இன்று ஹிந்துக்களின் தலையாய புனிதத் தலமான காசியிலேயே விசுவநாதரின் ஆலயம் மிகவும் குறுகலாகத்தான் இருக்கிறது. காசியின் அதிபதியாகவே இருந்து மந்திரம் ஓதி மோட்சத்திற்கு உத்தரவாதம் அளிக்கிற மகோன்னத நிர்மூலனே மிகச் சிறிய வடிவில்தான் தொட்டுணர வாய்ப்பளிக்கிறான். அதற்கு அருகிலேயே ஏளனம் செய்வதுபோல் இடத்தை அடைத்துக்கொண்டு வானளாவி நிற்கிறது ஞானவாபி மசூதி! இங்கே ஆகம விதிகளுக்கு எங்கே இடம் இருக்க முடியும்?
ஆகையால் அதிகம் அந்நிய பாதிப்புக்குள்ளாகாது ஓரளவு இடையூறுகளோடு தப்பித்த மிகப் பெரும்பாலான தென்னகக் கோயில் கள்தாம் ஆகம விதிப்படி இயங்கி வருகின்றன. குறிப்பாகத் தமிழ் நாட்டில்தான் ஆகம விதிகளை அனுசரிக்கும் கோயில்கள் மிக அதிகம். ஆனால் தமிழ் நாட்டில் உள்ள கோயில்கள் அனைத்துமே ஆகம விதிப்படி அமைந்தவை எனக் கூற முடியாது. ஆகம விதிப்படி அமையாத ஆலயங்களை வைதிகக் கோயில்கள் எனலாம். இங்கெல்லாம் அர்ச்சகர் பணி தொடர்பாக எவரும் உரிமை பாராட்ட முடியாது. இங்கு எவரும் அர்ச்சகராகலாம். ஆகியும் உள்ளனர்.
இங்கிலாந்திலேயே ஆக்ஸ்ஃபோர்டு வளாகத்தில் மிகவும் மரியாதையுடன் வாழ்ந்து மறைந்த முதுபெரும் வரலாற்று அறிஞரும் ஹிந்து சமய சமூக அமைப்புகளுக்கு அந்நிய மதத்தவரால் விளைந்த பாதிப்புகளையும் தங்கு தடையின்றி விவரித்து மேகத்திய அறிவுலகில் அதிர்ச்சி அலைகளை ஏற்படுத்தியவருமான வங்காளப் பெருமகன் நிரத் சந்திர செளதரி ஹிந்து ஆலயங்கள் பொது சகாப்தம் மூன்று முதல் ஐந்தாறு நூற்றாண்டுகளுக் குள்ளாகத்தான் தோன்றின என்று ஆய்வாதாரங்களுடன் கூறுகிறார். பழைமையான அக்கால கட்டத்து ஹிந்து ஆலயங்கள் இருந்தமைக்கான தடையங்கள் ஆஃப்கானிஸ்தானம் தொடங்கி ஹிந்துஸ்தானத்தில் பல இடங்களில் இடிபாடுகளாகவும் வெறும் அஸ்திவாரக் கட்டமைப்புகளாகவும் காணப்படுவதாகவும் அவர் கூறுகிறார். இவை மடாலயங்களாக மட்டுமே இருந்திருக்கவும் கூடும். வழிபாட்டுக்குரிய ஆலயங்களுக்கும் மடாலயங் களுக்கும் வேறுபாடுகள் இருப்பது இயல்புதானே?
ஆக, வேத கால வாழ்க்கை முறையுடன் ஒப்பிடுகையில் கோயில்களின் தோற்றம் மிகவும் பிற் காலத்தவைதான். மேலும் அவை தோற்றம் கொள்வதற்கென்றே உருவானவைதாம், ஆகமங்கள். ஸ்மிருதிகளின் காலத்திற்கும் பின்னதாகக்கூட ஆகம காலம் இருக்கலாம். மேலும் ஆகமங்கள் தோன்றியது தெற்கில்தான் என்பதற்கும் சான்றுகள் உண்டு. அவை சமஸ்க்ருதத்திலும் கிரந்தத்திலும் இருந்தாலும்கூட!. மேலும் கிரந்தம் தென்னாட்டிற்கே உரித்தானதாகவும் கருதப்படுகிறது. மட்டுமல்ல, தென்னாடு பல மூல சமஸ்க்ருத நூல்களை இயற்றிய பெருமைக்கும் உரியதுதான்.
ஆலயங்களில் எது எவ்வாறாக இருக்க வேண்டும் என்ற கட்டமைப்பு விதிகளுடன் ஆராதனைக்கான விக்கிரகங்களைப் பிராண பிதிஷ்டை செய்யும் முறை, எத்தனை கால எவ்வாறான பூஜை முறை, யார் பூஜைகளையும் வழிபாட்டு முறையையும் செய்ய வேண்டும் என்பதையெல்லாம் ஆகமங்கள் நிபந்தனைகளாகவே விதித்துள்ளன. குறிப்பாகத் தென்னாட்டவர் வாசிப்பதற்கு எளிதாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே ஆகம விதிகளுக்கு கிரந்த எழுத்து பயன்படுத்தப் பட்டுள்ளது என்பதை யூகிப்பதில் சிரமம் இருக்காது.
தமிழ்நாட்டில் குறிப்பாக சோழர், பாண்டியர், பல்லவர் ஆட்சிக் காலத்திலும் தொடக்க கால சேரர் ஆட்சியிலும்தான் கோயில்கள் நிறுவப்பட்டுள்ளன. இவை இரண்டு முதல் ஐந்து பொது சகாப்த ஆண்டுகளில் கட்டப் பட்டவையாகக் கொள்ளலாம். சிலப்பதிகாரம் கண்ணகிக்குக் கோயில் கட்டப்பட்டதைப் பேசுகிறது. காவிரிப் பூம்பட்டினத்தில் கோயில்கள் இருந்தமைக்கும் அதில் குறிப்புகள் உள்ளன. ஆனால் இவையெல்லாம் வேத காலத்திற்கு மிகவும் பிற்பட்டவை. இக்கால கட்டத்தை ஆகம காலம் எனக் குறிப்பிடலாம். இறை வணக்கத்துக்காகப் பிரத்தியேகமாக ஓர் பொது இடம் தேவை என உணரத் தலைப்பட்டு, கலைத் தாகங்களையும் கலாசாரக் கூட்டங்கள், சமுகக் கலந்துறவாடல்கள் ஆகியவற்றையும் அதோடு கூடவே நிறைவு செய்துகொள்ளவும் அரசர்களும் குறு நில மன்னர்களும் பிற் காலத்தில் ஊர் பிரமுகர்களும் பிறகு மக்களே ஒன்று சேர்ந்தும் மேற்கொண்ட ஏற்பாடுதான் கோயில்களாகத் தோற்றம் கொண்டிருக்க வேண்டும். ஆனல் சிலம்பில் கோயில்களில் அர்ச்சகராகப் பணியாற்றியோர் யார் என்பதற்குத் தெளிவான குறிப்பு இல்லை.
நாயக்க மன்னர்கள் ஆதிக்கத்தின் கீழ் தமிழகம் வந்த பிறகுதான் தமிழகக் கோயில்களில் ஆகம விதிகள் கடுமையாக அனுசரிக்கப் பட்டன என்றும் தகவல் உண்டு. இது ஐநூறு ஆண்டுகளுக்கும் முற்பட்ட நிலைமை. ஒரு வழக்கத்தைச் சம்பிரதாய நடைமுறை எனச் சட்டம் ஏற்றுக்கொள்ள ஒரு நூற்றாண்டுக் காலமே போதுமானது. இதனைத்தான் ஆங்கிலத்தில் கன்வென்ஷன் என்கிறோம். பொதுவாக கன்வென்ஷனுக்கு ஆட்சேபம் எழுவதில்லை- அது இயற்கை நீதிக்கு விரோதமானதாக இருந்தாலன்றி. சதி என்கிற உடன்கட்டை ஏற்றப்படுதலையும் தாழ்த்தப்பட்டோர் ஆலயப் பிரவேசத்தையும் சட்ட ரீதியாக எதிர்த்தபோது கன்வென்ஷன் என்கிற ஆயுதத்தைத்தான் முன்வைத்தனர். இயற்கை நீதிக்கு முரணானது என்ற அடிப்படையில் அது புறந்தள்ளப்பட்டது. ஆனால் அர்ச்சகர் விவகாரம் இத்தகையது அல்ல. இதில் உடலுக்கோ உள்ளத்திற்கோ வன்முறைத் தாக்குதலுக்கு வழி இல்லை. அர்ச்சகர் வாய்ப்பு எனக்கு மறுக்கப்படுவதால் மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகிறேன் என்றோ தாழ்த்தப்பட்டவன் என அவமதிக்கப்படுகிறேன் எனவோ ஆகம விதிப்படி நடக்கும் ஆலயத்தின் விஷயத்தில் ஒருவர் வாதாட முடியாது. நம்பிக்கையுள்ள ஹிந்துவான நான் ஆலயத்தின் உள்ளே நுழைய அனுமதி மறுக்கப் படுவதால் அவமானத்திற்குள்ளாகிறேன் என்றுதான் புகார் அளிக்க முடியும். ஏனெனில் இது சமூக உரிமை. முன்னது மத நடைமுறை.
அடுத்தபடியாக, மக்கள் பிரிவுகளே அவரவர் சாதிக்கெனக் கோயில்களைக் கட்டிக் கொண்டதும் இவ்வாறான தூண்டுதலின் விளவாகவே இருக்கக் கூடும். சுய ஆர்வம், சுயாபிமானம் காரணமாகவே இக்கோயில்கள் உருவானமையால் இங்கு நியமனம் பெற்ற அர்ச்சகர்கள் சம்பத்தப்பட்ட சுய சாதியினராகவோ அல்லது அவர்களின் புரோகிதர்களான பிராமணர் களாகவோ இருக்கலாம். அவர்கள் யாராயினும் அவ்வாறான கோயில்களில் காலங் காலமாக இருந்து வரும் சமயம் சார்ந்த சம்பிரதாயம் அடிப்படை இயற்கை நீதியின்படியோ நியதியின்படியோ மாற்றப்படக் கூடியதல்ல. அவரவர் சாதிக்கான இத்தகைய சாதிக் கோயில்கள் ஆகம விதியின்படிக் கட்டப்படாதனவாகவே இருந்தாலுங் கூட அந்தந்தச் சாதியினரே மனமுவந்து ஏற்றுக் கொண்டாலன்றி அத்தகைய கோயில்களில் அரசாங்கம் தலையிட்டு சமய நடைமுறை களில் சட்டத்திருத்தமோ அவசரச் சட்டமோ கொண்டு வந்து மாற்றிவிட இயலாது. ஏனெனில் அர்ச்சகரின் பணி என்பது முழுக்க முழுக்க மதம் தொடர்பான சடங்காச்சாரச் செயல்பாடாகும். கோயில் நிர்வாகம், வரவு செலவு, துப்புரவு, ஊதியம் வழங்கல் முதலான சமூகம் சார்ந்த பணிகளுக்கும் அர்ச்சகருக்கும் தொடர்பில்லை. அரசாங்கம் கொண்டு வரக்கூடிய சட்டத் திருத்தங்களோ அவசரச் சட்டங்களோ சமயச் சடங்காச்சாரம் சார்ந்த அர்ச்சகர் நியமனம் பற்றி இயற்றப்பட்டதால் அவை செல்லத்தக்கதல்ல என்றுதான் அர்ச்சகர்கள் சார்பில் வழக்கு முன் வைக்கப்பட்டது. பிராமணர்கள்தான் அர்ச்சகராக முடியும் என்ற வாதம் அதில் முன்வைக்கப் படவில்லை. மத ரீதியிலான ஆகம விதிகள் மீறப்பட முடியாதவை, அரசியல் சாசனத்திற்கு முரணானவை என்றுதான் வழக்காடப்பட்டது. 1972 சட்டத் திருத்தத்தை எதிர்த்து வழக்காடுகையில் அர்ச்சகர் பணிக்குப் பாரம்பரிய உரிமை கொண்டாடியபோது உச்ச நீதி மன்றம் அதை ஒப்புக்கொள்ள மறுத்து விட்டது.
மேலும் அர்ச்சகர் சங்கங்கள் சார்பில் மட்டுமே வழக்குப் பதிவு செய்யப் பட்டிருப்பதால் இது ஒரு தொழிற் சங்க வழக்காடுதலுக்கும் பொருத்தமான லட்சணத்திற்குரியதாகிறது. காலங்காலமாக அர்ச்சகர் என்கிற ஒரே பணியைச் செய்துவரும் எமக்கு வேறு பணி செய்வதற்கான அனுபவமோ திறமையோ இல்லை, இந்நிலையில் அர்ச்சகத் துறையில் இம்மாதிரி வேலை வாய்ப்பைப் பெருக்க வழி செய்வது காலப் போக்கில் எமது வேலை வாய்ப்பினைக் குறைத்துவிடும், இது எங்களின் ஜீவாதார உரிமையைத் தடுப்பதாகும் என அவர்கள் தொழிற் சங்க பாணியில் வாதாட வாய்ப்புண்டு. ஏனெனில் ஹிந்து அறநிலையச் சட்டம் 1959 க்கு 1972-ல் கருணாநிதியின் தி.மு.க. அரசு கொண்டு வந்த ஹிந்துக் கோயில்களில் அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகர் ஆகலாம் என்கிற திருத்தச் சட்டத்தைச் செயல்படுத்தலாகாது எனக் கோரி உச்ச நீதி மன்றத்தில் சேஷம்மாளும் மற்றவர்களும் தாக்கல் செய்த ரிட் மனுக்களை அர்ச்சகர்கள் பாரம்பரிய உரிமை கோர இயலாது என்றும் அவர்கள் மதத் தலைவர்களோ மடாதிபதிகளோ அல்ல, அவர்கள் வெறும் கோயில் வழிபாட்டு நடைமுறைகளைச் செய்யும் ஊழியர்களே எனவும் கூறித்தான் தள்ளுபடி செய்தது. கோயில் நிர்வாகத்தில் உள்ள எல்லாப் பணியாளர் களையும் போலத்தான் அர்ச்சகர்களும் எனத் தனது தீர்ப்பில் அது சொல்லிவிட்டது. ஆனால் ரிட் மனுக்கள்தாம் தள்ளுபடி செய்யப் பட்டனவேயன்றி வழக்கு இன்னமும் நிலுவையில் உள்ளது. இவ்வழக்கில் தீர்ப்பு வராமல் தாமதம் ஆவதற்கும் கருணாநிதி அரசுதான் காரணம். ஏனெனில் 1976 வரையிலும் பின்னர் 1989 லிலும் மீண்டும் 1996 லிலும் அடுத்து 2004 லிலும் தி மு க தான் ஆட்சிப் பொறுப்பில் இருந்தது.
1972 ரிட் மனு விசாரணையில் ஐந்து நீதிபதிகளின் அமர்வு கொண்ட உச்ச நீதி மன்றத்தின் தீர்ப்பு மிக விரிவானதாக உள்ளது. முழுவதையும் எழுதிக் காட்டினால் கட்டுரை மிகவும் சலிப்பூடுவதாக மேலும் நீண்டு விடும். இப்போதே இது சலிப்பூட்டிவிட்டிருக்குமோ என்று அஞ்சுகிறேன். ஏனெனில் எகத்தாளமாகவும் காரசாரமாகவும் அதிகப் பிரசங்கித்தனமாக, எதிலும் சரியான புரிதல் இல்லாவிட்டாலும் தடாலடியாக எதையாவது சொல்லி திசை திருப்புவதாகவும் விதண்டா வாதம் செய்ய இதில் வாய்பு ஏதும் கண்டிபிடிப்பது எளிதல்லவே!
சேஷம்மாள் மற்றும் பலர் வழக்கில் அவர்கள் சார்பிலும் தமிழ்நாடு அரசுக்கு எதிராகவும் வாதாடியவர்களில் பார்ஸிக்காரரான பால்கிவாலாவும் ஒருவர்! அவரை ஒருவளை பிராமண அடிவருடி என நியாயப் படுத்தினா லும் வியப்பில்லை! ஏனெனில் சுப்பிரமணிய சாமி இதில் வாதாடுவ திலிருந்தே அர்ச்சகர்கள் பிராமணர் என்பதால்தானே என்றுகூட குதர்க்க வாதம் செய்பவர்களுக்கு நம்மிடையே பஞ்சமேயில்லை! சுப்பிரமணிய சாமி என்கிற பார்ப்பனர் இரண்டு ஜீ வழக்கில் ராஜா மீது குற்றம் சுமத்தியது அவர் ஒரு தலித் என்பதல்தான் என்று விமர்சனம் செய்தவர்கள்தானே! இதுவும் சொல்வார்கள், இன்னமும் சொல்வார்கள்!
சேஷம்மாள் மற்றும் பலர் தாக்கல் செய்த ரிட் மனுக்கள் யாவும் முக்கியமாக அர்ச்சகர் பணி பாரம்பரிய உரிமை என்ற முறையில் வாதிப்பதாகவே இருந்ததால்தான் அர்ச்சகர்கள் பாரம்பரிய உரிமை கோர முடியாது என்று உச்ச நீதிமன்றம் ரிட் மனுக்களைத் தள்ளுபடி செய்து விட்டிருக்க வேண்டும் என்பது எனது கருத்து (நானே பல பொது நல வழக்குகளிலும் நுகர்வோர் வழக்கிலும் வழக்கறிஞர் துணையின்றி ‘Party in Person’ (பார்ட்டி இன் பெர்ஸன்) என்ற தகுதியுடன் வாதாட அனுமதி பெற்று வழக்காடி வெற்றியும் பெற்றிருக்கிறேன்! நான் வழக்குரைஞன் அல்ல என்றாலும்! அதன் அடிப்படையிலேயே இக்கருத்தை வெளியிடுகிறேன்). தொழிற் சங்கப் பிரச்சினை என்ற ரீதியில் இவ்வழக்கைக் கொண்டு போயிருக்கலாம்!
1972 –ன் ரிட் மனுக்கள் தள்ளுபடி செய்யப்பட்ட போதிலும் ஆகம விதிகள் என்கிற வலுவான அடிப்படை இதில் இருப்பதால், ஆகம விதி மீறல் ஏதும் நடைபெற்றால் அப்போது அதனை ஆட்சேபிக்கலாம் என ஒரு முட்டுக் கட்டையை அப்போதைய உச்ச நீதி மன்றம் போட்டுவிட்டதால் அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகராகலாம் என்கிற திருத்தச் சட்டம் நடைமுறைக்கு வருவதற்கு கருணாநிதி அரசால் தீவிர நடவடிக்கை எடுக்க இயல வில்லை. நிலுவையில் உள்ள வழக்கில் திருப்திகரமாக ரிட்டன் ஆர்கியுமெண்ட் (எழுத்து மூல வாதம்) செய்தாக வேண்டுமே! என்னவென்று வாதாடுவது? மேலும் அப்போதைய நேரம் பலவாறான அரசியல் கொந்தளிப்புகள் இருந்த கால கட்டம். ஒருபுறம் எம் ஜி ஆர் எதிர்ப்பு, இந்திரா காந்தியுடன் பகைமை, எம் ஜி ஆர் தி.மு.க.விலிருந்து நீக்கப்பட்டதாலேயே ஏற்பட்ட பெரும் தலைவலி, நெருக்கடி நிலை எனப்பல சங்கடங்களில் பாவம், இந்த அர்ச்சகர் சமாசாரம் அவருக்கு மறந்தே போயிருக்கலாம். ஒருவேளை இந்த நேரத்தில் தேவையில்லாமல் ஹிந்துக்களின் மத சம்பந்தமான விஷயங்களில் வேறு தலையைக் கொடுத்து வெறுப்பைச் சம்பாதித்துக் கொள்ள வேண்டுமா என்று சிலர் கருணாநிதிக்கு ஆலோசனை கூறியிருக்கலாம். கொள்கையைவிடப் பதவியில் நாட்டம் மிக்க கருணாநிதியும் சட்டத் திருத்தத்தைக் கிடப்பில் போட்டிருக்கலாம்.
தமிழ் நாட்டில் கருணாநிதி மீண்டும் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்ற பிறகு திருத்தச் சட்டத்தை நடைமுறைக்குக் கொண்டு வர முடியாது என்பதால் 2006-ல் அனைத்து சாதியினரும் அர்ச்சகர் ஆகலாம் என்பதை ஓர் அவசரச் சட்டமாகப் பிறப்பித்தார். இதை ஆட்சேபித்து சிவாசாரியார் சங்கமும் , அர்ச்சகர் சங்கமும் உச்ச நீதி மன்றம் சென்றதில் அந்த அவசரச் சட்டமும் இன்றளவும் நிலுவையில் உள்ளது.
முதலில் அவசரச் சட்டம் இயற்றும் அளவுக்கு இது ஒன்றும் தலை போகிற காரியம் அல்ல. பல்வேறு காரணங்களுக்காகப் பல்லாயிரம் பேர் வேலையின்றி வருஷக் கணக்கில் வேலையின்றித் திண்டாடுகையில் சில நூறுபேர் அர்ச்சகர் வேலைக்காக முதலில் ஓராண்டு பின்னர் இரண்டு ஆண்டுகள் பயிற்சி என்று பெறும் அளவுக்கு அப்படியொன்றும் நுணுக்கமான தொழிலை அவர்கள் கற்றுவிடவில்லை என்பதாலும் பொறியியற் கல்வி போன்றவற்றில் தேர்ச்சி பெற்ற பல்லாயிரம் பேரே வேலையின்றித் திண்டாடுகையில் இது பெரிதல்ல என்று சான்றோரான நீதிபதிகள் கருதியிருக்கலாம். மேலும் இன்றைய இளம் தலைமுறை அர்ச்சகர்களே அதில் வருமானம் போதாமல் பகுதி நேர வேலையாக மத சம்பந்தம் சிறிதுமில்லாத பணிகளில் ஈடுபடும் நிலையினையும் சான்றோரான நீதிபதிகள் எண்ணிப் பார்த்திருக்கலாம். அத்துடன் அவர்கள் இந்த மனுக்களை விசாரிக்கையில் இது ஆகம விதிகள் சம்பந்தப்பட்ட சிக்கலான பிரச்சினை; அவசரப்பட்டு இதில் முடிவு செய்யலாகாது எனக் கருதியே தமிழக அரசுக்கு பதில் மனு தாக்கல் செய்யுமாறு கூறினர்.
தமிழ் நாட்டில் ஆகம விதிப்படி நடைபெறும் கோயில்கள் 3500-க்கும் அதிகமாக இருப்பதால் அங்குள்ள நிலைமைகளை யெல்லாம் விசாரித்துத் தகவல் அறிக்கை தாக்கல் செய்யப் போதிய அவகாசம் வேண்டும் என்று தமிழக அரசுதான் மறு தேதி கேட்டுக் கொண்டது.
ஆக, கருணாநிதியின் தி.மு.க. அரசுதான் இவ்வழக்கில் தீர்ப்பு வராமல் கால தாமதம் செய்தது.
2011 மார்ச் மாதம் வரை காருணாநிதியின் ஆட்சிதான் தமிழ் நாட்டில் நடந்து வந்தது. அவசரச் சட்டத்தை முறைப்படுத்த வேண்டியுருப்பதால் உடனடியாக இவ்வழக்கில் தீர்ப்பு வந்தாக வேண்டும் என்று சட்டத் துறையை அவர் ஏன் துரிதப் படுத்தவில்லை?
பெரியாரின் உண்மைத் தொண்டனான நான் இதைச் செய்து முடிக்காவிட்டால் முதல்வராக இருந்தும் பயனில்லை எனச் சூளுரைத்து வழக்கை முடிவுக்குக் கொண்டு வர வேண்டியவர் தமது தரப்புக் கடமைகளை ஆற்றவிடாமல் தடுத்தது எது?
சன் டிவியுடன் பங்காளிப் பிணக்கு கொண்டு போட்டித் தொலைக் காட்சியைத் தன் பெயரில் தொடங்குவதில் காட்டிய அவசரத்தை அவசரச் சட்டத்திற்குத் தீர்வு கிடைக்கச் செய்வதில் அவர் ஏன் காட்டியிருக்கக் கூடாது? மானாட மயிலாட பார்ப்பதில் செலவிட்ட நேரத்தை ஏன் இதில் செலவிட்டிருக்கக் கூடாது? எந்தப் பார்ப்பனன் அவரைக் கைபிடித்துத் தடுத்தான்? கனவிலும் பார்ப்பன சதி கண்டு திடுக்கிட்டுத் தூக்கம் கலையும் வீரமணியாவது கருணாநிதிக்குத் தார்க்குச்சி போட்டிருக்கலாமே!
இதெல்லாம் போகட்டும், அர்ச்சகர் விவகாரம் பற்றியெல்லாம் வெறும் ஆளான என்னிடம் பொருத்தமில்லாத கேள்விகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருப்பவர்கள் கருணாநிதிக்கே ஒரு கடிதம் எழுதி விளக்கம் கேட்க எது தடுக்கிறது? 2006 ஆம் வருட அவசரச் சட்ட வழக்கில் தீர்ப்பு வருவதற்குக் காலதாமதம் ஆகிறதே அதற்கு யார் காரணம் என நேரடியாக பதில் சொல்லுமாறு அவரைக் கேட்பதுதானே?
ஆகம விதிகள் யாவும் பிற்காலத்தவையே. பழமையான கோவில்கள் மட்டுமே முற்றிலும் ஆகம விதிகளின் பிரகாரம் நடப்பதாகக் கொள்வது சரியாக இருக்கும். புதிது புதிதாகக் கட்டப்படும் கோயில்களில் பல ஆகம விதிகளின்படிக் கட்டப் பட்டிருக்குமானால் அங்கும் அர்ச்சகர் நியமனம் உள்ளிட்ட சகல நடைமுறைகளும் ஆகம விதிகளின்படியே செயல்பட்டு வரவேண்டும். அவ்வாறின்றி பக்தியின் தூண்டுதலால் கட்டப்படும் வைதிக ஹிந்து ஆலயங்களில் அர்ச்சக நியமங்களை நன்கு அறிந்த நிலையும் அவற்றில் ஆழ்ந்த நம்பிக்கையும் உள்ள எவராயினும் அர்ச்சகராகலாம். உண்மையில் இவ்வாறான வைதிக ஹிந்து ஆலயங்கள் நிரம்ப இருக்கவே செய்கின்றன. அவற்றில் பிராமணரல்லாதாரும் அர்ச்சகராக உண்டு. உடனே எனக்கு நினைவு வருவது பண்டார சாதியினர்.
சாதிக் கோயில்களில் அந்தந்தச் சாதியினர்தான் அர்ச்சகராக முடியும். ஆனால் போலி கவுரவம் காரணமாக பிராமணர்களை அர்ச்சகர்களாக்கிக் கொள்ளும் வழக்கம் பிற்காலத்தில் தோன்றியிருக்கிறது. மேலும் பிற சாதியினர் வேறு அலுவல்களில் ஈடுபட்டுப் பொருள் தேடுவதில் கவனமாக இருப்பதால் சும்மா இருக்கிற அய்யரைக் கூப்பிடு என்று பிராமணரை அர்ச்சகராக்கும் வழக்கம் சில இடங்களில் வந்துவிட்டது. பிராமணர் பூஜை செய்தால் கோவிலுக்கு சாந்நித்தியம் ஏற்படும் என்கிற தவறான எண்ணத்தாலும் சாதிக் கோயில்களில் பிராமணைரைத் தேடிப் பிடித்து அர்ச்சகராக்கும் நிலை உள்ளது.
குலம் என்பது ஒரு பெற்றோருக்குப் பிறக்கும் குழந்தைகள் பெருகி, கொடிவழி தழைத்துப் பங்காளிகள் நிறைந்து அவர்களுக்குள் ஆயிரம் சச்சரவுகள் இருந்தாலும் பிற குலத்தாருடன் ஏதேனும் மோதல் வரும்போது சொந்தப் பிணக்குகளை விட்டுக் கொடுத்து ஒன்று சேர்ந்து கொள்வதுதான். ஒரே சாதியில் பல குலங்கள் உண்டு. ஒவ்வொரு குலக் கோயிலுக்கும் அந்தக் கோயில் அர்ச்சகராக அந்தக் குலத்தவர்தான் வரமுடியும். அவ்வாறு நியமிக்கப் படுபவரின் சந்ததியே பாரம்பரிய அர்ச்சக உரிமை பெறுகிறது. அந்தக் குடும்பத்தில் ஆண் வாரிசு இல்லாது போகையில் அதே குலம் சேர்ந்த அக்குடும்பத்தாரின் பங்காளிக்கு அர்ச்சக உரிமை கை மாறுகிறது. இதைத்தான் குல மரபில் பூசாரிகள் வருவதாகக் குறிப்பிட்டேன். தன வணிகரான நகரத்தார் ஒரே சாதியினராயினும் குல அடிப்படையில் தனித் தனிக் கோயிலை முன்வைத்துத் தமக்குள் பிரிவுகள் வைத்துள்ளனர். பிராமணர்களிலும் குலத்தின் அடிபடையில் பிரிவுகள் உண்டு.
மேலும் பறையர் சாதியைச் சேர்ந்தோரில் ஒரு பிரிவினரே வள்ளுவ குலத்தினர். மற்றபடி பறையர் சாதியினரே வள்ளுவர்கள் அல்ல. இது மற்ற சாதிகளுக்கும் பொருந்தும். இதையே பூசாரி குல மரபு எனக் குறிப்பிடுகிறேன். இதைப் பூசாரி சாதி எனக் கொள்ளலாகாது.
பறையர் சாதியில் வள்ளுவர் குலத்தினரே சுத்தமாக அருகிப் போனாலோ எந்த வள்ளுவராவது பூசாரியாக இருக்க மனமின்றி வேறு உத்தியோகம் தேடிப் போய்விட்டாலோ வேறு வழியின்றி சுத்த பத்தம் என்றெல்லாம் உள்ளவராகப் பார்த்து ஒருவரை பூசாரியாகப் பொறுப்பேற்றுக் கொள்ளுமாறு ஊர்ப் பெரியவர்கள் விண்ணப்பித்துக் கொள்வார்கள். இவர் வள்ளுவராக ஏற்றம் பெறுவார். பின்னர் அவரது பரம்பரை பூசாரியாகத் தொடரும். இது தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் அட்டவணைச் சலுகை பெற்றுப் பலவாறான வேலை வாய்ப்புகள் பெற்றதால் ஏற்பட்ட மாற்றம். அதற்கு முன் பட்டாளத்தில் ஏராளமாகச் சேர்ந்ததாலும் கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளின் ஈர்ப்பால் மதம் மாறிப்போனதாலும் வள்ளுவ குலம் அருகிப் போனது. அதனால்தான் பறைச் சாதியினரே தம்மில் தகுதி வாய்ந்த ஒருவரை வள்ளுவராகத் தேர்ந்துகொள்ளும் நிலை ஏற்பட்டது. நான் பல பறைச் சேரிக் குடிசைகளில் வசித்து, அவர்கள் தரும் உணவை உண்டு, அவர்களூடைய சமூகப் பழக்க வழக்கங்களை நெருக்கத்தில் பார்த்து விவரங்களைத் தெரிந்துகொண்டவன். சாமிக் கண்ணு என்ற நெருங்கிய நண்பர் சிதம்பரம் பறைச் சேரியில் எனக்கு உறுதுணையக இருந்தவர். அவரது குடிசையில்தான் நான் வசித்தேன்.
திருமாவளவனின் உறவினர் தடா பெரிய சாமி, எம் எல் ஏ வாக இருந்த நல்ல கவிஞரான ரவிக்குமார் இப்படிப் பலரும் என்மீது நெருங்கிய அன்பு பூண்டவர்கள். என் மீது பாசம் மிகுந்த பூங்கொடி என்கிற மார்கரெட் இன்று பெங்களூர் செயின்ட் பேட்ரிக் இண்டஸ்ட்ரியல் இன்ஸ்ட்டியூட்டில் பிரின்ஸிபாலாக இருக்கிறாள். இவள் மிகச் சிறு பெண்ணாகச் சாதாரண நிலையில் இருக்கையிலே அவளது சிதிலமான குடியிருப்பில் எனக்காக உணவு சமைத்தது மட்டுமின்றி ஒரே தட்டில் நானும் அவளுமாக உணவு உண்டும் இருக்கிறோம். இவ்வளவும் பதிவு செய்யக் காரணம் நேரடியாகக் கேட்டும் பார்த்தும் அறிந்த விவரங்களே நான் ஆவணப் படுத்துவனவற்றில் கூடுtதல்.
நிறுவனப்படுத்தப்பட்ட எந்த அமைப்பிலும் நான் இல்லை. எனவே விசுவ ஹிந்து பரிஷத்தை இவ்வாறு செயல் படுங்கள் என்றெல்லாம் பரிந்துரைக்கிற உரிமை எனக்குக் கிடையாது. நான் சொன்னதெல்லாம் அர்ச்சகர் பயிற்சி பெற்றும் வேலை கிட்டாமல் சில இளைஞர்கள் சிரமப் படுகிறார்கள் என்றால் அவர்கள் விசுவ ஹிந்து பரிஷத்தை அணுகலாம் என்பதுதான். ஆகம விதிகளின் பிரகாரம் அமையாத வைதிகக் கோயில் களில் அர்ச்சகர் வேலையில் அவர்களை அமர்த்த விசுவ ஹிந்து பரிஷத் நண்பர்களிடம் நான் விண்ணப்பித்துக்கொள்ள முடியும். ஆனால் யார் யார் அப்படி இருக்கிறார்கள் என்று நானோ விசுவ ஹிந்து பரிஷதோ தேடிக் கொண்டு போக இயலாது. பிரச்சினை உள்ளவர்கள்தான் அணுக வேண்டும். அல்லது பிரச்சினை உள்ளது என்று அங்கலாய்ப்பவர்கள் வெறும் வாய் உபசாரம் செய்துகொண்டிராமல் முன்னெடுத்து உதவிக்கு ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும்.
ஆர் எஸ் எஸ் பேரியக்கம் பல்வேறு துணை அமைப்புகளைத் தொடங்கி ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு வேலைத் திட்டத்தைக் கொடுத்துள்ளது. அதனிடம் திடீரென்று அர்ச்சகர் பணிக்கான பயிற்சி பெற்று வேலை யில்லாமல் இருப்பவர்களுக்கு அர்ச்சகர் வேலை வாங்கிக் கொடுங்கள் என்று கேட்க முடியாது. இந்த அமைப்புகள் யாவும் பல நிலைகளில் கூடி விவாதித்து முன்னதாகச் செயல் திட்டமும் இலக்கும் நேர ஒழுங்கும் வகுத்துக் கொண்டு செயல்படுபவை. உடனே இதில் தலையிடுங்கள் என்று ஒரு புதிய வேலைத் திட்டத்தை அவர்கள் மீது திணிக்க இயலாது. முதலில் அவர்களை ஏதோ மடக்கிவிட்டோம் என்று நினைத்து அக மகிழ்ந்து கொண்டிருக்காமல் நம்பிக்கையுடனும் நல்லெண்ணத்துடனும் எவரையும் அணுகினால் பலன் கிட்டும். மேலும் இந்த விவகாரம் நீதி மன்ற நிலுவையில் உள்ளது. இதற்கு ஒரு குறிப்பிட்ட சாதியார் மீது பழி போடுவது அறியாமை மட்டுமல்ல, அப்பட்டமான துவேஷமும் ஆகும்.
இதில் இன்னொரு விஷயமும் முக்கியம். தற்போது 2006 அவசரச் சட்டம் தொடர்பான வழக்கு உச்ச நீதி மன்றத்தில் நிலுவையில் உள்ளது. இதை மேதகு மூன்று நீதிபதிகள் விசாரிக்கின்றனர். ஆனால் 1972-க்கான உச்ச நீதி மன்ற வழக்கை விசாரித்து ரிட் மனுக்களைத் தள்ளுபடி செய்து தீர்ப்பு அளித்தது ஐந்து அறிவார்ந்த நீதிபதிகள் அமர்ந்த முழு பெஞ்ச்சு. ஆகவே 2006 சம்பந்தமான வழக்கை முழு பெஞ்ச்சே விசாரித்துத் தீர்ப்பளிப்பதே நடைமுறை. அநேகமாக 2006 வழக்கு முழு பெஞ்ச்சுக்கு மாற்றபடும் நிலை வரக்கூடும்.
முடிவாக இது அர்ச்சகர் பணி உரிமை கோரும் வழக்காக அல்லாமல், கிட்டத் தட்ட வேலை நிரந்தரம் பெற்ற தொழிலாளர்கள் தற்காலிகத் தொழிலாளர் நியமனத்தை ஆட்சேபிக்கும் வழக்கைப் போல வடிவெடுக்க முகாந்திரம் உள்ளது.
ஏனெனில் 1972 சட்டத் திருத்தத்தை ஆட்சேபித்து ரிட் தாக்கல் செய்த வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் அர்ச்சகர் பணியில் பாரம்பரிய உரிமை கோர முடியாது, அவர்களும் எல்லா ஆலயப் பணியாளர்களையும்போல வெறும் ஊழியர்களே எனத் தீர்ப்பளித்துள்ளது. அதேசமயம் வேலை நியமனத்தில் ஆகம விதி மீறல் இருந்தால் அவர்கள் நீதி மன்றத்தை அணுக வாய்ப் புள்ளது என்றும் சொல்லியிருக்கிறது. இப்போதே ஏன் இந்த அச்சம் எனவும் கேட்டுள்ளது.
எனவேதான் இந்நிலையில் மூன்றாவது நபராக 2006 வழக்கில் நான் ஒரு எதிர் வக்காலத்து தாக்கல் செய்தால் இந்த வழக்கில் நான் தனிப்பட்ட முறையில் எந்த விதத்தில் நேரடியாக பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறேன் என நீதிமன்றம் முதலில் கேட்பது வழக்கமான நடைமுறைதான் என்பதால் அதை நான் நினைவூட்ட வில்லை. மாறாக எதிர் மனுதாரர் நான் ஒரு நம்பிக்கையுள்ள மத சடங்காராங்களை அனுசரிக்கும் ஹிந்து என்ற முறையில் எனக்கு இந்த விஷயத்தில் ஈடுபாடு உள்ளது என்று சொல்லி அரசியல் சாசனம் உத்தரவாதம் அளித்துள்ள ஜீவாதார உரிமைகளை முன்வைத்தால் இது முற்றிலும் சமய நடைமுறை, சமூக நடைமுறை அல்ல என்று எடுத்த எடுப்பிலேயே மனுவைத் தள்ளுபடி செய்துவிடும் என்று சொன்னேன்.
ஏனெனில் சமூகப் பிரச்சினையான வழிபாடு செய்வதற்காக ஆலயப் பிரவேசம் செய்வதும் சமயச் சடங்கின் பிரகாரம் அர்ச்சகர் பணி செய்யக் கருவறைக்குள் போவதும் ஒன்றல்ல. தாழ்த்தப்பட்டோர் ஆலயம் வந்து வழிபாட்டில் பங்கேற்பதும் கோயில் கருவறையில் அர்ச்சகராகப் பூசைகள் செய்வதும் வெவ்வேறானவை. முன்னது சமூகப் பிரச்சினை, பின்னது சமயப் பிரச்சினை ஆகவே இதில் இறுதித் தீர்ப்பு வராமல் இந்த எதிர் மனுவை ஏற்க இயலாது என்று உச்ச நீதி மன்றம் மனுவைத் தள்ளுபடி செய்துவிடும்! சட்டம் அறிந்தவர்கள் இவ்வாறுதான் எடுத்துக் காட்டுவார்கள்.
பல வழக்குகளில் நேரடியாகப் பங்கேற்றும், பல வழக்குகளைப் பற்றிய விரிவான பதிவுகளை ஆழ்ந்து படித்தும் பெற்ற அனுபவத்தின் அடிப்-படையிலேயே இதனைக் குறிப்பிடுகிறேன். எனது அனுமானத்தில் தவறு இருக்குமானால் சட்ட நிபுணர்கள் அதனைச் சுட்டிக் காட்டுவது எனக்கு மட்டுமின்றி இதில் ஈடுபாடுள்ள அனைவருக்குமே நன்மை பயக்கும்.

+++++

ஆனாலும் சுருக்கமாக-
மற்ற மதங்களில் ஒரு தலைமை, ஒரு புத்தகம் என்பதாக உள்ளது. ஹிந்து சமூகத்தில் அவ்வாறு இல்லை. எனவே ஒப்பீடு செய்ய வாய்ப்பில்லை. இங்கே நீ என்ன சொல்வது, நீ யார் சொல்வதற்கு என்று கேட்கிற வசதி இருப்பதால்தான் ஆளாளுக்குப் பேச முடிகிறது. நான் இப்படிச் சொல்வதை ஒரு தலைமை ஒரு புத்தகம்தான் வேண்டும் என்று நான் விரும்புவதாக அர்த்தப்படுத்திக் கொள்ளலாகாது. ஆனால் எந்த ஒரு அம்சத்திலும் வசதிகளும் உண்டு, தர்ம சங்கடங்களும் உண்டு. சகித்துக்கொண்டு போக வேண்டியதுதான்! குறைந்தபட்சத் தீமை விளைவிப்பது என்பதால்தான் ஜனநாயகம் ஏற்கப்படுகிறது அல்லவா? அதுபோலத்தான் இதுவும்!
செக்யூலர்- மதச் சார்பின்மை என்பதே நமக்கு அந்நியமானது
தான். ஐரோப்பாவெங்கும் ஆட்சியாளர்களை கிறிஸ்தவ மதத்
தலைமை ஆட்டிப்படைத்ததால் அதிலிருந்து விடுபட மதச் சார்பின்மை என்பதை ஐரோப்பிய ஆட்சிகள் மேற்கொண்டன. மற்றபடி வழி பாட்டுச் சுதந்திரத்தை மக்களுக்கு வழங்க வேண்டும் என்கின்ற பெருந்தன்மையினால் அல்ல! இங்கிலாந்து சரித்திரத்தைப் படித்தால் மதத் தலைமைக்கும் ஆட்சித் தலைமைக்கும் ஏற்பட்ட மோதல்கள் சுவாரசியமாக இருக்கும்!
நம்மிடம் சண்மதங்கள் என்கிற ஆறு பிரிவுகள் மட்டுமே இருந்து அவை வழி பாட்டுச் சுதந்திரம் என்ற அடிப்படையில் நல்லிணக்கத்துடன் இயல்பாகவே வாழப் பழகியிருந்ததால் மதச் சார்பின்மை என்ற கருதுகோளை ஆட்சியாளர் எண்ணிப் பார்க்கவும் அவசியம் ஏற்படவில்லை!
ஆனால் விதி விலக்காக அவை தமக்குள்ளும் பவுத்தம் சமணம் ஆகியவற்றோடும் மோதிக் கொண்டபோதெல்லாம் அவை சில சமயம் சமரசம் செய்துவைத்தும் சில சமயம் அரசன் எவ்வழி , அவ்வழி குடிகள் என்ற நிலைமையின்படியும் தீர்க்கப் பட்டிருகின்றன.
உங்களுடைய அடுத்த கேள்வி:
சமயக் கோட்பாடுகளை மக்களிடையே எடுத்துச் சொல்வதற்காகவும், சமயக் கோட்பாடுகள் சீராகத் தொடரத் துணை நிற்கவும் உருவானவைதான் எல்லா மடங்களும். காலப்போக்கில் அவை சமூக நலனையும் கருத்தில் கொள்ளலாயின. ஆகையால் அவற்றை சமய அடிப்படையில் சமூக நலனையும் பேணும் அமைப்புகளாகக் கொள்ளலாம். சைவ, வைணவ மடங்கள் சமூக அம்சங்களில் ஒன்றான மொழிக்குப் பெரும் தொண்டாற்றியுள்ளன. சில கல்வி, பொருளாதாரம் போன்ற சமூக அம்சங்களில் கவனம் செலுத்துகின்றன. சிருங்கேரி சங்கர மடம் தெற்கே முகமதியம் அத்து மீறி அட்டகாசம் செய்யவிடாமல் அரண் போல் காத்து நிற்பதில் உறுதி பூண்டு நின்றது. ஸ்ரீ வித்யாரண்யர் வலுக்கட்டாயமாக முகமதியராக்கப்பட்ட ஹரிஹரர் புக்கர் ஆகியோரைத் தாய் மதம் திரும்பச் செய்து அவர்கள் ஒரு ஹிந்து சாம்ராஜயத்தை நிறுவி க்ஷத்திரிய தர்மம் காக்கத் தூண்டினார். குமரகுரபரர் காசியில் தாரா ஷூகோவை இணங்க வைத்து முகமதியர் ஆக்கிரமித்திருந்த இடத்தை மீட்டு சைவ மடத்தை அங்கு நிறுவினார். தாயுமானவ சுவாமிகள் போர்த்துக்கீசிய மத மாற்றிகளை எதிர்த்து நிற்கத் தூண்டுதலாய் இருந்து அதற்கென மடம் நிறுவினார். இப்படிச் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். மக்களுக்காகத்தான் மதம். மக்கள் இல்லையேல் அங்கு மதத்திற்கு இடமில்லை. மக்கள் என்பது சமூக அமைப்பே. சமூகத்தைப் பேணுவது சமயத்தின் கடமைகளில் ஒன்று. சமயத்தின் ஆளுமை சமூகத்தின் மீது குறைந்த போது இயல்பாகவே சமூகத்தில் ஆதிக்க சக்திகளாக உருவாகும் பிரிவுகள் தங்கள் நலனுக்கு ஏற்பச் சட்ட திட்டங்களைச் செய்துகொண்டு அதைச் சமயத்தின் பெயரால் நியாயப்படுத்தி விடுகின்றன. இவ்வாறு ஆதிக்க சக்திகள் எவ்வாறு உருவாகின்றன? தாதாக்கள் உருவாகிற மாதிரிதான்! சமுதாயத்தில் எல்லோராலும் தாதாக்கள் ஆக முடிகிறதா? இல்லைதான். ஆனால் சமூகமே தாதாக்கள் உருவாக இடமளித்துவிடுகிறது! சில மடங்கள் இவ்வாறு உருமாறியதும் உண்டு! போதுமா?
-மலர்மன்னன்