New Indian-Chennai News + more

First Published : 01 Oct 2010 03:33:39 AM IST

லக்னெள, செப். 30: இடிக்கப்பட்ட பாபர் மசூதியின் மத்தியில் இருந்த குவிந்த அமைப்பிலான மேற்கூரை (டோம்) பகுதி நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் ராமர் பிறந்த இடமாகக் கருதப்படுகிறது என நீதிபதிகள் சுதிர் அகர்வால், தரம் வீர் சர்மா ஆகியோர் தங்கள் தீர்ப்பில் தெரிவித்துள்ளனர்.

இந்த வழக்கில் தொடர்புடைய ஹிந்துக்கள், முஸ்லிம்கள், நிர்மோகி அகாடா ஆகியவற்றுக்கு சர்ச்சைக்குரிய பகுதியை மூன்றாகப் பிரித்து அளிக்க வேண்டும் என நீதிபதிகள் எஸ்.யு.கான், சுதிர் அகர்வால் ஆகியோர் தெரிவித்துள்ளனர்.

தனது தீர்ப்பில் நீதிபதி சுதிர் அகர்வால் மேலும் கூறியுள்ளதாவது:

ராமர் பிறந்த இடத்தில் வழிபாடு நடத்துவது தொடர்பாக எந்த விதத்திலும் தலையிடவோ, தடுக்கவோ முடியாது.

சர்ச்சைக்குரிய மொத்த பகுதியில் குறைந்தபட்சம் மூன்றில் ஒரு பகுதி முஸ்லிம்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டும்.

சர்ச்சைக்குரிய இடத்தின் உள்பகுதியை பல நூற்றாண்டுகளாக இருதரப்பினரும் பயன்படுத்தி வருவதால் அந்த இடம் ஹிந்துக்களுக்கும், முஸ்லிம்களுக்கும் சொந்தமானது என தனது உத்தரவில் தெரிவித்துள்ளார்.

இஸ்லாத்துக்கு எதிரானது- நீதிபதி சர்மா: ஏற்கெனவே இருந்த கட்டடம் இடிக்கப்பட்டு சர்ச்சைக்குரிய கட்டடம் பாபரின் ஆணையின்பேரில் கட்டப்பட்டுள்ளது.

அந்த இடத்தில் மிகப் பிரமாண்டமான சமயக் கட்டடம் இருந்துள்ளது என்பதை இந்திய தொல்லியல் ஆய்வுத் துறை நிரூபித்துள்ளது. ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட இடத்தில் வழிபாட்டுத் தலம் கட்டுவது இஸ்லாம் மதத்தின் கொள்கைகளுக்கு எதிரானதாகும்.

சர்ச்சைக்குரிய இடத்தை புனிதத் தலமாகவும், ராம ஜென்மபூமியாகவும் கருதி காலம்காலமாக ஹிந்துக்கள் வழிபட்டு வருகின்றனர் என்பதும் நிறுவப்பட்டுள்ளது என நீதிபதி சர்மா தனது தீர்ப்பில் தெரிவித்துள்ளார்.

கோயில் இடிக்கப்படவில்லை- எஸ்.யு.கான்: மசூதி கட்டுவதற்காக அங்கிருந்த கோயில் இடிக்கப்படவில்லை.

மிக நீண்ட காலமாக மிகவும் சிதிலமடைந்த நிலையில் காணப்பட்ட கோயில் மீதுதான் பாபரின் ஆணையின்பேரில் மசூதி கட்டப்பட்டது.

எனினும், மசூதி கட்டப்படுவதற்கு வெகு காலத்துக்கு முன்பிருந்தே, சர்ச்சைக்குரிய பகுதியின் ஒரு சிறிய பகுதியில்தான் ராமர் பிறந்தார் என ஹிந்துக்கள் நம்பிவந்துள்ளனர்.

இருப்பினும், சர்ச்சைக்குரிய மிகப் பெரிய பகுதியில் எந்த சிறிய குறிப்பிட்ட பகுதியை ராமர் பிறந்த இடமாக ஹிந்துக்கள் கருதினார்கள் என கூறுவது கடினமானது.

1855-க்கு முன்பே, சீதா ரசோய் (சமையல் கூடம்), ராம் சபூத்ரா (மேடை) ஆகியவை வருவதற்கு முன்பிருந்தே அங்கிருந்த சிலைகளை ஹிந்துக்கள் வழிபட்டு வந்துள்ளனர்.

இடிக்கப்பட்ட மசூதியின் மத்தியில் இருந்த குவிந்த அமைப்பிலான மேற்கூரை (டோம்) பகுதியில் இப்போது ராமர் சிலை உள்ளது. அந்த இடம் ஹிந்துக்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டும் என நீதிபதி எஸ்.யு.கான் தனது உத்தரவில் தெரிவித்துள்ளார்.

Romila Thapar

 

The Hindu ROMILA THAPAR: We cannot change the past to justify the politics of the present. Photo: S S Kumar

The verdict is a political judgment and reflects a decision which could as well have been taken by the state years ago. Its focus is on the possession of land and the building a new temple to replace the destroyed mosque. The problem was entangled in contemporary politics involving religious identities but also claimed to be based on historical evidence. This latter aspect has been invoked but subsequently set aside in the judgment.

The court has declared that a particular spot is where a divine or semi-divine person was born and where a new temple is to be built to commemorate the birth. This is in response to an appeal by Hindu faith and belief. Given the absence of evidence in support of the claim, such a verdict is not what one expects from a court of law. Hindus deeply revere Rama as a deity but can this support a legal decision on claims to a birth-place, possession of land and the deliberate destruction of a major historical monument to assist in acquiring the land?

The verdict claims that there was a temple of the 12th Century AD at the site which was destroyed to build the mosque — hence the legitimacy of building a new temple.

The excavations of the Archaeological Survey of India (ASI) and its readings have been fully accepted even though these have been strongly disputed by other archaeologists and historians. Since this is a matter of professional expertise on which there was a sharp difference of opinion the categorical acceptance of the one point of view, and that too in a simplistic manner, does little to build confidence in the verdict. One judge stated that he did not delve into the historical aspect since he was not a historian but went to say that history and archaeology were not absolutely essential to decide these suits! Yet what are at issue are the historicity of the claims and the historical structures of the past one millennium.

A mosque built almost 500 years ago and which was part of our cultural heritage was destroyed wilfully by a mob urged on by a political leadership. There is no mention in the summary of the verdict that this act of wanton destruction, and a crime against our heritage, should be condemned. The new temple will have its sanctum — the presumed birthplace of Rama — in the area of the debris of the mosque. Whereas the destruction of the supposed temple is condemned and becomes the justification for building a new temple, the destruction of the mosque is not, perhaps by placing it conveniently outside the purview of the case.

Has created a precedent

The verdict has created a precedent in the court of law that land can be claimed by declaring it to be the birthplace of a divine or semi-divine being worshipped by a group that defines itself as a community. There will now be many such janmasthans wherever appropriate property can be found or a required dispute manufactured. Since the deliberate destruction of historical monuments has not been condemned what is to stop people from continuing to destroy others? The legislation of 1993 against changing the status of places of worship has been, as we have seen in recent years, quite ineffective.

What happened in history, happened. It cannot be changed. But we can learn to understand what happened in its fuller context and strive to look at it on the basis of reliable evidence. We cannot change the past to justify the politics of the present. The verdict has annulled respect for history and seeks to replace history with religious faith. True reconciliation can only come when there is confidence that the law in this country bases itself not just on faith and belief, but on evidence.

(Romila Thapar is a distinguished historian of Early India.)

யார் இந்த நிர்மோஹி அகரா? (Safron Terrorism) சிராஜ் அப்துல்லாஹ் | அக்டோபர் 2, 2010

பாபர் மசூதி கட்டப்பட்ட இடத்தை சொந்தம் கொண்டாடும் சாதுக்களின் அமைப்பிற்கு பெயர்தான் நிர்மோகி அகரா. இவர்கள் ஹிந்து சமயத்தைச் சார்ந்த வைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் மேலும் அனுமாரின் தீவிர பக்தர்கள். மொத்தம் வடஇந்தியாவில் 14-அகரா பிரிவுகள் உள்ளன இந்த பிரிவுகளைத்தான் அகில இந்திய அகரா பரிஷத் (அகில் பாரதிய அகரா பரிஷத்) அங்கீகரித்துள்ளது

அகரா என்றால் என்ன?

அகரா என்ற சமஸ்கிருத வார்த்தையை அகதா என்றும் அழைப்பார்கள் அதாவது சாதுக்களின் பிரிவில் தற்காப்பு படையினர் என்று பொருள்படும். ஆதாரம் இதோ

ஹிந்து சமயத்தில் சாதுக்கள் என்றால் அமைதியானவர்கள் என்றும் புளு பூச்சியை கூட கொல்லமாட்டார்கள் என்றும்தான் நாம் அறிவோம் ஆனால் அதே சாதுக்களின் அமைப்பில் தற்காப்புக்காக கொலை செய்வதும் உண்டு என்பது இந்த அகரா என்ற அமைப்பின் மூலம் தெரியவருகிறது! இந்த சாதுக்களின் அமைப்பில் மிக முக்கிய பிரிவான அகரா என்ற சாதுக்கள் அமைப்பு தந்திரமான அமைப்பாகும் அதாவது இவர்கள் சாதுக்கள் போல் காட்சியளித்தாலும் தாங்கள் கொண்ட கொள்கைக்காக எதிரணியில் இருப்பவர்களுடன் போர் தந்திரத்தாலும், குஷ்டி மோதல்களாலும் சண்டையிட்டு தாங்கள் மட்டும் வெற்றி பெறுவதாகும் இதன் மூலம் சாதுக்கள் அசுர குணம் கொண்டவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள் என்பது பாபர் மசூதியின் பிரச்சினையில் உண்மையாகிறது. அகரா எனப்படும் இவர்களை சாதுக்கள் என்று கூறுவதைவிட அசுர வர்க்கத்தினர் என்று கூறுவதுதான் சிறந்ததாகும் எனவே இந்திய ஒற்றுமையை சீர்குலைக்க அரங்கேற்றிய கூத்துக்களை இங்கு முன்வைக்கிறோம்!

அகரா பிரிவின் வரலாறு

இந்து சமயத்தில் அகரா என்ற பிரிவு கி.மு 2500ம் ஆண்டு வாக்கில் ஆதி சங்கராச்சாரியாரால் தோற்றுவிக்கப்பட்டது என்று பரவலாக நம்பப்படுகிறது. இவர்களின் வரலாறுபடி இந்த ஆதி சங்கராச்சாரியார் 7 அகாரா பிரிவினரை தோற்றுவித்தவராகிறார் இவைகளின் பெயர்களாவான!

1. மஹாநிர்வானி

2. நிரஞ்சனி

3. ஜுனா

4. அடல்

5. அவஹன்

6. அக்னி

7. அனந்த் அகரா

இந்த 7 அகரா பிரிவினர் பிற்காலத்தில் பல்கிப் பெருகி 14 பிரிவினராக மாறின இவைகளில் உள்ள பாபர் மசூதியை இடிக்க துணை நின்று பெயர் சம்பாதித்த ஒரு பிரிவுதான் நிர்மோகி அகரா!

சில அகாரா யோகிகள் தங்கள் அமைப்பை ஆதி சங்கராச்சாரியார் தோற்றுவிக்கவில்லை என்றும் தங்கள் மத குருவான கோரக்நாத் என்ற முனிவர்தான் தோற்றுவித்தார் என்று கூறுகின்றனர்.

அகரா பிரிவுகளின் பலம் மற்றும் பலவீனம்

கைகளில் வாள் ஏந்தும் நிர்வாண அகராக்கள் (சாது அசுரர்கள்)

மஹாநிர்வாணி, நிரஞ்சனி, ஜுனா ஆகிய அகரா சாதுக்களின் பிரிவுகள் மிகவும் பலமானதாகும். எனவே மற்ற பிரிவுகள் இந்த பலமான பிரிவுகளுடன் சமரசமாயின அவைகளாவன

• அடல் அகரா என்ற பலவீனமான பிரிவு மஹாநிர்வாணி என்ற பலமான பிரிவுடன் கூட்டு சேர்ந்தது!

• அனந்த அகரா என்ற பலவீனமான பிரிவு நிரஞ்சனி என்ற பலமான பிரிவுடன் கூட்டு சேர்ந்தது

• அவஹன் என்ற பலவீனமான பிரிவு ஜுனா என்ற பலமான பிரிவுடன் கூட்டு சேர்ந்தது!

இந்த பலவீனமான பிரிவுகள் பலமான அகராவுடன் இணைந்தாலும் சிற்சில நேரங்களில் தங்களுடைய எண்ணங்கள், வெற்றி தோல்விகள், தங்கள் குருதேவ் ஆகிய விஷயங்களில் வேறுபாடு கண்டு பொறாமை மனப்பாண்மையினால் உயர்வுதாழ்வு கொள்ளும்

அகராக்களின் வழிபாட்டு முறைகள்

அகராக்கள் பல்வேறு பிரிவினராக இருப்பதுடன் தங்கள் இஷ்ட தெய்வங்களின் முறைப்படியும் சண்டையிட்டு பிரிந்துவிடுவார்கள்

கடவுளுக்கு தவம் இருப்பதில் வேறுபாடு

ஒரு அகரா பிரிவு 8 வகை தவங்களை மேற்கொள்ளும் அந்த 8 தவங்களுக்கும் 52 வகையான மர்ஹிஸ்கள் (MARHIS நடுவன்) உள்ளது. ஒவ்வொரு மர்ஹிசும் மஹந்த் என்பவரால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது. இந்த நிர்வாகத்திற்கு தலைமை வகிப்பவர் ஸ்ரீ பஞ்ச் (பஞ்ச் என்ற ஐந்து தலைவர்கள் – பஞ்சாயத்து தலைவர் போன்று). இந்த ஸ்ரீ பஞ்ச் என்ற தலைவர்கள் முறையே பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவா, சக்தி, கணேசா ஆகிய கடவுள்களை பின்பற்று பவர்களாவர். இந்த ஸ்ரீபஞ்ச் என்ற 5 தலைவர்களையும் கும்ப மேளா என்ற விழாவின் போது தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள்.

கும்ப மேளா என்பது என்ன?

கும்பா என்பது சமஸ்கிருத வார்த்தையாகும் இதற்கு PITCHER என்று ஆங்கிலத்தில் அழைப்பர் அதாவது கலசம் என்று கூறப்படும் கைப்பிடி இல்லாத மண் பானையாகும். அதாவது கும்ப ராசிக்காக காட்டப்படும் ஒரு வகை பானை. மேளா என்பது சந்திப்பு, கூட்டம் கூடுதல், சந்தை என்று பல்வேறு பெயர்களால் அழைப்பார்கள்.

இந்த கும்ப மேளாவின் ஆரம்பத்தை பற்றி கி.பி. 602-664ன் இடைப்பட்ட காலத்தின்படி இந்தியாவிற்கு பயணம் மேற்கொண்ட சீன துறவி (Huan Tsang or Xuanzang)யின் குறிப்பு படி ஹர்ஷவர்த்தனர் என்ற மன்னர்தான் இதை ஆரம்பித்தார் என்று எழுதப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இன்றைய யோகி முனிபர்கள் இதை மறுக்கின்றனர்.

கும்ப மோளாவில் என்ற நடைபெறுகிறது

இங்குதான் அகரா பிரிவுகள் சங்கமிக்கிறார்கள். நிவாணமாக நடனமாடுகிறார்கள், நிர்வாணமாக வழிபடுகிறார்கள், ஒட்டுத்துணி கூட இல்லாமல் நிர்வாணமாக குஷ்டி மோதல்களில் ஈடுபட்டு தங்கள் திறமைகளை அகரா சாதுக்களின் தலைவர்கள் முன் காட்டுகிறார்கள். இறுதியாக நிர்வாணமாக அனைவரும் ஆற்றில் குளிக்கிறார்கள்.

இதோ இவர்கள்தான் நிர்மோஹி அகரா!

நீங்கள் மேலே கண்ட அகரா பிரிவுகளில் நிர்மோஹி அகராவும் ஒன்றாகும் இது பிற்காலத்தில் தோன்றிய 14 பிரிவுகளில் இந்த நிர்மோஹி அகரா என்ற பிரிவை அகில இந்திய அகரா பரிஷத் (அகில் பாரதிய அகரா பரிஷத்) அங்கீகரித்தது!

நிர்மோஹி அகராவின் நோக்கமும் உண்மை நிலையும்!

இந்த அமைப்பு வைஷ்ணவ சம்பிரதாய முறைப்படி தோற்றுவிக்கப்பட்டது. இவர்களின் கடவுள் ஹனுமான் அதாவது ராமாயணம் என்ற இதிகாச கற்பனைக் கதையின் கதாநாயகனான ராமனுடை சேவகன் ஹனுமான்! இந்த அமைப்பின் தலைவர் மஹந்த் பாஸ்கர தாஸ் என்பவராவார். இந்த அமைப்பினுடைய பெயரான நிர்மோஹி அகார என்பதற்கு ஒரு பொருள் உள்ளது அதாவது யாருடனும் ஒன்றிப்போகாத குழு. (NIRMOHI AKHARA means GROUP WITHOUT ATTACHMENT) இதன் தலையயை கோட்பாடு யாருடனும் ஒத்துப்போகாமல் வாழ்வதே!

நிர்மோஹி அகராவின் ஆரம்பகால சதியும் தோல்வியும்!

இந்த நிர்மோஹி அகரா அமைப்பு 1949ம் ஆண்டுதான் பாபர் மசூதியுடன் தொடர்புடையது என்று அனைவராலும் பேசப்படுகிறது ஆனால் அது முற்றிலும் தவறான கருத்தாகும் இந்த அமைப்பு ஆங்கிலேயர்களின் ஆட்சிக்காலத்திலேயே இனக்கலவரத்தை தூண்டும் விதமாக செயல்பட்டு 1885ல் பாபர் மசூதியின் இடத்தை சொந்தம் கொண்டாடியது!

அடிமை இந்தியாவின் ஆங்கிலேய அரசாங்கத்தின் நீதிமன்றத்தில் 1885ம் ஆண்டு ஃபைசாபாத் (FAIZABAD) ஒரு சூட் பைல் (நீதி மன்ற வழக்கு) ஒன்றை தாக்கல் செய்தது அந்த வழக்கில் இவர்கள் முன்வைத்த வாதம் இதோ ”அயோத்தி என்ற பகுதியில் ராமர் (ராம் சபுத்ரா) கோவில் இருந்ததாகும் இது பாபர் மசூதிக்கு மிக அருகாமையில் இருந்ததாகும் கூறப்பட்டிருந்தாக அறியப்படுகிறது. ஆனால் அன்றைய ஃபைசாபாத் நீதிமன்ற நீதிபதிகள் இந்த பிரச்சினையை வளர்க்கவிடாமலும் பிரச்சினை நீடித்தால் இனக்கலவரம் ஏற்பட்டு சமுதாயம் பிரச்சினைக்கு ஆளாக நேரிடும் என்றும் கருதி ஆங்கில ஏகாதிபத்திய அரசாங்கம் இந்த மனுவை தள்ளுபடி செய்தது! மேலும் கோவிலை கட்ட இந்த யோகி அமைப்பு முறையிட்ட பரிந்துரையின் மீதும் தடை விதிக்கப்பட்டது. இது நிர்மோஹி அகரா என்ற இந்த இந்துத்துவா அமைப்பின் மீது விழுந்த முதல் அடியாகும்! இந்த பலமான இடியை தாங்கிக்கொள்ள இயலாத இந்த அமைப்பு 64 ஆண்டுகாலமாக பொங்கிக்கொண்டே இருந்தது! பின்னர் 1949ல் சுதந்திர இந்தியாவில் மீண்டும் தன் பழைய கதையை தொடர்ந்து வழக்கு தொடர்ந்தது! இந்த நேரத்தில் இவர்கள் முன்வைத்த வாதம் பாபர் மசூதி அந்த பகுதியில் இல்லை என்பதே!

இறுதியாக இந்த நிர்மோஹி அமைப்பு 1989ல் உத்திரப்பிரதேச அரசாங்கத்தின் மீதே லாசூட் (LAWSUIT) என்ற வழக்கை தொடர்ந்தது. அதன்படி இவர்கள் நீதிமன்றத்தை அணுகி பாபர் மசூதியின் இடத்தை தங்களுக்கு வழங்கி ராமரை வழிபட வழிவகை செய்வதேயாகும். இந்த வழக்கு உத்திரப் பிரதேச அரசாங்கத்தின் மீது தொடுக்கப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். இதன் பிறகு நடைபெற்றவை படங்களாக உங்கள் முன் இதோ

யார் இந்த நிர்மோஹி அகரா?

அயோத்தி விவகாரம்:
இப்படியும் யோசிக்கலாமே?

இந்தியா சுதந்திரம் பெறுவதற்கு முதல்நாளில் கூட இவ்வளவு பரபரப்பும், படபடப்பும் நாடுமுழுவதும் நிலவியதாகத் தெரியவில்லை. அயோத்தி வழக்கின் தீர்ப்பு வெளியாகவிருக்கும் இந்த சமயத்தில் ‘வரலாறு காணாத’ டென்ஷன், கவலை, பயம். கடந்த ஒரு மாதமாகவே, தீர்ப்பைக் கேட்டு மக்கள் அமைதியாக இருக்கும்படி பத்திரிகைகள் மூலமாக பிரதமரே விளம்பர அறிவிப்பு செய்து வந்தது, நிச்சயம் ஒரு நாட்டின் சரித்திரத்தில் விநோத நிகழ்ச்சி.

எதற்கும் துணியும் அரசியல்வாதிகளே பயப்படும் அளவுக்கு பயத்தை இந்தத் தீர்ப்பு ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. இரு சாராரில் எந்த பக்கமாக தீர்ப்பு அமைந்தாலும் எதிர்பக்கம் இருப்பவர்கள் அதை ஏற்றுக்கொள்ளாமல் வன்முறை வெடிக்கும் என்பது வெட்ட வெளிச்சம்.

இந்த நேரத்தில் திடீரென்று ஒருவர் முளைத்து தீர்ப்பை வெளியிடக் கூடாதென்று வழக்கு தொடர்ந்து வாதிடுகிறார். இதுவரை வழக்கில் சேர்க்கப்படாத அவர் ஏதோவொரு இந்து இயக்கத்தின் பேரில் இந்த வழக்கைத் தொடுத்திருக்கிறார். ஏற்கனவே வழக்கில் ஈடுபட்டவர்கள் யாருக்கும் இவரையோ, இவரது இயக்கத்தையோ தெரியவில்லை.

ஒரு வேண்டாத குழப்பம் நீதிமன்றத்திலும், மக்கள் மன்றத்திலும் உருவாகி ஒரு வழியாய் தீர்ந்திருக்கிறது. இந்த இதழ் வெளியாகும் சமயத்தில் தீர்ப்பு வந்திருக்கும். இந்தத் தீர்ப்பு எந்தப் பக்கம் சார்ந்திருக்கும் என்பது முக்கியமில்லை. தீர்ப்பின் விளைவுகள் எப்படி இருக்கும் & இரண்டு பக்கமும் இதற்கு எப்படி ரியாக்ட் செய்யப் போகிறார்கள் என்பதுதான் சூழ்நிலையின் தீவிரம். தீர்ப்பை ஏற்றுக்கொள்ளாமல் சுப்ரீம் கோர்ட்டில் அப்பீல் செய்யும் உரிமை இரு சாராருக்கும் உண்டு. அப்படி ஒரு நியாயமான, அமைதியான முடிவையும் வழிமுறையையும் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டியது இரண்டு பக்கமும் உள்ள பொறுப்புள்ள மதத்தலைவர்களின் கடமை.

சுப்ரீம் கோர்ட் இந்த வழக்கை விசாரித்து முடிவு செய்ய 6 மாதமோ ஒரு வருடமோ ஆகலாம். அதற்கப்புறமும் தீர்ப்புக்கு எதிராக சட்டத்தின் நுணுக்கங்களைப் பயன்படுத்தி சட்டரீதியிலான மேல் முறையீடுகள் செய்யலாம். ஆனால் முடிவின் விளைவுகள் இரு தரப்பினரின் மனப்பான்மையைப் பொறுத்தே அமையும் என்பதை மறுக்க முடியாது.

ஏதோவொரு வகையில் இரண்டு தரப்பினரும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய வகையில் உயர் நீதிமன்ற தீர்ப்பு அமைந்தால் உத்தமம். உயர் நீதிமன்ற நீதிபதிகள் சட்டத்தையும், சாட்சிகளையும் தாண்டி இந்த உணர்வுபூர்வ பிரச்னையை அலசி ஒரு குளிர்வான தீர்ப்பு அளித்தால் பிரச்னையில்லை. அப்படி அமையாவிட்டால், மேல்கோர்ட் அப்பீல் நடைமுறை நடந்து கொண்டிருக்கும்போது அரசு இரு தரப்பி-னரையும் சமாதானப் பேச்சில் மறுபடியும் ஈடுபடுத்தி ஒருமித்த கருத்துக்கொண்ட தீர்வு ஒன்றை கோர்ட் மூல-மாகவோ, கோர்ட்டுக்கு வெளியேயோ கொண்டு வருவதுதான் இறுதித்தீர்வாக முடியும்.

அயோத்தி பிரச்னையை நடுநிலையில் இருந்து அலசினால், இரண்டு மதத்தினரின் வாதத்திலும் ஏதோவொரு நியாயம் இருப்பதை மறுக்க முடியாது. இன்று அல்ல என்றைக்கும், ராமர் அங்குதான் பிறந்தார் என்று நீதிமன்றம் உட்பட யாரும் சர்ச்சைக்கப்பாற்பட்டு நிரூபிப்பது சாத்தியமில்லை.

இதே போல் இவ்வளவு வருடங்களாக வழிபாட்டுத் தலமாக இல்லாத பாபர் நினைவிடத்தைச் சொந்தம் கொண்டாடுவதையும் இஸ்லாமியர்கள் முழுதாக நியாயப்படுத்துவதில் சிக்கல்கள் உண்டு. இதற்குத் தீர்வாக சர்ச்சைக்குரிய அந்த இடத்தை அரசாங்கம் முழுவதுமாகக் கையிலெடுத்து ஒரு பகுதியை பாபர் நினைவுக்கூடத்தை, இஸ்லாமியரின் கலை, கலாசார வளங்களைப் பெருமைப்படுத்தும் வகையில் ஒரு அருங்காட்சியகமாக அமைக்கலாம். இன்னொரு பகுதியை ராமாயணத்தின் பெருமைகளைக் குறிக்கும் ஓவியங்கள், செய்திகள் கொண்ட ஓர் அரங்கமோ அருங்காட்சியகமோ அமைக்கலாம்.

இரண்டு தரப்பினரும் அந்தந்த இடத்திலிருந்து கல்லெடுத்துச் சென்று தனித்தனி இடங்களில் பாபர் மசூதியும் ராமர் கோயிலும் பெரிதாகக் கட்டி மகிழலாம். இதற்கு அரசே எல்லாவிதமான உதவிகளையும் செய்ய முடியும். -இப்படிப்பட்ட ஒரு தீர்வு ஏற்படுவது கடினமென்பது தெரிகிறது. ஆனால் சிக்கலான எந்தவொரு பிரச்னைக்கும் சுலபமாகத் தீர்வு அமைந்துவிடாது. இந்த வகையில் ஒரு சமரசத்தீர்வோ அல்லது நீதிமன்றத் தீர்ப்போ அமைந்தால் பிரச்னை ஒரு முடிவுக்கு வர வாய்ப்பு உண்டு. நிச்சயம் ராமரும், பாபரும் மகிழ்வார்கள். மத்திய அரசும், உச்ச நீதிமன்றமும் இந்த வகையில் ஒரு தீர்வை நோக்கி முயற்சித்தால் இப்படி ஒரு தேசமே ஒரு வழக்கிற்கு பயந்து, நடுங்கி சாகத்தேவையில்லை. அந்த முயற்சியை நோக்கிச் செல்வார்களா என்பது இந்த இதழ் வெளியாகும்போது தெரிந்திருக்கும்!

கார்க்கோடன்

ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸாக மாறிய நீதிமன்றம் : அயோத்தி தீர்ப்பு குறித்து திருமாவளவன் சீற்றம்