New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: Introduction


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Introduction
Permalink  
 


Introduction

The legend of St. Thomas in India has its origin in the third century Gnostic religious text known as the Acts of Thomas. Judas Thomas called Didymus, identified in the Acts as the look-alike twin brother of Jesus, had travelled in Syria and Persia and had established a church in the Persian province of Fars. Because of this, he was known as the Apostle of the East in all of West Asia and India. His cult was brought to India by Syrian Christian refugees from Edessa and Babylon in the fourth century. Between the fourth and the sixteenth centuries, the Syrian Christians reinvented the tale many times over until at last they had St. Thomas coming to India himself to evangelize the heathen. St. Thomas then becomes the founder of Christianity in India and their very own “Indian” apostle. The legend was later embellished by Marco Polo in the thirteenth century, who made the extraordinary claim that the apostle’s tomb was on the southern tip of India, on the gulf facing Ceylon. It was then taken over by the Portuguese in the sixteenth century, who, misreading Marco Polo, decided Mylapore with its great temple to Shiva was the place where St. Thomas was buried. They added their own redactions of the Acts of Thomas to the legend, their favourite being St. Gregory’s De Miraculis Beati Thomae Apostoli (knwn as De Miraculis Thomae), and in 1523 having established themselves in the thriving Mylapore sea port, began destroying temples and building their St. Thomas churches on the ruins, pretending the sites were those of St. Thomas’s martyrdom and burial.

The Thomas-in-India legend is the prototype story for the newer Jesus-in-India story that was invented in Paris in 1894 by the Russian forger Nicolas Notovitch. He wrote a book in French called La vie inconnue de Jesus Christ (The Unknown Life of Jesus Christ) that claimed Jesus had studied with Buddhists in India. It was translated into English, German, Spanish and Italian, and became immediately popular with theosophists and other western spiritualists. It is an attractive tale with lots of facts and figures added, but if looked at closely it falls apart. When Max Muller asked Notovitch to provide proofs for his claim, he could not do so. But he was a very clever storyteller and his Jesus-died-in-Kashmir tale is still popular today among New Agers. The keeper of the Sufi Roza Bal Dargah in Srinagar, which contains the alleged tomb of Jesus, has had to lock it up and drive the foreign backpackers and tourists away.[1]

Both of these historical fictions are attractive to foreign spiritual seekers and secularised, convent-educated Hindus because they fancy the idea that an apostle of Jesus, or Jesus himself, may have visited India. These Hindus do not notice that in these stories neither Jesus nor Thomas are presented as seekers of India’s spiritual treasure or admirers of its tolerant culture. They are presented instead as teachers of a superior truth or as enlightened social reformers who are persecuted by the jealous priests of a degenerate heathen religion.

Whether the legends are set in Palayur or Mylapore as is the case with Thomas, or in Puri and Benares as is the case with Jesus, the theme of persecution and martyrdom is the same. The “superior” teachings of both prophets is rejected and their lives threatened by “reactionary” caste Hindus. Thomas is murdered on a hilltop near Madras by a jealous Brahmin priest and Jesus is stoned and driven from the country by a mob―only to return and marry a princess of Kashmir after surviving the Crucifixion.[2]

The first objective of these stories is to vilify Brahmins and malign the Hindu religion and community. The second objective―and here we part company with the Jesus story―is to present Christianity as an indigenous Indian religion, not a foreign import and product of Western imperialism. If it can be shown that St. Thomas came to India and established the first Christian church in Malabar, then Christianity can claim religious hegemony in India and even claim to be the “original” religion of the Tamil people.

The Syro-Malabar Church, a sui juris Persian rite Catholic church, is openly pressing the political issue of full independence from Rome, on the specious ground that it is an apostolic, Thomas-founded church. It may be a Thomas-founded church, but the founding was in Fars, Persia, not India. It will be interesting to see if the Pope is willing to give up his premier power to create and appoint bishops to a wealthy and wayward Indian patriarch (the projected candidate is involved in a land scam). It remains that the Roman Church does not officially claim that St. Thomas founded a church in India―never mind the Vatican’s various statements to the contrary made under pressure from Kochi―and Pope Benedict XVI has categorically stated that St. Thomas never visited South India.

The third reason for the legend to exist is to help the community-conscious Syrian Christians maintain their caste identity. They claim to be Jews or Brahmins, the latter descendants of Namboodiris converted by St. Thomas in the first century CE―though there were no Namboodiris in Malabar in the first century and no Christians in India before the fourth century. When they did arrive under the leadership of Thomas of Cana and settled in the vicinity of Tiruvanchikulam, they would obtain a social position similar to that of Nairs.

The first Indian St. Thomas story was invented by these Syrian immigrants to give themselves Indian ancestry and the patronage of a local martyr-saint―Christianity is a religion of martyrs[3]―and it was resurrected and embellished in the sixteenth century by Jesuit and Franciscan missionaries who needed a pious story of persecution to cover up their own persecution of the Hindus of Mylapore. This is another reason for the Church to promote the story in Madras, for during that period she and her imperial Portuguese “secular arm” destroyed many temples in Mylapore and its environs.

The Archaeological Survey of India has never investigated the origins of early Christian churches in India in the same way that it has studied old mosques and other Muslim monuments, but this work has been done by German scholars and awaits translation and publication in English. It shows that most sixteenth and seventeenth century churches in India contain temple rubble and are built on temple sites. The destruction of one of these temples, the ancient Kapaleeswara Temple on the Mylapore beach, is reviewed here because of its inexorable link with the legend of St. Thomas in Madras.

The famous English historian Arnold Toynbee observed that the mission and death of St. Thomas in India was legendary but that his reported burial-place in Mylapore was a centre of pilgrimage for Indian Christians. We observe that this pretended burial-place of St. Thomas―an empty tomb that has been refurbished at immense cost since the publication of this book in 1991―must now become a centre of pilgrimage for archaeologists and historians who do not have a theological axe to grind like the pilgrims of old and the priests of today, but who would know the plain truth about old Mylapore and record it for our children.[4]

ISHWAR SHARAN


1. Another famous book of this kind is Levi’s psychic and sententious “transcription from the Akashic Records”, of 1908, called The Aquarian Gospel of Jesus the Christ.

2. A. Faber-Kaiser, in Jesus Died in Kashmir, claims that Moses is buried on Mt. Niltoop near Bandipur, Kashmir, Jesus in the Roza Bal Dargarh in Srinagar, Mary in Murree, Pakistan, and that Thomas was cremated in Mylapore. There are half a dozen books on this fictitious Indian sojourn of Jesus published today by different authors.

3. Gore Vidal, in Julian, describes the vicious attacks made on Emperor Julian “the Apostate” by Christian bishops because he refused to give them martyrs. He had rejected Christianity as a false religion and returned to classical Paganism, but he continued to treat Christians with tolerance and engage in dialogue with them. He argued and debated and made them pay reparations for the temples they had destroyed in the provinces of the Roman Empire. He was assassinated in Ctesiphon by a trusted Christian officer while on campaign against the Persians. The story that his last words were “Thou hast conquered, Nazarene!” is a Christian invention. Emperor Julian is still revered by those Europeans who realise that Christianity destroyed a superior Greek and Roman civilization and took Europe into the Dark Ages.

4. A similar introduction to this one was published in the first, second, and third editions of this book. We have kept the original last line intact as it has been so much “appreciated” by the editors of  The Hindu  and The (New) Indian Express. They have published articles promoting the St. Thomas fable on their children’s pages after reading it. We suggest that they now approach Dr. R. Nagaswamy, eminent San Thome archaeologist, for more articles on the same subject for adults. He had promised to write an introduction for the 1995 edition of this book but was not able to do it. His attitude to the St. Thomas legend and San Thome Cathedral remains an enigma. He has all the facts and figures of the building of the Portuguese church in his possession as he was the leading archaeologist who worked on the site, but he has remained reticent during all these years of controversy except for short public statements quoted in the media.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

அறிமுகம்

இந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸின் புராணக்கதை மூன்றாம் நூற்றாண்டின் ஞான மத நூலில் தாமஸின் செயல்கள் என அழைக்கப்படுகிறது. யூதாஸ் தாமஸ் டிடிமஸ் என்று அழைக்கப்பட்டார், இது இயேசுவின் தோற்றமுடைய இரட்டை சகோதரர் என்று அடையாளம் காணப்பட்டது, சிரியா மற்றும் பெர்சியாவில் பயணம் செய்து பாரசீக மாகாணமான ஃபார்ஸில் ஒரு தேவாலயத்தை நிறுவியிருந்தது. இதன் காரணமாக, அவர் மேற்கு ஆசியா மற்றும் இந்தியா முழுவதிலும் கிழக்கின் அப்போஸ்தலராக அறியப்பட்டார். நான்காம் நூற்றாண்டில் எடெஸா மற்றும் பாபிலோனில் இருந்து சிரிய கிறிஸ்தவ அகதிகளால் அவரது வழிபாட்டு முறை இந்தியாவுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது. நான்காம் மற்றும் பதினாறாம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில், சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் பல முறை கதையை மீண்டும் கண்டுபிடித்தனர், கடைசியாக புனித தோமஸ் இந்தியாவுக்கு வந்து புறஜாதியாரை சுவிசேஷம் செய்ய வந்தார்கள். புனித தாமஸ் பின்னர் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் ஸ்தாபகராகவும், அவர்களுடைய சொந்த “இந்திய” அப்போஸ்தலராகவும் மாறுகிறார். இந்த புராணக்கதை பின்னர் பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டில் மார்கோ போலோவால் அலங்கரிக்கப்பட்டது, அவர் அப்போஸ்தலரின் கல்லறை இந்தியாவின் தெற்கு முனையில், இலங்கையை எதிர்கொள்ளும் வளைகுடாவில் இருப்பதாக அசாதாரணமான கூற்றைக் கூறினார். பின்னர் இது பதினாறாம் நூற்றாண்டில் போர்த்துகீசியர்களால் கையகப்படுத்தப்பட்டது, மார்கோ போலோவை தவறாகப் படித்து, மைலாப்பூரை அதன் பெரிய கோயிலுடன் சிவாவுக்கு புனித தாமஸ் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடமாக முடிவு செய்தார். தாமஸின் செயல்களை அவர்கள் புராணக்கதைகளில் சேர்த்தனர், அவர்களுக்கு பிடித்தது செயின்ட் கிரிகோரிஸ் டி மிராகுலிஸ் பீடி தோமே அப்போஸ்டோலி (டி மிராகுலிஸ் தோமே என அறியப்பட்டவர்), மற்றும் 1523 ஆம் ஆண்டில் வளர்ந்து வரும் மைலாப்பூர் கடல் துறைமுகத்தில் தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்டு, கோயில்களை அழிக்கத் தொடங்கினார் செயின்ட் தாமஸ் தேவாலயங்களை இடிபாடுகளில் கட்டியெழுப்ப, புனித தாமஸின் தியாகம் மற்றும் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடங்கள் என்று பாசாங்கு செய்தன.

தாமஸ்-இன்-இந்தியா புராணக்கதை 1894 ஆம் ஆண்டில் பாரிஸில் ரஷ்ய மோசடி செய்பவர் நிக்கோலா நோடோவிட்ச் கண்டுபிடித்த புதிய இயேசு-இன்-இந்தியா கதைக்கான முன்மாதிரி கதை. அவர் இந்தியாவில் ப ists த்தர்களுடன் படித்ததாக இயேசு கூறிய லா வை இன்கோனியூ டி இயேசு கிறிஸ்து (இயேசு கிறிஸ்துவின் அறியப்படாத வாழ்க்கை) என்ற பிரெஞ்சு மொழியில் ஒரு புத்தகத்தை எழுதினார். இது ஆங்கிலம், ஜெர்மன், ஸ்பானிஷ் மற்றும் இத்தாலிய மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு, தியோசோபிஸ்டுகள் மற்றும் பிற மேற்கத்திய ஆன்மீகவாதிகளுடன் உடனடியாக பிரபலமானது. இது நிறைய உண்மைகள் மற்றும் புள்ளிவிவரங்கள் சேர்க்கப்பட்ட ஒரு கவர்ச்சியான கதை, ஆனால் உற்று நோக்கினால் அது தவிர விழும். தனது கூற்றுக்கு ஆதாரங்களை வழங்குமாறு நோட்டோவிட்சை மேக்ஸ் முல்லர் கேட்டபோது, ​​அவரால் அவ்வாறு செய்ய முடியவில்லை. ஆனால் அவர் மிகவும் புத்திசாலித்தனமான கதைசொல்லியாக இருந்தார், காஷ்மீரில் இயேசு இறந்த அவரது கதை இன்றும் புதிய முகவர்களிடையே பிரபலமாக உள்ளது. ஸ்ரீநகரில் உள்ள சூஃபி ரோசா பால் தர்காவின் கீப்பர், அதில் இயேசுவின் கல்லறை இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது, அதைப் பூட்டி வெளிநாட்டு பேக் பேக்கர்களையும் சுற்றுலாப் பயணிகளையும் விரட்டியடிக்க வேண்டும். [1]

இந்த இரண்டு வரலாற்று புனைகதைகளும் வெளிநாட்டு ஆன்மீக தேடுபவர்களுக்கும், மதச்சார்பற்ற, கான்வென்ட் படித்த இந்துக்களுக்கும் கவர்ச்சிகரமானவை, ஏனென்றால் இயேசுவின் அப்போஸ்தலன் அல்லது இயேசுவே இந்தியாவுக்கு விஜயம் செய்திருக்கலாம் என்ற கருத்தை அவர்கள் விரும்புகிறார்கள். இந்த கதைகளில் இயேசுவோ தாமஸோ இந்தியாவின் ஆன்மீக புதையலைத் தேடுபவர்களாகவோ அல்லது சகிப்புத்தன்மையுள்ள கலாச்சாரத்தை ரசிப்பவர்களாகவோ முன்வைக்கப்படுவதை இந்த இந்துக்கள் கவனிக்கவில்லை. அதற்கு பதிலாக அவர்கள் ஒரு உயர்ந்த சத்தியத்தின் ஆசிரியர்களாக அல்லது ஒரு சீரழிந்த புறஜாத மதத்தின் பொறாமை கொண்ட பாதிரியார்களால் துன்புறுத்தப்படும் அறிவொளி பெற்ற சமூக சீர்திருத்தவாதிகளாக முன்வைக்கப்படுகிறார்கள்.

புராணக்கதைகள் தாமஸ் விஷயத்தைப் போலவே பாலையூர் அல்லது மைலாப்பூரில் அமைக்கப்பட்டிருந்தாலும், அல்லது பூரி மற்றும் பெனாரஸில் இயேசுவைப் போலவே அமைந்திருந்தாலும், துன்புறுத்தல் மற்றும் தியாகத்தின் கருப்பொருள் ஒன்றே. இரு தீர்க்கதரிசிகளின் "உயர்ந்த" போதனைகள் நிராகரிக்கப்பட்டு, "பிற்போக்குத்தனமான" சாதி இந்துக்களால் அவர்களின் உயிருக்கு அச்சுறுத்தல் உள்ளது. தாமஸ் ஒரு பொறாமை கொண்ட பிராமண பாதிரியாரால் மெட்ராஸுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு மலையடிவாரத்தில் கொலை செய்யப்படுகிறார், இயேசு ஒரு கும்பலால் கல்லெறிந்து நாட்டிலிருந்து விரட்டப்படுகிறார்-சிலுவையில் அறையப்பட்ட பின்னர் காஷ்மீர் இளவரசி திரும்பி வந்து திருமணம் செய்து கொள்ள மட்டுமே. [2]

இந்த கதைகளின் முதல் நோக்கம் பிராமணர்களை இழிவுபடுத்துவதும், இந்து மதத்தையும் சமூகத்தையும் கேவலப்படுத்துவதும் ஆகும். இரண்டாவது நோக்கம்-இங்கே நாம் இயேசுவின் கதையுடன் இணைந்திருக்கிறோம்-கிறிஸ்தவத்தை ஒரு பூர்வீக இந்திய மதமாக முன்வைப்பதே தவிர, வெளிநாட்டு இறக்குமதி மற்றும் மேற்கத்திய ஏகாதிபத்தியத்தின் தயாரிப்பு அல்ல. புனித தாமஸ் இந்தியா வந்து மலபாரில் முதல் கிறிஸ்தவ தேவாலயத்தை நிறுவினார் என்பதைக் காட்ட முடிந்தால், கிறித்துவம் இந்தியாவில் மத மேலாதிக்கத்தை கோரலாம் மற்றும் தமிழ் மக்களின் “அசல்” மதம் என்று கூட கூறலாம்.

 

பாரசீக சடங்கு கத்தோலிக்க திருச்சபையான சிரோ-மலபார் தேவாலயம், ரோமில் இருந்து முழு சுதந்திரம் பெறுவதற்கான அரசியல் பிரச்சினையை வெளிப்படையாக அழுத்தி வருகிறது, இது ஒரு அப்போஸ்தலிக்க, தாமஸ் நிறுவிய தேவாலயம் என்ற ஊக அடிப்படையில். இது தாமஸ் நிறுவிய தேவாலயமாக இருக்கலாம், ஆனால் ஸ்தாபனம் பெர்சியாவின் ஃபார்ஸில் இருந்தது, இந்தியா அல்ல. ஒரு செல்வந்தர் மற்றும் வழிகெட்ட இந்திய ஆணாதிக்கத்திற்கு (திட்டமிடப்பட்ட வேட்பாளர் ஒரு நில மோசடியில் ஈடுபட்டுள்ளார்) பிஷப்புகளை உருவாக்கி நியமிக்க போப் தனது பிரதான அதிகாரத்தை விட்டுக்கொடுக்க தயாராக இருக்கிறாரா என்பது சுவாரஸ்யமாக இருக்கும். புனித தாமஸ் இந்தியாவில் ஒரு தேவாலயத்தை நிறுவினார் என்று ரோமானிய திருச்சபை அதிகாரப்பூர்வமாகக் கூறவில்லை-கொச்சியின் அழுத்தத்திற்கு மாறாக வத்திக்கானின் பல்வேறு அறிக்கைகளைப் பொருட்படுத்தாதீர்கள் St. மற்றும் போப் பெனடிக்ட் பதினாறாம் புனித தாமஸ் ஒருபோதும் தென்னிந்தியாவுக்கு விஜயம் செய்யவில்லை என்று திட்டவட்டமாகக் கூறியுள்ளார். .

புராணக்கதை இருப்பதற்கான மூன்றாவது காரணம், சமூக உணர்வுள்ள சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் சாதி அடையாளத்தை பராமரிக்க உதவுவதாகும். முதல் நூற்றாண்டில் புனித தாமஸால் மாற்றப்பட்ட நம்பூதிரிகளின் பிந்தைய சந்ததியினர் யூதர்கள் அல்லது பிராமணர்கள் என்று அவர்கள் கூறுகின்றனர் - முதல் நூற்றாண்டில் மலபாரில் நம்பூதிரிகள் இல்லை, நான்காம் நூற்றாண்டுக்கு முன்பு இந்தியாவில் கிறிஸ்தவர்கள் இல்லை. அவர்கள் கானாவின் தாமஸின் தலைமையில் வந்து திருவஞ்சிகுளம் அருகே குடியேறியபோது, ​​அவர்கள் நாயர்ஸைப் போன்ற ஒரு சமூக நிலையைப் பெறுவார்கள்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

புராணக்கதை இருப்பதற்கான மூன்றாவது காரணம், சமூக உணர்வுள்ள சிரிய கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் சாதி அடையாளத்தை பராமரிக்க உதவுவதாகும். முதல் நூற்றாண்டில் புனித தாமஸால் மாற்றப்பட்ட நம்பூதிரிகளின் பிந்தைய சந்ததியினர் யூதர்கள் அல்லது பிராமணர்கள் என்று அவர்கள் கூறுகின்றனர் - முதல் நூற்றாண்டில் மலபாரில் நம்பூதிரிகள் இல்லை, நான்காம் நூற்றாண்டுக்கு முன்பு இந்தியாவில் கிறிஸ்தவர்கள் இல்லை. அவர்கள் கானாவின் தாமஸின் தலைமையில் வந்து திருவஞ்சிகுளம் அருகே குடியேறியபோது, ​​அவர்கள் நாயர்ஸைப் போன்ற ஒரு சமூக நிலையைப் பெறுவார்கள்.

 

முதல் இந்திய செயின்ட் தாமஸ் கதை இந்த சிரிய குடியேறியவர்களால் தங்களுக்கு இந்திய வம்சாவளியை வழங்குவதற்காக கண்டுபிடிக்கப்பட்டது மற்றும் ஒரு உள்ளூர் தியாகி-துறவியின் ஆதரவும் ― கிறிஸ்தவம் என்பது தியாகிகளின் மதம் [3] - மேலும் இது பதினாறாம் நூற்றாண்டில் ஜேசுயிட்டால் உயிர்த்தெழுப்பப்பட்டு அழகுபடுத்தப்பட்டது. மற்றும் மைலாப்பூர் இந்துக்கள் மீதான தங்கள் சொந்த துன்புறுத்தல்களை மறைக்க துன்புறுத்தலின் ஒரு புனிதமான கதை தேவைப்படும் பிரான்சிஸ்கன் மிஷனரிகள். திருச்சபை மெட்ராஸில் கதையை ஊக்குவிக்க இது மற்றொரு காரணம், ஏனென்றால் அந்தக் காலகட்டத்தில் அவளும் அவரது ஏகாதிபத்திய போர்த்துகீசிய “மதச்சார்பற்ற கை” மைலாப்பூரில் உள்ள பல கோயில்களையும் அதன் சுற்றுப்புறங்களையும் அழித்தன.

இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வு நிறுவனம் இந்தியாவின் ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களின் தோற்றம் குறித்து பழைய மசூதிகள் மற்றும் பிற முஸ்லீம் நினைவுச்சின்னங்களைப் படித்ததைப் போலவே ஒருபோதும் ஆய்வு செய்யவில்லை, ஆனால் இந்த வேலை ஜெர்மன் அறிஞர்களால் செய்யப்பட்டு ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்ப்பு மற்றும் வெளியீட்டிற்காக காத்திருக்கிறது. இந்தியாவில் பதினாறாம் மற்றும் பதினேழாம் நூற்றாண்டின் பெரும்பாலான தேவாலயங்கள் கோவில் இடிபாடுகளைக் கொண்டுள்ளன, அவை கோயில் தளங்களில் கட்டப்பட்டுள்ளன என்பதை இது காட்டுகிறது. இந்த கோயில்களில் ஒன்றான மைலாப்பூர் கடற்கரையில் உள்ள பழங்கால கபாலீஸ்வரர் கோயில், மெட்ராஸில் உள்ள செயின்ட் தாமஸின் புராணக்கதையுடன் தவிர்க்கமுடியாத தொடர்பு இருப்பதால் இங்கு மதிப்பாய்வு செய்யப்படுகிறது.

புகழ்பெற்ற ஆங்கில வரலாற்றாசிரியர் அர்னால்ட் டோயன்பீ இந்தியாவில் செயின்ட் தாமஸின் பணி மற்றும் இறப்பு புராணமானது என்பதைக் கவனித்தார், ஆனால் மைலாப்பூரில் அவர் அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடம் இந்திய கிறிஸ்தவர்களுக்கு புனித யாத்திரை மையமாக இருந்தது. 1991 ஆம் ஆண்டில் இந்த புத்தகம் வெளியிடப்பட்டதிலிருந்து பெரும் செலவில் புதுப்பிக்கப்பட்ட ஒரு வெற்று கல்லறை செயின்ட் தாமஸின் இந்த பாசாங்கு புதைகுழி இப்போது தொல்பொருள் ஆய்வாளர்கள் மற்றும் இறையியல் கோடரி இல்லாத வரலாற்றாசிரியர்களுக்கான புனித யாத்திரை மையமாக மாற வேண்டும் என்பதை நாங்கள் கவனிக்கிறோம். பழைய யாத்ரீகர்கள் மற்றும் இன்றைய பாதிரியார்கள் போல அரைக்க, ஆனால் பழைய மைலாப்பூர் பற்றிய தெளிவான உண்மையை யார் அறிந்துகொண்டு அதை நம் குழந்தைகளுக்கு பதிவு செய்வார்கள். [4]

 

ஈஸ்வர் ஷரன்



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

1. இந்த வகையான மற்றொரு புகழ்பெற்ற புத்தகம் 1908 ஆம் ஆண்டின் லேவியின் மனநல மற்றும் உணர்ச்சிவசப்பட்ட “ஆகாஷிக் ரெக்கார்ட்ஸில் இருந்து படியெடுத்தல்” ஆகும், இது இயேசு கிறிஸ்துவின் அக்வாரியன் நற்செய்தி என்று அழைக்கப்படுகிறது.

2. ஏ. பேபர்-கைசர், காஷ்மீரில் இறந்த இயேசுவில், மோசே மவுண்டில் அடக்கம் செய்யப்பட்டதாகக் கூறுகிறார். காஷ்மீரின் பண்டிபூர் அருகே நில்தூப், ஸ்ரீநகரில் ரோசா பால் தர்கரில் இயேசு, பாகிஸ்தானின் முர்ரேயில் உள்ள மேரி, தாமஸ் மைலாப்பூரில் தகனம் செய்யப்பட்டது. இயேசுவின் இந்த கற்பனையான இந்திய வெளிநாட்டைப் பற்றி அரை டஜன் புத்தகங்கள் இன்று வெவ்வேறு எழுத்தாளர்களால் வெளியிடப்பட்டுள்ளன.

3. ஜூலியனில் கோர் விடல், கிறிஸ்தவ ஆயர்களால் ஜூலியன் பேரரசர் “விசுவாச துரோகி” மீது நடத்தப்பட்ட கொடூரமான தாக்குதல்களை விவரிக்கிறார், ஏனெனில் அவர்களுக்கு தியாகிகள் கொடுக்க மறுத்துவிட்டார். அவர் கிறித்துவத்தை ஒரு தவறான மதமாக நிராகரித்து, கிளாசிக்கல் பாகனிசத்திற்கு திரும்பினார், ஆனால் அவர் தொடர்ந்து கிறிஸ்தவர்களை சகிப்புத்தன்மையுடன் நடத்தினார், அவர்களுடன் உரையாடலில் ஈடுபட்டார். அவர் வாதிட்டார், விவாதித்தார், ரோமானியப் பேரரசின் மாகாணங்களில் அவர்கள் அழித்த கோயில்களுக்கு இழப்பீடு வழங்கும்படி செய்தார். பெர்சியர்களுக்கு எதிரான பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்டிருந்தபோது அவர் ஒரு நம்பகமான கிறிஸ்தவ அதிகாரியால் ஸ்டெசிஃபோனில் படுகொலை செய்யப்பட்டார். அவரது கடைசி வார்த்தைகள் “நாசரேனே, நீ ஜெயித்தாய்!” என்ற கதை ஒரு கிறிஸ்தவ கண்டுபிடிப்பு. கிறித்துவம் ஒரு உயர்ந்த கிரேக்க மற்றும் ரோமானிய நாகரிகத்தை அழித்து ஐரோப்பாவை இருண்ட காலத்திற்குள் கொண்டு சென்றது என்பதை உணர்ந்த ஐரோப்பியர்கள் பேரரசர் ஜூலியன் இன்னும் மதிக்கப்படுகிறார்.

4. இதைப் போன்ற ஒரு அறிமுகம் இந்த புத்தகத்தின் முதல், இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாம் பதிப்புகளில் வெளியிடப்பட்டது. தி இந்து மற்றும் தி (புதிய) இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் ஆகியவற்றின் ஆசிரியர்களால் இது மிகவும் பாராட்டப்பட்டதால் அசல் கடைசி வரியை அப்படியே வைத்திருக்கிறோம். செயின்ட் தாமஸ் கட்டுக்கதையை ஊக்குவிக்கும் கட்டுரைகளை அவர்கள் தங்கள் குழந்தைகளின் பக்கங்களில் படித்த பிறகு வெளியிட்டுள்ளனர். பெரியவர்களுக்கு அதே விஷயத்தில் மேலும் கட்டுரைகளுக்கு அவர்கள் இப்போது சான் தோம் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளரான டாக்டர் ஆர். நாகசாமியை அணுகுமாறு பரிந்துரைக்கிறோம். இந்த புத்தகத்தின் 1995 பதிப்பிற்கு ஒரு அறிமுகம் எழுதுவதாக அவர் உறுதியளித்திருந்தார், ஆனால் அதைச் செய்ய முடியவில்லை. செயின்ட் தாமஸ் புராணக்கதை மற்றும் சான் தோம் கதீட்ரல் மீதான அவரது அணுகுமுறை ஒரு புதிராகவே உள்ளது. அவர் தளத்தில் பணியாற்றிய முன்னணி தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளராக இருந்ததால் போர்த்துகீசிய தேவாலயத்தை கட்டியெழுப்புவதற்கான அனைத்து உண்மைகளும் புள்ளிவிவரங்களும் தன்னிடம் உள்ளன, ஆனால் ஊடகங்களில் மேற்கோள் காட்டப்பட்ட குறுகிய பொது அறிக்கைகளைத் தவிர இந்த ஆண்டு சர்ச்சைகளின் போது அவர் தயக்கத்துடன் இருந்தார்.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard