புறநானூற்று வழி மானுடநேயம்
முனைவர் மா.நடராசன், தமிழ்த்துறைத்தலைவர் (ஓய்வு), சி.பி.எம். கல்லூரி, கோவை.
இலக்கியம் ஏன் படைக்கப்படுகிறது? இலக்கியத்தில் என்ன இருக்க வேண்டும்? என்பதைப் புரிந்து கொண்டால் இலக்கியத்தின் இலக்கு என்ன என்பதையும் இலக்கியத்தின் பயன்பாடுகளையும் புரிந்து கொள்ள இயலும். படைப்பாளியின்
""""உள்ளத்தில் உண்மை ஒளி உண்டாயின்
வாக்கினிலே ஒளி உண்டாகும்.
வெள்ளத்தின் பெருக்கைப்போல் கலைப் பெருக்கும்
கவிப் பெருக்கும் மேவு மாயின்
பள்ளத்தில் வீழ்ந்திருக்கும் குருடரெல்லாம்
விழிபெற்றுப் பதவி கொள்வர்""
அப்படி என்றால் ஏழைகளாகிய மானுடர்கள் குருடர்களாக இருக்கக்கூடாது. அப்படி யாரராவது ஆதிக்கச் சக்தியாகிய பிற மனிதர்களால் நேயமில்லாமல், நேசிக்கப்படாமல் பள்ளத்தில் வீழ்த்தப்படும் மனிதர்களுக்காகப் போராடுவது இலக்கியம். இலக்கியம் அத்தகைய போராட்டத்தை முன் எடுத்துச் சொல்ல வேண்டும். தமிழின் சங்க இலக்கியத்தின் புற இலக்கியங்களில் வன்மை, வண்மை, போர்,ஆண்மைசார்ந்த ‘வெளிப்பாட்டுக் குணங்கள்’, வருத்தம்,கோபம் போன்றவை இழையாகும். அவற்றின் எதிர்த்திசை,மறுபக்கம் அதாவது உள்பக்கம் ஒருவித நெகிழ்ச்சி, அன்பு,கருணை, இரக்கம் போன்ற குணங்கள் இழையோடும். அதனால் தான் திருவள்ளுவர்,
""""அறத்திற்கே அன்பு சார்புஎன்ப அறியார் மறத்திற்கும் அஃதே துணை""
என்று இலக்கணம் கூறுகிறார்.
புறநானூறு மூலம் தமிழ்நாட்டின், அரசர்களின் வரலாறு, பண்பாடு, சமூக அமைப்பு, சமூகவாழ்க்கை, பண்பாடு போன்ற பல கூறுகளைப் புரிந்து கொள்ள முடியும். பண்பெனப் படுவது பாடறிந்து ஒழுகுதல் என்பது கலித்தொகை. அதுதான் மானுட நேயத்தின் அடையாளம் எனப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். புறநானூறு மட்டுமல்ல சங்க இலக்கியம் அனைத்தும் திணை இலக்கியம். ஒவ்வொரு பாடலுக்கும் திணை வகுக்கப்பட்டுள்ளது. திணையின் உள் கூறுதான் துறை. பாடாண் திணை என்பது (உதாரணத்திற்காக) பாடப்படுகின்ற அரசன் மற்றும் ஆண்மகனுடைய வீரம், கொடை, தண்ணளி,புகழ் ஆகியவற்றினைப் பற்றிக் கூறுவது.
ஆட்சி : இயற்கை : மானுடநேயம்
புறநானூற்றில் முதல் பாடலே சேரமான் பெருஞ்சோற்று உதியஞ் சேரலாதன் பற்றிய பாடல். பாடியவர் முரஞ்சியூர் முடிநாகராயர். இயற்கை மனிதனை மட்டுமல்ல, உயிர்களைக் காக்க வேண்டிய அவசியம் என்ன? மனிதனுக்கு எதிரியாக இயற்கை இயங்கலாமே! இயற்கை தனக்குட்பட்ட அனைத்து வகை உயிர்களையும் அழிவு, ஆபத்து, உற்பாதங்கள் போன்றவைகளிலிருந்து காப்பாற்றும் தன்மை மேன்மையானது. அந்த மேன்மை அரசனிடம் சேரமான் பெருஞ்சோற்று உதியஞ் சேரலாதனிடம் உள்ளது. இது இயற்கையின் மானுட நேயம் போன்றது. அரசன் சேரலாதனின் மானுடநேயம் ஆட்சியின் மாண்பு மானுடநேயத்தின் அடிப்படையில் அமைந்துள்ளது எனக் கூறலாம்.
""""மண் திணிந்த நிலனும் நிலன் ஏந்திய விசும்பும் -------------- ஐம்பெரும் பூதத்து இயந்கை போலப் போற்றார்ப் பொறுத்தலும் சூழ்ச்சியது அகலமும் வலியும் தெறலும் அளியும் உடையோய்!""
என்ற பாடல்தான் அது. பாண்டவர்க்கும் நூற்றுவர்க்கும் போர். துரியோதனாதிகளாகிய நூற்றுவர்க்கும் போர் நடந்திருக்கிறது. துரியோதனாதிகள் போரிட்டு மாய்ந்துவிட்டனர். அந்தப் போர்க்களத்தில் மாய்ந்துவிட்ட தலைவனுடைய எஞ்சிய படைவீரர்கட்கும்,தருமன் முதலாகிய ஐவரின் படைவீரர்கட்கும் சேரலாகன் சோறிட்டுக் காப்பற்றினான். பொதுவாக வென்றவர்கள் பக்கம் சார்ந்து தோற்றவர்களை உதாசீனப்படுத்தும் பழக்கத்தைக் கடந்து இருவரையும் நேயத்துடன் பார்த்துப் பசி ஆற்றினான் என்றால் அது மானுட நேயத்தின்அடையாளமல்லவா? அதைத்தான் முரஞ்சியூர் முடிநாகராயர்,
""""அலங்கு உளைப் புரவி ஐவரொடு சினைஇ
நிலம் தலைக் கொண்ட பொலம்பூந் தும்பை
ஈர்ஐம்பதின் மரும் பொருது களத்து ஒழிய
பெருஞ்சோற்று மிகுபதம் வரையாது கொடுத்தோய்""
என்று பாடுகிறார்.
பாண்டியன் தலையானங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன் பற்றிப் பல பாடல்கள் உள்ளன. அத்தனையும் வாகைத்திணைப் பாடல்கள் அவற்றுள் 25ஆம் பாடல் குறிப்பிடத்தக்கது. சுக்கிரநீதி என்ற நூலின் முதல் அத்தியாயத்தில் 124, 125 ஆம் சுலோகம், """"தீயோலை ஒறுத்தலும், ஈதலும், குடிகளைக் காத்தலும்,இலாசசூயம் முதலிய வேள்விகளை வேட்டலும், அறநெறி பிறழாது பொலுள் ஈட்டலும், பிற அரசர்களைத் திறை தரச் செய்தலும், பகைவரைத் தொலைத்தலும், மேன்மேலும் நிலப்பகுதி கோடலும் ஆகிய இவ்வெட்டும் அரசர்க்குரிய தொழில் ஆகும்"" என்று சொல்கிறது. அடுத்த சுலோகத்தில், """"தம் படையைப் பெருக்காதவரும், பிற வேந்தர்களைத் திறை செலுத்தச் செய்யாதவரும், குடிகளை நன்கு ஓம்பாதவருமாகிய அரசர்கள் பேடியை ஒப்பர்"" என்று கூறப்படுகிறது.
பாண்டியன் தலையானங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன் அரசனுக்குரிய கடமையை - சுக்கிரநீதி கூறுகின்ற கடமையைச் செய்வதில் பின்வாங்காதவன். ஆனால் அவனைப் பாடுகின்ற கல்லாடனார் என்ற புலவர்,
""""முலைபொலி ஆகம் உருப்ப நூறி
மெய்ம்மறந்து பட்ட வரையாப் பூசல்
ஒள்நுதல் மகளிர் கைம்மை கூர
அவிர் அறல் கடுக்கும் அம்மென்
குவைஇருங் கூந்தல் கொய்தல் கண்டே""
என்று பாடுகிறார். இவ்வரிகள் சொல்லுவன என்ன? தம் கணவர் போரில் நெடுஞ்செழியனின் படையால் கொல்லப்பட்டதை அறிந்து அவர்களின் மனைவிமார்கள்,முலை செழுத்த மார்பம் வருந்துமாறு அடித்துக் கொண்டும் அறிவு மயங்கியும் அளவற்ற அழுகையல் ஆரவாரித்தும் ஒள்ளிய நெற்றியை உடைய பெண்கள், கைம்மையை மேற்கொள்ள வேண்டி, நன்றாக விளங்கிக் கொண்டிருக்கும் ஆற்றின் கருமணலைப் போலவும், மெல்லியதும் குவிந்ததுமான கரிய கூந்தலைக் களைந்தார்கள். அதனைக் கண்ட பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் உடனே போரை நிறுத்திவிட்டு அருள்செய்தான். இது மானுட நேயத்தின்அடையாளமல்லவா? சுக்கிர நீதி கூறும் கடமையை விட மானுடநேயமே மிகவும் பாராட்டப்பட வேண்டிய நெடுஞ்செழியன் பின்பற்றினானே!
மானுடநேயத்தின் வெளிப்பாட்டு அடையாளம்
மானுடநேயம் இடம், சூழல், தேவைக்கு ஏற்ப வெளிப்பட வேண்டும். அன்பாக, கருணையாக, உதவியாக,எளிமையான சொற்களாக வெளிப்படலாம். உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார் சோழன் நலங்கிள்ளியைப் பற்றிப் பாடியுள்ள பாடாண்திணைப்பாடலில் (இயன்மொழித்துறை) புலப்படுத்துகிறார். (புறம் 30). அவரே இருபத்து ஏழாவது பாடலில் கூறும் மானுடநேயம் அரசன் மட்டும் அல்ல அனைத்து மானிடரும் பின்பற்றவேண்டும். அறம், பொருள்,இன்பம் என்பவற்றின் தன்மையைக் குற்றமில்லாது,அறிவுடையோர் அரசனுக்குக் கூறுதல் முதுமொழிக்காஞ்சித்துறை. சோழன் நலங்கிள்ளிக்கு உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார் கூறிய அறிவுரையில் மானுடநேயம் எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்று மறைமுகமாகக் கூறுகிறார்உலகில் – மானுடவாழ்வில்- வளர்கின்ற செல்வம் குறைவதையும், குறைந்து போனது வளர்வதையும், பிறந்தது இறப்பதையும், இறந்தது பிறப்பதையும் உண்மை என்று மனிதன் அறிந்து கொள்ள தேய்ந்து, வளர்ந்து, மறைந்து தோன்றி வளர்ந்து மறைந்து காணப்பெறும் நிலவு உதாரணமாக விளங்குகிறது அல்லவா? இப்பேர்ப்பட்ட வாழ்க்கையில் மானுட நேயத்தோடு வாழ்ந்தால் மட்டுமே புலவரல் பாடப்பெறுவர். அப்படிப்பாடப்பட்டவர் தான் துறக்கம் செல்ல முடியும்! அதாவது புகழுடையாரைத் துறக்க உலகத்து ஊர்தி வந்து அழைத்துச் செல்லும் என்பது பொதுவான நம்பிக்கை. அந்த நம்பிக்கை,
""""புலவர் பாடும் புகழுடையோர் விசும்பின்
வலவன் ஏவா வான ஊர்தி
எய்துப என்ப, தம் செய்வினை முடித்து""
என்ற வரிகளில் தெரிகிறதே! அப்படி என்றால் புகழ் அடைய ஒருவர் செய்ய வேண்டிய நல்ல செயல் என்ன? அதே பாடலில் உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார் சொல்வது மிக முக்கியமான அம்சம். அதைத் தான் நாம் மானுட நேயம் எனப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.
சோழன் நலங்கிள்ளியே!
""""திங்கள் புத்தேள் திரிதரு உலகத்து
வல்லார் ஆயினும் வல்லுநர் ஆயினும்
வருந்தி வந்தோர் மருங்கு நோக்கி
அருள் வல்லை ஆகுமதி ; அருள் இலர்
கெடாஅத் துப்பின் நின்பகை எதிர்ந்தோரே!""
என்று முதுகண்ணன் சாத்தனார் கூறுகிறார். (திங்களாகிய கடவுள் இயங்கும் இந்த உலகத்தில் ஒரு காரியத்தைச் செய்ய முடியாகவர்களானாலும் செய்யும் வல்லமை வாய்ந்தவர்களானாலும் வறுமையால் வருந்து வந்தோரி னவயிற்றின் பாடறிந்து அவர்களுக்கு அருளுடன் உணவு முதல் அனைத்தும் வழங்க வல்லவனாகுக. பகைவர்கள் எனப்படுபவர்கள் அருளின்றிக் கொடுக்காமல் இருப்பதில் வல்லவராகட்டும்"" என்று அறிவுரை கூறுகிறார்) சோழன் நலங்கிள்ளி அடக்கம் உடையவன். அதனால் மனித நேயம் அவனுடைய அடக்கத்தின் உள் ஒளிரும் ஒரு பண்பு என்பதை உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார் புறநானூற்றுப் பாடல் முப்பதில் கூறுகிறார். அவர் கூறும் முறை, ஒப்புமை அமைப்பில் அமைந்து முரண்பட சொல்லும் பாங்கில் அமைந்துள்ளது. """"சிவந்த சூரியனின் பாதையும், அச்சூரியனின் இயக்கமும் இயக்கம் சூழ்ந்த கிரணக் கதிர்களால் அமைந்த பார் வட்டடும் காற்றின் திசைகளும் எந்தப் பற்றுதலும் இல்லாது தனித்து நிற்கும் ஆகாயமும் ஆகிய இவற்றைச் சென்று அங்கங்கு அளந்து அறிந்தவர்களைப் போல் என்றும் எப்போதும் இவ்வளவின் என்று கூறுவேதறும் உளரே! ஆனால் அவர்கள் அடக்கம் என்பது அறியார். நீயோ அடக்கமாக இருந்து வறிது வந்தவர்களுக்குப் பசிக்காக உணவு வழங்குகிறாய்! கூர்த்த அறிவுக்கெல்லாம் விட மேன்மையான மானுட நேயமே சமுதாயத்தை உய்விக்கும்!.
நன்றி: மானுட நேயத்தினும் மேம்பட்ட வடிவ வெளிப்பாடு
மானுட நேயம் அல்லாத செயல்களையும், மிக உயர்ந்த மானுட நேயச் செயலையும் குறிக்கும் ஒரு பாடல் புறம் 34. அதைப் பாடியவர் ஆலத்தூர் கிழார் (இயன்மொழித்துறை, பாடாண்திணை). ஒரு பாணர் சோழன் குளமுற்றதுதுத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவனின் இயல்பைப் பாடுடவது போலப் பாடுகிறார். அந்தப் பாடலில் அறநூல் சொல்லிய அறக்கருத்துக்களை, மானுட நேயக்கருத்துகளை,ஜீவ நேயக் கருத்துகளை, மானுட நேயக் கருத்து அல்லாத செயல்பாடுகளைச் சொல்லி அந்த எல்லாச் செயல்களை எல்லாம் விடச் சிறந்தது நன்றி மறவாமை என்பதைச் சொல்லும் பாங்கில் மானுட நேயத்தின் மேன்மையை அறிந்து கொள்ளலாம்.
""""ஆனமுலை அறுத்த அறனில் லோர்க்கும்
மாண்இழை மகளிர் கருச்சிதைத் தோர்க்கும்
பார்ப்பார் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்
வழுவாய் மருங்கில் கழுவாயும் உளஎன
நிலம்புடை பெயர்வ தாயினும், ஒருவன்
செய்தி கொன்றோர்க்கு உய்தி இல்என அறம்பாடின்றே""
என்று நன்றி மறவாமை என்பதன் அடிப்படையே மானுட நேயம்தான். வள்ளுவர் """"உதவி வரைத்தன்று உதவி உதவி செய்யப்பட்டார் சால்பின் வரைத்து"" என்கிறார். இந்த சால்பைத்தான் மானுட நேயத்தின் அர்த்தம். இந்த நேயம் எப்படி வரும்? வெட்டிக்கு வெட்டியாளனாகவோ, வீணான சிந்தனையாளனாகவோ, பொறுப்பில்லாகவனாகவோ ஒருவன் இருந்தால் அவனிடம் மானுடநேயம் எங்கே இருக்கும்? உதவி செய்பவன் சால்புடையவன். மனிதநேயம் உடையவன். ஆனால் யாருக்குச் செய்ய வேண்டுமோ அந்தத்தகுதி உடையவர்க்கே செய்ய வேண்டும். மானுட நேயம் உள்ளவனுக்குத்தான் செய்ய வேண்டும்.(மானுட நேயத்தின் இன்னொரு வடிவம் நன்றி). அறநூல் கூறுவதாக ஆலந்தூர் கிழார் கூறிய ‘ஒருவன் செய்தி கொன்றோர்க்கு உய்தி இல்லென’ என்ற அடிகள் வலியுறுத்துகின்றன. சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன் மலையமானின் சிறுவர்களை யானைக் காலில் இட்டுத் கொல்ல முனைந்த போது போவூர் கிழார் அருளின் தன்மையையும், சிபிச்சக்கரவர்த்தி புறாவுக்காகத் தசை அறுத்து தராசின் இன்னொரு தட்டத்தில் புறாவின் எடைக்குச் சமமாக வைத்த கருணையையும் எடுத்துக் கூறிச் சினத்தையே ஒழித்தார் அல்லவா? சேரமான் தகடூர் எறிந்த பெருஞ்சேரல் இரும்பொறை மோசிகீரனாருக்கு – முரசு கட்டிலில் ஏறிப் படுத்திருந்த போது – கவரி வீசினானே அது மனிதரை மதிப்போடு நேசிப்புக்கும் அடையாளமாக விளங்குகிறதல்லவா? அதை மோசிகீரனாரே தம் பாடலில், """"இந்த அகன்ற பரந்த உலகில் புகழுடையார்க்கு அல்லது பிறர்க்கு உயர்நிலை உலகமாகிய சொர்க்கலோகத்தில் இடம் கிடைக்காது என்று புரிந்து கொண்ட நீ எனக்கு அருளோடு (மனித நேயத்தோடு) குளிர்ச்சியான காற்று வருமாறு கவரி வீசினாயே! அந்த மனித நேயத்துக்கு அடிப்படைக் காரணம் ஏதோ ஒன்று இருக்கிறது"" என்று கூறுகிறார். அதை அடையாளம் (அடிப்படை) என்ன என்று கூறமுற்படும் போது மோசிகீரனாரே, """"இருபாற் படுக்கும் நின்வாள் வாய் ஒழித்ததை அதூஉம் சாலும் நல்தமிழ் அமுது அறிதல்""என்று தமிழே மானுடநேயத்தின் வழி என்று பெருமைபடக் கூறுகிறார்.
