New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: சபரிமலை தீ விபத்து ! ஆர்யதாதன்


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
சபரிமலை தீ விபத்து ! ஆர்யதாதன்
Permalink  
 


சபரிமலை தீ விபத்து !

 
சபரிமலை தீ விபத்து !
 
குறிப்பு : இந்த கட்டுரை என்னுடைய (V. அரவிந்த் ஸுப்ரமண்யம்) கல்லூரி நாட்களில் விஜய பாரதம் பத்திரிகையில் "" என்ற புனைப்பெயரில் எழுதப்பட்டது. 
 
இன்று அதனை மீண்டும் பதிவு செய்கிறேன் - சிற்சில கூடுதல் தகவல்களோடு.
 
ஸ்வாமி சரணம்
V. அரவிந்த் ஸுப்ரமண்யம்
______________________________________________________________________________
உலகமே போற்றும் உன்னதக் கோவிலாம் சபரிமலையின் பெருமையை பற்றி புதிதாக விளக்க வேண்டிய அவசியமில்லை...
 
ஆனால் சுமார் 60 ஆண்டுகளுக்கு முன் சபரிமலையில் நடைபெற்ற ஒரு முக்கியமான சம்பவத்தை இன்றைய தலைமுறையினர் அறிந்திருக்க மாட்டார்கள்.
 
அன்றைய திருவிதாங்கூர் மாநிலம் (எனப்படும் Travancore State) கேரளத்தில், கேரள மாநிலம் மட்டுமல்லாது உலகெங்குமுள்ள ஹிந்து சமுதாயமே மனம் கொந்தளித்து நிற்குமளவுக்கு ஒரு சம்பவம் நடைபெற்றது..
 
01_sabarimala%2Bbefore%2B1950.jpgஆம் ! பக்தர்கள் நினைத்தாலே பரவசத்தை கொடுக்கும் சபரிமலையின் ஆலயம் முற்றிலும் தீக்கிரையாக்கப்பட்டு தரைமட்டமாக்கப்பட்டிருந்தது...
 
விசாரணை நடத்த வந்த காவல்துறை கூட ஒருகணம் ஸ்தம்பித்து நின்று விட்டது..
 
கோவில் மூலஸ்தான கதவுகள் உடைத்து நொறுக்கப்பட்டிருந்தது... ஆலயக் கூரையும், ப்ராகாரமும் மரத்தால் செய்யப்பட்டவையாதலால் அவை கரிக்கட்டைகளாகவும் சாம்பற் குவியல்களாகவுமே எங்கும் சிதறிக் கிடந்தது... உள்ளே... ஐயப்பனின் திருமேனி (முன்பு ஆலயத்தில் ப்ரதிஷ்டை செய்யப்பட்டிருந்தது)  துண்டு துண்டுகளாக நொறுக்கப்பட்டு எங்கும் சிதறிக் கிடந்தது....
 
காட்டுத்தீயினால் உண்டான விபத்து என்றே அனைவரும் நினைத்திருந்த நிலையில், காவல்துறை தன் விசாரணையை துவங்கியதும் அவர்கள் கண்டறிந்த உண்மை... எரிந்து போயிருந்த ஆலயத்தில் கிடைத்த நெய்யில் நனைக்கப்பட்ட தீப்பந்தங்களும்... ஆலயக்கதவுகளில் காணப்பட்ட கோடாலி அடையாளங்களும்... இது விபத்தல்ல என்று திட்டவட்டமாக உறுதி செய்தது.
 
sastha.jpgஐயப்பன் எனும் தெய்வத்தை நாடி ஆண்டுக்கு ஆண்டு பக்தர்கூட்டம் அதிகரித்து வருவதை சிலர் விரும்பவில்லை. சாதிமத வித்யாசமில்லாமல் எல்லா மதத்தவரும் சபரிமலைக்கு வருவதை பொறுக்க முடியாமல், சபரிமலை கோவிலையே அழித்து விட்டால் அத்துடன் அங்கு வரும் பக்தர் கூட்டமும் ஐயப்ப பக்தியும் அழிந்து வ்டும் என்று எண்ணி இந்த சதிச்செயல் அரங்கேறி இருப்பது தெரிய வந்தது. 
 
விசாரணை தீவிரமடைய துவங்கிய நிலையில், மெல்ல மெல்ல உண்மை புலப்படலாயிற்று. ஒரு குறிப்பிட்ட பெயர் மட்டுமே கேட்கலாயிற்று...
 
"கோடாலி சாமி "
 
கோடாலி சாமியை அன்றைய சபரிமலை பக்தர்கள் அனைவருமே அறிந்திருந்தார்கள்... சில காலமாகவே அவன் சபரிமலையைச் சுற்றியே தான் வாழ்ந்து வந்தான்... உலலெங்கும் விபூதியை பூசியபடி அங்கு ஒரு மரப்பொந்தில் அமர்ந்திருக்கும் அவன், அங்கு வரும் பக்தர்களிடம் யாசகம் பெற்று வந்தான். எப்போதும் ஒரு கோடாலியை கையில் வைத்திருப்பதால் அவன் கோடாலி சாமி என்று அழைக்கப்பட்டான்.
 
கோடாலி சாமியை தேடிய போது, தீ விபத்து உண்டான நாளிலிருந்தே அவனை காணவில்லை என்பது தெரிய வந்தது...
 
காவல்துறை தங்கள் அவனைக் குறித்து விசாரித்ததில் பல உண்மைகள் தெரிய வந்தது...
 
ஒரு முறை, சபரிமலையில் மாத பூஜைகள் முடிந்து ஆலயம் அடைக்கப்பட்ட பிறகு, இந்த கோடாலிசாமி.. பக்தர்கள் உயிர்போல போற்றும் பதினெட்டாம் படிகள் முன்பு ஒரு விலங்கினை கொன்று மாமிசம் சமைத்துக் கொண்டிருந்தான். இதனைக் கண்ட சில பக்தர்களும் வனவாசிகளும் அவனை பிடித்து வந்து காவல்துறையினர் வசம் ஒப்படைத்தார்கள்.
 
வனவிலங்குகளை கொன்றதற்காகவும், கோவிலின் புனிதத்தை கெடுத்ததற்காகவும் அவனுக்கு 2 ஆண்டு சிறை தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால் இப்படியொரு செயலை அவன் அங்கு செய்ததற்கான காரணத்தை அறியமுடியவில்லை....
 
2 ஆண்டுகள் கழித்து சிறையிலிருந்து வெளியான அவன் நேராக மீண்டும் சபரிமலையை நோக்கி வந்தான். இம்முறை அவனுக்கு செங்கன்னூரைச் சேர்ந்த சில பணக்கார முதலாளிகளின் துணையும் இருந்தது. ஆலயத்துக்கு வந்த அவனை பழைய பக்தர்கள் சிலர் அடையாளம் கண்டு கொண்டு விரட்ட முற்பட்டார்கள். இதனால் மறைந்துகொண்ட அவன்.. அந்த மாதத்து பூஜை முடிந்து ஆலயத்தை பூட்டும்வரை காத்திருந்தான். ஆலயம் பூட்டப்பட்டு பக்தர்கள் அனைவரும் சென்ற பிறகு, இந்த கொடியவன் தன் கோடாலியால் கோவில் கதவினை உடைக்க முற்பட்டான். பின்னர் மனம் பதைக்க வைக்கும் கொடூர செயலை அரங்கேற்றினான்... ஆலயத்தை தீக்கிரையாக்கி விட்டான். 
 
அவது சதிச்செயலுக்கு துணை நின்ற பணக்காரர்களின் உதவியுடன் எளிதில் அங்கிருந்து தப்பிச் சென்று விட்டான்.
 
கோடாலி சாமியை தேடி வந்த போலீசாருக்கு அவன் (அன்றைய ப்ரெஞ்ச் பகுதியான) புதுச்சேரியில் பதுங்கியிருப்பது தெரிய வந்தது.
 
விசாரணையை இன்னும் தீவிரப்படுத்தி அவனைக் குறித்து மேலும் தகவல்கள் தேடிய போது... பல திடுக்கிடும் உண்மைகள் தெரிய வந்தது...
 
உடலெங்கும் விபூதி பூச்சு.. கோடாலி சாமி என்று பெயர் கொண்ட அவன் உண்மையில் ஹிந்துவே அல்ல ! அவன் வேறு மதத்தவன்.
 
இந்தியப் பகுதியின் போலீசார் ப்ரெஞ்ச் பகுதிக்குள் சென்று அவனை கைது செய்ய முடியாமல் திணறியது.
 
இறுதியில் தந்திரமாக ஒரு வேலை செய்து, அவனை புதுச்சேரியை விட்டு இந்திய எல்லைக்குள் வரவழைத்து கைது செய்தது காவல் துறை.
 
இதற்குள் இந்திய குடியரசு வலுப்பெற்றது. கேரள அரசியலில் பல மாற்றங்கள் உருவானது.. பணமும், மற்ற தலையீடுகளும் சேர்ந்து அதுவரை மிக வேகமாக சென்று கொண்டிருந்த சபரிமலை வழக்கும், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன் முக்கியத்துவத்தை இழக்கத் துவங்கி தாமதப்படுத்தப்பட்டது...
 
விசாரணை அதிகாரியும் மாற்றப்பட்டார்... பல இடங்களிலிருந்தும் வந்த "தலையீடுகள்" காரணமாக.. "கோடாலி சாமி நிரபராதி." என்று அறிவிக்கப்பட்டு விடுதலை செய்யப்பட்டான்.
 
“வேறு யாராவது இதை செய்திருக்கலாம்” என்று மட்டுமே கூறப்பட்ட நிலையில், கோடாலி சாமி மிக எளிதாக தப்பி விட்டான்.
 
இதன் பின்னர் சில வருடங்களுக்கு பிறகு...
 
அதே கோடாலிசாமி மீண்டும் தோன்றினான் !
 
தன்னை கைது செய்த அதிகாரியை அவர் இல்லத்துக்கே வந்து சந்தித்து ஆசி கூறினான். 
 
ஆம் !
 
அந்த கோடாலிசாமி இப்போது ஒரு மதபோதகராக காட்சி தந்தான். அப்படியே அவன் மறைந்தும் விட்டான்.
 
அதோடு சபரிமலை தீ விபத்தின் மர்மமும் மறைந்தே விட்டது.
 
ஆனால் எந்த காரணத்துக்காக இந்த சதிச்செயல் அரங்கேற்றப் பட்டதோ, அது நிறைவேறவில்லை. தீவிபத்தினால் ஆலயத்தின் புகழ் அழியவில்லை. மாறாக, சபரிமலையிலும் அற்புதமானதொரு புதிய விக்ரஹம் ப்ரதிஷ்டை செய்யப்பட்டு, ஐயனின் புகழ் முன்னிலும் பன்மடங்கு பெருக தொடங்கியது.
 
சற்றே யோசித்துப் பார்த்தால் - இந்த சதிச்செயலை ஐயன் அனுமதித்ததும் அவன் சங்கல்பமே என்றே தோன்றுகிறது. அதுவரை தென்னாட்டில் மட்டுமே பெரிதும் அறியபட்டிருந்த ஆலயம் இதன் பின்னர் உலக மக்களெங்கும் அறியக் காரணமானது. 
 
கோடாலிசாமியும், அவனுக்கு துணை நின்றவர்களும் சட்டத்தின் பிடியிலிருந்து தப்பினாலும் தெய்வத்தின் நீதியிலிருந்து தப்பவில்லை. பெரும் முதலாளிகளாக வலம்வந்த அத்தனைபேரும் உடல்நலம், மனநலம் குன்றி,செல்வ வளத்தையும் இழந்து இறுதியில் தங்கள் தவற்றை உணர்ந்து, ஐயப்பனிடமே சரண் புகுந்து, இன்று வரை அவர்கள் சந்ததியினர் சபரிமலைக்கு இருமுடிகட்டி வந்து கொண்டு இருக்கிறார்கள்.
 
அதுவரை நூற்றுக்கணக்கில் வந்து கொன்டிருந்த பக்தர்கள் கூட்டம் ஆயிரம், லட்சம், கோடி என பெருகி இன்று ஸ்வாமியே சரணம் ஐயப்பா என்ற கோஷம் உலகின் எல்லா மூலை முடுக்குகளிலும் கேட்கிறது.
 
ஆர் ஆறிவார் உன் மாயா லீலைகள் ஹரிஹர நந்தனனே ?


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

Appeasing Sastha : Theory Text And Practice Of Sastha Preethi In South India

 

 
My Special article given for Journal of Indological Studies
image001.jpg
 
Appeasing Sastha : 
Theory Text And Practice Of Sastha Preethi In South India
 
 
Shri Maha Sasthru Priya Dasan
V. Aravind Subramanyam, (Sastha Aravind)
President, Shri Maha Sasthru Seva Sangam
Thejovathy, 94 B, Third Street, Tatabad, Coimbatore 641012
Ph:(0)99946 41801 Email: aravindsai@gmail.com
 
 
Sabarimalai Yatra, Ayyappa Pooja and Sasthapreethi are the three, most well known events that please the Kaliyuga Varadha Swami Shree Dharma Sastha. For a Ayyappa devotee the chanting of the celebrated three words is everything - " Swamiye  Saranam Ayyappa" – Oh Lord Ayyappa, I come to Thee for refuge. The high and low meet on equal terms in the presence of the Lord who is known as Dharmasastha – one who teaches and upholds dharma. 
 
Sasthapreethi is a time tested mode of worshipping Lord Dharmasastha in a very religious way by various samoohams and organizations in and around Kerala, and now in all parts of the country and abroad.  The religious pooja is given more importance followed by Annadhanam.
 
One should not confuse Sastha Preethi with Ayyappa puja or Sabarimalai Yatra; Sastha Preethi in a unique and different form of worship which has its own methods and procedures.
 
Origin :
 
The spreading of Sastha Preethi as a cult (other than Kallidaikurichi) dates back to three centuries.
 
Over 300 years ago a handful of enterprising men, started from a village called Kallidaikurichi,(Tirunelveli district). Their aim was to establish some business and improve their material prospects.
 
The Karandhaiyar palayam Samooham (of Kallidaikurichi) situated on the banks of river Thamirabarani, was the origin of a concept called Sastha Preethi. Consisting of 18 Agraharams, Kallidaikurichi was in the western ghat region, it was the border of Chera and Pandya Kingdoms in yester years. Sastha was the beloved deity on both sides of hills. Kallidakuruchi had a temple for Sastha.
 
Lord ‘Manikandan’ (during his human incarnation) had come to this village and had called at the house of an old couple for some food. The Lord felt very happy with their hospitality and became "Kambankudi Daasan". People started celebrating the Lord and thus began the glorious Sastha Preethi through the Kambankudi family who hailed from Kallidakuruchi.
 
When the people of Karanthaiyar palaya samooham, moved out from Kallidaikurichi towards Kerala in search of a new life, Lord Sastha promised that He would accompany them.
 
Passing through hills and forests they underwent many hardships, but could overcome everything by the grace of Lord Dharma Sastha. They understood that the divine blessing of Lord Hariharaputra was following them. First they settled in a place between the present Mavelikkara and Kayamkulam. But they were not happy and were suffering with a sense of insecurity there… From there few groups settled at Kochi, Few at Paravoor and another pocket at Trivandrum.
 
Vanji paattu
 
Those days the geographical setup and main transport was water way. When the first Brahmin settlement went to Kochi, Vanchi Pattu (the boatmans song) was developed on the rivers and backwaters, sung by boatman on voyages to keep up their spirit. So selected few Sastha Preethis have Vanji Paattu as a part of their ritual. Singing on a typical folk tune, the glory of their Saviour  - Lord Sastha is praised.
14.jpg
 
From Kallidaikurichi, Kochi and Paravoor, the concept of Sastha Preethi got widespread among the Brahmins who settled in and around Kerala. Sastha is praised as “Paradesi Kavalan”  - one who protects a person of a foreign land  in short Helper to the helpless. This system further spread to Palakkad, Trichur , Ernakulam districts of Kerala and Tirunelveli, Kanyakumari and Nagarcoil districts of Tamilnadu.
 
The meaning of the name Sastha Preethi is ‘appeasing Lord Dharma Sastha’ by pooja, songs and mainly by offering sumptuous feast to His devotees.
 
Though there is no standard written text for the procedure and methods, it is a customary practice that is being followed in all the places.
 
There may be slight variations on the pooja and procedures followed at various places of Sastha Preethi by different persons, but the underlying principle is same.
 
Generally the pooja on Sasthapreethi day comprises of Mahaganapathi Homam, Mahanyasa Japam, Rudrabhishekam, Rudra Kramaarchana, Sastha Avahanam,  Pooja, Sastha Sahasranamarchana, Deeparadhana, Chaturvedaparayanam and singing of traditional  Sastha Paattu songs.
 
Choosing the Day and Pooja practices:
 
Generally traditional samoohams have a fixed date for their Sastha Preethi. A convenient day is always chosen well in advance. It is a traditional practice that it’s always a Saturday. But the other aspects of the day are scrutinized so that it doesn’t hinder the feast and oil bath. (For example days like Ekadasi, Amavasai are excluded). The persons who are invited as representatives of the Lord - should compulsorily take an oil bath on the day of the event.
 
Regarding the pooja methods - Vaidheeka or Thanthreeka or Mishra pooja is used for Sastha Preethi according to the location. The priest invokes Lord Ganapathi, Ambal and Dharma Sastha and His attendants (Parivara Devathas) on tall brass lamps decorated tastefully.
 
The positioning of the Lamps varies from place to place. Sastha lamp always occupies the centre. All other lamps have fixed places with respect to the main lamp.
 
1a.jpg
Kallidaikurichi and Paroor have Guru and Ganapathy on either Side of Sastha; Whereas Kochi has Ganapathi and Chellapillai on the either side. In few places all other Parivarams like Karuppan, Kaduthan etc are placed on the left side of the Lord and Yakshi or Devi swaroopams are seated on the right side. But a separate South facing lamp is compulsorily placed for Boothanatha Swami who controls all the parivaras.
 
Other than the traditional samoohams and in neo-Sastha Preethis, there is a common placement of Ganapathi and Devi on either side of Sastha.
 
It is also a practice that Sastha Lamp is lit with ghee and all others are lit with sesame oil.
 
Proper, procedural, detailed pujas are done to the Lord according to the Kalpam. Upacharas, Avarana Puja and other poojas are done which is followed by Kramarchana or by Sahasranama Archana. ( Pancha / Ashta / Nava Avarana puja is done to Sastha as per the school of thought. Texts like “Dharma Sasthru Pooja Kalpam” of Bala Dhandayudhapani Swamigal, “Maha Sasthru Pooja Kalpadhrumam” – attributed to Adhishankara, Dhakshinamnaya Pooja etc are used. We follow a method of Navavarana puja to Sastha which is in line with Srividya Navavaranam)
 
Shanka pooja plays an important role in Sastha Preethi. The people who get into trance are invoked with the Lord’s grace through this Shanka theertham.
 
The specific neivedhyams like Chathachayam Payasam, Ellurundai, Neiyappam are compulsory for a Sastha Preethi. And in general the entire Payasam in which vessel it’s made - is brought in front of the Lord.
 
Varavu Paattu
 
After the detailed puja, neivedyam and deeparadhana followed by mantrapushpam a detailed Veda Parayanam is made. After appeasing the Lord with Vedha gosham, the traditional Sastha paattu (Varavu Paattu – inviting Songs) songs are sung.
 
All these Varavu songs are written by a poet named Manidasa who lived around some 150-200 years ago.Tamil poet-saint Arunagirinathar is considered as the Gurunathar of all devotees of Lord Muruga. Likewise Manidasar, a descendant of the Kallidaikurichi (Kambangudi) family lineage, is considered as the universal Gurunather of all devotees of Lord Sastha. Manidasar has sung several hundred songs in praise of Lord Hariharaputra – which are sung during the Sastha Preethi.
 
For each and every event of the pooja he has rendered songs and poems called Viruttams.
 
He has also sung five group songs, each group consisting of five vrittams. These are known as “Kulaththur Panchagam, Aryankavu Panchagam, Achchanaar Panchagam, Muththayyan Panchagam and Sabari Panchagam.
 
Several songs of Manidasar register the glories and history of Lord Sastha. His songs are rich with emotive beauty with meaningful words and with a perfect symphony.
 
k2.jpg

 

There are very few well versed singers in Kerala and in Tamilnadu. These singing follow a tradition and starts from Ganapathi. Manidasar’s songs are there in Chaste Tamil in praise of Lord Dharma Sastha inviting Him. Songs invoking Ganapathi, Shastha, Chellapillai, Yakshi, Sangili Bhoothathan and other Parivara Devathas are sung. 
 
(Though not compiled into a perfect text format, hundreds of songs of Manidasar are sung in various parts of South India during the occasion of Sastha Preethi. We on behalf of Shri Maha Sasthru Seva Sangam, have tried to compile few songs of Manidasar and have released a book titled “Sampradhaya Sastham Paattu in the year 2009)
 
Sthanikas and their Trance:
 
While singing, the traditional upasakas or Sthanakaras of the respective deities gets into a trance and gets the supreme power invoked within them. In General Sastha, Chellapillai, Yakshi and Boothathan are the deities who are invited. Very rarely a place is given to Karuppan or Maadan.
 
Before the singing starts, eleven or more plantain leaves (Nuni elai)  are bundled and decorated with sandal paste, kumkum and flowers and kept in the sannidhanam of the Lord during the pooja . All the ayudhams of Lord Sastha and the Parivaras are also placed near the main lamp.
 
A wooden plank is decorated with Kolam and placed before the Lord. In few places the peeta puja of the respective deities is done to the wooden plank. These Sthanikas (or Komarams as addressed by local people) who get into trance sit on this wooden plank.
 
It’s a customary practice that the moolamantram of Sastha is enchanted on Punugu (Civet) and handed over to the Sthanikar of Sastha. Once he gets into trance, he in turn hands over similar enchanted Vibhuti to Chellapillai and Boothathan, Kunkumam to Yakshi and Manjal (Turmeric) to Karuppan. Similarly the person with the trance of Lord Sastha accepts all the ayudhams from the priest and gives the respective ayudhams to the respective deities (in trance).
 
These Sthanikas are offered respect by the devotees and upacharas are done to them. They are seated on the wooden plank and abhishekam is done to them. They are decorated with garland, sandal paste and kumkum.
 
They bless the devotees with prasadam and convey the deity's satisfaction in the conduct of the Sasthapreethi.
 
The plantain leaves are handed over by the representative of Lord Sastha along with vibhuthi prasadam to the person organizing the pooja.   Only after this ritual, prasadam, the food is served to the public. 
 
The Lord conveys his message for the days and confirms his satisfaction about the Sastha Preethi conducted. People prostrate before him, get blessed and receive Vibhoothi as prasadam.
 
Once the sthanikas come out of their trance, they offer back the respective ayudhams to the priest and prostrate before the Lord and accept the shanka theertham.
 
The Lord accepts any form of worship with devotion and dedication and to those who cast their ego and with absolute surrender and purity prayerfully calls out to Him. He is always there, ever ready to take them under His benign shelter and bestow upon them health, wealth, happiness and prosperity. This is very well seen during the Sastha Preethi festival. This is an occasion where one directly gets the grace of the Lord.


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

FIRE ACCIDENT OF 1902 in Sabarimala. 
--------------------
First of all the Sabarimala Ayyappan Temple prior to 1902 needs to be understood in some detail. Prior to 1902, the temple according to old timers was something like this. There was the ponnu pathinettampadi made of stone and beyond it was the srikovil of Ayyappaswamy in full splendor. There was no flagmast or shrines to Kannimoola Ganapathy or Nagaraja in the Thirumuttom (roughly translated as holy compound where the srikovil stood in malayalam). The sankalpam of Kannimoola Ganapathy AND Nagaraja could have been there,I am not sure. Anyway the Ganapathy and Nagaraja shrines did not physically exist. As far as Ayyappaswamy's Sreekovil or sanctum santorum was concerned the walls of the sanctum were made of stone or mortar but the roof was thatched. In those days the temple opened for makaravilaku only around the 10th of January just before the famous Erumeli petta. Two to three days before the temple designated bhaktas from Ranni Perunad used to come to sannidhanam through Laha- Mathangamala route, the route taken by the Thiruvabharanam bearers and reach sannidhanam with adequate stock fresh thatch leaves and used to fully set the srikovilready for makaravilaku deeparadhana and festivities till the shrine closed after Guruthi. On that fateful makaravilakku day of 1902 swamis burned camphor on the tripadi (steps) leading to the srikovil once the thiruvabharanam was taken inside.

Unfortunately or rather due to the will of Ayyappaswamy the aggressive burning of camphor on the thripadi acted as a contributing factor and the fire
quickly spread to the roof. The vigilant melshanti did not adorn the idol with the thiruvabharanam and quickly locked the box and passed it out of the srikovil in no time. Due to Swami's grace the thiruvabharanam was saved in the nick of time. Swami bhaktas started running helter skelter in the ravaging fire. Meanwhile the melshanti hugged the idol and tried to pull it off the peetam. Even after 2 to 3 attempts the idol did not budge as it was firmly fixed by ashtabandham.

Miraculously just before the burning roof fell on the idol and melshanti,the idol came off and carrying the heavy idol hitherto impossible by a single person and possibly in a trance the melshanti and the idol quickly melted into the darkness. All the other priests inside the srikovil had jumped out earlier. Nobody knew what happened later as it was pich dark with confused bhaktas running here and there. The next morning when a swami bhakta went to bathe in the bhasmakulam, he found something protruding out of the water. When the other bhaktas were informed and when they searched the water they were astonished to find the melshanti clinging to the idol and, in a swoon,and,miraculously alive. The punapratishta of this idol was done by Kandararu Prabhakararu in 1904. This holy idol was destroyed in 1950.

Swamieya Saranam Ayyappa.
POLACHIRAKKAL KOCHUOOMEN MUTHALI, THE CHRISTIAN CONTRACTOR OF MAVELIKARA WHO UNDERTOOK THE REBUILDING OF SABARIMALA SREE KOVIL AFTER IT WAS ACCIDENTALLY DESTROYED IN A FIRE ON THE MAKARAVILAKKU EVENING OF 1902.

SOME FACTS

The temple renovation was completed after his demise by his wife much later. There were references that full amount was not settled and there was undial kept in front the holy 18 steps to collect money for repayment.

After his demise his wife Ackamma completed the work with the help of Father Scaria (Skaria Kathanar in malayalam) their relative as all the children of Kochoomen were below 12 yrs of age.The bill was not settled in full. Rs 38000 was withheld. The reason given by the government was that the semifinished goods for the temple building were transported through Mundakayam instead of Ranni, as was mentioned in the contract. . There was another strange incident that took place on the day the miscreants destroyed the temple in 1950. Kochoomen had built a 'kalithattu' a sort of a resting place near his house out of the leftover wood work from the sabarimala temple. All of a sudden on that day june day in 1950, this 'kalithattu' came crashing down. No body was injured. The Polachirakkal family believed that this was not a coincidence.

Sad is that few events were not properly documented. But the fire was in 1950 Magara villaku day and the Kalithatu crash happend in June.

An famous Guruswamis of yester years who bought the left over wood and built his house from that family also crashed but he was saved after three days. The saranam sound was heard from him only helped firefighters to pull him out from debris.

Fire accident in 1950 is a misnomer. It was not a fire accident rather it was a wanton heinous act. The Kalithattu fell on the day the idol was broken in June 1950.

1950 fire accident or .....is an ...But their heirs suffers and the frequent death in that families. They are keen to trek to seek pardon from Lord.

Whoever steals Sastha' s offerings or makes money in Sastha' s name greedily should understand that he will not be able to use that money.What more can be said about those who try to destroy his sannidhanam?

Swamy saranam..


__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard