New Indian-Chennai News + more

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: Archbishop Arulappa’s history project goes terribly wrong – K.P. Sunil;


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Archbishop Arulappa’s history project goes terribly wrong – K.P. Sunil;
Permalink  
 


“The Christian Church of India, considered to be amongst the oldest in the world, is believed to have been founded by St. Thomas in 52 A.D. Arulappa held the view that St. Thomas, before his martyrdom on a hill near Madras, now called St. Thomas Mount, met Tiruvalluvar and influenced the bard to the extent of converting him to the nascent faith. The theory had been propounded. What remained to be obtained was proof of such an occurrence.” – K.P. Sunil


St. Thomas and his Hindu assassin


The case has been closed. And the dramatis personae prefer to maintain a studied silence. For fear that a post-mortem would reveal hidden cadavers in their cupboards. For even a superficial examination of the fraud that shook the foundations of the Catholic Church in Madras in the late seventies and early eighties indicates that a lot of embarrassing details have been swept under the mat.

Reverend Dr. R. Arulappa, former archbishop of the Madras diocese, who claims to have been duped by one Acharya Paul, also known as Ganesh Iyer, is ill. Incapacitated by serious cardiac problems. In fact, it is his ill-health that forced him to retire from his post as head of the diocese. So the infamous scandal had to be pieced together from court records, police files and the ramblings of the main character – Ganesh Iyer.

It all began in the early seventies. Ganesh Iyer, who had adopted the Christian faith and was a self-styled Bible preacher known as John Ganesh, went to Tiruchi in the course of his evangelical journeys and met a Catholic priest Father Michael of the Tamil Illakiya Kazhagam (Tamil Literary Society). He is reported to have presented himself to the priest as Dr. John Ganesh, professor of philosophy and comparative religions at the Banaras university, and recently returned from Jammu and Kashmir where he was involved in research on Christianity in India. Michael put him on to another priest, Father Mariadas of Sriviliputhur.

John Ganesh impressed Mariadas with his mastery over Christian theology. He showed him copies of notices extolling him as a speaker. He reportedly produced letters written to him by various scholars in the fields of education and religion. He is also reported to have shown Mariadas photographs of palm leaf writings and copper plate inscriptions several centuries old.

These documents, he reportedly claimed, traced the origins and development of the Christian faith in India. Since further research on the subject required money which John Ganesh claimed not to have, Mariadas took upon himself the task of locating funds for the project the successful completion of which, he felt, would provide a shot in the arm for Christianity in India.

Mariadas gave John Ganesh something in the range of  Rs. 22,000 toward the research. And as his own funds were depleted, he introduced the researcher to the head of the Catholic Church in Madras, R. Arulappa.


Former Archbishop of Madras R. Arulappa


Arulappa was a Tamil scholar who also had the reputation of being a researcher. He had translated the New Testament into Tamil and set to tune the Book of Psalms. He had also rendered in Tamil the life of Christ, Ulagin Uyir (“The Life of the World”). He had learned Sanskrit and translated several Christian tenets into that language. He had also done extensive research on Tirukkural, the creation of the Tamil bard, Tiruvalluvar.

Tiruvalluvar is known to modern generations through his immortal literature. The exact time of his existence is lost in the mists of the hoary past. Some historians believe Tiruvalluvar to be a product of the early Sangam period in Tamil literature, several centuries before Christ. The Tamil Nadu government bases its calendar on the year of his birth. For this purpose, it is assumed that Tiruvalluvar was born exactly 2018 years ago [this article was written in 1987], i.e. in the first century before Christ. Some literary experts place Tiruvalluvar in the first century after Christ, others date him 300 years after.


Tiruvalluvar


Just as little is known about Tiruvalluvar’s origins, his religious beliefs are also shrouded in some mystery. Attempts have been made, going by the precepts contained in his verse, to speculate about his religion. While he is widely believed to have been a Hindu and the Tirukkural considered a revered Hindu scripture, other religions too have staked a claim on him. Since the Tirukkuralenshrines the ideals of ahimsa, dharma and asceticism, many experts consider Tiruvalluvar to have been considerably influenced by Jain thought.

A recent paper presented by Dr. S. Padmanabhan makes Tiruvalluvar out to be a Hindu chieftain from the Kanyakumari district. Archbishop Arulappa felt that the Tirukkural was so profound and filled with compassionate sentiments that it must have been influenced by early Christian missionaries who came to South India in the first century after Christ, notably St. Thomas, one of the apostles of Christ.

The Christian Church of India, considered to be amongst the oldest in the world, is believed to have been founded by St. Thomas in 52 A.D. Arulappa held the view that St. Thomas, before his martyrdom on a hill near Madras, now called St. Thomas Mount, met Tiruvalluvar and influenced the bard to the extent of converting him to the nascent faith. The theory had been propounded. What remained to be obtained was proof of such an occurrence.

It was this that Ganesh Iyer, posing as John Ganesh, reportedly promised to unearth for the archbishop.

Since this suited the archbishop’s scheme and since Arulappa was convinced that Ganesh was in a position to ferret out the evidence necessary to prove his pet theory, he engaged him to take up the research. The archbishop was apparently lulled into complacency by Ganesh’s mastery of Christian theology and his apparent sincerity of purpose. As if establishing a nexus between St. Thomas and Tiruvalluvar were not enough, John Ganesh also informed the archbishop that he could bring evidence that the three wise men from the East who prophesied the birth of Christ were none other than the epic Hindu sages, Vasistha, Viswamithra and Agasthya.

In 1975-76, John Ganesh began his research. And the archbishop started funding the same.

Ganesh produced photographs of palm leaf writings and copper plate inscriptions at periodic intervals. When the archbishop asked to see the originals, he was informed that they were stashed away in the safe custody of the archaeological departments and museums all over the country. It would therefore, not be possible to persuade these agencies to part with the priceless documents. He, however, promised to get his photographs authenticated by the respective agencies themselves. Thereafter, all photographs produced by Ganesh Iyer before the archbishop bore seals of the museums and departments from which he claimed to have obtained them.

Using the funds provided by the archbishop, Ganesh Iyer made a pretense of travelling extensively. It was a well-orchestrated programme. He would first inform the archbishop that he was going to Kashmir in connection with his research.

Next, the archbishop would receive letters from some Christian and Hindu religious heads in Kashmir informing him that they had come across Ganesh Iyer or, as he now called himself, Acharya Paul. The letters spoke in superlative terms about his sincerity of purpose and his noble research.

Whatever doubts the archbishop may have entertained about his researcher vanished in the face of these letters from eminent personages. More money changed hands. Though he was quite poor when he first met the archbishop, by the time he was through, Iyer had his own house in Srirangam. He owned two cars. He had purchased considerable gold jewelery for his wife and daughters. He had substantial deposits in banks in his name.

Most of the funds for the research had come from individuals and organisations abroad. If Iyer is to be believed, the archbishop even made out his personal car in Iyer’s name for a nominal Rs. 25,000. Iyer himself claims that he had not paid anything.

Questions were being asked around this time about the large sums of money being given to Acharya Paul for his research. The sceptics demanded proof that something tangible, that would benefit Christianity in the long run, had indeed been achieved. Only the archbishop’s pre-eminence prevented a direct confrontation.

In 1976, Iyer obtained a passport in the name of Acharya Paul. In 1977, accompanied by the archbishop, he went abroad. To the Vatican, among other places, where he had a lengthy audience with Pope Paul VI. The duo then visited several religious congregations and spoke about comparative religions. Everywhere he went, he spoke about the origins of Christianity in India and about his “monumental” research while the archbishop displayed the evidence. Money was collected for funding further research.

During their absence from India, individuals inimical to John Ganesh had organised themselves into a powerful force. Even as he was relaxing in his home in Srirangam after his return, the archbishop was pressurised to file a complaint with the police. That he had been duped by Ganesh Iyer who had claimed to be a bachelor, but was in reality a married man. That he had defrauded the archbishop to the tune of around Rs. 14 lakhs in the name of research into Christianity.

Investigations into the sordid episode began. The police, led initially by Inspector Seshadri and later by Inspector Chandrayaperumal, searched Iyer’s residence. They unearthed the  originals of all the photographs produced by Iyer as proof of his research-writings on strips of brown paper cut to resemble medieval palm frond writings, pasted on sheets of white paper. The police learnt that the photographs had been taken at a studio in Tiruchi and this led to the seizure of all the relevant negatives.

The police discovered how the photographs had been authenticated by various institutions-seals and rubber stamps of all the concerned institutions were lying in Iyer’s home. Letter-heads bearing the names of various Hindu and Christian scholars were recovered. The letters purported to have been received by Iyer from these personages, which he allegedly used to dupe Mariadas and later the archbishop, were declared to be clever forgeries by the state handwriting expert Srinivasan. The writing on these and the writing on the brown paper, though cleverly disguised, compared favourably with Iyer’s specimen. Account books showing details of amounts received from the archbishop and the amounts spent by him were recovered.

Iyer’s antecendents were thoroughly investigated and it was proved that he was a middle school dropout, not having studied beyond standard seven. Further confirmation was obtained from the Banares university that they did not have Dr. John Ganesh on their staff either teaching or doing research into philosophy and comparative religions.

The police case was complete. On April 29, 1980, Iyer was arrested and placed under remand, while prosecution proceedings were instituted under sections 419 (cheating by impersonation), 420 (cheating and dishonestly inducing delivery of property), 465 (forgery), 471 (using as genuine a forged document), 473 (making and possessing counterfeit seals with intent to commit forgery) of the Indian Penal Code and under section 12-B of the Indian Passports Act (obtaining a passport supplying false information).


Man with beard


Archbishop Arulappa testified against Iyer before the court. Iyer initially pleaded innocence, but later admitted to the fraud on all counts. He prayed that in view of his advancing age and critical family circumstances, he be shown leniency.

On February 6, 1986, P. Aruvudayappan, second metropolitan magistrate, Madras, delivered his judgment in case number 100087/82: “Taking advantage of the soft attitudes of public witnesses 2 and 3 (Father Mariadas and Father Arulappa),” he averred, “the defendant (Ganesh Iyer) had taken from them about Rs. 13.5 lakhs between 1975 and 1980. This has been clearly established. Taking into consideration the nature of the offenses, the defendant is being held guilty under various sections of the I.P.C. and has to undergo 10 months imprisonment and 5 month’s rigorous imprisonment under section 12-B of the Indian Passports Act. These sentences are to run concurrently. He had been arrested on April 29, 1980 and let off on bail on June 27, 1980. These 59 days of imprisonment are to be deducted from the total sentence as required under section 428 of the code of criminal procedure.”

The magistrate’s judgment notwithstanding, doubts still linger. Why were the archbishop’s suspicions not aroused until he had handed over a whopping Rs. 13,49,250 (according to records, though Iyer claims to have received far in excess of that sum) on a spurious research project? Why had the archbishop not bothered to verify the authenticity of the “documents” produced by Iyer with the museums and other institutions concerned, directly? Why did he not bother to accompany Iyer to the actual site of his “research” when he had found time to accompany him to Rome, the Vatican, Germany, France, Spain, the United States?

With the archbishop still indisposed, answers to these questions are not forthcoming.

What is even more curious is that even as criminal proceedings against Iyer were in progress in the magistrate’s court, a civil suit for a compromise had been filed in the Madras high court. The compromise decree was taken up immediately after the conclusion of the criminal case. Since Iyer had admitted the offense, his jail term was reduced to a mere two months imprisonment. And since he had already served 59 days of remand, this period was adjusted against the sentence.

In other words, Iyer, who had defrauded the archbishop to the tune of about Rs. 14 lakhs, was let off without any further punishment. He was ordered to forfeit all claim on the money given to him by the archbishop. Accordingly, the ornaments and money seized from him by the police were returned to the archbishop. As part of the compromise, Iyer was allowed to retain the large bungalow he had purchased with the archbishop’s money.

“I agreed to this compromise because there was nothing else I could do,” says Iyer. His viewpoint in understandable. For, going by the lower court’s verdict, he would have not only had to serve 5 months of rigorous imprisonment, but would have automatically had to forfeit all his properties including the house. Why the archbishop agreed to the compromise is not understandable.

Today Ganesh Iyer lives on the first floor of his house in Srirangam—the lower portion is let out on rent, enabling him to receive a monthly income. He is by no means affluent, but is certainly a far cry from the penury to which his family and he would have been consigned, if it were not for the compromise. Father Arulappa is convalescing, recovering from a major surgery. He has handed over the mantle of archbishop to Reverend G. Casimir on health grounds .

And the case, though officially closed, remains in many minds, an unsolved mystery.[1]


  1. Originally published under the title “Hoax!” in The Illustrated Weekly of India, April 26 – May 2, 1987, Bombay.


__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

"உலகின் மிகப் பழமையான ஒன்றாக கருதப்படும் இந்திய கிறிஸ்தவ தேவாலயம், கி.பி 52 இல் புனித தாமஸால் நிறுவப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது. அருலப்பா, செயின்ட் தாமஸ், மெட்ராஸுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு மலையில் தியாகம் செய்வதற்கு முன்பு, இப்போது அழைக்கப்பட்டார் என்ற கருத்தை கொண்டிருந்தார். செயின்ட் தாமஸ் மவுண்ட், திருவள்ளுவரைச் சந்தித்து, அவரை புதிய நம்பிக்கைக்கு மாற்றும் அளவிற்கு பார்டை பாதித்தார். கோட்பாடு முன்வைக்கப்பட்டது. அத்தகைய நிகழ்வு நிகழ்ந்ததற்கான சான்றாகும். ”- கே.பி. சுனில்

                                                  St. Thomas and his Hindu assassin

வழக்கு மூடப்பட்டுள்ளது. மேலும் நாடக ஆளுமை ஒரு படித்த ம .னத்தை பராமரிக்க விரும்புகிறது. ஒரு பிரேத பரிசோதனை அவர்களின் அலமாரியில் மறைக்கப்பட்ட சடலங்களை வெளிப்படுத்தும் என்ற அச்சத்தில். எழுபதுகளின் பிற்பகுதியிலும் எண்பதுகளின் முற்பகுதியிலும் மெட்ராஸில் உள்ள கத்தோலிக்க திருச்சபையின் அஸ்திவாரங்களை உலுக்கிய மோசடி பற்றிய மேலோட்டமான ஆய்வு கூட, வெட்கக்கேடான விவரங்கள் பாயின் கீழ் அடித்துச் செல்லப்பட்டுள்ளன என்பதைக் குறிக்கிறது.

கணேஷ் ஐயர் என்றும் அழைக்கப்படும் ஆச்சார்யா பால் ஒருவரால் ஏமாற்றப்பட்டதாகக் கூறும் மெட்ராஸ் மறைமாவட்டத்தின் முன்னாள் பேராயர் ரெவரண்ட் டாக்டர் ஆர்.அருலப்பா உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருக்கிறார். கடுமையான இருதய பிரச்சினைகளால் இயலாது. உண்மையில், அவரது உடல்நலக்குறைவுதான் அவரை மறைமாவட்டத்தின் தலைவராக இருந்து ஓய்வு பெற நிர்பந்தித்தது. எனவே இழிவான ஊழலை நீதிமன்ற பதிவுகள், பொலிஸ் கோப்புகள் மற்றும் முக்கிய கதாபாத்திரமான கணேஷ் ஐயர் ஆகியோரிடமிருந்து ஒன்றாக இணைக்க வேண்டியிருந்தது.

இது அனைத்தும் எழுபதுகளின் ஆரம்பத்தில் தொடங்கியது. கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையை ஏற்றுக்கொண்ட ஜான் கணேஷ் என்று அழைக்கப்படும் சுய பாணி பைபிள் போதகராக இருந்த கணேஷ் ஐயர் தனது சுவிசேஷ பயணங்களின் போது திருச்சிக்குச் சென்று தமிழ் இளக்கியா கசகத்தின் (தமிழ் இலக்கிய சங்கத்தின்) கத்தோலிக்க பாதிரியார் தந்தை மைக்கேலை சந்தித்தார். பனாரஸ் பல்கலைக்கழகத்தின் தத்துவம் மற்றும் ஒப்பீட்டு மதங்களின் பேராசிரியராக டாக்டர் ஜான் கணேஷ் என அவர் தன்னை பாதிரியாரிடம் முன்வைத்ததாகவும், சமீபத்தில் ஜம்மு-காஷ்மீரில் இருந்து திரும்பி வந்தார், அங்கு அவர் இந்தியாவில் கிறிஸ்தவம் குறித்த ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டார். மைக்கேல் அவரை மற்றொரு பூசாரி, ஸ்ரீவிலிபுத்தூரின் தந்தை மரியாடாஸ் மீது வைத்தார்.

ஜான் கணேஷ் மரியாடாஸை கிறிஸ்தவ இறையியலில் தேர்ச்சி பெற்றார். ஒரு பேச்சாளராக அவரைப் புகழ்ந்துரைக்கும் அறிவிப்புகளின் நகல்களை அவருக்குக் காட்டினார். கல்வி மற்றும் மதம் துறைகளில் பல்வேறு அறிஞர்களால் அவர் எழுதிய கடிதங்களை அவர் தயாரித்ததாக கூறப்படுகிறது. பல நூற்றாண்டுகள் பழமையான பனை ஓலை எழுத்துக்கள் மற்றும் செப்புத் தகடு கல்வெட்டுகளின் மரியாடாஸ் புகைப்படங்களையும் அவர் காட்டியதாகக் கூறப்படுகிறது.

இந்த ஆவணங்கள், இந்தியாவில் கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையின் தோற்றம் மற்றும் வளர்ச்சியைக் கண்டறிந்தன என்று அவர் கூறினார். இந்த விஷயத்தில் மேலதிக ஆராய்ச்சிக்கு ஜான் கணேஷ் இல்லை என்று கூறிய பணம் தேவைப்படுவதால், இந்த திட்டத்திற்கான நிதியைக் கண்டுபிடிக்கும் பணியை மரியாடாஸ் ஏற்றுக்கொண்டார், இது வெற்றிகரமாக நிறைவடைந்தது, இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்திற்கான ஒரு காட்சியை வழங்கும் என்று அவர் உணர்ந்தார்.

மரியாடாஸ் ஜான் கணேஷுக்கு ரூ. 22,000. மேலும் அவரது சொந்த நிதி குறைந்துவிட்டதால், அவர் ஆராய்ச்சியாளரை மெட்ராஸில் உள்ள கத்தோலிக்க திருச்சபையின் தலைவர் ஆர்.அருலப்பாவுக்கு அறிமுகப்படுத்தினார்.

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

அருளப்பா ஒரு தமிழ் அறிஞர், அவர் ஒரு ஆராய்ச்சியாளர் என்ற நற்பெயரையும் கொண்டிருந்தார். அவர் புதிய ஏற்பாட்டை தமிழில் மொழிபெயர்த்து, சங்கீத புத்தகத்தை இசைக்கத் தொடங்கினார். அவர் தமிழில் கிறிஸ்துவின் வாழ்க்கையான உலாகின் உயீர் (“உலக வாழ்க்கை”) வழங்கினார். அவர் சமஸ்கிருதத்தைக் கற்றுக் கொண்டார் மற்றும் பல கிறிஸ்தவ கொள்கைகளை அந்த மொழியில் மொழிபெயர்த்தார். திருவுகுரல், தமிழ் பார்டின் உருவாக்கம், திருவள்ளுவர் பற்றியும் விரிவான ஆராய்ச்சி செய்திருந்தார்.

                                                                                      Former Archbishop of Madras R. Arulappa

திருவள்ளுவர் தனது அழியாத இலக்கியத்தின் மூலம் நவீன தலைமுறையினருக்குத் தெரிந்தவர். அவரது இருப்புக்கான சரியான நேரம் ஹோரி கடந்த காலத்தின் மூடுபனிகளில் இழக்கப்படுகிறது. சில வரலாற்றாசிரியர்கள் திருவள்ளுவர் தமிழ் இலக்கியத்தில் ஆரம்பகால சங்க காலத்தின் ஒரு தயாரிப்பு என்று நம்புகிறார்கள், கிறிஸ்துவுக்கு பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு. அவர் பிறந்த ஆண்டில் தமிழக அரசு அதன் காலெண்டரை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இந்த நோக்கத்திற்காக, திருவள்ளுவர் சரியாக 2018 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பிறந்தார் என்று கருதப்படுகிறது [இந்த கட்டுரை 1987 இல் எழுதப்பட்டது], அதாவது கிறிஸ்துவுக்கு முன் முதல் நூற்றாண்டில். சில இலக்கிய வல்லுநர்கள் திருவள்ளுவரை கிறிஸ்துவுக்குப் பிறகு முதல் நூற்றாண்டில் வைக்கின்றனர், மற்றவர்கள் 300 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவரைத் தேடுகிறார்கள்.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

                                                                                    Tiruvalluvarதிருவள்ளுவரின் தோற்றம் பற்றி அதிகம் அறியப்படாதது போலவே, அவருடைய மத நம்பிக்கைகளும் சில மர்மங்களில் மறைக்கப்பட்டுள்ளன. அவரது மதத்தைப் பற்றி ஊகிக்க அவரது வசனத்தில் உள்ள கட்டளைகளின் படி முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. அவர் ஒரு இந்து என்று பரவலாக நம்பப்பட்டாலும், திருக்குரல் ஒரு மதிப்பிற்குரிய இந்து வேதமாகக் கருதப்பட்டாலும், மற்ற மதங்களும் அவர் மீது உரிமை கோரியுள்ளன. அஹிம்ஸா, தர்மம் மற்றும் சந்நியாசம் ஆகியவற்றின் கொள்கைகளை திருக்குரலென்ஷைன் செய்வதால், பல வல்லுநர்கள் திருவள்ளுவரை சமண சிந்தனையால் கணிசமாக பாதித்ததாக கருதுகின்றனர்.

 

டாக்டர் எஸ். பத்மநாபன் சமீபத்தில் வெளியிட்ட ஒரு கட்டுரை திருவள்ளுவரை கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த ஒரு இந்து தலைவராக ஆக்குகிறது. திருக்குரல் மிகவும் ஆழமானவர், இரக்கமுள்ள உணர்வுகள் நிறைந்தவர் என்று பேராயர் அருலப்பா உணர்ந்தார், கிறிஸ்துவுக்குப் பிறகு முதல் நூற்றாண்டில் தென்னிந்தியாவுக்கு வந்த ஆரம்பகால கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளால், குறிப்பாக கிறிஸ்துவின் அப்போஸ்தலர்களில் ஒருவரான புனித தாமஸால் அது தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும்.

 

கி.பி 52 இல் புனித தாமஸால் நிறுவப்பட்டதாக கருதப்படும் இந்திய கிறிஸ்தவ தேவாலயம், கி.பி 52 இல் புனித தாமஸ், மெட்ராஸுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு மலையில் தியாகம் செய்வதற்கு முன்பு புனித தாமஸ், இப்போது செயின்ட் என்று அழைக்கப்படுகிறது. தாமஸ் மவுண்ட், திருவள்ளுவரைச் சந்தித்து, அவரை புதிய நம்பிக்கைக்கு மாற்றும் அளவிற்கு பார்டை பாதித்தார். கோட்பாடு முன்வைக்கப்பட்டது. அத்தகைய நிகழ்வு நிகழ்ந்ததற்கான சான்றாகும்.

 

ஜான் கணேஷாக நடித்து வரும் கணேஷ் ஐயர் பேராயருக்கு கண்டுபிடிப்பதாக உறுதியளித்ததாக கூறப்படுகிறது.

 



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

இது பேராயரின் திட்டத்திற்கு மிகவும் பொருத்தமாக இருந்ததாலும், கணேஷ் தனது செல்லப்பிராணி கோட்பாட்டை நிரூபிக்க தேவையான ஆதாரங்களை அறிந்து கொள்ளும் நிலையில் இருப்பதாக அருலப்பா உறுதியாக நம்பியதால், அவர் ஆராய்ச்சியை மேற்கொள்ள அவரை ஈடுபடுத்தினார். கணேஷின் கிறிஸ்தவ இறையியலில் தேர்ச்சி பெற்றதன் மூலமும், நோக்கத்தின் வெளிப்படையான நேர்மையினாலும் பேராயர் மனநிறைவுக்கு ஆளானார். புனித தாமஸ் மற்றும் திருவள்ளுவருக்கு இடையில் ஒரு உறவை ஏற்படுத்துவது போதாது என்பது போல, கிறிஸ்துவின் பிறப்பை முன்னறிவித்த கிழக்கிலிருந்து வந்த மூன்று ஞானிகள் வேறு யாருமல்ல, காவிய இந்து முனிவர்களான வசிஸ்தர் என்பதற்கான ஆதாரங்களை கொண்டு வர முடியும் என்று ஜான் கணேஷ் பேராயருக்கு தகவல் கொடுத்தார். , விஸ்வாமித்ரா மற்றும் அகஸ்தியா.

 

1975-76ல் ஜான் கணேஷ் தனது ஆராய்ச்சியைத் தொடங்கினார். பேராயர் அதையே நிதியளிக்கத் தொடங்கினார்.

 

கணேஷ் குறிப்பிட்ட கால இடைவெளியில் பனை ஓலை எழுத்துக்கள் மற்றும் செப்புத் தகடு கல்வெட்டுகளின் புகைப்படங்களைத் தயாரித்தார். பேராயர் மூலங்களைக் காணும்படி கேட்டபோது, ​​அவை நாடு முழுவதும் உள்ள தொல்பொருள் துறைகள் மற்றும் அருங்காட்சியகங்களின் பாதுகாப்பான காவலில் வைக்கப்பட்டுள்ளதாக அவருக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டது. எனவே, விலைமதிப்பற்ற ஆவணங்களுடன் இந்த ஏஜென்சிகளை வற்புறுத்த முடியாது. எவ்வாறாயினும், தனது புகைப்படங்களை அந்தந்த ஏஜென்சிகளால் அங்கீகரிக்கப்படுவதாக அவர் உறுதியளித்தார். அதன்பிறகு, பேராயர் முன் கணேஷ் ஐயர் தயாரித்த அனைத்து புகைப்படங்களும் அருங்காட்சியகங்கள் மற்றும் துறைகளின் முத்திரைகள் இருந்தன.

 

பேராயர் வழங்கிய நிதியைப் பயன்படுத்தி, கணேஷ் ஐயர் விரிவாகப் பயணிப்பதாக ஒரு பாசாங்கு செய்தார். இது நன்கு திட்டமிடப்பட்ட திட்டமாகும். அவர் தனது ஆராய்ச்சி தொடர்பாக முதலில் பேராயருக்கு காஷ்மீர் செல்வதாக தெரிவிப்பார்.

 

அடுத்து, பேராயர் காஷ்மீரில் உள்ள சில கிறிஸ்தவ மற்றும் இந்து மதத் தலைவர்களிடமிருந்து கடிதங்களைப் பெறுவார், அவர்கள் கணேஷ் ஐயரைக் கண்டார்கள் அல்லது இப்போது தன்னை ஆச்சார்யா பால் என்று அழைத்தனர். கடிதங்கள் அவரது நோக்கத்தின் நேர்மையையும் அவரது உன்னத ஆராய்ச்சியையும் பற்றி மிகைப்படுத்தப்பட்ட சொற்களில் பேசின.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

 புகழ்பெற்ற நபர்களிடமிருந்து இந்த கடிதங்களின் முகத்தில் மறைந்துபோன தனது ஆராய்ச்சியாளரைப் பற்றி பேராயர் மகிழ்ந்திருக்கலாம். அதிக பணம் கை மாறியது. பேராயரை முதன்முதலில் சந்தித்தபோது அவர் மிகவும் ஏழ்மையானவராக இருந்தபோதிலும், அவர் வந்த நேரத்தில், ஐயர் ஸ்ரீரங்கத்தில் தனது சொந்த வீட்டைக் கொண்டிருந்தார். அவருக்கு இரண்டு கார்கள் இருந்தன. அவர் தனது மனைவி மற்றும் மகள்களுக்கு கணிசமான தங்க நகைகளை வாங்கியிருந்தார். அவர் பெயரில் வங்கிகளில் கணிசமான வைப்பு இருந்தது.

 

ஆராய்ச்சிக்கான நிதிகளில் பெரும்பாலானவை வெளிநாடுகளில் உள்ள தனிநபர்கள் மற்றும் அமைப்புகளிடமிருந்து வந்தவை. ஐயரை நம்பினால், பேராயர் தனது தனிப்பட்ட காரை ஐயரின் பெயரில் பெயரளவு ரூ. 25,000. ஐயர் தானே எதையும் செலுத்தவில்லை என்று கூறுகிறார்.

 

ஆச்சார்யா பால் தனது ஆராய்ச்சிக்காக பெரும் தொகை வழங்கப்படுவது குறித்து இந்த நேரத்தில் கேள்விகள் கேட்கப்பட்டன. நீண்ட காலத்திற்கு கிறிஸ்தவத்திற்கு நன்மை பயக்கும் உறுதியான ஒன்று உண்மையில் அடையப்பட்டுள்ளது என்பதற்கு சந்தேகங்கள் ஆதாரம் கோரின. பேராயரின் முன்னுரிமை மட்டுமே நேரடி மோதலைத் தடுத்தது.

 

1976 ஆம் ஆண்டில், ஐயர் ஆச்சார்யா பால் பெயரில் பாஸ்போர்ட்டைப் பெற்றார். 1977 ஆம் ஆண்டில், பேராயருடன் சேர்ந்து வெளிநாடு சென்றார். வத்திக்கானுக்கு, மற்ற இடங்களுக்கிடையில், அவர் போப் ஆறாம் பவுலுடன் நீண்ட பார்வையாளர்களைக் கொண்டிருந்தார். பின்னர் இருவரும் பல மத சபைகளுக்குச் சென்று ஒப்பீட்டு மதங்களைப் பற்றி பேசினர். அவர் சென்ற எல்லா இடங்களிலும், இந்தியாவில் கிறிஸ்தவத்தின் தோற்றம் மற்றும் அவரது "நினைவுச்சின்ன" ஆராய்ச்சி பற்றி பேசினார், அதே நேரத்தில் பேராயர் ஆதாரங்களைக் காட்டினார். மேலதிக ஆராய்ச்சிக்கு நிதியளிப்பதற்காக பணம் சேகரிக்கப்பட்டது.

 

இந்தியாவில் இருந்து அவர்கள் இல்லாதபோது, ​​ஜான் கணேஷுக்கு விரோதமான நபர்கள் தங்களை ஒரு சக்திவாய்ந்த சக்தியாக ஒழுங்கமைத்துக் கொண்டனர். அவர் திரும்பிய பின்னர் ஸ்ரீரங்கத்தில் உள்ள தனது வீட்டில் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தபோதும், பேராயர் போலீசில் புகார் அளிக்க அழுத்தம் கொடுக்கப்பட்டார். அவர் ஒரு இளங்கலை என்று கூறிய கணேஷ் ஐயரால் ஏமாற்றப்பட்டார், ஆனால் உண்மையில் ஒரு திருமணமான மனிதர். அவர் பேராயரை சுமார் ரூ. கிறிஸ்தவம் குறித்த ஆராய்ச்சி என்ற பெயரில் 14 லட்சம்.

 

மோசமான அத்தியாயம் குறித்த விசாரணைகள் தொடங்கின. ஆரம்பத்தில் இன்ஸ்பெக்டர் சேஷாத்ரி தலைமையிலும் பின்னர் இன்ஸ்பெக்டர் சந்திரயாபெருமால் தலைமையிலும் காவல்துறையினர் ஐயரின் இல்லத்தைத் தேடினர். வெள்ளை காகிதத்தின் தாள்களில் ஒட்டப்பட்ட இடைக்கால பனை ஃப்ரண்ட் எழுத்துக்களைப் போலவே பழுப்பு நிற காகித வெட்டப்பட்ட கீற்றுகள் குறித்த அவரது ஆராய்ச்சி-எழுத்துக்களுக்கு சான்றாக ஐயர் தயாரித்த அனைத்து புகைப்படங்களின் மூலங்களையும் அவர்கள் கண்டுபிடித்தனர். திருச்சியில் உள்ள ஒரு ஸ்டுடியோவில் புகைப்படங்கள் எடுக்கப்பட்டுள்ளதாகவும், இது சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து எதிர்மறைகளையும் பறிமுதல் செய்ய வழிவகுத்ததாகவும் காவல்துறையினர் அறிந்தனர்.

புகைப்படங்கள் பல்வேறு நிறுவனங்களால் எவ்வாறு அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன என்பதை காவல்துறை கண்டுபிடித்தது-சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து நிறுவனங்களின் முத்திரைகள் மற்றும் ரப்பர் முத்திரைகள் ஐயரின் வீட்டில் கிடந்தன. பல்வேறு இந்து மற்றும் கிறிஸ்தவ அறிஞர்களின் பெயர்களைக் கொண்ட கடிதத் தலைகள் மீட்கப்பட்டன. மரியாடாஸையும் பின்னர் பேராயரையும் ஏமாற்ற அவர் பயன்படுத்தியதாகக் கூறப்படும் இந்த நபர்களிடமிருந்து ஐயருக்கு கிடைத்ததாகக் கூறப்படும் கடிதங்கள், மாநில கையெழுத்து நிபுணர் சீனிவாசனால் புத்திசாலித்தனமான மோசடிகளாக அறிவிக்கப்பட்டன. இவற்றில் எழுதும் பழுப்பு நிற காகிதத்தில் எழுதும் புத்திசாலித்தனமாக மாறுவேடமிட்டிருந்தாலும், ஐயரின் மாதிரியுடன் சாதகமாக ஒப்பிடப்படுகிறது. பேராயரிடமிருந்து பெறப்பட்ட தொகைகள் மற்றும் அவர் செலவழித்த தொகைகள் பற்றிய விவரங்களைக் காட்டும் கணக்கு புத்தகங்கள் மீட்கப்பட்டன.

 

ஐயரின் முன்னோடிகள் முழுமையாக விசாரிக்கப்பட்டன, மேலும் அவர் ஒரு நடுநிலைப் பள்ளி படிப்பவர் என்பது நிரூபிக்கப்பட்டது, ஏழாம் வகுப்புக்கு அப்பால் படிக்கவில்லை. தத்துவம் மற்றும் ஒப்பீட்டு மதங்களைப் பற்றி கற்பித்தல் அல்லது ஆராய்ச்சி செய்வது போன்றவற்றில் டாக்டர் ஜான் கணேஷ் அவர்களிடம் இல்லை என்று பனாரஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் மேலும் உறுதிப்படுத்தல் பெறப்பட்டது.

 

போலீஸ் வழக்கு முடிந்தது. ஏப்ரல் 29, 1980 அன்று, ஐயர் கைது செய்யப்பட்டு ரிமாண்டில் வைக்கப்பட்டார், அதே நேரத்தில் வழக்கு நடவடிக்கைகள் 419 (ஆள்மாறாட்டம் மூலம் மோசடி), 420 (மோசடி மற்றும் நேர்மையற்ற முறையில் சொத்துக்களை வழங்க தூண்டுதல்), 465 (மோசடி), 471 (உண்மையான ஒரு போலி ஆவணம்), இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் 473 (கள்ள முத்திரைகள் தயாரித்தல் மற்றும் வைத்திருத்தல்) மற்றும் இந்திய பாஸ்போர்ட் சட்டத்தின் பிரிவு 12-பி இன் கீழ் (தவறான தகவல்களை வழங்கும் பாஸ்போர்ட்டைப் பெறுதல்).



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

                                                                                                            Man with beard

பேராயர் அருலப்பா ஐயருக்கு எதிராக நீதிமன்றத்தில் சாட்சியம் அளித்தார். ஐயர் ஆரம்பத்தில் குற்றமற்றவர் என்று கெஞ்சினார், ஆனால் பின்னர் எல்லா விஷயங்களிலும் மோசடிக்கு ஒப்புக்கொண்டார். அவர் முன்னேறும் வயது மற்றும் குடும்ப சூழ்நிலைகளை கருத்தில் கொண்டு, அவருக்கு மெத்தனத்தைக் காட்ட வேண்டும் என்று பிரார்த்தனை செய்தார்.

 

பிப்ரவரி 6, 1986 அன்று, மெட்ராஸின் இரண்டாவது பெருநகர மாஜிஸ்திரேட் பி. , “பிரதிவாதி (கணேஷ் ஐயர்) அவர்களிடமிருந்து சுமார் ரூ. 1975 முதல் 1980 வரை 13.5 லட்சம். இது தெளிவாக நிறுவப்பட்டுள்ளது. குற்றங்களின் தன்மையைக் கருத்தில் கொண்டு, பிரதிவாதி I.P.C. இன் பல்வேறு பிரிவுகளின் கீழ் குற்றவாளி எனக் கருதப்படுகிறார். மற்றும் இந்திய பாஸ்போர்ட் சட்டத்தின் 12-பி பிரிவின் கீழ் 10 மாத சிறைத்தண்டனையும் 5 மாதங்கள் கடுமையான சிறைத்தண்டனையும் அனுபவிக்க வேண்டும். இந்த வாக்கியங்கள் ஒரே நேரத்தில் இயங்க வேண்டும். அவர் ஏப்ரல் 29, 1980 அன்று கைது செய்யப்பட்டு 1980 ஜூன் 27 அன்று ஜாமீனில் விடுவிக்கப்பட்டார். இந்த 59 நாட்கள் சிறைத்தண்டனை குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டத்தின் 428 வது பிரிவின் கீழ் தேவைப்படும் மொத்த தண்டனையிலிருந்து கழிக்கப்பட வேண்டும். ”

 

மாஜிஸ்திரேட்டின் தீர்ப்பு இருந்தபோதிலும், சந்தேகங்கள் இன்னும் நீடிக்கின்றன. பேராயரின் சந்தேகம் ஏன் எழுப்பப்படவில்லை, அவர் ரூ. ஒரு மோசமான ஆராய்ச்சி திட்டத்தில் 13,49,250 (பதிவுகளின்படி, ஐயர் அந்த தொகையை விட அதிகமாக பெற்றதாகக் கூறுகிறார்)? அய்யர் தயாரித்த “ஆவணங்களின்” நம்பகத்தன்மையை அருங்காட்சியகங்கள் மற்றும் சம்பந்தப்பட்ட பிற நிறுவனங்களுடன் நேரடியாக சரிபார்க்க பேராயர் ஏன் கவலைப்படவில்லை? ரோம், வத்திக்கான், ஜெர்மனி, பிரான்ஸ், ஸ்பெயின், அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளுக்கு அவருடன் செல்ல நேரம் கிடைத்தபோது, ​​ஐயரை தனது “ஆராய்ச்சியின்” உண்மையான தளத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல அவர் ஏன் கவலைப்படவில்லை?

 

பேராயர் இன்னமும் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருப்பதால், இந்த கேள்விகளுக்கான பதில்கள் வரவில்லை.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 24769
Date:
Permalink  
 

 இன்னும் சுவாரஸ்யமான விஷயம் என்னவென்றால், ஐயருக்கு எதிரான குற்றவியல் நடவடிக்கைகள் மாஜிஸ்திரேட் நீதிமன்றத்தில் நடந்து கொண்டிருந்தபோதும், சமரசத்திற்கான சிவில் வழக்கு மெட்ராஸ் உயர் நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்டது. கிரிமினல் வழக்கு முடிந்த உடனேயே சமரச ஆணை எடுக்கப்பட்டது. ஐயர் குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டதால், அவரது சிறைத் தண்டனை வெறும் இரண்டு மாத சிறைத்தண்டனையாக குறைக்கப்பட்டது. அவர் ஏற்கனவே 59 நாட்கள் ரிமாண்டில் பணியாற்றியதால், இந்த காலம் தண்டனைக்கு எதிராக சரிசெய்யப்பட்டது.

 

வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், பேராயரை மோசடி செய்த ஐயர் சுமார் ரூ. 14 லட்சம், மேலும் தண்டனை இல்லாமல் விடப்பட்டது. பேராயர் அவருக்கு வழங்கிய பணத்தின் மீதான அனைத்து உரிமைகோரல்களையும் இழக்க உத்தரவிட்டார். அதன்படி, அவரிடமிருந்து காவல்துறையினர் பறிமுதல் செய்த ஆபரணங்கள் மற்றும் பணம் பேராயருக்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்டன. சமரசத்தின் ஒரு பகுதியாக, ஐயர் பேராயரின் பணத்துடன் வாங்கிய பெரிய பங்களாவைத் தக்க வைத்துக் கொள்ள அனுமதிக்கப்பட்டார்.

 

"இந்த சமரசத்திற்கு நான் ஒப்புக்கொண்டேன், ஏனென்றால் என்னால் வேறு எதுவும் செய்ய முடியவில்லை" என்று ஐயர் கூறுகிறார். புரிந்துகொள்ளக்கூடிய வகையில் அவரது பார்வை. ஏனெனில், கீழ் நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பின்படி, அவர் 5 மாதங்கள் சிறைத்தண்டனை அனுபவித்திருக்க வேண்டும் என்பது மட்டுமல்லாமல், வீடு உட்பட அவரது சொத்துக்கள் அனைத்தையும் தானாகவே இழக்க நேரிடும். பேராயர் சமரசத்திற்கு ஏன் ஒப்புக்கொண்டார் என்பது புரியவில்லை.

 

இன்று கணேஷ் ஐயர் ஸ்ரீரங்கத்தில் உள்ள தனது வீட்டின் முதல் மாடியில் வசிக்கிறார் - கீழ் பகுதி வாடகைக்கு விடப்படுகிறது, இதனால் அவருக்கு மாத வருமானம் கிடைக்கும். அவர் எந்த வகையிலும் பணக்காரர் அல்ல, ஆனால் நிச்சயமாக அவரது குடும்பத்தினரும் அவரும் ஒப்படைக்கப்பட்டிருப்பார்கள், அது சமரசத்திற்காக இல்லாவிட்டால், அவர் தண்டிக்கப்பட்டதிலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ளது. தந்தை அருலப்பா ஒரு பெரிய அறுவை சிகிச்சையில் இருந்து மீண்டு வருகிறார். அவர் பேராயரின் கவசத்தை ரெவரெண்ட் ஜி. காசிமரிடம் சுகாதார அடிப்படையில் ஒப்படைத்துள்ளார்.

 

இந்த வழக்கு, அதிகாரப்பூர்வமாக மூடப்பட்டிருந்தாலும், பல மனதில், தீர்க்கப்படாத மர்மமாகவே உள்ளது. [1]

  1. Originally published under the title “Hoax!” in The Illustrated Weekly of India, April 26 – May 2, 1987, Bombay.


__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.

Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard