காலரா மற்றும் பரங்கிப் புண் எனப்படும் பால்வினை நோய் ஆகிய இரண்டும், காலனிய ஆட்சியாளர்கள் இந்தியர்களுக்கு அளித்த பரிசு. காலரா, இந்தியாவில் தொடங்கி இங்கிலாந்து ரஷ்யா, அமெரிக்கா, ஜெர்மனி, எகிப்து, பிரான்ஸ், பர்மா என உலகெங்கும் பரவி கிடுகிடுவென 40 லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட மக்களைக் கொன்று குவித்தது.பரங்கிப் புண் எனப்படும் சிஃபிலிஸ், கோனாரியா என்ற வெட்டை நோய் ஆகியவை பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளும், ராணுவ வீரர்களும் எங்கெல்லாம் சென்று உல்லாசம் அனுபவித்தார்களோ... அங்கெல்லாம் பரவி மூன்று லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட மக்களைப் பலிவாங்கி இருக்கிறது. இதில் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஆதிவாசிப் பெண்களே.நோய்களுக்கும் ஆட்சியாளர்களுக்கும் என்ன தொடர்பு? எப்படி அவர்கள் இந்த நோய்களுக்குக் காரணமாக இருக்கக்கூடும்? இந்திய வரலாற்றில் இதற்கு என்ன முக்கியப் பங்கு?ஒட்டுமொத்த உலகையே உலுக்கிய கொடிய நோயான காலரா, இந்தியாவில்தான் உற்பத்தியானது. இந்தியா என்பது ஒரு நோய்க்கிடங்கு என்ற பிம்பம் இன்று வரை பிரிட்டிஷ் ஆய்வாளர்களால் முன்வைக்கப்பட்டு வருகிறது. அது நிஜம்தானா? இந்திய வரலாற்றில் வேறு ஏதாவது ஒரு நூற்றாண்டில் இப்படி ஒட்டுமொத்த இந்தியாவையே தாக்கிய நோய் ஏதாவது ஏற்பட்டு இருக்கிறதா?18-ம் நூற்றாண்டு வரை இந்த இரண்டு நோய்கள் வெகுஅரிதாக எங்கோ ஒரு சிலருக்குப் பாதிப்பை ஏற்படுத்தி இருக்கின்றன. மேலும், இவை அடித்தட்டு மக்களை அதிகம் பாதிக்கவில்லை. ஆனால், இந்த நோயைப் பரவலாக்கி பெரும்பான்மை ஏழை மக்களைக் காவுகொள்ளச் செய்ததற்கு பிரிட்டிஷ் காலனிய அரசுக்கு முக்கியப் பங்கு இருக்கிறது. காலரா ஏற்பட்டதற்கு சுகாதாரமற்ற தண்ணீர் மட்டும் காரணம் இல்லை. செயற்கையாகப் பெரும் பஞ்சத்தை உருவாக்கி தானியங்களை எல்லாம் இங்கிலாந்துக்குக் கப்பல் கப்பலாகக் கொண்டுபோனதால்தான் உணவுத் தட்டுப்பாடு ஏற்பட்டது. இதுவே காலரா ஏற்பட மறைமுகக் காரணம்.அதோடு, இடம்விட்டு இடம் செல்லும் ராணுவப் படையினருக்குத் தேவையான குடிநீர் மற்றும் கழிப்பறை வசதி செய்து தராத காரணத்தால், அவர்கள் கடந்து செல்லும் வழியில் உள்ள நீர்நிலைகளை அசுத்தம் செய்ததோடு, மீதமான உணவுப் பொருட்களையும் கழிவுகளையும் ஆங்காங்கே போட்டுவிட்டுச் சென்றனர். எல்லாத் துறைமுகங்களிலும் கப்பல் கழிவுகள் கடலில் கொட்டப்பட்டன. அதோடு, ஆங்கிலேய அரசின் சுயலாபத்துக்காக உள்ளுர் வளங்கள் உறிஞ்சப்பட்டதுடன், கிராமங்களின் ஆதாரத் தேவைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டன. இவற்றின் ஒட்டுமொத்த விளைவாகத்தான் காலரா ஏற்பட்டது.
கல்கத்தா பகுதியில் காலரா நோய் தாக்கி பெரும் உயிரிழப்பை ஏற்படுத்தும் வரை, பிரிட்டிஷ் அரசு அதைக் கட்டுப்படுத்தத் தீவிர முயற்சி எடுக்கவே இல்லை. இங்கிலாந்தில் காலரா பரவி மக்கள் பாதிக்கப்பட்ட பிறகே, காலராவை ஒழிக்கத் தீவிரமாகக் களம் இறங்கியது பிரிட்டிஷ் அரசு. தடுப்பு மருத்துகளையும் மருத்துவர்களையும் இந்தியாவுக்கு அனுப்பி காலராவைத் தடுத்து நிறுத்தியதோடு, எதிர்காலத்தில் இந்த நோய் வராமல் தடுக்கும் வழிமுறைகளையும் மேற்கொண்டது.ஒருவேளை, காலரா நோயால் இங்கிலாந்து தாக்கப்படாமல் போயிருந்தால், இந்தியாவின் பல லட்சம் காலரா சாவுகள் அவர்களுக்கு வெறும் தகவலாக மட்டுமே இருந்திருக்கும்.காலரா நோயைப்பற்றி 19-ம் நூற்றாண்டு வரை, பிரிட்டிஷ் மருத்துவத் துறை முறையாக அறிந்திருக்கவே இல்லை. அதனால்தான், ரெஜினால்டு ஒர்டன் என்ற மருத்துவர் சமர்ப்பித்த காலரா அறிக்கையில், மழைக் காலத்தில் ஏற்படும் திடீர் நிலநடுக்கம் காரணமாகவும், மோசமான வானிலை மாற்றங்களாலும் காலரா நோய் ஏற்படுகிறது எனக் குறிப்பிட்டு இருக்கிறார். 1503-ம் ஆண்டு, நுண்கிருமியால் உண்டாகும் வயிற்றுப்போக்கு நோயின் அறிகுறி பற்றியும், அதனால் உருவாகும் நோய்மைக் கூறுகள் பற்றியும் டச்சு மருத்துவ நூல்கள் கூறுகின்றன. டச்சு மருத்துவர் பான்ட்வியஸ், தனது 1629-ம் ஆண்டு மருத்துவக் குறிப்பேட்டில் இந்த நோய் கடலோடிகளிடம் காணப்படுவதாக எழுதிவைத்து இருக்கிறார்.1774-ம் ஆண்டு, டாக்டர் பெய்ஸ்லி என்ற மருத்துவர், இந்த நோய் பிரிட்டிஷ் கப்பல்கள் வந்து போகும் சூரத் துறைமுகத்தில் காணப்பட்டதாகவும் அது பிரிட்டிஷ் வணிகக் கப்பல்கள் தங்களது கழிவுகளைக் கொட்டுவதனால் வந்திருக்கக் கூடும் எனவும் கூறி இருக்கிறார். 1770-களில் ஆந்திராவின் கஞ்சம் பகுதியில் காலரா நோய் பாதிப்பு இருந்ததை பிரெஞ்சு வணிகப் பதிவேடு குறிப்பிட்டு இருக்கிறது.விப்ரியோ நுண்கிருமிகளே காலராவுக்கான முக்கியக் காரணி. இந்தக் கிருமி, அசுத்தமான குடிநீர் வழியாக உடலில் பரவி நோயை ஏற்படுத்துகிறது. காலரா பாதித்தவர்களின் மலக் கழிவுகளின் வழியே இக்கிருமி பல்கிப் பெருகிவிடும். போதுமான அடிப்படைச் சுகாதார வசதிகள் இல்லாததும், முறையான குடிநீர் வசதி இல்லாமல்போனதுமே இந்த நோய் பெருகக் காரணம் என்கிறார்கள்.இன்னொரு பக்கம், கடவுளின் கோபமே காலரா பரவியதற்குக் காரணம் என்று கருதிய இந்திய மக்கள், காளி, மாரி மற்றும் சில உள்ளுர் தெய்வங்களுக்கு பலி கொடுத்து சாந்தி செய்யத் தொடங்கினர். ஆகவே, நோய்க்கான முறையான சிகிச்சை பெறப்படாமல் சாவு எண்ணிக்கை அதிகமாகியது.1777-ல் காலரா தடுப்பு முகாம்கள் அமைக்கப்பட்டு சிகிச்சை செய்யப்பட்டு இருக்கின்றன. ஆனால், ஆற்காடு பகுதியிலும் ஆந்திராவின் கஞ்சம் பகுதியிலும் காலரா மீண்டும் பரவியது. 5,000 பேர் கொண்ட காலனியப் படை, கஞ்சம் பகுதியைக் கடந்தபோது 1,143 பேரை காலரா நோய் தாக்கி முடக்கியது.
இதைத் தொடர்ந்து, 1783-ம் ஆண்டு ஹரித்துவாரில் காலரா பரவி 8 நாட்களில் 20,000 பேர்இறந்துபோயினர். இதே ஆண்டில் திரிகோணமலைக்குச்சென்ற பிரிட்டிஷ் கப்பலில் காலராபாதித்தவர்கள் இருந்த காரணத்தால், துறைமுகத்திலேயே கப்பல் நிறுத்தப்பட்டது. இதைத் தொடர்ந்து பர்மா, மொரீசியஸ் எனப் பரவி 1787-ல் வேலூரிலும் 1792-ல் திருவனந்தபுரத்திலும் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது.1816-ம் ஆண்டு வங்காளத்தில் மழை இல்லாமல்போய், வறட்சியும் வெக்கையும் மிதமிஞ்சி இருந்தன. இதைத் தொடர்ந்து, 1817-ம் ஆண்டு பெய்த கன மழையில் நீர்நிலைகளில் வெள்ளப்பெருக்கு ஏற்பட்டது. அப்போது, மறுபடியும் காலரா வேகமாகப் பரவ ஆரம்பித்தது. இதே ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் கல்கத்தா நகரைக் காலரா தாக்கியது. அதன் பாதிப்பு மிக மோசமாக இருந்தது. குடிநீர் கிடைக்காமல் மக்கள் அல்லாடினர். நோயுற்று இறந்த உடல்கள் சாலை ஓரங்களில் வீசப்பட்டு துர்நாற்றம் வீசியது. 1817-ம் ஆண்டு தொடங்கி அடுத்த நான்கு ஆண்டுகளில் டெல்லி, மதுரா, ஹைதராபாத், பெங்களுர் என மளமளவென காலரா பரவியது.1823-ம் ஆண்டு அலெக்சான்ட்ரியாவுக்குள் பரவியது, 1832-ல் நியூயார்க் நகரம் காலராவின் பாதிப் புக்கு உள்ளானது.1855-ல் லண்டனில் 50,000 பேர் நோயுற்றனர். ஜான் ஸ்நோ என்ற மருத்துவர், பிராட்விக் வீதியில் உள்ள கழிவு நீர்க் குழாயில் ஏற்பட்ட உடைப்பின் காரணமாகவே லண்டனில் காலரா பரவுகிறது என்பதை, வரைபடங்கள் உதவியுடன் கண்டறிந்து, காலரா பரவுவதைத் தடுத்து நிறுத்தினார். அதன் காரணமாக அவரது நினைவுச்சின்னம் பிராட்விக் வீதியில் அமைக்கப்பட்டு இருக்கிறது.தொடர்ச்சியாக, டப்ளின் நகரமும் காலராவின் தாக்குதலில் நிறைய உயிரிழப்புகளை சந்தித்தது. 1860 வரை இந்தியாவில் மட்டும் காலராவில் இறந்துபோனவர்களின் எண்ணிக்கை 5 மில்லியன் என்கிறார்கள்.காலராவின் தாக்கம் இவ்வளவு மோசமாக இருந்த சூழலில் பிரிட்டிஷ் மருத்துவத் துறை எப்படிச் செயல்பட்டது என்பதை ஆராய்ந்துபார்க்க வேண்டி உள்ளது. 1600-களில் இந்தியாவுக்கு வந்த பிரிட்டிஷ் கப்பல்களில் கடலோடிகளுக்கு சிகிச்சை அளிப்பதற்காக, ஆங்கிலேய மருத்துவர்கள் உடன் வந்திருக்கிறார்கள். ஆனால், இந்தியர்களுக்கு அவர்கள் சிகிச்சை அளிக்கவில்லை. 1679-ம் ஆண்டு இந்தியாவின் முதல் ஆங்கில மருத்துவமனை மதராஸில் தொடங்கப்பட்டது.அதன் பிறகு, 1764-ம் ஆண்டு வங்காளத்தில் ஒரு மருத்துவப் பிரிவு ஆரம்பிக்கப்பட்டது. 1785-ல் கல்கத்தா, மதராஸ், பம்பாய் ஆகிய மூன்று இடங்களில் புதிய மருத்துவமனைகள் தொடங்கப்பட்டன. 1796-ம் ஆண்டு கல்கத்தாவில் பிரசிடென்ஸி பொது மருத்துவமனை ஆரம்பிக்கப்பட்டது. 1800-ம் ஆண்டு முதல் 1820 ஆண்டுக்குள் மதராஸ் ராஜஸ்தானியில் நான்கு புதிய மருத்துவமனைகள் தொடங்கப்பட்டன.
1835-ம் ஆண்டு கல்கத்தாவில் மருத்துவக் கல்லூரி ஆரம்பிக்கப்பட்டது. ஆசியாவிலேயே இதுதான் ஆங்கில மருத்துவம் கற்றுத்தந்த முதல் கல்லூரி. இந்தக் கல்லூரியோடு இணைந்த மருத்துவமனை 1852-ல் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. பிறகு, 1860-களில் லாகூரில் இன்னொரு மருத்துவக் கல்லூரி தொடங்கப்பட்டது.
வருகின்றன என்பதே உண்மை. மொழி அழிவது என்பது உலகமயமாவதன் பிரச்னை. இந்தியாவின் பல்வேறு மொழிகள் இந்த உலகமயமாதலின் சிக்கலில் மாட்டிக்கொண்டு தனது உரிமைகளை, அடையாளத்தை இழந்து வருகின்றன. ஒரு மொழி பேசும் இனம் அதற்கான மொழி உரிமையைப் போராடி நிலைநிறுத்துவதன் மூலம், தன் இழந்துவிட்ட சமூக அரசியல் உரிமைகளை அடைந்துவிட முடியும் என்பதற்கு சாந்தலி மொழி பேசும் பழங்குடியினர் ஓர் உதாரணம். நீண்ட நெடிய வரலாறு உடைய இந்தியா, இன்று அவிழ்க்க முடியாத சிக்கல்களில் சிக்கித்தவிக்கிறது. குறிப்பாக, கடந்த 50 ஆண்டுகளில் இந்தியாவின் சமூக, அரசியல், பொருளாதார மற்றும் பண்பாட்டுத் தளங்களில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள், சிதைவுகள் நம் நாட்டின் அடையாளத்தை முற்றிலும் மாற்றி இருக்கின்றன. சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு, இந்தியா உடைந்துவிடும் என்ற எதிர்பார்ப்பு ஐரோப்பிய அரசியல் கட்டுரையாளர்கள் பலராலும் முன்வைக்கப்பட்டது. ஆனால், அப்படி எதுவும் நடக்கவில்லை. இந்தியாவை இணைத்துவைத்துள்ள அம்சம், இங்குள்ள ஜனநாயகம் மற்றும் இந்தியர்களின் தனித்துவமான பண்பாட்டுக் கூறுகளே ஆகும்.
ராஜேந்திர சோழன் தனது கடற்படையைக்கொண்டு தென் கிழக்கு ஆசிய நாடுகளை வென்றது குறித்து, கல்வெட்டுக்களும், செப்புப் பட்டயங்களும் தகவல்கள் கூறுகின்றன. ஆனால், அந்தக் கல்வெட்டுக்களில் கடல் வணிகர்கள் எவ்வாறு கலம் செலுத்திச் சென்றனர் என்ற விவரங்கள் இல்லை.
ராஜராஜ சோழனின் கடற் படை இலங்கையை வென்றதை 'திருமகள்...’ என்று தொடங்கும் கி.பி. 993-ம் ஆண்டின் மெய்க்கீர்த்தியால் அறியலாம். இந்தப் படையெடுப்பின்போது, ஈழத்தில் ஆட்சி புரிந்தவன் ஐந்தாம் மகிந்தன். இலங்கையில் ராஜராஜனின் கல்வெட்டுக்கள் காணப்படுகின்றன. ஈழத்தைச் சோழர்கள் கைப்பற்றியதைக் கொண்டாடும்விதமாக தலைநகரை மாற்றியதோடு பொலனருவையில் ஒரு சிவன் கோயில் கட்டினான் ராஜராஜன். ராஜேந்திரன் ஆட்சியின் 14-வது ஆண்டுக் கல்வெட்டுக்களில், முதன்முறையாக கடல் கடந்து கடாரம் வென்ற செய்தி காணப்படுகிறது. இதைத் தெரிவிக்கும் திருவாலங்காட்டுச் செப்பேடுகள் கடலைக் கடந்து திறமையான படையுடன் ராஜேந்திரன் கடாஹ என்னும் பகுதியைக் கைப்பற்றினான் எனச் சுருக்கமாக முடிக்கிறது என்றாலும் இந்தச் சாதனையை தமிழ் மெய்க்கீர்த்தி மிக விரிவாகச் எடுத்துச் சொல்கின்றன. கி.பி. 1025-ம் ஆண்டு, சோழர்களின் கடற்படை சங்கராம விஜயோத்துங்கவர்மன் ஆண்ட 
ஸ்ரீவிஜய சாம்ராஜ்யத்தில் போரைத் தொடங்கியது. இந்தப் படையெடுப்பின் மூலமும் எவ்விதமான நிலப்பரப்பும் சோழ தேசத்துடன் இணைக்கப்படவில்லை. 
மொழியும் இறந்துவிட்டது. இது, போர்த்துக்கீசிய மலையாளக் கலப்பு மொழி. 400 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக கொச்சிப் பகுதி கத்தோலிக்கர்களால் பேசப்பட்ட மொழி. அழிந்துவிடும் நிலையில் உள்ள மொழிகளின் விவரத்தை யுனெஸ்கோ நிறுவனம் 2009-ம் ஆண்டு வெளியிட்டுள்ளது. அதில், 2,473 மொழிகள் அழியும் அபாயத்தில் இருக்கின்றன என்று குறிப்பிட்டுள்ளது. இந்தியாவில் கடந்த 50 ஆண்டுகளில் ஐந்து மொழிகள் முற்றிலும் அழிந்துவிட்டன. 42 மொழிகள் கிட்டத்தட்ட அழியும் நிலையில் உள்ளன. 63 மொழிகள் நிச்சயம் அழிந்துவிடும், 82 மொழிகள் அழியும் அபாயம் உள்ளவை எனச் சுட்டிக்காட்டப்பட்டு இருக்கிறது.
அந்தக் கட்டுரை, ராஜேந்திரனின் கடல் வழியை அடையாளம் காட்டுகிறது. ராஜேந்திர சோழனின் கடற்படை 1022-ம் ஆண்டு நாகப்பட்டினம் துறைமுகத்தில் இருந்து புறப்பட்டு, கடற்கரையைச் சார்ந்து தெற்கு நோக்கிச் சென்று, தென் நோக்கி ஓடும் நீரோட்டத்தின் உதவியாலும், வன்னி ஒழினி காற்றால் உந்தப்பட்டும் இலங்கையின் வடகரையை அடைந்து, அங்கிருந்து தெற்கு நோக்கிச் சென்று முல்லைத் தீவு, திரிகோணமலை, கல்முனை, அக்கரைப்பட்டி, திருக்கோயில் துறையை அடைந்து, அதன் பின்னர் நேர் கிழக்காக கப்பலை ஓட்டி, சுமத்ரா தீவின் மேற்குக் கரையை அடைந்தது. பிறகு, கடற்கரை ஓரமாகவே தெற்கே சென்று, சுண்டா நீர் நிலையைக் கடந்து, சுமத்ராவின் தென் கிழக்குப் பகுதியில் உள்ள சிறீவிஜயா ஆட்சி செய்த பாலம் பாங் என்ற துறையை அடைந்தது.
பொதுவாக, தமிழக மன்னர்கள் வணிகம் மேற்கொள்வதற்காக மட்டுமே கடலில் கலம் செலுத்தினர். கடற்படையைப் பயன்படுத்தி ஒருவர் மற்றவர் மீது சண்டையிட்டுக்கொள்ளவில்லை. நாடு பிடிப்பதற்காக முயற்சி செய்யவில்லை.
அரசியல் கருத்துக்களில் தீவிர ஈடுபாடு காட்டிய பண்டித சிவநாத சாஸ்திரி என்பவர், எளிய பிரம்ம சமாஜத்தைத் தோற்றுவித்தார்.
இங்கிருந்தோர் பாராட்டி எழுதத் தொடங்கினர். பிரம்ம சமாஜம், ஆரிய சமாஜம், பிரார்த்தனா சமாஜம் போன்ற அமைப்புகள் இங்கு உருவாகின. இவற்றின் ஊடாக இந்தியத் தத்துவம் என்ற சொல்லாடலும் முக்கியப்பட ஆரம்பித்தது. மிக முக்கியமாக, ஐரோப்பியர் தமது தேவைகளுக்காகப் பாராட்டிய சமஸ்கிருத வழித் தத்துவங்களையே இங்கிருந்தமேட்டுக்குடியினரும் பாராட்டிப் பேசினர்.
ஓர் கிளை இயங்கி இருக்கிறது. கிறிஸ்தவ மதத்தை அதன் அற்புத நிகழ்ச்சியை விலக்கிவிட்டு தாங்கள் ஏற்றுக் கொள்வதாக ராய் தெரிவித்து இருக்கிறார். ராஜாராம் மோகன் ராய், இளவயதில் பாட்னாவில் இஸ்லாமிய மார்க்கம் குறித்து கற்று அறிந்திருக்கிறார். அதேநேரம், காசியில் இந்து சமய சாஸ்திரங்களை ஆழ்ந்து கற்று இருக்கிறார். பிறகு, கல்கத்தாவில் கிறிஸ்தவ மதநெறிகளை உணர்ந்து கற்று இருக்கிறார். அத்துடன், திபெத்துக்குச் சென்று பௌத்த ஞானத்தையும், யூத மத அறநெறிகளையும் ஆராய்ந்து கற்றிருக்கிறார். பல சமயத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் சேர்ந்து இயங்க ஓர் அமைப்பு தேவை என்பதை, தீவிரமாக உணர்ந்த அவர், பிரம்ம சமாஜத்தை உருவாக்கினார். 'என்னுடைய ஆங்கில நண்பர்கள் இந்து சமயத்தின் மூடநம்பிக்கைகளை விமர்சனம் செய்கின்றனர். அது எனக்கும் சரி என்றே தோன்றுகிறது. ஆகவே, அவற்றை விலக்கி தூய்மையான ஞானநெறியை முதன்மைப்படுத்தியே எனது அமைப்பை உருவாக்கினேன்’ என்று ராஜாராம் மோகன் ராய் கூறி இருக்கிறார். சாதி வேறுபாடு மற்றும் ஒடுக்கு முறை காரணமாகவே மக்களிடம் தேசப்பற்று ஏற்படாமல் இருக்கிறது. ஆகவே, சீர்திருத்த இயக்கங்கள் மூலமாக மக்களிடம் தேசப்பற்றை உருவாக்க முடியும் என்று ராய் நம்பினார். தனது சமாஜம் சமய வளர்ச்சியோடு சமூக வளர்ச்சியையும் முதன்மைப்படுத்தி செயல்படும் என்று கூறினார். விவேகானந்தரும் பிரம்ம சமாஜத்தில் இருந்து இருக்கிறார். அவர், ராஜாராம் மோகன் ராயைப் பற்றிக் குறிப்பிடும் போது, அவரிடம் வேதாந்தத்தை முதன்மைப்படுத்தும் தன்மையும் தேசபக்தியும் இந்து இஸ்லாமியர்களை சமமாக நடத்தும் மனப்பாங்கும் இருந்தது என்று கூறியிருக்கிறார். பிரம்ம சமாஜம் வங்காளத்தில் புகழ்பெற்று வளரத் தொடங்கியபோது, தங்களின் பிள்ளைகள் எங்கே பிரம்ம சமாஜிகள் ஆகிவிடுவார்களோ என்று, வங்காளத்தில் ஏராளமான பெற்றோர் பயந்து விட்டனர். தாகூர் தனது நாவலில், பிரம்ம சமாஜம் எந்த அளவுக்கு மக்களிடம் செல்வாக்கு பெற்றிருந்தது என்பதைத் தெளிவாகச் சுட்டிக்காட்டி இருக்கிறார்.
என்றுதான் அசோகர் சால மரங்கள் நட உத்தரவு பிறப்பித்து இருக்கிறார். ஏன் சால மரங்களை நட வேண்டும் என்ற கேள்வி எழக்கூடும். சால மரமானது பௌத்த சமயத்தில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. புத்தர் பிறப்பதற்கு முன், அவரது தாய் மாயா இமயமலை அடிவாரத்தில் உள்ள தனது தாய்வீடான லும்பினிக்குச் சென்றுகொண்டு இருந்தார். வழியிலேயே பிரசவ வலி ஏற்பட்டு, ஒரு சால மரத்தடியில் புத்தர் பிறந்தார்.
அந்த நாட்களில் மலபார் பகுதியின் வனம் அடர்ந்து செழித்து இருந்தது. பல அரிய தாவரங்கள் மற்றும் விலங்குகள் நிறைந்த மலபார் காட்டுப் பகுதியை ஹென்ரிக் மிகவும் நேசித்தார். குறிப்பாக, மலபார் பகுதியில் விளையும் மஞ்சள் ரோஜாக்கள் அவரது கவனத்தைப் பெரிதும் கவர்ந்தன. இதுபோன்ற ரோஜா மலர்களை அதற்கு முன் அவர் பார்த்ததே இல்லை. மலபார் ரோஜாக்களில் இருந்து எடுக்கப்படும் அத்தர் வாசனை அவரை மிகவும் மயக்கியது. எத்தனை விதமான ரோஜா மலர்கள் மலபார் பகுதியில் இருக்கின்றன என்று தேடி அலைந்து, சிவப்பு, வெள்ளை, மஞ்சள், இளஞ்சிவப்பு, ரோஸ் எனப் பல்வேறு விதமான ரோஜா மலர்கள் இருப்பதைக் கண்டபோது, இவற்றைப் பயன்படுத்தி அத்தர் தயாரித்து ஐரோப்பாவில் விற்பனை செய்யலாமே என்ற எண்ணம் ஹென்ரிக்குக்கு ஏற்பட்டது. அதுவரை துருக்கியில் இருந்தே ஐரோப்பாவுக்கு வாசனைத் திரவியங்கள் வரும். இந்த எண்ணம்தான், காட்டுத் தாவரங்களை முறையாகப் பட்டியலிட வேண்டும் என்ற நோக்கமாக உருமாறியது.
நிர்வாகம் செய்தார். மலபார் பிரதேசம் என்பது கடவுளின் பூந்தோட்டம். அதைக் கவனமாக ஆய்வு செய்வதற்கு ஒரு குழுவை அமைத்து, முறையாகத் தாவரங்களைப் பகுப்பாய்வு செய்ய வேண்டும் என்று திட்டமிட்டார் ஹென்ரிக். அப்போது அவர் முன் இரண்டு சவால்கள் இருந்தன. ஒன்று, இந்தியாவில் அதுவரை இருந்த தாவரவியல் வகைப்பாடு பெரும்பாலும் அராபிய முறையில் அமைந்து இருந்தது. இன்னொன்று, அந்த வகைப்பாட்டை செய்தவர்கள் உயர் வகுப்புப் பிராமணர்கள்.
இருந்தனர். 10-ம் நூற்றாண்டில் பிற்காலச் சோழர்களின் படைப் பிரிவில் இந்த வழக்கம் தோன்றியது. வலங்கைப் பிரிவில் 98 குலங்களும், இடங்கைப் பிரிவில் 98 குலங்களும் இருந்தன. வலங்கைப் பிரிவினர், மன்னர் படைகளில் சிறப்பிடம் பெற்றிருந்தனர். ஆனால், இடங்கையினர் பெரும்பாலும் சிறுவணிகர்களாகவும் தொழிலாளர்களாகவுமே இருந்தனர். இவர்களிடையே பிரிவினைகள், மோதல்கள் இருந்தன. வலங்கை, இடங்கை வகுப்பினரிடையே ஏற்பட்டு இருந்த மோதல்கள் 19-ம் நூற்றாண்டில் கொலையிலும் கொள்ளையிலும் முடிந்திருக்கிறது. அதற்குக் காரணம், இரு வகுப்பினரும் அனுபவித்துவந்த உரிமைகளைப் பற்றியது. சென்னையில் சர் ஆர்ச்சிபால்ட் காம்ப்பெல் கவர்னராகப் பதவி ஏற்ற பிறகு வலங்கை, இடங்கைப் போராட்டங்கள் நிகழ்ந்தன. இடங்கையினர் அனைவரும் தொழிலாளர்கள். கிழக்கிந்தியக் கம்பெனிக்கு அவர்களுடைய வணிகத்தில் உதவிசெய்து வந்தவர்கள்.
மகாராணிகள் அணிந்தனர். பத்து முழச் சேலையை ஒரு தீப்பெட்டிக்குள் அடைத்துவிடலாம் என்பார்கள். அந்த அளவுக்கு அது மிருதுவானது. இந்த ஜம்தானி நெசவு நெய்வது கடினமான பணி. இதில் தேர்ந்த குடும்பங்கள் டாக்காவைச் சுற்றிலும் ஏராளமாக இருந்தன. இன்றும் ஜம்தானி ரகம் தயாரிக்கப்படுகின்றன என்றாலும் மொகலாயர் கால வேலைப்பாடுகள் இன்று சாத்தியமாகவில்லை.
வருகின்றன. இரண்டாவது கல்வெட்டில் மனிதர்களுக்கும் விலங்குகளுக்குமான மருத்துவப் பணிகளை எந்தெந்தப் பகுதிகளில் செய்கிறேன் என்பதைச் சொல்லவந்த அசோகர்... சோழர்கள், பாண்டியர்கள், சத்ய புத்திரர்கள், கேரளப் புத்திரர்கள் ஆகிய தமிழக நாடுகளின் நான்கு அரசகுலப் பெயர்களையும் முதலில் சொல்லிவிட்டு, அதன் பின்னரே கிரேக்க அரசர்களின் பெயர்களைக் குறிப்பிட்டு இருக்கிறார். 13-வது கல்வெட்டில், தர்ம நெறி எந்தெந்த நாடுகளில் பரவ வேண்டும் என்று சொல்லவந்த அசோகர், முதலில் கிரேக்க அரசர்களின் பெயர்களையும் சோழர்கள், பாண்டியர்கள் என இரு தமிழ் அரசர்களின் பெயர்களையும் பின்னர் குறிப்பிடுகிறார் என்கிறார்.
கொடுத்து மதமாற்றம்செய்ய முயற்சித்தனர். சொக்கநாத நாயக்கரின் மறைவுக்குப் பிறகு, முத்து வீரப்ப நாயக்கர் பட்டத்துக்கு வந்து ஏழு ஆண்டுகள் ஆட்சி புரிந்தார். அவரது மறைவுக்குப் பிறகு, உடன்கட்டை ஏறாமல் குழந்தை விசயரங்க சொக்கநாதனுக்குப் பட்டம் சூட்டி, மங்கம்மாள் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்று நடத்தினார். கி.பி. 1689-ல் இருந்து 1706 வரை மங்கம்மாளின் ஆட்சி நடைபெற்றது.
