முனைவர் ந. செண்பகலட்சுமி, தமிழ் இணைப்பேராசிரியர் மற்றும் துறைத்தலைவர், அரசினர் மகளிர் கலைக்கல்லூரி, சேலம் - 636 008.
மனிதனைப் பிறவுயிர்களில் இருந்து வேறுபடுத்திக் காட்டுவது அவனது ஆறாம் அறிவு எனக் கூறினாலும்,மனிதன் அடிப்படையில் உணர்வு சார்ந்தவன். மனிதன் நிலத்தாலும், நிறத்தாலும், உணர்வாலும், மொழியாலும் வேறுபட்டவனாயினும் உணர்வுகளால் ஒன்றுபட்டே விளங்குகிறான். தொன்மைமிக்க நாகரிகம் பெற்ற நாடுகளனைத்திலும் காதலும் வீரமுமே வாழ்வெனக் கொண்டிருந்தாக அறியமுடிகிறது. காதல் கூட வீரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு வீரனைச் சுற்றியே நிகழ்வதை சங்கப் பாடல்களில் காணமுடிகிறது.
""""கொல் லேற்றுக் கோடஞ்சுவானை மறுமையும்
புல்லாளே ஆய மகள்""என்றும்,
""""அஞ்சார் கொலையேறு கொள்பவரல்லதை
நெஞ்சிலர் தோயதற்கரிய ----- ஆய்மகன் தோள்""
என்றும் அன்றைய பெண்களின் காதல், வீரத்தைச் சுற்றியே அமைந்திருந்ததை அறிய முடிகிறது. இத்தகைய வீரநிலைத் தலைவனைச் சார்ந்திருக்கும் சமுதாயம் அவனை இழந்த நிலையில் கையற்று வாடுகின்ற நிலையை சங்கப்பாடல்கள் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன. இத்தகைய பாடல்கள் அவலச் சுவை மிகுந்ததாகக் காணப்படுகின்றன. இவற்றைக் ‘கையறுநிலை’ என்னும் ஒரு துறைக்குள் நம் இலக்கணநூலார் பொருத்துகின்றனர். இப்பாடல்கள் """"உணர்த்தும் கலைஞரின் உள்ளத்து உண்மையும் அனுபவ ஆற்றலும் சுரந்து விளங்குபவை என்றும் கூறல் பொருந்தும்"" என்றும் ‘புலவர் கண்ணீர்’ என்னும் நூலில் டாக்டர்.மு.வ. அவர்கள் கூறுவது பொருந்தத்தக்கது. இத்தகைய கையறுநிலைப் பாடல்கள் புறநானூற்றின் மூலம் நமக்கு உணர்த்தும் அரசியல், அவல, பண்பாட்டியல் கூறுகளை ஆய்வதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.
கையறுநிலை : திணைக்குழப்பம்
‘கையறுநிலை’ என்பது புறப்பொருள் துறைகளுன் ஒன்றாகும்.
""""கழிந்தோர் தேஎத்துக் கழிபடர் உறீஇ
ஒழிந்தோர் புலம்பிய கையறுநிலையும்"" (தொல் - புறத் : 77)
என்கிறது தொல்காப்பியம். செத்தோர் மாட்டுச் சாவாதார் வருத்தமுற்றுப் புலம்பிய கையறுநிலையும் என இளம்பூரணர் கூறுகிறார். தொல்காப்பியத்தில் காஞ்சித்திணையில் கையறுநிலை எனும் இத்துறை உள்ளது. இதன்பின் வந்த இலக்கணநூலான புறப்பொருள் வெண்பாமாலையிலும் ‘கையறுநிலை’ எனும் துறை விரிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது.
""""வெருவரும் வாளமர் விளிந்தோற் கண்டு
கருவி மாக்கள் கையற உரைத்தன்று"" (புறப்பொருள் : கரந்தை - 10)
எனக் கரந்தைப் படலத்திலும்,
""""செய்கழல் மன்னன் மாய்ந்தெனச் சேர்ந்தோர்
கையறவுரைத்துக் கை சோர்ந்தன்று"" (புறப்பொருள் : பொது - 28)
எனப் பொதுவியல் படலத்திலும் பாடப்பட்டுள்ளது. சங்கத் தொகை நூலான புறநானூற்றில் கையறுநிலைப் பாடல்கள்43 எண்ணிக்கையில் உள்ளன. இப்பாடல்கள் பெரும்பான்மை பொதுவியல் திணையிரும், சிறுபான்மை கரந்தைத் திணையிலும் கூறப்பட்டுள்ளமை திணை வரையறை குறித்த குழப்பத்தை ஏற்படுத்துவதாக உள்ளது. இக்கையறுநிலைப் பாடல்களை தொல்காப்பியம் சுட்டும் காஞ்சித்திணையில் வைக்காமல், புறப்பொருள் வெண்பாமாலையில் உள்ளபடி பொதுவியல் மற்றும் கரந்தைப் படலத்தில் வைப்பது ஏன்? மேலும் மூவேந்தர் மற்றும் கடையெழு வள்ளல்கள் குறித்த கையறுநிலைப் பாடல்களை பொதுவியல் திணையிலும் ஆநிரை மீட்டு இறந்துபடும் வீரர்கள் பற்றிய கையறுநிலைப் பாடல்கள் கரந்தை திணையிலும் வைக்கப்பட்டுள்ளமை திணைப் பாகுபாட்டில் அரசியல் நோக்கம்ஏதேனும் உள்ளதா? என்ற ஐயப்பாட்டை ஏற்படுத்துகிறது. தொல்காப்பியத்தில் பொதுவியல் என்ற திணையே வகுக்கப்படாத போது,புறநானூற்றுக்குப் பிற்பட்ட காலத்தில் தோன்றிய இலக்கண நூலின் அடிப்படையில் இத்தகைய திணைப் பாகுபாடு காலக்குழப்பம் விளைவிப்பதாக உள்ளது. ஒரு சிலத் தமிழறிஞர்கள் புறப்பொருள் வெண்பா மாலையின் திணை,துறைப் பாகுபாடு பன்னி ருபடலம் என்னும் இலக்கணநூலை அடியொற்றிப் பகுக்கப்பட்டது என்று கூறுவது இன்னும் பொருத்தமற்றதாக உள்ளது. எனவே இப்பயிலரங்கம் மூலம் ஆய்வு மாணவர்கள் தொல்காப்பியம் மற்றும் புறநானூற்றை மறுவாசிப்பு செய்து சில மாற்றங்கள் செய்வது தவிர்க்க முடியாததாகும்.
புறநானூறும் - கையறுநிலைப் பாடல்களும்
இறந்தவனை எண்ணி அவனை இழந்தவர் பாடுவது கையறுநிலை என்பதை மேறகண்ட துறை விளக்கம் மூலம் அறியமுடிகிறது. ஆங்கிலத்தில் நுடநபல என்பது இரங்கலைப் புலப்படுத்தும் கையறுநிலைப் பாடலையே குறிக்கிறது. கிரேக்க மொழியில் ‘எலிஜியா’ (நுடநபநயை) என்ற சொல்லுக்கு அவலம் என்ற பொருளுண்டென்றும் அதிலிருந்தே இச்சொல் பிறந்தது என்றும் கருதுவதுண்டு. உலக இலக்கியங்களிலெல்லாம் அவலச் சுவையை உணர்த்தும் தன்னுணர்ச்சிப் பாக்கள் உள்ளதைப் போல்,புறநானூற்றிலும் கையறுநிலைப் பாடல்கள் உள்ளன.
43 கையறுநிலைப் பாடல்களில் 244 - ஆம் பாடல் முழுமையாகக் கிடைக்கவில்லை. 245 - ஆம் பாடல் சேரமான் கோட்டம்பலத்துத் துஞ்சிய மாக்கோதை தன் மனைவியாகிய பெருங்கோப் பெண்டு துஞ்சிய காலை கையறவுடன் பாடிய பாடல். கையறுநிலைப் பாடல்களில் இந்த ஒரு பாடல் மட்டுமே ஒரு பெண்ணுக்காகக் கணவன் இரங்கிப் பாடுவதாக உள்ளது.
""""யாங்குப் பெரிதாயினு நோயள வெனைத்தே
உயிர்செகுக் கல்லா மதுகைத் தன்மையிற்
கள்ளி போகிய களரியம் பறந்தலை
வெள்ளிடை பொத்திய விளைவிற கீமத்
தொள்ளழற் பள்ளிப் பாயல் சேர்த்தி
ஞாங்கர் மாய்ந்தனள் மடந்தை
இன்னும் வாழ்வ லென்னிதன் பண்பே"" (புறம் - 245)
என்றும் பாடல் சேரமான் தன் மனைவியின் மேல் கொண்டிருந்த காதலைப் பறை சாற்றுவதாக உள்ளது. எஞ்சிய பாடல்களில்
1. சேரமான் பெருஞ்சேரலாதன் - 1 (புறம் :65)
2. பாரிமகளிர் பாடியது - 1 (புறம் : 66)
3. பாரி - 8
4. கோப்பெருஞ்சோழன் - 7
5. கரிகாற்பெருவளத்தான் - 1
6. சோழன் நலங்கிள்ளி - 1
7. சோழன் குளமுற்றத்து துஞ்சிய கிள்ளிவளவன் -2
8. எழினி - 1
9. அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி - 4
10. வேள் எவ்வி - 2
11. வெளிமான் - 2
12. நம்பி நெடுஞ்செழியன் - 1
13. ஆய் அண்டிரன் - 2
14. ஒல்லையூர் கிழான் மகன் பெருஞ்சாத்தன் - 2
15. கரந்தை வீரர்கள் - 6
-----
41
-----
ஆகியோரைப் பற்றிய பாடல்கள் உள்ளன. பாடல்களின் வைப்பு முறையிலேயே மூவேந்தர், கடையெழுவள்ளல்கள்,குறுநிலத் தலைவன், ஆநிரை மீட்கும் வீரன் என்ற பாடல் வரிசை அமைந்துள்ளமை உற்றுநோக்கத்தக்கதாகும்.
அரசியல்
ஒருவரை ஒருவர் அடுதலும் தொலைதலும் புதுவதன்று என்பது நாம் அறிந்ததே.கையறுநிலைப் பாடல்களில் முற்பகுதியிலேயே பாரியைப் பற்றிய பாடல்கள் காணப் படுகின்றன. புறநானூற்றி அமைப்பு முறையில் மூவேந்தருக்கு இணையான ஆட்சிமுறையும்,செல்வாக்கும் பாரியிடமிருந்ததால் பாடலின் வைப்புமுறையிலும் அவனைப் பற்றிய பாடல்கள் முன் வைக்கப்பட்டிருக்கலாம். பண்டைத் தமிழர் போர் முறையில் பகைநாடுகளை அழிக்கும் செயல் ஓர் அரசியல் நோக்கமாகவே அமைந்துள்ளதைக் காணமுடிகிறது.‘எரிபரந்தெடுத்தல்’ என்னும் துறையை தொல்காப்பியமும்‘பெருவஞ்சி’ என்ற துறையைப் புறப்பொருள் வெண்பாமாலையும் சுட்டுகின்றன.
""""ஏம நன்னாடு ஒள்எரி ஊட்டினை"" (புறம் -16)
எனப் புறநானூறும் கூறுகிறது. பாரி மாய்ந்த பின் அவனது பறம்பு மலை நலங்குன்றி இருப்பதைக் கபிலரின் கையறுநிலைப் பாடல்கள் படம்பிடித்துக் காட்டுகின்றன.
""""தெண்ணீர்ச் சிறுகுளங் கீள்வது மாதோ
கூர்வேற் குவைஇய மொய்ம்பிற்
தேர்வண் பாரி தண்பறம்பு நாடே"" (புறம் -118)
என நீர்நிலை பாழ்பட்டுக் கிடப்பதையும்,
""""மென்றினை யாணர்த்து நந்துங் கொல்லேர்"" (புறம் - 119)
என்ம் ‘புன்புலத்தது’ என்றும் வரும் தொடர்கள், அரசனை அழிப்பதோடு அவன் சார்ந்த நிலவியலையும் பாழ்படுத்தி,ஒரு சமூகத்தையே புலம் பெயரச் செய்யும் அவலத்தைக் காட்டுவதாக உள்ளது.
வடக்கிருத்தல் அரசியலா? தாக்கமா?
புறநானூற்றுக் கையறுநிலைப் பாடல்களில் ஏறத்தாழ ஏழு பாடல்கள் வடக்கிருத்தலைப் பற்றிப் பாடுகின்றன. வடக்கிருத்தல் பற்றிய பல வினாக்களை நம்முள் இப்பாடல்கiள் எழுப்புகின்றன. கோப்பெருஞ்சோழன் வடக்கிருத்தமையும், அவனுடன் ஏராளமானோர் வடக்கிருந்த செய்தியையும், நட்பின் உச்சமாக பிசிராந்தையார் மற்றும் பொத்தியார் வடக்கிருத்தலையும் அறியமுடிகிறது. இங்கு நாம் வடக்கிருத்தலுக்கான அரசியல் மற்றும் சமூக காரணிகளை ஆராய முற்பட வேண்டும். சோழனின் மேல் படையெடுத்துச் சென்ற சேரலாதன் வெண்ணிப் பறத்தலையில் கரிகால் வளவனோடு போரிட்டுத் தோல்வியுற்று அவ்வெண்ணிப் பறந்தலையிலேயே வடக்கிருந்து உயிர் நீத்த செய்தியை புறம் 65 - ஆம் பாடல் குறிப்பிடுகிறது.
""""தன்போல் வேந்தன் முன்புகுறித் தெறிந்த
புறப் புண்ணானி மறத்தகை மன்னன்
வாள் வடக் கிருந்தன னீங்கு"" (புறம் - 65)
என்னும் பாடல் வரிகள் பெருஞ்சேரலாதன் வாளொடு வடக்கிருந்த செய்தியைக் காட்டுகிறது. புறம் 236 - ஆம் பாடலின் துறை விளக்கம் கபிலர் வடக்கிருந்த செய்தியை உரைக்கிறது. கோப்பெருஞ்சோழனும்,பெருஞ்சேரலாகனும், கபிலரும் வடக்கிருந்ததை பாடல் மூலமாகவும், துறை விளக்கத்தின் வாயிலாகவும்,வரலாற்றுக் கொளுவின் மூலமாகவும்
அறியமுடிகிறது.
பெருஞ்சேரலாதன் வடக்கிருந்தமைக்குக் காரணம் அவன் இனிதான் அரசியலில் ஈடுபட முடியாது என்ற கழிவிரக்கமே காரணமாக இருந்திருக்கலாம். போரிலே தோற்ற மன்னனுக்கு அவன் நாட்டில் பழைய மரியாதையும் செல்வாக்கும் கிடைக்குமா என்ற ஐயப்பாட்டினை பெருஞ்சேரலாதான் கொண்டிருக்கலாம். அவன் வாளொடு வடக்கிருந்ததற்கு """"புண்கிழித்து உயிர்விடும் பொருட்டு வாளையும் உடன்வைத்துக் கொண்டு வடக்கிருந்தான் எனலாம்"" என கேரளப் பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் சி. சத்யமூர்த்தி தன் கட்டுரையில் குறிப்பிடுவார். அரசு உரிமைக்காகத் தந்தை மகனைக் கொல்லுதல், மகன் தந்தையைக் கொல்லுதல், அண்ணந்தம்பியைக் கொல்லுதல் போன்ற நிகழ்ச்சிகள் மொகலாய மன்னர்களிடம் காணப்படக்கூடியவை. ஆனால் நம் பழந்தமிழ் மன்னர்களிடம் இது அரிது. ஆனால் தன் மக்களிhலேயே அரசுரிமை துறந்த கோப்பெருஞ்சோழன் வடக்கிருந்த செய்தியின் பின்னணியிலும் அரசியல் காரணமாக இருந்திருக்கலாமோ என்ற ஐயப்பாடு ஏற்படுகிறது. தந்தையிடம் இருந்து அரசைப் பறித்த மைந்தர்களால் தந்தையைக் கைது செய்யவோ சிறையில் அடைக்கவோ,கொல்லவோ தமிழர் சமூகம் இடம் கொடுக்காத சூழலில் கோப்பெருஞ்சோழன் எடுக்கம் முடிவாக வடக்கிருத்தல் இருந்திருக்கலாம்.
