologian, geographer and merchant who traded with Ethiopia and Ceylon. He visited Malabar in 520-525 CE, and in Christian Topography gives the first acceptable evidence for Christian communities in India.

C.B. Firth continues, “The second migration [of Syrian Christians] is dated in the year 823, when a number of Christians from Persia, including two bishops, came to Quilon in Travancore and settled there, having obtained from the local ruler grants of land and various other privileges … and this time contemporary evidence is available in the form of five copper plates recording various grants to the Christians.”

What these plates actually say is uncertain as they are inscribed in Tamil-Malayalam, Pahlavi and Arabic, and some of the signatures appear to be in Hebrew. The only date on the plates, that of the fifth year of Raja Stanu Ravi Gupta who ruled from 844 to 885, is debatable.

There is also the controversial evidence of the Persian “St. Thomas” crosses made of black granite, that have been provisionally dated to the seventh or eighth century.

Rev. C.E. Abraham, in an article in The Cultural Heritage of India, writes, “The Persian crosses―or so-called ‘Thomas’ crosses―with inscriptions in Pahlavi, one found in St. Thomas Mount, Madras, and two in a church in Kottayam in Travancore, are evidence of the connection of the Malabar Church with the Church of Persia.”

According to C.P.T. Winckworth, whose translation of the Pahlavi inscriptions has been accepted, they―except for one, which is partly in Syriac― read: “My Lord Christ, have mercy upon Afras, son of Chaharbukht the Syrian, who cut this.”

These crosses may be evidence of the connection of the Christian church in India with Persia, but they may also be evidence of temple destruction and the planting of Christian relics in temple foundations―at least the one on St. Thomas Mount may be so considered.

The motif on this black granite slab is cut in relief, and on each side of the cross, which is surmounted by a descending dove, are pillars crowned with supernatural composite animals, or yalis, from whose mouths issue an arch that joins together above the dove.

These yalis are Hindu symbols, not Christian, and Veda Prakash, Director of the Institute for the Study of Western Religions, Madras, asserts that the cross on St. Thomas Mount is an over-cut temple stone. He claims support for this view from the most unexpected quarter. Dr. R. Arulappa, the former Roman Catholic archbishop of Madras, in Punitha Thomaiyar, says that yantra stones in temple foundations were dug up by the Portuguese on three of the four sites in Madras that they associated with St. Thomas and where they built churches―Mylapore, Little Mount at Saidapet, and Big Mount at St. Thomas Mount.

The dove-and-cross motif of this stone has been described by one writer as Manichaean and by another as Nestorian. Fr. Herman D’Souza, in In the Steps of St. Thomas, quoting Francis Gouvea on the sixteenth century Portuguese “excavation” at St. Thomas Mount, identifies the motif with that used by the Knights of Aviz in Portugal.

The solution to this problem of the origin and identification of the Persian crosses and all other relics associated with St. Thomas is to have them examined by independent forensic experts. If the Bishop of Turin could surrender the famous Shroud of Turin, alleged burial cloth of Jesus, to scientists and accept their verdict that it is a mediaeval fake, then the Archbishop of Madras should be willing to do the same with the various St. Thomas relics in his possession.

But to return to the immediate problem of the origins of Christianity in India.

The Encyclopaedia Britannica, in its article on the Christians of Saint Thomas, says, “The origins of the so-called Malabar Christians is uncertain, though they seem to have been in existence before the 6th century AD and probably derive from the missionary activity of the East Syrian (Nestorian) Church―which held that, in effect, the two natures of Christ were two persons, somehow joined in a moral union―centred at Ctesiphon. Despite their geographical isolation, they retained the Chaldean liturgy and Syriac language and maintained fraternal ties with the Babylonian (Baghdad) patriarchate.”[19]

Edward Gibbon, writing about the Syrian Christians of Malabar, in The Decline and Fall of the Roman Empire, says, “The difference of their character and colour attest the mixture of a foreign race. … Their conformity with the faith and practice of the fifth century world equally disappoint the prejudices of a Papist or Protestant.”

And Leonardo Olschki, in Marco Polo’s Asia, declares, “The Nestorians in India … venerated St. Thomas as the patron of Asiatic Christianity―mark, not of Indian Christianity.”

St. Thomas, then, was not the Apostle of India―as he was designated by Rome in 1953―but the Apostle of the East, and the Church of the East was historically the first Christian church in India.


18. Nobody knows whether Emperor Constantine formally converted to Christianity or not. Some say that he declared himself Christian in Gaul, and others that he was forcefully baptized on his deathbed. What is certain is that he patronized the new cult for political reasons and became its saviour when he called the Council of Nicaea in 325 CE, where Christianity was officially recognised in the Empire. He retained the title and position of pontifex maximus during his lifetime and therefore can be called Christianity’s first pope, as the bishop of Rome, whom he elevated, would assume this office and title after him. Joseph McCabe, telling the horrific story of how Christianity was imposed on the Empire, in The Testament of Christian Civilization, writes, “Constantine, natural son of a rural tavern-girl and a Roman officer, waded through rivers of blood to the throne, and he was driven from Rome to Constantinople by the scorn of the Romans because he ‘put to death, first his excellent … son, and then the son of his sister, a boy of promising character, then his wife and a number of friends.’ This summary statement of a terrible crime, which Eutropius makes … is confirmed by St. Jerome … and not now disputed.” Mgr. Duchesne, describing the character of the second Christian emperor, Constantine’s son Constantius, in History of the Arians, writes, “He slew his uncles and his cousins. He had no mercy on the father-in-law whose daughter he had married, or on his relatives in their affliction. He treated his brother infamously … and he delivered his wife to the barbarians.” McCabe continues, “Thus the rule was made safe for the three Christian princes and the bishops. Then the eldest son fell into civil war with the youngest and was slain; Constans, the youngest, proved a monster of vice and tyranny and was assassinated; Constantius, now sole ruler, adopted what some still call the vile heresy of the Arians … and he turned the Era of Religious Peace which his father was supposed to have inaugurated into an era of such red-hot passion, murder, and torture on religious grounds as the world had never seen before. … It is ironic that the repulsive struggle that fills the first half of the fourth century should have turned upon the question whether Jesus was God or was merely so beautiful a character that he was ‘like’ God. Still more ironic that the first emperor upon whom the bishops prevailed to adopt the policy of coercion should have adopted also the Arian heresy and applied in its favour the principles of violence, which was, they assured him, consecrated by the interest of religious truth. However that may be, Constantius, surrounded by the vile and unscrupulous eunuchs with whom Constantine had filled his court, made ten times as many Christian martyrs in twenty years as the Pagan emperors had made in two hundred and fifty, and introduced methods of savagery which even the Goths and Vandals would not emulate.”

19. The correct name of this church is Church of the East (because it was geographically in the Persian Empire, east of Jerusalem and Rome), but it is known by a variety of names, some of which are Church of Assyria, of Mesopotamia, of Tigris, of Babylon and of Seleucia-Ctesiphon. According to tradition it had been established in the second century by Aggaeus the disciple of Addai of Edessa. It was not recognised as a senior church by the Church of Fars in Persia, which had been founded by an apostle, St. Thomas.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24778
Date:
Permalink  
 

அத்தியாயம் ஐந்து

இந்தியாவுக்கு குடிபெயர்ந்த முதல் கிறிஸ்தவர்கள் பொ.ச. 345 ல் வந்தனர். அவர்கள் மலபாரில் உள்ள கிரங்கனூரில் தரையிறங்கினர், பின்னர் பெரியார் ஆற்றின் முகப்பில் முசிரிஸ் என்ற பழங்கால துறைமுகம் அரபிக் கடலில் இணைந்தது. அவர்கள் ஏழு பழங்குடியினர் மற்றும் எழுபத்திரண்டு குடும்பங்களைச் சேர்ந்த பாபிலோன் மற்றும் நினிவேயில் இருந்து நானூறு அகதிகள். பாரசீக மன்னர் இரண்டாம் ஷாபூரின் கீழ் அவர்கள் மத துன்புறுத்தல்களில் இருந்து தப்பி ஓடிவிட்டனர். அவர் அவர்களை சிரியா மற்றும் மெசொப்பொத்தேமியாவிலிருந்து வெளியேற்றினார், ஏனெனில் அவர் அவர்களை ஒரு மாநிலப் பொறுப்பாகக் கருதினார். பெர்சியாவின் பரம எதிரியான ரோம், கான்ஸ்டன்டைனின் கீழ் கிறிஸ்தவமயமாக்கத் தொடங்கினார், [18] மற்றும் ஷாபூர் தனது கிறிஸ்தவ குடிமக்களின் ஒற்றுமையை சந்தேகிக்க வந்திருந்தார்.

சிரிய அகதிகள் ஒரு புகழ்பெற்ற புராண நபரால் வழிநடத்தப்பட்டனர், அவர் கானாவின் தாமஸ், தாமஸ் தி மெர்ச்சண்ட், தாமஸ் தி கானானைட், ஜெருசலேமின் தாமஸ், தாமஸ் கனானியஸ் அல்லது கன்னேனியோ, மற்றும் காய் தோமா என வரலாற்றில் அறியப்பட்டவர். அவரைப் பற்றியும் அவரது தோழர் எடெஸாவின் பிஷப் ஜோசப் பற்றியும் அவர்களின் பெயர்களைத் தவிர வேறு எதுவும் தெரியவில்லை, மேலும் கிறிஸ்தவர்களின் இந்த இடம்பெயர்வையும் சரிபார்க்கப்பட்ட வரலாற்று உண்மையாக கருத முடியாது. "கானாவின் தாமஸ் பெயரில் செப்புத் தகடுகளின் செயல்கள் எதுவும் இப்போது இல்லை" என்று சிபி ஃபிர்த் இந்திய தேவாலய வரலாற்றின் ஒரு அறிமுகத்தில் எழுதுகிறார், "... [மற்றும்] தாமஸின் கதையின் அனைத்து விவரங்களையும் வலியுறுத்துவது வெறித்தனமாக இருக்கும் வணிகர் வரலாற்றாக. ஆயினும்கூட, முக்கிய விஷயம்-சிரியர்களின் கணிசமான காலனியின் மலபாரில் குடியேறியது-உண்மையாக இருக்கலாம். "

கே.எஸ்.ஹெக்டே அமெரிக்க தேவாலய வரலாற்றாசிரியரான லாட்டூரெட், எ ஹிஸ்டரி ஆஃப் தி எக்ஸ்பான்ஷன் ஆஃப் கிறித்துவத்தின் இந்த கருத்தை ஆதரிக்கிறார். மூன்றாம் நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் கிறிஸ்தவர்கள் எந்த வழியிலும் இந்தியாவுக்கு வருவதற்கான வாய்ப்பை அவர் அனுமதிக்கவில்லை. டி. எட்மண்ட்ஸ், லூத்தரன் தேவாலய வரலாற்றாசிரியர் டி.பி.எம். தமிழ்நாட்டின் பொராயரில் உள்ள லூத்தரன் கல்லூரி, முதல் இடம்பெயர்வுக்கான கி.பி 345 இன் பாரம்பரிய தேதியை உறுதிப்படுத்துகிறது.

கிழக்கின் கல்தேய சிரிய தேவாலயத்தில் கேரளாவின் திருச்சூர் கிழக்கின் கல்தேய சிரிய தேவாலயத்தின் பெருநகர டாக்டர் மார் அபிரெம் எழுதுகிறார், “இந்தியாவில் சந்தேகம் கொண்ட தாமஸின் பாரம்பரியத்தை சந்தேகிக்கும் பெரும்பாலான தேவாலய வரலாற்றாசிரியர்கள் அங்கு ஒப்புக்கொள்வார்கள் ஆறாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் காஸ்மாஸ் இண்டிகோபிளஸ்டஸ் இந்தியாவுக்கு விஜயம் செய்தபோது இந்தியாவில் ஒரு தேவாலயம் இருந்தது. … காஸ்மாஸின் கூற்றுப்படி, ஆண் மற்றும் [குயிலன்] ஆகிய இடங்களில் கிறிஸ்தவர்கள் இருந்தனர், அங்கு பெர்சியாவில் நியமிக்கப்பட்ட ஒரு பிஷப் வாழ்ந்தார். ”

காஸ்மாஸ் அலெக்ஸாண்டிரியன் ஒரு இறையியலாளர், புவியியலாளர் மற்றும் வணிகர் ஆவார், அவர் எத்தியோப்பியா மற்றும் சிலோனுடன் வர்த்தகம் செய்தார். அவர் பொ.ச. 520-525 இல் மலபருக்கு விஜயம் செய்தார், கிறிஸ்டியன் டோபோகிராஃபி இந்தியாவில் கிறிஸ்தவ சமூகங்களுக்கு ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய முதல் ஆதாரத்தை அளிக்கிறது.

சி.பி. மற்றும் பல்வேறு சலுகைகள் ... இந்த நேரத்தில் சமகால சான்றுகள் ஐந்து செப்பு தகடுகளின் வடிவத்தில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு பல்வேறு மானியங்களை பதிவு செய்கின்றன. "

இந்த தட்டுகள் உண்மையில் என்ன சொல்கின்றன என்பது நிச்சயமற்றது, ஏனெனில் அவை தமிழ்-மலையாளம், பஹ்லவி மற்றும் அரபு மொழிகளில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் சில கையொப்பங்கள் எபிரேய மொழியில் இருப்பதாகத் தெரிகிறது. 844 முதல் 885 வரை ஆட்சி செய்த ராஜா ஸ்டானு ரவி குப்தாவின் ஐந்தாம் ஆண்டு, தட்டுகளில் உள்ள ஒரே தேதி விவாதத்திற்குரியது.

பாரசீக “செயின்ட்” சர்ச்சைக்குரிய ஆதாரங்களும் உள்ளன. தாமஸ் ”கருப்பு கிரானைட்டால் செய்யப்பட்ட சிலுவைகள், அவை தற்காலிகமாக ஏழாம் அல்லது எட்டாம் நூற்றாண்டில் தேதியிடப்பட்டுள்ளன.

ரெவ். சி.இ. ஆபிரகாம், இந்தியாவின் கலாச்சார பாரம்பரியத்தில் ஒரு கட்டுரையில் எழுதுகிறார், “பாரசீக சிலுவைகள் - அல்லது 'தாமஸ் சிலுவைகள் என்று அழைக்கப்படுபவை-பஹ்லவியில் உள்ள கல்வெட்டுகளுடன், ஒன்று மெட்ராஸில் உள்ள செயின்ட் தாமஸ் மவுண்டில் காணப்படுகிறது, மேலும் இரண்டு திருவிதாங்கூரில் உள்ள கோட்டயத்தில் உள்ள தேவாலயம், மலபார் தேவாலயத்தை பெர்சியா தேவாலயத்துடன் தொடர்புபடுத்தியதற்கான சான்றுகள். ”

சி.பி.டி. பஹ்லவி கல்வெட்டுகளின் மொழிபெயர்ப்பு ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட வின்க்வொர்த், சிரியாக்கில் ஓரளவு தவிர, “என் ஆண்டவராகிய கிறிஸ்துவே, இதை வெட்டிய சிரியாவின் சஹார்புக்தின் மகன் அஃப்ராஸ் மீது கருணை காட்டுங்கள்.”

இந்த சிலுவைகள் இந்தியாவில் உள்ள கிறிஸ்தவ தேவாலயத்தை பெர்சியாவுடன் தொடர்புபடுத்தியதற்கான சான்றுகளாக இருக்கலாம், ஆனால் அவை கோவில் அழிவு மற்றும் கிறிஸ்தவ நினைவுச்சின்னங்களை கோயில் அஸ்திவாரங்களில் நடவு செய்ததற்கான சான்றுகளாக இருக்கலாம் St. குறைந்தபட்சம் செயின்ட் தாமஸ் மலையில் உள்ள ஒன்று கூட கருதப்படலாம்.

இந்த கறுப்பு கிரானைட் அடுக்கின் மையக்கருத்து நிவாரணமாக வெட்டப்படுகிறது, மேலும் சிலுவையின் ஒவ்வொரு பக்கத்திலும், இறங்கு புறா மூலம் மிஞ்சும், அமானுஷ்ய கலப்பு விலங்குகள் அல்லது யாலிகளால் முடிசூட்டப்பட்ட தூண்கள், அவற்றின் வாயிலிருந்து மேலே ஒரு வளைவை வெளியிடுகின்றன புறா.

இந்த யாலிகள் கிறிஸ்தவமல்ல, இந்து சின்னங்கள், மற்றும் சென்னை தாமஸ் மலையில் உள்ள சிலுவை ஒரு வெட்டப்பட்ட கோயில் கல் என்று மெட்ராஸின் மேற்கத்திய மதங்களின் ஆய்வு நிறுவனத்தின் இயக்குனர் வேதா பிரகாஷ் வலியுறுத்துகிறார். மிகவும் எதிர்பாராத காலாண்டில் இருந்து இந்த பார்வைக்கு ஆதரவு இருப்பதாக அவர் கூறுகிறார். புனிதா தோமாயரில் உள்ள மெட்ராஸின் முன்னாள் ரோமன் கத்தோலிக்க பேராயர் டாக்டர் ஆர். அருலப்பா கூறுகையில், மெட்ராஸில் உள்ள செயின்ட் தாமஸுடன் தொடர்புடைய நான்கு தளங்களில் மூன்று இடங்களில் கோயில் அஸ்திவாரங்களில் உள்ள யந்திர கற்களை போர்த்துகீசியர்கள் தோண்டினர். தேவாலயங்கள் ― மைலாப்பூர், சைடாபேட்டில் லிட்டில் மவுண்ட் மற்றும் செயின்ட் தாமஸ் மவுண்டில் பிக் மவுண்ட்.

இந்த கல்லின் புறா மற்றும் குறுக்கு மையக்கருத்தை ஒரு எழுத்தாளர் மணிச்சேயன் என்றும் மற்றொருவர் நெஸ்டோரியன் என்றும் விவரித்தார். அருட்தந்தை செயின்ட் தாமஸ் மவுண்டில் பதினாறாம் நூற்றாண்டின் போர்த்துகீசிய “அகழ்வாராய்ச்சியில்” பிரான்சிஸ் க ou வியாவை மேற்கோள் காட்டி, செயின்ட் தாமஸின் இன் ஸ்டெப்ஸில் ஹெர்மன் டிசோசா, போர்ச்சுகலில் நைட்ஸ் ஆஃப் அவிஸ் பயன்படுத்திய மையக்கருத்தை அடையாளம் காட்டுகிறார்.

பாரசீக சிலுவைகள் மற்றும் செயின்ட் தாமஸுடன் தொடர்புடைய மற்ற அனைத்து நினைவுச்சின்னங்களின் தோற்றம் மற்றும் அடையாளம் காணும் இந்த பிரச்சினைக்கு தீர்வு சுயாதீன தடயவியல் நிபுணர்களால் பரிசோதிக்கப்பட வேண்டும். டுரின் பிஷப், புகழ்பெற்ற டூரினின் ஷ்ரூட், இயேசுவின் அடக்கம் செய்யப்பட்ட துணி, விஞ்ஞானிகளிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டு, அது ஒரு இடைக்கால போலி என்று அவர்களின் தீர்ப்பை ஏற்றுக் கொள்ள முடிந்தால், மெட்ராஸ் பேராயர் பல்வேறு செயின்ட் தாமஸுடனும் இதைச் செய்ய தயாராக இருக்க வேண்டும். அவரது வசம் உள்ள நினைவுச்சின்னங்கள்.

ஆனால் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் தோற்றம் பற்றிய உடனடி பிரச்சினைக்கு திரும்புவது.

செயிண்ட் தாமஸின் கிறிஸ்தவர்கள் பற்றிய என்சைக்ளோபீடியா பிரிட்டானிக்கா தனது கட்டுரையில் இவ்வாறு கூறுகிறது, “மலபார் கிறிஸ்தவர்கள் என்று அழைக்கப்படுபவர்களின் தோற்றம் நிச்சயமற்றது, இருப்பினும் அவை கி.பி 6 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்பே இருந்ததாகத் தெரிகிறது, அநேகமாக அவை மிஷனரி நடவடிக்கைகளிலிருந்து பெறப்பட்டவை. கிழக்கு சிரிய (நெஸ்டோரியன்) தேவாலயம், இது, கிறிஸ்துவின் இரு இயல்புகளும் இரண்டு நபர்களாக இருந்தன, எப்படியாவது ஒரு தார்மீக ஒன்றியத்தில் இணைந்தன-செடிஃபோனை மையமாகக் கொண்டது. புவியியல் தனிமை இருந்தபோதிலும், அவர்கள் கல்தேய வழிபாட்டு முறை மற்றும் சிரியாக் மொழியைத் தக்க வைத்துக் கொண்டு பாபிலோனிய (பாக்தாத்) ஆணாதிக்கத்துடன் சகோதர உறவுகளைப் பேணி வந்தனர். ”[19]

ரோமானிய பேரரசின் சரிவு மற்றும் வீழ்ச்சியில் மலபார் சிரிய கிறிஸ்தவர்களைப் பற்றி எட்வர்ட் கிப்பன் எழுதுகிறார், “அவர்களின் தன்மை மற்றும் வண்ணத்தின் வேறுபாடு ஒரு வெளிநாட்டு இனத்தின் கலவையை உறுதிப்படுத்துகிறது. … ஐந்தாம் நூற்றாண்டு உலகின் நம்பிக்கை மற்றும் நடைமுறைக்கு அவர்களின் இணக்கம் ஒரு பாப்பிஸ்ட் அல்லது புராட்டஸ்டன்ட்டின் தப்பெண்ணங்களை சமமாக ஏமாற்றுகிறது. ”

மார்கோ போலோவின் ஆசியாவில் உள்ள லியோனார்டோ ஓல்ஷ்கி அறிவிக்கிறார், “இந்தியாவில் உள்ள நெஸ்டோரியர்கள்… செயின்ட் தாமஸை ஆசிய கிறிஸ்தவத்தின் புரவலராக வணங்கினர்-இது இந்திய கிறிஸ்தவத்தின் அடையாளமல்ல.”

புனித தாமஸ், இந்தியாவின் தூதர் அல்ல - அவர் 1953 ஆம் ஆண்டில் ரோம் நியமிக்கப்பட்டார் - ஆனால் கிழக்கின் அப்போஸ்தலன், மற்றும் கிழக்கு தேவாலயம் வரலாற்று ரீதியாக இந்தியாவின் முதல் கிறிஸ்தவ தேவாலயம் ஆகும்.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

18. கான்ஸ்டன்டைன் பேரரசர் முறையாக கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறினாரா இல்லையா என்பது யாருக்கும் தெரியாது. அவர் கவுலில் தன்னை கிறிஸ்தவர் என்று அறிவித்ததாகவும், மற்றவர்கள் அவர் மரணக் கட்டிலில் பலவந்தமாக முழுக்காட்டுதல் பெற்றதாகவும் சிலர் கூறுகிறார்கள். அரசியல் காரணங்களுக்காக அவர் புதிய வழிபாட்டை ஆதரித்தார் மற்றும் பொ.ச. 325 இல் நைசியா கவுன்சிலை அழைத்தபோது அதன் இரட்சகரானார் என்பது உறுதி, அங்கு கிறிஸ்தவம் பேரரசில் அதிகாரப்பூர்வமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. அவர் தனது வாழ்நாளில் போன்டிஃபெக்ஸ் மாக்சிமஸின் தலைப்பையும் நிலையையும் தக்க வைத்துக் கொண்டார், எனவே அவர் கிறிஸ்தவத்தின் முதல் போப் என்று அழைக்கப்படலாம், ஏனெனில் அவர் உயர்த்திய ரோம் பிஷப், இந்த அலுவலகத்தையும் பட்டத்தையும் அவருக்குப் பிறகு ஏற்றுக்கொள்வார். கிறிஸ்தவ நாகரிகத்தின் ஏற்பாட்டில், கிறிஸ்தவம் எவ்வாறு பேரரசின் மீது திணிக்கப்பட்டது என்ற கொடூரமான கதையைச் சொல்லும் ஜோசப் மெக்கேப் எழுதுகிறார், “ஒரு கிராமப்புற உணவகப் பெண்ணின் இயற்கையான மகனும் ஒரு ரோமானிய அதிகாரியுமான கான்ஸ்டன்டைன், இரத்த ஆறுகள் வழியாக அரியணைக்குச் சென்றார், ரோமர்களின் அவதூறுகளால் அவர் ரோமில் இருந்து கான்ஸ்டான்டினோபிலுக்கு விரட்டப்பட்டார், ஏனென்றால் அவர் 'முதலில் கொல்லப்பட்டார், முதலில் அவரது சிறந்த… மகன், பின்னர் அவரது சகோதரியின் மகன், நம்பிக்கைக்குரிய தன்மை கொண்ட ஒரு பையன், பின்னர் அவரது மனைவி மற்றும் பல நண்பர்கள். "யூட்ரோபியஸ் செய்யும் ஒரு பயங்கரமான குற்றத்தின் சுருக்கமான அறிக்கை செயின்ட் ஜெரோம் உறுதிப்படுத்தியது ... இப்போது சர்ச்சைக்குரியது அல்ல." எம்.ஜி.ஆர். இரண்டாவது கிறிஸ்தவ பேரரசரான கான்ஸ்டன்டைனின் மகன் கான்ஸ்டான்டியஸின் வரலாற்றை அரியர்களின் வரலாற்றில் விவரிக்கும் டச்சஸ்னே எழுதுகிறார், “அவர் தனது மாமாக்களையும் உறவினர்களையும் கொன்றார். அவர் திருமணம் செய்த மாமியார் அல்லது அவரது உறவினர்கள் மீது அவர்கள் கருணை காட்டவில்லை. அவர் தனது சகோதரரை இழிவாக நடத்தினார்… மேலும் அவர் தனது மனைவியை காட்டுமிராண்டிகளுக்கு வழங்கினார். ”மெக்கேப் தொடர்கிறார்,“ இவ்வாறு மூன்று கிறிஸ்தவ இளவரசர்களுக்கும் ஆயர்களுக்கும் இந்த விதி பாதுகாக்கப்பட்டது. பின்னர் மூத்த மகன் இளையவனுடன் உள்நாட்டுப் போரில் விழுந்து கொல்லப்பட்டார்; கான்ஸ்டன்ஸ், இளையவர், துணை மற்றும் கொடுங்கோன்மைக்கு ஒரு அரக்கனை நிரூபித்தார் மற்றும் படுகொலை செய்யப்பட்டார்; இப்போது ஒரே ஆட்சியாளரான கான்ஸ்டான்டியஸ், அரியர்களின் மோசமான மதங்களுக்கு எதிரான கொள்கை என்று சிலர் இன்னும் ஏற்றுக்கொண்டனர்… மேலும் அவர் மத அமைதிக்கான சகாப்தத்தை மாற்றினார், இது அவரது தந்தை பதவியேற்றதாகக் கருதப்பட்ட மத-சமாதான சகாப்தம், கொலை மற்றும் மதத்தின் மீதான சித்திரவதை உலகம் இதற்கு முன்பு பார்த்திராத காரணங்கள். ...நான்காம் நூற்றாண்டின் முதல் பாதியை நிரப்பும் விரோதப் போராட்டம், இயேசு கடவுளா அல்லது அவர் மிகவும் அழகாக ஒரு கடவுளாக இருந்தாரா என்ற கேள்வியைத் திருப்பியிருக்க வேண்டும் என்பது முரண். பிஷப்புகள் வற்புறுத்தல் கொள்கையை கடைப்பிடித்த முதல் பேரரசர் அரிய மதங்களுக்கு எதிரான கொள்கையையும் ஏற்றுக்கொண்டு, அதற்கு ஆதரவாக வன்முறைக் கொள்கைகளைப் பயன்படுத்தியிருக்க வேண்டும் என்பது இன்னும் முரண்பாடாக இருக்கிறது, இது மத சத்தியத்தின் ஆர்வத்தால் புனிதப்படுத்தப்பட்டதாக அவருக்கு உறுதியளித்தது. எவ்வாறாயினும், கான்ஸ்டன்டைன் தனது நீதிமன்றத்தை நிரப்பிய மோசமான மற்றும் நேர்மையற்ற மந்திரிகளால் சூழப்பட்ட கான்ஸ்டான்டியஸ், இருபது ஆண்டுகளில் பேகன் பேரரசர்கள் இருநூற்று ஐம்பதுகளில் செய்ததை விட பத்து மடங்கு கிறிஸ்தவ தியாகிகளை உருவாக்கி, காட்டுமிராண்டித்தனமான முறைகளை அறிமுகப்படுத்தினார். கோத்ஸ் மற்றும் வண்டல்கள் கூட பின்பற்ற மாட்டார்கள். "

19. இந்த தேவாலயத்தின் சரியான பெயர் சர்ச் ஆஃப் தி ஈஸ்ட் (ஏனெனில் இது புவியியல் ரீதியாக பாரசீக சாம்ராஜ்யத்தில், ஜெருசலேம் மற்றும் ரோம் நகருக்கு கிழக்கே இருந்தது), ஆனால் இது பல்வேறு பெயர்களால் அறியப்படுகிறது, அவற்றில் சில சர்ச் ஆஃப் அசீரியா, மெசொப்பொத்தேமியா , டைக்ரிஸ், பாபிலோன் மற்றும் செலியுசியா-செடிஃபோன். பாரம்பரியத்தின் படி இது இரண்டாம் நூற்றாண்டில் எடெஸாவின் அடாயின் சீடரான அகீயஸால் நிறுவப்பட்டது. பெர்சியாவில் உள்ள சர்ச் ஆஃப் ஃபார்ஸால் இது ஒரு மூத்த தேவாலயமாக அங்கீகரிக்கப்படவில்லை, இது புனித தாமஸ் என்ற அப்போஸ்தலரால் நிறுவப்பட்டது.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard