New Indian-Chennai News + more

Admin · Guru

ஆராய்ச்சிக்குரிய பொருளதிகாரப் பாகுபாடும், வெவ்வேறு நூலன வென்றும் வெவ்வேறு பயனோக்கியனவென்றும் அறிந்துகொள்க. மூன்றன் பகுதியாவது அறத்தாற் பொருளீட்டி அப்பொருளால் இன்பம் நுகர்வேன் எனல். இதனால் அறநூற்பாகுபாடு தமிழரதே என்று தெளிக.

Admin · Guru

என்று மாமூலர் பெயரிலுள்ள திருவள்ளுவமாலைப்பாவும், திருவள்ளுவரைத் தெய்வப் பிறப்பினரென்றே கொள்ளவேண்டுமென்றும், மறந்தும் மக்கட் பிறப்பினராகக் கொள்ளக்கூடாதென்றும், கூறுகின்றதேயன்றி, அவர் குடி எள்ளளவேனும் இழிவுள்ளதாகக் கருதுவ
தன்று.

Admin · Guru

என்னும் புறப்பாட்டுப் பகுதி, "தன்மகனைச் சான்றோ னெனக் கேட்ட தாய்". என்னுங் குறட்பகுதியொடும் முற்றும் பொருந்துவதே.

Admin · Guru

என்னுந் தொல்காப்பிய நெறியீடு, கடைக்கழகச் செய்யுளிற் போன்றே திருக்குறளிலும் கைக்கொள்ளப் பெறாதிருத்தல்.

Admin · Guru

அதன்பின், அவர் நெடுந்தொலைவிலுள்ள மயிலை சென்று நெசவுத் தொழிலை மேற்கொண்டிருக்கலாம். அல்லாக்கால் ஏலேலசிங்கன் தொடர்பிற்கும், பட்டப்பகலில் நெசவுக்குழலைத்தேட வாசுகியம்மையார் தம் கணவர் சொற்படி விளக்குக்கொண்டுவந்தார் என்னும் கதைக்கும், இடமில்லை.

Admin · Guru

திருவள்ளுவரின் சமுதாயச் சீர்திருத்தங்கள் (நூல்)

https://ta.wikipedia.org/s/367u

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.

Jump to navigation Jump to search

திருவள்ளுவரின் சமுதாயச் சீர்திருத்தங்கள் (தொகுதி - 1) என்ற தலைப்பில் முனைவர் கு. மோகனராசு ஓர் ஆய்வு நூலை 2005இல் மணிவாசகர் பதிப்பகத்தின் வழியாக வெளியிட்டார்^[1]

பொருளடக்கம்

[மறை]

நூலின் நோக்கம்[தொகு]

இந்நூலின் நோக்கத்தை நூலாசிரியர் பின்வருமாறு விளக்குகிறார்:

தனிமனிதனை முதன்மைப்படுத்திப் பல்வேறு வாழ்க்கை நெறிமுறைகளை வரையறுத்து வழங்கிய திருவள்ளுவர், சமுதாயத்தை ஒரு கூறாகக் கொண்டும் பல்வேறு வாழ்க்கை நெறிமுறைகளை வரையறுத்து வழங்கியுள்ளார். ஒரு சில தனி மனித நெறிமுறைகளும் சமுதாய நெறிமுறைகளின் வட்டத்திற்குள் வந்து அமைந்து விரிந்த பொருள் தந்து நிற்கும்...
சமுதாய நெறிமுறைகளை வரையறுக்கும்போது, சமுதாயங்களில் காணும் சீர்கேடுகளையும் - சீர் நெறிகள் எனக் கருதப்பட்ட சீர்கேடுகளையும் - துணிந்து களைய முற்பட்டால்தான், மனித சமுதாயத்தை மேம்படுத்த முடியும் என உணர்ந்த திருவள்ளுவர், அந்தச் சீர்கேடுகளைக் களையும் பணியைத் துணிவோடு மேற்கொண்டுள்ளார். அவையனைத்தும் அவருடைய சீர்திருத்தங்களாக - சமுதாயச் சீர்திருத்தங்களாக - வள்ளுவத்தில் இழையோடி உள்ளன.
அந்தச் சமுதாயச் சீர்திருத்தங்களை இனம் கண்டு, அவற்றுள் சிலவற்றை முன்வைத்து, இன்றைய சமுதாயத்தைச் சீர்திருத்தும் நோக்கோடு உருவாக்கம் பெற்றதே திருவள்ளுவரின் சமுதாயச் சீர்திருத்தங்கள் என்னும் இந்த ஆய்வு நூல். (பக்கம்: 4)

நூலின் உள்ளடக்கம்[தொகு]

திருவள்ளுவர் சமுதாயத்தின் பல்வேறு துறைகளில் சீர்திருத்தம் கொணர விழைந்தார். அத்துறைகளை ஒவ்வொன்றாக இனம் கண்டு அவற்றை நூலாசிரியர் கீழ்வருமாறு வரிசைப்படுத்துகிறார்:

1. காதல் மணம்
2. பாலியல் உணர்வும் கட்டுப்பாடும்
3. ஒருவனுக்கு ஒருத்தி
4. பெண்ணின விழிப்புணர்வு
5. துறவு வாழ்க்கை
6. எல்லார்க்கும் எல்லாம்
7. ஊனமுற்றோர் மறுவாழ்வு
8. மன்னிக்க முடியாத குற்றங்கள்
9. வருணப் பகுப்பும் மாற்றுக் கருத்தும்
10. புராணக் கற்பனையும் புதிய பார்வையும்
11. வன்முறை எதிர்ப்பு

நூலிலிருந்து ஒரு பகுதி[தொகு]

வருணப் பகுப்பும் மாற்றுக் கருத்தும் என்ற தலைப்பில் நூலாசிரியர், திருவள்ளுவர் சமுதாயத்தில் அனைவரும் சமமே என்றும், சாதி இன அடிப்படையில் உயர்வுதாழ்வு கற்பித்தல் தவறு என்றும் எண்பித்து, சீர்திருத்த வழியைக் காட்டுவதைப் பின்வருமாறு விளக்குகின்றார்:

மாமனிதராகிய திருவள்ளுவரிடம் ஓர் உயர்ந்த போக்கு காணப்படுகின்றது; மனிதத்திற்கு முரண்பாடான தத்துவப் போக்குகள் காணப்பட்டால், அவற்றைச் சுட்டி எதிர்க்காமல், அவற்றின் குறைகளைச் சுட்டாமல், அவற்றிற்கான மாற்றுக்கருத்தைப் பக்குவமாக வழங்குவது என்பதுதான் அந்தப் போக்கு. அந்தப் போக்கை, மனிதத்திற்கு முரண்பட்ட வருணாசிரமத் தத்துவங்களை எதிர்க்கும் நோக்கிலும் திருவள்ளுவர் பின்பற்றியுள்ளார்.
பிராமணர்கள், மற்றவர்களிலிருந்து தம்மை உயர்த்திக் கொள்வதற்குப் பயன்படுத்திய நயமான உத்திகளைத் தெளிந்து, அவற்றுக்கு மாற்றுக் கருத்துகளைத் தமக்கே உரிய நயமான போக்கில் வழங்கியுள்ளார். அவற்றைக் காண்போம்:
கடவுள்
ஆரியர்கள் தங்களை உயர்த்திக் கொள்வதற்குக் கையாண்ட உத்திகளுள் ஒன்று, கடவுள் பற்றிய தத்துவங்கள்; கடவுள் சார்ந்த தத்துவங்களில், பின்வரும் அடிப்படைகளைக் கருத்தில் கொள்ளலாம்.
1. வருணப் பாகுபாட்டைக் கடவுள்தான் படைத்தார் என்றது
2. நான்கு வருணத்தாரையும் பிரமன் தன் உடலின் வெவ்வேறு பகுதிகளிலிருந்து படைத்தார் என்றது
3. கடவுளுக்கு நெருக்கமானவர்கள் தாங்கள்தான் என்றது
4. மற்ற வருணத்தார் கடவுள் அருளைத் தங்கள் மூலந்தான் பெற முடியும் என்றது
இவற்றுள் சில வெளிப்படையானவை, சில நுட்பமாகப் புலனாகி நிற்பவை.
இக்கடவுள் தத்துவத்தின் உள்நோக்கை உணர்ந்த திருவள்ளுவர், இந்தக் கடவுள் தத்துவத்திற்கு மாற்றாகத் தாமே ஒரு கடவுளைப் படைத்துள்ளார்; அந்தக் கடவுள்,
1. எல்லார்க்கும் பொதுவானது;
2. யாரையும் பிளவுபடுத்தாதது;
3. படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் என்னும் தொழில்கள் இல்லாதது;
4. பண்பு அடிப்படையிலானது; மனிதர்கள் அடைய வேண்டிய பண்புகளின் நிறைநிலைப் பண்பாய் அமைவது;
5. தன்னை உணர இடைத்தரகர் தேவை இல்லாதது;
6. சடங்குகள் வழிபாடுகள் என எதுவும் தேவை இல்லாதது;
7. தன்னைப் பற்றி எல்லாரும் மெய்யுணர்வு பெற வாய்ப்பாய் அமைவது;
8. தன் நெறி முயல்வார்க்கு, முயன்ற அளவிற்குப் பயனாய் அமைவது.
இப்படிப்பட்ட புதிய/புரட்சிகரமான/பொதுவான கடவுளைப் படைத்து, சமுதாயத்தில் நிலவும் பகுப்புணர்வைச் சீரமைக்க முயன்றுள்ளார்.
தெய்வங்கள்
ஒரு வருணத்தார் தங்களை மட்டும் தெய்வநிலைக்கு உரியவர்களாக உயர்த்திக் கொண்டார்கள். அதை மாற்றி, சமுதாயத்தில் வாழ்வாங்கு வாழும் யார் ஒருவரும் தெய்வ நிலையை அடைய முடியும் என்னும் கருத்தாக்கத்தை முன்வைத்தவர் திருவள்ளுவர். அதன்படி, யார்யார் எல்லாம் தெய்வ நிலையை அடைதற்குரியவர்கள் என்பதற்குச் சில முன்வரைவுகளையும் முன்வைத்தார். அந்த முன்வரைவில் மனித தெய்வங்களாகக் கருதத்தக்கவர்களைப் பின்வருமாறு பகுத்துள்ளார்:
1. தெய்வத்திற்குச் சமமானவர்கள்
வையத்துள் வாழும் முறைப்படி வாழ்பவர் (குறள். 50)
ஐயப்பாடு இல்லாமல் பிறர் உள்ளத்தில் இருப்பதை உள்ளவாறு உணர வல்லவர் (குறள். 702)
உயர்ந்த கேள்வி அறிவு உடையவர் (குறள். 413)
முறை செய்து காப்பாற்றும் மன்னன் (குறள். 388)
2. தெய்வ உலகின் வரவேற்புக்கு உரியோர்
வந்த விருந்தினரைப் பேணி, வழியனுப்பி வைத்துவிட்டு, வரும் விருந்தினருக்காகக் காத்திருக்கும் இல்லறத்தார் (குறள். 86)
நல்ல பண்புகள் நிறைந்த கணவனைப் பெற்ற மகளிர் (குறள். 58)
நிலவுலகில் நீள்புகழ் பெற்றோர் (குறள். 234)
கள்ள உள்ளம் இல்லாதவர் (குறள். 290)
3. தேவர் உலகிற்குத் தாமாகச் செல்லும் தகுதி உடையோர்
அடக்கம் உடையவர்கள் (குறள். 121)
அருள் உணர்வு பெற்றவர்கள் (குறள். 247)
4. தெய்வங்களாவார்
கொல்லான் புலாலை மறுத்தான் (குறள். 260)
தன் உயிர், தான் என்னும் உணர்வுகளிலிருந்து விடுபட்டவர் (குறள். 268)
5. வானோர்க்கு உயர்ந்த உலகம் புகுவோர்
யான் எனது என்னும் செருக்கு அறுத்தவர் (குறள். 346).
வேள்வி
வேள்வியால் தெய்வங்களை மனம் குளிர வைக்கலாம் என்றும் அதனால் தெய்வங்களின் அருளைப் பெறலாம் என்றும் பல நன்மைகள் வாய்க்கும் என்றும், அந்த வேள்வி செய்வதற்குத் தகுதியுடையவர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட வருணத்தவரே என்றும் கருத்தை உருவாக்கம் செய்தும் தம்மை உயர்த்திக் கொண்டார்கள்; வேள்விகளில் உயிர்க் கொலைகள் செய்து, தெய்வத்திற்குப் படைத்துத் தாங்கள் உண்டார்கள். வேள்வியால் தம்மை மட்டும் உயர்த்திக் கொள்ள நினைத்தவர்களின் செயலை மறுத்து,
அவிசொரிந்து ஆயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன்
உயிர்செகுத்து உண்ணாமை நன்று (குறள். 259)
என்னும் கருத்தை முன்வைத்தார் திருவள்ளுவர்.
அந்தணர்
தாம் சமுதாயத்தில் உயர்ந்தவர்கள் என்பதைக் காட்டும் நோக்கில் அந்தணர் என்னும் மதிப்பிற்குரிய பெயரைப் பிராமணர்கள் தமதாக்கிக் கொண்டனர்; அந்தப் பெயர் தமக்கே உரிய பெயர் எனவும் கொண்டனர். அந்தணர் என்னும் பெயரால் உயர்வு தாழ்வு உருவாக்கம் பெறுவதைக் கண்ட திருவள்ளுவர், அந்தப் பெயரை எல்லா வருணத்தார்க்கும் உரிய பொதுப் பெயர் ஆக்க எண்ணியுள்ளார். அதற்கான ஒரு வரைவையும் வழங்கியுள்ளார். எல்லா உயிர்களிடமும் அருளுணர்வு கொண்டவர்களாக விளங்கும் அறவோர் ஒருவர் எந்த வருணத்தில் பிறந்திருந்தாலும் அவர் அந்தணர் ஆவார் என்னும் புது வரைவை/பொது வரைவை முன்வைத்தார் திருவள்ளுவர். சமுதாயச் சீர்திருத்தம் கருதி அவர் வடிவமைத்த குறள்தான்,
அந்தணர் என்போர் அறவோர் மற்று எவ்வுயிர்க்கும்
செந்தண்மை பூண்டு ஒழுக லான் (குறள். 30)
என்பது...
திருவள்ளுவர் முன்வைத்த இந்த மாற்றுக் கருத்துகள் எல்லாம் பிராமணர்களை எதிர்க்க வேண்டும் என்பதற்காக அன்று; அது, அவருடைய நோக்கமும் அன்று. மனிதனைப் பிளவுபடுத்தும் வருணப் பாகுபாட்டால், மனிதர்களுக்குள் ஏற்றத் தாழ்வுகள் உண்டாகிவிடக் கூடாது; எல்லாரும் சமமாக வாழ வேண்டும்; யாருக்கும் சமுதாய மதிப்பு என்பது பிறப்பினால் உருவாக்கப்படக் கூடாது, படிப்பு, பண்பு, பயன்பாடு ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டுதான் உருவாக்கப்பட வேண்டும் என்னும் சமுதாய விழிப்புணர்வை உண்டாக்குவதற்குத்தான் இந்தச் சீர்திருத்தங்களைத் திருவள்ளுவர் உருவாக்கம் செய்து சமுதாய அரங்கில் முன்வைத்துள்ளர்.
இவை எல்லாம், திருவள்ளுவர் தக்க காலத்தில் செய்த பெரிய சமுதாயச் சீர்திருத்தங்கள் எனலாம். (பக்கங்கள்: 59-65).

குறிப்பு[தொகு]

Jump up↑ திருக்குறள் மாமுனிவர் முனைவர் கு. மோகனராசு, திருவள்ளுவரின் சமுதாயச் சீர்திருத்தங்கள் (தொகுதி - 1), மணிவாசகர் பதிப்பகம், சென்னை, 2005, பக்கங்கள்: 80.

Admin · Guru

'பகவன் என்ற பிராமணனுக்கும் ஆதி என்ற பறைச்சிக்கும் ஒளவை, திருவள்ளுவர், கபிலர், பரணர், உப்பை, உறுவை, வள்ளி என்ற குழந்தைகள் பிறந்து உபய குலத்துக்கும் நீங்காத கீர்த்தி ஏற்படுத்தியதை இக்காலத்திலும் பறையர் மறந்து போகவில்லை' - என்று மகாகவி பாரதி 'பஞ்சமர்' என்ற கட்டுரையில் தெரிவிக்கிறார்.
ஆதி பகவன், வாலறிவன், மலர்மிசை ஏகினான், வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான், இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன், பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான், தனக்கு உவமை இல்லாதான், அற ஆழி அந்தணன் ஆகிய எட்டு பண்புகளையே எண்குணத்தான் என்கிற ஒன்பதாம் குறட்பாவினில் குறிப்பிடுவதாகவும் கருதுவர்.
இத்தகைய சொல்லாட்சிகள் 'வள்ளுவப் பெருமான் சமண சமயத்தினர் என்று கொள்வதற்கு வலிமையான சான்றுகள்' (திருவள்ளுவர் திருமேனி தாங்கிய தங்கக் காசு, Iravati , பக்கம் 498) என்று உரைக்கிறார் அறிஞர் ஐராவதம் மகாதேவன்.
இந்த எட்டுப் பண்புகளையும் சட்டை முனிவாத காவியம் (பாடல் 13) புருவ மத்தியாகிய ஆக்ஞேயம் அல்லது வெளிப்பாழ், ஒளியின் பாழ், வெளி ஒளிப்பாழ், நிர்க்குணத்தின் பாழ், அனமயம், பிராணமயம், மனோமயம், விஞ்ஞான மயம் என்று எடுத்துக் கூறுகிறது.
'பகவன்' என்ற சொல்லுக்கு 'பகவு+அன்', அதாவது பகுத்தறிவு மிக்கவன் என்றும், வேறு சிலர் 'பகலன்' என்ற சொல்லாட்சி ஓலைச்சுவடியில் எழுத்தாணி இயல்பால் திரிந்து வழங்கிற்று என்றும் எல்லாம் கருதுகின்றனர்.
'ஞாயிறு போற்றுதும்' என வணங்கப்படும் ஆதவனே ஆதி பகவன். இது தமிழர் மரபு. வேளாண் மக்களுக்கு அறுவடைத் திருநாள் பொங்கல் விழா - சூரிய வழிபாட்டுத் தினம் - எல்லாம் சூரிய பகவானைப் போற்றும் மங்கல வழக்காகும்.
இவ்வுலக இயக்கத்திற்கு வேண்டிய ஆற்றலை வரையறாது வாரி வழங்குகிற அமுத சுரபி சூரியன். விலங்குகள், தாவரங்கள், உயிரினங்கள் போன்ற அனைத்து ஜீவராசிகளுக்கும் சூரிய வெளிச்சம் இயற்கையானதோர் வரப்பிரசாதம். ஏனெனில் சூரிய ஒளி மட்டும்தான் பூமிக்கு அப்பால் வெளியிலிருந்து நமக்கு வந்து சேரும் ஆற்றல் மூலம். ஏனைய கருவறைகள் பூமிக்குள் அல்லது புவி சார்ந்த வளிமண்டலத்தில் அடங்கி இருப்பனவே... நம் முழு முதற்கடவுள் ஞாயிறு. இவனே ஆதிபகவன். ஆதித்த பகவன்' என்று நான் 'வள்ளுவர் கண்ட அறிவியல்' என்ற நூலில் நிறுவியுள்ளேன்.
சூரிய தேவன் கோலோச்சாத இதிகாசங்கள், புராண காவியங்கள் எம்மொழியிலும் எம்மதத்திலும் இல்லை. வடமொழி வேதத்தில் அருணம் என்பது ஞாயிறு- வழிபாட்டுக்குரியது. இராமபிரானுக்கு அகத்தியர் உபதேசித்தது 'ஆதித்ய ஹிருதயம்' அல்லவா?
கிறித்தவ விவிலியமும் 'கடவுள் ஒளி உண்டாவதாக' என்றபடி பகலவனை சிருஷ்டித்த விதத்தினை ஓதுகின்றது.
கிரேக்கத்தில் சூரியக் கடவுளை 'ஹீலியோஸ்' என்கிறார்கள். 'úஸால்' என்று அழைக்கப்பட்ட ரோமானிய சூரியனும் பண்டைய யவனர் தம் முதல் தெய்வம்தானே!
தமது 90-ஆம் வயதில் திருவனந்தபுரம் தமிழ்ச் சங்கத்திற்கு வருகை தந்த முத்தமிழ்க் காவலர் டாக்டர் கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம் திருக்குறளைப் பற்றிப் பேசும்பொழுது, 'கடவுள் வாழ்த்து என்ற முதல் அதிகாரத்தில் பத்துக் குறள்களில் ஏழிலும் இறைவனது திருவடித் தாளினையே வள்ளுவர் வாழ்த்துகின்றார். ஏனெனில் இறைவனது வேறெந்த உறுப்பினை எடுத்துக் கூறினாலும் அது கடவுளை உருவம் காட்டிவிடும்! உடலுறுப்புகளில் பாதம் மட்டுமே ஆண், பெண் என்று இனங்காட்ட இயலாத அங்கமாகும். அதனாலேயே இன்ன தெய்வம் என்றில்லாமல், எல்லா மதங்களுக்கும் ஏற்புடைய கடவுளை வாழ்த்தும் உலகப் பொதுமறையாகத் திருக்குறள் திகழ்கிறது' என்று கூறினார்.
மிக அண்மையில் 2017 டிசம்பரில் 'திருக்குறள் - சாஸ்திரங்களின் சுருக்கக் கோவை' (Thirukkural - An Abridgement of Sasthras) எனும் ஆங்கில நூலில் ஆய்வறிஞரும் சம்ஸ்கிருத நிபுணரும் ஆன டாக்டர் இரா. நாகசாமி முப்பாலின் சில பகுதிகளை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து உள்ளார். சம்ஸ்கிருதம் இடையிட்ட ஆங்கில உரைநூல். தர்மசாஸ்திர(ம்), அர்த்த சாஸ்திர(ம்) காம சாஸ்திர(ம்) மற்றும் நாட்டிய சாஸ்திர(ம்) ஆகிய இந்து வேத மரபிலான சாஸ்திரங்களின் மேற்கோள்களுடன் ஒரு புதிய பார்வையில் திருக்குறள் ஆராயப்பட்டு இருக்கிறது.
இந்துச் சிந்தனைகளின்படி தர்ம, அர்த்த, காம, மோட்ச நிலை ஆகிய புருஷார்த்தங்களின் அடிப்படையில் எழுதப்பட்ட நூல் என்று டாக்டர் நாகசாமி வள்ளுவரை மத வரையறைக்குள் குறுக்குவது மட்டும் ஏனோ தெரியவில்லை.
திருக்குறளின் உரையாசிரியரான பரிமேலழகரை காஞ்சி விஷ்ணு கோயில் பூசாரி என்றும் குறிக்கின்றார் (பக். 22). 'சில கிறித்தவ மிஷனரிகள் இந்தியாவை ஆண்ட ஐரோப்பியர்களின் துணையோடு இங்கே ஜனங்களை மதம் மாற்றுவதற்காகவே ஊதியம் பெற்று வந்தனர். 'இந்தப் பெரும்பணியில் உள்ளூர் மக்களின் மொழியே உன்னதம் என்றும், புகழ் மிக்கது என்றும் பரப்பினர். வட மொழிகள் பிராந்திய மொழிகளைக் கீழடக்க வந்த அன்னிய பாஷைகள் என்பதையும் பரப்பினர்' (பக். 24) என்றும் எழுதுகிறார்.
அதிலும் திருவள்ளுவர் மனுதர்ம சாஸ்திர(ம்) கூறுகிற பிரம்மச்சர்ய, வனப்பிரஸ்த, சன்னியாச வாழ்வியல் கட்டங்களோடு ஒத்துப்போகிறார். இது முழுக்க முழுக்க இந்து (இந்திய) வாழ்க்கை நெறி. ஜி.யு.போப்பும் மற்றவர்களும் போல வள்ளுவரைச் சித்திரிப்பவர்கள் திருக்குறளின் மொத்த வடிவமைப்பும் அறியாத அற்பர்களாமே. (பக்.14-15).
'வள்ளுவர் பிராமண, சத்திரிய, வைசிய, சூத்திரர் ஆகிய நால்வர்ண முறையினை ஏற்றுக்கொண்டு எழுதுகிறார். இன்றைய நவீன சுயநல அரசியல்வாதிகள் வெளிக்காட்டுவது போன்று அவற்றைக் கருதவில்லை' (பக். 26) என்று எந்த அடிப்படையில் ஆராய்ச்சி செய்கிறாரோ? 'பிறப்பு ஒக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்' என்ற திருக்குறள் எதை வற்புறுத்துகிறதோ?
'சிறப்பொடு பூசனை செல்லாது வானம் வறக்குமேல் வானோர்க்கும் ஈண்டு' என்ற குறளில் வரும் பூசனை என்பது வானோர்க்குச் செய்யப்படும் மதச்சடங்கு ஆகிய பூஜை என்பதாகக் கருதி, 'வள்ளுவர் மதங்களுக்கு எதிரானவர் அல்லர்' (Valluvar was not anti-religious - பக்.70) என்று முடிவும் செய்கிறார். 4000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னம் தமிழ்நாடு என்பது ஆரிய தேசம் என்றே வழங்கிற்று என்று அறுதியிட்டுக் கூறுகிறார். (பக்.35).
அறத்துப்பாலில் பிரம்மச்சர்யம், கிரஹஸ்தம், வானப்பிரஸ்தம், சன்னியாசம் ஆகிய நான்கு ஆசிரம வாழ்வு நிலைகளும் தொகுக்கப்பட்டு உள்ளன என்கிறார். அதில் பாயிரம் காட்டும் கடவுள் வாழ்த்து, வான்சிறப்பு, நீத்தார் பெருமை, அறன் வலியுறுத்தல் ஆகிய அதிகாரங்களை பிரம்மச்சரியத்தின் அடிப்படைகளாகவே வகுக்கின்றார்.
பாயிரத்திற்குப் பிரம்மச்சர்ய விரதம் என்றும் தலைப்பு இட்டு, கடவுள் வாழ்த்து அதிகாரத்தினை அக்ஷர அப்பியாச(ம்) என்று விளக்குகிறார். வான்சிறப்பு என்பதனைப் பிரம்மச்சரிய சீடர்கள் அண்டை அயலாரிடம் போய் பிச்சை வாங்கி வந்து குருவிடம் காட்டி, அவர் சம்மதித்த பின்னேயே அன்னம் உண்ண வேண்டுமாம். இது 'பிக்ஷô வந்தனம்' என்க. மூன்றாவது அதிகாரத்திற்கு ஒழுக்கத்து நீத்தார் பெருமை என்கிற விளக்கம் தரப்படுகிறது.
பூனை வேடத்தில் வந்து அகலிகையுடன் கூடல் புரிந்த இந்திரனை 'ஐந்து புலன்களையும் அவித்த ஆற்றல் உடையவனுக்கு உரிய எடுத்துகாட்டு' என்பது தெரிந்தே இழைக்கப்படும் தவறு அல்லவா?
அதிலும் அறன் வலியுறுத்தலில் மெளரியப் பேரரசர் அசோகர் தமது அதிகாரிகளையும், ஆசான்களையும் தமது கொள்கை பரப்ப அனுப்பினார் என்று எழுதுகிறார். அசோகர், பிராந்திய மொழிகளின் முன்னேற்றம் கருதி அவரவர் தாய்மொழியில் பாலி மொழியின் புத்தக் கருத்துகளைப் பரப்பினார் என்கிற வரலாற்றினை இயல்பாகவே சீரிய ஆய்வாளர்கள் மறைப்பது கூடாதுதானே?
ஏதாயினும் டாக்டர் நாகசாமியின் கருத்துப்படி வேத தர்ம மார்க்கத்தினை தமிழர்கள் எளிதில் புரியும்படி வழங்கியதே திருக்குறள். (முகவுரை, பக். 12). இறுதியில் திருக்குறள், சம்ஸ்கிருத சாஸ்திரங்களின் சுருக்கக் கோவை அல்லது தழுவல் என்ற நிரூபணத்தை மறுத்து உரைக்க இயலாது என்றே பறைசாற்றுகின்றார்(பக்.38).
'பிராகிருதம் என்னும் வழக்கு மொழியில் இருந்து தோன்றிய பைசாசம், செளரசேனி, மஹாராஷ்ட்ரம், மாகதி, அர்த்தமாகதி (பாலி) போன்ற மொழிகளின் இலக்கியங்களையும் அவற்றில் இருந்து பிறந்த சிந்தி, ராஜஸ்தானி, குஜராத்தி, பிகாரி, ஒரியா, வங்காளி, அசாமி, லந்தா, காஷ்மீரி, கீழை இந்தி, மேலை இந்தி பஞ்சாபி ஆகிய இந்திய மொழிகள் அனைத்தும் பேச்சு வழக்கு மொழிகள். பிராகிருதத்தின் செம்மைப்படுத்தப்பட்ட இலக்கிய வழக்கு மொழியே சம்ஸ்கிருதம். ஆயின், ஆரியம் அல்லாத திராவிட மொழிக் குடும்பங்களில் தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளம், தமிழ் தென்னிந்தியாவில் புழங்கியவை. ஆயினும் ஆரியத்தை அகற்றிவிட்டு தென் பிராந்தியத்தில் இந்த வழக்கு மொழிகள் முன்னிலை பெறத் தொடங்கியதற்கு எந்த ஆதாரமும் இந்திய வரலாறு முழுவதிலும் கிடைக்கவில்லை' என்று 'சம்ஸ்கிருத இலக்கியத்தின் சிறு வரலாறு' (A Short History of Sanskrit Literature, முன்ஷிராம் மனோஹர்லால் வெளியீடு, புதுதில்லி, திருத்திய விரிவான இரண்டாம் பதிப்பு, 1963. பக். 11) நூலில் ஹன்ஸ்ராஜ் அகர்வால் ஆராய்ந்து உரைக்கிறாரே.
ஏதானாலும், முன்னாள் குடியரசுத் தலைவர் டாக்டர் அப்துல் கலாம் முயற்சியால் சீனமொழியில் அண்மையில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது உள்பட, இதுவரை நாற்பதுக்கும் அதிகமான உலக மொழிகளில் அரங்கேறிய உலகப் பொது மறையாம் திருக்குறளை எந்த மதக் குடத்தினுள்ளும் அடக்கிவிட முடியாது என்பதே உண்மை!

Admin · Guru

திருக்குறள் ஆரிய சாத்திர நூற்களின் வழிநூலா? ஆய்வுத் தொடர்-1

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"

-பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

இப்போது இந்தக் கேள்வியின் அவசியம் ஏன் வந்தது என்று தமிழ் கூறும் நல்லுலகம் நினைக்கலாம். திருக்குறள் ஆரிய சாத்திரங்களிலிருந்து தொகுக்கப்பட்ட ஒரு வழிநூலே என்றும், குறிப்பாக, பிறப்பின் அடிப்படையில் மனிதர்களைப் பிராமணர், சத்திரியர், வைசியர், சூத்திரர் என்று தரப்படுத்தி, பிராமணருக்கு ஏனையோர் கீழ்நிலை என்றும், குறிப்பாக, சூத்திரர் பிராமணருக்கு அடிமை ஊழியம் செய்யவே கடவுளால் படைக்கப்பட்டவர் என்று சொல்லும் நால்வருண வருணாசிரம தருமத்தைத் தூக்கிப்பிடிக்கும் மனுதரும சாத்திரத்தைப் பின்பற்றியே திருக்குறள் எழுதப்பட்டது என்றும் ஆங்கிலத்தில் நூல் எழுதியுள்ளார் தமிழ்நாட்டில் வசிக்கும் முனைவர்.நாகசாமி என்னும் ஓர் ஆரியர்; இவர் 'தொல்லியல் அறிஞர்' என்றும் 'கல்வெட்டு ஆய்வாளர்' என்றும் அறியப்பட்டவர்; திருக்குறள் ஆரிய தர்ம சாத்திரங்களின் வழிநூல் என்றும், தமிழ்நாடு என்று எதுவும் தமிழர்களுக்குக் கிடையாது என்றும் இது பண்டைய சமற்கிருத சாத்திரங்களில் ஆரியதேசம் என்றே அறியப்படுகின்றது என்றும் இவர் வெளியிட்டுள்ள ஆங்கில நூலில் எழுதி நிறுவ முனைந்துள்ளார்.

"Thirukkural - an Abridgement of Vedic Dharma Sastras" என்பது திருவாளர் நாகசாமியின் ஆங்கில நூலின் தலைப்பு. உண்மைக்குப் புறம்பான கருத்துக்களையும், உண்மையைத் திரித்தும் இவர் நிறுவ முயலும் கருத்துக்கள், திருக்குறளின் மாண்பை ஒருக்காலும் சிதைக்க இயலாது. ஆயினும், தமிழர்களின் கலை, பண்பாடு, வரலாறு, சமயம், மெய்யியல், வழிபாடு உள்ளிட்ட அனைத்துக் கூறுகளும் ஆரியர்கள் போட்ட பிச்சை என்றும், மொத்த இந்தியாவும் ஆரிய தேசமே என்னும் ஒற்றைக் கலாச்சாரத்தை ஆட்சிக்கு உள்ளும் வெளியும் நிலைநிறுத்த முற்படும் பாசிச சக்திகள் செய்யும் பல்வேறு முயற்சிகளின் ஒரு பரிமாணமே திரு.நாகசாமியின் இம்முயற்சி என்பதை youtube இணையதளத்தில் வெளிவந்துள்ள பின்வரும் காணொளி வெளிச்சம்போட்டுக் காட்டும். ராஜீவ் மல்கோத்திரா என்னும் வடஇந்திய ஆரியர், தமிழ் நாட்டில் பலநூறு தலைமுறைகளாகத் தமிழர்களோடு தமிழர்களாக வாழும் கருப்பு ஆரியரான முனைவர் நாகசாமியைக் காணும் பேட்டியில் இவ்விரு ஆரியர்களும் கூறும் விஷமத்தனமான கருத்துக்களைக் கேட்டு, கொதிக்கும் உங்கள் ரத்தம் சொல்லும் "ஏன் இன்னும் இக்காணொளியை மறுத்தும், இந்நூலுக்கு மறுப்பும் எழுதாமல் மென்மையான கட்டுரை எழுதுகிறீர்கள்?" என்று.

இக்காணொளி ஆங்கிலத்தில் வெளிவந்துள்ளதால், ஆங்கிலத்தில் வெளிவந்த இந்நூல் உலகெங்கிலும் பேசப்படுகின்றது; குறிப்பாக, வடஇந்தியாவில் இந்நூல் முக்கியத்துவம் பெறுகின்றது என்ற நோக்கில், இந்நூலுக்கு ஒரு மறுப்புநூல் தமிழிலும், ஆங்கிலத்திலும் எழுதவேண்டியது மிகமிக அவசியம். ஆங்கிலத்தில் வெளிவரும் மறுப்பு நூல், தமிழறியாத அறிவுலகத்துக்கு உண்மையைத் தெரிவிக்கப் பயன்படும்; தமிழில் வெளிவரும் மறுப்பு நூல், தமிழர்களுக்குப் பயன்படுவதற்கு ஏதுவாக இருக்கும்.

ஆரியரான திரு.நாகசாமி, திருக்குறளைப் பற்றி ஏன் இப்படியொரு பொய்யான நூலை ஆங்கிலத்தில் எழுதி வெளியிடவேண்டும் என்பதைத் தமிழர்கள் சரியாக விளங்கிக்கொள்ள வேண்டும். உலகப்பொதுமறை திருக்குறளுக்கு ஒப்பிட்டுச் சொல்லுமளவு ஒரு அறம்-நீதி-வாழ்வியல்நெறி பேசும் நூல் உலகெங்கிலும் உள்ள எந்நாட்டு இலக்கியத்திலும் இல்லை. சமயம் சாராது, காலம்-இடம் என்னும் பரிமாணங்களைக் கடந்து விளங்கும் திருக்குறளின் பெருமை எந்நூலுக்கும் இல்லை. "தமிழன் என்றோர் இனமுண்டு; தனியே அவர்க்கோர் குணமுண்டு" என்று உலக அரங்குக்கு உரக்கச் சொல்லும் நூல் திருக்குறள்.

[உலகில் அதிகம் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட நூலான பைபிள் ஒரு மதநூல். பெரும்பாலான நாடுகளின் அரசுமதமாகக் கிறித்துவமதம் விளங்குவதால், பைபிள் அந்தந்த நாட்டு அரசுகளின் துணையால் அந்தந்த நாட்டு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது என்பதால், பைபிள் எண்ணிக்கையை திருக்குறள் எண்ணிக்கைக்கு ஒப்பிட இயலாது.]

எந்நாட்டு அரசுகளின் உதவியுமின்றி, நூலின் கருத்துப் பொருண்மை ஒன்றால் ஈர்க்கப்பட்ட பன்னாட்டு அறிஞர் பெருமக்களின் தனிமுயற்சியின் துணைகொண்டு மட்டுமே, அதிகமான பன்னாட்டு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட ஒரே நூலாக விளங்குகிறது திருக்குறள். ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இப்பெருமையினைத் தாங்கி நிற்கும் திருக்குறளின் பெருமைகண்டு தாங்கொணாப் பொறாமை மேலிட்டு, அந்நூலினை விழுங்கிச் செரித்துவிடத் துடிக்கின்றனர் ஆரியர்கள். இங்கு ஆரியர்கள் என்று குறிப்பிடப்படுபவர்களில், ஆரியக் கொள்கையைத் தூக்கிப்பிடிக்கும் தமிழரும் அடக்கம் என்பதைக் கவனத்தில் கொள்க.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!" என்று சங்ககாலம் தொட்டு முழங்கிவரும் பாரதிதாசர்களால் அவ்வப்போது இடர்களையப்பட்டுத் தமிழன்னையின் மணிமுடி மகுடத்தில் ஒளிரும் மாணிக்கமாக திருக்குறள் போற்றப்பட்டு வருகின்றது. என்றாலும், தமிழகத்தில் வாழ்ந்துவரும் ஆரியர்கள், வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போதெல்லாம், திருக்குறளுக்கு எதிராக எழுதுவதையோ, அல்லது திருக்குறளை ஆரியக் கருத்தியலில் அடைக்க முயல்வதையோ செய்யத் தவறுவதேயில்லை.

தமிழ்நாட்டில் வசிக்கும் ஆரியர்கள் அனைவரின் வீட்டிலும் ஆரியரின் தாய்மொழியான வடமொழி பேசப்படுவதில்லை; ஏனெனில், வடமொழி என்னும் ஆரியம் உலகவழக்கு அழிந்து, ஒழிந்து சிதைந்து செத்துப் போய்விட்டது. எனவே, தமிழகத்தில் வாழும் வடஆரியர்கள் தமிழில்தான் உரையாடுகின்றனர். ஆயினும், தமிழ் அவர்களின் தாய்மொழி அன்று என்பதிலும், வடமொழி செத்துவிட்டாலும், அதன்பின்னர் ஆரியர்கள் உருவாக்கிக்கொண்ட அரைச்செயற்கை மொழியான சமற்கிருதமே உயர்வான மொழியென்றும் உறுதியாகப் பேசுபவர்கள்; சமற்கிருதம் தேவமொழி என்றும், தமிழ் 'நீசமொழி' என்றும் நம்மிடமே உரக்கப் பேசுவார்கள். தமிழர்களுக்கு நலம்பயக்கும் திட்டங்கள் எதுவாயினும் சரி அல்லது காவிரி உள்ளிட்ட தமிழர்களின் உரிமைகள் தொடர்பான எவையாக இருந்தாலும் சரி, வரிந்து கட்டிக்கொண்டு, எதிர்நிலைக் கருத்தியல்களைப் பரப்புவதில் முழுமூச்சுடன் ஈடுபடுவர்.

ஆரிய தரும சாத்திரங்களுக்கும் திருக்குறளுக்கும் தத்துவ அடிப்படையில் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை என்று நிறுவ, "பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்; சிறப்பொவ்வா செய்தொழில் வேற்றுமையான்" என்னும் குறள் ஒன்றே போதும்.

பிறப்பினால் அனைத்து உயிர்களும் ஓர் நிலை(சமம்-ஒக்கும்); அவ்வுயிர்கள் வாழும் உடல்களின் தன்மையைப் பொருத்தும், தொழிற்படும் செய்தொழில் பொருத்தும், உயிர்களின் சிறப்புகள் வேறுபடுகின்றன என்கிறார் பொய்யாமொழிப் புலவர்.

காட்டாக, தொடு உணர்ச்சி மட்டுமே கொண்ட ஓரறிவு உயிரான மரம், நாம் வெளியிடும் கரியமில வாயுவை காற்றில் இருந்து சுத்திகரித்து நீக்கி, நமக்கான உயிர்வளி என்னும் 'Oxygen'-ஐ வெளியிடுகின்றது; சூரிய ஒளியின் துணைகொண்டு, தனக்கான உணவையும், ஏனைய உயிர்களுக்கான உணவாக இலைகளையும், காய்களையும், பழங்களையும் உற்பத்தி செய்கின்றது. இவை அனைத்திற்கும் தேவையான நீர்ச்சத்தை, காற்றிலிருந்தும், நிலத்தடியிலிருந்தும் பெறக் கடினமாக உழைக்கிறது. கடும் தட்பவெட்பச் சூழல்களில் தன்னைக் காத்துக்கொள்ளக் கடுமையாகத் தனியே போராடுகின்றது; ஏனென்றால், மரங்களால் நடக்கவோ, ஓடவோ, பறக்கவோ இயலாதல்லவா? இத்துணைப் போராட்டங்களின் வெளிப்பாடாகத்தான் மனிதர்களுக்காகப் பூப்பதும், காய்ப்பதும், கனிவதும் நிகழ்த்துகின்றது.

"ஒவ்வொரு பூக்களுமே சொல்கிறதே! வாழ்வென்றால் போராடும் போர்க்களமே!" என்று ஓருயிர்த் தாவரத்தின் வலியைக் காட்சிப்படுத்துகின்றார் தற்காலத் தமிழ்க் கவிஞர் பா.விஜய். இத்துணை சேவைகளைத் தன் சக உயிர்களுக்குச் செய்யும் ஓருயிர்த் தாவரத்தைக் காட்டிலும், ஆறறிவு மனிதப்பிறவிகளாகிய நாம் எவ்வகையில் உயர்ந்தவர்கள்? மற்ற உயிர்களுக்கு எவ்வகையில் சேவை செய்தவர்கள்? மனிதர்களாகிய நாம், நம் அனைத்துத் தேவைகளுக்கும் மற்ற உயிர்களைக் கொன்றும், தொழிநுட்ப வளர்ச்சி என்ற பெயரால் ஏனைய உயிர்களின் வாழ்வாதாரங்களைப் பாழ்படுத்தியும், வருங்காலத்தில் இப்புவியை உயிர்கள் வாழ்வதற்குத் தகுதியற்ற பாழிடமாக ஆக்கும் போக்கில் கேவலமாகவே வாழ்ந்து வருகின்றோம்.

மனித வாழ்வு என்பதே ஏனைய உயிரினங்களின் நல்வாழ்வைச் சார்ந்தது; ஏனைய உயிர்களின் வாழ்வுரிமையைப் பாதுகாப்பதால் மட்டுமே மனிதகுலம் தன்னைப் பாதுகாக்க இயலும் என்பதை ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே உணர்ந்திருந்த தமிழர்களின் அறநூல் திருக்குறள் சொல்லும் "பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்" என்னும் அனைத்து உயிர்களுக்கான சமநீதித் தத்துவம் எங்கே?

ஆரிய பிராமணர்குலம் ஒன்றன் நன்மையையே கருத்தில்கொண்டு, பிறப்பின் அடிப்படையில் மனிதர்களைச் சூத்திரர்கள் என்னும் இழிமக்களாக்கி, அவர்களை என்றும் ஆரியப் பிராமணர்களுக்கு அடிமைப்படுத்த வடிவமைக்கப்பட்ட மனுதருமம், சநாதன தருமம் என்ற பெயர்களில் உலாவரும் பாசிச, மனிதவிரோத ஆரிய தர்ம சாத்திர நூற்கள் எங்கே?

எவ்வகையிலாவது இவ்விரண்டு நூற்களையும் ஒப்பிடவே இயலாதபோது, திருக்குறளை ஆரிய தர்ம சாத்திரங்களின் சுருக்கம் என்று சொல்லும் அடாவடித்தனத்தை நூலில் வடித்த ஆரியருக்கு, நாம் வடிக்கும் பொருத்தமான மறுப்பு நூல் ஒன்றே காலத்தை வென்ற விடையாக அமையும்.

நூல் முழுவதையும் எழுதி முடித்தபின், ஒரு புத்தமாக வெளியிடலாம் என்றிருந்தேன். அப்படி வெளியிட்டிருந்தால், அதில் உலகத் தமிழர்களின் பங்களிப்பு இல்லாதிருக்கும்; பல குறைபாடுகளையும் கொண்டிருக்கும். கிருஷ்ணன் என்னும் தனித்தமிழனாக மறுப்பு நூல் எழுதுவதைப் பார்க்கிலும், 'யாழ்' போன்ற உலகத்தமிழர்களை ஒன்றிணைக்கும் தளத்தில் தொடர் கட்டுரையாக எழுதினால், உலகத்தமிழர்களின் அறிவார்ந்த பங்களிப்புடன் ஒரு நிறைவான நூலாக வெளிவரும் வாய்ப்புகள் அதிகம் என்று உணர்ந்ததால், இந்நூலைத் தொடர்கட்டுரையாக எழுத முனைகின்றேன். ஒவ்வொரு கட்டுரையும் ஒரு தனிக் கருத்தை மையமாகக் கொண்ட கட்டுரையாக இருக்கும். எனவே, முந்தைய கட்டுரைகளைப் படித்தால்தான் நடப்புக் கட்டுரை புரியும் என்ற தொடர்கதை இலக்கணம் இத்தொடருக்குப் பொருந்தாது.

மனிதகுல விரோத நூலாகிய சநாதன மனுதரும சாத்திர நூற்களின் சுருங்கிய வடிவமே திருக்குறள் என்று கொடுமை பறையும் "Thirukkural - an Abridgement of Vedic Dharma Sastras" ஆரியப் பேரினவாதப் பாசிச நூல் சொல்லும் மையக் கருத்துக்களின் சுருக்கத்தையும், அந்நூலின் ஒவ்வொரு கருத்துக்குமான பதிலாக ஒவ்வொரு கட்டுரையுமாகத் தொடர்ந்து எழுத உள்ளேன். தமிழர்கள் அனைவரும் ஒவ்வொரு கட்டுரையையும் திறனாய்வு செய்து, குறைகளைச் சுட்டி, தங்களின் கருத்துக்களைத் தெரிவித்தால், ஒரு வலிமையான நூலாக இத்தொடர் கட்டுரைகள் உருவெடுக்கும். தமிழரெல்லாம் இணைந்து உருவாக்குவோம்.

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார்
உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!
கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு
துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

Admin · Guru

தமிழ்நாடு ஆரியநாடே என்பது உண்மையா - குறள் ஆய்வு-2

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

குறள்ஆய்வு-2ம் அத்தியாயத்தின் பேசுபொருள், தமிழ்நாடு ஆரியநாடே என்று ஆரியனான மனு தனது நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார் என்பதை மேற்கோள் காட்டி, தொல்லியல் அறிஞர் நாகசாமி உரிமை கொண்டாடுவது எவ்வளவு தூரம் உண்மை என்று ஆராய்வதாகும்.

ஆய்வறிஞர் காட்டும் தமிழ் நிலப்பகுப்பு

முனைவர் ந.சுப்ரமண்யன் அவர்கள் 1966ல் எழுதிய "சங்ககால வாழ்வியல்", (அத்தியாயம் 10,பக்கம் 330, பத்தி2,) என்னும் வரலாற்று நூலில் சங்ககாலத் தமிழகத்தைப் பற்றிப் பின்வருமாறு குறிக்கின்றார்: "தமிழ்நாட்டைக் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என்று பிரிப்பது செயற்கையான இலக்கியப் பாகுபாடு அன்று; ஏனெனில் அத்தகைய நிலப்பாகுபாடு தமிழகத்தில் உண்மையாகவே இருந்தது. அங்கிருந்தவர்கள் ஒன்று வேடர் அல்லது ஆடுமாடு மேய்ப்பவர், அல்லது உழவர், அல்லது மீனவர் அல்லது கள்ளர். அவர்களது தோற்றம், உடை, உணவு, தொழில், பழக்கவழக்கங்கள் முதலியவை இயல்பாகவே வேறுபட்டன."

மானுடவியல் அடிப்படையில் ஆய்வு

ஆய்வறிஞர் சுப்ரமண்யன் ஆய்வு அடிப்படையில், தமிழக நில அமைப்பைக் கருத்தில்கொண்டு, மனிதனின் உடல், உள்ளம் இரண்டும் சார்ந்த 'Anthropology' என்னும் மானுடவியல் சார்ந்த ஆய்வை மேற்கொண்டு, ஆரியர் தமிழ் மண்ணின் மைந்தர்களா அல்லது வந்தேறிகளா என்பதை ஆராய்ந்தால் மட்டுமே நாகசாமி அவர்களின் கூற்றில் உள்ள உண்மை புலப்படும் என்பது தெளிவு.

முனைவர் நாகசாமியின் ஆரியதேசவாதம்

முனைவர் நாகசாமி அவர்கள் எழுதிய "TIRUKKURAL - An Abridgement of Sastras" என்ற நூலின் 13ம் பக்கத்தில் பின்வருமாறு குறிப்பிட்டுள்ளார்: "Manu has mentioned the country between the Eastern ocean and the Western ocean was called Arya desa and this could refer only to Tamil Nadu, Andra and Karnataka (and also Kerala)". இதன் பொருள், தமிழ்நாடு உள்ளிட்ட தென் மாநிலங்கள் ஆரியதேசமாகும். அப்படியானால், தமிழ்நாடு தமிழனின் தேசமன்று என்று பொருள். ஒரு வாதத்துக்காக திரு.நாகசாமி சொல்லுவதை உண்மை என்றே வைத்துக்கொண்டால், பின்வரும் கேள்விகள் எழுகின்றன.

நால்வகை நிலத்திலும் உழைத்து வாழ்ந்தவரா ஆரியர்கள்?

திரு.நாகசாமி அவர்கள் மனுசாத்திர நூலில், கிழக்குக் கடலுக்கும், மேற்குக் கடலுக்கும் இடைப்பட்ட நாடு ஆரிய தேசம் என்று கூறுவதாகவும், அக்கூற்றினால் பெறப்படும் உண்மை யாது எனின், தமிழ்நாடு, கேரளா, ஆந்திரா, கர்நாடகா உள்ளிட்ட நாடுகள் ஆரியதேசம் என்பதாகும் என்று ஆணித்தரமாக தனது வாதத்தை முன் வைக்கின்றார்; மனுவின் காலத்திலேயே ஆரியதேசமாக தமிழ்நாடு இருந்ததென்றால், ஆதியில், தமிழகத்திலுள்ள ஐவகை நிலங்களிலும் உழைத்து வாழ்ந்தவர்கள் ஆரியர்களே என்று பொருள். அவ்வாறானால், ஆரியர்கள் எவ்வகையான உழைப்பில் உயிர் வாழ்ந்தார்கள் என்ற கேள்விகள் எழுகின்றன; குறிப்பாக, தமிழகத்தின் பாலை தவிர்ந்த நால்வகை நிலங்களில் வாழ்ந்ததாகக் கூறப்படும் ஆதி ஆரியர்களைக் குறித்துப் பின்வரும் கேள்விகள் இயல்பாக எழுகின்றன:

மலையும் மலைசார்ந்த பகுதியுமான குறிஞ்சியில் வாழ்ந்த ஆரியர்கள் மலைக்கு வந்து தேனெடுத்தார்களா? தினைப்புனம் காத்தார்களா? மலை வேடர்களா? வேட்டுவத் தொழிலைச் செய்தார்களா?
காடுகளும், காடுகள் சார்ந்த பகுதியுமான முல்லை நிலங்களில் வாழ்ந்த ஆரியர்கள் ஆடு, மாடு மேய்த்தார்களா? ஆநிரைகளுக்கு நீரூற்றிப் பால் கறந்தனரா? அவர்தம் பெண்டிர் மத்தினால் ஓசையுடன் தயிரைக் கடைந்து வெண்ணெய் உண்டாக்கினரா?
வயல்களும், வயல் சார்ந்த பகுதிகளான மருதநிலத்தில் ஆரியர்கள் உழவராக உழவுத் தொழிலைச் செய்தார்களா? வயலுக்கு வந்தார்களா? ஏற்றமிறைத்தார்களா? நீர் பாய்ச்சி நெடுவயல் நிறையக் கண்டார்களா? நாற்று நட்டார்களா? களை பறித்தார்களா? அவர்தம் பெண்கள் கழனிவாழ் உழவருக்கு கஞ்சிக் கலயம் சுமந்தார்களா?
கடலும், கடல் சார்ந்த பகுதியுமான நெய்தல் நிலங்களில் வாழ்ந்திருந்த ஆரியர்கள் மீனவர்களா? கடலோடி மீன்பிடிக்கும் தொழில்களைச் செய்தார்களா?

ஒரு நாட்டின் பூர்வகுடிகள் என்று சொந்தம் கொண்டாடும் இனம், மானுடவியல் (Anthropology) தத்துவத்தின்படி, ஆதிக்காலம் தொட்டு, அந்நாட்டில் உடலுழைப்புச் செய்து வாழ்ந்தவராக இருத்தல் வேண்டும் என்பது உலகோர் அனைவரும் அறிந்த உண்மை.

ஆரியர் உடலுழைப்புச் செய்ததாகத் தொல்காப்பியத்திலும் சான்று இல்லை!

ஆரியருக்குத் தொழில் யாது என்ற வினாவுக்கு விடை தொல்காப்பியத்திலும் காணப்படவில்லை; தொல்காப்பியர் காலத்தில், அந்தணர் என்போர் அறவோர் என்று பொதுவில் கூறப்பட்டுள்ள வழக்கு மட்டுமே இருந்துள்ளது. அத்தகைய அறவோர்க்கு உரியதாகப் பின்வருவனவற்றைக் குறிக்கின்றது தொல்காப்பியம்:

நூலே, கரகம், முக்கோல், மணையே,
ஆயும் காலை, அந்தணர்க்கு உரிய! - தொல்காப்பியம்:பொருளதிகாரம்:மரபியல்:1560

இங்கு, தொல்காப்பியம் குறிப்பிடும் "அந்தணர்" என்னும் சொல் ஆரியர்களைக் குறிக்காமல், பொதுவாகத் துறவிகளைக் குறித்தது என்பதே உண்மை. ஏனெனில், இல்லறத்தானாக வாழ்ந்து, வைதிகக் சடங்குகளைச் செய்த ஆரியர்கள் முக்கோல்களையோ, கரகத்தையோ பயன்படுத்தியவர்கள் அல்லர். அத்தகைய துறவியர் தமிழர், ஆரியர் என்னும் இரு தரப்பாரும் உள்ளடக்கியோர் என்பது தெளிவு. "அந்தணர்" யார் என்னும் இப்பொருள் குறித்து, அடுத்துவரும் அத்தியாயம்: "அந்தணர் என்போர் ஆரியரா: குறள் ஆய்வு-3"ல் விரிவாக விவாதிக்கலாம்.

உடலுழைப்பு இல்லாத சுகவாழ்வே ஆரியருடையது!

ஆரியர்கள் செய்த ஆறு வகைத் தொழிலாகச் சொல்லும் ஓதல், ஓதுவித்தல், வேட்டல், வேட்பித்தல், ஏற்றல், ஈதல் என்று ஒரு வழக்கு சங்ககாலம் தொட்டு உண்டு. ஓதல் என்பது ஆரிய வேதம் ஓதுவது, ஓதுவித்தல் என்பது ஏனைய ஆரியருக்கு ஓதுவிப்பது, வேட்டல் என்பது ஆரியரே அவர் நலனுக்காக வேள்வி செய்வது, வேட்பித்தல் என்பது, தமிழரிடம் பெரும்பொருள் பெற்றுக்கொண்டு, பொருள் கொடுத்தவர் நலனுக்காக வேள்வி செய்வது, ஏற்றல் என்பது தானமாகப் பெரும்பொருளைத் தமிழரிடமிருந்து பெறுவது (ஒரு வேலையும் செய்யாமல், தமிழர்களை ஏமாற்றித் தானம் வாங்கிக் கேவலமாகப் பிழைப்பதைத் தொழிலாகக் காட்டும் ஆரியர்கள் எவ்வளவு புத்திசாலிகள்), ஈதல் என்பது ஆரியர் அவர்களின் வைதீகச் சடங்குகள் செய்யும்வேளை, ஏனைய ஆரியருக்குத் தானம் கொடுத்தல் என்பதாகும்.

அண்டிப்பிழைக்கவந்த ஆரியர் நாடே எனதென்கிறார் !

ஆக, வந்தகாலம் தொட்டு, உடலுழைப்பு என்றால் என்னவென்றே தெரியாது தமிழரை அண்டிப்பிழைத்த வந்தேறிகளான வடஆரிய ஏமாற்றுக் கூட்டத்தின் தலைமகன் மனு தமிழ்நிலத்தை ஆரிய தேசமென்று கூசாமல் பொய்யுரைத்துள்ளார் என்பதே உண்மை. பொய் சொன்ன மனுவுக்கும், அப்பொய்யுரையையே காசாக்கப் பார்த்த முனைவர் நாகசாமிக்கும் வரலாற்றுரீதியில் தமிழ் மக்கள் தரும் விடை மேற்கண்ட வினாக்களாகத்தான் இருக்கும்.

மானுடவியல் அடிப்படையில் தமிழனே தமிழ் மண்ணுக்கு உரியவன்!

எனவே, தமிழகம் ஆரியதேசம் என்ற மனுவின் கூற்று மானுடவியல் அடிப்படையில் துளியும் உண்மையற்ற பொய்யுரையாகும்; மனுவை மூலமாகக் காட்டி, தமிழ்மண்ணை ஆரியமண் என்று உரிமை கொண்டாடும் தொல்லியல் அறிஞர் முனைவர்.நாகசாமியின் கூற்று, "என் பாட்டன் விட்டுச்சென்ற டைரிகளில் அமெரிக்கா முழுதும் தமிழ்தேசம் என்று எழுதி வைத்திருக்கிறான்; எனவே அமெரிக்கா தமிழனுக்கே" என்று முழங்கும் அடிப்படையற்ற உரிமை முழக்கத்தை ஒத்தது; நகைப்புக்கிடமானது. "ஒண்ட வந்த பிடாரி ஊர்ப்பிடாரியை ஓட்டியதாம்" என்ற தமிழ் சொலவடை நினைவுக்கு வந்து வயிறு வலிக்கச் சிரித்தேன்! நீங்களும் வாய்விட்டுச் சிரியுங்கள்!!

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்!
வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார்
உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற்
றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!
கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே
எனவையம் கலங்கக் கண்டு
துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

Admin · Guru

குறள் கூறும் 'அறவாழி அந்தணன்' ஆரியப்பிராமணரா? - குறள் ஆய்வு-3.

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

"TIRUKKURAL - An Abridgement of Sastras" என்னும் தமது நூலின் எட்டாவது பக்கத்தின் இறுதியில் திரு.நாகசாமி அவர்கள் பின்வருமாறு கூறுகின்றார்:

"There is a Kural which -

அறவாழி அந்தணன் தாள் சேர்ந்தார்க்கு அல்லால்
பிறவாழி நீந்தல் அரிது (குறள் 8.)

It means that unless one takes refuge in the feet of the Antanan, who wields the chakra, it is difficult to get over the birth. Here, it may be interpreted that the lotus feet of Vishnu who wields the protective Chakra, it may also be interpreted as unless one takes refuge in the feet of the Brahmana men who holds the chakra of dharma, it is difficult to cross the world, as the word, Antanan stands for a Brahmin."

திரு நாகசாமி ஆங்கிலத்தில் எழுதியதன் தமிழாக்கம் பின்வருமாறு:

"மேற்கண்ட குறளின் பொருள், அறச்சக்கரத்தைக் கொண்டு விளங்கும் அந்தணனின் பாதங்களைச் சரணடைந்தால் ஒழிய, பிறவியைக் கடப்பது கடினம். இங்கு, 'அறவாழி அந்தணன் தாள்' என்பதற்கு, 'காக்கும் சக்கராயுதத்தைக் கைக்கொண்டு திகழும் விஷ்ணுவின் தாமரைத் திருவடிகள்' என்றும் பொருள் கொள்ளலாம்; 'தர்மச்சக்கரத்தை உடைமையாகக் கொண்டுள்ள பிராமண ஆண்களின் கால்களில் சரணடைந்தாலொழிய, இவ்வுலகைக் கடப்பது கடினம்' என்றும் பொருள் கொள்ளலாம்; ஏனெனில், அந்தணன் என்னும் சொல் பிராமணனையே குறித்து நிற்கின்றது."

"பிராமண ஆண்களின் கால்களில் சரணடைந்தாலொழிய, இவ்வுலகைக் கடப்பது கடினம்" என்று தரும் விளக்கத்தினால், திரு.நாகசாமி அவர்கள் வெளிப்படுத்துவது ஆரியப் பிராமணத் திமிரின் உச்சம். இப்படி ஒரு விளக்கத்தை எழுதினால் மறுப்புத் தெரிவிக்க பாவாணர் இபூவுலகில் இல்லை; பெருந்தமிழறிஞர் பேராசிரியர் தொ.பரமசிவம் அவர்கள் செயல்பாட்டில் இல்லை என்ற அசட்டுத் துணிச்சல் இந்த ஆரியப் பிராமணருக்கு வந்துவிட்டது. அவர்களின் எழுத்துக்கள் எம்போன்ற சாமானியரையும் மீட்டுருவாக்கம் செய்து போரிட வைக்கும் என்று அறியாமல் போனார் இந்த ஆரியப் பிராமணர் திரு.நாகசாமி.

திருவள்ளுவர் காலத்தில் ஆரியப் பிராமணர்கள் தமிழ்நாட்டுக்கு வந்துவிட்டார்கள் என்பது சங்க இலக்கியங்கள் கூறும் சான்றுகளால் நன்கு அறியலாம். எனவே, திருவள்ளுவர் 'பிராமணர்' என்ற வார்த்தையை நன்றாக அறிந்தே இருப்பார் என்பது உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி.

அந்தணர் என்னும் சொல் ஆரியப்பிராமணரைக் குறிக்காது!

ஆனால், திருக்குறள் முழுவதும் 'பிராமணர்' என்ற வார்த்தையைத் திருவள்ளுவர் எங்குமே பயன்படுத்தவில்லை என்பதிலிருந்து 'அந்தணன்' என்னும் சொல் பிராமணரைக் குறிக்கவில்லை என்பதும், ஆரிய மனுதரும சாத்திரங்களின் கருத்துக்களையும் திருவள்ளுவர் திருக்குறளில் குறிக்கவில்லை என்பதும் தானே விளங்கும்.

பார்ப்பார் என்னும் தமிழர்!

'அந்தணன்' என்ற சொல் தவிர, திருவள்ளுவர் 'பார்ப்பார்' என்னும் சொல்லை மட்டுமே திருக்குறளில் குறிப்பிட்டுள்ளார். இதுவும் ஆரியப் பிராமணரைக் குறிக்கும் சொல் அன்று. தமிழ்நாட்டின் பூர்வகுடிகளான திருக்கோயில் பூசகர்களையே 'பார்ப்பார்' என்னும் சொல்லால் குறித்தார் வள்ளுவர். (தற்காலத்தில் இவர்கள் சிவாச்சாரியார்கள் / பட்டாச்சாரியார்கள் என்று அழைக்கப்படுகின்றனர்.)

தமிழ்ப் பார்ப்பார்கள் வீடுகளில் சிவபெருமானை(திருமாலை)த் உலகநலன் வேண்டி தமதளவிலும், சிவன்(திருமால்) திருக்கோயிகளில் ஏனையோர்களுக்காக அவர்பொருட்டும் வழிபாடும், பூசனையும் செய்யும் திருத்தொண்டு புரிபவர்கள்.

'பார்ப்பு' என்ற சொல்லுக்குப் 'பறவையின் குஞ்சு' என்று பொருள். இதற்கான இலக்கியச் சான்றை "அள்ளற் பழனத்து அரக்காம்பல் வாயவிழ வெள்ளம் தீப்பட்டதென வெரீஇப் - புள்ளினந்தம் கைச்சிறகாற் பார்ப்பொடுக்கும் கவ்வை......." எனவரும் முத்தொள்ளாயிரப் பாடல் தருகின்றது. இங்கு, 'பார்ப்பு' என்னும் சொல்லை பறவையின் குஞ்சு என்னும் பொருள் கொண்டே உரைக்கின்றது முத்தொள்ளாயிரம்.

முதல் பிறப்பாக, தாய்ப்பறவையின் வயிற்றிலிருந்து முட்டையாகவும், பின் இரண்டாவது பிறப்பாக, முட்டையிலிருந்து பொரிந்து குஞ்சாகவும், இரு-பிறப்பு நிகழ்வதால் இப்பெயர் வந்தது. அதனைப் போலவே, உபநயனம் (பூணூல் அணிதல்) முடிந்தவுடன் அவர்கள் அடுத்த பிறப்பை எடுத்து விடுகின்றனர். அதனால்தான் அவர்களுக்கு இருபிறப்பாளர்கள்(துவிஜர்) என்று பெயர். அந்த அடிப்படையில்தான் பார்ப்பனர் என்று பெயர் வந்தது. இருபிறப்பாளன் என்ற காரணத்தால், பார்ப்பார் என்று திருக்கோயில் பூசகர்கள் அழைக்கப்பட்டனர்.

[மேலும், பார்ப்பார் என்பவர்கள் தமிழர் சமய வேத, ஆகம நூல்களைக் கோயில் வழிபாட்டுக்கு அடிப்படையாகக் கொண்டு பார்ப்பதும், அவற்றின்படி, கோயில் கடவுளர்க்கு தமிழ்வழித் திருப்பூசை,திருப்பலி முதலியன செய்ததாலும், பார்ப்பார் எனவும், குருக்கள் எனவும், அந்தணர் எனவும் அழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் சுத்தத் தமிழர்களே!

ஆரியப் பிராமணர்கள் தமிழ்நாட்டிற்கு வந்தபிறகு, அரசர்களுக்குத் தமிழ்ப் பார்ப்பனர்கள் செய்துவந்த மதக் கருமங்களையும், திருக்கோயில் சடங்குகளையும் ஆரியப் பிராமணர்களைக் கொண்டு செய்விக்க சில தமிழ் அரசர்கள் முனைந்தனர். இவ்வாறு, ஆரியப்பிராமணர்களும் பார்ப்பனர், அந்தணர் பட்டம் பெற்றதால் ஆகம விதிகள் காற்றில் பறக்க விடப்படுவதைத் தடுக்கவே, தமிழாகமம் திருமந்திரம் எழுதிய திருமூலதேவர் நாயனார் இப்போக்கைக் கண்டித்து 519வது திருமந்திரம் அருளினார்.

தமிழ்நாட்டுக்கு வந்தேறிய ஆரியப்பிராமணர்கள் தம்மையும் பார்ப்பனர்கள் என்று பொய்மொழி கூறிக்கொண்டு, திருக்கோயில் பூசனை செய்ய முற்பட்டனர் என்பதையும், அத்தகைய ஆரியப் போலிப் பார்ப்பனர்களை "பேர்கொண்ட பார்ப்பான்" என்று தமிழர்களுக்கு அடையாளம் காட்டுகின்றார் பத்தாம் திருமுறை ஆசிரியர் திருமூலதேவ நாயனார்:

பேர்கொண்ட பார்ப்பான் பிரான்தன்னை அர்ச்சித்தால்
போர்கொண்ட வேந்தர்க்குப் பொல்லா வியாதியாம்
பார்கொண்ட நாட்டுக்குப் பஞ்சமு மாம்என்றே
சீர்க்கொண்ட நந்தி தெரிந்துரைத் தானே. - திருமந்திரம் 519

தம்மைப் பார்ப்பனர் என்று பொய்யுரைக்கும் 'பேர்கொண்ட பார்ப்பான்' என்னும் ஆரியப் பிராமணன் திருக்கோயிலில் சிவபிரானின் திருமேனியைத் தொட்டு அருச்சனை செய்தால், போர்த்தொழில் செய்து நாடுகாக்கும் வேந்தர்களுக்குப் பொல்லாத வியாதிகள் வரும்; நாட்டில் பஞ்சம் வரும் என்று தெரிந்து சீர் கொண்ட நந்தி எமக்கு உபதேசம் செய்தார் என்று இத்திருமந்திரம் வழியாக தமிழ்நாட்டு மக்களையும், நாடாளும் மன்னனையும் எச்சரிக்கை செய்கின்றார் நான்காம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த திருமூலர். அறம்,பொருள்,இன்பம்,வீடு என்னும் தமிழ் நான்மறையும், வடவேதப் பயிற்சியும் ஒருங்கே கைக்கொள்ளும் தமிழ் பார்ப்பார் வேறு, வட ஆரியவேதம் மட்டுமே ஓதும் ஆரியப் பிராமணர் வேறு என்பதைத் தமிழ் ஆய்வாளர்கள் அறிதல்வேண்டும்.]

மறப்பினும் ஓத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்
பிறப்பொழுக்கங் குன்றக் கெடும். - திருக்குறள்:134

(பொருள் கொள்ளும் முறை: ஓத்து மறப்பினும் (பின்)கொளலாகும்; ஒழுக்கம் குன்ற, பார்ப்பான் பிறப்பு கெடும்.)

தான் கற்ற வேதத்தை மறந்து போனாலும் பிறகு கற்றுக் கொள்ளலாம்; ஆனால், ஒழுக்கம் தவறிக் குன்றினால், பார்ப்பான் பிறப்பு கெடும். அதாவது, ஒழுக்கம் குன்றினால், பார்ப்பான் இருபிறப்பாளன் என்னும் தகுதியை, இரண்டாவது பிறப்பு என்னும் பிறவிப் பயனை இழந்து, உடனே இழிவை அடைவான் என்பதே பொருள்.

திருக்குறள் நெறியின்படி, ஒழுக்கம் குன்றியவன் 'பார்ப்பான்' என்னும் தகுதியை உடனே இழக்கிறான்.

மனுசாஸ்திரம்: ஒழுங்கீனராக இருந்தாலும் ஆரியப் பிராமணரே உயர்ந்தவர்!

ஆரியர்களின் மனுதர்ம சாத்திர முறைப்படி, பிராமணன் ஒழுக்கம் தவறி, இழிந்த காரியத்தைச் செய்தாலும் பிராமணனே; பிறப்பே பிராமண குலத்தைத் தீர்மானிக்கும் என்று தீர்க்கமாகப் பிறப்பின் மேன்மையைத் தூக்கிப் பிடிக்கும் மனு சாஸ்திரம் இங்கு தரப்பட்டுள்ளது.

Manu Dharma Sastra: Chapter-IX Suthra 319. Thus, though Brahmanas involve themselves in all (sorts of) indicipline or mean deeds, they must be honoured in every way; for (each of) them is a very great deity.

திருக்குறள்: ஒழுக்கம் கெட்டால் தமிழ்ப் பார்ப்பார் பிறப்பே கெடும்!

'ஒழுங்கீனமாக நடப்பதால் பிராமணனுக்கு குலக்கேடு நிகழாது' என்னும் ஆரியசாதிப் பிறவி மேன்மை பாராட்டும் மனுதர்ம சாத்திரத்துக்கு முற்றிலும் எதிரான நிலைப்பாடு கொண்டது திருக்குறள் என்பது : 'ஓத்து மறப்பினும் (பின்)கொளலாகும்; ஒழுக்கம் குன்ற, பார்ப்பான் பிறப்பு கெடும்' எனும் இக்குறளால் நிறுவப்படுகின்றது. எனவே, பார்ப்பான் என்பவன் ஒழுக்கத்தைப் போற்றும் தமிழன் என்பதும், பிராமணன் என்பவன் ஒழுங்கீனமாகத் திரியும் 'பிராமண வடஆரியன்' என்பதும் தெளிவாகின்றது.

ஆரியப்பிராமணர் ஒருபோதும் அந்தணனாக மாட்டார்!

யார் அந்தணன் என்னும் வரையறையை 'நீத்தார் பெருமை' என்னும் மூன்றாவது அதிகாரத்தின் முப்பதாவது பாடலில் நிறுவுகின்றார் வள்ளுவர். நீத்தார் என்போர் உலக நலனுக்காக முற்றிலும் சுயநலம் தவிர்த்துப் பொதுப்பணிக்காவே தம்மை அர்ப்பணித்துக்கொண்டவர்கள். தன்னைப் பிறப்பின் வழியாக உயர்ந்தவனாகவும், மற்றவரைத் தங்களிலும் தாழ்ந்த இழிமகன்களாகக் கருதும் ஆரியப் பிராமணர்கள், திருக்குறள் கூறும் உயிர் சமத்துவத்தின் அடிப்படையில், "மனிதர்கள் மட்டுமல்லர், அனைத்து உயிர்களும் பிறப்பால் சமமே" என்னும் உயிர் சமத்துவக் கொள்கைக்கு எதிரானவர்கள் என்பதால், பிராமணர்கள் ஒருக்காலும் அந்தணனாக இருக்க இயலாது என்பது தெளிவு.
அந்தணர் என்போர் அறவோர்; மற் றெவ்வுயிர்க்கும்
செந்தண்மை பூண்டொழுக லான். - திருக்குறள்:30

அந்தண்மை என்பது செவ்விய குளிர்ந்த தன்மை ஆகும். எவரிடத்திலும், எப்பொழுதும், எந்த நிலையிலும் மன வெறுப்பு, அறிவு வேறுபாடு, செயல் வெறுப்பு ஆகிய காரணங்களால் முகச்சுழிப்பும், கடுகடுப்பும் இல்லாமல், அன்புடன் நடந்துகொள்ளும் குளிர்ந்த நீர்மைத் தன்மை இங்கு 'அந்தண்மை' என்ற சொல்லால் சுட்டப்படுவது. அந்தண்மைப் பண்பு உடையவர்கள் அந்தணர்கள் ஆவர்.

யார் அந்தணர்?

ஆறறிவுடைய மனிதர்களுக்கு மட்டுமல்லாமல், ஓரறிவு முதல் ஐந்தறிவு கொண்ட அனைத்து உயிர்களுக்கும் இச்செவ்விய குளிர்ந்த தன்மை கொண்ட உள்ளத்தோடு பணியாற்றும் பண்புகொண்ட அறவாழ்க்கை வாழும் அறவோர்களே 'அந்தணர்கள்' என்னும் சொல்லுக்குரிய தகுதி உடையவர்கள்.

திருவள்ளுவர் காலத்திலேயே, 'அந்தணர்' என்னும் இச்சொல், பிறப்பின் வழியாக ஒரு மக்கட் பிரிவினருக்கு ஆகிவரத் தொடங்கியபோது , 'அவ்வாறு ஒரு பிறவி இல்லை' என்று மறுத்துச் சொல்லவே இக்குறளை வள்ளுவர் இயற்றினார் என்பது தெளிவு.

குறிப்பாக, தாம் பிரமனின் தலையில் பிறந்தோம் என்னும் கட்டுக்கதைகளைக் கூறும் பிறவிச் செருக்கால் தமக்கு உயர்வுகூறிப் பிற மக்களை விலங்கினும் கீழாக மதிக்கின்ற கீழ்மை உணர்வு கொண்ட ஆரியப் பிராமணர் 'அந்தணர்' ஆக மாட்டார். எனவே, பிராமணர் என்னும் சொல் அந்தணர் என்னும் சொல்லுக்கு எதிர்ச் சொல் என்பதை ஆணித்தரமாகச் சொல்லவே இக்குறள் வள்ளுவப்பெருந்தகையால் இயற்றப்பட்டது.

தன்னைப் பிராமணன் என்பவன் அந்தணனாகும் தகுதியை இழக்கிறான்!

ஒருவன் தன்னைப் பிராமணன் என்று சொல்லிவிட்டாலே அவன் அந்தணனாக இருக்கும் தகுதியை இழந்து விடுகின்றான் என்பதால் பிராமணர் அல்லாதோர்களில் இருந்தே அந்தணர்கள் தோன்ற முடியும் என்பது தானே விளங்கும்.

'அந்தணர்' என்பதற்குத் இலக்கணம் சொல்லும் அவசியம் திருவள்ளுவர் காலத்தில் ஏற்பட்டதாலேயே சொல்லியிருக்கிறார். எனவே,

அறவாழி அந்தணன் தாள் சேர்ந்தார்க்கு அல்லால்
பிறவாழி நீந்தல் அரிது (குறள் 8.)

என்ற குறளுக்கு திரு. நாகசாமியின் விளக்கம் ஒரு மநுவாதி மனித விரோத ஆரியப் பிராமணரின் வெற்றுக் கூச்சலே என்பதும், அவர் விளக்கம் திருக்குறள் ஆசிரியரின் கருத்துக்கு முற்றிலும் எதிர்மறையான விளக்கம் என்பதும் இங்கு நிறுவப்பட்டது. எனவே, இக்குறளுக்கான திரு.நாகசாமியின் விளக்கம் அறிஞர் பெருமக்களால் ஒருக்காலமும் ஏற்றுக்கொள்ள இயலாத விளக்கமாகும்.

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்! வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார்
உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற் றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!
கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே எனவையம் கலங்கக் கண்டு
துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

Admin · Guru

திருக்குறள் நால்வருண சாதிமுறையைப் பின்பற்றிய நூலா? - குறள் ஆய்வு-4(பகுதி2).

பேராசிரியர் ந. கிருஷ்ணன், ம.சு.பல்கலைக்கழகம், திருநெல்வேலி.

"பொங்கு தமிழர்க்கு இன்னல் விளைத்தால் சங்காரம் நிசமெனச் சங்கே முழங்கு!"
- பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

காலத்தை வென்று நிற்கும் திருக்குறளின் பன்மைத்துவம்

திருக்குறள் காலத்தை வென்று நிற்பதன் காரணமே அதன் பன்மைத்துவம்தான். அறவழி நிற்கும் சமயங்களைப் பின்பற்றும் சமயிகள் பலரும், குறிப்பாக,, சமணர், பௌத்தர், சிவனியம், திருமாலியம் உள்ளிட்ட சமயக்கணக்கர்கள் திருக்குறள் தத்தம் சமய அறங்களையே சொல்லுகின்றது என்று உரிமைகொள்ளும் நூற்கள் எழுதியுள்ளனர். அப்படி இருக்கும்போது, ஸ்மார்த்தரான திரு. நாகசாமியில் நூலில் என்ன பிழை கண்டீர் என்று வினவினார் என் நண்பர்.

பல்வேறு சமயக்கணக்கரும் திருக்குறளுக்கு உரிமை கொண்டாட முயல்வது அறம் சார்ந்த விடயங்கள்; தவிர, அவர்கள் திருக்குறள் அவரவர் சமயக் கருத்துக்களின் சுருக்கம் என்று ஒருபோதும் இழிவு செய்ய முயன்றதுமில்லை. ஆனால், பிறப்பின் வழியாக, மனிதருக்குள் ஏற்றத்தாழ்வுகளைத் திணிக்கும் அறத்திற்குப் புறம்பான நால்வருண சாதிமுறை அமைப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டே திருக்குறள் எழுதப்பட்டுள்ளது என்றல்லவா திரு.நாகசாமி அவர்கள் உரிமை கொண்டாடுகின்றார்; அதுமட்டுமல்ல, அறத்திற்குப் புறம்பான மனுதர்ம சாத்திரங்களின் சுருங்கிய வடிவே திருக்குறள் என்ற திரு.நாகசாமியின் வாதம் அறமே வடிவான திருக்குறளுக்கு அறத்திற்குப் புறம்பான ஆரியச்சாதிச் சாயம்பூசும் கயமைச் செயலன்றி வேறென்ன?

அறத்திற்குப் புறம்பான நால்வருண சாதிமுறைத் திணிப்பை, மனுதருமம், என்றுமுள்ள சநாதன தருமம், பாரத மண்ணின் பாரம்பரிய இந்து தரும வாழ்வியல் முறை, கீதை சொல்லும் இலட்சிய வாழ்வு என்று பல்வேறு சாயங்களைப் பச்சோந்திபோல் வார்த்தைச் சூதுகளால் மக்களை மூளைச் சலவை செய்து, பிராமணர்களின் மேலாண்மையை ஏனையமக்கள் தாங்களே மனமுவந்து ஏற்கச் செய்யும் முயற்சிகளின் ஒரு பரிமாணமே திரு.நாகசாமியின் நூல்!

திருக்குறளை மனுதருமத்தின் சுருங்கிய வடிவென்றும், ஆரியப் பிராமணனே 'அறவாழி அந்தணன்' என்னும் தெய்வம் என்று திருக்குறளே கூறிவிட்டதாக திரு.நாகசாமி ஏற்ற முயலும் ஆரிய நஞ்சு தமிழர்களின் பொதுப்புத்தியில் ஏறிய பிறகு, ஆரியப்பிராமண மனிதப் புனிதர்களுக்குப் பணிவிடை செய்து அடிமையாக வாழ்ந்தால், அடுத்த பிறவியில் மேம்படலாம் என்னும் மனுசாத்திரத்தை எளிதில் இந்திய அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தில் ஏற்றிவிடலாம் அல்லவா?

தமிழர்களிடம் இல்லாத நால்வகைச் சாதியை நாட்ட முயலும் ஆரியர்கள்!

பரிதிமாற்கலைஞர் குறிப்பிட்ட இரண்டாவது கருத்து "(2) தமிழர்களிடத்தில்லாதிருந்த அந்தணர், அரசர், வணிகர், வேளாளர்' என்ற நால்வகைச்சாதி முறையை மெல்லமெல்ல நாட்டிவிட்டனர்." இக்காலத் தமிழர்கள் உன்னிப்பாகக் கவனிக்கவேண்டிய மிக முக்கியமான கருத்தாகும்.

உயிர் சமத்துவமும், அன்பும் மையநாடியாகக் கொண்டு தமிழ் அறம் படைத்த திருவள்ளுவர் நால்வகைச் சாதியைத்தான் அடிப்படையாகக் கொண்டு தமது திருக்குறளைப் படைத்தார் என்று சொல்லி திரு.நாகசாமி ஆடும் ஆரியக்கூத்து அவர்க்கு முன்னரே திருக்குறளுக்கு உரையெழுதிய பரிமேலழகர் உள்ளிட்ட பல்வேறு ஆரியப் பார்ப்பனர்கள் ஏற்கனவே ஆடித்தீர்த்த ஆரியக்கூத்துகளின் தொல்லெச்சமே! இதைத் தப்பும் தவறுமான ஆங்கிலத்திலும், சமற்கிருதத்திலும் எழுதி, அவசரக் கோலத்தில் அள்ளித் தெளித்தது நகைப்புக்குரியது. ஆரியக்கூத்துக்கு இலக்கணமும் தேவையில்லை; மொழித் தூய்மையும் அவசியமில்லை என்று எண்ணியிருப்பார் போலும்!

கபிலர் என்னும் ஆரியப் பிராமணரின் நேர்மை

பரிதிமாற்கலைஞருக்கு ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஆரியப் பிராமண குலத்தில் தோன்றிய கபிலர் தம் இனத்தவரான ஆரியப் பிராமணரை வசைசொல்லிப் பாடும் பாடல் கீழே தரப்பட்டுள்ளது:

"இத் தமிழ்நாட்டில் இல்லாத நால்வருணச் சாதிமுறையை நீர் கொண்டுவந்து நாட்டினீர்" எனத் தன் இனத்தவரான ஆரியரை நோக்கி குற்றப்பத்திரிக்கை முழக்கிய கபிலரின் நேர்மை வியப்புக்குரியது.

'முற்சடைப் பலனில் வேறாகிய முறைமை சொல்
நால்வகைச் சாதி இந்நாட்டில் நீர் நாட்டினீர்' - கபிலரகவல்

பரிதிமாற்கலைஞர் குறிப்பிட்ட மூன்றாவது கருத்து "(3) தமிழரிடத்திருந்த பல அரியவிஷயங்களையும் மொழி பெயர்த்துத் தமிழர் அறியுமுன்னரே அவற்றைத் தாமறிந்தன போலவும், வடமொழியினின்றுமே தமிழிற்கு அவை வந்தன போலவும் காட்டினர்." என்பது முற்றிலுமாக உண்மை என்று நிறுவும் நூலாக திரு.நாகசாமியின்"TIRUKKURAL - An Abridgement of Sastras" நூல் இருக்கின்றது.

ஆரிய தரும சாத்திரங்களான மனுசாத்திரம் உள்ளிட்ட நூற்களின் தொகுப்பே திருக்குறள் என்று நிறுவும் பொருட்டு நூல் எழுதிய ஆரியப் பிராமணர் திரு.நாகசாமி வாழையடி வாழையாக வந்த ஆரியக் கூத்தாடிகளின் மரபினில் உதித்த ஒப்பற்ற ஆரியக்கூத்தாடியாகச் செயலாற்றியுள்ளார் என்றால் மிகையன்று.

எல்லாம் சரி, "தீக்குறள்" என்று திருக்குறளைத் தூற்றிய மகாப்பெரியவா-வின் படத்தைப் போட்டு "TIRUKKURAL - An Abridgement of Sastras - Dr. R.Nagaswamy" என்று அன்னாரது அடிப்பொடி நூல் வெளியிடுவது ஏன் என்பதுதான் நம்முன் தொக்கி நிற்கும் கேள்வி. சங்கராச்சாரியின் அடிப்பொடியான திரு.நாகசாமிப்பிராமணர் தமது ஆரியச்சாதி மேலாண்மையை நிறுவ, திருக்குறள் மனு அதர்ம சாத்திரங்களின் தொகுப்பு என்று காட்டும் முயற்சியில் தோற்றுக் கேவலப்படுகின்றார், அவ்வளவே!

அண்ணல் அம்பேத்கார் அவர்களுக்கே காவி வண்ணம் பூசிய சக்திகள், திருக்குறளுக்குக் காவிவண்ணம் பூசும் 'Painting Contract'-ஐ திரு.நாகசாமிக்குத் தந்துள்ளதாகவும், வேலையை முடித்தால், அதற்குக் கூலியாக 'பத்மவிபூஷன்' பட்டமும், பணமுடிப்பும் தரப் பரிந்துரைப்பதாகக் கூறப்படும் குற்றச்சாட்டை மெய்ப்பிப்பதுபோல், இந்நூல் தயாரானதும் திரு.நாகசாமிக்கு 'பத்மவிபூஷன்' வழங்கப்பட்டிருக்கிறது.

'Operation Success! Patient is Dead, Contract is Executed, but Building got Collapsed' என்பதுபோல், "நூல் தயார்! நோக்கம் பணால்!" என்றாகிவிட்டது! தப்பும், தவறுமான 'I Walk English! I talk English' பட்லர் ஆங்கிலத்தில், 'தர்க்க சாஸ்திரம்' என்றால் கிலோ என்ன விலை என்று கேட்கும் நூலாசிரியரைக் கொண்டு எழுதப்பட்ட இந்நூல், எவ்வித ஆதாரங்களும் தாராமல், நூலாசிரியரின் ஆரிய மனம் ஆடும் கூத்தையெல்லாம் முடிவுகளாக அறுதியிடும் போக்கும், தப்பும், தவறுமான மேற்கோள்களுடன் ஆய்வுநூல் என்பதற்கான எந்த வரையறையும் பின்பற்றப்படாத வகையில் எழுதப்பட்டுள்ளது. 1963-ல் திருக்குறளைத் 'தீக்குறள்' என்று "திருவாய்" மலர்ந்த மகாப்பெரியவா சந்தித்த கேவலத்தைவிடப் படுகேவலமான நிலையைத்தான் ஆரிய மேலாண்மைக் கருத்தியலுக்கு இந்நூல் பங்களித்துள்ளது என்பதே உண்மை.

திருக்குறளில் பயின்றுவரும் அந்தணன், அரசன், வணிகன், வேளாளன் என்ற நான்கு தமிழர் தொழிற்பிரிவுகளையும் பிராமணன், சத்திரியன், வைசியன், சூத்திரன் என்று பிறப்பின் அடிப்படையிலான ஆரிய குலப்பிரிவுகளாக மடைமாற்றம் செய்து, திருக்குறளை நால்வருணத்தின் அடிப்படையில்தான் திருவள்ளுவர் அமைத்துள்ளார் என்று பரிமேலழகர் முதல் திரு.நாகசாமி வரையான ஆரியர்கள் கூறும் அபத்தம் ஆதாரமின்றி ஆரிய மேலாண்மையை நிறுவமுயலும் ஆரிய இனப்பற்றின் வெளிப்பாடு மட்டுமே.

தமிழ் மன்னர்கள் சத்திரியர்கள் அல்லர்!

திருக்குறள் சொல்லும் அந்தணர், பார்ப்பனர் ஆகியோர் தூய தமிழர்களே; ஆரியப் பிராமணர்கள் அல்லர் என்று குறள் ஆய்வு-3ல் நிறுவப்பட்டது. இனி, தமிழகத்தில் சத்திரியர் என்று ஒரு குலம் இருந்ததா என்று ஆராய்வோம்.

குல வேற்றுமையின்றி தமிழர் எவரும் நாட்டின் மன்னர் ஆகலாம்!

தமிழ்நிலத்தை ஆண்ட தமிழ் அரசர்கள், பிறப்பு வழிப்பட்ட ஆரிய சத்திரியகுல அரசர்கள் போல், சத்திரிய குலத்தைச் சார்ந்தவர்கள் அல்லர். அரசன் வாரிசு இல்லாமல் இறந்துவிட்டால், அவ்வரசனின் பட்டத்து யானையின் துதிக்கையில் மாலையைக் கொடுத்து, கோட்டையிலிருந்து வெளியே விடுவர்; குடிமக்கள் எவர் ஒருவர் கழுத்தில் யானையின் கையிலுள்ள மாலை விழுகிறதோ அவரையே அரசனாகும் நடைமுறை பண்டைய மன்னராட்சி இருந்த தமிழக அரசுகளில் இருந்துள்ளது. ஆளும் அரசன் சத்திரியன் என்னும் குலத்தில் தோன்றியவனாக இருந்தால், சத்திரிய குலத்திலிருந்துதான் அடுத்த அரசனைத் தேர்ந்தெடுத்து இருப்பார்களே அன்றி, வேறு எவரையும் ஏற்றுக்கொண்டிருக்க மாட்டார்கள்.

அவ்வாறு அல்லாமல், யானையால் மாலையிடப்பட்டவர் யாராயினும் (குலம், கோத்திரம், குடி, சூத்திரன் போன்றவை இங்கு கணக்கில் கொள்ளப் படாதவை) அவரே இறைவன் திருவுள்ளப்படி வாய்த்த புதிய அரசன் என்று பயின்றுவந்த நடைமுறை உரக்கச் சொல்லும் சமூகச் சான்று ஒன்றே ஒன்றுதான்! செய்யும் தொழிலால் தமிழர்கள் பல்வேறு சிறப்புகளைப் பெற்றிருந்தாலும், சாதியற்ற ஒரே இனமாகத்தான் தமிழர்கள் வாழ்ந்திருந்தனர் என்பதுதான் அது! செய்தொழில் வேற்றுமையால் சிறப்பு ஒவ்வாமல் இருப்பினும், தமிழர்கள் அனைவருக்கும் "பிறப்பு ஒக்கும்' என்னும் திருக்குறள் அறமே நடைமுறையில் இருந்த நீதியாகவே இருந்தது என்பதற்கு வலுவான வரலாற்றுச் சான்றாகத் திகழ்கின்றது கரிகாற் சோழன் சோழ அரசனாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட வரலாறு..

கழுமலம் என்னும் சீர்காழியைத் தலைநகராகக் கொண்ட சோழநாட்டின் மன்னன் வாரிசு இல்லாமல் இறக்கவே, மாலையுடன் வீதிக்கு வந்த பட்டத்துயானை, பல ஊர்களைக் கடந்து சென்று, சேர நாட்டின் கருவூரில் வாழ்ந்திருந்த சாமானியன் கரிகாலன் கழுத்தில் மாலையிட்டதால், சோழ மன்னனாக முடிசூட்டப்பட்டுக் கரிகாற்சோழன் ஆனான்; ஆயினும் கரிகாலன் பிறந்த குலம் குறித்த எக்குறிப்பும் வரலாற்றில் இல்லை; பிறப்பால் தமிழன் ஒரே இனம் என்ற தகுதிப்பாடே அக்காலத்தில் போதுமானதாக இருந்திருக்கிறது.

காவிரி பெருக்கெடுத்தால் துள்ளுமிடமான கொள்ளிடத்தின் குறுக்கே காலத்தை வென்று நிற்கும் கல்லணையைக் கட்டியதால் வரலாறு இவனைக் கரிகால் பெருவளத்தான் என்று கொண்டாடுகின்றது! (காவிரியைக் கன்னடர்களிடம் அடகுவைத்த 'கரிகாலனை(காலா'-வை) இங்கு குறிப்பிடவில்லை)

பதினெண்கீழ்க்கணக்கு நூல்களில் ஒன்றான முன்றுரையனார் இயற்றிய பழமொழி நானூறு பாடல் எண்.62 ஒருவருக்கு வரவேண்டிய நன்மைகள் வந்தே தீரும் என்னும் நல்லூழ் விளக்கம் சொல்லும் போக்கில் இவ்வரலாற்றுச் செய்தியை வெளிப்படுத்துகிறது.

சீகாழியின்கண் கட்டப்பட்டிருந்த பட்டத்து யானை, கருவூரின்கண் இருந்த சிறப்புடையவனாகிய கரிகாலனின் கழுத்தில் மாலைசூடி, அவனைக் கரிகாற்சோழனாக்கி, சோழ அரசுரிமையைப் பெறவைத்தது; ஆகையினால், ஒருவன் சிறந்த பொருட்களை, வேண்டினாலும் வேண்டாவிட்டாலும், அவன் அப்பொருட்களை அடைதற்குரியவனாயின், அந்நன்மைகள் அவனுக்கு வந்தே தீரும் என்கின்றது முன்றுரையனாரின் பழமொழி அறுபத்தி இரண்டாம் பாடல்.

கழுமலம் - இது சோழநாட்டுள்ளதோர் ஊர். கருவூர் - இது சேரநாட்டுள்ளதோர் ஊர்; இவ்விரண்டும் இடையே உள்ள பெருந்தொலைவால் பிரிக்கப்பட்டனவாயினும், ஊழ், கருவூரிலுள்ள கரிகால் பெருவளத்தானைச் சோழ அரசனாக்கியது.

இப்பாடலில், 'விழுமியோன்' என்றது, சிறுவனாக அரியணை ஏறிய கரிகாற்சோழன், ('இளமை நாணி முதுமை எய்தி, உரைமுடிவு காட்டிய வுரவோன்' ஆக,) நீதிமன்றத்துக்கு முதியவர் வேடமணிந்து சென்று, நல்லதீர்ப்பு வழங்கிய தன்மையைக் கருத்தில் கொண்டு சொல்லியதாகும்.

கரிகால் சோழன் மிகச்சிறிய வயதிலேயே அரசனாகிவிட்டவன். போதுமான அனுபவம் இல்லாவிட்டாலும் அவனுக்குப் புத்திக் கூர்மை அதிகம். ஒருநாள், கரிகாலனின் சபையில் ஒரு சிக்கலான வழக்கொன்று வந்தது. மன்னன் என்ற முறையில் முறைப்படி வழக்கை விசாரித்துத் தீர்ப்புச் சொல்லத் தயாரானான் கரிகாலன். மன்னனானாலும், வயதில் மிகவும் இளையவன் என்பதால், அந்த வழக்கைத் தொடுத்தவர், மறுத்தவர் இருவருமே வழக்கைச் சொல்லத் தயங்கினர். புத்திகூர்மையுடைய கரிகாலன் அவர்கள் தயக்கத்தைப் புரிந்துகொண்டு, ‘நல்லது, நீங்கள் இருவரும் நாளை வாருங்கள், மிகவும் சிக்கலான இந்த வழக்கை விசாரிப்பதற்காக அனுபவசாலியான ஒரு நீதிபதியை அனுப்பிவைக்கிறேன்’ என்றுகூறி, அவையை ஒத்திவைத்தான்.

கழுமலத்தில் யாத்த களிறும் கருவூர்
விழுமியோன் மேற் சென்றதனால் - விழுமிய
வேண்டினும் வேண்டா விடினும் உறற்பால
தீண்டா விடுதல் அரிது - பழமொழி 62 (முன்றுரையனார்)

வழக்குத் தொடுத்தவர்-மறுத்தவர் ஆகியோர் மறுநாள் மீண்டும் அவைக்கு வந்தார்கள். நீதிபதி இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த தலைமுடி முழுவதும் நரைத்த முதியவர், வழக்கை விசாரித்து, இருதரப்பும் ஏற்றுக்கொள்ளும் சரியான தீர்ப்பு வழங்கினார்.

'இளமை நாணி முதுமை எய்தி, உரைமுடிவு காட்டிய வுரவோன்

தனது இளம் வயதின் காரணமாகத் தன்னிடம் வழக்குரைக்கத் தயங்கிய மக்களின் உணர்வுக்கு மதிப்பளித்து, முதியவர் வேடமணிந்து வந்து சரியான தீர்ப்புச் சொன்னான் கரிகாற் சோழன். குலத்தொழில் கல்லாமலேயே கைவரும் என்கிறது பின்வரும் பழமொழி நானூறின் இருபத்தி ஒன்றாம் பாடல்.

உரைமுடிவு காணான் இளமையோன்; என்ற
நரை முது மக்கள் உவப்ப … நரை முடித்துச்
சொல்லால் முறை செய்தான் சோழன், குல விச்சை
கல்லாமல் பாகம் படும் - பழமொழிநானூறு-21,முன்றுரையரையனார்

சோழ மன்னனுக்கு மகனாகப் பிறக்காது, பட்டத்து யானையால் மாலையிடப்பட்டு, சோழமன்னனான கரிகாலனுக்கு, "குலவிச்சை கல்லாமல் பாகம் படும்" என்று முன்றுரையனார் பாடியது பலருக்கும் முரணாகத் தோன்றலாம். கரிகாற்சோழன் வாரிசு இன்றி இறந்த சோழமன்னனின் வாரிசாக பட்டத்து யானையால் மாலைசூட்டப்பட்டு மன்னன் ஆனான் என்று முன்றுரையனாரே பாடியுள்ளதால், இங்கு 'குலம்' என்பது 'ஏற்றுக்கொண்ட தொழில் சூழல்' என்ற பொருளில் கவிஞரால் எடுத்தாளப்பட்டுள்ளது என்பதை ஊகித்து உணர முடியும்;

சில திறமைகள் கல்வியாலோ, அனுபவத்தாலோ மட்டும் வருபவை அன்று; அந்தந்தக் தொழிற்சூழல் அல்லது குடும்பச் சூழலில் வளர்கிறவர்களுக்குத் தானே அமையும்.

சூத்திரன் . . அந்தணன் என்ற நால்வருண முறை தமிழ் மண்ணில் நடைமுறையில் இருந்திருந்தால் யாரை வேண்டுமானாலும் பட்டத்துயானை மாலையிட்டு அரசனைத் தேர்ந்தெடுக்கும் முறை நடைமுறையில் இருந்திருப்பது சாத்தியமில்லை; சத்திரிய குலத்திலிருந்து ஒருவர் என்றே சங்கப்பாடல்கள் அமைந்திருக்கும்.

தமிழர் பூணூல் அணிந்ததில்லை!

ஆரியப் பண்பாட்டில், சூத்திரரைத் தவிர, ஏனைய மூவரும் பூணூல் அணியும் துவிஜர் என்னும் இருபிறப்பாளர்கள். ஆனால், தமிழகத்தில், ஆரியப் பிராமணர்களும், கோயில் பூசகர்களும் (அந்தணர், பார்ப்பார்) மட்டுமே பூணூல் அணிந்ததாகச் சான்றுகள் இலக்கியங்களில் காணப்படுகின்றதே தவிர, அரசரும், வணிகரும் பூணூல் அணிந்ததாக சங்க இலக்கியங்கள் எதிலும் சான்றுகள் காணப்படவில்லை.

தமிழர் அனைவரும் அரசுரிமை பெற்றவர்கள்!

மேலும், தமிழக சமுதாய அரசியல் நிலைகளில் வேளாளர் அரசர்க்கு சமமானவர் என்பதை அரசர்க்கும், வேளாளர்க்கும் இடையே மணவுறவு உண்டு என்பதிலிருந்தும், வணிகர்க்கும், வேளாளர்க்கும் அரசுரிமையுண்டு என்று தொல்காப்பியம் கூறுவதிலிருந்தும் அறிந்துகொள்ளலாம்.

வில்லும், வேலும், கழலும், கண்ணியம்,
தாரும், மாலையும், தேரும், மாவும்,
மன் பெறு மரபின் ஏனோர்க்கும் உரிய - தொல்காப்பியம்: பொருளதிகாரம்:மரபியல்:1573.

(வில்லு முதலாகச் சொல்லப்பட்டன எல்லாம் மன்னனாற் பெற்ற மரபினால் வணிகர்க்கும், வேளாளர்க்கும் உரியன)

வணிகர்கள் என்போர் உலகெங்கும் காணப்படுபவர்; தமிழகத்தில் வேளாளரே வணிகராகவும் இருந்துள்ளதால், அப்படியொரு தனி இனம் தமிழ் மண்ணில் இருந்ததில்லை.

அரசர் உள்ளிட்ட அனைவரும் தமிழினம்

எனவே, பிராமணர் என்ற ஒரு இனத்தவரைத் தவிர, சத்திரிய, வைசிய, சூத்திர குலத்தவர்கள் தமிழ் மண்ணில் ஒருபோதும் வாழ்ந்திருக்கவில்லை. அரசர்கள் உள்ளிட்ட ஏனையத் தமிழர்கள் அனைவரும் ஒரே தமிழ் இனம் என்பதுவே சரித்திரம் சொல்லும் செய்தி. ஆனாலும், ஆரியப் பிராமணர்கள், வந்தேறிய தமிழ் மண்ணில், தாங்களே முதற்தரக் குடிகள்; தமிழர்கள் இழிந்தோர் என்ற கருத்தியலை நிலைநாட்டும் ஒரே நோக்கத்தோடு, நால்வருண சநாதன தருமம் என்று தமிழகத்தில் நடைமுறையில் இல்லாத ஒன்றை, இருப்பதாகக் காட்டுவதற்காக, தொடர்ந்து பொய்ப்பிரச்சாரம் செய்து வருகின்றனர். தமிழ் மண்ணில் வந்தேறிய ஆரியர்களுக்கும், பூர்வகுடிகளான தமிழர்களுக்கும் இடையில் தொடர்ந்து இருந்துவரும் இனப்போராட்டத்தின் அடையாளமே 'நால்வருணம்' என்னும் ஆரியக் கருத்தியல் வன்முறை.

எனவே, நால்வருணம் தமிழ் மண்ணில் எக்காலத்தும் நடைமுறையில் இருந்ததில்லை; தொல்காப்பியரின் காலத்துக்கு முன்பே ஆரியப் பிராமணர்கள் தமிழ் மண்ணில் குடியேறிவிட்டனர்; தொல்காப்பியரின் காலத்திலேயே அந்தணர், பார்ப்பனர், ஆரியப்பிராமணர் என்னும் மூவகை மக்களுக்கும் உள்ள வேறுபாடு தெளிவாக இல்லாத நிலை இருந்ததோ என்ற ஐயம் உண்டு; மக்களின் பொதுப்புத்தியில் அந்தணர் என்பவர் ஆரியப் பிராமணரோ என்ற எண்ணம் இருந்திருக்கலாம். அந்தணர் என்போரின் அடையாளம் என்ன என்பது குறித்துத் தொல்காப்பியர்

"நூலே, கரகம், முக்கோல், மணையே,
ஆயும் காலை, அந்தணர்க்கு உரிய" - தொல்காப்பியம்: மரபியல்:1560

என்று ஐயத்துடனேயே ஆராய்ந்து பார்க்கும்போது என்று பொருள்படும் 'ஆயும் காலை' என்னும் முன்னொட்டுக் கொடுத்து அடையாளம் காட்டுகிறார். ஆரியப் பிராமண இல்லறத்தார் முக்கோல்களையோ, கரகத்தையோ பயன்படுத்தியவர்கள் அல்லர் என்பதால், இங்கு, 'அந்தணர்' என்னும் சொல்லால் துறவியரையே தொல்காப்பியர் குறித்திருக்க வேண்டும் என்பது தெளிவு.

வள்ளுவரின் குறள் நால்வருணத்தைப் பின்பற்றியது என்பதற்கான அகச்சான்று திருக்குறளிலும் இல்லை.

தமிழ் மண்ணில் வந்தேறிய மூவாயிரம் ஆண்டுகளில் பிராமணர் என்னும் ஒற்றை ஆரிய சாதியின் இருப்பை வலுவாக்கிக் கொண்டனரே தவிர, சூத்திரர் என்று ஆரியர்கள் வாய்கூசாமல் சொல்லும் வேளாளர்கள் வகுப்பைச் சார்ந்தவர்கள், அரசியல், சமூக தளங்களில் ஆரியப் பிராமணர்களுக்கு இணையாகவும், பல இடங்களில் உயர்வான நிலைகளிலும் தொடர்ந்து இருந்து வருவதைத் தடுக்க முடியவில்லை என்பதோடு, கல்வித்தகுதியில் குறைவு பட்டால், இழிநிலை அடைந்து கடைநிலை ஊழியம் செய்யவேண்டிய கட்டாயத்துக்கும் ஆளாகினர்.(காண்க பின்வரும் நறுந்தொகை-37ம் பாடல்)

கல்வியறிவு அற்ற முட்டாள்களே ஆனாலும், பிறப்பால் ஆரியப் பிராமணரானால், சமூகத்தின் அனைத்து நிலை மக்களையும்விட உயர்ந்த நிலையில் இருப்பதற்கு ஒப்புக்கொள்ளும் மனுதரும, சநாதன தரும விதிகளை வட இந்திய சமூகம் ஏற்றுக்கொண்டதைப் போல், தமிழ்ச் சமூகத்தை ஏற்றுக்கொள்ளவைக்க ஆரியப் பிராமணர்களால் இயலவில்லை.

உதாரணமாக, பதினைந்தாம் நூற்றாண்டில் அதிவீரராம பாண்டியன் அல்லது குலசேகரப்பாண்டியன் என்பவரால் இயற்றப்பட்ட அறநூலான நறுந்தொகையின் 36-39 வரையுள்ள நான்கு பாடல்கள், கல்வியே ஒருவனுக்குக் குலம் தரும்; நால்வருணப் பிறப்பன்று என்று தெளிவாகக் கூறுகின்றன. தொல்காப்பியர் காலத்துக்கு முன்பே தமிழகம் வந்தேறிய ஆரியர்களால், பதினைந்தாம் நூற்றாண்டுவரையிலும் கூட, நால்வருணத்தைத் தமிழ் மண்ணில் திணிக்க முடியவில்லை;

கல்லா ஒருவன் குலநலம் பேசுதல்
நெல்லினுட் பிறந்த பதரா கும்மே. நறுந்தொகை-36

கல்வியை முறையாகக் கற்காத ஒருவன் தன் குலப்பெருமை பேசுவது, நெல்மணிகளுக்கிடையில், உள்ளீடாகிய அரிசி இல்லாத பதர்நெல்லுக்கு ஒப்பாகும் என்கின்றது மேற்கண்ட நறுந்தொகைப் பாடல்; பதர்நெல் எவ்வாறு காற்றினால் தூற்றப்பட்டுக் குப்பைக் கூளத்துடன் கிடக்குமோ, அதுபோல் குலப்பெருமை பேசும் ஒருவன் வீணாவான். நால்வருணத்தைப் பின்பற்றும் ஆரியப் குலப் பிராமணன் ஆக இருந்தாலும், கல்வியறிவு இல்லாதவனாக இருப்பானேயானால், அவன் கீழ்மகனாகவே வாழ்தல் வேண்டும் என்கின்றது கீழ்க் காணப்படும் நறுந்தொகைப் பாடல்.

நாற்பாற் குலத்தின் மேற்பால் ஒருவன்
கற்றிலன் ஆயிற் கீழ் இருப்பவனே. நறுந்தொகை-37

நால்வருண சாதி பாராட்டும் ஆரியப் பிராமணனும் கற்ற கல்வித் தகுதி ஒன்றினால் மட்டுமே ஏனையத் தமிழர்களால் ஏற்கப்பட்டனர்; கல்வித்தகுதி இல்லாவிட்டால் ஆரியப் பிராமணனும் வயிற்றுப் பிழைப்புக்காக கீழ்மட்ட வேலைகளைச் செய்து கீழ் நிலையில் இருத்தல் வேண்டும் என்பதே தமிழ் மண்ணின் பொதுவிதியாகும்.அதுமட்டுமல்ல, எத்தகைய தாழ்ந்தகுடியில் பிறந்திருந்தாலும், யாவராயிருப்பினும், கல்வியறிவில் சிறப்புற்றிருந்தால் அவரை மேலே வருக என்று உயர்த்தும் தமிழ் சமூகம் என்கின்றது 38ம் நறுந்தொகைப் பாடல்; 39ம் நறுந்தொகைப் பாடலோ அறிவுடையவனையே அரசனும் விரும்புவான் என்கின்றது.

எக்குடிப் பிறப்பினும் யாவரே யாயினும்
அக்குடியிற் கற்றோரை மேல்வருக என்பர். நறுந்தொகை-38

அறிவுடை ஒருவனை அரசனும் விரும்பும். நறுந்தொகை-39

மனுதருமம் "முட்டாளாயினும், பிராமணனை ஏனையோர் வழிபடவேண்டும். ஏனெனில், முட்டாளானாலும், பிராமணனே சிறந்த தெய்வம்!" என்கின்றது. ஆனால் திருக்குறளோ இத்தகைய கல்லாதோர் எவராயினும், அவர்கள் பெற்ற இரு கண்களும், முகத்தில் உள்ள இரண்டு புண்களாகவே கருதப்படும் என்கிறது.

கண்ணுடையர்என்பவர் கற்றோர் முகத்திரண்டு
புண்ணுடையர் கல்லா தவர். -குறள் 393.

இக்குறள் மனுதர்ம விதிக்கு முற்றிலும் எதிரான குறள். திரு.நாகசாமி போன்ற ஆரியப் பார்ப்பனர்கள் இக்குறளைப் படித்தல் நலம்.

சான்றோர்களாகிய கல்விமான்களே தமிழக அரசர்களால் போற்றப்பட்டனர் என்பதுவும், அத்தகைய கல்விமான்களாக இருந்ததாலேயே சில-பல ஆரிய பிராமணர்கள் உயர்நிலை பெற்றனரே அல்லாமல், பிராமணர்கள் என்னும் பிறவிமேன்மைக்காக அன்று என்பது தெளிவு.

திருக்குறள் நால்வருண சாதிமுறையைப் பின்பற்றிய நூல் அன்று!

எனவே, மனுதர்ம சநாதன சாதி படிநிலை அமைப்பு தமிழக அரசர்களால் பின்பற்றப்படவில்லை; வடஇந்திய ஆரிய நாடுகளைப் போல் அல்லாமல், திருக்குறள் சொல்லும் நீதிமுறையைப் பின்பற்றிய தமிழகம், கல்வியை அடிப்படையாகக் கொண்ட நெகிழ்வுத் தன்மையுடன் விளங்கிற்று என்பதையே தமிழக வரலாற்றுச் சான்றுகள் தருகின்றன. எனவே, திருக்குறள் ஒருபோதும் நால்வருண சாதிமுறையைப் பின்பற்றிய நூல் அன்று என்பதே முடிந்த முடிவான உண்மை.

வெள்ளம் போல் தமிழர் கூட்டம்!
வீரங்கொள் கூட்டம்! அன்னார்
உள்ளத்தால் ஒருவரே! மற்
றுடலினால் பலராய்க் காண்பார்!
கள்ளத்தால் நெருங்கொணாதே
எனவையம் கலங்கக் கண்டு
துள்ளும் நாள் எந்நாளோ! - புரட்சிக்கவிஞர் பாரதிதாசன்!

Admin · Guru