New Indian-Chennai News + more

தமிழ்த் தேசியம்-3

இருபதாம் நூற்றாண்டுத் தமிழகத் தேசியம்

உலகில் தேசிய இயக்கங்களுக்கென்று ஒரு பொதுத் தன்மையுண்டு. ஒவ்வொரு தேசியத்திலுமுள்ள மிக உயர் மட்டத்திலிருப்பவர்களிடமிருந்து தோன்றுவதே அந்தப் பொதுத் தன்மை. பெரும்பாலான நேர்வுகளில் இவ்வாறு தொடங்கிவைக்கும் குழுவினரின் பங்கு வெளி உலகுக்குத் தெரியுமுன்பே அவை அவ்வியக்கத்திலிருந்து விலகிப்போகும். அவ்வாறு தமிழகத்தில் தமிழகத் தேசியத்தைத் தொடங்கி வைத்தவர்கள் தமிழ் பேசும் பார்ப்பனர்களாகும்.

கடந்த பல நூற்றாண்டுகளாகத் தமிழகத்தைக் கைப்பற்றியாண்ட தெலுங்கு, மராட்டியம், கன்னடம் ஆகிய மொழி அரசுகளின் காலத்தில் அரசு அதிகாரத்திலும் கோயில்களின் ஆளுமையிலும் அம்மொழி பேசும் பார்ப்பனர்கள் அமர்ந்துகொண்டனர். தமிழர்களின் மொழியையும் பண்பாட்டையும் சமற்கிருதத்திலிருந்து உருவானவை என்றும் அவர்கள் கூறி வந்தனர். இதற்கு மறுப்பாக தமிழ்ப் பார்ப்பனர்கள் பாண்டித்துரைத் தேவரின் தமிழ்ச் சங்கம் மூலமாகவும் தனியாகவும் ஆய்வுகள் செய்து தமிழ்ப் பண்பாட்டின் தனித்தன்மையை நிறுவினர். மு.இராகவய்யங்கார், இரா. இராகவய்யங்கார், கிருஷ்ணசாமி அய்யங்கார், பி.டி. சீனிவாசய்யங்கார், வி.ஆர். இராமச்சந்திர தீட்சிதர் போன்றவர்கள் இவ்வரிசையில் முன்னணியில் நிற்கின்றனர்.தன் பெயரைப் பரிதிமாற் கலைஞர் என்று தனித்தமிழில் மாற்றித் தனித்தமிழ் இயக்கத்துக்கு வித்திட்ட சூரியநாராயண சாத்திரி ஓர் ஒளி விளக்காய்த் திகழ்கிறார்.

இந்த எழுச்சி வரலாற்றில் பிற்போக்கு விசைகளும் வலிமையாயிருந்தன. அவற்றுக்கு ஊக்கம் தந்தவர்கள் இறையியல் கழகத்தை உருவாக்கிய அமெரிக்கராகிய ஆலிவர் ஆல்காட்டும் உருசியரான பிளாவட்கி அம்மையாரும்.

தமிழ்த் தேசியத்தைத் திசை திருப்பிய இன்னொரு முகாமையான கூறு ஆரிய - திராவிட வரலாற்றுக் கோட்பாடாகும். இதுவும் மேலையரால் உருவாக்கப்பட்டதே. செருமானியரான மாக்சுமுல்லரால் ஆரியக் கோட்பாடு உருவாக்கப்பட்டது. கால்டுவெல் ஐயரால் திராவிடக் கோட்பாடு உருவானது. ஆரியர்கள் நடு ஆசியாவிலிருந்தும் திராவிடர் நண்ணிலக் கடற் பகுதியிலிருந்தும் வந்தனர் என்று இவர்கள் கூறினர். திராவிடர்வெளியிலிருந்து வந்தவர்கள் என்ற கூற்றைத் தமிழர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லையாயினும் சாதி ஏற்றத்தாழ்வினால் உருவான ஒரு குமுகச் சிக்கலை இனச் சிக்கலாகப் புரிந்து கொண்டனர். ஆரிய இனக் கோட்பாட்டை அறிஞர்களின் கடும் எதிர்ப்பினால் மாக்சுமுல்லர்கைவிட்டுவிட்டாலும் இரு காரணங்களினால் அக்கோட்பாடு நிலைத்து விட்டது. அப்போது தமிழகத் தேசியத்தைத் தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருந்த பார்ப்பனரல்லா மேற்சாதியினர்தாங்கள் கடைப்பிடித்து வந்த சாதிய ஒடுக்குமுறைக்கு ஆரியர்களைக் காரணம் காட்டித் தப்பிக்க முடிந்தது. பார்ப்பனர்களுக்குத் தாம் ஒரு பெரிய இனத்தின் வழியினர் என்ற மாயை தெம்பைத் தந்தது. இந்த அடிப்டையில் தமிழகத் தேசிய உணர்வு திசை திரும்பி இனச்சிக்கலாக வடிவெடுத்தது.

தமிழகத் தேசிய இயக்கம் நீதிக் கட்சி எனப்படும் நயன்மைக் கட்சியிலிருந்து அரசியல் வடிவம் பெற்றது. அன்றைய தமிழகம் சென்னை மாகாணமாக, ஆந்திர, கன்னட, கேரளப் பகுதிகளைக் கொண்டிருந்ததால் அந்த இயக்கத்திலும் தமிழர்களுடன் இம்மொழி பேசும் தலைவர்களும் இருந்தனர். திராவிடக் கோட்பாட்டுக்கு இப்பின்னணியும் வலுச் சேர்த்தது.

நயன்மைக் கட்சி பார்ப்பன மேலாண்மையை மட்டும் எதிர்த்து நிற்கவில்லை. வெள்ளையராட்சிக் காலத்தில் இந்தியாவில் அவர்களின் தேவைகளுக்காக அவர்கள் உருவாக்கிய தொழில் முனைவுகளிலிருந்து தவிர்க்க முடியாமல் உருவாகிய உள்நாட்டு மூலதனத்தில் வடக்கு வலிமை பெற்று தெற்கை நசுக்கி வந்தது. எனவே வடக்கின் பிடியிலிருந்து தெற்கின் பொருளியலைக் காக்கும் குறிக்கோளும் நயன்மைக் கட்சிக்கு இருந்தது.

இக்கட்சியின் தலைமையிலிருந்த நிலக்கிழார்களும் இடைக்கிழார்களும்(சமீன்தார்களும்) சிற்றரசர்களும் வாணிகப் பெருமக்களும் போர்க்குணம் உள்ளவர்களல்லர். எனவே ஆளுவோர்களாகிய வெள்ளையர்களுக்கு வேண்டுகோள்களை விடுப்பதிலேயே குறியாயிருந்தனர். காங்கிரசுக்கட்சி எனப்படும் பேரவைக் கட்சியின் தாக்குதலுக்கு ஈடுகொடுக்க வேண்டியிருந்த ஆங்கில அரசு நயன்மைக் கட்சிக்கு ஆதரவாக இருந்தது. 1920 - இல் முதன்முதல் உருவான நயன்மைக் கட்சி அரசு கல்வியிலும் அரசுப் பணியிலும் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கும் தாழ்த்தப்பட்டோருக்கும் ஒதுக்கீட்டைக் கொண்டுவந்ததுடன் புதிய தொழில்களைத் தமிழக மக்கள் தொடங்குவதற்கு மிகுந்த ஊக்கமும் ஒத்துழைப்பும் தந்து தமிழகத்தில் முதன்முதலில் பெருந்தொழில்கள் தோன்ற வழிவகுத்துக் கொடுத்தது. இவ்வாறு ஆங்கிலேய அரசின் ஆதரவு, "ஆரிய இன" எதிர்ப்பு, பொருளியல் தன்னுரிமை என்ற திசைகளில் ஊசலாடியதால் நிலப்பற்று என்ற உணர்வு இவ்வியக்கத்தில் வலிமை பெறவில்லை.

நாளடைவில் நயன்மைக் கட்சியில் இருந்த மேற்சாதியினரும் வாணிகர்களும் கட்சியினுள் உருவாகும் சாதிய எதிர்ப்பைப் பொறுக்க முடியாமலும் தங்கள் நலனுக்கு வளர்ந்து வரும் பேரவைக் கட்சியே உகந்தது என்று கருதியும் வெளியேறினர். கட்சிக்கு வலுவான தலைமை ஒன்று வேண்டும் என்ற நிலையில் பார்ப்பனர் ஆதிக்கத்தை எதிர்த்து பேரவைக் கட்சியிலிருந்து வெளியேறி தன்மான இயக்கத்தைத் தொடங்கியிருந்த பெரியாரிடம் தலைமையை ஒப்படைத்தனர்.

பெரியாரிடம் தலைமை வந்த பின்னர் இயக்கத்தில் ஒர் அடிப்படை மாற்றம் ஏற்பட்டது. பொருளியல் வளர்ச்சி பற்றிய பார்வை பெரியாருக்குக் கிடையாது. சாதி, சமயம், மூடநம்பிக்கை ஆகியவற்றை எதிர்ப்பதிலேயே அவரது முழுக் கவனமும் இருந்தது. இந்திய விடுலைப் போர் தீவிரமடைந்து வரும் நிலையில் பார்ப்பனர்களின் ஆதிக்கத்திலிருந்து விடுபட வேண்டுமாயின் ஆங்கிலேயர் காலத்திலேயே தமிழகம், அதாவது அன்றைய நிலையில் திராவிட நாடு விடுதலை பெறவேண்டுமென்ற முழக்கத்தை அவர் முன்வைத்தார். இயக்கத்தின் பெயரையும் திராவிடர்கழகம் என மாற்றினார்.

ஆனால் வெறும் சாதி எதிப்பு மட்டும் ஒரு நாட்டு விடுதலையின் அடிப்டையாகயிருக்க முடியாது. எனவே சிறுகச் சிறுகப் பொருளியல் காரணங்களும் முன்வைக்கப்பட்டன. இந்தப் பணியை அண்ணாத்துரை தொடங்கி வைத்தார். இந்த அனைத்துக் கூறுகளையும் கொண்டதாக திராவிட இயக்கம் ஒரு மக்கள் இயக்கமாக வலிமை பெற்று வளர்ந்தது. தமிழகத்தின் அறிவும் ஆற்றலும் நிறைந்த இளைஞர் கூட்டம் இயக்கத்தின் கட்டுப்பாட்டினுள் நின்றது.

இந்நிலையில் இயக்கத்தினுள் முரண்பாடுகள் வலுத்துவந்தன. பெரியார் இயக்கத்தைத் தன் சொந்தச் சொத்து போலும் ஒரு பெருந்தொழில் நிறுவனம் போலும் நடத்தி வந்தார். இது அடுத்த நிலைத் தலைவர்களுக்கு பிடிக்கவில்லை. தக்க காலம் கருதியிருந்தனர். அத்தகைய வாய்ப்பு ஒன்று உருவானது.

தொடக்கத்திலிருந்தே பெரியாரின் அரசியல் எதிரியும் தனிநிலை நண்பருமான ராசாசி எனப்படும் ஆச்சாரியாரின் அறிவுரையின் துணையுடனும் தனக்குப் பின் கழகத்தின் தலைமையையும் அதன் சொத்தையும் நடத்திச் செல்லும் ஒரு வழித்தோன்றல் வேண்டுமென்பதாலும் தனக்குத் தனிநிலை உதவியாளராயிருந்த மணியம்மை என்ற இளம்பெண்ணைப் பெரியார் தன் 61ஆம் அகவையில் மணமுடித்தார். இதனைக் காரணமாகக் காட்டி அண்ணாத்துரை கட்சியின் பெரும்பான்மையான இளந்தலைமுறைத் தலைவர்களையும் தொண்டர்களையும் தன்னோடு சேர்த்துக்கொண்டு திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் என்ற புதிய கட்சியை 1949 - இல் தொடங்கினார்.

திராவிடர் கழகத்தின் கொள்கைகளையே தொடர்ந்து பரப்பினர். தி.க.வும் தி.மு.க.வும் ″இரட்டைக் குழல் துப்பாக்கி″ என்றனர்.

பெரியார் தேர்தலில் போட்டியிட்டு ஆட்சியைப் பிடிப்பது தன் கட்சியின் நோக்கமல்ல என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். ஆனால் தி.மு.க. 1952 - இல் மாணிக்கவேலர் என்பவரோடு ஓர்உடன்பாடு செய்துகொண்டது. சட்டமன்றத்தில் தி.மு.க.வின் கொள்கைளுக்காக வாதாடினால் அவரது தேர்தல் வெற்றிக்காகப் பாடுபடுவதாக ஒப்புப்கொண்டது. தேர்தலில் அவர் வெற்றி பெற்றார். ஆனால் வாக்குறுதியைக் கைவிட்டு ஆச்சாரியார் அமைத்த அமைச்சரவையில் அவர் சேர்ந்துவிட்டார்.

1957 - இல் திருச்சியில் நடைபெற்ற மாநில மாநாட்டில் தேர்தலில் ஈடுபட்டு அதன் முலம் திராவிட நாடு விடுதலைக்குப் பாடுபடுவது என்ற தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அதன்படி 1957 தேர்தலில் பங்கு கொண்டு 15 இடங்களைப் பிடித்தனர்.

அதற்குள் திராவிடர் கழகத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளிலொன்றான இறைமறுப்பைக் கைவிட்டு ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன் என்ற நிலைப்பாட்டை மேற்கொண்டனர். சமய நடவடிக்கைகள், குறிப்பாக கிறித்துவ, முகம்மதிய சமயங்கள் தொடர்பானவற்றைத் திறனாய்வது கைவிடப்பட்டது. பார்ப்பன எதிர்ப்பு என்பது பார்ப்பனிய எதிர்ப்பாகக் குறுக்கப்பட்டது.

1962 தேர்தலுக்கு முன்பே தி.மு.க.வில் ஒரு பெரும் உட்கட்சிப் பூசல் ஏற்பட்டது. தி.மு.க.வில் ஐம்பெருந் தலைவர்கள் பட்டியலில் இல்லாதிருந்த மு.கருணாநிதி பிறரையெல்லாம் புறந்தள்ளி மேலேறிக்கொண்டிருந்தார். திரைப்படத் துறையிலிருந்த தன் தொடர்பாலும் பண வலிமையாலும் ஒவ்வொரு மாவட்ட மாநாடுகளை நடத்தும் போதும் உள்ளுர்த் தலைவர்களுடன் தொடர்புகொண்டு தன் பிடிப்பைக் கட்சியில் மிக வலுவாக நிலைநாட்டியிருந்தார். அத்துடன் திரைப்பட நடிகரான ம.கோ. இராமச்சந்திரனும் செல்வாக்கில் வளர்ந்திருந்தார். இதனால் பல தலைவர்கள் கசப்புற்றிருந்தனர். அவர்களின் குரலாய் சம்பத் எழுந்தார். திராவிட நாட்டுப் பிரிவினை என்பது தி.மு.க. தலைவர்களுக்கு வெறும் மேடை முழக்கமே; அதில் அவர்களுக்கு உண்மையான ஆர்வமோ நம்பிக்கையோ இல்லை என்று அவர் கூறினார். கட்சியின் அடிப்படைத் தொண்டர்கள் பலரை அவர் கவர்ந்தார். மோதல் முற்றி 1961 - இல் சம்பத் தனியாகப் பிரிந்தார். தன் கட்சிக்குத் தமிழ்த் தேசியக் கட்சி என்று பெயர் வைத்தார். இன்று கூடத் ″தேசியம்″ என்ற சொல்லுக்கு ″இந்தியத் தேசியம்″ என்றே சராசரித் தமிழர்கள் பொருள் கொள்வர். இன்று வரை தமிழக அரசியல் கட்சி எதுவும் தேசியம் என்ற சொல்லின் அரசியல் பொருளை மக்களுக்கு புரியவைக்க முயலவில்லை. எனவே கட்சியின் பெயரைப் பார்த்ததுமே சம்பத்துடன் இணைய நினைத்தவர்களில் மிகப் பெரும்பாலோர் நின்றுவிட்டனர். 1962 இல் நடைபெற்ற தேர்தலில் ஈடுபட்டுப் படுதோல்வி அடைந்ததுடன் கட்சியைத் தொடர்ந்து நடந்த ஆற்றலின்றி பேரவைக் கட்சியில் அடைக்கலம் புகுந்தனர் சம்பத்தும் அவரது தோழர்களும்.

1952 - இல் முதலமைச்சரான ஆச்சாரியார் தொடக்கப்பள்ளி மாணவர்கள் நாளில் பாதியில் தம் பெற்றோரின் தொழிலில் பயிற்சி பெறவேண்டுமென்ற திட்டத்தைக் கொண்டுவந்ததால் பழைய வருணமுறையை மீட்கும் திட்டமென்று அனைத்துத் தரப்பினரும் எதிர்த்தனர். எனவே ஆச்சாரியார் பதவி விலக அவ்விடத்தில் காமராசர் வந்தார். அவர் குடியாத்தம் தொகுதியில் போட்டியிட்ட போது அனைத்துக் கட்சியினரும் அவரை ஆதரித்தனர். இதன் தொடர்ச்சியாகப் பெரியார் காமராசரைப் ″பச்சைத் தமிழர்″எனக் குறிப்பிட்டு அதைச் சாக்காக வைத்துப் பேரவைக் கட்சியை ஆதரிக்கத் தொடங்கினார். உண்மையில் தி.மு.க.வுக்கு எதிர்நிலை எடுப்பதே உண்மையான அவரது நோக்கம். பெரியாரின் அண்ணன் மகனான சம்பத் தி.மு.க.வில் பிரிவேற்படுத்த மேற்கொண்ட முயற்சியும் பெரியார், காமராசர் ஆகியோரின் தூண்டுதலால் தான் என்ற குற்றச்சாட்டில் உண்மையிருக்கலாம்.

இதற்கிடையில் இந்திய அரசு திட்டமிட்ட பொருளியல் என்ற பெயரில் ஐந்தாண்டுத் திட்டங்களைத் தீட்டியது. இத்திட்டங்களில் தமிழகத்துக்குப் போதிய ஒதுக்கீடு இல்லை என்று தி.மு.க. கடுமையான கருத்துப் பரப்பல் செய்தது. இதன் மூலம் பம்பாய் மூலதனம் தமிழக மூலதனத்தை அடிமைப்படுத்துகிறது என்ற பழைய நிலைப்பாடு ஓசைப்படாமல் மூலையில் போடப்பட்டது. அது இன்று வரை எவர்கவனத்துக்கும் வரவில்லை.

1962 - இல் உள்துறை அமைச்சராயிருந்த இலால்பகதூர் சாத்திரி பிரிவினைத் தடைச் சட்டம் கொண்டுவந்தார். அச்சட்டத்தின்படி பிரிவினை கேட்கும் கட்சிகள் தேர்தலில் போட்டியிட முடியாது. அச்சட்டம் பிறப்பிக்கப்பட்ட உடனே தி.மு.க. தனித் திராவிட நாடு கோரிக்கையைக் கைவிட்டுவிட்டதாக அறிவித்தது. இவ்வாறு தி.மு.க. கொள்கைகளை எல்லாம் கைவிட்டுவிட்ட வெறும் பதவிதேடிகளின் கும்பலாக இழிந்துபோய் விட்டது; உயிரை இழந்த வெறும் பிணமாக மாறிவிட்டது.

1957 தேர்தலில் வெற்றி பெற்ற 15 பேரும் போட்டியிட்ட தொகுதிகளை 1962 - இல் குறிவைத்துப் பேரவைக் கட்சி வேலை செய்தது. காஞ்சிபுரத்தில் போட்டியிட்ட அண்ணாத்துரை வாக்காளர்களைக் கெஞ்சினார். கண்ணீர்விட்டு அழாத குறை. இறுதியில் கருணாநிதி தவிர 14 பேரும் தோல்வியுற்றனர். ஆனால் புதிதாக 61பேர் வெற்றிபெற்றனர்.

1965 இந்தியக் குடியரசு நாளான சனவரி 26 ஆம் நாள் முதல் இந்தி இந்தியாவின் ஒரே ஆட்சிமொழியாக வரவிருந்தது. அந்த நாளைத் துயரநாளாகக் கொண்டாடுவதென தி.மு.க. தீர்மானித்தது. ஆனால் தி.மு.க. தலைவர்கள் எதிர்பார்க்காத அளவில் இப்போராட்டம் வெடித்தது. மாணவர்கள் வீரார்ப்போடு புறப்பட்டனர். காவல் துறையினர்க்கும் மாணவர்களுக்குமாக மூண்ட மோதல் மக்களுக்கும் காவலர்களுக்குமாகப் புது வடிவம் பெற்றது. படையினர் அழைக்கப்பட்டனர். இந்த எதிர்பாராத வேகத்தைக் கண்டு அண்ணாத்துரையும் துணைவர்களும் கலங்கினர். மக்களையும் மாணவர்களையும் அமைதிப்படுத்தினர்.

இந்தப் போராட்டத்தில் உண்மையில் தி.மு.க. எந்தப் பங்கும் எடுக்கவில்லை. ஆனால் முழுப் பயனையும் அது பெற்றது. 1967 தேர்தலில் பேரவைக் கட்சியின் முற்றதிகாரத்தை முறியடிப்பது என்ற பெயரில் ஒரு கூட்டணி அமைக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு அண்ணாத்துரை வெற்றிபெற்றார். கொள்கையில் இரு முனைகளான பொதுமைக் கட்சிகளும் ஆச்சாரியாரின் சுதந்திரக் கட்சியும் இதில் பங்கேற்றன.

இந்தியாவில் கொள்கையில்லாக் கூட்டணியை முதன் முதலில் உருவாக்கிய பெருமை தமிழகத்துக்கும் அதைப் பெற்றுத்தந்த பெருமை அண்ணாத்துரைக்கும் உரியது.

கூட்டணியின் விளைவாக தி.மு.க. அறுதிப் பெரும்பான்மை பெற்று அண்ணாத்துரை தலைமையில் ஆட்சியைப் பிடித்தது. ஆட்சிக்கு வந்த ஒரு சில மாதங்களிலேயே ஏழைகளாய்ச் சட்டமன்றத்தினுள் நுழைந்த தி.மு.க. ச.ம.உ.க்கள்(சட்ட மன்ற உறுப்பினர்கள்) மகிழுந்துகள் வாங்க முற்பட்டனர். இதனால் உருவான ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளை மூடி மறைப்பதற்காக ″தொகுதி மக்கள் ச.ம.உ.க்களுக்கு மகிழுந்து வழங்கும்″ ஊழல் விழாக்களை அண்ணாத்துரையே முன்னின்று நடத்தினார். அவருடைய ஆட்சி சீரழிந்து பெயர் கெடும் முன் புற்றுநோய் அவரைக் கொன்று அவர் பெயரைக் காத்தது.

பின்னர் திராவிட இயக்கத்தில் பச்சையான ஊழலும் பதவிச் சண்டையும் விளம்பர அரசியலும் சொத்து சேர்த்தலும் பெண்ணை நாடலும் என நாற்றமெடுத்தது.

அண்ணாத்துரை காலத்தில் தில்லியில் ஆட்சி புரிந்த இந்திரா காந்திக்கும் பேரவைக் கட்சித் தலைவர்களுக்கும் ஏற்பட்ட மோதல் கருணாநிதியின் காலத்தில் 1969-இல் வெடித்தது. தமிழகத்தில் காமராசர் தலைமையிலான பழைய பேரவைக் கட்சி பெரும் செல்வாக்கோடு விளங்கியது. தன் ஆட்சியைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள தி.மு.க.வின் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் துணைய நாடி இந்திரா கருணாநிதியை அணுகினார். பின்னர் பிற கட்சிகளின் தயவிலேயே ஆட்சி புரிய விரும்பாத இந்திரா, 1971- இல் பாராளுமன்றத்துக்குத் தேர்தல் நடத்த விரும்பினார். தி.மு.க.வின் 4 ஆண்டுக்கால ஆட்சியின் மீது மக்களுக்கு வெறுப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாகக் கருணாநிதி கருதினார். காமராசரும் ஆட்சிக்கு எதிராகக் கணைகள் தொடுக்கத் தொடங்கியிருந்தார். எனவே இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு கருணாநிதியும் சட்டமன்றத்தைக் கலைத்துத் தேர்தல் அறிவித்தார். சட்டமன்றத் தொகுதிகள் அனைத்தும் தி.மு.க.வுக்கும் பாராளுமன்றத் தொகுதிகள் அனைத்தும் இந்திரா பேரவைக்கும் ஒதுக்கப்பட்டன.

கழக வரலாற்றிலேயே, தமிழக வரலாற்றிலேயே 183 சட்டமன்ற உறுப்பினர்களை தி.மு.க. வென்றது. இந்திரா காந்திக்கு இன்னும் தனது உதவி தேவைப்படும் என்ற மிதப்பில் கருணாநிதி ஆணவத்துடன் செயல்படத் தொடங்கினார். 1974 - இல் அலகபாத் உயர்நீதி மன்றத் தீர்ப்பின் படி இந்திரா காந்தி பதவியிழக்க வேண்டியிருந்த சூழலில் நெருக்கடி நிலை ஒன்றை அறிவித்து அதிலிருந்து தப்பினார். அப்போது எதிர்க்கட்சித் தலைவர்களுக்கு அடைக்கலம் கொடுத்தல், இந்திரா காந்தியைத் தனிப்பட்ட முறையில் தாக்குதல் என்ற வகையில் தி.மு.க. அரசும் கட்சியும் செயல்பட்டன. ஓர் எல்லை வரை பொறுத்த இந்திரா 1976 - இல் திடீரென்று படை அணிகளைத் தமிழகத்தினுள் அனுப்பி தி.மு.க. அரசைக் கவிழ்த்தார். பலர் தலைமறைவாயினர். கீழ்நிலைத் தலைவர்கள், தொண்டர்கள் என்று பலரும் சிறைச்சாலைகளில் அடித்தே கொல்லப்பட்டனர்.

கொள்கைப் பரப்பலுக்குச் சிறந்த கருவி என்ற வகையில் நாடகங்கள், திரைப்படங்களைத் தி.மு.க. பயன்படுத்தியது. அண்ணாத்துரையே ஒரு சிறந்த நாடகாசிரியர். கருணாநிதியும் அவ்வாறே. இருவரும் பிற தலைவர்கள் சிலரும் கட்சி மாநாடுகளில் நாடகங்களில் நடித்திருக்கிறார்கள். திரைப்படத் துறையிலும் அண்ணாத்துரை கதை, உரையாடல்கள் எழுதியிருக்கிறார். சொந்தப் படமும் எடுத்திருக்கிறார். கருணாநிதி திரைப்படத் துறையில் அதிக ஈடுபாடு கொண்டு பெருஞ்செல்வம் சேர்த்தவர்.

திரைப்பட, நாடகத் துறைகளில் ஈடுபடுவது தி.மு.க.வுக்கு மட்டும் உரிய பழக்கமல்ல. பேரவைக் கட்சிக்கும் இந்த மரபு உண்டு. தமிழகப் பேரவைக் கட்சித் தலைவர் சத்தியமூர்த்தி கட்சி நாடகங்களில் நடித்திருக்கிறார். கல்கி முதலியோர் திரைக்கதை உரையாடல்கள் எழுதியிருக்கிறார்கள். ஏ.வி.எம். போன்ற திரைப்பட நிறுவனங்கள், நவாபு இராசமாணிக்கம் பிள்ளையின் நாடக நிறுவனங்கள், கே.பி. சுந்தராம்பாள் போன்றவர்கள் திரைப்படங்கள் மூலமும் நாடகங்கள் மூலமும் பேரவைக் கட்சிக்குப் பணியாற்றியுள்ளனர்.

இந்த நிலையில் விரைவில் ஆட்சியைப் பிடித்து விடவேண்டும் என்ற ஆவலில் கே.ஆர். இராமசாமி, ம.கோ. இரா., சிவாசி கணேசன், இரசேந்திரன் போன்ற நடிகர்ளை தி.மு.க. பயன்படுத்தியது. கணேசன் இடையில் ஓடிவிட்டார். ம.கோ.இரா. பெரும் ஆற்றலாக வளர்ந்துவந்தார். தேர்தல் முடிவுகளில் அவரது தாக்கம் இருந்தது. தி.மு.க.வின் வலிமையின் பின்னணியில் ம.கோ.இரா.வின் சுவைஞர் மன்றங்கள் இருப்பது கொஞ்சங் கொஞ்சமாகக் கருணாநிதிக்கு உறுத்தியது. எனவே தனது மகன் முத்துவைத் திரைப்படத் துறையில் நுழைத்து அதன் மூலமாக ம.கோ.இரா.வை ஓரங்கட்டுவது என்று திட்டமிட்டுச் செயற்படத் தொடங்கினார் கருணாநிதி. தினந்தந்தி நாழிதழ் உரிமையாளரும் அமைச்சராயுமிருந்த ஆதித்தனாரின்[1] துணைகொண்டு ம.கோ.இரா. மன்றங்களை முத்து மன்றங்களாக மாற்ற கருணாநிதி முற்பட்ட போது ம.கோ.இரா. நேரடி மோதலில் ஈடுபட்டு ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளைக் கூறி தனிக் கட்சியாக 1973-இல் அண்ணா தி.மு.க.வைத் தொடங்கினார்.

ஆட்சிக் கலைப்பினாலும் ஒடுக்குமுறையாலும் நடுநடுங்கிப் போன கருணாநிதியிடம் அதுவரை இருந்தது திமிர்தானேயொழிய வீரமல்ல என்பது அவருக்கும் அவரை நோட்டமிட்டு வந்தவர்களுக்கும் தெரிந்தது.

1976-இல் ம.கோ.இரா. இந்திரா பேரவையோடு கூட்டணி அமைத்து ஆட்சியைப் பிடித்தார். 1979-இல் இந்திராவுடன் கூட்டணி அமைத்து பாராளுமன்றத் தேர்தலில் கருணாநிதி ம.கோ. இரா.வின் கட்சியைத் தோற்கடித்தார். அரசியலமைப்புச் சட்ட விதி 356-இன் கீழ் அ.தி.மு.க ஆட்சியைக் கவிழ்க்கச் செய்து சட்டமன்றத் தேர்தலுக்கு வழி வகுத்தார் கருணாநிதி. எந்தக் கண்ணோட்டத்திலும் முட்டாள்தனமென்று மெய்ப்பிக்கத்தக்க வகையில் பாதிக்குப் பாதி தொகுதிகளைத் தத்தம் அணிகளுக்குப் பங்கிட்டு முதலமைச்சர் பதவி தனக்கென்று இந்திராவினால் அரைமனதுடன் அளிக்கப்பட்ட ஒரு வெற்று வாக்குறுதியை மட்டும் பெற்றார். தேர்தலில் ம.கோ. இரா. வென்றார். அன்றிலிருந்று இறுதி வரைக்கும் பேரவைக் கட்சி தன்னை மிதித்தாலும் மறைவாக அதன் காலைக் கட்டிச் கொண்டு தி.மு.க. வாழ்கிறது.

ம.கோ.இரா.-வுக்குப் பின் வந்த செயலலிதா காலத்தில் அ.தி.மு.க. பேரவைக் கூட்டணியுடன் ஆட்சியைப் பிடித்து இன்று முரணி நின்றாலும் மறைமுகமாக பேரவைக் கட்சியின் தலைமைக்கு அடிபணிந்தே நிற்கிறது.

இவ்வாறு இன்று தமிழ்த் தேசியம் என்ற ஒன்று இந்திய அரசியல் சூழலில் நிலவுவதாகக் கூற முடியவில்லை.

இந்தச் சூழலில் திராவிட இயக்கத்தைப் பற்றிய ஒரு மனந்திறந்த திறனாய்வை முன்வைப்பது நம் கடமையாகும்.

(தொடரும்)

அடிக்குறிப்பு:

[1] ம.கோ.இரா.வின் செல்வாக்கு விரைந்து வளர்ந்து வந்த 1950-களில் ஆதித்தனார் அவரைக் கிழட்டு நடிகர் என்றும் மலையாளி என்றும் குறைகூறி அவரது நாழிதழில் எழுதினார். விசயபுரி வீரன் என்ற திரைப்படத்தின் மூலம் அறிமுகமான ஆனந்தன் என்ற நடிகரின் நடிப்பை வானளாவப் புகழ்ந்ததுடன் தமிழன் என்று போற்றவும் செய்தார். பின்னர் நாம் தமிழர் இயக்கம் என்ற ஒரு கட்சியைத் தொடங்கினார். திராவிட நாடு என்பது தமிழர்களுக்கு நலம் செய்யாது; தமிழர் நலனுக்காகத் தனி அரசியல் அமைப்பு வேண்டுமென்று சரியாகவே சொன்னார். சடுகுடு போன்ற தமிழ் மரபு விளையாட்டுகளை ஊக்கும் நடவடிக்கைகளிலும் ஈடுபட்டார். (அவரது முன்முயற்சியில் நடைபெறும் போட்டிகளில் வழங்கப்படும் கோப்பைகளை நிகழ்ச்சி முடிந்த பின் அவரே திரும்ப வாங்கி வைத்துக் கொள்வார் என்று கூறப்படுகிறது). தி.மு.க.வின் கொள்கைகளையும் நடவடிக்கைகளையும் குறைகூறி வந்தவர் திடீரென்று 1967 தேர்தலில் அக்கட்சியோடு கூட்டணி வைத்து தேர்தலில் வெற்றி பெற்று முதலில் சட்டப்பேரவைத் தலைவராகவும் பின்னர் போக்குவரத்துத் துறை அமைச்சராகவும் இருந்தார். அப்பொழுது அவர் மீது பேருந்துகளுக்கு டயர்கள் வாங்கியதில் ஊழல் குற்றச்சாட்டு எழுந்தது. அவருடைய இந்த நடவடிக்கைகளின் உண்மையான நோக்கம், பின்னணி போன்றவை இன்றும் புரியாத புதிர்களாக உள்ளன. அவருடைய பெயரையும் கட்சியின் பெயரையும் கூறிக்கொண்டு இன்றும் சிலர் இருக்கின்றனர். ஆனால் அவர்களிடம் செயல் திட்டம் எதுவுமில்லை என்பதுடன் அவர்களது நடவடிக்கைகளும் புதிராகவே உள்ளன.

தமிழ்த் தேசியம்-5

அடுத்து வருவோர் மார்க்சிய இயக்கத்தினர்

மார்க்சியம் தேசிய விடுதலையை நோக்கமாகக்கொண்டு உருவானதல்ல. தேசிய இயக்கங்களுக்கு இனி உலகில் இடமில்லை என்ற நிலைப்பாட்டையே அதன் மூலவர்களான மார்க்சும் ஏங்கல்சும் கொண்டிருந்தனர். ஆனால் அயர்லாந்து மக்களின் போராட்டங்ளைக் கண்ட பின் தேசிய விடுதலை இயக்கத்திற்கும் உலகில் ஓர் இடம் உண்டு எனற அளவில் ஏற்றுக்கொண்டிருந்தனர்.

காலத்தின் கட்டாயமாக உருசியப் புரட்சியில் உருசியப் பல்தேசியங்களின் விடுதலை வேட்கை இரண்டறக் கலந்திருந்தது. அதை முழுக்கப் புரிந்து நேர்மையுடன் செயல்பட்ட உருசியத் தலைவர் லெனின் மட்டுமே.

சப்பானியப் படையெடுப்பையும் மேலை நாடுகளின் ஆதிக்கத்தையும் எதிர்த்து சீனம் தேசிய விடுதலைப் போரை நடத்திய காலத்தில் மசேதுங் புதிய குடியாட்சிப் புரட்சி என்ற பெயரில் பாட்டாளிகள் அல்லாத வகுப்பினரையும் சேர்த்து வெற்றிபெற்றார். புதிய குடியாட்சிப் புரட்சியை லெனினும் வரையறுத்துச் செயற்படுத்தியிருந்தார்.

இந்த நூற்றாண்டின் முதற்பாதியில் இவ்வாறு பல தேசிய விடுதலைப் புரட்சிகள் மார்க்சியத்தின் பெயரில் நடைபெற்றன. ஆனால் இந்தியாவில் மட்டும் மார்க்சியத்தைக் கைப்பற்றிக்கொண்ட கூட்டம் தேசிய விடுதலையை வாயினால் கூறிக்கொண்டே அதற்கு எதிராகச் செயற்பட்டது, செயற்படுகிறது.

1960களின் பிற்பாதியிலும் 1970களிலும் தீவிர மார்க்சிய-லெனினியக் கட்சிகள் உருவான போது அவை திராவிடர் கழகம், தனித்தமிழ் இயக்கம் ஆகியவற்றில் ஊடுருவி இளைஞர்களைக் கவர்ந்து அவர்களுக்கு வெறியூட்டி பாதுகாப்பில்லாத ஆயுதப் போராட்டத்தில் ஈடுபடுத்தினர். மிக எளிதாக அரசின் துப்பாக்கிக்கு அவ்விளைஞர்கள் அனைவரும் பலியானார்கள்.
இந்த மார்க்சிய-லெனினிய இயக்கங்கள் மா சே துங்கின் பெயரில் செயற்பட்டாலும் உருசியாவுக்கும் சீனத்துக்கும் ஏற்பட்ட மோதலில் உலகிலுள்ள மாவோவின் ஆதரவாளர்களுக்குள் அமெரிக்க உளவு நிறுவனத்தின் ஊடுருவலால் உருவானவை. இன்றைய நிலையில் மார்க்சியத்தின் பெயரில் எந்த இயக்கம் தேசியப் போராட்டத்தில் ஈடுபடுவதாகக் கூறினாலும் செயற்பாட்டில் அது உறவாடிக் கெடுப்பதாகவே அமைவது தமிழகத்தின் நெடுநாள் பட்டறிவாகும்.

தமிழ்த் தேசியம்-7

தமிழகத் தேசிய இயக்கம் எந்தத் திசையில் நடைபோட வேண்டும்

இதுவரை தமிழகத் தேசிய இயக்கமாகக் கருதப்பட்டு வந்த திராவிட இயக்கம் இந்த மக்களின் வளத்தைப் பெருக்கி அதன் பலனை அனைவரும் நுகர வேண்டும் என்ற அடிப்படைப் பொருளியல் அணுகலைக் கைவிட்டு அரசு வேலைவாய்ப்புக்காகக் கல்வி என்ற நிலைப்பாட்டை மட்டும் எடுத்ததால் இளைஞர்கள் வேலைவாய்ப்புக்காகத் தாய்மொழியைக் கைவிட்டுத், தாய்நாட்டைக் கைவிட்டு அயல்நாடுகளிலும் மாநிலங்களிலும் அடிமையிலும் கீழாய் அல்லல்படுகிறார்கள். வேலை வாய்ப்பென்ற மாயையில் வெள்ளைச் சட்டையுடன் 20 அகவை வரை பட்டம் பயின்று பின்னர் உடலுழைப்பு என்பதையே வெறுத்து காலத்தையும் வாழ்வையும் வீணாக்கி குமுகத்தின் புற்றுநோய்க் கண்ணறைகளாக(செல்களாக) இளந்தலைமுறை மாறிவிட்டிருக்கிறது. இவர்களைப் பண்பாட்டுப் புரட்சி என்ற பெயரில் கலை - இயக்கியக் கண்ணோட்டத்தை வளர்க்கும் ஒட்டுண்ணி இயக்கங்கள் ஈர்த்து கைகளில் கவிதை நூல்களைக் கொடுத்துவிடுகின்றன.

பார்ப்பனர்கள் அரசுப் பதவிகளிலும் கோயில்கள் மூலமும் ஆதிக்கம் செலுத்தியதின் எதிர்ச்செயலாய் உருவான பெரியாரின் இயக்கம் அதே ஒட்டுண்ணி வாழ்க்கை மீது ஏற்படுத்திவிட்ட வலுவான பிடிப்பு தான் இந்நிலைக்குக் காரணம். அத்துடன் மாவோவின் பெயரில் அமெரிக்க உளவு நிறுவனத்தால் பரப்பப்பட்ட பண்பாட்டுப் புரட்சி பற்றிய தாக்கமும் சேர்ந்துகொண்டது. செல்வம் படைப்பதை விட இருப்பதைப் பங்கிட வேண்டுமென்ற மார்க்சியத்தின் மறுப்பான பொதுமை இயக்கத்தின் தன்முரண்பாடும் இணைந்து கொண்டது. இந்த நிலையில் நம் கல்வி அறிவே நமக்கு எதிரியாகிவிட்டது. கல்வியில் நாட்டம் செலுத்தாத மார்வாரிகளும் முசுலீம்களும்[1]கொண்டிருக்கின்ற பொருளியல் கண்ணோட்டம் நமக்கில்லை. இன்றிருக்கும் ஒட்டுண்ணிக் கண்ணோட்டத்தை உடைப்பது மிகக் கடுமையான பணி என்பது பட்டறிவாகும். இருப்பினும் அக்கடும்பணியை எதிர்கொண்டே ஆகவேண்டும். ஒட்டுண்ணிக் கண்ணோட்டத்தை உடைத்தே ஆகவேண்டும்.

பொருளியல் வளர்ச்சி என்றால் என்ன? அரசு தன் சொந்தப் பணத்திலிருந்தோ அல்லது நாட்டை அடகுவைத்துக் கடன்பட்டோ தொழில்களைத் தொடங்கி பண்டங்களை உருவாக்கி வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்வதல்ல. இந்திய விடுதலைக்குப் பின் இந்நாட்டு மக்களிடையில் உருவாகித் திரண்டு நிற்கும் மாபெரும் செல்வத்தை மூலதனமாக்குவதற்கும் பணக்கார நாடுகளின் தொடர்பினால் நமக்குக் கிடைத்திருக்கும் தொழில்நுட்ப அறிவைப் பயன்படுத்தி தொழில்களைத் தொடங்கவும் அதன் மூலம் கிடைக்கும் பண்டங்களை நம் மக்கள் முன்னுரிமையுடன் நுகரவும் வழிபெறுவதே பொருளியல் வளர்ச்சியாகும்.

இன்னும் குறிப்பான சொற்களில் பேசுவோம். உள்நாட்டு மக்கள் தங்கள் பணத் திரட்சியை வெளியே காட்டினால், அதாவது முதலீடு செய்தால் வருமானவரித் துறை பிடுங்கிக்கொள்ளும். எனவே அவர்களுக்கஞ்சி அது கருப்புப் பணமாகப் பதுங்கியுள்ளது. வெளிநாட்டு இந்தியர் பெயரில் உண்மையான அவர்களது பணமோ, அயல்நாட்டினர் பணமோ முதலீடானால் அதற்கு வரி கிடையாது. பெரும் பண முதலைகளுக்கு வருமான வரியிலிருந்து தப்ப எவ்வளவோ சட்டப்படியான வழிமுறைகள். மார்வாரிகளை வருமான வரித்துறையினர் அண்டுவதே இல்லை.

உள்நாட்டு மக்கள் நுகர்வுக்கென்று செய்யப்படும் பண்டங்கள் மீது எத்தனையோ வரிவிதிப்புக்கள், அயலவருக்கென்று அதாவது, ஏற்றுமதிக்கென்று செய்யப்படும் பொருட்களுக்கு எத்தனையோ வரிச்சலுகைகள்.

நாட்டிலுள்ள தீர்ந்துபோகும் மூலப்பொருட்கள், உலோகக் கனிமங்கள் போன்றவை அனைத்தும் மலிவு விலையில் ஏற்றுமதி. முடிந்த பொருட்கள் உயர்ந்த விலையில் இறக்குமதி.

உள்நாட்டார் தொழில் தொடங்க எத்தனயோ தடங்கல். வெளிநாட்டாருக்கு வெற்றிலை வைத்து அழைப்பு. இதுவே முதல் தேசிய ஒடுக்குமுறை. தமிழர்களை மட்டுமல்ல இந்தியர் அனைவரையும் ஒடுக்கும் முறை.

இந்தத் தேசிய ஒடுக்குமுறைக்கு மாற்றாக மாநிலத் தன்னாட்சி கேட்பது பயனற்றது, ஏனென்றால் மக்கள் மாநில அரசுகள் மூலமாகவே ஒடுக்கப்படுகிறார்கள். மக்களுக்கு எந்த உரிமையோ அதிகாரமோ இல்லாமல் அனைத்தையும் அரசு தன் கைகளில் வைத்துள்ளது. குறிப்பாகப் பொருளியல் நடவடிக்கைகளில் பெரும்பாலானவற்றை அரசு தன் கைகளில் வைத்துள்ளது அல்லது உரிமம், மூலப்பொருள் ஒதுக்கீடு, இசைவாணை, மின்சார இணைப்பு என்று பல வகைகளில் குறுக்கிடுகிறது. இந்தக் குறுக்கீடு மாநிலங்கள் மூலமாவே பெரும்பாலும் நிகழ்கிறது. எனவே மாநிலங்களுக்கு அதிக அதிகாரம் என்ற முழக்கம் உண்மையான தேசியத்துக்கு எதிரானது. ஏற்கனவே மாநில அரசின் அத்துமீறல்களுக்கு நடுவணரசு தலையிட வேண்டுமென்ற எண்ணம் பெரும்பாலான மக்களின் மனதில் இருக்கிறது. எனவே மாநிலங்களுக்கு அதிக அதிகாரம் என்பதால் மக்களுக்கு எந்தப் பயனுமில்லை. எனவே மக்களுக்கும் அதில் நாட்டமில்லை.

எனவே, பாதுகாப்பு, பணப்புழக்கம், அயலுறவு, காவல்துறை, நீதிமன்றம் தொடக்கக் கல்வி ஆகிய துறைகள் தவிர பிற அனைத்துப் பொருளியல் நடவடிக்கைகளையும் அரசு கைவிட வேண்டுமென்ற முழக்கமே இன்றைய தேவை. அதுவே தமிழகம் உட்பட இந்தியாவிலுள்ள பல்வேறு தேசியங்களின் விடுதலைக்கு முதல் தேவையாகும். மாநில அரசு என்பது நடுவணரசின் ஒரு கிளை அலுவலகமாக இருந்தால் போதும். இன்றும் அது தானே நிலை?

(தொடரும்)

அடிக்குறிப்பு:

[1] முகம்மதியர்களின் நிலைப்பாடு இன்று மாறியுள்ளது. மார்வாரிகளின் கிடுக்கிப்பிடியில் இந்திய முகம்மதியர்கள் வழக்கமான தங்கள் பொருளியல் அடித்தளத்தை இழந்துவருகின்றனர். அதனால் கல்வியிலும் அரசுப் பணிகளிலும் முன்பில்லாத ஆர்வம் ஏற்பட்டு ஒதுக்கீடு கேட்டுப் பல்வேறு வடிவங்களில் போராடுகின்றனர். மாநிலங்கள் ஒதுக்கீடு வழங்கத் தொடங்கியுள்ளன. ஆனால் முன் போன்று வேலைவாய்ப்புகள்?

தமிழ்த் தேசியம்-9

பிற்சேர்க்கை - 1

திராவிட இயக்கம் ஒரு தமிழ்த் தேசிய இயக்கம் என்பது ஒரு மாயை. ஒரு காலகட்டத்தில் அது தமிழகத்தின் அரசியல் - பொருளியல் மீட்சிக்காகக் குரல் கொடுத்தது உண்மை தான். ஆனால் அதன் ஒட்டுமொத்த நடவடிக்கைகளை காய்தல் உவத்தலன்றி ஒரு மீள்பார்வையிட்டால் (மிகை நாடி மிக்க கொண்டால்) கிடைக்கும் விடை:

1. பெரியார் தமிழர்களின் உரிமை என்று சொன்னது பார்ப்பனர்களுக்கு எதிரானதேயொழிய நில எல்லைக்கு வெளியே இருந்து நம் மீது மேலாண்மையும் சுரண்டலும் நிகழ்த்துகிறவர்களுக்கு எதிரானதல்ல. எப்போதாவது தமிழக விடுதலை (இதைக் கூட பிரிவினை என்ற தவறான சொல்லால் தான் அவர்கள் குறிப்பிட்டனர், குறிப்பிடுகின்றனர். சரியான சொல்லைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்ற அளவுக்குக் கூட அவர்களுக்கு அதில் உண்மையான ஈடுபாடு இல்லை) பற்றிப் பேசினால் அது பார்ப்பன ஆதிக்கத்துக்கு எதிரான மிரட்டலாகத்தான் இருக்கும். நிலம், அதன் அடிப்படையிலான பொருளியல் அடிப்படையில்லாமல் இனம் என்ற அடிப்படையிலேயே திராவிடர்கழகம் இயங்கியதால் அதனை ஒரு தேசிய இயக்கம் என்பது தவறு. தமிழினம் என்ற திராவிட இயக்கத்தின் சொல்லாட்சியே இது நிலம் தழுவிய ஒரு தேசிய இயக்கம் அல்ல என்பதற்குச் சான்று கூறும்.

கிறித்துவர்கள் வீட்டிற்குச் சென்றால் ″ஏசு கிறித்து இந்த வீட்டின் தலைவர்″ என்பது போன்ற எழுத்துக்களை வாயிலில் பதித்திருப்பார்கள். முகம்மதியர்களின் வாயில்களில் அரபு எழுத்துக்கள் இருக்கும். சில இந்துக்களின் வாயிலில் ″ஓம்″ இருக்கும். அதுபோல் திராவிடர் கழகத்தவர் வீடுகளின் முகப்பில் ஒரு காலத்தில் ″திராவிட நாடு திராவிடருக்கே″ என்றும் பின்னர் ″தமிழ்நாடு தமிழருக்கே″ என்றும் சொற்களைப் பார்க்க முடிந்தது. இதுவும் நம்மை ஏமாற வைத்தது. இந்தச் சொற்றொடர்களின் உண்மையான பொருள் திராவிடர் அல்லது தமிழர் என்ற சொல் நில அடிப்படையில் அமைந்ததல்ல, இன அடிப்படையில் அமைந்தது என்பதாகும். ஆரியர் எனும் ஆரிய நாட்டை(ஆரிய வர்த்தத்தை)ச் சேர்ந்த அயலவர்களுக்கு எதிரான திராவிடர் அல்லது தமிழர்களைக் குறிக்கவில்லை. தமிழகத்தில் வாழ்ந்த, வாழ்ந்துவரும், தமிழகத்தைத் தாயகமாகக் கொண்ட, ஆனால் ஐரோப்பியரின் வரலாற்று வரைவுக் குளறுபடிகளினால் உலக வரலாற்றில் காலத்தின் கோலமாக இடம்பெற்றுவிட்ட ஆரிய இனத்தவரென்று தவறாகக் கருதப்படும் தமிழகப் பார்ப்பனர்க்கு எதிரானதாக அச்சொற்றொடர் அமைந்தது.

ஒரு தேசிய இயக்கத்தின் முகாமையான இயல்பு நிலம் சார்ந்து நின்று அந்த நிலத்தின் மேம்பாட்டில்தான் தம் வாழ்வையும் வளத்தையும் கொண்டவர்களும் அவ்வாறு நம்பிச் செயற்படுகிறவர்களுமாகிய மக்களைச் சிதறாமல் ஒன்று திரட்டுவதில் ஈடுபடுவதாகும். அத்தகைய ஒரு வலிய சூழல் திராவிடர் கழகம் உடைவதற்கு முன்பு உருவானது. அப்போது குமுகத்தின் பிற்போக்கு விசைகள் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிகளின் சில தலைவர்களின் மூலம் அறைகூவல்களை விடுத்தன. அன்றைய நிலையில் நம் சமுகத்தின் வரலாற்று வகைப்பட்ட இப்பிற்போக்கு விசைகளின் இறுதி முயற்சியான அதை எளிதில் முறியடிக்கும் வலிமை அன்றைய திராவிட இயக்கத்துக்கு இருந்தது. ஆனால் திராவிடர் கழகத்தின் கோழைத் தலைமை பின் வாங்கி எண்ணிக்கையிலும் வன்முறை எதிர்ப்பிலும் வலிமையற்றவர்களாகிய பார்ப்பனர்கள் பக்கம் கை காட்டிக் கொண்டு வரலாற்றின் ஒரு நல்வாய்ப்பைக் கைவிட்டுப் பெரும் இழப்புக்கு வழிகோலியது.

பின்னர் அதே திராவிடர் கழகம் அதே பிற்போக்கு விசைகளைத் தன்னுள் சேர்த்துக்கொண்டு தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் மீது முன்பு பார்ப்பனர்களும் மேல்சாதியினரும் பிற சாதியினர் மீது என்னென்ன ஒடுக்குமுறைகளைக் கையாண்டார்களோ அதே ஒடுக்குமுறைகளை இயக்கத்தினுள்ளும் நடத்தியது. அதன் விளைவாகத் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் திராவிட இயக்கத்திலிருந்து மட்டுமல்ல தமிழக மண்ணிலிருந்தே அயற்பட்டுப் போனார்கள். அதன் அடையாளம் தான் தமிழகத்தின் மூலை முடுக்குகளிலெல்லாம் நிறுவப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் அம்பேத்கார் சிலைகள்.

தீமை இத்துடன் நின்றுவிடவில்லை. தங்களுக்கு மற்றவர்களுடன், குறிப்பாகத் தங்களை எல்லாத் திசைகளிலும் அடுத்து வாழும் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கு இணையான உரிமைகள் - பொதுக் கிணறு அல்லது குடிநீர்க் குழாயில் நீரெடுக்கும் உரிமை, சுடுகாடு இடுகாடுகளுக்குச் செல்லும் பாதை உரிமை ஆகியவற்றுக்காகப் போராடும் ஒர் அறிகுறியாக நாட்டுப்புறக் கோயில்களில் மோதல்கள் உருவாயின. அதன் அடுத்த கட்டமாக மிகுந்த ஆரவாரத்துடனும் ஆர்வத்துடனும் நாட்டுப்புறக் கோயில்களில் விழாக்கள் அளவின்றிப் பெருகி வருகின்றன. இதன் பொருளியல் - பண்பாட்டியல் இழப்பை அதைப் பற்றிய விழிப்புணர்வும் குமுக முனனேற்றம் பற்றிய தெளிவும் பொருளியல் துறையில் ஈடுபாடும் உள்ளவர்களால் தான் உணர முடியும்.

பகுத்தறிவு இயக்கம் என்ற பெயரில் கடவுள் சார்ந்த அனைத்து நிறுவனங்களின் செல்வாக்கையும் கிட்டத்தட்ட அழித்து வெற்றிவாகை சூடி மக்களின் தலைவனாக இருந்த திராவிட இயக்கம் தன் குற்றத்தினால் இன்று தமிழகத்தில் பகுத்தறிவு நிலையைக் கற்பனை செய்ய முடியா அழிவு நிலையில் கொண்டு நிறுத்தியுள்ளது. இந்த அழிவிலிருந்து தமிழகத்தை மீட்க இந்த நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் அமைந்தது போன்ற இன்னுமொரு நல்வாய்ப்பு என்று கிடைக்குமோ என்று தெளிவான சிந்தனை படைத்தோரை மலைக்க வைத்துத் திகைக்க வைத்து ஏங்க வைத்துள்ளது.

தாழ்த்தப்பட்டவர்களை மட்டும் திராவிடர் கழகம் தமிழக மண்ணிலிருந்து அயற்படுத்தவில்லை. அரசு வெள்ளை வேட்டி வேலையை மட்டும் நோக்கமாகக் கொண்ட கல்வி, அடிமை ஒட்டுண்ணி அரசுப் பணியில் இடம்பெறுவது என்ற அடிமைக் கோட்பாட்டுக்கு அளவுக்கு மீறிய பரபரப்பை ஏற்படுத்தியதன் மூலம் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிகளில் செல்வாக்கிலும் எண்ணிக்கையிலும் குறிப்பிடத்தக்க சாதியினர் பலர் தமிழகத்துக்கு வெளியிலும் தோழமைச் சாதிகளைச் சேர்த்து இயங்கி அயற்பட்டு நிற்கின்றனர். இப்படித் தனித்தனிச் சாதியினர் மட்டும் அயற்பட்டுப் போகவில்லை. திராவிடர் கழகமே தமிழ் மண்ணிலிருந்து அயற்பட்டுத்தான் நிற்கிறது.

தமிழகம் என்ற எல்லையை விட்டுத் தமிழகப் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கு இந்தியப் பணிகளிலும் ஒதுக்கீடு வேண்டும் என்று தொடங்கி பின்னர் தமிழகத்துக்கு வெளியேயுள்ள பிற்படுத்தப்பட்டோர் பெயரையும் சேர்த்துக்கொண்டு மண்டல் ஆணையத்துக்குப் பாடுபட்டு அதன் பின் ஆணைய அறிக்கையைச் செயற்படுத்துவதற்காகவும் போராடித் தான் ஒரு தமிழ்த் தேசிய இயக்கமல்ல என்பதை வெளிப்படுத்திக்கொண்டதுடன் தான் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் நலனையோ அவர்களுடைய நல்லெண்ணத்தையோ ஒத்துழைப்பையோ பற்றிக் கவலைப்படாத இயக்கம் என்பதையும் பறைசாற்றி நிற்கிறது. இதில் திராவிடர் கழகத்திலிருந்து பிரிந்து சென்ற திரு.ஆனைமுத்துவும் வீரமணியோடு போட்டி போட்டுக் களத்தில் நிற்கிறார். அவர் தான் கன்சிராம் போன்றோரின் துணையை நாடிச்சென்று இதைத் தொடங்கிவைத்தவர்.

எல்லாவற்றை விடவும் மிகப் பெரிய தீங்கு தமிழகத்தில் வேரோடிப்போயிருக்கும் "பிற்படுத்தப்பட்ட மனநோய்". தாமே தம் சொந்த முயற்சியால் போராடி உழைத்து வெற்றிபெற்று தம் நிலையை உயர்த்தித் தமிழகக் குமுக மக்களிடையில் மட்டுமல்ல உலகக் குமுகவியல் ஆய்வாளர்களின் மனதிலும் சிறப்பிடம் பெற்றுவிட்ட நாடார் சாதியினர் கூட தங்களை முற்பட்ட சாதியராக்க வேண்டுமென்று கேட்டுப் பெருமிதமடைய வேண்டிய ஒரு காலகட்டத்தில் தங்களை மிகப் பிற்பட்டோர் பட்டியலில் சேர்க்க வேண்டுமென்பதற்காகப் பெரும் உழைப்பில் உறுப்பினர் சேர்த்துப் பெருமிதமிழந்து நிற்கிறார்களென்ற ஒரே ஒரு நிகழ்வே இக்குமுகச் சீரழிவின் தெள்ளத் தெளிவான சான்றாகும்.

தமிழகத்திலும் தமிழகத்துக்கு வெளியிலும் இருந்துகொண்டு தமிழக மக்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்தும் ஆட்சியாளர்களும் பிற விசைகளும் ஒரு உண்மையைத் தெளிவாகத் தெரிந்துவைத்துக் கொண்டுள்ளனர். பண்டைக் கால மரக்கலங்கள் கடலில் செல்லும்போது கூனிகள் எனும் இறால் வகையைச் சேர்ந்த மிகச் சிறிய மீன்கள் மிகப் பெருங்கூட்டமாக வந்து மரக்கலத்தையே மறித்துக் கொள்ளுமாம். அப்போது மாலுமிகள் இதற்கென்றே ஆயத்தமாக வைத்திருக்கும் உமியை அல்லது தவிட்டை அள்ளிக் கடலில் வீசுவார்களாம். உடனே அந்தக் கூட்டம் கலைந்து சிதறிக் கப்பலுக்கு வழி விட்டுவிடுமாம். அது போல் நம்மை ஆளுவோரும் தமிழக மக்களின் கவனத்தைக் சிதறடிக்க வேண்டிய வேளைகளில் ஒதுக்கீட்டில், குறிப்பாகப் பிற்படுத்தப்பட்டோரின் ஒதுக்கீட்டில் ஒரு சிறு கோளாறைச் செய்துவிட்டால் போதும் கொஞ்ச நாளைக்குக் கவலையற்றுத் தம் வேட்டையையும் தேட்டையையும் தொடரலாம் என்பது அவர்களுக்குத் திராவிட இயக்கத்தினர் அமைத்துக் கொடுத்திருக்கும் ஒரு நல்வாய்ப்பு.

உண்மையில் நின்று தெளிந்து பார்த்தால் ஒதுக்கீடு என்பது இன்னும் தேவை தான். யாருக்கு? இன்று கல்வியையோ அரசு அதிகாரத்தையோ கண்டறியாத மலைவாழ் மக்கள், நடோடிப் பிழைப்பு நடத்துவோர், துப்புரவுத் தொழிலாளர் ஆகியோருக்குக் கட்டாயம் அது தேவை. அவர்களை வரலாற்று வகைப்பட்ட காரணங்களால் மனிதன் என்ற உயிர் வகையிலிருந்து தாழ்ந்ததாகிய ஒர் உளவியல், பண்பாட்டியல் நிலைகளிலிருந்து விடுவித்து தம் குமுகச் சிறைக்கூடங்களிலிருந்து வெளிப்படுத்தி திறந்த வெளிச்சத்தையும் காற்றையும் கண்டு பிறருக்கு இணையான குடிமக்களாக்க வேண்டிய கடமையும் பொறுப்பும் தேவையும் இக்குமுகத்துக்கு உண்டு. அரசு வேலைவாய்ப்புகள் அருகி வரும் இந்நிலையில் இனி வரும் வேலைவாய்ப்புகள் அனைத்தையுமே அவர்களுக்கு ஒதுக்கிவிடலாம். அதற்கு முழுக் குமுகத்திலுமிருந்து உருவாகும் எதிர்ப்பையும் எதிர்கொண்டு மக்களை வழிநடத்திச் செல்லக் கூடிய ஒரு மாபெரும் இயக்கம் தேவை. அதைச் செய்யும் அடிப்படை ஆற்றல்களுடன் தோன்றிய திராவிட இயக்கம் உண்மையில் மாண்டுவிட்டது பெருந்துயரம். உண்மையான ஓரியக்கத்தை மீண்டும் தொடங்குவது உண்மையான தமிழ்நில உணர்வுடையோரின் கடமையாகும்.

(தொடரும்)

தமிழ்த் தேசியம்-11

மனந்திறந்து... 1

தமிழ்த் தேசியம் கட்டுரைக்கு அச்சேறும் முன்பே பெரும் அதிர்வுகளை ஏற்படுத்திய விறுவிறுப்பான ஒரு வரலாற்றுப் பின்புலம் உண்டு.

ஏறக்குறைய 6 ஆண்டுகளுக்கு முன் உலகத் தமிழ் இளைஞர் பேரவையின் பொதுச் செயலாளர் திரு. இரா.சனார்த்தனம் அவர்கள் தினமணி நாளிதழ் வழியாக ஒரு வேண்டுகோள் விடுத்திருந்தார். அதில் சில தலைப்புகள் தந்து அத்தலைப்புகளில் கட்டுரை கேட்டிருந்தார். அவற்றுள் ஒரு தலைப்பு ″தமிழ்த் தேசியம்″ என்பது. அத்தலைப்பில் இக்கட்டுரையை எழுதி அவருக்கு விடுத்தேன். திரு.இரா. சனார்த்தனம் திராவிட இயக்கம் சார்ந்தவர். தி.மு.க.வின் உறுதியான பற்றாளர். அவருக்கு இக்கட்டுரை உவப்பாயிராது என்று எனக்குத் தெரியும். அதற்கேற்பவே இந்தக் கட்டுரை வந்து சேர்ந்தது குறித்துக்கூட அவரிடமிருந்து எந்தக் குறிப்பும் வரவில்லை.

வழக்கம் போல் இந்தக் கட்டுரையைப் படியெடுத்துச் சிலருக்கு விடுத்தேன். படி பெற்றவர்களில் வெங்காலூர் குணாவும் ஒருவர். எவரிடமிருந்தும் கட்டுரை பற்றிய கருத்து எதுவும் வரவில்லை. கட்டுரையை அச்சிட்டு வெளியிடும் விருப்பம் இருந்தாலும் நூலை உரிய முறையில் விற்பனை செய்து உண்மையான ஆர்வலர்களைச் சென்றடைய உதவும் வகையில் யாரும் கிடைக்காததால் அது நடைபெறவில்லை. இந்நிலையில் ஏறக்குறைய இரண்டாண்டுகளுக்குப் பின் குணாவின் திராவிடத்தால் வீழ்ந்தோம் நூற்படி வந்தது. பெரியாரின் திராவிடக் கோட்பாட்டைத் திறனாய்ந்து, தமிழக மக்களில் தமிழைத் தாய்மொழியாகக் கொள்ளாதவர்களைத் தமிழ்த் தேசியத்துக்கு எதிரிகளாகக் காட்டுவதே அந்நூலின் நோக்கமாக இருந்தது. இது தமிழ்த் தேசியம் கட்டுரையின் அடிப்படை அணுகலுக்கு நேர் எதிரானதாகும். இருப்பினும் பெரியாரைப் பற்றியும் அண்ணாத்துரை போன்றோர் பற்றியும் கட்டுரையில் உள்ள சில பகுதிகள் நூலில் மேற்கொள்ளப்பட்டிருந்தன.

குணாவின் நூல் தமிழன்பர்களிடையில் பரவலான ஈர்ப்பைப் பெறுவதில் தினமலர் நாளிதழ் பெரும் பங்காற்றியது. தமிழ், தமிழகம், தமிழக மக்கள் மீது பகையுணர்வு கொண்ட இந்த நாளிதழ் திராவிட - தமிழ் இயக்கத்தினுள்ளிருந்து வெளித்தோன்றிய இந்த முரண்பாட்டுக்கு நல்ல விளம்பரம் கொடுத்து மனநிறைவு கொண்டது. இவ்வாறு இந்த நூலால் திராவிட - தமிழ் வட்டாரங்களிடையில் பெரும் பரபரப்பு ஏற்பட்டது. பெரியாரைப் பற்றிய திறனாய்வுகள் சிலருக்குக் கொதிப்பேற்றியது. அதன் விளைவாக குணா ஒரு பொய் வழக்கின் அடிப்படையில் ″தடா″ சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். ″தமிழ்ச் சான்றோர்″ ஒருவர் குணாவைக் கொல்ல ஆளமர்த்தினார் என்று கூட அண்மையில் ஒரு பேச்சு அடிபட்டது. அதை நம்மால் நம்ப முடியவில்லை. அதே நேரத்தில் தமிழ்த் தேசியம் கட்டுரையிலிருந்து மேற்கொள்ளப்பட்ட பகுதிகளை அந்நூலில் படிக்கும் போது முதல் பார்வையில் அவை குணாவின் கூற்றுப் போல் தோன்றுகின்றன; எனவே குமரிமைந்தன் மேல் பாய வேண்டிய கொதிப்பு குணாவின் மீது பாய்ந்துவிட்டது என்று கருதுவாரும் உள்ளனர். எது எப்படியாயினும் பெரியார் தமிழ்த் தேசியத்தின் ஒப்பற்ற தலைவர் என்ற பொய்ப் படிமத்தில் விரிசல் ஏற்படச் செய்ததில் இந்தக் கட்டுரைக்கு முகாமையான பங்கு உண்டு.

இந்தச் சூழலில் 1998 ஆம் ஆண்டு மதுரையில் நடைபெற்ற பெரியாற்று நீருரிமை மீட்பு மாநாட்டில் நான் பேசி முடித்து இருக்கையில் அமர்ந்த போது அடுத்த இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த திரு. சுப.வீரபாண்டியன் அவர்கள் என்னைப் பார்த்து ″இவ்வளவு தெளிவாக இருக்கிறீர்களே; ஆனால் பெரியார் குறித்து மட்டும்...?″ என்று கேட்டார். அதைப் பற்றி நாம் பேசலாம் என்று கூறினேன். நிகழ்ச்சி முடிந்த பின் பேசலாம் என்றார். இது நடந்தது நண்பகல் வேளையில். மாலை 6.00 மணிக்கு அவரைத் தேடியபோது அவர் 4.00 மணிக்கே சென்னை புறப்பட்டுச் சென்றுவிட்டதாக அறிந்தேன். பின்னரும் கூட எம் இயக்க இதழான பொருளியல் உரிமை தொடர்ந்து அவருக்கு விடப்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறது. இருந்தும் அவர் எந்த தொடர்பும் கொள்ளவில்லை. இருந்தாலும் அவர் கேட்ட கேள்வி விடை தேடி நின்றுகொண்டிருக்கிறது. அதற்கு விடையளிக்கும் போது என் வரலாற்றின் ஒரு பகுதியினுள் சென்று வர வேண்டியுள்ளது.

தமிழ்த் தேசியம்-13

மனந்திறந்து... 3

இதற்கிடையில் முகாமையான சில நிகழ்வுகள் இடம்பெற்றன. 1980-81இல் சென்னையில் பெருஞ்சித்திரனாரைச் சந்தித்தேன். அவரைப் பல வேளைகளில் இழிவான முறையில் ஏமாற்றியவரும் அவரது முயற்சிகளுக்கு எதிராகச் செயற்பட்டவருமான கருணாநிதிக்கு வேண்டுகோள்கள் வைப்பதும் தேர்தல்களின் போது அவருக்கு வாக்களிக்கத் தன் பற்றாளர்களுக்கு அழைப்பு விடுப்பதுமாகத் தன்னை நம்பித் தன் பின்னால் அணி திரண்டு நிற்கும் தொண்டர்களைக் கருணாநிதியின் வாலாக்குவது பற்றிக் குறை கூறி அவருக்கு நான் எழுதியிருந்த மடலுக்கு அவர் நேரடியாகத் தந்த விடை எனக்கு நிறைவு தரவில்லை. எனவே அவரோடுள்ள தொடர்பை அறுத்துக் கொண்டேன்.

1980ஆம் ஆண்டின் இறுதியில் ஒரு நண்பரின் அறிவுரையின் பேரில் அண்ணா தொழில் நுட்பக் கல்லூரி(இன்றைய அண்ணா பல்கலைக் கழகம்) மாணவர் ஒருவரைக் கல்லூரி விடுதியில் சந்தித்தேன். அவருடனிருந்த இரு இளைஞர்கள் துணையுடன் தமிழ்த் தேசியப் போராளிகள் என்று அறியப்பட்ட அல்லது தங்களை அறிவித்துக்கொண்ட பலரை அவர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்று சந்தித்தேன். அரு.கோபாலன், விடுதலை இராசேந்திரன், அவர் துணைவியார் கோவி. சரசுவதி போன்றோர் அவர்களில் முகாமையானவர்கள். பின்னும் சில தடவைகள் சென்னை செல்லும் போது பேராசிரியர்கள் இளவரசு, பெரியார்தாசன் ஆகியவர்களைச் சந்தித்தேன். நண்பர் நா.அரணமுறுவலும் சில வேளைகளில் உடன்வந்துள்ளார். இந்தத் தேடல் சென்னைக்கு வெளியிலும் தொடர்ந்தது. இந்தச் சந்திப்புகளின் விளைவாக ஓருண்மை புரிந்தது. இத்தகையவர்களில் மிகப் பெரும்பான்மையினரும் வெறும்பேச்சு பேசிக் கொண்டு தாங்கள் எந்தத் தேசியத்துக்காகப் போராடுவதாகக் கூறிக்கொள்கிறார்களோ அத்தேசிய நலன்களின் எதிரிகளோடு இணக்கம் கண்டு அத்தேசியத்தை விற்றோ அடமானம் வைத்தோ கிடைக்கும் ஆதாயத்தில் பங்கு பெறுவதற்காகத் ″தேசிய விடுதலை″ என்று கூறி மிரட்டுகிறவர்கள் என்பதுவே அந்த உண்மை. அதிலும் ″தமிழியக்கம்″ பேசும் பேராசிரியர் ஒருவர் ஒரு முறை சந்தித்த போது மீண்டும் வரச் சொன்னார். சென்ற போது வீட்டிலிருந்துகொண்டே இல்லை என்றார்.

மதுரையிலிருக்கும்போது (1981-83) தனித்தமிழ் இயக்கத்தின் அரசியல் பின்னணி என்ற பேரா. கா.சிவத்தம்பியின் நூலைப் படிக்க வாய்த்தது. அதற்கு மறுப்பாக, கா.சிவத்தம்பியின் அரசியல் பின்னணி என்ற கட்டுரையை எழுதினேன். ஈழ மாணவர் அமைப்பு (ஈரோசு) சார்பில் தா.கோவேந்தன் அவர்களை ஆசிரியராகக் கொண்டு வெளிவந்த பொதுமை இதழில் அது தொடர்கட்டுரையாக வந்தது. இங்குள்ள பொதுமைக் கட்சியினர் நடத்திய நிகழ்ச்சிகளில் ஈழ மாணவர் அமைப்பினர் தங்கள் வெளியீடுகளை விற்பது அன்றிலிருந்து தடைசெய்யப்பட்டது. மதுரையில் இருக்கும்போது பேரா.கோ. கேசவனின் மண்ணும் மனித உறவுகளும் நூலைப் படிக்க வாய்த்த போது அதற்கு மறுப்பாக விளைப்பு உறவுகளும் குமுக உறவுகளும் என்ற கட்டுரையை பேயன் என்ற பெயரில் எழுதினேன்.

இந்தக் கட்டத்தில் குணாவின் தமிழக ஆய்வரணைச் சேர்ந்த பொன். பரமேசுவரன் சென்னையிலிருந்தார். அவரோடு தொடர்பு கொண்டு, தேசியச் சுரண்டலில் பல்வேறு துறையினர் பாதிக்கப்படுவதைச் சுட்டிக்காட்டி அவர் வாழ்ந்த பகுதியில் செறிந்திருந்த கைத்தறி நெசவாளர்களிடத்தில் பணிபுரிய வலியுறுத்தினேன். அதற்குத் தேவையான ஆள்வலிமையும் அமைப்பும் இருந்தாலும் அவர் போன்றோர் மாவோயியத்தின் பாட்டாளிய மற்றும் பண்பாட்டுப் புரட்சிக் கோட்பாடுகளைத் தாண்டி வர இயலாதிருந்தனர். இளைஞர்களை அறைகளிலிருத்திக் கலந்துரையாடல் என்ற எல்லையைத் தாண்டிக் களத்திலிறக்க ஏனோ விரும்பவில்லை. இந்த நிலையில் ஒரு புதிய தொடர்பு வந்தது. அது கோவை ஞானி மூலமாக வந்ததாகக் கூறப்பட்டது. ஆனால் எசு. என். நாகராசன் என்பவர் தான் இத்தொடர்புக்கு வழியமைத்தவர். ஞானி ஒரு வகையில் அவருக்கு மாணவர், அவ்வளவு தான். தொடர்பு கொண்டவர்கள் கேரள மாநிலத்தில் வலுப்பெற்றிருந்ததாக அவர்கள் கூறிக் கொண்ட நடுவண் மறுசீரமைப்புக் குழு என்ற மா.லெ., அதாவது நக்சலிய இயக்கத்தவரும் காம்ரேட் என்னும் மலையாள இதழின் ஆசிரியருமான ″காம்ரேட்″ கே.என். இராமச்சந்திரன் என்பவர். அவருடன் நான், நாகராசன், பொன். பரமேசுவரன், எசு.வி. இராசதுரை ஆகியோர் கலந்து உரையாடினோம். ந.ம.கு. இந்தியப் புரட்சியை இந்தியத் தேசியங்களின் விடுதலைப் புரட்சியின் திரட்சியாகக் காண்பதாகவும் அந்த அடிப்படையில் தமிழ்த் தேசிய விடுதலைப் போராட்டத்தை நடத்தத் தாங்கள் ஒத்துழைப்பதாகவும் இராமச்சந்திரன் கூறினார். தமிழகத்தில் திராவிட இயக்கத்தின் பின்னணியில் தேசிய விடுதலை ஆர்வம் உருவாகியுள்ளது; கேரளத்தில் இது எவ்வாறு தோன்றியது என்று கேட்டோம்.

கேரளத்தில் தாங்கள் கள ஆய்வு செய்த போது அங்கு நிலவும் பொருளியல் வளர்ச்சிநிலைக்குப் பொருந்தாத, அதனை மிஞ்சிய பண்பாட்டு நிலை, அதாவது பாட்டாளிய இயக்க வளர்ச்சி நிகழ்ந்திருப்பதைக் கண்டதாகவும் அதைத் தடம்பிடித்த போது தேசியங்களை நடுவணரசு சுரண்டுவதால் பொருளியல் வளர்ச்சி தடைப்படுவதைக் கண்டதாகவும் அதிலிருந்து இந்த முடிவை எய்தியதாகவும் கூறினார். எனவே தமிழகத் தேசிய விசைகளோடு ந.ம.கு. ஓர் அணியமைத்துச் செயற்படுவதென்று அக்கூட்டத்தில் முடிவெடுக்கப்பட்டது. மார்க்சியம் இன்று என்ற பெயரில் ஓர் இதழ் வெளியிடுவதெனவும் அதற்கு எசு.வி.இராசதுரை ஆசிரியராகச் செயற்படுவதெனவும் முடிவு செய்யப்பட்டது. அங்கிருந்து பெரியவர் வே.ஆனைமுத்து அவர்களைச் சென்று சந்தித்து அவரது பெரியார் சமவுரிமைக் கழகத்தையும் இந்த அணியில் இணைத்துச் சில முழக்கங்களை அவரது அச்சகத்திலேயே அச்சிட்டுப் பிரிந்தோம். அடுத்து ஒரு கூட்டம் கல்பாக்கத்தில் நடந்தது. அதில் கேரளத்தைச் சேர்ந்த வேணு என்பவர் கலந்து கொண்டார். இவர் ந.ம.கு.வில் கே.என். இராமச்சந்திரனுக்கு மேல்நிலையில் உள்ளவர் என்று கூறப்பட்டது. அக்கூட்டத்தில் இந்திய அளவில் ஓர் அமைப்பை உருவாக்குவதற்கு முயற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது. ஓர் அனைந்திந்தியத் தலைமையின் கீழ் அனைத்துத் தேசிய அமைப்புகளும் செயற்பட வேண்டும் என்ற கருத்தை வேணுவும் பிறரும் முன்வைத்தனர். நான் அதை ஏற்கவில்லை. ஒவ்வொரு தேசிய அமைப்பிலிருந்தும் இரண்டு பேராளர்கள் மட்டுமே இந்திய அமைப்பின் உறுப்பினர்களாக இருக்க வேண்டும்; அவர்கள் தேசிய அமைப்புகளின் கருத்தை இந்திய அமைப்பில் எடுத்துச் சொல்வோராகவும் இந்திய அமைப்பு மேற்கொள்ளும் முடிவுகளைத் தேசிய அமைப்புகளிடம் கூறி விளக்குவோராகவும் இருக்க வேண்டும்; அவற்றை ஏற்பதோ மறுப்பதோ தேசிய அமைப்புகளின் உரிமையாயிருக்க வேண்டும்; இந்தப் பேராளர்கள் உட்பட தேசிய அமைப்புகளின் உறுப்பினர் எவரையும் இந்திய அமைப்பு கட்டுப்படுத்தக் கூடாது என்ற கருத்துகளை நானும் மதுரைத் தோழரும் முன்வைத்தோம். இந்திய அமைப்புக்கு முழு அதிகாரம் வேண்டும்; இல்லையென்றால் அது தன் ஒருங்கிணைப்புப் பணியைச் செய்ய முடியாது என்றனர். இந்தியாவிலுள்ள தேசியங்கள் வளர்ச்சி நிலையில் தமக்குள் பெரும் ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் கொண்டுள்ளன; எனவே முழு அதிகாரமுள்ள அமைப்பு ஒரே நேரத்தில் ஒரே வகையான நடவடிக்கையை எடுத்தால் இப்போது போல் ஒன்றிரண்டு தேசியங்கள் பிற தேசியங்கள் மீது ஆதிக்கம் செலுத்தும் நிலை வரலாம்; அதே நேரத்தில் தளர்வான ஓர் இந்திய அமைப்பு இருந்தால் பின்தங்கிய தேசியங்களில் வளர்ச்சியை ஊக்கும் வழிகாட்டல்களை நடுவண் அமைப்பு மூலமாக மேற்கொள்வதற்கான ஒருங்கிணைப்பைப் பெற முடியும் என்று நாங்கள் வாதிட்டோம். நாங்கள் இன்றியே தமிழக ந.ம.கு. அமைக்கப்பட்டது. கூட்டத்தின் இறுதியில், நாம் இங்கிருந்து கலைந்து சென்று களத்தில் மக்களை, அவர்களில் எந்த வகுப்பினரை, எந்தக் குறிக்கோள்களை, முழக்கங்களை முன்வைத்து அணுகுவது என்பது குறித்த ″செயல்திட்டம்″ வேண்டும் என்று கேட்டேன். கூட்டத்தை நெறிப்படுத்திய எசு.வி. இராசதுரை, ″மார்க்சியப் பொருளில்″, ″செயல்திட்டம்″ என்பது அரசியல் கட்சிகள் வெளியிடும் தேர்தல் அறிக்கையைப் போல் வாக்குறுதிகளின் ஒரு பட்டியல்தான் என்பது போல் பொருள் கூறி நழுவ முயன்றார். ″செயல்திட்டம்″ என்ற பெயர் பொருந்தாதென்றால் வேறு பெயர் வைத்துக்கொள்ளுங்கள்; ஆனால் இங்கிருந்து செல்வோர் தொடர்ந்து என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதைக் கூறுங்கள் என்று கேட்டதற்கு இறுதி வரை விடை கிடைக்கவில்லை. எனவே இதுவும் அனைவரையும் அறைகளுக்குள் அடைத்துவைத்துக் கலந்துரையாடுவதைத் தாண்டிச்செல்ல மறுப்பது என்ற வகையிலேயே அமைந்திருந்தது.

அதன்பிறகு, நக்சலிய இயக்கத்தில் செயற்பட்ட போது வெடிகுண்டு செய்தார் என்ற குற்றச் சாட்டில் மரண தண்டனை பெற்றவரும் பொது மக்கள் குடியுரிமை ஒன்றியம்(பி.யு.சி.எல்.)[1] என்ற அமைப்பின் முயற்சிகளால் பிணையில் வெளியில் வந்தவருமான பாவலர் கலியபெருமாள் இப்போது தமிழ்த் தேசிய விடுதலையை ஏற்றுக்கொண்டு அதற்காகப் போராட இயக்கம் நடத்தப் போவதாகவும் அதை அறிவிக்கப் பெண்ணாடத்தில் ஒரு கூட்டம் நடக்கவிருப்பதாகவும் அறிவிக்கப்பட்டது. இதில் தமிழகத்தின் எல்லாப் பகுதிகளிலுமிருந்து ″தமிழ் உணர்வாளர்களும்″ ″தமிழ்த் தேசிய உணர்வாளர்களும்″ பெரும் எண்ணிக்கையில் கலந்து கொண்டனர். இந்தக் கூட்டமே ஓர் ஏமாற்று என்று அதில் உரையாற்ற வந்திருந்த குணா சண்டையிட்டு வெளியேறினார். கலியபெருமாள், தமிழரசன் முரண்பாடு தோன்றி அவர்கள் பின்னர் பிரிந்தனர். கலியபெருமாள் பிணையில் வந்ததற்கும் கூட்டம் நடந்ததற்கும் முயற்சி எடுத்தவர் இராசதுரை தான் என்று கூறப்பட்டது.

இதற்கிடையில் மார்க்சியம் இன்று இரண்டு மூன்று இதழ்கள் வந்திருந்தன. அடுத்து தனக்கு அமெரிக்காவிலிருந்து ஓர் ஆய்வுத் திட்டம் கிடைத்திருப்பதாகவும் அதனால் தான் தொடர்ந்து இதழின் ஆசிரியர் பணியைப் பார்க்க முடியாது என்றும் கூறி இராசதுரை விலகிவிட்டார் என்று கூறப்பட்டது. அதன் பிறகு ஒரேயொரு இதழ் வெளிவந்ததாக நினைவு.

நான் எழுதியிருந்த விளைப்பு உறவுகளும் குமுக உறவுகளும் என்ற கட்டுரையை மார்க்சியம் இன்று இதழில் வெளியிட தோழர் பொன்.பரமேசுவரன் மூலம் குணா முயன்றபோது அது மறுக்கப்பட்டதால் அதனை அவரே தன் தமிழக ஆய்வரண் மூலமாக வெளியிட்டார் என்பதை ஓர் இடைக்குறிப்பாகக் கூறுகிறேன்.

நான் அறிந்த வரை இராசதுரை காசுக்காக எழுதுபவர். மார்க்சியம் என்ற பெயரில் அதன் எதிர்ப்புக் கோட்பாடுகளான இருத்தலியத்தையும் அயலாதலை(அந்நியமாதல்)யும் எழுதியவர். பெரியார் வாழ்ந்த காலத்தில் அவரது கோட்பாடுகளை எள்ளி நகையாடியவர். இன்று பெரியாரைக் கடவுளாக்குவதற்காகத் தொடர்ந்து நூல்களை எழுதிக்கொண்டிருக்கிறார். தமிழகத்துக்கு உள்ளிலும் வெளியிலும் பெரியாருக்கு ஒரு கடவுள் படிமம் கொடுப்பதால் பல வகைகளில் ஆதாயம் பெறும் குழுக்கள் உள்ளன. குறிப்பாகப் பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்கும் வாணிக வல்லரசியங்களுக்கும் தமிழக அறிவாளிகளின் சிந்தனைகளைப் பொருளியல் சுரண்டல்களிலிருந்து திருப்பவும் ஒதுக்கீட்டு அரசியலாருக்கு வலிமை சேர்க்கவும் இது தேவையாகிறது. இந்திய விடுதலை, தமிழ் மேம்பாடு பற்றிய முயற்சிகளில் அடித்தள மக்களின் பணிகளை உலகுக்கு எடுத்துரைக்கும் ஆர்வம் அவரிடம் வெளிப்பட்டாலும் கூலிக்கு எழுதும் பண்பு அதை மீறி நிற்கிறது என்பது என் கணிப்பாகும். அதோடு இவரும் இவர் போன்று கோவை ஞானி, அ.மார்க்சு போன்றோரும் அமைப்புகள், நிறுவனங்கள், கட்சிகள், இயக்கங்கள் ஆகியவற்றுக்கு எதிரானவர்கள். கட்சி என்று ஒன்றிருந்தால் அதில் அதிகாரமும் ஆதிக்கமும் உருவாகிவிடும் என்று கூறுபவர்கள். கருத்து(பிரச்சாரம்) இல்லாத இலக்கியம், கட்சி இல்லாத அரசியல், இயங்கியல் இல்லாத மார்க்சியம் (அத்துடன் கரு இல்லாத குழந்தை என்ற ஒன்றையும் நாம் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்) பற்றியெல்லாம் கூறுவார்கள். கரு என்ற ஒன்றே கிடையாது, அனைத்தும் உருவெளித் தோற்றம், மாயை, பொய்ம்மை என்பது இவர்கள் வலியுறுத்தும் சிந்தனை. கரு என்ற ஒன்று இல்லை என்பார் அ.மார்க்சு; இந்த நொடி தான் உண்மை, நேற்று, நாளை என்ற தொடர்ச்சியெல்லாம் கிடையாது என்பார் இராசதுரை. நுணுகிப் பார்த்தால் நேற்று என்பது கடந்து போன உண்மை, நாளை என்பது நாம் எதிர்பார்த்துக் காத்து நிற்கும் வாய்ப்பு, இந்த நொடி என்பது தான் சொல்லி முடிப்பதற்குள் கடந்து சென்றுவிடும் ″மாயை″, ஆனால் இந்த ″மாயை″ தான் நாம் நேரடியாகப் புலனுணரும் உண்மை, நேற்றையும், நாளையையும் இணைக்கும் பாலம். நம் அறிதல் பிழைகளினால் ஏற்படும் தவறுகளைக் காட்டி இயற்கையையும் உலகையும் வாழ்வையும் காலத்தையும் பொய் என்று கூறும் தவற்றைச் செய்கிறார்கள் இவர்கள். நான் எழுதி தாராமதி இதழில் தொடராக வந்த மார்க்சியம் எனும் கட்டுரையைப் பற்றிக் கருத்துக் கூறுகையில் ″இயங்கியல் விளக்கம் நன்றாக இருக்கிறது; ஆனால் அதை நான் மார்க்சியம் என்று ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது″ என்றார் ஞானி. ஆக, இயங்கியல் இல்லாத மார்க்சியம் அவருடையது. ஆதிசங்கரரின் இரண்டன்மையியத்திலிருந்து (அத்துவைத்திலிருந்து) தான் மார்க்சியத்தைப் புரிந்துகொண்டதாக அவர் கூறுகிறார். ஆதிசங்கரர் உலகில் அனைத்துமே மாயை, பொய்த்தோற்றம், உண்மையென்று எதுவும் கிடையாது என்றவர். இந்தக் கோட்பாட்டிலிருந்து மார்க்சியத்தைப் பார்ப்பதாகக் கூறும் ஞானியை ஒரு மார்க்சியராகத் தமிழகப் படிப்பாளிகள் ஏற்றுக்கொண்டது ஒரு விந்தைதான். தமிழகத்தில் இவையெல்லாம் விந்தையல்ல என்கிறீர்களா? இந்த ″மாயாவாதி″களுக்கு ஏதோவொரு வகையில் வெளிவிசைகளின் தொடர்பும் இருக்கிறது. ஆனால் நிகழ்காலத் தமிழக வரலாற்றில் தமிழ்த் தேசியம் என்ற அரங்குக்குள் இவர்கள் புகுந்து சில காலமாயினும் ஆட்சி செலுத்தியிருக்கிறார்கள், செலுத்துகிறார்கள்.

ந.ம.கு.வில் ஒரு ″புரட்சிகர மாற்றம்″ வந்தது. கேரள, அதாவது தலைமை அமைப்பில் வேணுவுக்கும் கே.என்.இராமச்சந்திரனுக்கும் தனிப்பட்ட ஏதோ பகைமையால் கே.என். இராமச்சந்திரன் பிரிந்தார். அவருடன் தமிழகக் குழுவும் விலகியது. . இப்பிளவுக்கு இராமச்சந்திரன் (நாகராசனும் சேர்ந்து) கூறிய காரணம், தேசியங்களின் விடுதலைப் புரட்சிகளின் தொகுப்பே இந்தியப் புரட்சி என்ற நிலைப்பாடு ″மக்களிடையிலிருந்து உருவாகவில்லை″யாம் (இதுவரை அது உறைக்கவில்லையா?); வேணு போன்றவர்களால் ″மேலிருந்து திணிக்கப்பட்டதா″ம்; எனவே அது ″மக்களாட்சிக் கோட்பாட்டுக்கு எதிரானதா″ம். அவ்வாறு பிரிந்தவர்கள் ஓர் அனைந்திந்நிய ″புரட்சிகரப்″ பொதுமை இயக்கத்தோடு (இவர்கள் சிவப்பு விண்மீன் என்றொரு ஆங்கில இதழ் நடத்துகின்றனர். அவ்விதழின் பெயரில் அவர்கள் அழைக்கப்படுவது வழக்கம்) இணைந்தனர் இவர்களுக்குத் தேசியங்களின் விடுதலை என்பதில் உடன்பாடு கிடையாது; ஆனால் ″மக்களாட்சிக் கோட்பாடுகளின்படி″ இயங்குபவர்கள் என்று எசு.என். நாகராசன் ″வழிகாட்டினார்″. ஆக, நாகராசனுக்கு மார்க்சு, ஏங்கல்சு, லெனின், மாவோ போன்ற மார்க்சியத் தலைவர்களும் அந்த வட்டத்துக்கு வெளியில் உலகில் தோன்றிய தலைவர்களும் அவர்கள் மக்களிடம் கேட்டுக்கொண்டு தங்கள் கருத்துகளை முன்வைக்கவில்லை என்ற அடிப்படையில் ஒதுக்கத்தக்கவர்கள். இவ்வாறு வெவ்வேறு களங்களிலிருந்து ″தமிழ்த் தேசிய விசை″களில் சிலரை இழுத்துச் சென்று நட்டாற்றில் விட்டாயிற்று. இந்த இயக்க நடைமுறைகளில் நாகராசனின் தலைமையை நம்பி முனைப்பாகச் செயற்பட்ட நேர்மையும் தூய்மையும் கடும் உழைப்பும் ஊக்கமும் நிறைந்த தோழர் பொன்.பரமேசுவரன் தான் நம்பிய பாட்டாளியக் கோட்பாட்டினால் தன் வேலையை இழந்து வயிற்றுப் பிழைப்புக்காக அரபு நாடுகளுக்குச் சென்றுவிட்டார்.

நானறிந்த வரை எசு.என்.நாகராசன் அதன் பிறகு எந்தச் செயற்பாட்டிலும் ஈடுபடவில்லை. இனி அழிப்பதற்கு உருப்படியான தமிழ்த் தேசிய விசை எதுவுமில்லை என்று மனம் நிறைந்திருக்குக் கூடும். இவர் மாவோவைக் கடவுளாக வணங்குபவர். நாம் இதுவரை குறிப்பிட்ட ″மார்க்சியர்″ அனைவரும் மாவோ வழிபாட்டினர் தாம் என்றாலும் இவர் தான் தலைமைப் பூசாரி. மாவோவைத் திருமாலின் (எத்தனையாவது என்று சொல்ல முடியவில்லை; ஏசுவையும் முகமது நபியையும் கூடத் தோற்றரவுகள் என்று கூறிக் கொள்கின்றனர்) தோற்றரவு என்று கருதும் வீர மாலியர்(வைணவர்). அதே நேரத்தில் தமிழ்த் தேசிய விசைகளைக் கெல்லியெடுத்து அழித்து ஊழித் தாண்டவமாடிய சிவன். இந்தியப் பொதுமை இயக்கத்தில் தேசியங்களின் விடுதலையை முன்வைத்து பொதுமை (மார்க்சியம்), அதாவது இடங்கைப் பொதுமைக் கட்சி பிரிந்து தனியாக வந்ததற்குத் தானே காரணம் என்பவர். நக்சலிய இயக்கத்தினுள்ளும் தேசியங்களின் விடுதலைக் கோட்பாட்டைப் புகுத்தியவன் தானே என்று பெருமையடித்துக் கொண்டவர். இவை உண்மையாக இருந்தால் தேசிய விசைகளை ஏமாற்றி ஈர்த்தெடுத்து அழிப்பது தான் அவரது உள்நோக்கம் என்பது இப்போது புரிந்திருக்கும்.

″மார்க்சியர்″களின் அடுத்துக்கெடுக்கும் பணிக்கு இன்னொரு சான்று: நான் மேலே குறிப்பிட்ட பெரியாற்று அணையில் பணிபுரிந்த நண்பரைப் பற்றி நெல்லைப் பகுதி நண்பர் ஒருவர் கூறியது. அவர் நெல்லையில் பணியாற்றிய போது அங்குள்ள தி.க., தி.மு.க., தனித்தமிழ் இயக்க இளைஞர்களை அணுகி தங்கள் இயக்கம் (இந்திய மா.லெ.இயக்கம்-மக்கள் போர்க்குழு) தமிழ்த் தேசிய விடுதலையை ஏற்றுக்கொள்வதாகவும் பெரியாரின் பங்களிப்பை, தனித்தமிழ் இயக்கக் கோட்பாடுகளை ஏற்றுக்கொள்வதாகவும் இரண்டாண்டுகள் நம்பவைத்திருக்கிறார். இறுதியில், தமிழக மக்களின் எதிரி தில்லி அரசு, அதன் பின்னணியில் சோவியத்து, அமெரிக்கா போன்ற வல்லரசுகள் (அவற்றுள் சோவியத்து தான் உலக மக்களின் முதல் எதிரி!) நிற்கின்றன; இந்த மாபெரும் விசைகளின் படைகளை எதிர்த்துப் போரிட வேண்டுமாயின் தமிழகத்தை மட்டுமே களனாகக்கொண்ட இயக்கத்தால் முடியாது; எனவே ஓர் இந்திய அமைப்பினுள் நீங்கள் வர வேண்டும் என்றிருக்கிறார். பெரும்பாலோர் அவரை விட்டு விலகிவிட்டனர்.

இவ்வாறு ″மார்க்சிய″க் கட்சிகள் அல்லது பொதுமை என்ற சொல்லை அடைமொழியாகக் கொண்ட கட்சிகள், அமைப்புகள், இயக்கங்கள் அனைத்தும் தமிழ்த் தேசியத்தை அடுத்துக் கெடுப்பவையாக, அணைத்து அழிப்பவையாகவே உள்ளன.

(தொடரும்)

அடிக்குறிப்பு:

[1] அமெரிக்க உளவு முகவாண்மையின் உருவாக்கமான மாவோயிய முனைப்பியர்கள் வெடிகுண்டு போன்ற ஆயுதங்களைச் செய்யும்போதோ கொலைகளைச் செய்தோ பிடிபட்டுத் தண்டனையடைந்து சிறையிலிருக்கும்போது அவர்களை அணுகி ″தமிழ்த் தேசியம்″ புகட்டி மன்னிப்பு கேட்கவைத்து பிணையில் கொண்டுவந்து அவர்களை ″தமிழ்த் தேசிய மறவர்″களாக உலவவிடுவது அதே உளவு முகவாண்மையின் இன்னொரு படைப்பான பொ.ம.கு.ஆ. என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. எ-டு. கலியபெருமாள், தியாகு போன்றோர்.