முனைவர் பட்ட மேலாய்வாளர் (யு.ஜி.சி.), உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம், தரமணி, சென்னை - 113
முன்னுரை
தமிழர் பண்பாட்டை வெளிப்படுத்திய இலக்கியங்களுள் தலைமைப் பண்புடையது திருக்குறள். முப்பாலாக விளங்கும் அந்நூலை எப்பாலாரும் ஏற்றுப் போற்றுவர். தொன்றுதொட்டு அதன் சொல்லையும் பொருளையும் தமிழுலகம் மட்டுமல்லாது பிறமொழி சார்ந்த அனைவரும் பொன்னே போற்றி வருகின்றனர். சில அறிஞர்கள் குறளுடன் பிற உலக மொழி இலக்கியங்களை ஒப்பிட்டுக் குறளின் மேன்மையான கருத்தினை எடுத்துக்காட்டி மகிழ்கின்றனர். இதில், மானிட உலகிற்கே உரிய பொதுவான வாழ்வியல் உண்மைகள் இரத்தினச் சுருக்கமாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளன. பரந்த உலகில் அனைத்துச் சமய மக்களும் ஏற்றுக்கொள்ளும் அரிய பெட்டகமாக இருப்பதால் இந்நூல் உலகப்பொதுமறையாகப் போற்றப்படுகிறது. தமிழ்ச் செவ்விலக்கியங்களாக அடையாளம் காணப்பட்டுள்ள 41 நூற்களும் தனிச்சிறப்புடையன. இவற்றுள் குறளும் குறுந்தொகையும் அறிவார்ந்த செய்திகளை வெளிப்படுத்தும் பாங்குடையவை. இவ்விரு செவ்விலக்கிய நூல்களுள் இடம்பெற்ற ஒத்தக்கருத்துடைய பாடல்களைச் சுட்டி மேன்மையான மெய்யியல் கருத்துக்களை விளக்குவதே இக்கட்டுரையின் நோக்கமாகும்.
கடவுள் சிந்தனை
மனிதர்கள் தனக்கு மேலான சக்தியே கடவுள் என நம்புகின்றனர். அந்தவகையில் எந்தவொரு செயலைத் தொடங்கும் முன்னும் நன்மைகள் வரவும் தீமைகள் விலகவும் மக்கள் வேண்டி நிற்பர். இறைவனைப் போற்றக்கூடிய அடியார்கள் அவனது அடிகளைத் தொழுதல் மரபு. இதனைப் பின்பற்றும் வள்ளுவர்,
"அகர முதல வெழுத்தெல்லாம்; ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு" (குறள்.1)
நட்பு என்பது ஒருவருடைய முகம் பார்த்து அழகு பார்த்து உண்டாகக் கூடாது. அது உண்மையான நட்பு அன்று. அந்த நட்பு உள்ளத்திலிருந்து வெளிப்படுதல் வேண்டும். வெறும் உதட்டிலிருந்து வரும் நட்பின் வழி துன்பமே நிகழும். இத்தகைய நட்பு வஞ்சகம் நிறைந்ததாக இருக்கக்கூடும். இதனைப் பகுத்தாய்ந்த வள்ளுவர் உண்மையான நட்பை.
என்னும் பாடல் மெய்ப்பித்துக் காட்டுகிறது. முன்பின் அறியாத தலைவன் தலைவி அன்பினால் (அகத்தால்) செம்புலப்பெயல் நீர் போல ஒன்று சேர்ந்த செயல் அகநக நட்புக்கு எடுத்துக்காட்டாகும்.
நன்னயம் செய்தல்
ஒருவன் துன்பமே செய்தவனாக இருந்தாலும் அவன் நாணுமாறு நன்மையே செய்தல் வேண்டும். இக்கருத்தை,
"இன்னாசெய் தாரை ஒறுத்தல்; அவர் நாண நன்னயம் செய்து விடல்" (குறள்.314)
என்னும் குறளில் காணலாம். இந்தக் குறளை ஒத்துள்ள குறுந்தொகைப் பாடலில் ஓரம்போகியார்,
என்ற குறுந்தொகைப் பாடலில் குறிப்பிடுகிறார். இப்பாணன் இளமை முதிரா மாணாக்கனாக இருக்கிறான். தனக்குப் புதிதாகிய இவ்வேற்றூர் இடத்தும் பெரிய தலைமையுடையவனாக விளங்குகின்றான். இவன் தன்னுடைய ஊர் மன்றத்தே எத்தகைய சிறப்புடையவனோ என்று அவனுடைய திறமையை வியந்து பாராட்டி அவன் மேற்கொண்டு வந்த வினையின்கண் தனக்கு உடன்பாடு உண்டு என்பதை விளக்குகிறார். இவரால் போற்றப்படும் பாணன், குறள் கூறும் தூதின் இலக்கணத்திற்கு இலக்கியமாய் அமைகிறது.
செவ்வியறிந்து நுகர்தல்
அகவாழ்வில் காமத்தைச் செவ்வியறிந்து நுகர்ந்து இன்புறுதல் வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தும் வள்ளுவர்,
என்று நயம்படச் சுட்டுகிறார். இக்கருத்தொற்றுமையால் அமைந்த கபிலரின் குறுந்தொகைப் பாடல்,
"சிறுகோட்டுப் பெரும்பழந் தூங்கி யாங்கியவள் உயிர்தவச் சிறிது காமமோ பெரிதே" (குறுந்.18:4-5)
என்று அழகாக எடுத்துயம்புகிறது. தோழி கூற்றாக அமைந்த இப்பாடலில் இரவுக் குறியிடத்தே தலைவியைப் புணர்ந்து செல்லும் தலைவனைத் தோழி தனியிடத்தே கண்டு, தலைவியின் துன்பநிலையை உணர்த்தி, விரைவில் அவளைப் பலரறிய மணம் முடித்துக்கொள்ள வேண்டும் என வற்புறுத்துவதாக, ‘நாடனே! சிறிய பலாக்கொம்பிலே பெரிய பழம் தொங்கினாற் போன்று தலைவியின் உயிராகிய சிறிய கொம்பிலே காமமாகிய பெரும்பழம் கனிந்து தொங்குகிறது. இச்செவ்வியறிந்து நீ அக்கனியை நுகர்ந்து இன்புறக் கடவாய். இல்லையெனில், அக்காம முதிர்ச்சி அவள் உயிருக்கு இறுதியைப் பயக்கும்’ என்று தோழி கூறுவதைக் காணலாம்.
மடமையை இடித்துரைத்தல்
தன்னை சிறிதளவும் நன்று என உணராதவரிடத்தில் வலிந்து சென்று குறையிரந்து நிற்கும் பெரிய மடமையை உடையதாலனின் அக்காம நோய் வெறுக்கத் தக்கதாகும்.
"தன்னை உண்ரார் மாட்டுச் சென்று நிற்றல் மடமை என்பதை, நோதக் கன்றே காமம் யாவதும் நன்றென உணரார் மாட்டும் சென்றே நிற்கும் பெரும்பே தைமைத்தே" (குறுந்.78:4-6)
என்ற குறுந்தொகைப் பாடல் உணர்த்துகிறது. இப்பாடலில் காமத்தால் மெலிந்த தலைவனைப் பார்த்துப் பாங்கன் உயர்குடிப் பிறந்தோய்! இது உனக்குத் தகுந்ததன்று. தன்னை நன்று என உணராதவரிடத்தில் சென்று இரந்து நிற்கச் செய்யும் பெரும் பேதைமையுடைய காமம். ஆதலால் நின்னால் வெறுக்கத் தக்கது’ என்று இடித்துரைப்பதைக் காணலாம். இக்கூற்று மேற்சொன்ன குறளுடன் ஒப்புமைக் கருத்தாக அமைகிறது.
பொருந்தாத கண்கள்
தலைவி ‘என்னை விரும்பாமல் புறக்கணித்துத் தான் விரும்பிவனவற்றையே செய்யினும் என்னுடைய கண்கள் காதலனைக் காணாது பொருந்தவில்லை’ என்று கூறும் கூற்று,
தலைவனுடைய பிரிவினால் துன்பப்படும் தலைவி தோழியை நோக்கி என்னுடைய கூடப்பெறா விடினும் அவரைக் காணப்பெறுதலாயினும் நன்று’ என்று புலம்புகிறாள். இக்கருத்து மேற்சொன்ன குறளின் கருத்துடன் ஒத்துநோக்கி மகிழத்தக்கது.
பிரிவாள் துயருற்ற தலைவி
தலைவனுடைய பிரிவைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியாத தலைவி அவன் பிரிந்து சென்று சில காலமே கடந்திருப்பினும் பல காலமாயின என்று எண்ணி வருந்திக் கூறுகிறாள் என்பதை வள்ளுவர்,
"ஒரு நால் எழுநாள்போல் செல்லும், சேன்சென் வருநாள்வைத் தேங்கு பவர்க்கு" (குறள்.1269)
என்று நறுக்கெனச் சுட்டுகிறார். இதே கருத்தை வெளிப்படுத்தும் குறுந்தொகைப் பாடல்,
"பனிபடு நாளே பிரிந்தனர் பிரியும் நாளும் பலவா குவவே" (குறுந்.104:4-5)
என்று சுட்டுகிறது. மிகுந்த அன்பு கொண்டு உயிருக்கு உயிரான தலைவனைப் பிரிந்த தலைவியருக்கு அப்பிரிவு மிகக் குறுகியதே ஆயினும் மிக நீண்டதாகத் தோன்றும். இதனால் இவ்வொத்த கருத்தின் வெளிப்பாட்டை எண்ணி வியக்கத்தான் வேண்டும்.
நெடிய இராப்பொழுது
தலைவன் பொருளீட்டுதலின் பொருட்டு பிரிந்த பிரிவைத் தாங்க முடியாதவளாய்த் தலைவி துடிக்கிறாள். அவளுக்குத் தலைவன் இல்லாத இரவு மிக நீண்டதாக உணர்கிறாள்.
என்னும் பாடல் அமைந்துள்ளது. தலைவி தோழியிடம் இவ்வூர் இனியாம் இன்புற்று வாழ்வதற்குத் தகுதியுடையதன்று. தலைவன் பிரிவாலே வருந்தும் என்னைத் தேற்றுவதற்கு நினையாது உறங்குகின்ற மக்களும் நீண்ட இரவும் உடையது இவ்வூர் என்று நெடிய இராப்பொழுதின் தன்மையை எடுத்துரைக்கிறாள்.
என்று பாடியுள்ளார். பிரிவுத் துன்பம் காலையில் அரும்பி மாலையில் மலர்ந்து இரவில் பெருந்துன்பத்தை விளைவிக்கும் என்னும் ஆன்றோர் வாக்கிற்கு ஏற்ப இத்தலைவியின் கூற்றும் அமைகிறது.
பொய்மையும் வாய்மை
நன்மைக்கருதி சொல்லுகின்ற பொய்யும் வாய்மையாகக் கருதப்படும் என்று தெய்வப்புலவர் கூறுவார்.
"பொய்மையும் வாய்மை இடத்த, புரைதீர்ந்த நன்மை பயக்கு மெனின்" (குறள்.292)
இக்குறளுக்கு ஏற்ப, கார்ப்பருவம் வந்தும் தலைவன் வாராது இருக்கின்றான். பருங்கண்டு தலைவி வருந்துவாளே என்று எண்ணிய தோழி, ‘மழை பெய்கின்றமையால் இது கார்ப்பருவம் போலும் என்று நீ கருதுகின்றாய். இது கார்ப்பருவம் அன்று. இம்மழை வம்ப மழை. கார்ப்பருவமாக இருப்பின் நம் காதலர் வந்துவிடுவாரல்லவா’ என்று கூறுகிறாள். இதில் தலைவியின் நன்மைக்கருதி கார்ப்பருவம் வந்தும் இன்னும் வரவில்லை என்று கூறுவது பொய்மையும் வாய்மையாகிறது. இதனைக் குறுங்கீரனார்,
என்ற அடிகள் காணப்படுகின்றன. இதில், தலைவியைப் பிரிந்து சென்ற தலைவன், தான் சென்ற விடத்திலே துயிலும்பொழுது தலைவியைக் கனவிற்கண்டு, பின்னர் விழித்து ஆற்றாமையால் கனவை நோக்கியே கூறுகின்றான். ‘கனவே! உன்னை உலகத்துக் காதலர்கள் இகழ மாட்டார்களோ? நீ தலைவியைத் தந்ததுபோல இனிய துயிலிருந்து எழுப்பி ஏமாற்றுகின்றியே என்று புலம்புகின்றான்.
இக்கட்டுரை வழி நன்கு ஆழ்ந்து படிக்கும்போது குறுந்தொகையின் கவி இன்பத்தின் ஊடே உடலினில் உயிர் கலந்தாற் போன்று ஊடுருவி கிடக்கும் குறளின் கருத்துக்களை எண்ணி எண்ணி இன்புறலாம் என்ற கருத்து வெளிப்படுகிறது. மேலும் குறுந்தொகை ஓர்அக நூலாக இருப்பதால் திருக்குறளின் காமத்துப்பால் குறளுடன் பொருந்தி பொய்யாமொழியும் கலந்து இனிமைக்கு இனிமையூட்டுவதை நன்கு அறிந்து கொள்ளலாம்.
கருவிநூற்பட்டியல்
1. திருக்குறள், பரிமேலழகர் உரை, ஏ.ரங்கசாமி முதலியார் & சன்ஸ், மதராஸ். (1931)
